สัพเพเหระฉบับ&เมฆา

ก็ตำนานผาแดงกับนางไอ่

 

ไปทำบุญที่วัดป่า พบเจอหญิงชรา ที่มีพละ5 คือถึงจะชราจนเดินไม่ถนัด บ้านก็อยู่ไกล ขี่จักรยานก็ไม่ไหว แต่ ความศรัทธา และความวิริยะ ย่อมสามารถฟันฝ่าอุปสรรคเหล่านี้ไปได้ ด้วยรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าแบบ4 ล้อครับ

 

เจ้าของกระทู้เงียบ เลยแอบแปะภาพประเพณีตักบาตรเทโวฯ ที่วัดสังกัสรัตนคีรี จ.อุทัยธานี ค่ะ
ปล. ภาพของเพื่อนค่ะ

 

งานไหลเรือไฟ นครพนม

 

ขอเสริมเรื่องพละ5 นะคะ

พละ 5 คือ กำลังห้าประการ ได้แก่
ศรัทธาพละ ความเชื่อมั่่นในกุุุศล
วิริยะพละ ความเพียรพยายาม
สมาธิพละ ความตั้งใจมั่น
ปัญญาพละ ความรอบรู้ในความพอดี
สติพละ ความระลึกได้ในกุศล

เป็นหลักธรรมที่คู่กับอินทรีย์ 5 คือศรัทธินทรีย์ วิริยินทรีย์ สตินทรีย์ สมาธินทรีย์ ปัญญินทรีย์ โดยมีความเหมือนความแตกต่างและความเกี่ยวเนื่องคือ พละ 5 เป็นธรรมที่กำจัดแก้อกุศลนิวรณ์ อินทรีย์เป็นธรรมเสริมสร้างกุศลอิทธิบาท

 

พญานาคศรีมุกดา

 

พญานาคศรีมุกดา วันที่ไป รู้สึกสัมผัสได้ถึงพลังของเมืองบาดาล โดยมีความเชื่อๆต่อกันมาว่า ถ้าได้ลอดท้องพญานาคจะสมหวังในสิ่งที่ขอไว้
แต่ข้าพเจ้าปกติไม่ศรัทธาสิ่งอื่นๆสิ่งใดนอกจาก พระรัตนไตร เรียกว่า มาแบบสายวัดป่าครับ
เลยกำหนดจิตดูพบว่า มีพญานาคอยู่ถูกจุดในบริเวณนี้ แต่ก็เป็นช่วงเทศกาลไม่เหมาะแก่การเข้าสมาธิ
กลับมาคืนนั้นทำสมาธิพบว่า ในโลกทิพย์นั้น มีนาคีอยู่ทุกจุดที่มีการลอด เพื่อจะตรวจดูคำขอว่า จะสามารถให้ได้ไหม
ส่วนพญานาคศรีมุกดานั้น มีวิมานอยู่บนอากาศ บริเวณส่วนพระศอของรูปปั้นครับ

 

ประเพณีโยนบัว วัดหลวงพ่อโตบางพลีค่ะ

 

ประเพณีรับบัว วัดบางพลีใหญ่ใน เป็นประเพณีประจำท้องถิ่นของชาวอำเภอบางพลีจังหวัดสมุทรปราการ เป็นประเพณีเก่าแก่ที่สืบทอดมาแต่โบราณ โดยมิได้ปรากฏหลักฐานว่ามีมาแต่ยุคใดสมัยใด ทั้ง ๓ พวกก็ปรึกษาหารือกันว่าสมควรจะช่วยกันหักล้างถางพงให้กว้างขวางยิ่งขึ้นเพื่อทำไร่ทำสวนต่อไป บริเวณนี้แต่ก่อนเต็มไปด้วยป่าพงอ้อ พงแขมและไม้นานาชนิดขึ้นเต็มไปหมด ฝั่งทางตอนใต้ของลำคลองสำโรงก็เต็มไปด้วยป่าแสม น้ำก็เป็นน้ำเค็ม ซึ่งเต็มไปด้วยอันตรายจากสัตว์ร้ายนานาชนิดทางฝั่งตอนเหนือก็เต็มไปด้วยบึงขนาดใหญ่ ภายในบึงแต่ละบึงก็อุดมสมบูรณ์ไปด้วยบัวหลวงมากมาย พวกคนไทย รามัญและลาว ก็พยายามหักล้างถางพงเรื่อยมาจนถึงทางแยก ๓ ทางคือ ทาง ทิศตะวันตกเฉียงเหนือเป็นคลองสลุด ทางเหนือเป็นคลองชวดลากข้าว และทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือเป็นคลองลาดกระบัง

คนทั้ง ๓ พวกก็ตกลงกันว่าควรจะแยกย้ายกันทำมาหากินคนละทางจะดีกว่าเพื่อที่จะได้รู้ภูมิประเทศว่าด้านไหนจะทำมาหากินได้คล่องดีกว่ากัน เมื่อตกลงดังนั้นแล้วจึงแยกทางกันไปทำมาหากิน โดยพวกลาวไปทางคลองสลุด ไทยไปทางคลองชวดลากข้าว พวกรามัญไปทางคลองลาดกระบัง พวกรามัญทำมาหากินอยู่ประมาณ ๒-๓ ปี ก็ไม่ได้ผลเพราะนก หนู ชุกชุมรบกวนพืชผลต่างๆจนเสียหายมากมาย เมื่อทำมาหากินไม่ได้ผลพวกรามัญก็ปรึกษาเตรียมตัวอพยพกลับถิ่นเดิมที่ปากลัด (พระประแดง) เริ่มอพยพกันในตอนเช้ามืดของเดือน ๑๑ ขึ้น ๑๔ ค่ำ ก่อนไปก็ได้ไปเก็บดอกบัวในบึงบริเวณนี้มากมาย

 

คนไทยที่คุ้นเคยกับ พวกรามัญก็ไต่ถามว่าเก็บดอกบัวไปทำไมมากมายเพียงนี้พวกรามัญก็บอกว่าจะเอาไปบูชาพระคาถาพัน (เทศน์มหาชาติ) ที่ปากลัด และได้สั่งเสียกับคนไทยที่รักและสนิทสนมชิดชอบว่าในปีต่อมาเมื่อถึงเดือน ๑๑ ขึ้น ๑๔ ค่ำ ให้ช่วยเก็บดอกบัวรวบรวมไว้ที่วัดหลวงพ่อโตนี้ด้วยพวกตนจะมารับ

ด้วยนิสัยคนไทยนั้นชอบโอบอ้อมอารีรักพวกพ้องจึงตอบตกลง จากนั้นพวกชาวรามัญก็นมัสการหลวงพ่อโตพร้อมทั้งขอน้ำมนต์หลวงพ่อโตไปเพื่อเป็นศิริมงคลและลากลับถิ่นฐานเดิมที่ปากลัดและนำดอกบัวไปบูชาพระคาถาพัน

ปีต่อมาพอถึงกำหนดเดือน ๑๑ ขึ้น ๑๔ ค่ำ คนไทยบางพลีก็รวบรวมดอกบัวไว้ที่วัดบางพลีใหญ่ตามคำขอร้องของชาวรามัญ พวกชาวรามัญก็จะมารับดอกบัวทุกปี การมาจะมาในเวลากลางคืน มาโดยเรือขนาดจุ ๕๐-๖๐ คน จะมาถึงวัดประมาณตี ๑-๔ ของทุกครั้งที่มาและมีการตีฆ้องร้องเพลงตลอดทางอย่างสนุกสนาน พร้อมทั้งมีการละเล่นต่างๆในเรือ ผู้ที่คอยต้อนรับก็พลอยสนุกสนานไปด้วยไมตรีจิตอันดียิ่ง คนไทยได้ทำอาหารคาวหวานต่างๆเลี้ยงรับรองโดยใช้ศาลาวัดเป็นที่เลี้ยงอาหารกันเมื่ออิ่มหนำสำราญแล้วก็นำดอกบัวไปมนัสการหลวงพ่อโต จากนั้นก็นำดอกบัวกลับไปบูชาพระคาถาพันที่ปากลัด

 

วัตถุมงคลที่ศรัทธา

 

เหรียญนี้ คืนแรกที่ได้มา นิมิตรไปว่า มีพระชรามาบิณฑบาตร แล้วท่านก็กล่าวว่า
นิพพานนัง ปรมังสุขัง
เหรียญนี้เคยเข้าสมาธิด้วยการเอาเหรียญมาวางใส่มือ
ปรากฏว่า ถูกปลุกเสกด้วย นะโมพุทธายะ
และคาถาพญานกยูงทอง
ความพิเศษที่ปรากฏคือ เมื่อไม่สบายก็จะหายเร็วกว่าปกติ ด้วยความศักดิ์สิทธิ์

 

งานถวายกฐิน วัดอโศการาม ปีที่แล้วค่ะ

 

ขอนำภาพก้อนเมฆมาฝากค่ะ
ปรากฏขึ้นขณะที่พระเดินลงจากเขา

 

ออกพรรษาแล้ว ก็ถึงเทศกาลกฐิน เพื่อนๆ หลายๆ คนคงเดินทางไปทอดกฐินตามวัดต่างๆ กัน

สัพเพเหระตามชื่อกระทู้นะคะ ขอนำเรื่องราวปริศนาธรรมเกี่ยวกับธงกฐินมาฝากค่ะ

ธงกฐินจะมีด้วยกัน 4 แบบ

1.ธงจระเข้ เปรียบถึง ความโลภ (ปากใหญ่ กินไม่อิ่ม) มีตำนานว่าเศรษฐีเกิดเป็นจระเข้ว่ายน้ำตามขบวนกฐินจนขาดใจตาย ใช้ประดับวัดที่ทอดกฐินเสร็จเรียบร้อยแล้ว ญาติโยมที่เดินผ่านไปมาเห็นเข้าก็จะยกมือไหว้อนุโมทนาสาธุ

2.ธงตะขาบ หมายถึง ความโกรธ (พิษ ที่เผ็ดร้อนเหมือนความโกรธที่แผดเผาจิต) ใช้ประดับเพื่อแจ้งว่า วัดนี้มีคนมาจองกฐินแล้ว ให้ผู้จะมาปวารณาทอดกฐินผ่านไปวัดอื่นเลย ไม่ต้องเสียเวลามาถาม

3.ธงนางมัจฉา หมายถึง ความหลง (เสน่ห์แห่งความงามที่ชวนหลงใหล) ใช้ประดับงานพิธีถวายผ้ากฐิน เป็นตัวแทนหญิงสาว ตามความเชื่อว่า อานิสงส์จากการถวายผ้าแก่ภิกษุสงฆ์จะมีรูปงาม

4.ธงเต่า หมายถึง สติ ใช้ประดับเพื่อแจ้งว่า วัดนี้ทอดกฐินเรียบร้อยแล้ว จะปลดลงในวันเพ็ญเดือน 12

 

ผู้ดู เป็น ผู้รู้ อยากรู้ ก็ต้องดู

 

ติดตามอ่านกระทู้ของคุณเมฆา อยู่นะคะ ทั้ง 2 กระทู้ เลย ^^

 

ช่วงนี้ไปอยู่วัดค่ะ เป็นเด็กวัด รอปฏิบัติธรรมงานปริวาสกรรมตั้งแต่วันที่ 25 พ.ย.-4 ธ.ค. อยู่คนเดียวตอนนี้มีเพื่อนเป็นกบ เขียด และแมลงต่างๆ ไปก่อน ถึงวันงานคงมีแม่ขาวมาร่วมเยอะหน่อย ประมาณ 4-5 คน พระสงฆ์ไม่ต่ำกว่า 100 รูป

ตอนนี้เรื่องการปฏิบัติกำหนดข้อวัตรเอาเองค่ะ เช้าสวดมนต์ทำวัตร นั่งสมาธิ เดินจงกรมไปร้านค้า 555 เย็นสวดมนต์ทำวัตร นั่งสมาธิ คนเดียวในห้อง สายๆ ก็ไปทำความสะอาดศาลาปฏิบัติธรรม กวาดใบไม้ที่ร่วงๆ ลงมา ดูแลอาณาเขตที่เราพักอยู่ให้สะอาดเรียบร้อย

พระท่านก็อยู่ในเขตของท่านแยกกันกับโยม

ที่นี่เป็นวัดเล็กๆ สงบ สัปปายะ ไม่มีงานมหรสพใดๆ อากาศเย็นสบาย เหมาะที่จะมาพักกาย พักจิต ทุกคนที่มาต้องดูแลตนเอง ตระหนักในการปฏิบัติเอง รู้ข้อวัตรของตนเอง

 

มาเวียงต้า จังหวัดแพร่ค่ะ
มีเรื่องราวจะเล่า...พรุ่งนี้แล้วกันนะ
คืนนี้ค้างคืนกันที่นี่

 

สำนักสงฆ์ดอยแก้ว จังหวัดแพร่
เพิ่งเดินทางมาถึง เพื่อร่วมพิธีหล่อพระทันใจวันพรุ่งนี้ คืนนี้พักกันบนดอยค่ะ