พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์

<center>ณ พุทธสถานเฉิงเต๋อ ประเทศมาเลเซีย
วันอาทิตย์ที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2548
ชั้นเรียนส่งเสริมทบทวนพิเศษ 1 วัน</center> พระพุทธะจี้กงประทับทิพย์ญาณเมตตาว่า...
กับสุดท้ายกาลจวนเจียน เจ้ากรรมนายเวรติดตามทวงหนี้ ต่างก็รอบุญกุศลและให้โอกาสแล้วมาร้อยกว่าปี แต่มาบัดนี้ไม่มีใครสร้างบุญกุศลชดใช้ ไม่ตั้งใจปฏิบัติบำเพ็ญ เจ้ากรรมนายเวรได้กราบทูลร้องขอความเป็นธรรมต่อพระแม่องค์ธรรม พระแม่องค์ธรรมได้ตรวจสอบดูก็เป็นเช่นนี้จริง จึงบัญชาอนุญาติให้เจ้ากรรมนายเวรติดตามทวงหนี้ประชิดตัวได้อย่างเต็มที่ได้ทุกเวลาทุกวินาที ไม่ต้องมีการต่อรองเวรกรรมกับพระวิสุทธิอาจารย์เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ใครมีหนี้กับใครก้จัดการทวงหนี้เลยได้ทันที (เก็บคนชั่วไม่บำเพ็ญ) เนื่องจากคนก่อกรรมทำชั่วไว้มากมาย ถึงแม้สิ่งศักดิ์สิทธิ์พระพุทธะ พระโพธิสัตว์ทั้งหลายต่างก็ลงมาโปรดกล่อมเกลาส่งเสริม หลายต่อหลายครั้ง แต่เวไนยก็ยังหลงไม่รู้ตื่น สร้างบาปมากมาย อีกที้งยังไม่สร้างบุญกุศลบรรลุปณิธาน ศิษย์อย่าได้ชะล่าใจจะไม่ทันกาล ตอนนี้ต้องเร่งรับส่งเสริมนำพาเวไนยปฏิบัติงานธรรม เน้นที่สุดส่งเสริมคนทั้งหลายเร่งปฏิบัติบำเพ็ญจริง ทุก ๆ ขณะเวลาให้เห็นงานอริยสำคัญกว่างานอื่นใด
บัดนี้เป็นการร่อนตะแกรงฟ้าครั้งสุดท้าย ภัยพิบัติครั้งนี้มีเพียงแต่ผู้บำเพ็ญมุ่งมั่นปฏิบัติธรรมจริงจะมีชีวิตรอด (20%) และจะเป็นผู้เก็บศพเวไนย ภัยจะเกิดทุกวัน ให้ระวังทุกขณะ สิ่งใดที่มนุษย์สร้างขึ้นใหม่ก็จะกลับคืนสู่ธรรมชาติ สิ่งใดมาจากทะเลกลับคืนสู่ทะเล อาจจะมีบางประเทศหายไป ภัยรอบตัวหน้าหลังซ้ายขวา
ศิษย์มั่นคงพร้อมไม่กลัว ต้องสำนึกด้วยใจจริงแม้ และจากนี้ไป การบำเพ็ญธรรมจะยากลำบากขึ้น ของตั้งใจให้ดี ศิษย์เอ๋ยบัดนี้พระอาจารย์ไม่สามารถแบกรับหนี้กรรมให้ลูกศิษย์ได้อีกแล้ว โอกาสสุดท้ายแล้วในครั้งนี้มุ่งมั่นทำงานธรรม เร่งรีบสร้างบุญกุศลบรรลุปณิธาน มุ่งมั่นทำงานฟ้า ฟ้าไม่ทอดทิ้ง ละทิ้งอัตตากิเลสวางส่งเสริมงานธรรม
*** (ในระหว่างพระอาจารย์ให้โอวาท ก็ร้องไห้ตลอดสงสารเวไนยเป็นห่วงศษย์ทั้งหลายและได้ส่งเสริมนักเรียนในชั้นเป็นคน ๆ ไป ซึ่งนักเรียนในชั้นมีเพียง 10 คน )

 

ผมก็ศิษย์พระอาจารย์เหมือนกัน แต่ไม่ย่อมแพ้ง่ายๆ สู้แค่ตาย เรื่องตายเรื่องเล็ก เรื่องธรรมเรื่องใหญ่ คิดว่าอย่างน้อย ก็จะช่วยส่งคนให้มีโอกาสเข้าใจและปฏิบัติธรรมได้มากขึ้น