ความจริงวันนี้(เรียนเชิญพระอริยมาตอบกระทู้นี้นะขอรับ)

ความต้องการ ของท่าน ก็เป็น ทุกข์ ของท่าน

ความต้องการ เป็นของใคร ทุกข์ก็เป็น ของคนนั้น แล

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 11 คน ( เป็นสมาชิก 7 คน และ บุคคลทั่วไป 4 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>ไฟสถิตย์*, ภัทรปัญโญเฮ, หัตถ์เทพหมื่นวิญญาณ, k.kwan, Sinderking, to2504 </TD></TR></TBODY></TABLE>

หัดเทพ สำบายดีก่อ

 

ท่านก็มอง เด็กรุ่นหลัง เขาเดิน แซงหน้า ไปเรื่อยๆ

เพราะ ปัญญาต้องสร้างเอง ไปเรื่อยๆ

ถ้าหยุดแล้ว ก็ถอยหลัง เพราะ คนใหม่เขา เดินหน้า กันทุกวัน

 

รักก็บอกไม่รักก็บอก;aa25

 

กว่าจะทักกันได้นะท่านไฟฟ้าสถิตย์
หายไปไหนมา หรือว่าใช้ชื่อใด
เท่าที่เห็น ไม่เห็นใคร น่าจะใช่ท่านไฟสถิตย์
ลบหลีกปลีกวิเวก เข้าถึงเขตพุทธะธรรม
กลับมาเป็นมิ่งขวัญ ช่วยแนะนำกันต่อไป...

 

สูญตา คือความว่าง

ในที่นี้แค่ สูญกาศ

ว่างเวลาเดียวกัน สถานการณ์เดียวกัน แต่อารมณ์ต่างใจ

เป็นได้เช่นนี้เชียวหรือใจคน

สิ่งนี้เป็นธรรมไหมหนอ

 

ก็เข้ามาบ้างเป็นพักๆ

เห็นมิตรรักอาการหนัก จึงเยียวยา

หลงโอสถ มันทุกเม็ด กระเทาะอัตตา

ให้หายบร้า ฉุกคิดซักหนึ่งวัน หุหุ

 

คุณผึ้งเดินถอยหลังไปหน่อยนะครับ ยังเชียร์เพื่อนแบบไม่ถูกต้อง

ปล.มหาญาณทศภูมิ ฝากมาบอก อิอิ

 

สักวันหนึ่ง สักวันไหน เห็นมาก็นานโข
ยังลุ่มหลง กับปัญญา ที่เป็นมิจฉาทิฏฐิ
นี่ก็กระแทกเช้า กระแทกเย็น ทุกวี่วัน
ความเหนียวของมัน กลับยังไม่เสื่อมคลาย
ยินดีอยู่เสมอ กับสิ่งที่ได้เจอ
ปฏิเสธความช่วยเหลือ เพราะไม่รู้ว่าต้องการ
สักวันหนึ่ง จนกว่าจะไม่สายเกินกาล คงได้พบพาล ในกัปป์ต่อไป หุๆๆๆๆ

 

กริ๊งกร๊าง... ฉลองโปรโมทชั่นใหม่หรอน้าจร

เหตุที่มิตรเตือน เพราะมีเหตุ

คำหวานๆไม่ใช่วิสัยบัณฑิต คำขมๆเป็นยาบำรุงหัวใจ ถูกไหม

 

อิอิ เสียงอ่อยไปหน่อยนะ

ใครๆก็ปรามน้า จนเกินทาน

คงไม่นาน คิดได้ กลับสู่ทาง

อิอิ แงว แงว มันส่อใจไม่นิ่ง

เที่ยววลวิ่งสนุกคำ ทำเจรจา


ใจตอนนี้มีสุขและผ่าเผยไหม

หรือลังเลที่จักกล่าว

สง่าในศีล ผ่าเผยในธรรม เกิดกับใจดวงนี้หรือยัง

 

ปัญญามี ปัญญาพี่ ก็มา

ปัญญาไม่มา ก็เพราะ ปัญญา ไม่มี

เขามาลับปัญญา กัน ให้ มากมี

ไม่ได้มา ลับ อวิชชา เนอะ

แสดง เป็นแต่อวิชชา พอมีคนว่า ก็แถ ไปอีก

 

อวิชชา วิชา แช่ง ชัก หักกระดูก น่าเบื่อ

ให้พร อะไร ก็ไม่รู้ น่าเบื่อ มีแต่คนจิตอ่อนเท่านั้นแหละ ที่หลงตาม

เสียชื่อเว็บพลังจิตหมด เขาจะเข้า ยุค อภิญญาใหญ่ แร้ว อะ

พวก ไดโน จะตามทัน เด็กมันไหมนิ

 

พอจะรู้และว่าไผ เป็นไผ

 

เท่าที่ ข้าพเจ้า จำความได้ พระพุทธองค์ สอนให้ รู้ทุกข์ จนแจ่มแจ้ง แล้ว ปล่อยวาง

ไม่ได้สอนให้ยึดติด เรื่อง โลกสมมุติ ซะหน่อย ใคร โง่ ฟระ

 

ท่านก็ นั่งขำไปคนเดียวดิ

คนอื่น เขาจะไปสูดอากาศ บริสุทธิ์ กัน

 

ว่าแต่ว่า น้าจรสามารถโทรศัพท์สอนคนให้พ้นได้

ก็น่าจะ พูดปากเปล่าต่อหน้า Face To Face ได้

แต่ทำไม น้าจร ไม่เลือกทางแบบ Face To Face ดู
จะได้ใช้บุญบารมีที่มีให้ได้เต็มที่ ไม่เห็นต้องมาคอยง้อ
หากคนจากเว็บ ปิดประกาศ ออกแขก วางหน้าหนังสือ
พิมพ์โฆษณาไปเลยดิ

 

ระวัง นะ ขำไป ขำมา จะเหลือ นั่งขำ อยู่คนเดียว

คนมีปัญญา เขาไปกันหมดแระ ไม่รู้จะเหลือคนด้อยปัญญา ให้ท่าน เลี้ยงดู แก้เหงา รึป่าวนะ

 

[เต๋าธรรมโคตรธรรมบรรยาย [คตร] คือ เต๋าธรรมโคตร โคตรธรรม ธรรมบรรยาย] <O</O​

>><O></O>
[เต๋าธรรมโคตรธรรมบรรยาย [คตร] คือ เต๋าธรรมโคตร โคตรธรรม ธรรมบรรยาย] <O></O>
คือการเต๋าอักษรไต๋ [คตร] <O></O>
อ่านว่า คะตะระ <O></O>
แปลว่า การแสวงหาการละความเห็นแก่ตัว <O></O>
เต๋า คือการอยู่ร่วมกันเป็นสังคมอย่างศานติสุข กลมกลืนไปกับธรรมชาติ <O></O>
ศาสตร์ที่เป็นหัวใจของการอยู่รวมกันเป็นสังคมคือการละความเห็นแก่ตัวเป็นโคตรธรรม <O></O>
เป็นธรรมโคตร เป็นรากเหง้าของธรรมเพื่ออยู่รวมกันเป็นสังคม <O></O>
การเอาเปรียบซึ่งกันและกันคือเหตุของความขัดแย้ง การจองเวรซึ่งกันและกัน<O></O>
เป็นเหตุของการมิอาจอยู่ร่วมกันได้ ต้องแยกทางกัน มิอาจอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้ <O></O>
มิมีใครชอบให้ผู้อื่นเอาเปรียบตนเอง เพราะฉะนั้นตนเองต้องมิเอาเปรียบผู้อื่นด้วย <O></O>
การอยู่รวมกันเป็นสังคมโอกาสที่จักเอาเปรียบกันมีนานัปการ<O></O>
แต่สิ่งที่ควรแสวงหาคือการละความเห็นแก่ตัว การเสียสละ การทำเพื่อสังคมส่วนรวม<O></O>
เพราะเมื่อสังคมส่วนรวมมีความสุข เราซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสังคมจะได้รับความสุขไปด้วย <O></O>
นั่นคือการแสวงหาเพื่อลดละความเห็นแก่ตัว <O></O>
มิอาจมิทำเพื่อตนเอง ครอบครัวญาติพี่น้อง แต่จะต้องทำเพื่อชุมชน <O></O>
ประเทศชาติ มวลหมู่มนุษย์ชาติ มวลหมู่สรรพสัตว์ทั้งปวง ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสังคม <O></O>
เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ คือระบบเต๋าด้วย <O></O>
>><O></O>
การทำเพื่อตนเอง ครอบครัวญาติพี่น้องเท่านั้น โดยมิแยแสชุมชน <O></O>
ประเทศชาติ มวลหมู่มนุษย์ชาติ มวลหมู่สรรพสัตว์ทั้งปวง ที่เป็นส่วนหนึ่งของสังคมบนโลกมนุษย์ <O></O>
เป็นชีวิตบัดซบที่โคตรเห็นแก่ตัว <O></O>
เต๋าเพื่อชีวิตที่สดใส คือการละความเห็นแก่ตัว แสวงหาการอยู่ร่วมกันอย่างศานติสุข [คตร] <O></O>
สังคมที่มิเอาเปรียบซึ่งกันและกัน เป็นสังคมที่น่าอยู่ มิใช่สังคมแห่งการรีบเร่ง <O></O>
[เร่งกินเพื่อจะได้รีบไปทำมาหากินเพื่อจะได้กลับมากินอย่างรีบเร่ง]<O></O>
เร่งใช้ทรัพยากร ประเทศมหาอำนาจเข้าไปยื้อแย่งทรัพยากรของประเทศที่มีอำนาจด้อยกว่า <O></O>
กินของผู้อื่นก่อน หวงของตนเองไว้ กินของผู้อื่นหมดจึงกลับมากินของตนเอง <O></O>
เร่งกินเร่งใช้ทรัพยากร เพราะเกรงว่าผู้อื่นจะมายื้อแย่ง <O></O>
มิช้าทรัพยากรที่หวงไว้ย่อมจะต้องหมดไปทั้งสิ้น <O></O>
>><O></O>
หากเป็นสังคมแบบชนบท [สนปท] อ่านว่า สะนะปะทะ <O></O>
คือสังคมของคนดีมีคุณธรรมเป็นสังคมของการแบ่งปัน <O></O>
เพื่อบ้านห้าครอบครัว แกงครอบครัวละหนึ่งหม้อตักแกงครอบครัวละห้าถ้วย <O></O>
แบ่งปันในหมู่เพื่อนบ้านทั้งห้าครอบครัว ทุกครอบครัวจะได้กินอาหารห้าอย่างโดยแกงเพียงหนึ่งหม้อ <O></O>
เบื่อที่จะกินข้าวคนเดียวก็ตักแกงใส่ถ้วย หิ้วกระติ๊บข้าวเหนียวไปตั้งวงกินข้าวกับเพื่อนบ้าน <O></O>
เป็นสังคมชนบท สังคมเกษตรกรรมที่น่าอยู่ <O></O>
คนส่วนใหญ่ทั่วโลกยังคงอยู่ในอาชีพเกษตรกรรม <O></O>
>><O></O>
สังคมเมืองเป็นสังคมแห่งการแก่งแย่งแข่งขัน แสวงหารายได้ แสวงหาความร่ำรวยโดยมิสนใจ<O></O>
เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน มิรู้จักพอ หาเงินให้ได้มากที่สุด เพื่อกำไรสูงสุด จึงลดแรงงานคนลง<O></O>
เพื่อใช้เครื่องจักรแทนคน คุณภาพชีวิตของคนจึงต่ำลง ความสุขของคนจึงลดลง<O></O>
มิเป็นเฉกเช่นสังคมชนบท [รวยกระจุกจนกระจาย] <O></O>
แสวงหาอำนาจ แต่มิเข้าใจชีวิต <O></O>
>><O></O>
การกินที่เร่งรีบแทบจักมิรู้รสชาติอาหาร <O></O>
ความอร่อยของอาหารที่กิน เกิดขึ้นในขณะที่กำลังเคี้ยวอยู่ในปาก <O></O>
เมื่อใดที่กลืนลงกระเพาะอาหารไปแล้วความอร่อยนั้นจักหมดไป <O></O>
สังคมที่เร่งรีบ แก่งแย่ง ยื้อแย่ง มิใช่สังคมที่น่าอยู่ เราต้องการสร้างสังคมที่น่าอยู่<O></O>
เฉกเช่นสังคมชนบท เป้าหมายของเราคือคนหมู่มากที่อยู่ในภาคเกษตรกรรม<O></O>
คนชั้นกลางที่มิใช่ชนชั้นสูงที่รวยกระจุก เพียงเท่านี้โลกจักศานติสุขได้ <O></O>
คนส่วนน้อยที่รวยกระจุก จักเป็นแกะดำในหมู่แกะขาว<O></O>
ที่เป็นชนชั้นกลางและชนในภาคเกษตรกรรม ที่มีคุณภาพชีวิตดีกว่า <O></O>
หลักการของเราคือการลดอำนาจเพื่ออยู่ร่วมกันอย่างศานติสุข <O></O>
บุคคลใดหลงอำนาจ จะมิอาจอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้ <O></O>
ทุกคนมีอิสรเสรี ในกรอบของคุณธรรม <O></O>
>><O></O>
หลักสำคัญทุกคนต้องแสวงหา เพื่อการอยู่รวมกันเป็นสังคม<O></O>
คือละความเห็นแก่ตัว คิดถึงส่วนรวม โดยตนเองเป็นส่วนหนึ่งของสังคม<O></O>
เมื่อสังคมส่วนรวมได้รับประโยชน์ ตนเองจักได้รับประโยชน์ด้วย<O></O>
มิใช่มิได้ทำเพื่อตนเองแต่ได้รับผลทางอ้อม <O></O>
การช่วยเหลือผู้อื่นแล้วตนเองมีความสุข นั่นคือตนเองได้รับผลทางอ้อม<O></O>
การช่วยเหลือคนที่เรารักให้ได้รับความสุขแล้วเรารู้สึกมีความสุข<O></O>
นั่นคือผลที่ได้รับทางตรง เพราะเป็นคนใกล้ชิด <O></O>
หากทุกคนในสังคมเห็นคุณค่าของการอยู่ร่วมกันเป็นสังคมโดยมิเห็นแก่ตัวเห็นแก่สังคม <O></O>
เห็นแก่ชุมชนที่ตนเองเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนนั้น ตามขีดความสามารถของแต่ละบุคคล <O></O>
ตั้งแต่ชุมชน ประเทศชาติ มวลหมู่มนุษย์ชาติ มวลหมู่สรรพสัตว์ทั้งปวง <O></O>
>><O></O>
เป็นบันได 7 ขั้นเพื่อศานติสุข นั่นคือ <O></O>
บันไดขั้นที่ 1 ทำเพื่อตนเอง <O></O>
บันไดขั้นที่ 2 ทำเพื่อครอบครัว <O></O>
บันไดขั้นที่ 3 ทำเพื่อญาติพี่น้อง <O></O>
บันไดขั้นที่ 4 ทำเพื่อชุมชน <O></O>
บันไดขั้นที่ 5 ทำเพื่อประเทศชาติ <O></O>
บันไดขั้นที่ 6 ทำเพื่อมวลหมู่มนุษย์ชาติ <O></O>
บันไดขั้นที่ 7 ทำเพื่อมวลหมู่สรรพสัตว์ทั้งปวง ที่เป็นเพื่อร่วมโลก <O></O>
เป็นส่วนหนึ่งของสังคมบนโลกมนุษย์ <O></O>
>><O></O>
ทุกชีวิตเป็นส่วนหนึ่งของระบบเต๋าที่เราสร้างขึ้น <O></O>
นั่นคือการดำรงชีวิตกลมกลืนกับธรรมชาติ ช่วยกันรักษาดุลธรรมชาติ พืช สัตว์ต้องสมดุล <O></O>
แต่จิตคนมิอาจดุล พลังหยินหยาง เพราะจะเป็นบุรุษเพศเมีย สตรีเพศผู้ <O></O>
เป็นตุ๊ด เป็นแต๋ว เป็นกะเทย เป็นทอม เป็นดี้ มิใช่ชายจริงหญิงแท้ <O></O>
กลมกลืนกับธรรมชาติ คือการกินทั้งพืชและสัตว์ <O></O>
[คนปลูกพืชเลี้ยงสัตว์เลี้ยงคน] หมายถึง คนปลูกพืช เพื่อเลี้ยงสัตว์ สัตว์เลี้ยงคน <O></O>
วัวควายกินอาหาร 2 ปี โดยคนเป็นผู้หาอาหารมาให้ มีความสุข 2 ปี <O></O>
มีความทุกข์เพียงมิถึงนาทีตอนถูกฆ่าเพื่อเป็นอาหาร<O></O>
หลักสำคัญคือกระบวนการฆ่าสัตว์เพื่อเป็นอาหารต้องมิทรมานสัตว์เพียงเท่านั้น <O></O>
>><O></O>
นั่นคือการพึ่งพากัน สรรพจิต สรรพสัตว์ ล้วนยอมรับในกฎแห่งกรรมทั้งสิ้น <O></O>
สัตว์เลี้ยงเป็นสัตว์ที่มิต้องต่อสู้ดิ้นรน มิต้องอดอยาก เฉกเช่นสัตว์ป่า<O></O>
ที่จะต้องต่อสู้ดินรนด้วยตนเอง และถึงอย่างไรยังคงถูกสัตว์ป่าด้วยกันกิน เพื่อดุลระบบ <O></O>
เพราะหากสัตว์ป่าชนิดกินพืชมีมากเกินไป พืชพันธุ์ธัญญาหารจะเจริญเติบโตมิทัน <O></O>
สรรพสัตว์กินพืชกลับต้องทุกข์เพราะอดอยาก <O></O>
>><O></O>
เพียงแต่เสือจะล่าเมื่อหิวเพียงเท่านั้น เมื่อเสือกินอิ่มจักมิล่าอีก <O></O>
มิเป็นเฉกเช่นคนที่โลภมิสิ้นสุด กินอิ่มแล้วยังแสวงหามิสิ้นสุด รวยแล้วต้องการรวยยิ่งขึ้นไปอีก <O></O>
จึงมีสังคมที่ [รวยกระจุกจนกระจาย] ขึ้น แสวงหาอำนาจ <O></O>
แท้ที่จริงการได้อำนาจมากลับสามารถเสพได้เพียงรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส อยู่นั่นเอง <O></O>
ร่ำรวยขึ้นมาแล้วยังคงเสพได้เพียง รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส อยู่นั่นเอง <O></O>
สุดท้ายผู้หลงในอำนาจจึงมิเหลืออะไรเลย ครอบครัวแตกแยก <O></O>
ความร่ำรวยกลับมิอาจเสพสุขได้โดยแท้จริง อำนาจกลับมิอาจเสพได้โดยแท้จริง <O></O>
กายสังขารเป็นเครื่องมือเสพสุขผ่านทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ชีวิตก็เท่านั้นเอง <O></O>
แสวงหาการอยู่ร่วมกันอย่างศานติสุขนั่นแหละเป็นสิ่งที่ดีที่สุด <O></O>
>><O></O>
นั่นคือ [เต๋าธรรมโคตรธรรมบรรยาย] <O></O>
คือการแสวงความสุขจากการอยู่ร่วมกันด้วยการละความเห็นแก่ตัว [คตร] <O></O>
สังคมชนบท [สนปท] สังคมคนดีมีคุณธรรม คือสังคมที่น่าอยู่<O></O>
เป้าหมายของเราคือเต๋าเพื่อชีวิตที่สดใส มีคุณภาพชีวิตที่ดี กระจายความสุขไปทั่วทุกส่วนของสังคม <O></O>
เป็นสังคมที่มีสุขมากกว่าทุกข์เท่านี้ก็พอแล้ว <O></O>
มิมุ่งหวังสังคมที่มีแต่ความสุข เพราะมิอาจทำได้ <O></O>
>><O></O>
การกินอาหารที่ชอบติดต่อกันสิบวัน ท่านอาจจะเบื่ออาหารที่ท่านชอบนั่นไปสามเดือน <O></O>
สุขบ้างทุกข์บ้างเป็นรสชาติของชีวิต <O></O>
เพียงสุขมากกว่าทุกข์ คือทุกข์น้อยลง [กร] นับว่าคุ้มแล้วที่เกิดมาบนโลกมนุษย์ <O></O>
ต่อสู้ดิ้นรนบ้าง จักได้มิเป็นง่อย <O></O>
ทุกข์บ้าง เพื่อจักได้มิทำให้คนอื่นทุกข์ เพราะตนเองมิเคยได้รับทุกข์<O></O>
มิรู้ว่าการกระทำของตนเองนั้นทำให้ผู้อื่นทุกข์ <O></O>
มิต้องตกนรก เพราะทำความชั่วแต่คิดว่าตนเองทำความดี <O></O>
บางคนทำความดีแต่มิรู้ว่าตนเองทำความดี <O></O>
ค้นหานิพพาน แต่มิรู้ว่านิพพาน หมายถึง คนดีที่สั่งสมความดี[นิปน] <O></O>
ผลของการกระทำยังคงส่งผลให้ขึ้นสู่สวรรค์อยู่นั่นเอง <O></O>
เพียงแต่คนที่แสวงหานิพพาน เป็นคนที่แสวงหาความหลุดพ้น จึงหลีกเลี่ยงที่จักทำความชั่ว<O></O>
ส่งผลดีโดยมิรู้ตัวเพียงเท่านั้น แต่มิอาจหลุดพ้นได้จริง <O></O>
เพราะหาจุดเริ่มต้นมิเจอ จุดหมายปลายทางยิ่งมิต้องพูดถึง <O></O>


[เต๋าธรรมโคตรธรรมบรรยาย] เพียงเท่านี้<O></O>

>>
​

 

คิรีมานนทสูตร เป็นสิ่งที่ดีหากเข้าใจ

จะพูดธรรมให้เป็นเรื่องยากทำไม ที่สุดแล้วคือธรรมดา

ที่พูดๆกันอยู่นี่มันธรรมดาแล้วหรือ

อย่าไปอยาก ได้อยากมี อยากเป็น

คำว่า อริยะ เป็นของร้อน

ใครได้ก็ตัวพอง ก้มไม่เป็น

คำนี้เขาไว้เทียบ เปรียบภูมิธรรม ใช่สำคัญตน