ไม่รู้จักกัน

แล้วอยากทำอะไร ให้เป็นอดีต ที่บันทึกไว้ในความทรงจำ

 

มีอย่างนี้ด้วย ฮา
อดีตคือสิ่งที่ดับไปแล้ว สัญญาความทรงจำเป็นสิ่งที่ต้องถอดถอนค่ะ ไม่งั้นมันจะคอยฉุดเราไว้ไม่ให้ไปต่อ เรามีเป้าหมายที่ชัดเจนแน่นอน

ดอกไม้ริมทางสำหรับเรา มันก็ทำให้ชื่นตา ชื่นใจได้ยามที่เหนื่อยล้าจากการเดินทางแค่นั้น แล้วเราก็ต้องก้าวเดินต่อไปอยู่ดี ตราบใดที่ยังไม่บรรลุเป้าหมายนั้น

 

หลายๆ คนที่เรารู้จักล้วนชอบเก็บบันทึกเรื่องราวต่างๆ ไว้เป็นความทรงจำดีๆ เช่น เขียนไดอารี่ ภาพถ่าย เป็นต้น

เรากลับมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ ทำไมจะต้องจำไว้ มันก็แค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ชีวิตทุกชีวิตสุดท้ายก็ต้องตาย

 

วันนี้ปลูกต้นไม้ในดิน เวลาผ่านไป ต้นไม้ได้เติบใหญ่ออกดอกผล เราได้กลิ่นของดอกไม้ และได้ลิ้มรสของผลไม้ ในต้นไม้ที่เราปลูก มีอดีต มีปัจจุบัน มีอนาคตไหม

 

สำหรับเรามีก็เหมือนไม่มี

 

มันก็แค่เหมือน แต่ไม่ไช่ของจริง ความเหมือนเป็นสิ่งหนึ่ง ความจริงเป็นอีกสิ่งหนึ่ง เราหนีความจริงได้ไหม

 

ความจริงอันเป็นสัจจะ คือ เกิด แก่ เจ็บ ตายค่ะ หนีไม่พ้น ห้ามไม่ได้

 

นี่คงเป็นเหตุผล ที่พระพุทธเจ้าต้องออกบวช ไช่ไหม

 

ใช่ค่ะ สาธุ

 

หากจะต้องไปพบคนที่ไม่เคยเห็นหน้า

กลิ่นของดอกไม้หอมไปตามลม แต่กลิ่นของศีล หอมทวนลม

 

ไม่ไช่คำพูดที่อ่อนหวาน แต่เป็นปิยะวาจาที่ส่งถึงกัน

 

ผู้มีศีล ย่อมหอม ไปทุกทิศทุกทาง

 

สายลมที่ชุ่มเย็น ไม่ได่ผ่านมาเพื่อทำลายดอกไม้ แต่จะมาช่วยเก็บรักษา ความสวยงามของดอกไม้ ไห้อยู่นานที่สุด เท่าที่จะทำได้

 

สวัสดีค่ะเพื่อนผู้รอนาน ขอโทษนะคะที่ปล่อยให้รอนาน

ความระลึกถึงในสิ่งที่ยังไม่ปรากฏ
ความระลึกถึงในสิ่งที่กำลังปรากฏ
ความระลึกถึงในสิ่งที่ปรากฏไปแล้ว

นำทั้งสามห้วงสภาวะนั้นมาเปรียบเทียบกัน
จะเห็นซึ่งความเหมือนและความต่างค่ะ

 

เมื่อปล่อยวางแล้ว คือความว่าง เมื่อว่างแล้ว ต้องปล่อยวางความว่าง ไปด้วยไหม

 

แม่เหล็กที่ล้ำค่า เมื่อมีเหล็กผ่านมา ย่อมดึงดูด เข้าหากัน

 

คนที่เดินทางไกล ย่อมต้องอาศัย ไฟที่ให้แสง ส่องสว่าง เมื่อออกเดินทาง ต้องผ่านในที่สว่าง และ ในที่มืด

 

อนัตตาคือธรรมชาติ ธรรมชาติทั้งปวงคืออนัตตา
การยอมรับซึ่งธรรมชาตินั้นๆ ทำให้ไม่เป็นทุกข์ การฝืนธรรมชาติทำให้เป็นทุกข์

สรรพสิ่งล้วนเกิดขึ้นไปตามเหตุ มีสภาวะธรรมอันเป็นไตรลักษณ์ จึงไม่ควรยึดมั่นถือมั่นใดๆ