ได้ไปเจอ "ซัน" ผู้มีญาณทิพย์

วันนี้ได้ซื้อหนังสือของน้องซันมาแล้วครับ

ยังไม่ได้อ่านเลย ดีใจที่ได้ร่วมบุญกันนะครับ

 

คิดมากหน่า.........

ทำใจให้สบายๆ ......

 

คริคริ

คุนขันแตก

เขาไม่ดี ก็เรื่องของเขา

ที่สำคัญ ถ้าเราอยากดี เราต้องทำดี

ถ้าเป็นเหมือนเรื่องของเด็กที่มองเห็นกรรมเก่าได้

หมอบอกว่ารักษาไม่ได้

เด็กบอก เจ้ากรรม นายเวร มาคอยเอาคืนอยู่ เขาโกรธที่เราไปทำเขาไว้

แล้ว เด็ก ก็ ให้ไปทำสิ่งที่ เจ้ากรรมนายเวรต้องการ แล้วเรื่องต่างๆก็คลี่คลาย

ก่อนจะไปนิพพาน ต้องรู้ก่อนว่า ไปทำไม

ทุกขูคืออะไร

สุขคือ อะไร

ที่ว่าทุกข์ ทุกข์จริงมั๊ย แล้ว สุขล่ะ จริงหรือเปล่า

ถ้า ไม่ เห็น ทุกข์ อย่างที่เป็น จริง แล้วคุณ จะ ปฏิบัติ เพื่อ หลุด พ้น จาก อะไร ล่ะ

กำ ใคร ก็ กำ มัน

ปล. แต่ คุณ ซัน ล่ำมาก ตัวเบ่อเริ่มเลย อยากหุ่นดีเหมือนคุณซัน จัง

 

แจ้งข่าวครับ
วันอาทิตย์ที่ 25 พ.ค.นี้ คุณซันงดการเปิดบ้านรับแขกแล้วครับ
ส่วนคุณซันจะเปิดบ้านวันไหนอีก
ให้ติดต่อคุณซันโดยตรงเลยนะครับ
ขอบคุณครับ...

 

ครุ ครุ ครุ จะดีเหรอ

 

จิตวิทยา ครับ
ธรรม = กรรมใครกรรมมัน ปล่อยเห็นเจอเอง หมุนเฟืองเอง ทุกข์เอง สุขเอง กั๊บ แล้วโลกมนุษย์จะหมุนไปอย่างปกติ

จิตวิทยาชั้นสูงครับ

อย่อย งั่ม (^--^)

เย๊ ใครมีจิตวิทยาชั้นสูงจะสามารถหาเหยื่อไว้ทานได้ตลอดปีคับ งั่มงั่ม

 

ธรรม = ศาสนาคือกงล้อ ใครไขว้เขว ก็มองที่กงล้อแล้วคิดว่าเราคือ หนึ่งในกงล้อ ที่เป็นเพียงกลไกที่ทำให้กงล้อหมุนไป

เย๊เย๊ จิตวิทยา มีไว้เลี้ยงปากท้อง

อย่อย งั่มงั่ม

 

ขอขอบคุณที่ได้ให้ความรู้ครับ

 

เอามาให้ดูแก้เซ็ง

 

ว่าแต่ว่า คุณซันไม่สบายเหรอครับ ถึงได้ปิดบ้าน หรือว่าติดภาระกิจ ยังไงก็รักษาสุขภาพนะครับ ^^

 

ได้เจอ"ซัน"ผู้มีญาณทิพย์

ผมขอขอบคุณผู้ที่ให้คำแนะนำผม จนผมไปเจอพี่ซันที่บ้านแล้ว ไปไม่ยากเลยครับ และผมตื่นเต้นมากเลย และก่อนอื่นต้องขอขอบคุณ พ่อและแม่พี่ซันอย่างมากที่ให้การต้อนรับอย่างดี (อิ่มอีกต่างหาก)อิอิ(good) และพี่น้องของผมบอกว่าพี่ซันดูได้แม่นมากครับ และคิดว่าคงต้องไปอีกแน่นอน

 

ขอความช่วยเหลือจากคุณซันด้วยครับ หรือถ้าใครมีเมล์ของคุณซันช่วยเมล์มาบอกผมด้วยนะครับที่ bundit_tong@hotmail.com เนื่องจากคุณพ่อของผมมีเลือดออกในสมองทำให้ร่างกายซีกซ้ายขยับไม่ค่อยได้และมีอาการระบบภายในไม่สมดุลและมีอาการปวดตามคอและหลังแต่ที่ห่วงคือเรื่องความดันครับ อย่างไรก็ดีขอความช่วยจากคุณซันด้วยนะครับ ขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

...ที่สุด คือ อะไรหนอ...

 

ยินดีด้วยครับ

คุณ somchan ช่วยมาบรรยายหน่อยครับ
ว่าไปบ้านซันทำไม มีที่มาที่ไปยังไง
และซันช่วยคุณยังไง
และบรรยากาศที่บ้านซันเป็นยังไง คนเยอะไหม
เจอกุมารทองไหมครับ

แล้วช่วยบอกทางไปบ้านซันได้ไหมครับ เพื่อให้คนที่เดือดร้อน
จะได้ไปหาซันถูก

 

คุณขันธ์และคนอื่นๆที่ก่อความไม่สงบคะ ก็ไม่อยากยุ่งหรอกนะคะ ความสงสัย คลางแคลงใจเป็นสิ่งไม่ผิดค่ะแต่ก่อนที่คุณจะกล่าวคำหมิ่นประมาทนั้น ควรจะมองดูที่ตัวเองว่าเจตนาคุณอย่างไร และเจตนาคู่กรณีเป็นอย่างไร ( ในที่นี้คู่กรณีคือคุณซัน) คุณซันเจตนาช่วยคนให้พ้นทุกข์ แต่คุณ....
เห็นคุณขันธ์ป่วนหลายกระทู้ ที่ตั้งในลักษณะนี้หลายครั้งแล้ว ไม่ว่าจะเป็น คุณริชชี่ หรือคุณซัน
ถ้าคุณไม่เห็นด้วย ไม่ชอบก็นิ่งไว้เถอะค่ะ ให้เกียรติเจ้าของกระทู้ และคนอื่นๆที่เข้ามาดูด้วยความสนใจบ้างเถอะค่ะ
อย่าทำให้กระทู้ที่นำเสนอเรื่องราวดีดี ต้องกลายเป็นกระทู้ที่มีคนทะเลาะกันเลยนะคะ เสียความรู้สึกค่ะ

 

ผมก็อยากทราบเหมือนกันว่า ผมมีอะไรจะต้องทำบ้าง
อยากทราบครับ ^^

 

อนุโมทนากับน้องซันแลทุกท่านที่มีกุศลจิตในการทำดีเจ้าค่ะ
หากมีวาสนาคงได้พบน้องซันบ้างนะเจ้าคะ...

 

มาเขียนนิยายขำขัน ต่อจากภาคที่แล้ว

ซัน ริชชี จี้ มันส์ ฮา 2

เย็นวันหนึ่ง ซันได้ไปวิ่งจ๊อกกิ้ง ณ สวนลุม
เผอิญได้เจอ ริชชี่ ที่มาวิ่งออกกำลังกายด้วย
ซันจึงเข้าไปหาริชชี่ และบทสนทนาก็เริ่มขึ้น

ซัน : เฮ้ย!! ริชชี่ บังเอิญมาเจอแกที่นี่ มาวิ่งออกกำลังกายเหรอ

ริชชี่ : อ้าว พี่ซัน หวัดดีครับ ผมมาวิ่งจ๊อกกิ้ง
แล้วพี่เป็นไงมั่ง ไม่เจอนานเลย

ซัน :: ก็เรื่อยๆแหละ

ริชชี่ : ว่าแต่ ทำไมช่วงหลังๆมานี้ ไม่เห็นพี่เข้าไปเวบพลังจิตเลย

ซัน : : เฮ้อ ก็มีแต่คนชอบว่าฉัน เบื่อ !!

ริชชี่ : แต่ก็มีคนให้กำลังใจพี่ก็เยอะเหมือนกันนะ

ซัน : เออ ฉันรู้

ริชชี่ : พี่รู้ป่าว วันก่อนไปเที่ยวปีนเขามา

ซัน : ปีนที่ไหนว่ะ

ริชชี่ : ให้พี่ลองทายดู

ซัน : อึม.... เขาใหญ่

ริชชี่ : ไม่ใช่ !

ซัน : เขาภูกระดึง !

ริชชี่ : ไม่ใช่ !

ซัน : อึม... หรือว่า แกอย่าบอกนะว่า แกไปปีนเขาหิมาลัย

ริชชี่ : โธ่ พี่ จะทายอะไร ให้มันอยู่บนความเป็นจริงได้ไม๊พี่
ผมก็คนธรรมดานะ

ซัน : เอ๊า ยอมละๆ ขี้เกียจทาย แกบอกสิว่าไปปีนเขาที่ไหน

ริชชี่ : ก็ ผมไปปีนเขาโอลิมปัส ไง

ซัน : อ่อ ฉันไม่ได้ไปที่นั่นนานแล้ว เป็นไงมั่งว่ะ เล่าให้ฟังหน่อย

ริชชี่ : ก็ตอนผมปีนไปถึงยอดเขา ได้เข้าไปไหว้เจ้าด้วย
นยอดเขา มีศาลเจ้าด้วยแล้วผมก็ไปเสี่ยงเซียมซีในศาลเจ้านั้น

ซัน : ศาลเจ้าอะไรว่ะ

ริชชี่ : ก็ศาลเจ้าซีอุส ไงพี่ ตอนที่ผมไป เห็นเขาทำพิธีเข้าทรง
เชิญวิญญาณเทพซีอุสลงมาด้วย
แต่เทพไม่ลงมา คนแถวนั้นเลยอ้อนวอนกันใหญ่
ผมเลยแนะนำให้เขาเอาเลือดสดๆ มาบวงสรวง
ปรากฏเทพซีอุสลงมาเลย

ซัน : เฮ้ย ! นั่น ซีอุส หรือปอบว่ะนั่น

ริชชี่ : จากนั้นผมก็ลง มาจากเขา ไปเที่ยวเดินชมเมืองแอสการ์ด

ซัน : เออ เป็นไงมั่ง

ริชชี่ : โห พี่ ที่เมืองเต็มไปด้วยโรคระบาด

ซัน : โรคอะไรเหรอ

ริชชี่ : ก็ไข้หวัดนกสิพี่ ระบาดไปทั่วเมืองเลย

ซัน : หวัดนก ! แล้วเป็นนกอะไรเป็นพาหะ

ริชชี่ : ก็นกฟินิกซ์ไงพี่ ทางการเขาสั่งฆ่านกฟินิกซ์
ให้หมดเพื่อตัดตอนการแพร่เชื้อ
แต่โรคหวัดนกมันก็ยังระบาดอยู่อีก

ซัน : อ้าว ทำไมว่ะ หรือว่ามันไปแพร่เชื้อให้ตัวอื่น

ริชชี่ : ป่าวพี่ หวัดนกนี่ มันติดเฉพาะนกฟินิกซ์ไม่แพร่ไปสัตว์อื่น

ซัน : อ้าว เหรอ ! หรือว่าฆ่าฟินิกซ์ยังไม่หมด

ริชชี่ : ฆ่าหมดทุกตัวในเมืองเลย

ซัน : แล้วทำไมโรคยังแพร่อยู่ว่ะ

ริชชี่ : ก็ไม่ให้แพร่ได้ยังไงละพี่ ก็ไอนกฟินิกซ์พอฆ่ามันตาย
มันก็ฟื้นขึ้นมาใหม่ไงพี่ฟินิกซ์มันเป็นนกอมตะนะพี่

ซัน : โอ้ มิน่า หวัดนกนี่ไปเป็นกับนกอะไรไม่เป็น
ดันมาเป็นกับนกฟินิกซ์ เฮ้อ กำ จริงๆ

ริชชี่ : หลังจากนั้นผมก็ไปนั่งกินซาลาเปา ตรงร้านน้ำชา
ใกล้วิหารอาเธน่าแต่ดวงผมมันซวย เลยไปเจอพวก เซนต์ Saint

ซัน : หา ! พวกเซนต์ นักบุญนะเหรอ แกจะซวยได้ไงว่ะ เ
จอเซนต์ น่าจะได้บุญนะแก

ริชชี่ : แต่พวกเซนต์นี่ มันวางตัวนักเลง พวกมันมี 5 คน
มันเห็นผมเป็นคนต่างถิ่น มันเลยมาด่าผมใหญ่เลย

ซัน : อ้าว มีเซนต์แบบนี้ด้วยเหรอว่ะ

ริชชี่ : ใช่พี่ ผมก็ฉุนสิ เลยยืนขึ้นถามพวกมันว่า
พวกแกเป็นเซนต์ ประสาอะไรว่ะ มาระรานชาวบ้าน

ซัน : แล้วมันว่าไง

ริชชี่ : พวกมันคนหนึ่งยืนขึ้นแล้วบอกว่า มันคือเซนต์ เซย่า !!

ซัน : อ๋า !! เซนต์ เซย่า !!
ฉันจำชื่อนี้ได้ แต่ก่อนพวกมันเป็นยากูซ่า แก๊งรีดไถ
แต่ก่อนพวกมันดังมาก
ไม่นึกเลยว่า พวกมันจะไปหากินรีดไถที่แอสการ์ด
เออ แล้วไงต่อ

ริชชี่ : จากนั้น พวกมัน 5 คนก็เข้ามาจะทำร้ายผม
พวกมันคนหนึ่งหน้าเหมือนตุ๊ด ถือโซ่ มาล่ามผมไว้ไม่ให้ดิ้น
จากนั้นไอคนที่มีสวมหมวกรูปมังกร เอานิ้วชี้ 2
ข้างมาวางชี้บนหัวผม แล้วมันก็ร้อง มอ มอ
มันหาว่าผมเป็นวัว ส่วนไอหัวเป็ด มันเอาขนเป็ดมาถูๆที่จมูกผม
จนผมจามเลย
ส่วนไอหัวฟินิกซ์ มันมาจักจี้ที่เอวผม และไอหัวโจก
เซนต์ เซย่า มันซาดิสต์ที่สุด
มันเอาพู่กันจุ้มหมึกมาเขียนที่หน้าผมเป็นรูปหนวดแมว ฮือๆๆๆๆ

ซัน : ป่าเถื่อนที่สุด !! ทำไมจิตใจมันโหดเหี้ยมผิด
มนุษย์มนายังงี้ ฮือๆๆ ริชชี่ เอ๊ย ทำไมแกเคราะห์ร้ายแบบนี้ ฮือๆๆๆ

ริชชี่ : แต่ผมยังโชคดี ที่มีคนมาช่วยไว้ เป็นคนร่างใหญ่
บึกบึนกล้ามเป็นมัดๆ พอพวกมันเห็นเข้า มันเลยกลัว
แล้ววิ่งหนีไป แล้วคนนั้นมาช่วยแก้มัดให้ผม พี่รู้มั๊ยว่าเขาเป็นใคร

ซัน : ใครเหรอ !!

ริชชี่ : ก็พี่เฮอร์ ไง !

ซัน : พี่เฮอร์ เหรอ

ริชชี่ : ใช่ ก็พี่เฮอร์ เพื่อนเก่าพี่ สมัยตอนเด็กไงพี่

ซัน : อ้อ ไอ เฮอร์คิวลิส !!!

ริชชี่ : ใช่แล้วพี่ เขาจำผมได้ ผมก็จำพี่เฮอร์ ได้
ก็ตอนเด็กๆ พี่ซัน ผม และพี่เฮอร์ ชอบไปล่าสัตว์ ยิงวัวมิโนทอร์กันไง

ซัน : ไอ เฮอร์ ฉันคิดถึงมันจังเลย

ริชชี่ : พี่เฮอร์ เขาฝากความคิดถึงมาถึงพี่ด้วยเดี๋ยวนี้นะ
เดี่ยวนี้พี่เฮอร์เขากล้ามเป็นมัดๆ บึกกว่าพี่อีกนะ

ซัน : เหรอว่ะ

ริชชี่ : อึม เขาบอกว่าเขาจะแข็งแกร่งกว่าพี่ให้ได้
เพราะตอนเด็กๆ พี่ กับพี่เฮอร์ ไปลองกำลังกัน เขาสู้พี่ไม่ได้
เลยมุ่งมั่นสร้างกล้ามเนื้อให้แข็งแกร่ง ผมว่าตอนนี้นะถ้าสู้กัน
พี่คงแพ้พี่เฮอร์แน่เลย

ซัน : ก็แหงหละ ก็ตอนนี้ฉันอ่อนแอจะตาย

ริชชี่ : ก็พี่แหละ วันๆ เล่นแต่ฟิตเนส ยกแต่ลูกเหล็ก ลูกเวท
ส่วนพี่เฮอร์ฟิตร่างกายด้วยการยกภูเขา

ซัน : ตอนนี้ อย่าว่าแต่จะให้ยกภูเขาเลย วันก่อน
มีรถแทรกเตอร์เสียอยู่กลางถนน ฉันยกรถนี่เดินจากบางขุนนนท์
ไปวงเวียนใหญ่ เหนื่อยแทบแย่

ริชชี่ : โห พี่อ่อนแอ แบบนี้แล้วจะไปสู้รบปรบมือกับใครได้

ซัน : ถึงว่าสิ เออ แล้วไงต่อ เล่าต่อซิ

ริชชี่ : จากนั้นผมก็ลาพี่เฮอร์ มา แล้วผมก็ไปเยี่ยมบ้านเกิดพี่ด้วย

ซัน : หา บ้านเกิดฉัน !! มิดการ์ด !!

ริชชี่ : ใช่พี่ ผมไปมิดการ์ด มา ก็ตอนเด็กๆพี่ชอบพาผม
ไปเที่ยวเล่นที่นั่น ผมยังจำได้เลย

ซัน : เป็นไงมั่งที่นั่น ฉันไม่ได้กลับไปนานแล้ว

ริชชี่ : ที่นั่นวุ่นวาย มากเลย แต่ผมเจอปู่ดาล์ฟ ด้วยนะ

ซัน : หา ว่าไงนะ! เจอปู่แกนดาล์ฟ

ริชชี่ : ใช่พี่ ปู่เขาฝากความคิดถึง ถึงพี่ด้วย
ปู่บอกว่าแกสุขภาพแข็งดี พี่ไม่ต้องห่วงแก

ซัน : ได้ฟังยังงี้ ฉันก็ค่อยโล่งใจหน่อย

ริชชี่ : แล้วผมก็เจอ เจ้าหญิงอาร์เวน ด้วยนะ แฟนเก่าพี่ไง

ซัน : เหรอ เธอเป็นไงมั่ง

ริชชี่ : เธอยังสวยเสมอเลย ตอนนี้เธอแต่งงานกับ
พี่ อารากอน ไปแล้ว
เป็นไงละ รู้ทั้งรู้ว่า เจ้าหญิงอาร์เวนเธอรักพี่
แต่พี่ดันหลีกทางให้เพื่อนพี่

ซัน : ก็ เจ้าอารากอน มันเพื่อนซี้ ฉันนี่หว่า

ริชชี่ : พี่นี่ก็เหลือเกิน คนรักตัวเองก็ยกให้คนอื่น
แล้วดูสิตอนนี้พี่เหลืออะไร

ซัน : ช่างเหอะน่า รู้ข่าวว่าเขา 2 คนรักกัน ฉันก็ดีใจแล้ว
แกเปลี่ยนเรื่องคุยเหอะ แล้วแกไปไหนต่อ

ริชชี่ : จากนั้นผมก็ไปเจอพี่ ลีโกลาส เดี่ยวนี้เขาโตเป็นหนุ่มแล้ว
แถมยังเป็นเอลฟ์ที่หล่อที่สุดด้วย

ซัน : อึมๆ ไอนี่ มันจิตใจดีงาม มันชอบช่วยเหลือคนโดนรังแก
ว่าแต่ มันยังยิงธนูแม่นอยู่หรือป่าวว่ะ

ริชชี่ : ใช่พี่ ฝีมือฉมังเลย แต่ผมให้เขาเปลี่ยนอาวุธใหม่
เพราะธนูมันล้าสมัยแล้ว

ซัน : อาวุธใหม่ อาวุธอะไรเหรอ

ริชชี่ : ก็ เอ็ม 16 ไงพี่ ของผมเอง ผมเอาไปขายพี่
ลีโกลาส เขาชอบมากเลย เขาบอกว่ายิงธนู ยิงได้ทีละนัด
แต่พอเปลี่ยนมาใช้เอ็ม 16 ยิงรัวได้ มันส์มือมากเลย

ซัน : อะไรเนี่ยะ แกนี่จริงๆเลย เออ แต่ก็ดี
มีอาวุธแบบนี้จะมีประสิทธิภาพมากขึ้น
ต่อไปมันคงช่วยเหลือคนอื่นได้ดีขึ้น

ริชชี่ : มันไม่เป็นยังงั้นสิพี่

ซัน : อ้าว ทำไมเหรอว่ะ

ริชชี่ : ก็ตั้งแต่ที่เขาได้เอ็ม 16 ไป เขาก็กลายเป็นพวกแก๊งรีดไถ
ชาวบ้าน เป็นมาเฟียเรียกเก็บค่าคุ้มครอง ใครกล้าหือ
เขากราดไม่เลี้ยงเลย

ซัน : หา ! อะไรกันนี่ นี่เพราะแกคนเดียว

ริชชี่ : แหมพี่ เขาเปลี่ยนไปเอง ไม่ใช่ผมนะพี่

ซัน : เอาเหอะๆ ฉันปลงกับแกแล้ว แล้วไงต่อ

ริชชี่ : จากนั้นผมก็ไปเจอเพื่อนเก่าผม ไง พี่จำไอ
โฟรโด้ ได้ป่าว

ซัน : โฟรโด้ ที่มันเป็นฮอบบิท ตัวกระเปี๊ยก ใช่ป่าว

ริชชี่ : ใช่พี่ ไอโฟรโด้เพื่อนผม มันมาบ่นให้ผมฟังว่า
มีแต่คนคิดจะฉกแหวนของมัน
แม้แต่ไอ แซมเพื่อนซี้มัน ยังคิดจะจิ๊กแหวนมันเลย
มันบอกว่า มันอยากจะให้แหวนนี้กับผม
เพราะมันไว้ใจผม ผมบอกมันว่า
ผมไม่เอาหรอก ผมรักเพื่อนมากกว่าแหวน

ซัน : อึมๆ ริชชี่ เอ๊ย ในสายตาฉันไม่เคยไว้ใจแกเลย
แต่อย่างน้อยเรื่องนี้ ทำให้ฉันต้องมองแกใหม่แล้ว
ฉันภูมิใจกับแกจริงๆที่แกไม่ใช่คนโลภ

ริชชี่ : พี่ ไม่ใช่อย่างงั้น ที่ผมบอกว่าไม่เอาแหวนมัน
เพราะผมอ่านใจมันออก จริงๆที่มันบอกว่า
จะให้ผม มันแค่ลองใจผมเท่านั้น ผมรู้ไต๋มัน เลยบอกไม่เอา

ซัน : โธ่ เอ๊ย !!

ริชชี่ : จากนั้นผมก็วางแผนจะ แฮ๊บ แหวนมัน
ผมเลยเอาอาวุธวิเศษ ออกมาแล้วบอกมันว่า
นี่คืออาวุธวิเศษจากเทพเจ้าอพอลโล่ มีชิ้นเดียวในโลก
ใครได้ครอบครองจะเป็นอมตะ
แล้วผมขอแลกกับแหวนมัน ผมบอกว่าเห็นมันเป็นเพื่อนซี้
เลยอยากมอบสิ่งดีๆให้มัน

ซัน : โอ้ โห แกมีอาวุธวิเศษจริงหรือวะ ชักทะแม่งๆ

ริชชี่ : อาวุธนั่น มันคือ พลั่ว ไงพี่

ซัน : หา ! พลั่ว !!

ริชชี่ : ก็พลั่วพรวนดิน ไง

ซัน : เห้ย แกเอาพลั่วไปแลกกับมัน แล้วมันยอมเหรอ

ริชชี่ : ก็ยอมสิพี่ ก็เมืองมิดการ์ด มันรู้จักพลั่วซะที่ไหน
พอไอโฟรโด้มันเห็นพลั่ว มันก็แปลกใจ
มันเห็นรูปทรงแปลกไม่เคยเห็นมาก่อน
แล้วมันก็ไว้ใจผมด้วย มันเลยตัดสินใจแลกกับผม อิอิ เสร็จโจร

ซัน : โธ่ เอ๊ย ไอโฟรโด้ ทำไมอาภัพแบบนี้ว้า
คนทั้งเมืองจะแย่งแหวนแกไม่พอ แม้แต่เพื่อนสนิทแกยัง
ทำกับแกได้ เห้อ แล้วถ้ามันรู้เข้าทีหลัง มันโกรธแกแน่

ริชชี่ : พี่ไม่รู้อะไร ตั้งแต่มันแลกกับผมนะ มันดีใจใหญ่เลย
มันเล่าให้ฟังว่า แต่ก่อนมีใครจะมารังแกมัน
มันเอาแหวนสวมนิ้วแล้วหายตัวหนี มีแต่คนด่ามันว่าไอตุ๊ด
เอาแต่หนี และพอมันได้พลั่วไป พอมีใครมารังแกมัน
มันเอาพลั่วไล่จิ้มตูดเลย มันบอกว่าคราวนี้แหละมันพระเอกตัวจริง

ซัน : เห้อ ยังไงก็แล้วแต่ ไหนๆแกก็ได้แหวนมาแล้ว
แกก็ควรเก็บไว้ให้ดี ของมีค่าแบบนี้อย่าให้หายไปหละ

ริชชี่ : แหวนนั่น มันไม่อยู่กับผมแล้ว

ซัน : หา ! มันหายไปไหน!

ริชชี่ : ไม่ได้หายหรอกพี่ ผมเอาไปตึ้งที่โรงจำนำ

ซัน : อะไรนะ !!

ริชชี่ : แหมพี่ ก็ตอนนี้ราคาทองคำกำลังพุ่ง
แหวนนี่ก็ทองแท้ ได้ราคาดี จะเก็บไปทำไม อิอิ

ซัน : เห้อ ฉันไม่อยากคุยกับแกละ ฉันต้องกลับละ

ริชชี่ : อึม แล้วพี่จะกลับยังไงนี่

ซัน : ฉันดำดินกลับ แล้วแกหละกลับไง

ริชชี่ : ผมเหาะไปพี่ โอเคพี่ แล้วค่อยเจอกันนะ

ซัน : เออๆ

 

คนจะทำดี ย่อมมีมารมาผจญ เป็นเรื่องธรรมดา

 

ต้องเจอตัวน้องซันค่ะ แล้วจะรู้ว่าน้องเค้าเป็นยังไง ในส่วนตัวแล้วถ้าแค่อ่านหนังสือก็คงจะไม่เชื่อหรือเฉยๆ แต่พอได้พบกับน้องเค้าจริงๆ อึ้งค่ะ แต่ในทางที่ดีนะค่ะ เราจะตัดสินใครจากรูปกายภายนอกไม่ได้หรอกค่ะ