มณฑาทิพย์ ดอกไม้สวรรค์

ดอกมณฑาทิพย์ บ้างเรียกว่าดอกมณฑารพ หรือดอกมณฑาสวรรค์
ท่านเล่ากันว่าเป็นดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมจรุง มากกว่าดอกไม้ทั้งหลายที่มีอยู่ในโลกมนุษย์​

​

<O


ความปรากฏในพระไตรปิฎกส่วนที่ว่าด้วยพระสุตตันตปิฎก บทปรินิพพานสูตร กล่าวว่า ดอกมณฑารพ ซึ่งเป็นดอกไม้บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มีความสวยงามและมีกลิ่นหอมเป็นพิเศษ เวลาดอกมณฑารพจะบาน และร่วงหล่นก็ด้วยเหตุการณ์สำคัญ ๆ คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน ตุรงคสันนิบาต และทรงแสดงพระธัมมจักกัปปวัตนสูตร ดอกมณฑารพ จึงได้ร่วงหล่นลงมายังโลกมนุษย์
<O</O
ครั้งเมื่อ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เสด็จดับขันธ์ปรินิพพาน ที่เมืองกุฉินารา ดอกมณฑารพ นี้ก็ได้ร่วงหล่นลงมาทั้งก้านและกิ่ง เปรียบเหมือนความเสียอกเสียใจพิไรรำพันต่อการเสด็จดับขันธ์ปรินิพพานของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า รวมถึงเหล่าพระภิกษุผู้ได้ชื่อว่าอรหันตขีนาสพทั้งหลายด้วย หมู่เหล่าข้าราชบริพาร ประชาชนทั้งหลายได้พากันมาถวายสักการะพระบรมศพ อีกทั้งยังได้พากันเก็บนำดอกมณฑารพที่ร่วงหล่นลงมาเพื่อไปสักการบูชาและรำลึกถึง สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อกาลเวลาเปลี่ยนไป ดอกมณฑารพ ที่เก็บมาสักการบูชาเริ่มเหี่ยวแห้งและหมดไป เพื่อเป็นการรำลึกถึงพระปัญญาธิคุณ พระกรุณาธิคุณ และพระบริสุทธิคุณ

​

<O</O


รวมทั้งเหตุการณ์ในวันสำคัญต่าง ๆ จึงได้พากันนำเอาข้าวตอกมาสักการบูชา เพราะถือว่าข้าวเป็นสิ่งที่มีคุณค่า และเป็นของสูงที่มนุษย์จะขาดไม่ได้ การจัดข้าวตอกดอกไม้ถวายเป็นพุทธบูชามีจุดเริ่มต้นเมื่อไหร่นั้น ยังไม่เป็นที่แน่ชัด แต่เชื่อกันว่าแรก ๆ จะใส่พาน ไว้โปรยเวลาพระสงฆ์เทศนา ต่อมาจึงมีการนำมาประดิษฐ์ตกแต่งที่เห็นว่าสวยงาม สืบทอด กันเรื่อยมาจนกลายเป็นประเพณีแห่มาลัยในปัจจุบัน<O</O</O

 

ดอกไม้ทิพย์แห่งเมืองสวรรค์ที่ชื่อ มณฑาทิพย์ หรือ มณฑารพ นั้นในพระไตรปิฎกกล่าวไว้ว่า

​

ก่อนที่พระพุทธองค์จะเสด็จปรินิพพานได้ตรัสกับพระอานนท์ ปรากฎ ในพระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ของ มหามกุฏราชวิทยาลัยในพระบรมราชูปถัมภ์ เล่มที่๑๓ ทีฆนิกายมหาวรรคหน้า ๓๐๖ –๓๐๗ ข้อ๑๒๙ มหาปรินิพพานสูตร ทรงปรารภสักการบูชาดั่งว่า

“ดูกรอานนท์ไม้สาละทั้งคู่เผล็ดดอกบานสะพรั่งนอกฤดูกาลร่วงหล่นโปรยปรายลงยังสรีระของตถาคตเพื่อบูชา แม้ ดอกมณฑารพ อันเป็นของทิพย์ก็ตกลงมาจากอากาศ ดอกมณฑารพ เหล่านั้นร่วงหล่นโปรยปรายลงยังสรีระของตถาคต เพื่อบูชาแม้จุณแห่งจันทน์ อันเป็นของทิพย์ก็ตกลงมาจากอากาศจุณแห่งจันทน์เหล่านั้นร่วงหล่นโปรยปรายลงยังสรีระของตถาคต เพื่อบูชาดนตรีอันเป็นทิพย์เล่า ก็ประโคมอยู่ในอากาศเพื่อบูชาตถาคตแม้สังคีตอันเป็นทิพย์ก็เป็นไปในอากาศเพื่อบูชาตถาคต

​

​

ดูกรอานนท์ตถาคตจะชื่อว่า อันบริษัทสักการะเคารพนับถือบูชานอบน้อมด้วยเครื่องสักการะประมาณเท่านี้หามิได้ผู้ใดแล จะเป็นภิกษุภิกษุณีอุบาสก หรือ อุบาสิกาก็ตามเป็นผู้ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรมปฏิบัติ ชอบปฏิบัติ ตามธรรมอยู่ผู้นั้นย่อมชื่อว่า สักการะเคารพนับถือบูชาตถาคตด้วยการบูชาอย่างยอดเ พราะเหตุนั้นแหละ อานนท์พวกเธอพึงสำเหนียกอย่างนี้ว่า เราจักเป็นผู้ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรมปฏิบัติชอบประพฤติตามธรรมอยู่ดังนี้ฯ”

ในเวลาที่พระพุทธองค์เสด็จปรินิพพานแล้วทุกหนแห่งในเมืองกุสินาราเต็มไปด้วย ดอกมณฑารพ

“...สมัยนั้นเมืองกุสินาราเดียรดาษไปด้วย ดอกมณฑารพ โดยถ่องแถวประมาณแค่เข่าจนตลอดที่ต่อแห่งเรือนบ่อของโสโครก และกองหยากเยื่อ ครั้งนั้นพวกเทวดา และ พวกเจ้ามัลละเมืองกุสินาราสักการะเคารพนับถือบูชาพระสรีระพระผู้มีพระภาค ด้วยการฟ้อนรำขับร้องประโคมมาลัย และของหอมทั้งที่เป็นของทิพย์ทั้งที่เป็นของมนุษย์...”

​

หลังจากพระพุทธองค์เสด็จสวรรคตแล้วพระมหากัสสปะเถระ ซึ่งอยู่ที่เมืองปาวาได้ทราบข่าวว่า
พระพุทธเจ้าเสด็จมาประทับที่เมืองกุสินาราหลายวันแล้ว จึงตั้งใจจะไปเฝ้าพร้อมด้วยพระภิกษุสงฆ์บริวาร ๕๐๐ รูป ขณะที่กำลังเดินทางไปเมืองกุสินาราอยู่นั้น ได้หยุดพักหลบแสงแดดอยู่ใต้ร่มไม้ข้างทาง ได้เห็นนักบวชนอกศาสนาคนหนึ่ง ซึ่งมาจากเมืองกุสินาราถือ ดอกมณฑารพเดินสวนทางมาพระมหากัสสปะ ซึ่งเวลานั้นยังไม่รู้ว่าพระพุทธเจ้าปรินิพพานแล้ว ก็นึกสังหรณ์ใจเพราะดอกมณฑารพ เป็นดอกไม้ทิพย์ที่ไม่มีในโลกมนุษย์

​

และจะปรากฏเฉพาะตอนที่มีสิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นกับพระพุทธเจ้า เช่น ประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน วันจาตุรงคสันนิบาตวันที่ทรงแสดงพระธัมมจักกัปปวัตนสูตร เป็นต้น ซึ่งเทพเทวดาจะบันดาลให้ ดอกมณฑารพ ตกลงมาจากเทวโลก พระมหากัสสปะจึงได้สอบถามข่าวคราวของพระพุทธองค์จากนักบวชผู้นั้น ซึ่งได้รับคำตอบว่าพระพุทธเจ้าเสด็จสู่ปรินิพพานมา ๗ วันแล้วและ ดอกมณฑารพ นี้ก็ได้มาจากสถานที่ที่พระองค์ปรินิพพานนั่นเอง เมื่อได้ยินดังนั้น พระมหากัสสปะจึงรีบเร่งนำพระภิกษุสงฆ์ออกเดินทางไปยังเมืองกุสินารา

นอกจากนี้ดอกมณฑารพ นี้ยังเป็นดอกไม้ของนางสงกรานต์ประจำวันพฤหัสบดีที่มีนามว่ากิริณีเทวีด้วยf

<O</Oคัดจากจากหนังสือพิมพ์ธรรมลีลาฉบับที่๗๘ พ.ค. ๕๐ โดยเรณุกา<O</O


......................................................

ที่มาข้อมูล<O</O
http://www.bloggang.com/viewdiary.ph...roup=6&gblog=7 http://www.magnoliathailand.com/webboard/index.php?topic=2276.0<O</O

 

เวลานั้น พระมหากัสสปเถระเจ้า พาพระภิกษุสงฆ์ ๕๐๐ เดินทางจากเมืองปาวา ไปเมืองกุสินารา เพื่อเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า แต่ขณะนั้นเป็นเวลาเที่ยงวัน แสงแดดกล้า พระเถระเจ้าจึงพาพระภิกษุสงฆ์เข้าหยุดพักร่มไม้ริมทาง ด้วยดำริว่าต่อเพลาตะวันเย็น จึงจะเดินทางต่อไป


ครั้นพระเถระเจ้าพักพอหายเหนื่อย ก็เห็นอาชีวกผู้หนึ่ง เดินถือ ดอกมณฑา กั้นศีรษะมาตามทาง ก็นึกฉงนใจ ด้วยดอกมณฑา นี้ หามีในมนุษย์โลกไม่ เป็นของทิพย์ในสุราลัยเทวโลก จะตกลงมาเฉพาะในเวลาสำคัญ ๆ คือ เวลาพระบรมโพธิสัตว์เสด็จลงสู่พระครรภ์ เวลาประสูติ เวลาเสด็จออกสู่มหาภิเนกษกรม เวลาพระสัมพุทธเจ้าตรัสรู้ เวลาแสดงธรรมจักร เวลาทรงทำยมกปาฏิหาริย์ เวลาเสด็จลงจากเทวโลก เวลาปลงอายุสังขาร และเวลาพระสัมพุทธเจ้าปรินิพพาน เท่านั้น ไฉนกาลบัดนี้ จึงเกิดมีดอกมณฑา อีกเล่า ทำให้ปริวิตกถึงพระบรมศาสดา หรือพระบรมศาสดาจักเสด็จปรินิพพานแล้ว นึกสงสัย จึงได้ลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้อาชีวกผู้นั้น แล้วถามว่า

"ดูกรอาชีวก ท่านมาแต่ที่ใด"
"เมืองกุสินารา พระผู้เป็นเจ้า"
"ท่านยังได้ทราบข่าวคราวพระบรมครูของเราบ้างหรือ อาชีวก" พระเถระเจ้าถามสืบไป
"พระสมณโคดม ครูของท่านนิพพานเสียแล้วได้ ๗ วัน ถึงวันนี้" อาชีวกกล่าว "ดอกมณฑา นี้ เราก็ได้มาแต่เมืองกุสินารา เนื่องในการนิพพานของพระมหาสมณะโคดมพระองค์นั้น"

​

เมื่อภิกษุทั้งหลาย ที่เป็นปุถุชน ได้ฟังถ้อยคำของอาชีวกบอกเช่นนั้น ก็ตกใจมีหฤทัยหวั่นไหวด้วยกำลังแห่งโทมนัส เศร้าโศก ปริเทวนาการ ร่ำไรถึงพระบรมศาสดา ฝ่ายพระสงฆ์ที่เป็นพระขีณาสพก็เกิดธรรมสังเวชสลดจิต

เวลานั้น มีภิกษุรูปหนึ่ง <O</O
บวชเมื่อภายแก่ ชื่อ สุภัททะ เป็นวุฑฒะบรรพชิตมีจิตดื้อด้าน ด้วยสันดาลพาลชน เป็นอลัชชีมืดมนย่อหย่อนในธรรมวินัย ลุกขึ้นกล่าวห้ามภิกษุทั้งหลายว่า<O</O
" ท่านทั้งปวง อย่าร้องไห้ร่ำไรไปเลย บัดนี้ เราพ้นอำนาจพระมหาสมณะแล้ว เมื่อพระองค์ยังทรงพระชนม์อยู่ ย่อมจู้จี้ เบียดเบียนบังคับบัญชาห้ามปรามเราต่าง ๆ นานา ว่าสิ่งนี้ควร สิ่งนี้ไม่ควร บัดนี้ พระองค์ปรินิพพานแล้ว เราปรารถนาจะทำสิ่งใด ก็จะทำได้ตามใจชอบ ไม่มีใครบังคับบัญชา ห้ามปรามแล้ว"


พระมหากัสสปเถระเจ้า <O</O
ได้ฟังคำของพระสุภัททะกล่าวคำจ้วงจาบพระบรมศาสดาเช่นนั้น ก็สลดใจยิ่งขึ้น ดำริว่า <O</O
…….. "ดูเถิด พระผู้มีพระภาคเจ้าปรินิพพานไปเพียง ๗ วัน เท่านั้น ก็ยังเกิดมีอลัชชี มิจฉาจิต คิดลามก เป็นได้ถึงเช่นนี้ ต่อไปเมื่อหน้า จะหาผู้คารวะในพระธรรมวินัยไม่ได้ หากไม่คิดหาอุบายแก้ไขป้องกันให้ทันท่วงทีเสียแต่แรก เราจะพยายามทำสังคายนา ยกพระธรรมวินัยขึ้นไว้เป็นที่เคารพแทนองค์พระผู้มีพระภาคเจ้าให้จงได้" <O</O
.......... พระเถระเจ้าทำไว้ในใจเช่นนั้นแล้ว ก็กล่าวธรรมกถาเล้าโลมภิกษุสงฆ์ทั้งหลายให้ระงับดับความโศกแล้ว รีบพาพระสงฆ์บริวารเดินทางไปยังนครกุสินารา ตรงไปยังมกุฏพันธนะเจดีย์

ครั้นถึงยังพระจิตรกาธาร ที่ประดิษฐานพระพุทธสรีระศพ พระบรมศาสดาแล้ว ก็ทำจีวรเฉวียงบ่า ประคองอัญชลี กระทำปทักษิณเวียนพระจิตรกาธารสามรอบแล้ว เข้าสู่ทิศเบื้องพระยุคลบาท น้อมถวายอภิวาทแล้วตั้งอธิษฐานจิตว่า
<O</O
"ขอให้พระบรมบาททั้งคู่ของสมเด็จพระบรมครู ผู้ทรงพระเมตตาเสด็จไปประทานอุปสมบทแก่ข้าพระพุทธเจ้าผู้มีนามว่ากัสสปะ ณ ร่มไม้พหุปุตตนิโครธ ทั้งยังทรงพระมหากรุณาโปรดประทานมหาบังสุกุลจีวรส่วนพระองค์ ให้ข้าพระองค์ได้ร่วมพระพุทธบริโภคโดยเฉพาะ จงออกจากหีบทอง รับอภิวาทแห่งข้าพระพุทธเจ้ากัสสปะ ซึ่งตั้งใจมาน้อมถวายคารวะ ณ กาลบัดนี้เถิด"
<O</O
ขณะนั้น พระบรมบาททั้งคู่ของพระผู้มีพระภาคเจ้า
ได้แสดงอาการประหนึ่งว่า พระองค์ยังทรงพระชนม์อยู่
ได้ทำลายคู่ผ้าทุกุลพัสตร์ที่ห่อหุ้มอยู่ทั้ง ๕๐๐ ชั้น กับทั้งพระหีบทอง
ออกมาปรากฎในภายนอก ในลำดับแห่งคำอธิษฐานของพระมหากัสสปะเถระเจ้า
ดุจดวงอาทิตย์ที่แลบออกจากกลีบเมฆ ฉะนั้น
พุทธบริษัททั้งปวง เห็นเป็นอัศจรรรย์พร้อมกัน

<O</O​

<O</O

ทันใดนั้น พระมหากัสสปะเถระ ก็ยกมือขึ้นประคองรองรับพระยุคลบาทของพระบรมศาสดา
ขึ้นชูเชิดเทิดทูลไว้บนศีรษะ แล้วก็กราบทูลว่า <O</O
…………"ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ข้าพระองค์มิได้อยู่ปฏิบัติพระองค์ ไปอยู่เสียในเสนาสนะป่าอรัญญิกาวาส แม้พระองค์จะทรงพระกรุณาประทานโอกาสว่า <O</O
…………"กัสสปะ ชราแล้ว ทรงบังสุกุลจีวรเนื้อหนา พานจะหนัก จะทรงคหบดีจีวรอันทายกถวายบ้าง ก็ตามอัธยาศัย จงอยู่ในสำนักตถาคต แม้จะทรงพระมหากรุณาถึงเพียงนี้ กัสสปะก็มิได้อนุวัตรตามพระมหากรุณา ได้ประมาทพลาดพลั้งถึงดังนี้ ขอภควันตะมุนี ได้ทรงพระกรุณาโปรดอดโทษานุโทษแก่ข้าพระองค์ อันมีนามว่า กัสสปะ ณ กาลบัดนี้"

<O
ครั้นพระมหากัสสปะ กับพระสงฆ์บริวาร ๕๐๐ <O</O
และมหาชนทั้งหลายกราบนมัสการ พระบรมยุคลบาทโดยควรแล้ว
พระบาททั้งสอง ก็ถอยถดหดหายจากหัตถ์พระมหากัสสปะ นิวัตตนาการคืนเข้าพระหีบทองดังเก่า ทุกสิ่งทุกอย่างได้ตั้งอยู่เป็นปกติ มิได้ขยับเขยื่อนเคลื่อนไหวจากที่แต่ประการใด <O</O
เป็นมหัศจรรย์อันยิ่งใหญ่อีกวาระหนึ่ง
ขณะนั้น เสียงโศกาปริเทวนาการของมวลเทพดาและมนุษย์ ซึ่งได้หยุดสร่างสะอื้นแล้วแต่ต้นวัน
ก็ได้พลันดังสนั่นขึ้นอีก
<O</O
เสมอด้วยวันเสด็จดับขันธ์ปรินิพพาน

ที่มาข้อมูล : http://www.larnbuddhism.com/puttapra...inipan/28.html<O</O

 

เพลง ลาวคำหอม <O</O
ประพันธ์โดยพระยาประสานดุริยศัพท์<O</O
บทร้อง
<O</O

ยามเมื่อลมพัดหวน ลมก็อวลแต่กลิ่นมณฑาทอง
ไม้เอยไม้สุดสูง อย่าสู้ปอง ไผเอยบ่ได้ต้อง แต่ยินนามดวงเอย
โอ้เจ้าดวง เจ้าดวงดอกโกมล กลิ่นหอมเพิ่งผุดพ้นพุ่มในสวนดุสิตา
แข่งแขอยู่แต่นภา ฝูงภุมราสุดปัญญาเรียมเอย
โอ้อกคิดถึง คิดถึงคนึงนานวัน
นอนไห้ใฝ่ฝัน เห็นจันทร์แจ่มฟ้า
โอ้อกคิดถึง คิดถึงคนึงนานวัน
นอนไห้ใฝ่ฝัน เห็นจันทร์แจ่มฟ้า
ทรงกลด สวยสดโสภา
แสงทองส่องหล้า ขวัญตาเรียมเอย
ทรงกลด สวยสดโสภา
แสงทองส่องหล้า ขวัญตาเรียมเอย<O</O​

<O​

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1172277/[/MUSIC]​

ที่มา http://www.oknation.net/blog/pen/video/696
วิกิพีเดีย <O</O​

<O</O​

ในเนื้อเพลงลาวคำหอมกล่าวถึง ดอกมณฑาทอง และ ดอกโกมล ท่อนที่ว่า "ยามเมื่อลมพัดหวนลมก็อวลแต่ กลิ่น มณฑาทอง" และ "โอ้เจ้าดวงเจ้าดวง ดอกโกมล กลิ่นหอมเพิ่งผุดพ้น พุ่มใน สวนดุสิตา" จากการสืบค้นพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน ได้ให้คำจำกัดความคำว่า ดอกมณฑารพ/มณฑา และ ดอกโกมล ไว้ความว่า<O</O

มณฑารพ[มนทารบ] น. ชื่อต้นไม้ในสวรรค์ มณฑา ก็ใช้ (ป. มณฑารว)<O</O
โกมล ๑ ว. อ่อน. งาม. หวาน. ไพเราะ. เช่น กรรณาคือกลีบโกมลกามแกล้งผจง. <O</O
โกมล ๒ น. ดอกบัว เช่น ก็ทัดทานวาริชโกมล. (ม. คำหลวง มหาราช) (ป. กมล) (๕)



ที่มาข้อมูล : กวิน - บทความ (article) - วิเคราะห์เพลง ลาวคำหอม
มหาอนุโมทนา เพลงลาวคำหอม ร้องบรรเลงชุด "ห้วงคำนึง" ร้านน้อง ท่าพระจันทร์<O</O

 

มณฑา


ชื่อสามัญ Magnolita
ชื่อวิทยาศาสตร์ Talauma candellei
ตระกูล MACNOLIACEAE (วงศ์เดียวกับ จำปา จำปี และยี่หุบ)

​

<O</O
พันธ์ไม้ตระกูลใกล้เคียงเรียกชื่อ ดอกมณฑา (Taluama canclollei Bl.) <O</O
ชื่ออื่นเรียกคือ ยี่หุบ (ภาคเหนือ & ภาคกลาง), จอมปูน, จำปูนช้าง (สุราษฎร์ธานี)

ถิ่นกำเนิด

มณฑา เป็นพรรณไม้ยืนต้นขนาดเล็กถึงขนาดกลาง
ลักษณะเป็นพุ่ม ผิวเปลือกลำต้นเรียบสีเทา ลำต้นมีความสูงประมาณ ๔-๑๐ เมตร ลำต้นแตกกิ่งก้านสาขาน้อย<O</O

ใบมีขนาดใหญ่มีสีเขียว ลักษณะใบเป็นรูปมนรี ขอบใบขนานตัวใบเป็นคลื่นเล็กน้อย
ขนาดใบกว้างประมาณ ๔-๕ เซนติเมตร ยาวประมาณ ๖-๙ เซนติเมตร
ดอกแตกออกตามง่ามใบ หรือส่วนยอดของลำต้น
กลีบดอกแข็งหนา ซ้อนกันเป็นชั้น ลักษณะคล้ายกับดอกลำดวน
ดอกภายใน เล็กสีเหลืองมีกลิ่นหอมไปไกล​

​

ลักษณะทั่วไป
คนไทยโบราณเชื่อว่า บ้านใดปลูกต้นมณฑาไว้ประจำบ้าน จะทำให้มีความศักดิ์สิทธิ์ เพราะดอกมณฑาเป็นดอกไม้ทิพย์ที่ อยู่บนสวรรค์ และได้ตกลงมาสู่โลกมนุษย์ ทำให้บ้านเกิดมีความงดงาม ชวนมอง เพราะดอกมณฑาเวลาบานนั้น ดอกจะมีสีเหลืองนวล หอมนาน ดูแล้วงาม แพรวพราวจับใจ<O</O

ความเป็นมงคล
เพื่อเป็นสิริมงคลแก่บ้าน และผู้อาศัย
ควรปลูกต้นมณฑา ไว้ทางทิศตะวัตตกเฉียงเหนือของบ้าน
ควรปลูกในวันพุธ ด้วยเชื่อกันว่า การปลูกไม้เพื่อเอาประโยชน์ทางดอก ให้ปลูกในวันพุธ ​

​

<O</O​

ตำแหน่งที่ปลูกและผู้ปลูก<O</O
ถ้าหากผู้อาศัยในบ้านเกิดในวันพฤหัสบดีด้วยแล้วก็จะเป็นสิริมงคลมากยิ่งขึ้น<O</O
นิยมปลูกในแปลงปลูกเพื่อประดับบริเวณบ้าน ขนาดหลุมปลูก ๓๐ x ๓๐ x ๓๐ใช้ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก : ดินร่วน อัตรา ๑ : ๒ผสมดินปลูก
<O</O
<O</O
การปลูก<O</O
แสง ต้องการแสงแดดอ่อน หรือแสงแดดปานกลาง
น้ำ ต้องการปริมาณน้ำปานกลางควรให้น้ำ ๕- ๗ วัน/ครั้ง
ดิน ชอบดินร่วนซุย มีความชื้นสูง
ปุ๋ย ใช้ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก อัตรา ๑-๒กิโลกรัม/ต้น ควรใส่ปีละ ๓-๕ ครั้ง
การขยายพันธ์ การตอนกิ่ง การเพาะเมล็ด วิธีที่นิยมและได้ผลดี คือ การตอน
โรคและศัตรู ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องโรคและศัตรู เพราะเป็นไม้ที่ทนทานต่อสภาพธรรมชาติพอสมควร

<O</O
ขอบคุณข้อมูลจาก
http://www.maipradabonline.com/maimongkol/montha.htm
ภาพจาก http://www.pantown.com/data/5174/board1/203-20050411033655.jpg<O</O






<HR align=center SIZE=2 width="100%">

ที่มาข้อมูล :<O></O>
พระพุทธประวัติ : http://www.larnbuddhism.com<O</O
มณฑา : http://www.maipradabonline.com<O</O

 

สิริบุญส่งเทพธิดามีวิมานเรืองรองจรุงด้วย กลิ่นดอกมณฑารพ เหตุอันเกี่ยวเนื่องจากการเป็นผู้มีศีล และบูชาด้วยเกสรดอกไม้
พร้อมนี้ ขอเชิญพระอรรกถามาเล่าเพื่อศรัทธาธรรม ความดั่งว่า<O</O

<O</O​

อรรถกถา ขุททกนิกาย วิมานวัตถุ จิตตลดาวรรคที่ ๒
๕. ภัททิตถิกาวิมาน
อรรถกถาภัททิตถิกาวิมาน <O</O​

ภัททิตถิกาวิมาน มีคาถาว่า นีลา ปีตา จ กาฬา จ ดังนี้เป็นต้น.
ภัททิตถิกาวิมานนั้นเกิดขึ้นอย่างไร? <O</O

พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของอนาถบิณฑิกะ กรุงสาวัตถี.
สมัยนั้น ในกิมิลนครมีคหบดีบุตรผู้หนึ่งชื่อโรหกะ มีศรัทธาปสาทะ ถึงพร้อมด้วยศีลและอาจาระ ในนครนั้นแล มีทาริกาเด็กหญิงคนหนึ่งในตระกูลที่มีโภคทรัพย์มากทัดเทียมกับนายโรหกะนั้น เป็นผู้มีศรัทธาเลื่อมใส มีนามว่าภัททา เพราะเจริญแม้ตามปกติ. <O</O

ครั้นต่อมา มารดาบิดาของโรหกะได้เลือกกุมารีนั้น นำนางมาในเวลานั้น ได้ทำอาวาหวิวาหมงคลกัน. สองสามีภริยานั้นก็อยู่ร่วมกันด้วยสามัคคี ก็เพราะอาจารสมบัติของตน นางจึงได้เป็นคนเด่น รู้จักกันไปทั่วพระนครนั้นว่า ภัททิตถี แม่หญิงภัทรา. <O</O

ก็สมัยนั้น พระอัครสาวกทั้ง ๒ มีภิกษุเป็นบริวารรูปละ ๕๐๐ จาริกเที่ยวไปในชนบท ถึงกิมิลนคร. นายโรหกะรู้ว่าพระอัครสาวกนั้นไปที่กิมิลนครนั้น เกิดโสมนัสเข้าไปหาพระเถระทั้งสองรูป ไหว้แล้วนิมนต์ฉันในวันพรุ่งนี้ อังคาสท่านพร้อมด้วยบริวารให้อิ่มหนำสำราญด้วยของเคี้ยวของฉันอันประณีตในวันรุ่งขึ้น พร้อมด้วยบุตรและภรรยา ได้ฟังพระธรรมเทศนาที่ท่าแสดงแล้ว ตั้งอยู่ในโอวาทของท่าน รับสรณะ สมาทานเบญจศีล. <O</O

ส่วนภรรยาของเขาก็เข้ารักษาอุโบสถศีลเป็นวัน ๘ ค่ำ ๑๔ ค่ำ ๑๕ ค่ำและวันปาฏิหาริยปักษ์. เฉพาะอย่างยิ่งนางได้เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยศีลและอาจาระ และเทวดาทั้งหลายอนุเคราะห์แล้ว ก็ด้วยความอนุเคราะห์ของเทวดานั้นแล นางก็ปลดเปลื้องคำว่าร้ายผิดๆ ที่ตกมาเหนือตนหายไปได้ กลายเป็นผู้มีเกียรติยศแพร่ไปทั่วโลกอย่างยิ่ง เพราะนางมีศีลและอาจาระหมดจดด้วยดีแล. <O</O

ก็ภรรยานั้นอยู่ในกิมิลนครนั้นเอง ส่วนสามีของนางอยู่ค้าขายในตักกศิลานคร ในวันมหรสพรื่นเริงกัน เมื่อถูกพวกเพื่อนรบเร้าก็เกิดคิดอยากเล่นงานมหรสพตามเทศกาล เทวดาผู้ประจำเรือนก็ช่วยนำนางไปในตักกศิลานครนั้นด้วยอานุภาพทิพย์ของตนแล้ว ส่งไปร่วมกับสามี เพราะอยู่ร่วมกันนั่นแลก็ตั้งครรภ์. เทวดาช่วยนำกลับกิมิลนคร <O</O

เมื่อครรภ์ปรากฏชัดขึ้นโดยลำดับ ถูกแม่ผัวเป็นต้นรังเกียจว่านางประพฤตินอกใจสามี เมื่อกระแสน้ำในแม่น้ำคงคาถูกเทวดานั้นแลบันดาลให้เป็นเหมือนหลงมาท่วมกิมิลนคร ด้วยอานุภาพของตน ประสบความยุ่งยาก ซึ่งตกลงมาเหนือตนดังกระแสน้ำในแม่น้ำคงคาที่มีเกลียวคลื่นเกิดเพราะแรงลม ด้วยการสมถะมีสัจจาธิษฐานเป็นเบื้องต้น ซึ่งพิสูจน์ว่าตนเป็นหญิงจงรักสามี ถึงจะกลับมาอยู่ร่วมกับสามี สามีนั้นก็รังเกียจเหมือนแม่ผัวเป็นต้นรังเกียจมาก่อน และต้องอ้างสัญญาณเครื่องหมาย ซึ่งสามีนั้นประทับชื่อให้ไว้ในตักกศิลานคร จึงแก้ความรังเกียจนั้นได้ กลายเป็นผู้ที่ญาติฝ่ายสามีและมหาชนยกย่อง ด้วยเหตุนั้น ข้าพเจ้าจึงกล่าวว่า สุวิสุทฺธสีลาจารตาย อติวิย โลเก ปตฺถฏยสา อโหสิ ได้เป็นผู้มีเกียรติยศแพร่ไปในโลกอย่างยิ่ง เพราะเป็นผู้มีศีลและอาจาระหมดจดดี.<O</O

สมัยต่อมา นางทำกาละตายไปบังเกิดในภพดาวดึงส์.
ครั้งเมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จมาจากกรุงสาวัตถีไปยังภพดาวดึงส์ ประทับนั่งบนบัณฑุกัมพลศิลา ณ โคนต้นปาริฉัตร และเมื่อเทพบริษัทเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า ถวายบังคมแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง แม้ภัททิตถีเทพธิดาก็ได้เข้าไปเฝ้าถวายบังคมแล้ว ได้ยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง. <O</O

ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า เมื่อจะทรงถามบุญกรรมที่เทพธิดานั้นทำไว้ ณ ท่ามกลางเทวดาบริษัทและพระพรหมบริษัทที่ประชุมพร้อมกันในหมื่นโลกธาตุ ได้ตรัสว่า <O</O

ดูก่อนเทพธิดาผู้มีปัญญาดี ท่านทัดทรงไว้เหนือศีรษะ ซึ่ง พวงมาลัยดอกมณฑารพ อันมีสีต่างๆ กัน คือ เขียว เหลือง ดำ แดงเข้มและแดงที่ห้อมล้อมด้วยกลีบเกสรจากต้นไม้เหล่าใด ต้นไม้เหล่านี้ไม่มีในเทพหมู่อื่น เพราะบุญอะไร ท่านผู้เลอยศจึงเข้าถึงหมู่เทพชั้นดาวดึงส์
ดูก่อนเทพธิดา ท่านถูกเราถามแล้ว จงบอกมาสิว่านี้เป็นผลของบุญอะไร.<O</O
<O

​

ในคาถานั้น จ ศัพท์ในบาทคาถานี้ว่า นีลา ปีตา จ กาฬา จ มญฺชิฏฺฐา อถ โลหิตา เป็นการกล่าวควบบท จ ศัพท์นั้น พึงประกอบแต่ละบทโดยเป็นต้นว่า นีลา จ ปีตา จ.
ศัพท์ว่า อถ เป็นนิบาตใช้ในอรรถอื่น. ด้วย อถศัพท์นั้น ท่านรวมวรรณะที่ไม่ได้กล่าวมีสีขาวเป็นต้นไว้ด้วย. พึงทราบว่า อิติศัพท์ท่านลบเสียแล้วแสดงไว้ [ไม่มีอิติศัพท์]
อีกอย่างหนึ่ง จ ศัพท์ควบข้อความที่ไม่ได้กล่าวไว้ อิติศัพท์เป็นนิบาต.
บทว่า อุจฺจาวจานํ ในบาทคาถาว่า อุจฺจาวจานํ วณฺณานํ นี้ พึงเห็นว่าไม่ลบวิภัตติ. อธิบายว่า มีสีสูงและต่ำคือมีสีต่างๆ กัน.
อนึ่ง บทว่า วณฺณานํ แปลว่า ซึ่งมีรัศมีคือสี.
บาทคาถาว่า กิญฺชกฺขปริวาริตา ได้แก่ แวดล้อมด้วยกลีบเกสรดอกไม้.
ที่จริง บทนั้นเป็นปฐมาวิภัตติแต่ใช้ในอรรถฉัฏฐีวิภัตติ มีคำอธิบายดังนี้ว่า <O</O
<O


ดูก่อนเทพธิดา ท่านทัดทรงประดับไว้เหนือเศียร ซึ่งมาลัยดอกมณฑารพ คือพวงมาลัยที่ทำด้วยดอกมณฑารพเหล่านั้น เพราะดอกมณฑารพเหล่านั้นซึ่งสีสรรต่างๆ คือ เขียว เหลือง ดำ แดงเข้ม แดงและสีอื่นๆ มีสีขาวเป็นต้น อันห้อมล้อมด้วยกลีบเกสรคือละออง ตามที่เป็นอยู่มีสัณฐานทรวดทรงงามเป็นต้น หรือเพราะสีแห่งวรรณะตามที่กล่าวแล้วต่างๆ กัน เกิดจากต้นมณฑารพ.
เพื่อแสดงว่าต้นไม้ที่มีดอกเหล่านั้นไม่ทั่วไปแก่สวรรค์ชั้นอื่น เพราะดอกไม้เหล่านั้นมีสีพิเศษแปลกออกไป พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า นยิเม อญฺเญสุ กาเยสุ รุกฺขา สนฺติ สุเมธเส ดังนี้. ในบทเหล่านั้น <O</O


บทว่า อิเม ประกอบความว่า ต้นไม้มีดอกประกอบด้วยสีและสัณฐานเป็นต้น ตามที่กล่าวแล้วไม่มี.
บทว่า กาเยสุ แปลว่า ในหมู่เทพทั้งหลาย.
บทว่า สุเมธเส แปลว่า ดูก่อนเทพธิดาผู้มีปัญญาดี. <O</O

บรรดาบทเหล่านั้น<O</O
บทว่า นีลา ได้แก่ มีสีเขียวโดยมณีรัตนะมีอินทนิลและมหานิลเป็นต้น. <O</O
บทว่า ปีตา ได้แก่ มีสีเหลืองโดยมณีรัตนะ มีบุษราคัมกักเกตนะและปุลกะเป็นต้น และทองสิงคี. <O</O
บทว่า กาฬา ได้แก่ มีสีดำโดยมณีรัตนะมีแก้วหินอัสมกะ แก้วหินอุปลกะเป็นต้น. <O</O
บทว่า มญฺชิฏฺฐา ได้แก่ มีสีแดงเข้มโดยมณีรัตนะมีแก้วโชติรส แก้วโคปุตตาและแก้วโคเมทกะเป็นต้น. <O</O
บทว่า โลหิตา ได้แก่ มีสีแดงโดยมณีรัตนะมีแก้วทับทิม แก้วแดง แก้วประพาฬเป็นต้น. ส่วนอาจารย์บางพวกเอาบทมีนีละเป็นต้น<O</O
กับบทนี้ว่า รุกฺขา ประกอบกันกล่าวว่า นีลารุกฺขา เป็นต้น. <O</O
<O</O

ที่จริง แม้ต้นไม้ย่อมได้โวหารว่าเขียวเป็นต้น เพราะประกอบด้วยสีเขียวเป็นต้น เหตุปกคลุมด้วยดอกไม้มีสีเขียวเป็นต้น เพราะเหตุนั้น ด้วยบทเหล่านั้นว่า นีลา ปีตา จ กาฬา จ ฯลฯ นยิเม อญฺเญสุ กาเยสุ รุกฺขา สนฺติ สุเมธเส ดังนี้ พึงประกอบความว่า
ท่านทัดทรงพวงดอกมณฑารพซึ่งมีสีสรรต่างๆ ฯลฯ ห้อมล้อมด้วยกลีบเกสรจากต้นไม้ใด การแสดงต้นไม้ไว้แผนกหนึ่ง ด้วยการระบุดอกไม้อันประกอบด้วยสีแปลกออกไปตามที่เห็นแล้ว ด้วยการแสดงถึงภาวะที่ดอกไม้เหล่านั้นเป็นของไม่ทั่วไป จัดเป็นปฐมนัย. การแสดงดอกไม้ไว้แผนกหนึ่ง ด้วยการแสดงภาวะที่ต้นไม้เป็นของไม่ทั่วไป จัดเป็นทุติยนัย. สีเป็นต้นในปฐมนัย ท่านถือเอาโดยสภาพ. ในทุติยนัย ท่านถือเอาโดยมุข คือต้นไม้อันเป็นที่อาศัย [ของสี] ในข้อนั้นสีและต้นไม้เหล่านั้นแปลกกันดังกล่าวมานี้.
บทว่า เกน ประกอบความว่า เพราะบุญกรรมอะไร ท่านจึงเข้าถึงหมู่เทพชั้นดาวดึงส์.
บทว่า ปุจฺฉิตาจิกฺข ความว่า ท่านถูกเราถามแล้ว จงบอกจงกล่าวมาเถิด.
เทพธิดานั้นถูกพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถามอย่างนี้แล้ว จึงได้ทูลพยากรณ์ด้วยคาถาเหล่านี้ว่า <O</O
<O</O

ชนทั้งหลายรู้จักข้าพระองค์ว่า ภัททิตถิกา แม่หญิงภัทรา ข้าพระองค์เป็นอุบาสิกาอยู่ในกิมพิลนคร เป็นผู้สมบูรณ์ด้วยศรัทธาและศีล ยินดีในการจำแนก ของเป็นทานทุกเมื่อ มีจิตผ่องใส ได้ถวายผ้านุ่งห่ม อาหาร เสนาสนะ และเครื่องประทิป ในพระอริยเจ้า ผู้ปฏิบัติตรง
ข้าพระองค์ได้เข้ารักษาอุโบสถอันประกอบด้วย องค์ ๘ ประการ ตลอดดิถีที่ ๑๔-๑๕ และดิถีที่ ๘ ของ ปักษ์และตลอดปาฏิหาริยปักษ์ ข้าพระองค์เป็นผู้สำรวมแล้วด้วยดีในศีลทุกเมื่อ มีสัญญมะ และแจกทาน จึง ครอบครองวิมาน.
ดีฉันงดเว้นจากปาณาติบาต เป็นผู้เว้นจากการ ถือเอาสิ่งของของผู้อื่นด้วยไถยจิต จากการประพฤติผิดในกาม สำรวมจากมุสาวาท และจากการดื่มน้ำเมา เป็นผู้ยินดีในสิกขาบททั้ง ๕ และเป็นผู้ฉลาดในอริยสัจ เป็นอุบาสิกาของพระพุทธเจ้าผู้มีพระสมันตจักษุ มีปกติเป็น ผู้อยู่ด้วยความไม่ประมาท.
ข้าพระองค์ได้โอกาสบำเพ็ญกุศลธรรม จุติจาก มนุษยโลกนั้นแล้ว เป็นเทพธิดา มีรัศมีของตนเอง เที่ยวชมสวนนันทนวันอยู่ อนึ่ง ข้าพระองค์ได้เลี้ยงดู ท่านภิกษุอัครสาวกทั้งสอง ผู้อนุเคราะห์ชาวโลกด้วย ประโยชน์เกื้อกูลอย่างยิ่ง เป็นมหาปราชญ์ และได้โอกาสบำเพ็ญกุศลธรรม ครั้นจุติจากมนุษยโลกนั้นแล้ว ได้บังเกิดเป็นเทพธิดาผู้มีรัศมีในตนเอง เที่ยว ชมสวนนันทนวันอยู่
ข้าพระองค์ได้เข้ารักษาอุโบสถอันประกอบด้วย องค์ ๘ ประการ อันนำความสุขมาหาประมาณมิได้อยู่ เนืองนิตย์ และได้โอกาสสร้างกุศลธรรม ครั้นจุติจากมนุษยโลกนั้นแล้วได้บังเกิดเป็นนางเทพธิดาผู้มีรัศมี ในตนเอง เที่ยวชมสวนนันทนวันอยู่.

​

</O

ในบทเหล่านั้น บาทคาถาว่า ภทฺทิตฺถิกามิ มํ อญฺญึสุ กิมฺพิลายํ อุปาสิกา ความว่า หญิงนี้เจริญดี เกิดการตัดสินใจไว้ว่า เป็นผู้มีศีลไม่ขาด เพราะกลับกระแสน้ำใหญ่ที่กำลังเบียดเบียน ด้วยอาจารสมบัติ ด้วยการกระทำสัจ เพราะฉะนั้น ชาวกิมพิลนครจึงรู้จักข้าพระองค์ว่า อุบาสิกาชื่อว่าภัททิตถิกา.
บาทคาถาเป็นต้นว่า สทฺธาสีเลน สมฺปนฺนา มีเนื้อความง่ายทั้งนั้น เพราะมีนัยที่กล่าวมาแล้วในหนหลัง. <O</O
<O</O

อีกอย่างหนึ่ง เทพธิดาแสดงทรัพย์คือศรัทธาด้วยบทนี้ว่า <O</O
สทฺธา. ทรัพย์คือจาคะด้วยบทนี้ว่า ข้าพระองค์ยินดีในการจำแนกของเป็นทาน มีจิตผ่องใส ได้ถวายผ้านุ่งห่ม อาหาร เสนาสนะและเครื่องประทีปในพระอริยะผู้ปฏิบัติตรง. ทรัพย์คือศีล ทรัพย์คือหิริและทรัพย์คือโอตตัปปะ ด้วยบทนี้ว่า ข้าพระองค์สมบูรณ์ด้วยศีล ตลอดดิถี ๑๔-๑๕ ค่ำ ฯลฯ มีสิกขาบท ๕ ประการ. แสดงทรัพย์คือสุตะและทรัพย์คือปัญญา ด้วยบทนี้ว่า อริยสจฺจาน โกวิทา. เทพธิดานั้นแสดงการได้อริยทรัพย์ ๗ ประการของตนดังกล่าวมาฉะนี้. <O</O
<O</O


เทพธิดาชี้แจงอานิสงส์ของอริยทรัพย์ ๗ นั้น ทั้งที่เป็นปัจจุบัน ทั้งที่เป็นภายหน้า ด้วยบาทคาถานี้ว่า อุปาสิกา จกฺขุมโต ฯ เป ฯ อนุวิจรามิ นนฺทนํ.
ในบทเหล่านั้น บทว่า กตาวาสา ได้แก่ ได้บำเพ็ญสุจริตกรรมเครื่องอยู่สำเร็จแล้ว.
จริงอยู่ สุจริตกรรมเรียกว่าอาวาสที่อยู่แห่งสุขวิหารธรรม เพราะเหตุอยู่เป็นสุขในปัจจุบันและอนาคต ด้วยเหตุนั้น เทพธิดาจึงกล่าวว่า กตกุสลา ดังนี้.
เทพธิดากล่าวบุญสำเร็จด้วยทานของตนอันเป็นเขตพิเศษ ที่มิได้แตะต้องมาก่อนแล้ว บัดนี้ เพื่อจะแสดงความที่เขตพิเศษเป็นบ่อเกิดแห่งบุญนั้น จึงกล่าวคำว่า ภิกฺขู จ เป็นต้น.
ในบทเหล่านั้น บทว่า ภิกฺขู ชื่อว่าภิกษุเพราะเป็นผู้ทำลายกิเลสมิให้เหลือ. <O</O
<O</O


บทว่า ปรมหิตานุกมฺปเก ได้แก่ ผู้อนุเคราะห์ประโยชน์เกื้อกูลในปัจจุบันเป็นต้น เป็นอย่างยิ่งคือเหลือเกิน.
บทว่า อโภชยึ ได้แก่ ข้าพระองค์ได้ให้ท่านฉันโภชนะอันประณีต.
บทว่า ตปสฺสิยุคํ ความว่าคู่ [สองอัครสาวก] ผู้มีตบะ เพราะเผาผลาญตัดกิเลสมลทินทั้งหมดได้เด็ดขาดด้วยตบะอันสูงสุด.
บทว่า มหามุนึ ความว่า เป็นผู้แสวงคุณใหญ่เพราะตบธรรมนั้นนั่นแล หรือชื่อว่ามหาปราชญ์เพราะรู้คือกำหนดวิสัยของตนได้ด้วยญาณอย่างใหญ่นั่นเทียว.
คำนั้นทั้งหมด เทพธิดากล่าวหมายเอาพระอัครสาวกทั้งสอง. <O</O
<O</O


บทว่า อปริมิตํ สุขาวหํ ท่านกล่าวมิได้ลบนิคหิต ได้แก่อันให้เกิดหิตสุขมีปริมาณเกินพระดำรัสแม้ของพระผู้มีพระภาคเจ้า เพราะพระบาลีว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ข้อนี้ผู้บอกจะทำให้บรรลุ ตลอดถึงสุขบนสวรรค์ไม่ง่ายนัก หรือนำสุขมาหาประมาณมิได้ คือนำสุขมาด้วยอานุภาพของตน.
บทว่า สตตํ แปลว่า ทุกเวลา. ประกอบความว่า ไม่ลดวันรักษาอุโบสถนั้นๆ หรือทำวันรักษาอุโบสถนั้นไม่ให้ขาด ทำให้บริบูรณ์นำความสุขมาให้เนืองนิตย์ หรือทุกเวลา.
คำที่เหลือเหมือนนัยที่กล่าวมาแล้วในหนหลัง. <O</O
<O</O


ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงอภิธรรมปิฎกตลอดสามเดือนโปรดหมู่เทวดาและพรหม ผู้อยู่ในหมื่นโลกธาตุ มีพระมารดาเทพบุตรเป็นประธาน เสด็จกลับมายังมนุษยโลกแล้วทรงแสดงภัททิตถิกาวิมานโปรดแก่ภิกษุทั้งหลาย.
พระธรรมเทศนานั้นได้เป็นประโยชน์แก่บริษัทผู้ประชุมกันแล. <O</O

จบอรรถกถาภัททิตถิกาวิมาน​

----------------------------------------------------- <O</O​

ที่มาข้อมุล http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=26&A=658&Z=691

 

ขอบคุณจ่ะพี่บุญญ...

ได้ความรู้มากมายเลย หนูฟังเพลงลาวคำหอม บ่อยๆ แต่ฟังแล้วก็ไม่ได้คิดอะไรลึกๆ ก็ฟังออกว่าตามเนื้อเพลง

ยามเมื่อลมพัดหวน ลมก็อวลแต่กลิ่นมณฑาทอง
ไม้เอยไม้สุดสูง อย่าสู้ปอง ไผเอยบ่ได้ต้อง แต่ยินนามดวงเอย
โอ้เจ้าดวง เจ้าดวงดอกโกมล กลิ่นหอมเพิ่งผุดพ้นพุ่มในสวนดุสิตา
แข่งแขอยู่แต่นภา ฝูงภุมราสุดปัญญาเรียมเอย

แต่ไม่ได้นึกถึงว่าอยู่บนแดนสรวงจริงๆ นึกว่าผู้แต่ง แต่งเปรียบเปรยถึงแมลงจะชมดอกไม้แต่ดอกไม้อยู่สูงเลยสุดเอื้อม เพิ่งจะ อ๋อ ตอนนี้เอง ขอบคุณจ่ะ

พี่บุญญ จ๋า ขอถามหน่อย ถ้าหากเราถวายดอกไม้บูชาพระสงฆ์ด้วยความเคารพ แต่เมื่อพระสงฆ์รับแล้วเกิดความยินดีกำหนัดในความสวยของดอกไม้ เราจะบาปไหม....

 

อนุโมทนาจร้า น้องบุญญสิกขา อยากหามาปลูกครับ

มีขายที่ไหน ช่วยแจ้งให้ทราบด้วย

 

อ่านกระทู้นี้แล้วเคลิ้ม...งามสมกับเป็นดอกไม้สวรรค์
อนุโมทนากับคุณบุญญสิกขาด้วยค่ะ

 

กราบอนุโมทนา ทุก ๆท่าน ทุก ๆ ประการค่ะ


ทุกจิตตั้งอนุโมทนา ขอน้อมกุศลส่งยังเจ้าของต้นฉบับ สาระ ภาพงาม ๆ ตลอดจนท่านพระยาประสานดุริยศัพท์ผู้ประพันธ์เพลงลาวคำหอม และเจ้าของน้ำเสียงลำนำ เจริญจิต จรุงใจ เจริญธรรม ท่าน ๆ และดิฉันยิ่ง ๆขึ้นไปค่ะ สาธุ

​

กราบสวัสดีค่ะ ท่านพี่มังกร ฯ (ดีใจจังเล้ย )<O</O
ชื่นใจจัง ! สนใจปลูกต้นไม้ในวรรณคดี สมค่า ควรแก่การอนุรักษ์พันธ์ไว้เลยค่ะ

ต้นมณฑาทิพย์ เป็นไม้เสริมสิริมงคล จะทำให้บ้านมีความศักดิ์สิทธิ์ ปลูกง่าย ชอบดินร่วน (ข้อมูลจากผู้ใหญ่ใจดีท่านหนึ่งเล่าว่า) ปลูกในพื้นที่รำไร จะขยันออกดอก ดอกจะออกบานประมาณ ๑๐๐วันวันละ ๑ – ๒ ดอกหอมชื่นใจในตอนเช้าหอมอยู่ครึ่งวันก็หมดกลิ่นและโรยในวันต่อมา

<O</Oวิถีไทย คุ้นเคยกับพันธุ์ไม้นี้มานานแล้วค่ะ คนไทยโบราณได้เทียบคุณค่าพันธุ์ไม้นี้ไว้สูงเท่าดอกไม้สวรรค์ ซึ่งมี “องค์พระแม่เจ้ามณฑา” เป็นผู้อภิบาลสวนดอกไม้นี้ บนอุทยานสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ซึ่งเป็นที่อยู่ของ“ท่านท้าวสักกะมหาราช”

<O</Oพันธ์ไม้ตระกูล Magnoria นี้ ชาวตะวันตกก็ให้ความสำคัญเช่นกันนะคะ โดยนำไปเป็นสัญลักษณ์ยกย่องสตรีที่มีคุณสมบัติเข้มแข็ง สตรีที่มีคุณสมบัติงามสง่างามสง่าสมญานามให้ว่าเป็น “หญิงเหล็ก” (still magnolia) มีแต่งเป็นเพลง และภาพยนตร์ด้วยนะคะ ชื่อเดียวกันคือmagnolia
<O</O


พร้อมนี้ ได้พบข้อมูลหลากหลายน่าสนใจเกี่ยวกับพันธ์ไม้นี้ เรียนเชิญท่านพี่ฯ ทางนี้เลยนะคะ<O</O
เขาตั้งกันเป็นชมรมเลยเชียวล่ะ
<O</O
http://www.magnoliathailand.com/webboard/index.php<O</O
http://www.ruammitra.890m.com/tree-magnolia-montha.html<O</O
<O

​

และสนใจปลูก เชิญแวะข้อความดั่งเดิมดังนี้ค่ะ<O</O
<O</O
<TABLE style="WIDTH: 86.3%; mso-cellspacing: 1.5pt" class=MsoNormalTable border=0 cellPadding=0 width="86%"><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f4f4f4; BORDER-LEFT: #f4f4f4; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; WIDTH: 91.72%; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #f4f4f4; BORDER-RIGHT: #f4f4f4; PADDING-TOP: 0.75pt" vAlign=top width="91%">
มีใครสนใจรับเลี้ยงต้นมณฑาบ้าง แลกกับผักสวนครัว

</TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #f4f4f4; BORDER-LEFT: #f4f4f4; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; WIDTH: 7.04%; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #f4f4f4; BORDER-RIGHT: #f4f4f4; PADDING-TOP: 0.75pt" vAlign=top width="7%" noWrap>





</TD></TR></TBODY></TABLE>
มีใครสนใจรับเลี้ยงต้นมณฑาบ้าง ซื้อมาแล้วแต่หาที่ปลูกไม่ได้ อยู่แถวเอแบคบางนา <O</O
<TABLE style="WIDTH: 69.22%; mso-cellspacing: .7pt" class=MsoNormalTable border=0 cellSpacing=1 cellPadding=0 width="69%"><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f4f4f4; BORDER-LEFT: #f4f4f4; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; WIDTH: 21.92%; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #f4f4f4; BORDER-RIGHT: #f4f4f4; PADDING-TOP: 0.75pt" vAlign=bottom width="21%">จากคุณ<O</O




</TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #f4f4f4; BORDER-LEFT: #f4f4f4; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; WIDTH: 77.36%; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #f4f4f4; BORDER-RIGHT: #f4f4f4; PADDING-TOP: 0.75pt" width="77%">: ดาวกระจาย <O</O




</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 1; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f4f4f4; BORDER-LEFT: #f4f4f4; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; WIDTH: 21.92%; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #f4f4f4; BORDER-RIGHT: #f4f4f4; PADDING-TOP: 0.75pt" vAlign=bottom width="21%">เขียนเมื่อ<O</O




</TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #f4f4f4; BORDER-LEFT: #f4f4f4; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; WIDTH: 77.36%; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #f4f4f4; BORDER-RIGHT: #f4f4f4; PADDING-TOP: 0.75pt" vAlign=bottom width="77%">: 17 ก.ย. 52 13:35:37 <O</O




</TD></TR></TBODY></TABLE>
<O</O
http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J8331168/J8331168.html<O</O

 

กถาว่าด้วยการบูชาพระตถาคต<O</O​

<O</O


[๑๒๘] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคสั่งกะท่านพระอานนท์ว่า <O</O
ดูกรอานนท์ มาไปกันเถิด เราจักไปยังฝั่งโน้นแห่งแม่น้ำหิรัญวดีเมืองกุสินารา และสาลวัน อันเป็นที่แวะพักแห่งพวกเจ้ามัลละ
<O</O
ท่านพระอานนท์ทูลรับพระดำรัสของพระผู้มีพระภาคแล้ว ลำดับนั้นพระผู้มีพระภาคพร้อมด้วยภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ เสด็จไปยังฝั่งโน้นแห่งแม่น้ำหิรัญวดี เมืองกุสินารา และสาลวัน อันเป็นที่แวะพักแห่งพวกเจ้ามัลละ ครั้นแล้วรับสั่งกะท่านพระอานนท์ว่า
<O</O
ดูกรอานนท์ เธอจงช่วยตั้งเตียง ให้เราหันศีรษะไปทางทิศอุดร ระหว่างไม้สาละทั้งคู่ เราเหน็ดเหนื่อยแล้ว จักนอน
<O</O
ท่านพระอานนท์ทูลรับพระดำรัสของพระผู้มีพระภาคแล้ว ตั้งเตียงหันพระเศียรไปทางทิศอุดร ระหว่างไม้สาละทั้งคู่ พระผู้มีพระภาคทรงสำเร็จสีหไสยาโดยพระปรัสเบื้องขวาทรงซ้อนพระบาทเหลื่อมพระบาท มีพระสติสัมปชัญญะ ฯ
<O</O
<O</O
กถาว่าด้วยการบูชาพระตถาคต<O</O
[๑๒๙] สมัยนั้น ไม้สาละทั้งคู่ เผล็จดอกสะพรั่งนอกฤดูกาล ดอกไม้เหล่านั้นร่วงหล่นโปรยปรายลงยังพระสรีระของพระตถาคตเพื่อบูชา แม้ ดอกมณฑารพ อันเป็นของทิพย์ ก็ตกลงมาจากอากาศ ดอกมณฑารพ เหล่านั้น ร่วงหล่น โปรยปรายลงยังพระสรีระของพระตถาคตเพื่อบูชา แม้จุณแห่งจันทน์อันเป็นของทิพย์ ก็ตกลงมาจากอากาศ จุณแห่งจันทน์เหล่านั้น ร่วงหล่น โปรยปรายลงยังพระสรีระของพระตถาคตเพื่อบูชา ดนตรีอันเป็นทิพย์เล่าก็ประโคมอยู่ในอากาศ เพื่อบูชาพระตถาคต แม้สังคีตอันเป็นทิพย์ก็เป็นไปในอากาศ เพื่อบูชาพระตถาคต ฯ
<O</O
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกท่านพระอานนท์มารับสั่งว่า<O</O
ดูกรอานนท์ ไม้สาละทั้งคู่ เผล็จดอกบานสะพรั่งนอกฤดูกาล ร่วงหล่นโปรยปรายลงยังสรีระของตถาคตเพื่อบูชา แม้ ดอกมณฑารพ อันเป็นของทิพย์ ก็ตกลงมาจากอากาศ ดอกมณฑารพดอกมณฑารพเหล่านั้น ร่วงหล่น โปรยปรายลงยังสรีระของตถาคตเพื่อบูชา แม้จุณแห่งจันทน์อันเป็นของทิพย์ ก็ตกลงมาจากอากาศ จุณแห่งจันทน์เหล่านั้น ร่วงหล่น โปรยปรายลงยังสรีระของตถาคตเพื่อบูชา ดนตรีอันเป็นทิพย์เล่าก็ประโคมอยู่ในอากาศ เพื่อบูชาตถาคต แม้สังคีตอันเป็นทิพย์ก็เป็นไปในอากาศเพื่อบูชาตถาคต
<O</O
ดูกรอานนท์ ตถาคตจะชื่อว่าอันบริษัทสักการะ เคารพ นับถือ บูชา นอบน้อม ด้วยเครื่องสักการะประมาณเท่านี้หามิได้ ผู้ใดแลจะเป็นภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก หรืออุบาสิกาก็ตาม เป็นผู้ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ปฏิบัติชอบ ปฏิบัติตามธรรมอยู่ ผู้นั้นย่อมชื่อว่าสักการะเคารพนับถือ บูชาตถาคตด้วยการบูชาอย่างยอด เพราะเหตุนั้นแหละอานนท์ พวกเธอพึงสำเหนียกอย่างนี้ว่า เราจักเป็นผู้ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ปฏิบัติชอบ ประพฤติตามธรรมอยู่ ดังนี้ ฯ
<O</O
http://www.oknation.net/blog/print.php?id=267879<O</O

 

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

อืมมม...งามจริง ๆ ค่ะ เพลงก็เพราะเข้ากับบรรยากาศ

ขออนุโมทนาบุญกับคุณบุญญสิกขาด้วยค่ะ (ชอบชื่อนี้มากค่ะ )

Numsai​

 

ไพเราะงดงามทั้งเรื่องราวและดนตรีขับกล่อมค่า อนุโมทนาสาธุบุญญทุกประการค่า . .

 

อนุโมทนา สาธุ ด้วยเจ้าค่ะ คุณบุญญสิกขา ขอบคุณมากๆ ค่ะ ^___^

 

ตามแม่บุญญมาว่าจะเกะกะกระทู้ตามภาษาคนกันเองครับ 5555555
แต่พอได้ยินเสียงเพลงในกระทู้เคลิมจนนั่งพับเพียบอ่านกระทู้จบแต่โดยดี
และไปหามาปลูกบ้างดีกว่าเพราะเห็นว่าหอมไกลและออกดอกตลอดปีจะได้เอาไปถวายฯเวลาเจริญพระกรรมฐานจ้า
ขอบคุณสำหรับความรู้ดีๆ และขออนุโมทนาบุญธรรมทานด้วยครับ

ปล. ตามมาทวงสูตรน้ำใบเตยอร่อยที่สุดในโลก มาฝากกระทู้ผมด้วยจ้า นะแม่บุญญ นะนะ
http://palungjit.org/threads/การบริ...เหล็กภายในตัวบุคคล.178468/page-15#post2453549

 

คุ้นๆว่าเคยได้เห็นและได้ดมกลิ่นเมื่อยามเป็นเด็กน้อย แต่ผู้ใหญ่บอกว่าเป็นดอกจำปาแขกไม่รู้ว่าจะใช่ดอกเดียวกันรึป่าวเจ้าค่ะแม่บุญ
ขออนุโมทนาสาธุกับแม่บุญด้วยที่นำสาระดีๆมาให้อ่าน แถมมีเพลงที่เราชอบมากให้ฟังด้วยค่ะ รู้สึกยังกะอยู่ในเรื่องสี่แผ่นดินเลยค่ะ

 

สาธุการ คุณน้ำใสค่ะ
ยินดีที่ได้รู้จัก ชื่นชม คารวะดวงจิตเช่นกันค่ะ "ญาติธรรม"
ฝากความระลึกถึง และกราบนมัสการ "หลวงพ่อใหม่ (มั่น) ท่านด้วยนะคะ
ลูกห่างพ่อมานานแล้ว - ค่อย ๆ พึ่งพา ฝึกฝนตน "บินเดี่ยว" ให้เข้มแข็งก่อน

“บุญญสิกขา”<O</O​

ปุญญ = คุณธรรมความดี สิกขา = การฝึกอบรม<O</O​

การฝึกฝนปฏิบัติอบรมในเรื่องความดี การนำพาให้คนเจริญงอกงามขึ้นในความดีต่างๆด้วย ทานศีลภาวนา ตามหลักไตรสิกขา หรือบุญญสิกขา ๓ ประการ <O</O​

หากเมื่อฝึกฝนปฏิบัติอย่างถูกต้องดีแล้วก็จะเข้าถึง ชีวิตที่ดีงามมีความสุขที่แท้จริง โดยเข้าถึงธรรมและความสุขทั้ง ๓ ระดับได้จนถึงที่สุด<O</O​

<O</O

 

สดชื่นมากเลยล่ะ ตื่นขึ้นมาได้ฟังเพลงแบบนี้พร้อมกับเรื่องราวแบบนี้ชื่นใจมาก คิดถึงบ้านเรือนไทยที่อวลไปด้วยกลิ่นดอกไม้ เหมือนกำลังเดินชมสวนเลยล่ะ ขอบคุณมากนะคะแม่บุญญ

 

อนุโมทนา แม่อบ คุณสายฝนฯ และ ท่าน Max ค่ะ
ยินดีที่ได้สรรสาระประโยชน์มาเล่าสู่กัลยาณมิตรค่ะ หากจะได้นำพาเจริญธรรมกันยิ่งๆ ขึ้นไปนะคะ

เหตุที่มาของสาระความนี้ ด้วยช่วงนี้ ได้รับการเกื้ออารีจากกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง คอยหมั่นตักเตือนสติ ให้เร่งหมั่นเพียรพฤฒิปฏิบัติบนเส้นทางเดินอันยาวไกล จู่ๆ จิตจับได้คำเตือน "จำไว้นะ อย่าได้ลืม" พร้อมมี "ดอกไม้" แต่ไม่รู้เป็นดอกอะไร ไม่รู้ ! - นึกได้ว่า ผู้ใหญ่เคยเล่าถึงดอกไม้บนสวรรค์ จึงสนใจสืบค้น นำมาเล่าสู่กันฟัง !

เอ ! เกี่ยวกันหรือเปล่าเนี๊ยะ

บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ยังมีดอกไม้อีกหลากหลายชนิด ที่อยากสรรหามาเล่าสู่กันค่ะ
​

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.705979/[/MUSIC]​

 

อนุโมทนา สาธุการ "คุณแม่หมูอ้วน" เช่นกันค่ะ

มณฑาทิพย์ หรือ Macnolia เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็กถึงขนาดกลาง ดอกออกสีเหลืองนวล บางพันธุ์ทรงพุ่ม ออกดอกชมพูแกมม่วง เขียวครามหรือเขียวเทา
<O</O
<O</O

(ศึกษาเพิ่มเติมได้จากที่เวบไซต์นี้นะคะ)
http://www.ruammitra.890m.com/tree-magnolia-montha.html

<O</O
<O

​

คาเมลเลียเป็นไม้พุ่มตระกูลใบชา (tea plant)
มีมากมายหลากหลายพันธุ์ ปลูกกันแพร่หลายในหลายประเทศ ทั้งในเอเชียและยุโรปหากเป็นพันธุ์พืชพื้นเมืองของ เอเชียใต้ และตะวันออก จากหิมาลัยถึงญี่ปุ่นและอินเดีย และพันธุ์ Camellia japonica:ซึ่งเป็นดอกไม้ประจำรัฐ <ST1</ST1ที่อยู่ทางตอนใต้ของอเมริกา<O</O
<O</O

ส่วนมากปลูกเพื่อเป็นไม้ประดับ (ornamental plants) เพราะมีดอกสวยงาม เช่น Camellia japonica เป็นคาเมลเลียที่ใช้ประโยชน์ไทางการแพทย์ เช่น การสังเคราะห์ emodepside ใช้ถ่ายพยาธิตัวกลมได้

<O</O
ลำต้นพุ่ม จะมีความสูงของต้นระหว่าง ๒ - ๒๐ เมตร ขนาดดอก ๑ - ๑๒ เซ็นติเมตร (ขึ้นกับสายพันธุ์ )... มีหลายสี เช่น ชมพู แดง เหลืองเช่น กลุ่มพันธุ์ชาจีน (Camellia sinensis var. sinensis) กลุ่มพันธุ์ชาอัสสัม (Camellia sinensis var. assamica)กลุ่มพันธุ์ชาเขมร (Camellia sinensis var. indo- china)กลุ่มพันธุ์ชาจีน (Camellia sinensis var. sinensis) <O</O

ในญี่ปุ่นดอกคาเมลเลียนำมาใช้ประโยชน์มากกว่าเพียงเพื่อเป็นดอกไม้ประดับ โดยนำใบมาทำชาเมล็ดมาสกัดน้ำมันชา ใช้ให้ความสว่าง หล่อลื่นทำอาหารและใช้ในเครื่องสำอางค์<O</O
Camellia sinensis นำใบมาทำชา เป็นที่นิยมกันแพร่หลาย
Camellia sinensis หรือ Camellia oleifera เมล็ดเอามาสกัดเอาน้ำมันชา (tea oil)<O</O

คาเมลเลียมีความหมายถึงดอกไม้แห่งความพึงพอใจ และความสมบูรณ์แบบ

<O</O
<O</O
ที่มาข้อมูล <O</O
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=lawofnature&month=03-2007&date=24&group=24&gblog=12<O</O
<O</O
http://fwmail.teenee.com/etc/23415.html<O</O