ลักษณะที่เกิดเวลาสวดมนต์และนั่งสมาธิ

ตอบง่ายๆคะ คุณยังกลัวตาย กลัวถูกของไม่ดีเข้าตัว กลัวเขามาเอาร่าง

กลัวเจ้ากรรมนายเวร เเละกลัวทุกอย่างไม่อยากรู้ไม่อยากเห็นเเละปิดใจ

ก็เลย เหมือน โดนบีบ เพราะความกลัว วิญญาณ คุณกลัว ผี

แต่เมื่อไรที่คุณรู้เเละดูต่อไป ความกลัวก็ รู้ว่ากลัวเพียงเท่านั้นเมื่อไร

คุณก็จะโล่งเเละเข้าถึง สิ่งที่คุณ ต้องการ

อนาคตไม่มีจริงนะคะ มีแต่ปัจจุบัน นิพพานไม่ใช่เรื่องของ อนาคต

เเต่ เป็นเรื่อง ของการมีสติ ณ ปัจจุบันนั้นเองคะ เลิกกลัวแล้ว ดูความกลัวไปนะคะ

 

สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ และสวัสดีพี่สันโดษด้วยนะคะ

วันนี้ได้ลองสวดมนต์ไปเมื่อตอนหัวค่ำ แล้วก็เลยลองนั่งสมาธิด้วยเลย

เมื่อก่อนเป็นคนนั่งสมาธิไม่ค่อยได้ค่ะ รู้สึกอึดอัด หายใจไม่ออก อยากลืมตาอย่างเดียว

แต่ครั้งนี้แปลกดีค่ะ นั่งได้ไม่รู้สึกอึดอัด แล้วก็อยากลืมตาเลย

แต่เป็นเพราะความง่วงหรืออย่างไรไม่ทราบ รู้สึกตัวว่านั่งสัปหงก

แล้วก็เหมือนจะหยุดหายใจไปซะเฉย ๆ พอรู้สึกตัวว่าตัวเองหลับ

ก็เรียกสติกลับมา แล้วหายใจต่อ อาการของคนนั่งสมาธิในตอนแรกจะเป็นแบบนี้ใช่ไหมคะ

พี่สันโดษ ขอเรียนถามค่ะ พี่สันโดษมีคำแนะนำอะไรให้พระคุณที่สามไหมคะ

ขออนุโมทนาบุญค่ะ

 

ดีเเล้วค่ะ ค่อยๆฝึกไป อย่ารีบร้อน ไม่ต้องนั่งเอาอะไร นั่งไปเเบบ ชิลล์งั้นๆ

อย่าไป คิดอะไร ดูไป เบื่อก็ ไปทำอย่างอื่น เอาสมาธิ ณ ปัจจุบันให้ได้ก่อนคะ

 

สวัสดีค่ะคุณสันโดษ
นานมากแล้วไม่ได้เข้ามาเพราะมัวแต่ยุ่งๆกับความวุ่นวายใจมากมายว่าจะเข้ามาถามคุณสันโดษว่านกน้อยจะทำอย่างไรต่อดีเอาเป็นว่าตอนนี้นกน้อยคิดถึงคุณสันโดษแล้วกันคุณสันโดษ
สบายดีนะค่ะ

 

ขอบคุณนะคะคุณสันโดษ วันนี้ไม่รู้เป็นไร คิดถึงคุณสันโดษนะ

 

2 - 3 วันที่ผ่านมานี้ รู้สึกตกใจง่ายมากเลยค่ะ เมื่อก่อนไม่เห็นเป็น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร..

 

ขออนุญาตนอกเรื่องนะคะ
จะมายืนยันว่าผลของการสวดมนต์และนั่งสมาธิมีประสิทธิภาพสูงมากต่อร่างกายและจิตใจอย่างแท้จริงเลยค่ะ ขนาดพึ่งเริ่มหันมาทางนี้ได้ไม่ถึง 3 เดือนดี รู้สึกว่ามีสติ สงบ และใจเย็นมากกว่าแต่ก่อน"มากถึงมากที่สุด" อุเบกขาได้อย่างแท้จริง

ปกติตลอดมาขวัญเป็นคนที่ใจร้อนเวลาขับรถมาก ใครปาดบีบเเตรยาวววววววววว ไม่พอใจ รู้สึกเดือดพล่านอยู่ในตัว ร้อนอยู่อย่างนั้นตลอดถึงเเม้เหตุการณ์จะผ่านไปเเล้ว กลับมาบ้านอารมณ์ก็ค้าง มันหงุดหงิดไปหมด ใครเคยได้ดูเจาะใจที่ คุณเหมียว วรัตตามาออก ขวัญก็คล้ายๆอย่างงั้นอะค่ะ เเต่เเรงน้อยกว่า 50% ไม่เคยจะท้าใครชกอย่างคุณเหมียว แฟนก็กลุ้มใจมาก ถามว่าทำไมขวัญถึงต้องใจร้อน ขวัญก็ย้อน เเล้วทำไมเธอถึงต้องใจเย็นล่ะ อึ้งกันไปเลย รู้ตัวนะคะว่าตัวเองเเย่ แต่มันคุมยากจริงๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสติอยู่ไหน โชคดีไม่เคยเกิดอุบัติเหตุร้ายเเรง

แต่พอได้เริ่มหันมาศึกษาธรรมะอย่างจริงจัง และเปิดใจรับ 100% ก็รู้สึกว่า เราเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นมากๆจริงๆ ภุมิใจกับตัวเองค่ะ รู้สึกยิ้มได้(อย่างจริงใจ)กับทุกเรื่องถึงแม้จะเป็นเรื่องไม่ดี

ตัวอย่างเช่นวันนี้ขับรถรับคุณยายกลับจากโรงพยาบาล ทุกวันนี้ก็ค่อยๆขับ (ไม่ขับแบบไม่รักษาน้ำใจรถเหมือนเก่า สงสารรถเรา ที่ผ่านมาดูแลดีไม่พอ) ขับอยู่ในซอยค่ะ ซักพักจู่ๆก็มีคุณมอเตอร์ไซค์(ขอเรียกสั้นๆว่า"คุณมอ"นะคะ)วัยรุ่น ชายขับหญิงซ้อน คิดจะออกมาจากด้านซ้ายก็มาเลย ไม่ดูเลยว่าจะมีรถมาหรือไม่ ถ้าเป็นขวัญสมัยก่อน โอ้โหบีบเเตร ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดลั่นเเน่ ตามด้วยหันหน้าไปมอง แล้วทำปากพูดจาไม่สุภาพ ไม่ก็ทำหน้าแย่ๆใส่ (รู้สึกอ้ายอายตัวเองเมื่อก่อน) แต่ครั้งนี้ขวัญแค่ ปิ๊ด สั้นๆ เน้นว่าสั้น เหมือนเเนวว่า "ระวังนะจ๊ะคุณมอ มีรถมา"
แต่สารที่ส่งไปคงได้รับการตีความอย่างผิดๆจากคุณมอ เพราะแกรีบหันหน้ามามอง รู้สึกได้ถึงความฉุน แล้วหลังจากนั้นแกก็ขับขวางๆหน้ารถขวัญตลอด ขวัญก็คิดว่า ตายเเล้ว ไม่น่าเข้าใจผิดเลย น่าสงสารจังคงจะเดือดพล่านอยู่ข้างในเเน่ ขวัญก็เลยแผ่เมตตาให้ ตลอดเวลาเกือบ 5 นาทีนั้น คุณมอก็เหมือนคอยจะเเกล้งขับขวางกลางเลนอยู่หน้ารถขวัญ ขวัญก็แผ่เมตตาไปตลอด ไม่รู้สึกเดือดเลย แต่รู้สึกสงสาร สงสารที่เค้าต้องเอาสติมาจอจ่อกับการแก้แค้นคนที่บีบเเตรใส่
ขวัญก็ขับแบบภาษาวัยรุ่นเรียกชิลล์ๆ(แต่ไม่ขวางทางคนอื่นนะคะ เวลาขับรถต้องมีน้ำใจและไม่เห็นแก่ตัว) พวกคุณมอเค้าก็หันมามองเรื่อยๆค่ะ สิ่งที่ขวัญกลัวที่สุดตอนนั้นคือ กลัวเค้าจะมาตัดหน้า หรืออะไรไม่ดี เพราะมีคุณยายนั่งอยู่ด้วย คุณยายก็ 80 กว่าๆเเล้ว ขวัญก็แผ่เมตตาไป สติจดจ่อกับการขับรถให้ดีและปลอดภัยที่สุด ขับห่างๆจากคุณมอพอสมควร ไม่ได้จี้เเม้เเต่นิดเดียว เพราะอย่างที่บอก ถ้าคุณมอเเกล้งเบรก เราก็ผิดเต็มประตู แล้วคุณยายก็อาจได้รับอันตรายด้วย

ซักพักคุณมอคงเห็นว่าเเผนเเรกไม่ได้ผล เพราะขวัญไม่มีการตอบสนอง หรือเค้าก็คงคิดว่าเจ๊นี้คงโง่ ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ คุณมอแกก็เลยชะลอเข้าซ้าย รอให้รถขวัญผ่านไปก่อน แล้วก็ขับตามหลังขวัญ มองกระจกหลังดูก็เห็นแกอยู่กลางเลนเลย แปลกดีค่ะ

พักนึงรถเริ่มติดไฟแดง ตอนนั้นขวัญขับผ่านคุณมอมาได้ซักพักแล้วค่ะ พอขวัญชะลอเริ่มจอด ก็ได้ยินเสียงบิดอย่างเเรงมาแต่ไกล อ๋อ คุณมอนี่เอง ออกขวามาเเล้ว พอผ่านรถขวัญ ก็มีการส่งสายตาทักทายด้วย ขวัญไม่ได้มอง แต่สัมผัสถึงรังสีอำมหิตได้ค่ะ แล้วคุณมอก็เสร็จภารกิจครั้งนี้ขับหายไปในฝูงชนค่ะ

ถ้าเป็นปกติตอนเค้าขับผ่านขวัญอาจหันหน้าไปมองแล้วยิ้มเยาะพร้อมส่ายหน้าช้าๆ แต่วันนี้ขวัญก็มองตามเค้าเฉยๆด้วยจิตอุเบกขา หวังว่าเค้าจะถึงที่หมายโดยปลอดภัยเท่านั้นเอง ขอให้คุณพระคุ้มครองคุณมอค่ะ ขอให้สติกลับคืนนะคะ

ที่นำมาเล่าให้ฟังเนี่ยก็เพื่อจะบอกว่า ขนาดคนใจร้อน ขี้หงุดหงิดอย่างขวัญอย่างยังเปลี่ยนไปในทางที่ดีได้เลยจาการตั้งตนอยู่ในธรรมะ ขอบพระคุณที่ทำให้ได้พบที่พึ่งทางใจและเพื่อนที่ดีที่สุดที่ไปกับขวัญทุกที่

และถ้าทุกคนมีสติ และมีน้ำใจ การขับรถบนท้องถนนจะสบายจิตสบายใจกว่านี้แน่นอน

วันนี้ขอจบเพียงเเค่นี้ค่ะ ขอบพระคุณนะคะที่สละเวลามาอ่าน ขอให้ทุกท่านมีความสุข และคุณพระคุ้มครองค่ะ

 

การสวดมนต์ก็เป็นส่วนหนึ่งของการทำสมาธิ ขนลุกซู่ ร้อนวาบเป็นอาการของปิติ ปิตินั้นเป็นอาการปกติของสมาธิ ไม่ต้องกังวลใจนะครับ คือเมื่อจิตประณีตถึงช่วงหนึ่งปิติก็จะเกิดขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ ถ้าจิตประณีตมากหรือน้อยกว่านี้ปิติก็จะไม่เกิดขึ้น ดังนั้น ถ้านั่งต่อไปแล้วปิติไม่เกิดขึ้นก็แสดงว่าจิตประณีตมากขึ้นหรือน้อยลง จนไม่อยู่ในช่วงของปิติแล้ว จิตในขั้นที่ประณีตขึ้นไปก็จะเป็นขั้นของสุข สูงขึ้นไปอีกก็เป็นขั้นของอุเบกขา

สิ่งที่ควรทำต่อไปก็คือ ตามดูตามรู้อาการที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้า โดยไม่ควรจะยินดี ยินร้าย หรือกังวลใจในสิ่งที่เกิดขึ้น เช่น เมื่อปิติเกิดขึ้นก็รู้ว่าเกิดขึ้น ตั้งอยู่ก็รู้ว่าตั้งอยู่ ดับไปก็รู้ว่าดับไป รู้เหตุแห่งการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ของสิ่งเหล่านั้นตามสภาพความเป็นจริงที่เกิดขึ้น คือรับรู้แล้วปล่อยวาง อย่าปรุงแต่งให้มากนัก แล้วจิตก็จะสงบ ประณีตขึ้นตามเหตุปัจจัยเองครับ

ถ้าไปกังวลก็จะเป็นทุกข์ และทำให้สมาธิเคลื่อนไปเปล่าๆ

ปิติที่เกิดขึ้นนั้นอย่างน้อยก็แสดงให้เห็นว่า สมาธิเกิดขึ้นตามสมควรแล้วครับ อย่าคิดอะไรมาก ถ้าไม่ไปติดยึดกับมันก็ไม่มีผลเสียอะไรครับ จะกำหนดอย่างไรก็ได้ ที่สำคัญคือการรับรู้ตามสภาพความเป็นจริงที่ปรากฏ แล้วอย่าไปยินดียินร้ายกับมัน พอจิตประณีตขึ้นอาการก็จะหาย

 

ทีแรกคิดว่าที่ขนลุก เพราะ มีใครมาอยู่ใกล้ๆ เพื่อสวดมนต์กับเรา

หรืออาจจะมาขอส่วนบุญ ก็เลยเฉยๆ ค่ะ สักพักก็หาย สักพักก็ขนลุกอีกแล้ว

แต่แปลกจังค่ะ ถ้าวันไหนสมาธิดีๆ จะรู้สึกร้อน + ขนลุก

 

ขอโมทนาบุญที่คุณสันโดษได้ชี้แนะด้วยนะครับกำลังปฏิบัตเหมือนกันหวังว่าคงจะได้รับคำแนะนำดีๆๆนะครับสาธุในบุญที่ทำนะครับ

 

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ....

;aa22 การสวดมนต์ด้วยพระคาถาต่างๆอย่างน้อยวันละครั้งก่อนนอน
อานิสงส์ --- เพื่อให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองชีวิตหน้าที่การงานเจริญก้าวหน้าเงินทองไหลมาเทมา
แคล้วคลาดจากอุปสรรคทั้งปวง จิตจะเป็นสมาธิได้เร็ว
แนะนำพระคาถาพาหุงมหากา , พระคาถาชินบัญชร ,
พระคาถายอดพระกัณฑ์ไตรปิฎก เป็นต้น
เมื่อสวดเสร็จต้องแผ่เมตตาทุกครั้ง

 

ผมได้อ่านข้อความของคุณสันโดษ แล้วรู้สึกว่าไม่ธรรมดา
ผมมีคำถามมากมายตั้งแต่เริ่มปฎิบัติมาไม่รู้จะเริ่มต้นถามยังไงแต่ผมอยากถามเหลือเกินว่าที่ผมปฏิบัติมานี่ถูกจริตถูกทางผมไหม ครับ แล้วที่เรียกว่าของเก่าที่ติดตัวมานี่ผมมีไหมครับเพราะผมเจอเรื่องแปลกอยู่บ้าง
ขอความอนุเคราะห์ คุณสันโดษ และผู้รู้ดว้ยครับเพื่อที่จะได้เป็นกำลังใจในการปฏิบัติต่อไป

 

สวัสดีครับท่านสมาชิกทุกท่านผมอ่านบอร์ดนี้มาได้ซักระยะแล้วมีเรื่องถามท่านที่ปฏิบัติสมาธิและรู้เรื่องนี้ว่า ผมเพิ่งนั่งได้ประมาณ 1 เดือน ไม่เคยไปฝึกกับพระหรืออาจารย์ที่ไหน เวลาผมนั่งสมาธิจะมีอาการเหมือนกับถูกดึงตัวไปข้างหลังแรงๆ จะทำให้ผมตกใจแล้วกลับมากำหนดจิตใหม่ทุกครั้ง เป็นตลอดระยะเวลาในการนั่งสมาธิจนผมไม่มีสมาธิที่จะทำได้นานๆ คืออะไร แล้วผมจะทำอย่างไร แนะนำด้วยครับขอบคุณครับ

 

เพิ่งได้มีโอกาสเป็นสมาชิก

นั่งไล่อ่านตั้งแต่ต้นจนจบเลยค่ะ

ช่วงนี้มีแต่เรื่องร้อนใจ (อันสืบเนื่องมาจากผลกระทำของตัวเอง)

พอได้อ่านกระทู้นี้ มีกำลังใจปฏิบัติมากขึ้น

ขอนำความรู้ที่ได้ไปเป็นแนวทางการปฏิบัตินะคะ (เท่าที่ทำได้ T_T)

ขอบคุณ คุณสันโดษค่ะ ช่วยแก้ปัญหาให้เพื่อนๆ

รวมถึงให้แง่คิดดีๆหลายๆอย่าง ขอบคุณนะคะ

ขออนุโมทนาบุญกับเพื่อนๆ ทุกๆคนนะคะ

 

สวัสดีครับสันโดษ ผมนั่งสมาธิช่วงหลังๆ นิ่งมากๆ นั่งทุกครั้งก็จะนิ่ง(ดิ่ง)แทบทุกครั้ง แต่ละครั้งก็เป็นชั่งโมง ผมจึงลางานไปปฏิบัติธรรมที่วัด 5 วัน 2-3 วันหลังรู้สึกว่านั่งสมาธิหรือเดินจงกลม 2-5 นาทีหน้าจะชา แล้วก็เข้าสมาธิ (มีสมาธิได้เร็วมากๆ) จึงไปอีก 2 วัน ก็รูสึกเหมือนเดิม จึงไปปฏิบัติธรรมอีก 9 วัน แต่ครั้งนี้จะรู้สึกแปลกๆ คือคือหน้าชา และหูจะอื้อเหมือนขึ้นลิฟฟ์ แต่มีสมาธิ นิ่งดีมาก ขอถามว่าหน้าชา และหูอื้อเพราะอะไรครับ ขอขอบพระคุณล่วงหน้าครับ

 

สวัสดีค่ะพี่สันโดษ...ขออนุญาติเรียกพี่น่ะค่ะ คือว่า ญ ได้อ่านข้อความที่พี่ได้ตอบคนอื่น ๆ
ก็เลยอยากจะขอให้พี่ช่วยชี้แนะหรือแนะนำ ญ บ้างค่ะ เรื่อง ญ อาจจะยาวแต่ว่าจะพยายาม
ย่อ ๆ ให้สั้นที่สุดน่ะค่ะ
... ญ เคยเป็นคนไม่ดี เคยทำไม่ดีไว้มากมาย โดยเฉพาะกับพ่อและแม่ จนกระทั่งวันนึงได้
อ่านหนังสือ แล้วทำให้รู้ถึงเรื่องเวรกรรม แล้ว ญ ก็ได้บังเกิดความเสียใจในสิ่งที่ตัวเองได้
เคยทำมา หลังจากนั้นก็พยายามตั้งใจที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง พยายามเอาคำสอนของ
พระพุทธองค์มาเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิต และพยายามรักษาศีลห้า แม้ว่าตอนนี้ยังทำ
ได้ไม่ดีแต่ ญ ก็ยังพยายามอยู่ (ยังไม่ยอมท้อค่ะ) ญ พยายามสวดมนต์ และนั่งสมาธิ แต่ว่า
ตั้งแต่นั่งสมาธิมาก็ยังไม่สามารถทำใจให้สงบได้เลยค่ะ จิตมันแกว่งไปแกว่งมาอยู่ตลอด
มีแค่เพียงครั้งเดียวคือเมื่อตอนที่ไปทำบุญวันออกพรรษาในตอนเช้าหลังจากกลับมาจาก
ทำบุญก็รู้สึกว่ามันตื้อ ๆ ในอกเหมือนเวลาเราอัดอั้นนะค่ะ มีความรู้สึกว่าอยากสวดมนต์
อยากนั่งสมาธิ ก็เลยขึ้นห้องพระไปสวดมนต์นั่งสมาธิ พอเริ่มนั่งสมาธิไปได้แป๊บนึง ก็มี
อาการกระตุกที่ตาอย่างแรงอยู่สักพักแล้วก็เหมือนหัวหมุนค่ะ ก็พยายามนึกถึงพระพุทธองค์
บอกตัวเองว่าอย่ากลัว ๆ ๆ หลังจากนั้นสักพักก็หายแล้วก็รู้สึกว่าเบาสบายค่ะ นั่งสักพักก็แผ่
เมตตาแล้วก็ออกจากสมาธิค่ะ แล้วก็ไม่มีอาการขาชาหรือเป็นเหน็บเลยค่ะ( ปกติเป็นตลอด
เวลานั่งสมาธิ) พอออกจากสมาธิมีความรู้สึกปลื้มปิติค่ะ และขณะที่เดินไปหลังบ้านก็ได้ยิน
เสียงเหมือนคนครางค่ะ ได้ยินดังขึ้น ๆ เลยตั้งจิตอุทิศบุญ แผ่เมตตาให้ เสียงนั้นก็หายไป
เลยค่ะ (แปลก ญ ไม่ได้อุปทานได้ยินจริง ๆ ค่ะ) หลังจากวันนั้นมา ก็สวดมนต์และนั่งสมาธิ
อีกแต่ว่าทำไม่ได้แล้วค่ะ ทุกครั้งที่นั่งจะแบว่า ฟุ้งซ่านมาก พยายามภาวนาไปเรื่อย ๆ ก็ไม่
สามารถข่มใจได้เลยค่ะ แม้แต่เรื่องการสวดมนต์ตอนนี้ ญ เองสับสนมากค่ะ ยิ่งพยายาม
อ่านหาความรู้มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งสับสนว่าควรจะสวดมนต์เช่นไรจึงจะดีเพราะบ้างก็ว่าอย่าง
โน่นดี อย่างนี้ดี แล้วบ้างครั้งน่ะค่ะที่ ญ ตั้งใจว่าจะไปสวดมนต์นั่งสมาธิให้เจ้ากรรมนายเวร
ปรากฏว่าพอจะขึ้นไปห้องพระจะมีแมลงสาปตัวใหญ่มาขวางบันไดไว้ไม่ให้ไปค่ะ (กลัว
แมลงสาปมากค่ะ) พอ ญ ตั้งจิตอธิษฐานและแผ่เมตตาให้แมลงสาปก็หายไป พี่สันโดษค่ะ
ญ คงมีกรรมมากใช่ไหมค่ะ ตอนนี้รู้สึกจิตใจหดหู่มากค่ะ อยากขอคำแนะนำจากพี่ช่วยทำ
ให้ ญ เป็นบัวพ้นน้ำด้วยเถอะค่ะ

 

สวัสดีครับ ผมพึ่งจะเริ่มนั่งสมาธิได้ไม่นานครับ คือเมื่ิอนั่งสมาธิไปได้สักพัก
จะรู้สึกเหมือนมีแรงดึงให้เอนไปด้านหลัง ผมก็พยายามฝืนแล้วแต่มันก็ยังเอนอยู่ดีจน
ในที่สุดต้องยอมนอนสมาธิ อยากถามท่านผู้รู้ช่วยชี้แนะด้วยครับ ว่าอาการของผม
ผิดปกติหรือไม่แล้วควรจะฝืนนั่งให้ตัวตรงหรือว่าเริ่มจากนอนสมาธิไปเลยดีครับ
ขอบคุณมากครับ

 

อาการของคุณ น่าจะเป็นกรรมเก่าจากอดีตชาติ
ของผมเมื่อก่อน นั่งสมาธิไม่ได้เลยนั่งแล้วหัวเอียงตก
เหมือนโดนตัดคอ ไปถามผู้รู้เขาก็บอกว่าเป็นเพราะ
ในอดีตชาติที่ผมเกิดเป็น เพชรฌฆาตตัดคอคนไว้มากมาย
จึงส่งผลให้เวลานั่งสมาธิ ผลกรรมเก่าจึงแสดงหัวเอียงตกแบบนี้
สรุปในความคิดผม น่าจะเป็นผลจากกรรมเก่าครับ

 

ขอบคุณมากครับ แล้วพอจะมีวิธีแก้ไขไหมครับ

 

วิธีแก้ไขคือให้ไปทำบุญถวายสังฆทานอธิฐานขออุทิศให้กับเจ้ากรรมนายเวรที่มาขัดขวางในการปฏิบัติสมาธิทำไม่เกิน7ครั้งรับรองอาการหายครับ