เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เผลอหลับตาวันเดียว ลืมตาอีกที วิ่งไปสิบกว่าหน้า ไม่ทันจริงๆสำหรับผู้ติดพันงานอื่น เป็นกระทู้ที่แม้แต่สาวฮอตยังอิจฉา ร้อนแรงเกินหน้าคนที่บ้าน-ฮ่า

 

บุญโมทนาดีรองลงมา
ไม่ต้องทำเองก็ยังได้

 

ของอร่อยมาช้า
จัดการมื้อเช้าแล้ว

 

ทักเช้าเคล้าลมหนาวน้องปราย
สังเกตยอดไม้หน้าบ้านไหวเอน
เทพเหมันต์ท่านเริ่มทำงานแย้ว

 

พรดีสีสันชื่นใจจากน้องเรย์ ขอจงถ่ายเท
ไปยังเพื่อนรักของน้องด้วย แข็งแรงและ
ปลอดภัยสดใสดั่งบัวประดิษฐ์งามไม่มีสอง

 

แจ้งน้องฤทธิไว้ก่อนแล้วว่า...ได้ครับ!

 

คนทำงาน คนลงทุน บ่นแบบน้องยันต์เยอะมากเรื่อง..."ยอดตก"รายได้หรือตัวเลขไม่เข้าเป้า รัฐบาลก็มัวสร้างภาพไปวันๆกับสารพัดโปรเจ็คท์ที่จริงบ้างไม่จริงบ้าง ขนาดหน้าจอหกโมงเย็นยังไม่มีคนดูหรือมีเร็ทติ้ง ห่วยแตกซะขนาดนั้นจะไปเอาผลงานด้านอื่นที่ไหน

แนะนำง่ายๆ ไม่ต้องสมองไอ้ทุยที่ไหนช่วยคิด...เลือกตั้งเถอะครับ เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี!!!

 

โมทนาบุญอุ่นใจน้องเสฯ เริ่มทยอย
ส่งของวันนี้ ไวหน่อย ช้านิดอย่าว่ากัน

 

นายน้ำได้ร่วมบุญกระทู้นี้หนแรก
อย่าลืมชื่อ-ที่อยู่ให้คุณน้ำฝน
โมทนาบุญดีๆ2เด้งด้วยกัน

 

คุณละเอียดเริ่มทำงานอย่างละเมียดละไม ถ้าผมจะบอกว่า มีอีกหนึ่งกล่องที่ไม่ได้ถ่ายภาพโชว์เพราะกลัวผู้คนตกใจว่าเอามาจากไหนมากมาย จะเชื่อมั้ยน้อ-ฮ่า

แต่ถ้าคิดตามที่เคยโชว์ไว้ คุณละเอียดวิเคราะห์ยอดเยี่ยมครับ ขอยกนิ้วให้ด้วยใจจริง ส่วนการพกพาท่าน ก็ต้องมีติดตัวทุกวันถูกต้องคร้าบ อย่าขาด อย่าลืม อย่าละเลย เป็น"ปัจจัตตัง"

 

ธรรมะพระราชา หัวใจสำหรับปุถุชนอย่างเราทั่วไปคือ"ศีล5"นั้นแน่นอนยิ่งนัก กราบรำลึกพระมหากรุณาธิคุณมิรู้ลืม

 

ต้องขอโทษพี่วันด้วยที่รบกวนครับ เล่าให้เค้าฟัง เค้าก็อยากร่วมทำบุญด้วย ผมได้ส่งชื่อให้คุณน้ำฝนเรียบร้อยแล้วครับผม

 

เหตุการณ์ในวันที่หลวงพ่อทิ้งขันธ์ ๕ โดย พล.ต.ท.นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน
(ผมเขียนจากประสบการณ์ ที่เห็นด้วยตา ได้ยินด้วยหู และสัมผัสด้วยมือของตนเอง แล้วจึงนำมาเขียน มิได้เขียนจากคำบอกเล่าหรือเขาว่า ซึ่งขัดต่อหลักพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า)

ผมขอเล่าแต่เฉพาะตอนสำคัญๆ หลวงพ่อทิ้งหรือละขันธ์ ๕ เมื่อวันที่ ๓๐ ตุลาคม ๒๕๓๕ เวลา ๑๖.๑๐ น. ผมไปเยี่ยมท่านตามปกติ แต่มิได้เข้าไปในห้องซีซียู ทั้ง ๆ ที่ผมมีสิทธิ์ที่จะเข้าไปได้ทุกเวลา เพราะอุปาทานในจิตผมมันบอกว่า ยังไม่ถึงวาระที่ท่านจะจากไป บวกกับผมพบเหตุการณ์หนัก ๆ ในขณะที่ท่านป่วยมาก ๆ มาหลายครั้ง ทั้งที่เมืองไทยและในต่างประเทศ หลวงพ่อท่านก็ไม่เป็นอะไรทุกครั้ง นี่คือความประมาท (ความเลว) ของผม

พอเวลา ๑๕.๐๐ น.เศษ ผมจึงขับรถกลับบ้าน ถึงบ้านยังไม่ทันดับเครื่องยนต์รถ ก็มีโทรศัพท์สายด่วนให้ผมรีบกลับไปโรงพยาบาลศิริราช ผมรีบขับมาประมาณ ๒๐ นาที ก็ตรงไปห้องซีซียู พบ คุณสุมิตร มหันตคุณ รออยู่ พูดว่า ลุงหมอ รีบเข้าไปพบหมอวัฒนะด่วน หมอวัฒนะสั่งให้เจ้าหน้าที่แผนกนิติเวชของโรงพยาบาลศิริราช มาฉีดยากันเน่าให้หลวงพ่อ ผมก็รีบเข้าไปพบท่านและพูดว่า คุณหมอไม่จำเป็นต้องฉีดยาหรอก เพราะ หลวงพ่อท่านเคยพูดกับผมว่า "ร่างกายของท่านจะไม่เน่าเปื่อย เหมือนกับหลวงพ่อสด ซึ่งนั่งตายมากว่า ๑๐ ปีแล้ว ท่านนั่งตายเฝ้าวัดของท่าน และท่านก็สามารถเลี้ยงวัดของท่านได้มาจนทุกวันนี้ แต่อาตมาไม่เอาอย่างท่าน เพราะการนั่งมันเมื่อย ขอนอนตายดีกว่า" แล้วท่านก็หัวเราะชอบใจ

ธรรมที่หลวงพ่อกล่าวนี้ หลวงพ่อมิได้พูดกับผมเท่านั้น ท่านพูดกับศิษย์คนอื่นอีกหลายคน ขอให้คุณหมอมั่นใจเถิด คุณหมอวัฒนะฟังผมพูดหนักแน่นเช่นนั้น ท่านก็เบาใจ พูดว่า ผมเชื่ออาจารย์ เหตุการณ์นี้ มีหมอเป็นพยานทั้งหมด ๕ คน คือ ผม หมอวัฒนะ หมอจรูญ หมอแสงโสม และหมอชนะ ว่าขันธ์ ๕ ที่หลวงพ่ออาศัยอยู่ มิได้ฉีดยากันเน่าแต่ประการใด จากนั้นหมอวัฒนะก็เปิดผ้าคลุมร่างกายบริเวณหน้าท้องของหลวงพ่อให้ผมดู พูดว่าอาจารย์ดูผิวหนังหน้าท้องหลวงพ่อสิ (ขณะนั้นผิวหนังหน้าท้องของท่านมีจุดแดงเป็นหย่อม ๆ หลายแห่ง) ผมเห็นแล้ววิตกว่าร่างกายท่านจะเน่าเปื่อย ผมฟังแล้วก็พูดยืนยันว่า ผมขอรับรองว่าร่างกายของท่านจะไม่เน่าเปื่อยอย่างแน่นอน คุณหมอวัฒนะจึงหยุดพูด จากนั้นผมให้คุณหมอวัฒนะโทรศัพท์ต่อหน้าผม สั่งแผนกนิติเวชว่าไม่ต้องมาแล้ว นี่คือความจริงเรื่องร่างกายหลวงพ่อมิได้ฉีดยากันเน่า

ขอเล่าความสำคัญอีกจุดหนึ่ง คือ เวลาประมาณ ๑๖.๓๐ น. ผมมาอยู่ในห้องซีซียู เห็นร่างกายหลวงพ่อนอนหงาย มีผ้าคลุมจากคอลงมาถึงเท้า อยู่บนเตียงที่มีล้อเข็นไปมาได้ มีหมอ ๔ คนยืนอยู่ด้านหนึ่ง เมื่อผมเข้าไป สิ่งแรกที่ผมกระทำก็คือ คุกเข่าลงที่พื้นแล้วกราบที่เท้าของท่าน พร้อมขอขมาพระรัตนตรัย ขณะนั้นเองผมได้ยินเสียงของคุณหมอทั้ง ๔ คน พูดพร้อม ๆ กันด้วยเสียงดังฟังชัดว่า "หลวงพ่อยิ้มๆ ๆ" แต่ผมเองกลับได้ยินว่า "หลวงพ่อฟื้นๆ" จึงรีบลุกขึ้นมาพูดว่า หลวงพ่อฟื้นแล้วหรือ หมอทั้ง ๔ ท่าน ก็ชี้ให้ผมดูใบหน้าหลวงพ่อ ซึ่งท่านยิ้มอย่างมีความสุข จนมุมปากทั้งสองข้างยกสูงมาก แต่ไม่เห็นไรฟัน นี่คือการยิ้มครั้งแรกของท่านหลังจากละขันธ์ ๕

อีกเรื่องหนึ่งที่ควรเล่า พยาบาลที่เป็นหัวหน้าห้องซีซียู มาขออนุญาตผมพูดว่า “อาจารย์ หนูขออนุญาตเอาแป้งไปผัดหน้าของหลวงพ่อได้ไหม หน้าท่านดำ” ผมก็อนุญาต เมื่อพยาบาลเอาแป้งเข้าไปจะผัดหน้าหลวงพ่อ (ขณะนั้นผมและคณะหมอคุยปรึกษากันอยู่นอกห้อง คือ อยู่ในห้องโถง ซึ่งมีผู้ป่วยอื่น ๆ อยู่หลายเตียง) สักครู่ผมได้ยินเสียงร้องวี๊ดของพยาบาล เธอออกมาแล้วพูดว่า “อาจารย์คะพอหนูจะเอาแป้งไปผัดหน้าท่าน หนูเห็นหน้าท่านขาว ขาวมาก เลยไม่ได้ผัดหน้าให้ท่าน” ผมและหมอทุกคนรีบเข้าไปดูหน้าท่าน ก็ขาวจริง ๆ ตามที่พยาบาลบอก ผมเปิดผ้าคลุมร่างกายของหลวงพ่อออก เพื่อดูผิวหนังบริเวณท้องซึ่งมีจุดแดง ๆ อยู่หลายจุด พบว่าจุดแดง ๆ เหล่านั้นได้หายไปหมดแล้วซ้ำผิวยังขาวเนียนเป็นปกติ จึงเรียกให้คุณหมอวัฒนะมาดูกับตา และผมให้หมอเอามือลูบคลำผิวหนังด้วย เพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ฝันไป แต่นี่เป็นของจริง คุณหมออุทานว่า “เอ๊ะมันเป็นไปได้อย่างไร ๆ” ผมถามว่า คุณหมอหายสงสัยแล้วหรือยังว่าร่างกายของท่านจะไม่เน่าเปื่อย หมอตอบว่า “ผมมั่นใจแล้วครับ”

ชั่วเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง หลวงพ่อท่านแสดงฤทธิ์ให้ลูกศิษย์เห็นกับตาถึง ๓ อย่าง คือ
๑. ยิ้มให้เห็นอย่างชัดเจน
๒. ทำใบหน้าที่ดำให้ขาวได้ในพริบตา
๓. ทำผิวหนังซึ่งไม่น่าดู หมอเห็นแล้วมีความวิตกกังวล กลับมาเป็นปกติ

ทั้งหมดนี้ คือ สังโฆอัปมาโณ ผมไม่ขออธิบาย เพราะพระธรรมในพระพุทธศาสนาเป็นปัจจัตตัง หมายความว่า ผู้รู้ธรรมพึงรู้ได้ เห็นได้ เข้าใจได้ สัมผัสได้ด้วยจิตตนเอง เฉพาะตน จะพูด จะเขียน จะอธิบายอย่างไรก็ไม่หายสงสัย หากจิตของผู้นั้นยังปฏิบัติไม่ถึงธรรมข้อนั้นหรือจุดนั้น ถึงเมื่อไหร่ความสงสัยจึงจะหมดไปได้เอง ของใครก็ของมัน กรรมใครก็กรรมมัน ทำแทนกันก็ไม่ได้ เรื่องอิทธิฤทธิ์ของหลวงพ่อมีอยู่เป็นปกติใน ๑๐๐ วันที่ผมเฝ้าและติดตามท่านตลอดมา หากอยากจะทราบก็ขอให้ติดตามเรื่องนี้ต่อไป

อีกจุดหนึ่งที่ควรเล่า มีคนสงสัยว่าขณะนั้นไม่มีพระวัดท่าซุงอยู่เลยหรือ คำตอบมีอยู่หนึ่งองค์ คือ ....... ผมขออนุญาตพูดตรง ๆ โดยมิได้มีเจตนาจะตำหนิท่าน (หากผมมาไม่ทันเวลา อะไรจะเกิดขึ้น ขอหยุดไว้เท่านี้) เพราะเรื่องนี้เป็นอดีต ๑๐ ปีผ่านมาแล้ว มันจึงไม่ใช่ของจริงในปัจจุบัน (ผมหมายถึงอารมณ์ของ.......) ผมเห็นท่านในตอนนั้นเหมือนคนใบ้ ไม่พูด ตลอดเวลา ท่านคงจะมีสภาพช็อคทางอารมณ์ จึงไม่สามารถจะรับสภาวธรรมที่หลวงพ่อท่านละขันธ์ ๕ ไปต่อหน้าต่อตา ผมเห็นใจท่านมาก ๆ เพราะหากเป็นองค์อื่นก็คงจะมีสภาวะคล้ายๆ กับท่าน

อีกจุดหนึ่งที่ควรเล่า คุณสุมิตรให้ผมโทรศัพท์ (มือถือ) ถึงลูกศิษย์หลวงพ่อท่านหนึ่งซึ่งรักและเคารพหลวงพ่อมาก ใครจะมากระทบหลวงพ่อไม่ได้เลย ทั้งกาย วาจา ใจ ท่านจะต้องขวางทันที จึงขอปิดนามท่านไว้ด้วยความเคารพรัก และนับถือเป็นส่วนตัว ผมแจ้งให้ท่านทราบว่า ขณะนี้หลวงพ่อท่านจากเราไปแล้ว ผลก็คือ ท่านพูดด้วยเสียงดังมากๆ ว่า ผมไม่เชื่อ ๆ แล้วได้ยินเสียง....

ที่ผมเขียนมานี้ล้วนเป็นสัทธรรมหรือสัจธรรม ซึ่งพระพุทธเจ้าท่านให้พวกเราพิจารณาเนืองๆ คือ ให้พวกเราเห็นทุกข์จากความปรารถนาอันไม่สมหวัง หลวงพ่อท่านได้แสดงธรรมครั้งสุดท้าย (สัทธรรม ๕ ซึ่งเป็นอริยสัจ เป็นธรรมที่นำไปสู่ความพ้นทุกข์ได้อย่างถาวร) ก่อนที่ท่านจากไป ท่านได้พูดสอนพวกเรานับเป็นร้อยเป็นพันครั้ง เราจำได้ดี แต่ลืมนำเอาไปปฏิบัติให้เกิดผล ของจริงอยู่ที่ผล เมื่อได้เวลาอันควรตามกฎของกรรม ท่านก็ให้ข้อสอบกับศิษย์ของท่านทำ ผลที่ได้รับเป็นอย่างไร ผมขออนุญาตเขียนเองตอบเองว่า พวกเราต่างก็สอบตกกันเป็นธรรมดา (รวมทั้งตัวผมเองด้วย) หากบุคคลใด ไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไป จิตย่อมหวั่นไหวไปกับแรงกระทบที่หลวงพ่อท่านแสดงธรรมครั้งสุดท้าย

ที่ผมเขียนมานี้ล้วนเป็นสัทธรรมหรือสัจธรรม ซึ่งพระพุทธเจ้าท่านให้พวกเราพิจารณาเนืองๆ คือ ให้พวกเราเห็นทุกข์จากความปรารถนาอันไม่สมหวัง หลวงพ่อท่านได้แสดงธรรมครั้งสุดท้าย (สัทธรรม ๕ ซึ่งเป็นอริยสัจ เป็นธรรมที่นำไปสู่ความพ้นทุกข์ได้อย่างถาวร) ก่อนที่ท่านจากไป ท่านได้พูดสอนพวกเรานับเป็นร้อยเป็นพันครั้ง เราจำได้ดี แต่ลืมนำเอาไปปฏิบัติให้เกิดผล ของจริงอยู่ที่ผล เมื่อได้เวลาอันควรตามกฎของกรรม ท่านก็ให้ข้อสอบกับศิษย์ของท่านทำ ผลที่ได้รับเป็นอย่างไร ผมขออนุญาตเขียนเองตอบเองว่า พวกเราต่างก็สอบตกกันเป็นธรรมดา (รวมทั้งตัวผมเองด้วย) หากบุคคลใด ไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไป จิตย่อมหวั่นไหวไปกับแรงกระทบที่หลวงพ่อท่านแสดงธรรมครั้งสุดท้าย

การไหวของจิตเมื่อถูกกระทบแล้ว จึงเป็นของจริงที่ทุกคนจะต้องยอมรับ เพราะพระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า "ธรรมของตถาคตจะจริงหรือไม่จริง ต้องถูกกระทบก่อน" ทรงตรัสไว้อีกตอนหนึ่ง มีความว่า "จงอย่าสนใจเรื่องแผ่นดินไหว เพราะเป็นธรรมภายนอกป้องกันและแก้ไขอะไรไม่ได้ พวกเธอจงสนใจแต่เรื่องแผ่นดินไหวภายใน คือ อารมณ์จิตของเธอเอง เมื่อถูกกระทบด้วยอายตนะสัมผัสทั้งปวง...ธรรมของตถาคตจะจริงต่อเมื่อถูกกระทบก่อนเท่านั้น" ดังนั้นจงดูแต่จิตตน กายตนเอง เป็นหลักในการปฏิบัติ

เวลาประมาณ ๑๙.๐๐ น. พระครูปลัดอนันต์ฯ และคณะมาจากซอยสายลม และเข้าไปกราบหลวงพ่อ

เวลาประมาณ ๒๐.๐๐ น. รถของวัดมารับขันธ์ ๕ หลวงพ่อกลับวัดท่าซุง

เหตุการณ์ที่กระทบผมอย่างแรงทั้งทางตาและหู ในขณะที่เข็นรถนำขันธ์ ๕ หลวงพ่อออกจากห้องซีซียู ไปขึ้นรถกลับวัดท่าซุง พอรถเข็นโผล่ออกจากห้องซีซียู บรรดาศิษย์ทั้งหลายลูกศิษย์ชายและหญิงของหลวงพ่อ มารอดูหลวงพ่อเป็นครั้งสุดท้าย มากมายจนหาที่ว่างไม่ได้ พระครูปลัดอนันต์ ฯ เป็นผู้นำให้รถเข็นเคลื่อนไปช้าๆ พอรถพ้นจากประตูซีซียู "ผมก็พบมโหรีวงใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา พร้อมใจกันบรรเลงและร้องเพลง เพลงเดียวกันหมดทุกคน คือ เพลงโฮๆ" ประกอบกับเสียงหมาหอนอย่างโหยหวน

ตลอดเวลาที่รถเข็นเคลื่อนผ่านไป เสียงหมาหอนประสานกับเพลง "โฮ ๆ ๆ ๆ..." เข้าหูผมตลอดเวลา ทำให้จิตผมหวั่นไหวไปตามเสียงเหล่านั้น จนอยากจะร่วมบรรเลงเพลงไปกับเขาด้วย จึงรีบตั้งสติให้มั่นคง เพื่อหยุดอารมณ์จิตของตนให้ได้ก่อนจึงจะเห็นธรรมได้ตามความเป็นจริง สนใจแต่อารมณ์จิตของเราเองอย่าให้หวั่นไหว ไม่สนใจธรรมภายนอกที่มากระทบทั้งทางตาและทางหู เพราะธรรมภายนอกแก้ไขอะไรไม่ได้ เมื่อเชื่อพระและปฏิบัติตามพระ ก็โชคดีรอดตัวไปที่ไม่ต้องไปร่วมวงมโหรีกับเขาด้วย

เมื่อรถพาขันธ์ ๕ หลวงพ่อกลับวัดเคลื่อนออกมาจากโรงพยาบาลศิริราชแล้ว ผมรีบหวนกลับมาที่ห้องซีซียูถามพยาบาลว่าโรงพยาบาลศิริราชเลี้ยงหมาไว้เยอะหรือเมื่อกี้นี้ผมได้ยินเสียงมันหอนกันระงมหมด กะดูคงเป็นร้อย พยาบาลฟังผมพูดแล้วงง ตอบผมว่าโรงพยาบาลศิริราชไม่มีหมาเลยสักตัวเดียว ผมจึงกำหนดจิตถามพระ จึงรู้ว่าเสียงหมาหอนนั้น คือ เสียงของเทวดาที่ท่านมาร่วมวงมโหรีด้วย ผมหันไปถามคณะศิษย์ของหลวงพ่อที่ติดตามผมมาว่า พวกคุณได้ยินเสียงหมาหอนไหม ทุกท่านตอบเหมือนกันว่า ได้ยินชัด และมีความสงสัยเหมือนกับผมเช่นกัน

คัดย่อจาก ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น เล่ม ๑ โดย พล.ต.ท.นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน

 

สวัสดีครับอา โอนเงินทำบุญพระขรรค์แล้วครับ
อากาศเริ่มเปลี่ยนแปลงแล้วขอคุณอารักษาสุขภาพด้วยนะครับ

 

โพสท์คุณสาธิตเมื่อวานแหม็บๆ เผลอพริบตาหายไปไกล กลับมาควานจนเจอ วงการพระก็เป็นเช่นที่ว่า ด้วยมันรวมผู้คนตั้งแต่สูงสุดจนถึงต่ำสุดเข้ามาผสมปะปนจนยากแยกออกว่า ใครเก่ง ใครไม่เก่ง ถ้าไม่ลงไปสัมผัสด้วยตนเอง จึงมี"ของปลอม-เสี้ยนทำเซียน"แสร้งวางท่าทำเหมือนมากมาย

วงการพระดูไปคล้ายกีฬากอล์ฟ คือ คนเล่นกอล์ฟ ฝีมือต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ชอบ"โมโหเกินฝีมือ"เช่น ตีเองไม่ดี ตกน้ำตกท่า ตกทราย เข้าป่า ก็พาลด่าแค็ดดี้ ด่าลม ด่าแล้ง ออกอาการโมโหจนเพื่อนร่วมก๊วนอึดอัด ทำเป็นเรื่องใหญ่ทั้งที่ฝีมือตัวเองห่วยแตกแค่นั้น

นักกอล์ฟเรียกคนเล่นประเภทนี้ว่า..."โมโหเกินฝีมือที่มี"!
ส่วนวงการพระคล้ายกันอย่างไรละ?...ก็ดูง่ายๆคนขายพระนักเล่านิทานนั่นยังไง

เล่านิยายนิทาน"เกินความรู้"ที่ตัวเองมี รู้นิดเดียวสาธยายไปน้ำท่วมทุ่ง108ทิศ ลองยื่นพระให้ดูสักองค์ ไม่ต้องราคามากสักหลักพันกลางๆ แล้วบอกช่วยดูที ถ้าแท้ให้ซื้อไปขายได้เลย ยินดีขายต่ำกว่าราคาจริงครึ่งนึง แต่ไม่รับประกันนะ

รับรองไอ้ขี้โม้เกินความรู้ตัวเอง กล้าซื้อโดยไม่พึ่งใคร เรียกว่า"ดูเอง-ซื้อเอง" ผมให้เอาอะไรเดิมพันก็ได้

 

เย้ ยินดีกับน้องสกายฯช่วยดูเจ้าตัวเล็กไป อ่านกระทู้พันกว่าหน้าจนทัน ทำให้ภารกิจหรือมิชชั่นช่วยแม่บ้านไม่เบื่อหน่าย

โลกเราก็เป็นงี้แหละน้องเอ๋ย คนดีคนเลวมันเดินปะปนกันบนเส้นทาง ยากจะเลี่ยงและหลบพ้นในบางครั้ง กระทู้นี้ถือว่าดีนักหนา ไม่มีพระนิทานนิยายมาลวงล่อสมาชิกให้เสียเงินฟรี อย่างน้อยได้ทั้งบุญได้ทั้งพระแท้ไปบูชา และความรู้จากการอ่าน ความบันเทิงจากเรื่องเล่ามากสารพัดทั้งที่เขียนเอง และเพื่อนสมาชิกร่วมกันถ่ายทอด

ให้น้องน้อยแข็งแรงครับ อากาศเริ่มเปลี่ยนระวังหวัด

 

กราบสวัสดียามสายวันอังคารค่ะคุณอา wanwi และเพื่อนสมาชิกทุกท่าน

เมื่อคืนนอนกระสับกระส่าย ข่มตาตั้งนานกว่าจะหลับ เครียดที่ลงชื่อร่วมบุญพระหลวงปู่ไม่ทัน

พระปิดตาศาลาครืนเนื้อใบลานหนูยังไม่มีเลยค่ะ มีแค่เนื้อเกสรองค์เดียวเองค่ะ เอ่อ แสดงว่าคุณอาบอกใบ้ล่วงหน้าว่าหนูจะได้มีโอกาสได้เนื้อใบลานแน่ๆเลย ใช่ไหมคะ ^^ ขอบพระคุณมากค่ะ

 

เข้ากระทู้งวดนี้ วิ่งไล่แทบแย่
ผ่านบ่อน้ำ หน้าบ้าน ได้ยินเสียงเรียกแว่ว ๆ
จากพี่เต่า. ว่า น้อง ๆ รีบหน่อย
FC ไปนู้น. ไกล ๆ แล้ว
ทั้งบุญและสิ่งมงคล
พี่ wanwi ส่งมอบให้อย่างปราณีต
ดีทั้งในและนอก ครบเครื่อง
ขอบคุณพี่ื wanwi และทุกท่าน.
กระทู้สนุก ขอรับ

 

ขอบคุณครับคุณอา ดีใจมากๆครับ

 

แจ้งการโอนพระขรรค์ครับคุณอา ช่วงเปลี่ยนฤดูรักษาสุขภาพด้วยนะครับทั้งคุณอาและทุกท่าน