ไม่รู้จักกัน

...แปลกคน!!!...

มีเวลาหาเงิน แต่ไม่มีเวลาใช้!
มีเวลาทำงาน แต่ไม่มีเวลาไปหาหมอ!
มีเวลาสอนหนังสือ แต่ไม่มีเวลาอ่านหนังสือ!
มีเวลาเรียน แต่ไม่มีเวลาคิด!
มีเวลาโต้เถียง แต่ไม่มีเวลาวิเคราะห์!
มีเวลาประชุม แต่ไม่มีเวลาลงมือทำ!
มีเวลาโอ๋ลูก แต่ไม่มีเวลาดูแลพ่อแม่!
มีแต่เวลาลุย ลุย ลุย สุดท้ายกลับเจอทางตัน

ณ เวลานั้น มันหันหลังกลับมาแก้ไขไม่ทันเสียแล้ว อย่าเอาแต่รู้จักเขา จงหันมารู้จักตัวเรา "รู้จักคนอื่น คือ คนฉลาด รู้จักตนเอง คือ คนมีปัญญา"...


ขอบคุณบทความดีๆจาก : นุสนธิ์บุคส์

 

พญานาคในศิลปกรรมล้านนามีหลายรูปแบบ

“นาค” หรือ “พญานาค” เป็นงูใหญ่มีหงอน เป็นสัตว์ที่เกี่ยวข้องกับพุทธศาสนาเป็นอย่างมาก ด้วยถือเป็นผู้ปกป้องพระพุทธเจ้าให้พ้นจากลมและฝนตามเรื่องราวในพุทธประวัติว่า

เมื่อองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้ธรรมแล้ว มีครั้งหนึ่งได้เสด็จออกจากร่มไม้อธุปปาลนิโครธ ไปยังร่มไม้จิกชื่อ "มุจลินท์" ทรงนั่งเสวยวิมุตติสุข อยู่ ๗ วัน คราวนั้นมีฝนตกพรำๆ ประกอบไปด้วยลมหนาวตลอด ๗ วัน ได้มีพญานาคชื่อมุจลินท์ เข้ามาวงด้วยขด ๗ รอบพร้อมกับแผ่พังพานปกพระผู้มีพระภาคเจ้า เพื่อจะป้องกันฝนตกและลม มิให้ถูกพระวรกาย หลังจากฝนหายแล้ว คลายขนดออก แปลงเพศเป็นชายหนุ่มยืนเฝ้าที่เบื้องพระพักตร์ ด้วยความศรัทธาอย่างแรงกล้า

ด้วยความเชื่อดังกล่าวทำให้เกิดคติความเชื่อว่า พญานาค คือผู้คุ้มครองพระศาสดา ดังนั้นจึงเป็นที่มาของพระพุทธรูปนาคปรก และคตินิยมการใช้ประติมากรรมรูปพญานาคหรือลวดลายพญานาคประดับอยู่ในศาสนาสถานตลอดมา ด้วยเชื่อว่าเพื่อให้คุ้มครองปกปักรักษาศาสนสถาน

โดยเฉพาะกลุ่มบ้านเมืองในแถบลุ่มน้ำโขง อาทิ ไทย ลาว และเขมร พญานาคจะพบเป็นสัตว์ที่ช่างนิยมนำมาใช้ทำเป็นส่วนประดับและส่วนประกอบสถาปัตยกรรมมาก อาทิ ช่อฟ้า ใบระกา ท้องนาค คันทวย ฯลฯ และลวดลายต่างๆ

สำหรับล้านนานั้นมีเรื่องราวของพญานาคอยู่ในตำนานท้องถิ่นเช่นกัน ปรากฏในตำนานสิงหนวัติ ซึ่งเป็นตำนานเก่าแก่ที่เกี่ยวข้องกับการกำเนิดขึ้นของบ้านเมืองในภาคเหนือว่า เมื่อเจ้าสิงหนวัติอพยพคนมาจากทางเหนือ พญานาคแปลงกายมาช่วยชี้ที่ตั้งเมืองใหม่ และขอให้อยู่ในทศพิธราชธรรม พอตกกลางคืนก็ขึ้นมาสร้างคูเมืองเป็นเมืองนาคพันธุ์สิงหนวัติ ต่อมายกทัพปราบเมืองอื่นได้และรวมดินแดนเข้าด้วยกัน จึงเปลี่ยนชื่อเป็น แคว้นโยนกนคร ซึ่งเป็นต้นวงศ์ของพระญามังราย ผู้ก่อกำเนิดอาณาจักรล้านนานั่นเอง

ด้วยเหตุนี้จึงปรากฏความเชื่อและคตินิยมการใช้ประติมากรรมรูปพญานาคและลวดลายพญานาคประดับอยู่ในพุทธสถานค่อนข้างมาก ซึ่งเป็นลักษณะของงานศิลปกรรมที่โดดเด่นอย่างหนึ่งของล้านนา

อย่างไรก็ตามลักษณะทางศิลปกรรมของพญานาคประดับพุทธสถานล้านนาจะมีอยู่หลายรูปแบบ แตกต่างไปตามยุคสมัย คือ ล้านนายุคเดิมหรือยุครุ่งเรือง กับล้านนายุคหลัง ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าสนใจที่จะอธิบายต่อไป

งานศิลปกรรมรูปพญานาคล้านนายุคเดิมหรือยุครุ่งเรืองที่ปรากฏหลักฐานเหลืออยู่นับตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ ๒๐ – ๒๑ เป็นต้นมา มีลักษณะอยู่ ๒ รูปแบบ

แบบแรก เป็นงานประติมากรรมลอยตัวรูปพญานาคประดับราวบันไดพุทธสถาน ลักษณะเป็นพญานาค ๕ เศียร หันหน้าตรง เศียรนาคสวมกระบังหน้า และมีรัศมีเป็นแผ่นเดียวกัน ซึ่งเป็นลักษณะของศิลปะเขมรที่ได้รับอิทธิพลผ่านมาทางสุโขทัย พบเป็นนาคประดับราวบันไดที่พระบรมธาตุเจดีย์วัดสวนดอก ราวบันไดทางขึ้นลานเจดีย์วัดอุโมงค์(สวนพุทธธรรม) ราวบันไดพระธาตุเจดีย์หลวง วัดเจดีย์หลวง จังหวัดเชียงใหม่ และราวบันนาคทางขึ้นวัดพระธาตุลำปางหลวง จังหวัดลำปาง

รูปแบบที่สอง เป็นลวดลายที่เรียกว่า พญาลวง เป็นสัตว์ในความเชื่อของท้องถิ่น มีลักษณะคล้ายพญานาค แต่มีปีกและเท้าคล้ายมังกรของจีน จะนิยมใช้เป็นลวดลายประดับคันทวยสลักไม้วิหารกับปูนปั้นประดับซุ้มประตูโขงและซุ้มโขงพระเจ้าของล้านนา ซึ่งเป็นลวดลายที่ได้รับอิทธิพลมาจากศิลปะจีนในพุทธศตวรรษที่ ๒๑

ส่วนงานศิลปกรรมรูปพญานาคล้านนายุคหลัง จะแตกต่างออกไป มีลักษณะเป็นพญานาคมีหงอนเป็นเปลวสะบัด เริ่มพบในราวกลางพุทธศตวรรษที่ ๒๔ เป็นต้นมา เป็นลวดลายในศิลปะรัตนโกสินทร์ที่ให้อิทธิพลต่อศิลปะล้านนา เนื่องจากในช่วงเวลานี้ล้านนาเป็นประเทศราชกรุงเทพฯ เริ่มพบเก่าสุดในงานลายคำประดับท้องเสาวิหารโคมคำ วัดพระธาตุเสด็จ จังหวัดลำปาง

และต่อมาพญานาคมีหงอนเป็นเปลวสะบัดดังกล่าวนี้นี่เองจะได้รับความนิยม กลายเป็นลวดลายพญานาคและประติมากรรมปูนปั้นประดับราวบันไดพุทธสถานล้านนาอย่างแพร่หลาย และสืบมาจนถึงทุกวันนี้

สรุปแล้วลวดลายและประติมากรรมประดับราวบันไดรูปพญานาคที่พบเห็นส่วนใหญ่ตามศาสนสถานล้านนาในทุกวันนี้ จะเป็นพญานาคที่มีหงอนเป็นเปลวสะบัด ซึ่งเป็นศิลปะรัตนโกสินทร์ที่ล้านนาได้รับมาในช่วงยุคหลัง ไม่ใช่พญานาคของล้านนายุคเดิมหรือยุครุ่งเรือง.

ขอขอบคุณข้อมูลจาก...เฟสบุคสุรพล ดำริห์กุล

 

10 ความแตกต่าง ในสถานการณ์เดียวกัน ระหว่าง "คนที่มีความทุกข์ " กับ "คนที่มีความสุข"
.
.
1. คนมีความทุกข์ : มองหาแต่สิ่งที่ขาด
คนมีความสุข : พอใจกับสิ่งที่มี
.
2. คนมีความทุกข์ มองหาวิธีที่จะลืม
คนมีความสุข ทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
.
3. คนมีความทุกข์ : ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง คนมีความสุข : เข้าใจว่าทุกอย่างเปลี่ยนแปลง
.
4. คนมีความทุกข์ : หนีไปสุดขอบฟ้าเพื่อดับทุกข์ คนมีความสุข : เรียนรู้ว่าทุกข์อยู่ที่ใจ
.
5. คนมีความทุกข์ : นั่งเสียใจกับคนที่จากไป
คนมีความสุข : ขอบใจกับคนที่ยังอยู่ข้างๆ
.
6. คนมีความทุกข์ : มองหาแต่ความรัก
คนมีความสุข : เข้าใจว่าจริง ๆ แล้วไม่มีคนรักก็ไม่ทุกข์

7. คนมีความทุกข์ : คิดแต่ครอบครอง
คนมีความสุข : เข้าใจว่าการไม่ครอบครอง ก็จะไม่สูญเสีย
.
8. คนมีความทุกข์ : พูดแบบไม่คิดกับคนที่รัก
คนมีความสุข : คิดก่อนพูดกับคนที่รัก
.
9. คนมีความทุกข์ : คิดว่าตัวเองไม่มีค่าสำหรับใคร
คนมีความสุข : เห็นค่าใครก็ตามที่รู้ค่าตัวเอง
.
10. คนมีความทุกข์ : เก็บทุกเรื่องมาคิด
คนมีความสุข : ให้อภัยทุกเรื่องก่อนนอน
.

 

คนที่มองไกลที่สุดในโลก.มองเห็นไกลที่สุด.ก็แต่เห็นแต่เพียงแค่.สุดสายตา.คนที่มองด้วยปัญญา.จะเห็นได้ไม่มีที่สิ้นสุด.อนัตตา.ผู้ไช้ปัญญาในการมอง.

 

รูป จิต เจตสิก นิพพาน เป็นปรมัตถธรรม ตำราบอกไว้ว่าอย่างนั้น

ปรมัตถ์ คือความจริงที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ คงเป็นจริงอยู่อย่างนั้น เป็นสัจจะ มีความแน่นอนไม่เป็นอื่น

ปรมัตถ์ใช้สมมติสื่อไม่ได้ ไม่มีสมมติใดสื่อปรมัตถ์ได้ทั้งนั้น

ปรมัตถ์ไม่ใช่โลกิยะแต่เป็นโลกุตระ

แค่อยากบ่นตามประสาคนแก่ อะไรๆ ก็เสื่อม....หลงสังขาร. ก็ตายหยังเขียดไปกับสังขาร

 

เมื่อใดรักเมื่อนั้นทุกข์สุขจริงหรือ
เสียงเล่าลือเสียงบ่นปนเสกสรร
รักเกิดโลกโลกเกิดรักมักชิงชัง
กาลหนหลังหลั่งรินไหลแก่ใจตน
ยิ้มระรื่นสะอื้นเศร้าเคล้าความรัก
อยากรู้จักรักเร้นเป็นไฉน
เขาบอกว่ารักดีดีอยู่ที่ใจ
ค้นลงไปคงได้เห็นเป็นรักเอย

คือรักเท่าเท่ากันในวันนี้
รักคือพี่รักคือน้องสุดปองขวัญ
ใคร่เอื้อนเอ่ยวาจาสารพัน
สุดเสกสรรปั้นแต่งแบ่งชั่วดี
ตัณหาพลีกิเลสหนุนจุนเจือเจ้า
กายก็เฝ้าโรมรันสวรรค์หนี
คิดว่าชอบกอปรทำล้วนกรรมดี
ทั้งชีวีพลีรักแท้แน่จริงใจ

เพราะไม่รู้ว่ารักมันหนักอก
จึงยอมตกเป็นทาสกิเลสหลง
โลกียะละไม่ได้ได้แต่ปลง
หลงความหลงหลงแต่เจ้าเฝ้าครวญคราง
หากเปิดใจออกมาจากความรัก
ได้รู้จักทั้งโลกโศกคงหาย
ไม่ต้องวิ่งเวียนว่ายกับใจกาย
แสนสบายพบสุขแท้แค่ปล่อยวาง

วางความรักความใคร่จากใจนี้
เหมือนนทีที่ไหลไปพร้อมฝน
สละละออกเสียไม่เสียคน
ดั่งเช่นฝนเปียกเปื้อนแล้วเลือนไป
โลภรักหลงปลงเถิดนะละให้หมด
ความหมดจดของใจคงได้เห็น
สว่างแล้วสงบรักจักร่มเย็น
ดั่งเฉกเช่นบัวบานสานต่อธรรม

 

ผู้ยังเข้าไม่ถึงสิ่งใด.ย่อมมิอาจเข้าใจ.สิ่งนั้นได้อย่างถ่องแท้.อนัตตา.ผู้เข้าถึง.คาวมไม่มีตัวตน.

 

ผู้ที่ยังอยู่ในสมมุติ.เมื่อแสดงธรรม.ธรรมนั้นย่อมยังอยู่ในสมมุติ.ผู้ที่หลุดพ้นแล้ว.เมื่อแสดงธรรม.ธรรมนั้นย่อมเป็นธรรมวิมุติ.คือธรรมที่หลุดพ้นแล้ว

 

ศาสนาพุทธ เป็นศาสนาของผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน

เป็นผู้รู้..รู้อะไร ...?
รู้ว่านี่ทุกข์ นี่เหตุแห่งทุกข์ นี่ทางดับทุกข์ นี่ดับทุกข์

เป็นผู้ตื่น..ตื่นจากอะไร.?... ตื่นจากกองกิเลส

เป็นผู้เบิกบาน..เพราะจิตผ่องแผ้วแล้ว

 

อยู่กับสมมติให้เป็น มันก็ไม่ทุกข์

 

ผู้มีปัญญา.ที่สว่างแล้ว.เมื่อไปที่ได.ย่อมสว่างไสว.ไปในทุกที่.ขึ้นอยู่ที่ว่า.จะสว่างมากน้อยเพียงใด

 

ความพยายามอยู่ที่ไหน?
ความสำเร็จอยู่ที่นั่น คริคริ

 

ลองแบบ เล่นเวบ 7 วัน

อยู่เงียบๆ 7 วันสิ

สลับไป มา

 

ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะค่ะ

 

สวัสดีวันพระ

ถ้าเรามีคนรักที่ดี แต่รู้สึกว่าเขาไม่ใช่ อย่าดึงเขาไว้ แล้วนอกใจกัน ถ้าเรารู้สึกว่าเขาเป็นคนรักที่ดี เราก็ควรทำตัวดีๆ เพื่อดูแล และรักษาเขา

เวลาที่เรารักใคร "ความซื่อสัตย์" คือคุณสมบัติที่ง่ายที่สุด ของคนรักกัน อย่าพูดว่า "รักเขา" แค่ไหนเชียว ถ้ามีเขาคนเดียว "ยังทำไม่ได้"

เขาไม่ซื่อสัตย์กับแฟนของเขาได้ ก็อย่าแปลกใจ ที่เราจะไม่ใช่คนสุดท้ายของเขาแน่ๆ

ถ้าเขามีคนอื่น แล้วยังมาบอกรักเราได้ ก็แปลว่า เขารักเราไม่มากพอ ที่จะให้เราเป็นคนรักคนเดียวของเขา

ถ้าเราเริ่มรักคนมีเจ้าของ ให้ถามตัวเองว่า ถ้าเรายอมเป็นตัวสำรองอย่างเต็มใจ แล้วทำไมเขาต้องเลือกเราเป็นตัวจริง

อย่าให้การรักเดียวใจเดียว เป็นเรื่องมหัศจรรย์
และการนอกใจกัน กลายเป็นเรื่องปกติ

ความรักของเรา ต้องไม่ทำร้ายใคร แม้แต่ใจของเราเอง

~บทความ : พี่อ้อย นภาพร~

 

ความสมบูรณ์เกิดจากการหล่อหลอม

 

คนบางคนชอบที่จะอยู่ในท่ามกลาง.... แต่คนบางคนชอบอยู่คนเดียว

 

เตือนตน....

 

จิตใจที่มีแต่ความเมตตา.คือจิตใจที่เป็นกุศล.คือจิตใจที่พ้นจากความโกรธทั้งปวง