อยากให้ช่วยออกความคิดเรื่องระบบการศึกษาในไทย

ที่ผ่านมารู้สึกว่า เด็กที่เป็นผลผลิตของระบบการศึกษาและสิ่งแวดล้อมสมัยนี้ ค่อนข้างเละเทะ ไร้แก่นสาร อาจกล่าวได้ว่าวัฒนธรรมเสื่อมไปมาก ความคิดที่ดีงามหาได้น้อยนัก เด็กหลายคนสนใจเรื่องผี ก็สนใจแบบความมันส์ในอารมณ์ แต่พอหยิบเรื่องที่เป็นความรู้เล็กๆ น้อยๆ ที่ถูกต้องกว่า มาประเคนให้ศึกษาหน่อย กลับปฏิเสธโดยสิ้นเชิง สิ่งที่เห็นจากสังคมในเมืองใหญ่ที่ใครๆ เรียกว่าความเจริญ เราว่ามันเสื่อมมาก ไม่รู้จะว่าไงและไม่รู้จะไปพูดกับใคร เรายังมองไม่เห็นหนทาง ที่อาณาจักรแห่งชาววิไล ตามคำทำนาย จะเกิดขึ้นได้ด้วยเหตุประการใด สิ่งที่อาจารย์ประเวศ วะสี กล่าวไว้ก็วิเคราะห์ปัญหาระบบการศึกษาได้ตรง แต่น้อยนักที่สังคมจะมีโอกาสมาเข้าใจ อยากให้ท่านช่วยออกความคิดเรื่องระบบการศึกษาในประเทศไทยหน่อยครับ

 

กระทู้นี้เกี่ยวข้องกับพุทธภูมิตรงที่ เรื่องการศึกษาเป็นการสร้างคนที่จะปูพื้นสำหรับความเข้าใจชีวิตในระดับที่ดียิ่งขึ้นไป จึงเกี่ยวกับงาน "พุทธภูมิ" โดยตรงครับ (บอกไว้ก่อนครับกลัวกระทู้ถูกย้าย) คนที่อยู่ในประเทศไทยเดี๋ยวนี้อาจมองกันว่า ใครที่สนใจพุทธศาสนาอย่างจริงจังเป็นคนเพี้ยนๆ ก็เพราะหลักการต่างๆ ที่โลกยอมรับ ส่วนใหญ่ยอมรับในความคิดที่มีอยู่ใน ประมาณว่า "โลกาภิวัฒน์" ว่าเป็นความจริง เช่นว่า การค้าเอากำไรเท่าไรก็ได้เป็นสิ่งที่ถูกต้อง เรื่องราวข่าวสารที่เป็นจริงก็ถูกบิดเบือนให้สังคมเชื่อผิดไปหลายอย่าง ทำให้มุมมองชีวิตแคบ ระบบอะไรต่างๆ ก็ดูอึดอัด ก็ไม่รู้ว่าผมมองสังคมไทยจากมุมของเมืองใหญ่บางมุมหรือเปล่า จึงเห็นอย่างนี้ ผมมิได้มีเจตนาจะมาซ้ำเติมความเศร้าให้ท้อใจกันนะครับ พูดมากไปก็อาจไม่เกิดประโยชน์ แต่สงสัยจริงๆ ว่าอาณาจักรแห่งชาววิไลจะเกิดขึ้นด้วยเหตุประการใด และผู้คนทั้งหลาย ในอีกไม่กี่สิบปีข้างหน้าจะถึงกับหันมารักษาศีล ๕ กันไหม

การที่ต้องเอามาถามก็เพราะรู้สึกว่า การศึกษาในระบบเหมือนเกือบจะเปล่าประโยชน์ เหนื่อยเปล่า ภาวะที่เป็นอยู่ที่ผมไปพบเห็นมาคือ การเรียนหนักมาก สิ้นเปลืองเวลาและทรัพยากรมาก แต่เป็นที่รู้กันโดยเฉพาะในระดับมหาวิทยาลัย ว่าการเรียนที่สู้อุตส่าห์ฝ่าฟันเนื้อหายากจำนวนมากนั้น มีส่วนน้อยที่นำไปใช้ประโยชน์จริง ผู้ที่ตั้งใจเรียนก็ทุกข์และไม่มีเวลาดูแลสุขภาพ การจะแก้ตรงนี้ในขณะที่ผู้คนแย่งหางานทำและต้องเอาปริญญาบัตรมาเป็นเครื่องรับรองจึงยาก นอกจากจะจัดระบบสังคมใหม่ให้ดีกว่าเดิม ซึ่งก็จะติดปัญหาที่ยากอันหนึ่งคือ การที่ระบบความคิดของต่างชาติจะยอมรับระบบใหม่ของเราได้ (ส่วนปัญหาที่ว่าคนไทยวันนี้เป็นทาสความคิดโลกตะวันตกน่าจะแก้ได้ง่ายกว่า)

 

ส่วนใหญ่จะพูดตามๆกันมา โดยเชื่อใครศรัทธาใครก็จะพูดหรือคิดตามคนคนนั้น แต่มักจะไม่ค่อยได้เห็นเองว่าสิ่งที่เชื่อหรือรับมานั้นสามารถปฏิบัติได้ผลเช่นนั้นจริงหรือไม่ หรือถ้าไม่ชอบหรือไม่ศรัทธาใครแม้ว่าสิ่งนั้นจะดีก็ตาม แต่ก็จะปฏิเสธไม่ยอมรับไม่ยอมปฏิบัติ
ปล.สรุปคืออาศัยความชอบความพอใจมาเป็นเกณฑ์ในการตัดสินใจมากกว่าความถูกต้องหรือสัจธรรมครับ แต่เดี๋ยวนี้วัยรุ่นบางกลุ่มก็เริ่มจะมีความเห็นที่ถูกต้องมากขึ้นแล้วล่ะครับ

 

องค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ทรงมีน้ำพระราชหฤทัย เหมือนดั่งพระบรมมหาโพธิสัตว์

พระองค์เคยแสดง/แนะนำ/ ทำเป็นตัวอย่าง
ในแนวทางสำหรับการศึกษาของไทยไว้หลายครั้ง

ทุกท่านสามารถหาอ่านได้จาก หนังสือรวมพระราชดำรัส
มีขายตามศูนย์หนังสือทั่วไป (เช่น ร้านนายอินทร์ )

ผมขอเสนอแนะว่า ควรดำเนินรอยตามพระองค์ครับ

[b-wai] [b-wai] [b-wai]

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" width="100%" UNSELECTABLE="on"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">เอาของเก่า+ของใหม่ ก็จะได้เส้นทางตรงกลางค่ะ.. อันไหนระบบเก่าดีและน่าใช้ก็นำมาใช้ ระบบใหม่ที่ดีก็นำมาใช้ ข้อเสียของเก่ามีอะไรปรับปรุงได้ก็ปรับปรุงหากปรับปรุงไม่ได้ปล่อยทิ้งไป เราว่ามันแย่ ตั้งแต่ระบบการรับครูแล้ว แล้วเลยมาถึงปัญหาหนี้สินของครู ไม่ว่าเกิดจากสาเหตุใด ๆ จากการที่เงินเดือนน้อย หรือ จากการฟุ่มเฟื่อยของตัวครูเอง เราว่า การเลี้ยงดูครูต้องดีในระดับหนึ่ง เหมือนว่า ครู 1 คน มีเงินเดือนมีสวัสดิการที่ดีมาก ๆ ที่สามารถเลี้ยงตัวได้และครอบครัวได้อีก 3 คน แล้วปัญหาหนี้ครูรัฐต้องแก้ไขให้รีบด่วน แน่นอนว่า คนเก่ง ๆ ย่อมมาสู่ระบบครูมากขึ้น ครูด้อยลงเด็กก็ต้องย่อมด้อยตาม หากครูได้เงินน้อยเกินไป จนสมัยนี้ ใครไม่รู้จะเรียนอะไรก็ไปเรียนเป็นครู(น่าน้อยใจมั๊ยล่ะ ทั้งๆ ที่บ้างคนรักอาชีพครูหนักหนา เกิดมาเพื่อมาเป็นครู) ครูก็คนที่ต้องกินต้องอยู่ต้องการมีหน้ามีตาเหมือนกัน ส่วนจะมากจะน้อยแล้วแต่สภาวะการเรียนดูมา ระบบต้องคำนึงถืงเด็กและครูผู้สอนด้วย อย่างน้อย ๆ ระบบโบราณที่ครูถือไม้เรียวนะดีแล้ว แต่ต้องมีอะไรไปคุมตัวครูอีกที เราว่าจรรยาบรรณของการเป็นครูมันลดน้อยลงมั่ง คนเป็นครูรุ่นหลัง ๆ ก็เหมือนทำอาชีพอะไรสักอย่าง สัก ๆ แต่ว่าทำไป ไม่มีคำว่าจิตวิญญาณของคำว่า ครู อยุ่ หากมีบางคนก็คงน้อยเต็มทน ไม้เรียวสร้างเด็กมากแล้วนะ แต่ไม้เรียวนี่ก็ทำลายชีวิตเด็กมาก็มีเพื่อป้องกันปัญหาเด็กที่โดนครูทำโทษเกินไป ส่วนใหญ่น่าเกิดจาก ครูที่มีโมโหง่าย ควรมีการอบรมจริยธรรมครูทุก ๆ เดือน อย่างน้อย ๆ 3 เดือนครั้ง เป็นกิจกรรมบังคับเลย พาไปอบรมจิตใจ ขัดเกลาจิตใจ อยู่เหมือนอยู่ธุดงค์ ถือศีล 8 สัก 1 อาทิตย์ ครูดี ครูเก่ง เด็กก็จะได้ดีได้เก่งตาม ปัจจัยและปัญหาหลักอยุ่ที่ตัวมนุษย์
</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

การเรียน ไม่ว่าเรียนอะไรนะ ต้องเน้นไปทางปฎิบัติให้มากที่สุด สอนให้คิดเป็น
สอนให้หาข้อมูลต่าง ๆ เป็น ส่วนทฤษฎีเหมือน้ำจิ้ม ซึ่งคะแนนภาคปฎิบัติต้องเยอะกว่าทฤษฎี เช่น ปฎิบัติ 60 ต่อ ทฤษฎี40 เมื่อผลสอบออกในทุกวิชา ต้องแยกคะแนนออกเป็นสองส่วนอย่างชัดเจน เช่น ภาษาไทย สอบทฤษฎีได้เท่านี่ สอบปฎิบัติ เช่น การอ่าน การเขียน คำโคลง กาพย์ ฉันท์ ฯลฯ ได้เท่านี่คะแนน ส่วนบางวิชา อาจไม่มีปฎิบัติ แต่เราว่าทุกวิชาปฎิบัติได้หมด ต้องเอาคนเป็นครูมานั่งคุยกันว่า สามารถทำได้หมดทุกวิชาหรือเปล่า อย่างคณิตศาสตร์ อาจให้ไปลองทำอะไรเกี่ยวกับคณิตศาสตร์มา เคยเจอเด็กนะ ครูที่โรงเรียนสั่งมา เอาไปเขียนเป็นนิยายอิงทฤษฎีคณิตศาสตร์ หรือ ให้เด็กจับกลุ่มไปคิดกันมา
สิ่งต่าง ๆ ครูต้องพัฒนาตัวเองก่อน ทั้งความคิด ความอ่าน ความใจกว้าง ฯลฯ
แล้วเด็กจะมีโอกาสได้พัฒนาตามครูนั่นแหละค่ะ
เมื่อทำงาน แล้วแต่ว่า เจ้าของกิจการจะเลือกคนประเภทไหนไว้ทำงาน บางคนเก่งทฤษฎี บางคนเก่งปฎิบัติ บางคนก้ำกึ่ง

 

เริ่มจากพัฒนาแวดล้อมเราก่อนครับ ให้แวดล้อมคนไกล้ชิดเป็นสังคมแห่งการใคร่รู้ก่อน ง่ายกว่าครับ ทำได้ทันทีเลย ไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องรอใคร

 

ขออนุญาตแนะนำหลักสูตรของพระพุทธเจ้าครับ...

อธิศีลสิกขา
อธิจิตสิกขา
อธิปัญญาสิกขา​

 

ขอขอบพระคุณทุกท่านมากนะครับ
ชัดเจนดีครับ

 

หน้าที่สำคัญของความเป็นครูอาจารย์ต่อศิษย์ที่เด่นๆคือ

1 สอนให้ศิษย์เป็นคนดี คิดดี พูดดี ทำดี ในชีวิตประจำวัน
2 สอนให้ศิษย์เป็นคนเก่ง คิดเก่ง พูดเก่ง ทำเก่ง ในวิชาการที่เป็นประโยชน์เกื้อกูลต่อโลก
3 สอนให้ศิษย์ ฉลาด รู้จักทำมาหากินสุจริต เอาตัวรอดได้
4 ปฏิบัติตนเป็นตัวอย่างที่ดีแก่ศิษย์ ตนเองทำได้ตามที่ตนสอน

การศึกษาเริ่มต้นมาจากครูอาจารย์ จึงเปรียบท่านว่าเป็นดั่ง พ่อพิมพ์ แม่พิมพ์ ของชาติ ซึ่งรวมถึงบิดามารดาด้วย เปรียบท่านเสมือนครูคนแรกของลูก

ถ้าครูอาจารย์ทุกๆท่านทุ่มเทแก่ศิษย์อย่างเต็มที่ได้ครบทั้ง 4 ข้อ ผมเชื่อว่าการศึกษาของไทยจะรุ่งเรืองที่สุดในโลกได้

 

ผมคิดว่า หลักสูตรบ้าๆ มันบังคับให้ต้องเรียนวิชาต่างๆ เต็มไปหมด และยังบังคับด้วยคะแนน จนเด็กเดี๋ยวนี้จะทำงานก็ต่อเมื่อได้คะแนน


แย่งเข้ามหาวิทยาลัย เพื่ออะไร
วิจารณ์ระบบการเข้ามหาวิทยาลัย
<O></O>

บทความนี้เป็นการวิจารณ์ระบบการคัดเลือกนักเรียนเข้ามหาวิทยาลัย หรือที่รู้จักกันดีในชื่อ​

 

ครูและนักวิทยาศาสตร์ อาชีพดีที่ถูกเมิน​

สถานการณ์โลกกำลังเลวร้าย ความเดือดร้อนเกิดขึ้นทั่วไปในสังคมไทยโดยไม่ต้องเอ่ยถึงว่ามีอะไรบ้าง ดูให้ดีสิครับว่าเกิดจากการขาด

 

ข้อความข้างบนเป็นข้อความที่ดีมากครับ แต่ดูแล้วไกลตัวครับ เพราะเราทำอะไรไม่ได้ ลองพิจารณาโครงการเล็ก ๆของผมดูนะครับ

โครงการเล็กๆ ของคนตัวน้อย ๆ แต่ผมว่าผลมหาศาลครับ แล้วก็ทำได้ง่าย ๆ ไม่ลำบากด้วย

ที่มา http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=19199