เรื่องเล่า ก่อนนอนคืนนี้..ของเหล่าคนผู้มีตาทิพย์

นั่งอ่านเรื่องของพี่ชยา สนุกดีจังเลยครับ
แต่อิจฉาอยู่อย่าง ทำไมผมไม่มีวงดีๆแบบพี่มั่งนะ
เ็ซ็งเป็ด ไก่ ห่าน หงส์ ครับ

 

ของขวัญจากแรงอธิฐาน

พอเห็นแม่ชี ผมก็ดีใจ เออวันนี้จะไ้ด้ทำบุญอีกแล้ว เลยตรงเข้าไปคุกเค่า กราบท่านและบอกท่านว่า ขอประเคน อาหารได้ไหม และจะเป็นผู้จ่ายเงินให้ ความจริงก็ไม่ต้องจ่ายเป็นเงินสดครับ ผมเป็นนักดนตรี ก็เซ็นเป็นออฟฟิสเซอร์ไว้ได้โดยไปหักจากเงินเดือนที่หลัง แม่ชีท่านก็ยอมครับ เมื่อประเคนเรียบร้อย ผมก็มองดูท่าน ผมคิดในใจว่า ดูท่านยังสาวอยู่เลย........

.............แม่ชีท่านก็พูดขึ้นมาว่า ...ลูก.......แม่ชี อายุ 50 กว่าแล้วน่ะ..........ผมงงมากเลยที่ท่านพูดขึ้นมาเช่นนี้ ราวกับรู้ว่าผมคิดอะไร .....(แม่ชีท่านหน้าตาดูยังไงแล้วก็ไม่ถึง 50 แน่ ๆ ครับ ส่วนผมตอนนั้น 25 ปีพอดีครับ ).

............แล้วท่านก็พูดต่อว่า รู้ไหมว่า แม่ชีมาจากไหน .....ผมก็ตอบไปว่า ไม่ทราบครับ.......แม่ชีท่านก็พูดต่อว่า............................... แม่ชีมากจากวัดท่าซุงรู้ไหม หลวงพ่อฤาษีท่านให้มาทำธุระ ............ผมก็เริ่มงง จริงรึนี่ รึจะเป็นที่เราอธิฐาน... ไม่น่าา ...........แม่ชีท่านมองหน้านิดหนึ่ง ...ก็พูดว่า ไม่เชื่อรึ ท่านก็หยิบเอาซองหนังสือ คล้าย ๆ หนังสือทางราชการมาให้อ่าน .....ห๊า นี่ของจริง มีแม้กระทั้ง ลายเซ็นต์ของหลวงพ่อครับ ..

..........แล้วแม่ชีท่านก็หยิบพระมาองค์หนึ่ง ตอนนั้นไม่ทราบหรอกคำว่าเป็นพระคำข้าว .ท่านบอกว่า นี่แม่ให้น่ะ ....ผมก็เลยเล่าเรื่องที่อธิฐานไว้เมื่อวานให้แม่ชีฟัง ....ท่านก็ชอบใจ และก็ยิ้ม ....และล้วงเข้าไปในย่ามของท่านอีก.........เป็นตลับสีขาวพร้อมยื่นให้ผม.........นี่ของหนูน่ะ .......ผมรับมาทั้ง ๆ ที่ยัง งง ๆ ท่านบอกให้ผมเปิดดุ ผมเห็นเป็น คล้ายกับหัวแหวน แวววาว คล้ายเพชรที่เดียว

...... ท่านบอกว่า เป็น หินเขี้ยวหนุมาร ให้เอาไปทำเป็นแหวนซะ จะเป็นสิ่งคุ้มครองตัวเองได้........แล้วท่านก็ให้ศีลให้พร ตามสมควร......แล้วท่านก็จากไปทำธุระของท่าน ปล่อยให้ผมงงอยู่ยังงั้นครับ ...

.........แรงอธิฐานของผม แรงไม่นาเชื่อน่ะครับ ...ยังหรอกครับ ยังไม่หมดแค่นั้นครับ ....พอหลังจากซ้อมเสร็จ ...ก็มีพนักงานโรงแรม มาบอกผมว่า มีพี่ที่เป็นฝ่ายศิลปะของโรงแรมอยากเจอตัว ให้ไปหาหน่อย ต้องขออภัยที่ผมจำชื่อพี่ไม่ได้ มันนานไปหน่อยครับ...(จำได้แล้วครับว่า ชื่อพี่ ต้อม ครับ) จำได้ว่า ได้เคยคุยกะพี่เค้า 2-3 ครั้ง พอเจอพี่เค้า พี่เค้าก็ถามว่า ชอบนั่งสมาู้ธิและอ่านหนังสือธรรมะเหรอ ผมก็ตอบว่าครับ พี่เค้า ว่า .....พี่มีอะไรจะให้

......พี่เค้าหยิบหนังสือเล่มหนึ่งมาให้ เป็นเล่มสีส้มครับ ซึ่งเขียนโดย หลวงพ่อฤาษีลิงดำครับ.......ยังไม่พอครับ พี่เค้าให้พระมาอีกองค์ครับ เป็นพระชาณหมากของหลวงพ่อครับ...........พี่เค้าบอกว่า พี่เค้าเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อ เคยมานอนที่วัด และฝึกมโนที่วัดด้วย จากนั้นพี่เค้าก็เล่าให้ฟังถึงเรื่องการฝึก ถอดกายขึ้นไปบนวิมานของตนเองด้วย ...ผมฟังด้วยความปีติครับ ไม่น่าเชื่อว่าผมอธิฐานขอเพียงแค่วันเดียว ผมก็ได้ตามที่ปรารถณาทุกประการ ออกจะมากกว่าที่อยากได้ด้วยซ้ำครับ............................รึว่า หลวงพ่อท่านจะรับรู้ถึงเรื่องที่ผมอธิฐานขอ ก็มิอาจทราบได้ครับ..............................;aa14
​

 

..........ลองเอาเรื่องแปลก ๆ ที่เจอที่บู๊ต อ. มาเล่าทีซิครับ พี่อยากฟังเหมือนกันน่ะครับ.....;aa36 ตอนนี้ก็ไม่ได้เล่นประจำแล้วล่ะ เป็นโปรดิวซ์ วัน ๆ อยู่แต่ห้องบันทึกเสียงครับ ไม่ได้ไปไหนกะใคร เหงาเหมือนกัน มีวงเล่น น่ะ หนุกดีออกครับ.......;aa25

 

ขอบพระคุณทุกท่านที่กรุณาเขียนเรื่องต่างๆลงในเว็บนี้
อ่านเพลิน สนุกดึค่ะ
ภาษาไทย - พิมพ์ยากและช้าค่ะ
บ้าย - บาย

 

นอกจากจะตามอยู่หลังสุด ยังเอาขาราน้ำอีกเนาะ (อ้อ..ราพื้นถนนนะ)
แถมยังหนุกหนานกับการปลุกใจด้วยเพลงอีก

ดีนะเขาไม่ไล่ออกจากขบวน

ว่าแต่เขา ตัวเองก็ไม่น้อยหน้าไอ้เรื่องไม่เป็นเรื่องด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ทำให้ชักช้าเป็นเรือเกลือ ไปไหนไม่ค่อนจะรอด

 

ยอมเขียนภาษาไทยแล้ว ไชโย;aa13

 

อ่านแล้วเพลินจังค่ะ ^^

คุณ Nirvana คงเป็นคนที่อบอุ่นนะคะและเต็มไปด้วยเมตตานะคะ เพราะเวลาเล่าเรื่อง ภาษาและท่วงทำนองการเขียนนี่ อ่อนโยนมากค่ะ อย่าลืมมาเล่าอีกนะคะ จะติดตามอ่านค่ะ ^^

พี่ชยาก็เล่าเรื่องสนุกนะคะ จะติดตามอ่านเหมือนกันค่ะ

ทำไมต้องเซ็งเป็ดด้วยหนอ อยากรู้ที่มาเหมือนกันนะคะเนี่ย 55

อีกเรื่องหนึ่ง ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่านะคะ คือพอเวลาเขามานั่งขลุกอยู่ในบอร์ด (หน้าดีๆ)แล้วเวลาทำสมาธิจะเร็วมากค่ะ เร็วจนยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ โดยเฉพาะก่อนนอน เหมือนกับว่าเข้ามาแล้วได้ซับพลังดีๆของทุกๆคนน่ะค่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ต้องขอบคุณมากๆเลยนะคะ ^^

วันก่อนตอนที่เข้านอน ก็ทำสมาธิแบบไม่ได้หวังอะไร แค่อยากชำระใจให้ว่าง นิ่งเข้าไว้ ไม่ได้ภาวนาด้วยนะคะ พอเริ่มเป็นห้วงภวังค์แล้วอยู่ดีดี ภาพหนึ่งก็ผุดขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แล้วก็หายไปซะงั้น คือ"เป็นภาพเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ตัวป้อมๆน่ารัก อายุไม่เกิน 5 ขวบแต่งชุดเจ้าหญิง (จิตบอกว่าเป็นเจ้าหญิงคือรู้อยู่แล้ว) ที่ถักด้วยทองคำทั้งตัว เครื่องประดับเป็นทองและนพรัตน์สวยงามมาก แต่ไม่ใช่ชุดไทยมั้งคะไม่เคยเห็นชุดที่สวยงาม และละเอียดวิจิตรแบบนี้ค่ะ เหมือนจะคล้ายชุดแบบอินเดีย มานึกอีกทีก็ไม่เชิง งงเหมือนกัน กำลังวิ่งออกมาจากประตูขนาดใหญ่แกะสลักวิจิตรสวยงาม(จิตบอกว่าเป็นห้องของเธอเองคิอเพิ่งแต่งตัวเสร็จ) วิ่งมาทางเราแล้วเลี้ยวไปอีกทาง เหมือนว่ากำลังรีบไปไหน แต่กำลังยิ้มค่ะ" พอเราให้ความสนใจกับภาพนั้น ภาพเลยหายแว้บไปเลยค่ะ เสียดาย ถ้าคุมอารมณ์ตัวเองได้ คงเห็นอะไรดีดีนะคะ เฮ้อ ขอกำลังใจจากทุกคนช่วยส่งมาให้บีทำได้ด้วยน๊า

 

............................................เออ ผมว่าน่ะ ไอ้รถคนสุดท้ายนี่ กลุ่มพวกเรารึเปล่าครับ อ. สุวิ .....ก๊าก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ........แต่พวกเราก็มีจุดมุ่งหมายเหมือนกันเด้อ.........

 

พี่เม้าท์ อย่ายอมนะครับ สู้ๆๆๆๆ
รู้แล้วก้อเอามาสอนน้องๆ มั่ง อิอิ

 

555 สรุปแล้วเราลงเรือ เอ๊ย รถคันเดียวกันชะมะ เหมือนเรือโนอาอะไรงั้น

 

พี่จูน พี่นัดเดี๋ยวเรื่องผมไว้เจอแ้วเล่าให้ฟังดีกว่ามันเยอะขี้เกียจเขียนแล้วเดี๊ยวจะสอนวิธีดูย้อนอดีตให้รอไว้ถ้าเจอนะครับ

 

โห ใจร้ายอ่า......

 

หายไปหลายวัน มีเรื่องให้อ่านติดตามเพียบเลย อนุโมทนาทุกท่าน แต่ล่ะเรื่องนี้อ่านเพลินดีจัง
ผมได้ความรู้ไปเยอะเลย สงสัยต้องขย๊าน...ขยันมากๆแล้ว จะได้มีโอกาสมาร่วมวงด้วย
ชีวิตนี้น้อยนัก ไม่รู้ว่าจะตายวันนี้พรุ่งนี้ อยากถึงเป้าหมาย
ต้องขยัน เหมือนดนตรี กีฬา"ซ้อม ซ้อมแล้วก็ซ้อม" ชอบจิงๆคำนี้

 

555+ มาเอาใจ จิตตาฯ หน่อย


ไปเที่ยวเมืองลับแล และกองบัญชาการมนุษย์ต่างดาวกันดีกว่า

เมื่อคืนวันที่ 1 พ.ย. 2551 ประมาณตีสี่ ผมได้นั่งสมาธิที่บริเวณปากทาง
ลงไปสู่เมืองลับแล ที่เขากะลา นครสวรรค์ จุดนี้ใช้เวลานั่งไม่นานนัก
เนื่องจากสถานที่บริเวณนี้เป็นที่ๆมีพลังมากมายเข้ามากระทบ ทำให้จิตนิ่งสงบได้อย่างรวดเร็ว ไม่เกิน 10 นาที...จิตดิ่งสู่ความสงบ จักระ 6 เริ่มทำงาน

ภาพแรกที่ปรากฏ เป็นงูใหญ่ยาวมาก ชูลำตัวขึ้นตั้ง สูงประมาณ 5 เมตร
บนหัวงู ดูเหมือนมีหงอนขึ้นมา แต่ลำตัวเหมือนงูทั่วไป แต่ยาวใหญ่ ผิดกับงูทั่วไปที่พบเห็น

สักพัก จิตรู้ บอกว่า เป็นเจ้าที่เฝ้าปากทางเมืองลับแล
พอรู้เช่นนั้นก็กำหนดจิต บอกกล่าวออกไปทันทีว่า
หากท่านเป็นเจ้าที่เจ้าทางปากเมืองลับแลแล้วละก็ ขออนุญาต
เยี่ยมชมเมืองลับแลสักครั้งเถิด พวกเราที่มาพร้อมกันนี้
มาดี ไม่ได้มาร้าย และขอส่งบุญกุศลไปยังท่าน ให้ท่านได้รับกุศล
บังเกิดความสุข มีภพภูมิสูงยิ่งๆขึ้นไป

หลังจากนั้นไม่นาน ภาพงูใหญ่หัวหงอน ก็ค่อยๆเลือนหายไป
ภาพถัดไปที่ปรากฏเห็น เป็นเหมือนแท่งหินขนาดใหญ่ ปลายมนโค้ง
ที่ปลายมนโค้ง เหมือนมีวัตถุสีเงินคล้ายดาวเทียม ติดตั้งอยู่
ดูๆไปเหมือนกับสัญญลักษณ์บ่งบอกว่า เราเข้ามาในเขตเมืองลับแลแล้ว
แต่เป็นเมืองลับแลยุคไฮเทค

ภาพถัดไป เป็นภาพฉายให้เห็นทางมุมบนลงมาล่าง
เบื้องล่าง เห็นหลังคาทรงสามเหลี่ยม สีครีม เรียงชิดติดกันเป็นพรืด
คล้ายๆ อาคาร หรือโรงงานอะไรทำนองนั้น แต่ไม่ยักเห็นผู้คนแม้แต่คนเดียว

ถัดไปอีก เป็นภาพภูเขา มีธารน้ำเล็กๆ ไหลลงมาจากภูเขาสูง
ริมลำธาร เห็นลูกเป็ดตัวเล็กขนสีเหลือง ดูหนุ่มราวขนกำมะหยี่
แต่ปากไม่แบน ดูเหมือนปากไก่มากกว่า
น่าจะเป็นสัตว์พันธุ์ผสมระหว่างเป็ดกับไก่ ที่เขาจัดเตรียมไว้เป็นสัตว์
ในยุคหลังภัยพิบัติก็อาจเป็นได้

เมื่อหมดภาพสุดท้าย จิตก็ดิ่งกลับออกมา สู่ที่ตั้งเดิมคือกายสังขาร
ความรู้สึก ค่อยๆคืนกลับ

หลังจากยกมือพนมขึ้นไหว้ ขอบคุณเจ้าที่เจ้าทาง เจ้าเมืองลับแลแล้ว
พวกเรา2-3 คน ก็ขยับออกไปยังบริเวณ กองบัญชาการมนุษย์ต่างดาวต่อไป

รูปขนาดเล็ก

 

หมดแล้วอะ อยากอ่านต่อนะเนี่ยกองบัญชาการมนุษย์ต่างดาว

 

บริเวณลานที่พวกเราเข้าไปนั่งสมาธิ
ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบริเวณปากทางเข้าเมืองลับแล
บริเวณนี้ เป็นบริเวณที่เรียกกันว่า กองบัญชาการมนุษย์ต่างดาว
เป็นมิติที่ทับซ้อนมิติโลกที่เราอาศัยอยู่

การนั่งสมาธิ เพื่อกำหนดจิต เปิดตาที่สาม
ขอเข้าชมกองบัญชาการฯ จำเป็นที่จะต้อง
บอกกล่าวผู้ดูแล บริเวณดังกล่าวเช่นกัน

เมื่อพวกเรานั่งเข้าที่เข้าทางแล้ว
ไม่นานจิตของเราก็เริ่มสงบ เป็นสมาธิ
ผู้ดูแล เปิดทางให้เราผ่านเข้าไปเห็นเป็นภาพแรก คือ
กองทัพมนุษย์ต่างดาว แต่งตัวเหมือนตัวละครในหนังเรื่อง Star War
ในชุดสีเทาเข้ม ตัวใหญ่แต่หัวเล็ก เดินตบเท้าแบบสวนสนาม
นับจำนวนไม่ถ้วน
ดูลักษณะแล้ว เหมือนการเตรียมพร้อมที่จะปฏิบัติการ
ในสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นในโลกมนุษย์ แต่ไม่ใช่การยึดครองโลก
เหมือนในหนังที่เราเคยดู จนเกิดความหวาดหวั่นสั่นสยอง
แต่เป็นการมาเพื่อช่วยเหลือมนุษย์เมื่อยามเกิดภัยพิบัติ
ให้เหลือเชื้อพันธุ์ ในการสืบสานต่อพระพุทธศาสนาตราบถึง 5,000 ปี

รูปขนาดเล็ก

 

ภาพที่เห็นถัดไป คือ การนำชมจานบิน
อุปกรณ์การเดินทาง จากดวงดาวสู่ดวงดาว
เป็นอุปกรณ์ที่มนุษย์เอง ยังไม่สามารถคิดค้นขึ้นมาได้
เพราะเทคโนโลยี่ทางกายภาพ และจิตภาพ ของเขาสูงว่งยิ่งนัก
สิ่งที่มนุษย์อย่างเราๆท่านๆ ที่ทำกันได้ในปัจจุบัน
เช่นอภิญญา ที่ทำได้ของบางท่าน ทางต่างดาวเขาถือว่าเป็นเพียงของเล่นเบื้องต้นเท่านั้น

ลักษณะจานบินที่เห็น เป็นรูปทรงคล้ายค้างคาว
ถ้าใครเคยดูหนังเรื่องมนุษย์ค้างคาว
เวลาจะเรียกมนุษย์ค้างคาวออกมาช่วยมนุษย์
จะมีการฉายลำแสงสัญญลักษณ์รูปค้างคาวบนท้องฟ้า
สัญญลักษณ์ที่ว่านี้ เหมือนกับรูปทรงจานบิน ไม่มีผิด
เขานำมาให้ชมอย่างใกล้ชิด ลำใหญ่มาก

จบจากภาพนี้แล้ว
เป็นภาพอาคารที่ถูกก่อสร้างขึ้นเป็นลักษณะตึกทรงสูง
แต่ที่เห็นสูงมาก มีอยู่ 2 ตึก มองไกลๆคล้ายตึกใบหยก
บนอาคารทั้งหลายเหล่านั้น มีแสงสีพาดผ่านตัดกัน
เหมือนแสงเลเซอร์ ที่ป้องกันการบุกรุกจากผู้ไม่ประสงค์ดีภายนอก

เส้นแสงที่เห็น ไม่เพียงแต่จะป้องกันการบุกรุกเท่านั้น
มนุษย์ต่างดาวยังใช้เทคโนโลยี่เส้นแสงเพื่อการเดินทาง
จากดวงดาวสู่ดวงดาว เพียงชั่วพริบตา เท่านั้น ก็ไปมาหาสู่กันได้
โดยไม่ต้องเสียเวลาๆนับเดือน นับปี

เมื่อได้เวลาพอสมควรแล้ว
จึงกำหนดจิต ขอลาออกมาจากกองบัญชาการฯ
และก็ไม่ลืมที่จะกล่าวคำขอบคุณ ต่อท่านผู้เมตตา เป็นไกด์พาชมกองบัญชาการมนุษย์ต่างดาว

หากไม่มีข้อผิดพลาด ในวันที่ 29-30 พ.ย. 2551
อาจได้เดินทาง ไปเพื่อเยี่ยมเยียนอีกครั้ง

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ผมนำมาเปิดเผย
เพราะปกติ จะไม่ค่อยนำอะไรมาเผยต่อสาธาณชน
หากพอจะเป็นประโยชน์บ้าง
ก็ขอให้ประโยชน์นี้ กลับสู่ทุกท่านที่ได้อ่าน
พบแสงสว่างทางธรรม นำพาชีวิตให้พ้นจากทุกข์ ได้โดยรวดเร็ว
สาธุครับ

 

ชอบครับผม
อยากอ่านอีกเรื่อยๆคร้าบบ

 

สาธุ สาธุ หวังว่าครั้งหนึ่งในชีวิต จะมีโอกาสเยี่ยมชมบ้าง ^^

 

อาจารย์สามตาคะเล่าคืนละหลาย ๆ เรื่องได้มั๊ยคะ อ่านแล้วรู้สึกดีมีกำลังใจให้การทำดี
เพิ่มค่ะ เพราะว่าตอนนี้ใจมันห่อเหี่ยว เบื่อหน่าย หดหู่ อยากนอนแล้วไม่ตื่นจัง
เมื่อไรฝันจะเป็นจริงน้อ..