ปิด

ปิด.

 

ดูใจเราไว้ และถ้าเป็นไปได้ พาครอบครัวไปวัดไปฟังธรรมมะบ้าง หาวัดป่าหรือวัดที่เขาสอนกรรมฐานนะครับ

 

คงเป็นเพราะคุณเปลี่ยนไปกระทันหันมั้ง คงแค่แปลกใจ
ถ้าทำไปเรื่อย ๆ เราจะเย็น และพวกเขาก็พลอยรับความเย็นด้วย
ทำไปเรื่อย ๆ นะคะ ใจตั้งมั้นไว้ อนุโมทนาในการปฏิบัติ

 

เห็นด้วยครับ..

 

ไม่เป็นไร......ค่อยๆทำไปครับ......อีกหน่อยเขาก็เข้าใจ.......เมื่อเห็นข้อดีเขาก็จะได้ปฏิบัติตามคุณ.....

 

โมทนาครับ ดีจริงๆที่ทำ

*** แต่หากคุณทำไปแล้วใจสงบ ปัญญาเกิด คนในครอบครัวคุณจะเห็นดีเห็นงาม ตามคุณด้วย

*** แต่กลับกันคุณทำๆทิ้งๆ ทำแบบหมกมุ่น งานการหน้าที่ไม่สนใจ ครอบครัวคุณก็จะว่าคุณบ้าหนักกว่าเก่า...ทำแล้วให้ทำจริง เป็นนิสัย เป็นเวลา จะได้สะสมตัวก่อเกิดเป็นบุญ หนุนให้ บิดา มารดาเห็นดีด้วยเข้ามาทางนี้ได้ ก็ชื่อว่าคุณเป็นลูกกตัญญูด้วย ในที่สุด

 

จะบาปไหมก็ต้องดูว่าขณะที่เขาทั้งหลายกำลังว่าเรานั้น ประกอบด้วยอกุศลมูลจิตด้วยหรือไม่นะขอรับ ผมไม่ขอเดาจิตของเขาเหล่านั้นดอกครับ

การปฏิบัติธรรม เจริญสติ สมาธิ ภาวนานั้น ก็เพื่อการปล่อยวางขจัดออกซึ่งกิเลศตัญหานะขอรับ ที่สุดก็เพื่อให้ถึงที่สุดแห่งพุทธรรมนั่นก็คือเข้าสู่นิพพานขอรับ

 

เอาผลของการปฏิบัติไปอวดเขาสิ คือวคามสงบแบบมีปัญญา แล้วเข้าจะรู้เอง
อนุโมทนาด้วย
ในบุญที่คุณได้ทำ

 

จริงๆมันเป็นสิ่งที่คนสมัยก่อนเค้าทำกันเป็นเรื่องธรรมดาครับ
แต่คนสมัยนี้ทำน้อยเหลือเกินเลยกลายเป็นประหลาดไปครับ
เวลามีไว้สำหรับดูละคร กับทะเลาะแบ่งสีกัน
กลับไปสู่ชาวพุทธที่แท้จริงดีแล้วครับ อนุโมธนาครับสาธุ

 

ต้องถามตนเองก่อนว่า มีพฤติกรรมแบบใด เขาจึงว่าบ้า

สวดมนต์ แบบใด

ทำสมาธิแบบใด

และ กิริยาอาการ โดยทั่วไป ก่อนฝึกกสิณ ต่างจาก ภายหลังฝึกสมาธิ สวดมนต์ อย่างไรบ้าง จึงทำให้เขาคิดว่า เราบ้า

 

ปฏิบัติธรรม ระวังโลภะเจตนา จะแทรก

เราปฏิบัติธรรม ก็เพื่อ ธรรมะ ซึ่งเป็นธรรมะที่ทำให้อยู่ร่วมกับโลกได้อย่างศันติ

หากเราปฏิบัติธรรม แล้ว เกิดความรู้สึกว่า "ภาพดีๆ สิ่งๆดี ควรเกิดแก่เรา ใครคน
ใดมามองเราว่า ไมดี ไม่ได้ทำสิ่งดีๆ ไม่ได้" การตรึกแบบนี้ คือ เกิด โลภะเจตนา
มันแทรก มันจะแทรกตอนที่เราปฏิบัติธรรมแล้วเกิดความพอใจในความสุข ดังนั้น
เวลาปฏิบัติธรรม ให้ระลึกดูความพอใจที่มันจะเกิด หากดูไม่ทัน มันครอบงำใจเรา
เราจะรู้สึกว่า มีฟอร์มของผู้ปฏิบัติ เป็นชุดสูตรสวมทับอยู่ ทำให้เกิดเกราะ และไม่
พอใจที่ใครมาทำให้ชุดสูตรเราเปื้อน

เราควรปฏิบัติไปเรื่อยๆ อย่าอยากดี

คือ เราปฏิบัติธรรมเพื่อธรรม ไม่ใช่เพื่อสนองความพอใจ

 

ตั้งมั่นไว้ครับ อย่าหวั่นไหวต่ออุปสรรค เอาใจช่วยครับ

 

อย่ากังวลเลย ปฏิบัติธรรม แล้วนำพาจิตใจผ่องใส หน้าตาอิ่มเอิบ มีจิตไมตรีกับคนรอบข้าง
แล้วท่านเหล่านั้นจะเลื่อมใสศรัทธาเอง ...สาธุ

 

สิ่งที่คุณทำเป็นสิ่งที่ประเสริฐแล้วครับ แต่ติดอยู่ที่คุณยังส่งจิตออกนอกอยู่ครับ

คือเราไม่ต้องไปทุกข์กับสิ่งรอบข้าง ความทุกข์ที่เกิดในจิตใจของเราล้วนแต่มา

จากการที่เราเอาจิตออกนอกไปพิจารณาคนอื่น ตอนนี้เพียงขอให้จิตใจเรามั่นคง

ตั้งมันทำแต่ความดีก็เพียงพอแล้วครับ แล้วปัญหาทุกอย่างก็จะคลี่คลายในทางที่ดี

ขอให้เจริญในธรรมครับผม

 

ก็บ้าดีเนอะ ไม่ได้บ้าไม่ดี

 

นั่นดิ ทำไมบางคนเค้าถึงไม่เข้าใจนะ

หรือเพราะผู้ปฏิบัติบางท่านอายุน้อย

เค้าเลยหาว่าเป็นเรื่องแปลก

 

ญาติสนิทมิตรสหาย ทักท้วงด้วยความเป็นห่วง
"ไม่บาป"

สิ่งที่คุณทำอาจจะเป็นของแปลกไม่คุ้นเคย ในสายตาของคนที่ใกล้ชิด
เค้าก็อาจจะมีอาการมากบ้างน้อยบ้าง
เป็นธรรมดานะ

เวลามีคนใกล้ชิดคุณทำกิจกรรม แบบที่คุณไม่คุ้นเคย
คุณอาจจะไม่สบายใจ และด้วยความหวังดี
คุณอาจจะแสดงอาการ ที่เป็นที่ขัดใจฝ่ายที่ถูกทักท้วงก็ได้

ในฐานะคนใกล้ชิด เราก็มีหน้าที่อธิบาย ให้คนใกล้ชิดสบายใจ
ว่ากิจกรรมที่เราทำอยู่นี้ ไม่ใช้ของแปลก
อธิบายด้วยความกล่มกล่อม เหมาะสม
หากผู้ฟังยังไม่สามารถทำความเข้าใจ หรือสามารถสบายใจได้

ก็ "แอบทำ" หรือไม่ก็ "พักเอาไว้ก่อน" หรือไม่ก็ "ยกตัวอย่างคนที่เค้าเชื่อถือ"
หรือไม่ก็......

ถือเสียว่าเป็นบททดสอบ
หากอธิบาย หรือ แสดงออก ให้คนรอบข้าง สบายใจได้
ถือว่าปฏิบัติธรรมก้าวหน้า

น่าจะดีกว่า เพ่งกสินจนมีฤทธิ์ แต่ญาติ พี่น้อง เพื่อนฝูง ระอา เบื่อหน่าย

 

ทำไปเทอะครับ เดียวเค้าก็ชินไปเอง งัยก็ขออนุโมทนาด้วยนะครับ

 

เค้าหาว่าคุณบ้า เหตุปัจจัยมาจากไหน ล่ะ