ไม่รู้จะเรียกว่า"หลอน หรือ หลอก "

อ่านของคนอื่นมานานละ เอาประการณ์ของตัวเองมาเล่าให้คนอื่นฟังมั่งดีกว่า.........
.......เป็นคนที่กลัวผีมากๆคนหนึ่ง แบบเด็กๆกลัวมากมาย ขนาดปวดเยี่ยวตอนมืดๆ (แถวชานเมืองสมัยก่อนนะ) ต้องมีหลานตามเข้าห้องนํ้าด้วย นั่งเฝ้ากันข้างในนั้นละ ฟังสาระพัดผีมาแต่จำความได้ ไหนจะดูจากทีวี/วิทยุอีก ขนผองสยองเกล้า วาดมโนภาพได้เลย ....ว่า มัมต้องมาตอนมืด ๆๆ ดึกๆ มัมอาจจะโผ่ลมาตามขอบหน้าต่าง บนขื่อ แอบตามเสา หรือ อาจจะอยู่ใต้ถุน ใต้กระได คิดได้แม้กระทั่ง มัมอาจอยู่ในโอ่งอาบนํ้าในห้องนํ้า หรือมานั่งข้างๆมุ้งเรา ณ...ปัจจุบัน ๔๐ กว่าๆผ่านไป ยังกลัวอยู่แต่น้อยลงมากๆ เพราะ....ไม่เคยเจอแบบที่เราเคยคิดไว้ เห็นคนตายบ่อยขึ้น แต่จะเจอแบบนี้นะ
....เป็นเงาคนสวนทางมา (ยํ้า เป็นเงาคนดำๆเลย) อันนี้เจอบ่อยตอนอยู่วัด (เด็กวัดเก่า)
....มาเป็นเสียงเลย เช่น บ้านใก้ลวัดนะค่ะ มาเดินวนๆรอบบ้าน เสียงเหมือนคนลากโซ่ผ่านไปมา นอนฟังเอาไม่กล้าออกมาดู กลัวแต่ชิน
....มีครั้งหนึ่งแฟนได้กล้วยมาเครือให่ญแขวนไว้ในครัวในบ้าน เช้าตื่นมากล้วยถูกแทะปลอกเปลือกหล่นเกลื่อน ทั้งทีครัวปิดตายข้างฝาทึบ จะเข้าได้ก็ต้องเปิดเพิงฝาบ้านออกเท่านั้น กินแบบตะกละมากแทะครึ่งทิ้งครึ่ง อยู่กันสองคนเอง แล้วอะไรมากินละ แฟนทััง งง และกลัวกัน
...อันนี้หลอนสุดๆ ไม่รู้กี่ยามนะ แต่กะเอาไม่เกินตีสามนะ เสียงเหมือนคนรื้อจานข้าว หยิบโน่น ค้นนี้ มองจากแสงตะเกียงทีจุดไว้ เงามัมเล็กๆ เหมือนสัตว์หรือเด็กเล็กๆ หารื้อของกิน ปลุกแฟนมาฟังด้วยแฟนเลยหยิบหนังสือคว้าไปเงียบเลยที่นี้ แต่...มีเสียงดังจากฝาบ้านแทน เสียงเหมือนคนเอามือลากหรือเกาฝาบ้าน ...แกร๊ก แกร๊ก..ๆๆ จนแฟนเราทนไม่ไหว เอาก้อนหินที่เก็บๆไว้ขว้างออกไป แล้วตะโกน จะไปไหนก็ไปนะอย่ามากวน คนจะนอน เงียบไปเลย เรานั่งกลัวแทบหัวใจวายจะตายแล้ว เลยถามเขาว่า ไม่กลัวเรอะทำแบบนั้นะ แฟนนั่งกอดเราแน่น.. .กลัวสิแทบบ้าเลยละ แล้วเขาก็ร้องไห้เลย จะหนีไปไหนละมืดจะตายไป ทนเอาเดี๋ยวก็เช้าแล้ว สงสารทั้งเขาและตัวเราเลยละ

 

....ยังมีต่อค่ะ
.......อันนี้โดนตอนเป็นสาวๆ มีหนุ่มมาสองสามคน ก็มีที่ชอบๆแค่คนเดียว ชอบแวะเอาขนมมาฝากประจำ ได้ข่าวร้ายเขาเกิดอุบัติเหตุ ตกเขาใต้ ตอนบ่ายๆ วันนั้นแม่ล้อมสายรอบบ้านเลย และสั่งใครมาเรียกเราห้ามเปิดออกไปเด็ดขาดเลยนะ พอตกดึกแม่ใส่สายสิญญ์ให้ทุกคนเลย แต่เเม่เรียกเราไปนอนรวบกันที่ห้องให่ญ เราหลับสายยันเช้าเลย แต่สายๆแม่ถามว่า เมื่อคืนได้ยิรเสียงคนมาเรียกไหมละ เราบอกไม่ได้ยิน แต่ทุกคนในบ้านบอกเขาำได้ยินคนมาเรียกเรา ตั้งนาน แล้วก็เดินวนรอบบ้านเลย กลัวไปเป็นเดือนแม่ส่งเราเข้ากรุงเทพเลย
....สุดท้ายเรื่องผีอำ อันนี้เจอเฉพาะตอนท้องนะ ยํ้าเจอทุกครั้งทีท้อง ไม่ว่าอยู่ในไทยหรืออยู่ต่างประเทศ ก่อนโดนอำก็จะเป็นเวลาใก้ลๆเคลิ้มหลับ จะได้ยินเสียงก่อนเลย ....เสียงลากรองเท้ามาแต่ไกลเลย มาหยุดต้องเรานอน รู้ตัวแล้วแต่ขยับตัวไม่ได้ ที่นี้ละกดเลยดิ้น..กลัว...อึดอัด... สักพักก็ไป เสียงลากรองเท้าออกไป ลุกขึ้นได้เหนื่อยเลย มีตอนท้องอยู่เมืองไทยเคยหลับอยู่เปลหน้าบ้านประมาณสองทุ่มเอง แม่นั่งฟังวิทยุเบาๆ บนเรือน มาอำแบบที่เล่ามาข้างต้นนะ แต่คราวนี้แม่เรารู้นะ พอเขาอำเสร็จไปแล้วแม่มาเรียก ให้ขึ้นบ้านเลย จะเอ่ยปากถามแม่ แม่ชิงบอกก่อนได้ยินเสียงตั้งแต่เเรกแล้ว แต่คิดว่าใครมองไปไม่มีใครมีแต่เราดิ้นๆอยู่ที่เปล นึกแล้วไม่ผิด ช่างมัมเถอะคงมาคนแหย่เล่นนะ อยากรู้จริงๆคนท้องนอนตะแคงๆเนียะ ทำไมอำกันได้เนอะ แปลกนอนหงายก็ว่าไปอย่าง อันพอคลอดลูกแล้วก็จะไม่เจออำอีกเลย
ที่เล่ามาอยากบอกว่า เราเจอสิ่งที่ลี้ลับเยอะมาก แต่ผีไม่เคยเจอนะ และไม่อยากเจอด้วย ไม่เชื่ออยากลบลู่ เราว่าทางเขาทางเรานะ มัมคงมีสวนๆกันบ้าง ทุกวันก็ยังกลัวจนลูกๆบ่น พระเต็มบ้าน ล้นคอ ยังกลัวอีก สวดมมต์ไห้วพระแผ่เมตตาประจำ กลัวผีนะ แต่แอบเลี้ยงพรายแรงๆ กุมารทองแรงๆ แบบไหนๆก็กลัวเลยคบกันเลยดีกว่า อย่างน้อยก็ไว้เป็นเพื่อนคุยกันได้ แต่ห้ามมาให้เห็นนะ ทิ้งแน่ โชคดีมีคุณให้เราด้วย ตอนนี้ก็ปลงๆกลัวผี อีกหน่อยเราก็เป็นผีเหมือนเขา เรามัมกายหยาบอยู่ ตายเหมือนไรคงหายกลัวไปเองละ ว่าไหมเอ่ย....

 

อ้อ...ลืมบอกไปบ้านทีเราโดนหลอนบ่อยนะเป็นบ้านวัดไว้ให้คนมานอนเฝ้าของยามมีงานที่วัดนะ ย้ายออกตอนเช้านั้นเลย มีแต่คนบอกเก่งนะเขาอยู่กันสามวันวิ่งหนีกันหมดแล้ว นี่เราอยู่ตั้.สองอาทิตย์ ทีีทนอยู่นะเพราะเข้าบ้านแม่ไม่ได้หรอก พอดีมีงานวัดเลยอาสากันมานะ เข็ดจนตายแค่เสียงกับเงาก็แทบบ้าเลย นี้ถ้ามาในสภาพที่เคยจิตนาการไว้ คงได้มีคนบ้าเพิ่มแน่ๆเลย

 

หลอนดีนะ

 

กลัวค่ะ