102.เก็บเรื่องมาเล่า : เกาะเต่า สะบักสะบอม

102


เก็บเรื่องมาเล่า : เกาะเต่า สะบักสะบอม




ระหว่างทางขับรถกลับบ้าน ขณะที่ทริปเที่ยวสังขละบุรีกำลังจะจบลง เพื่อนในกลุ่มก็ออกปากชวนไปเขื่อนเชี่ยวหลานหรือเขื่อนรัชชประภา จังหวัดสุราษฎร์ธานี กะว่าจะไปช่วงวันหยุดยาวของเดือนพฤษภาคมที่กำลังจะมาถึง แต่ก็ยังไม่เป็นที่ตกลงกันแน่ๆ ว่าจะไปจริงหรือเปล่า แค่พูดเปรยๆ ไว้ แล้วก็เงียบไป จนกระทั่งปลายเดือนเมษายน เพื่อนก็พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอีกครั้งแต่พอไปคุยกับเพื่อนอีกคนที่เคยไปมาแล้วบอกว่า ไปก็เหมือนติดเกาะ อยู่แพบ้านพักในเขื่อน ได้แต่กินกับนอน ไม่ได้ไปไหน นั่งดูวิวกับผืนน้ำ ไม่มีอะไร ก็แล้วแต่ใครชอบเที่ยวแนวๆ นี้ก็ได้อยู่ เพื่อนเลยเสนอไปเกาะเต่ากันดีกว่า เป็นอันตกลงกันตามนั้น เพื่อนก็เลยจองที่พัก จองตั๋วเรือข้ามฟากไปกลับชุมพร – เกาะเต่า จองแพ็คเกจดำน้ำรอบเกาะ 5 จุด เสร็จแล้วรอลุ้นว่าจะเจอพายุฝนตกช่วงต้นฤดูฝนมั๊ย ...






ก่อนวันเดินทางไกด์ ได้ส่งไลน์มาบอกว่ามีฝนตกช่วงเช้า แต่สายๆ อากาศดี พอรู้อย่างนั้นก็หวั่นๆ คลื่นลมแรงเปล่า นั่งเรือจะน่ากลัวไหม ฝั่งอ่าวไทยคงไม่แรงเท่าฝั่งอันดามัน มั้ง...








​

 

วันศุกร์ที่ 13 พฤษภาคม

แปดโมงเช้าตรวจ ATK ส่งผลในไลน์กลุ่มเพื่อนเที่ยว พอถึงเวลา 10 โมงเช้า เพื่อนร่วมก๋วนก็มารวมตัวกัน 6 คน รวมสร้อยฟ้ามาลาแล้วนะ จัดกระเป๋าขึ้นแร็คหลังคารถ เวลาประมาณเที่ยงพร้อมแล้วออกเดินทาง พวกเราใช้เส้นทางกาญจนาภิเษก เข้าถนนพระราม 2

​

แวะเติมพลังข้าวมื้อเที่ยงตอนเวลาบ่ายสองโมงแถวๆ สมุทรสงคราม ทีแรกจอดแวะร้านริมเขื่อน ร้านนี้เคยมาแล้วครั้งนึงคนเยอะมาก มาคราวนี้คนแน่นเหมือนเดิม มีคิวอีก 15 คิวนานเกินไปพวกเรายังต้องไปอีกไกล ก็เลยมาแวะร้านใกล้ๆ กัน ร้านเคียงน้ำ คนน้อยหน่อย เลือกที่นั่งได้ตามสบาย

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

อิ่มแล้วเดินทางกันต่อ นั่งอ่านไลน์เล่นเฟส หลับๆ ตื่นๆ ไปยาวๆ แวะปั๊มน้ำมันบ้าง คราวนี้ไม่ต้องเป็นคนขับรถมือสำรอง มีมือหนึ่งกับมือสองผลัดกันขับ

​

 

ถึงท่าแซะ ชุมพร สองทุ่มกว่าแวะบ้านญาติเพื่อนในคณะ สวัสดีแนะนำตัวกันแล้ว พวกเราได้รับการเลี้ยงดูปูเสื่ออาหารค่ำ

​

 

​

 

​

 

​

 

ตามแผนการวางไว้ว่าพวกเราจะพักค้างที่บ้านนี้ แต่ว่าน้ำประปาไม่ไหลมาเป็นอาทิตย์แล้ว ใช้ได้แต่น้ำฝน ญาติของเพื่อนก็เลยเป็นธุระหาโรงแรมในตัวเมืองให้พักและเพื่อความสะดวกในการเดินทางไปท่าเรือตอนเช้าด้วย โดยขับรถนำหน้าพาพวกเรามาส่งถึงโรงแรมสามทุ่มกว่าๆ เช็คอินเรียบร้อยแล้ว ขนกระเป๋าเข้าห้อง พักผ่อนเอาแรงพรุ่งนี้เตรียมขึ้นเกาะ...

​

 

วันที่ 14 พฤษภาคม

ตื่นนอนตีห้ากว่าๆ เช้านี้ต้องรีบไปลงเรือแปดโมงเช้า รีบจัดแจงภารกิจส่วนตัว
แล้วขนกระเป๋าลงมาที่ล็อบบี้เพื่อทานอาหารเช้าหกโมงสี่สิบห้า

อาหารเช้ามีเมนูมากกว่านี้นะ

​

 

แต่เพื่อนๆ ยังคงเอื่อยเฉื่อยกว่าจะลงมากันครบเจ็ดโมงสิบกว่าเข้าไปแล้ว กว่าจะคืนห้องเสร็จออกรถก็เจ็ดโมงครึ่ง จอดรถแวะซื้อของที่ปั๊มน้ำมันอีกเจ็ดโมงสี่สิบห้า เหลือระยะทางที่จะไปท่าเรืออีกเกือบยี่สิบกิโล จะขึ้นเรือทันมั๊ยเนี่ยะ นั่งรถลุ้นไปแต่เพื่อนก็เฉยๆ อืมมม นับประสาอะไร เพื่อนในแก๊งค์นี้ตกเครื่องบินตอนไปเที่ยวต่างประเทศยังเคยมาแล้ว ตกเรือแค่นี้คงจะเรื่องเล็ก...

พวกเรามาถึงท่าเรือเจ็ดโมงห้าสิบหกนาที มองออกไปนอกกระจกรถเห็นคนอื่นที่นั่งคอยขึ้นเรือมองรอดแว่นตากันเลยทีเดียว แต่ก็นะ ยังไม่แปดโมงเช้าสักกะหน่อย...

​

 

การข้ามฟากไปเกาะเต่าพวกเราใช้บริการของมารีน แพชชั่น เป็นเรือสปีดโบ๊ท ใช้เวลาเดินทางจากฝั่งไปเกาะ 1.30 ชั่วโมง สร้อยฟ้ามาลาได้ที่นั่งเกือบหน้าเรือ เลยอดถ่ายรูประหว่างอยู่ในเรือ คลื่นลมชายฝั่งไม่แรง แต่พอแล่นมาได้เกือบชั่วโมง ลมก็เริ่มแรงขึ้น คลื่นก็สูงขึ้น เรือก็ปะทะกับคลื่นกับลมแรงเสียงดัง บางจังหวะก็เหมือนนั่งรถขึ้นสะพานแล้วลงจากสะพานเร็วๆ ทำให้รู้สึกน่ากลัวอยู่ไม่น้อยสำหรับคนว่ายน้ำไม่เป็นและไม่ชอบน้ำที่ตอนนี้มองออกไปนอกตัวเรือเห็นแต่ความเวิ้งว้างของผืนทะเล ส่วนคนที่ว่ายน้ำเป็นหรือนั่งเรือประจำคงรู้สึกเฉยๆ ธรรมดาๆ แต่ก็ยังโชคดีที่ไม่เมาคลื่น เรือสปีดโบ๊ทของพวกเราก็พามาถึงท่าเรือแม่หาด 9.30 น. เศษนาทีจำไม่ได้ แต่ก็ถือว่าตรงเวลาอยู่

มีเหมียวมาส่งขึ้นเรือด้วย​

 

​

ลงจากเรือได้ก็ยืนคอยพนักงานขนกระเป๋าสัมภาระขึ้นมาจากเรือ ระหว่างนั้นรถของทางโรงแรมทรายรีฮัทรีสอร์ทก็มาจอดคอยคณะของเราแล้ว

 

เมื่อกระเป๋ามาครบก็ขนของขึ้น รถกระบะ 4 ประตูพาพวกเรามุ่งหน้าสู่ที่พัก ​

 

​

 

มาถึงที่พักก็ไปเช็คอิน 2 ห้องที่จองไว้ แต่ว่าเช็คอินได้แค่ห้องเดียว ส่วนอีกห้องยังเคลียร์ไม่เรียบร้อย ด้วยโรงแรมที่พักบนเกาะเพิ่งจะเปิดหลังจากปิดช่วงโควิดมานาน จึงทำให้พนักงานของโรงแรมมีจำนวนไม่พอ พวกเราจึงต้องขนของทั้งหมดเข้าห้องเดียวไปก่อน

​

​