ไม่รู้จักกัน

สายลมเย็น.
และอ่อนโยน.
พัดผ่าน.
ส่งถึงเพื่อน.
อนัตตา.
ผู้ไม่รู้จักกัน.

 

สวัสดีค่ะคุณเพื่อนผู้รอนาน ขอบคุณสำหรับสายลมแห่งความหวังดี ชื่นใจจัง ยิ้มๆ

 

สุขใดไหนเล่า.
เท่ากับ.ทำไห้เพื่อน.
ที่เรารัก.
ชื่นใจ.

 

ไม่มีใครน่าสงสารมากไปกว่าจิตที่หลงเข้าไปยึดความสงสาร

 

...เพราะกลัวนรก....

ที่รักษาศีลเพราะกลัวว่าตายไปแล้วจะตกนรก ฉันกลัวนรก

ที่มานั่งสมาธิเพราะต้องการมีสติคอยกำกับไม่ให้กระทำผิดศีล แค่นั้นจริงๆ ของการเริ่มต้นเข้าสู่เส้นทางของผู้ประพฤติธรรม

หลังจากผ่านชีวิตครอบครัวและคนทำงาน ทำให้ได้รู้ว่าฉันยังขาดปัญญาในการเห็นธรรม รู้ธรรม และนำธรรมมาแก้ทุกข์ให้เบ็ดเสร็จเด็ดขาด ฉันจึงมาฝึกเจริญวิปัสสนา โดยตามดูอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ของเวทนาที่เกิดกับกายและใจ จนกระทั่งมาตามดูอารมณ์รัก โลภ โกรธ หลง ระวังรักษาจิตไม่ให้กำเริบไปตามกิเลสกองต่างๆ แผ่เมตตาทุกวันอย่างสม่ำเสมอ เพื่อให้เมตตาหยั่งลงจิต เป็นอุบายรักษาจิตให้รอดพ้นจากความอาฆาตพยาบาท ซึ่งอาจเกิดขึ้นได้จากการกระทบที่มาจากภายนอก เมตตาที่หลั่งชะโลมใจในทุกวันๆ เป็นเวลานานหลายสิบปี ทำให้จิตอ่อนนุ่มลง ยังมีโกรธแต่ไม่พยาบาท

เมตตามากไปก็ชอบไปยุ่งกับเรื่องของชาวบ้าน พอเห็นว่าเขาเดือดร้อนก็จะเข้าไปช่วยทันทีโดยที่เขาไม่ได้ร้องขอ นี่จึงเป็นเหตุของการเข้าไปยุ่งกับกรรมของผู้อื่น วิบากกรรมส่งผลทันทีที่ใจตน มีแต่ทุกข์ ร้อนอกร้อนใจเวลาบอกอะไรไปแล้วเขาไม่เชื่อ ไม่ทำตามที่เราแนะนำ พอเห็นอย่างนั้นก็เลิกเลย ก็มาเห็นต่อไปอีกว่าถ้าไม่คลุกคลีกับใคร ก็คงไม่ต้องรับรู้เรื่องราวความทุกข์เดือดร้อนของใคร ไม่ต้องแนะนำอะไรใครๆ ซึ่งผิดบ้าง ถูกบ้าง จึงปลีกตัวไม่สุงสิงและให้ใจกับใครอีก...ก็เลยสบายดี

(นิยายเรื่องสั้นวันที่ยังไม่รู้)

 

ตอนที่เธอเป็นเด็ก เมื่อรู้สึกหิวก็มีคนเอานมมาป้อน เมื่อเธอหนาวก็มีคนเอาผ้ามาห่มให้ เมื่อเธอมอมแมมก็มีคนพาเธอไปอาบน้ำ เมื่อเธอร้องไห้งอแงก็มีคนคอยโอ๋คอยปลอบ เธอจึงรู้สึกว่าโลกนี้เป็นของเธอ เธอคือเจ้าชายและเจ้าหญิงตัวน้อยๆ!

แต่เมื่อเธอโตขึ้น เธอกลับรู้สึกตัวว่า ในงานร่วมรุ่น ต่อให้เธอไม่ไป เพื่อนๆ ก็ยังคงสนุกสนานเหมือนเดิม

ในยามที่เธอป่วย งานที่เธอรับผิดชอบก็ยังคงมีคนทำแทน (และเพื่อนร่วมงานก็แอบนินทาว่าทำได้ดีกว่าเธอด้วยซ้ำไป)

ในงานแข่งขัน ต่อให้เธอไม่ไป รางวัลที่หนึ่งก็ยังคงมอบให้กับคนที่ได้ที่หนึ่งอยู่ดี

ณ ตอนนั้น เธอจึงรู้ว่า เธอไม่ได้สำคัญอะไรมากมายนักสำหรับโลกนี้!

ต่อให้มีเธออยู่บนโลกใบนี้หรือเปล่า โลกก็ยังคงหมุนไปเช่นนั้น เธอเป็นเพียงส่วนหนึ่งของจักรวาล

▪︎▪︎ จำไว้ เธอมิใช่ศูนย์กลางจักรวาล!▪︎▪︎

"นุสนธิบุ๊คส์"

 

เปิดใจออกแล้วมองความจริงที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า
แค่เปิดใจ...ความคับแคบก็หายไป

 

เมตตาแล้วยึดไว้ไม่ได้หรอก
เพราะมัวหลอกใจตนให้สงสาร
เมตตาแล้วหลงไปในหมู่พาล
คำหวานๆ หลอกล่อให้หลงกล
คอยตามช่วยตามลุ้นด้วยปรุงจิต
ทำจริตคิดว่าเมตตาเหลือ
สุดท้ายแล้วมีเพียงภาพขาดใจเจือ
ไม่มีเหลืออะไรในเมตตา...
เขาบอกว่าเมตตาธรรมค้ำจุนโลก
นั่นโศลกเขียนไว้ให้ได้หวัง
ความเมตตาหลั่งมาจากใครกัน
ทุกๆ วันมองเห็นเช่นนั้นเอย

 

ชีวิต ไม่มีเวลาพอให้ถลุงหรอกนะ
อย่าโมโหเพราะเรื่องหยุมหยิม
อย่าทำอะไรที่มันไม่คุ้มเพื่อคนที่ไร้ค่า

รั้งไม่ได้ก็คือรั้งไม่ได้▪︎ ฉุดไม่อยู่ก็คือฉุดไม่อยู่▪︎ ไม่ถูกใจก็คือไม่ถูกใจ▪︎ รับไม่ได้ก็คือรับไม่ได้▪︎
เพราะมันคือความจริง!

▪︎▪︎ทำในสิ่งที่ชอบ
▪︎▪︎พูดในสิ่งที่ใช่
▪︎▪︎ผูกกับคนที่ถูก
▪︎▪︎ถนอมกับคนที่มีน้ำใจ

"นุสนธิ์บุคส์"

 

เมตตา.จบที่อุเบกขา.
ช่วยได้ก็ช่วย.
ช่วยไม่ได้.
ก็ผ่านไป.
ใยต้องไปยึดเก็บใว้.
ไห้เป็นสุขเป็นทุกข์.

 

คนที่มีประโยชน์.
ก็มาจากคนไร้ค่า.
มิใช่หรือ.
คนไร้ค่านั้น
เมื่อไดที่เขาเห็นคุณค่า.
ของคนอื่น.
คุณค่าของเขา.
ก็จะเริ่มมีขึ้นมาเอง.
คนล้มอย่าข้าม.

 

ทุกวันนี้มีแต่ผู้สอนที่ไม่มีผู้เรียน ยิ้มๆ

 

ทุกข้อความ.
ที่ทุกคนเขียน.
อาจเป็นครู.
หากอ่านแล้ว.
เกิดปัญญา.......

 

คนที่ไม่ยอมรับ.
ความจริง.
คือคนที่..
ต้องพบกับ.
ความปราชัย.
อยู่เสมอ.

 

สัตว์โลกล้วนเกิดจากกรรม
เราไม่ยุ่งกับกรรมของใคร
มาคนเดียว...ไปคนเดียว

 

กังวลอะไรของเธอในอดีต ..วาง
กังวลอะไรของเธอในอนาคต ..วาง
กังวลอะไรของเธอในปัจจุบัน ..วาง
ลองทำดูซิ คงได้ผล ไม่มากก็น้อย

โดยปริยัติ ก็คือว่า วางกังวล ลองเจริญสติอันนี้ดูเถอะ นี่คือ สติปัฏฐานด้านปฏิบัติ วางได้ ก็เรียบร้อยเท่านั้น

หลวงปู่บุญฤทธิ์ บัณฑิโต

 

ที่เขียน.
ไม่ได้เขียน.
ด้วยความกังวล.
แต่เขียนให้คน.
ที่ไม่เคยรู้จักกัน.
อ่าน.....

 

ในเวปพลังจิต.
ก็เหมือนห้องสมุด.
ใครต้องการอ่านอะไร.
ก็หาอ่านได้ตามต้องการ.
เจ้าของเวปเขาให้อ่านให้ดู.
เป็นธรรมะทาน.
ใครจะเข้ามาอ่านมาดูก็ได้.
เพราะเขาไม่ได้ปิดกั้นใดๆ.