บุญ/บาปทางอินเทอร์เน็ต

<TABLE class=alt1 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>


ถาม – การเขียนข้อความหรือนำเสนอเนื้อหาอะไรผ่านอินเตอร์เน็ตโดยใช้นามแฝง ถือเป็นกรรมหรือไม่? เพราะไม่มีใครรู้จักชื่อเรา ไม่มีใครเห็นหน้าเรา ไม่มีใครได้ยินเสียงเรา เหมือนเราไม่มีตัวตน


ตอบ - ผมเห็นว่าคำถามนี้จะนำไปสู่ความเข้าใจเรื่องกรรมได้ลึกซึ้งขึ้น เพราะคนส่วนใหญ่ยังนึกว่าการก่อกรรมเป็นเรื่องที่ต้องโชว์ตัว โชว์เสียง หรืออย่างน้อยก็ต้องมีชื่อแซ่ของเจ้าตัวปรากฏเป็นที่รับรู้เสียก่อน

ความเข้าใจดังกล่าวนั้นคลาดเคลื่อนนะครับ กรรมนั้นคือเจตนา ต่อให้คุณนอนคิดร้ายอยู่บนยอดเขา ไม่มีใครเห็น คุณก็ทราบชัดอยู่แก่ใจ และสามารถสำเหนียกรู้สึกได้ว่าใจคุณดำมืดเพราะโดนเมฆหมอกอกุศลทาบทับแล้ว

สำหรับกรรมที่ทำอยู่ในใจจริงๆ มีผลกระทบกระเทือนต่อจิตใจคุณเองคนเดียวนั้น เรียกว่า ‘มโนกรรม’ สำหรับมโนกรรมนั้นจะสำเร็จสมบูรณ์เต็มขั้นในทันทีที่ตั้งใจคิดและมีความยินดีกับความคิดนั้น หากจะพูดว่ามโนกรรมคือกรรมที่ก่อแล้วยังไม่ทันส่งผลกระทบดีร้ายกับผู้อื่นก็คงได้ ตัวอย่างเช่นคุณคิดจะด่าเขา แต่ระงับใจไม่ด่า อย่างนั้นก็เป็นเพียงมโนกรรมอันเป็นอกุศล มีผลให้จิตคุณทุกข์ร้อนอยู่คนเดียว ยังไม่เป็นวจีกรรม ยังไม่มีเสียงกระทบหูใครให้ใจเป็นทุกข์ขึ้นมา

แต่หากคลื่นความคิดแรงจนทะลักรั้วกั้น หลุดจากสมองไปกระทบผู้อื่น ไม่ว่าจะทางภาษาพูดหรือภาษาเขียน ทำให้เขาเกิดความเข้าใจว่าคุณคิดอย่างไร ตรงนั้นจัดว่าเป็นวจีกรรมได้หมด พูดง่ายๆว่า ‘ภาษา’ นั่นเองคือเครื่องมือก่อวจีกรรมของมนุษย์

ฉะนั้นคุณจะแอบเขียนอะไรทางอินเตอร์เน็ตโดยใช้นามแฝงเฉพาะกิจ ไม่มีใครอื่นรู้เห็น ไม่มีใครรู้จักเลย แม้เพียงครั้งเดียวก็นับว่าสร้างวจีกรรมไปแล้วหนึ่งครั้ง และกรรมก็จะติดตามคุณเป็นเงาตามตัว ไม่ผิดต่างไปจากกรรมอื่นๆที่กระทำโดยเปิดเผยหน้าตาตัวตน เจตนาเกิดขึ้นที่จิตของคุณ กรรมก็เกิดที่จิตของคุณเช่นกัน เพราะกรรมคือเจตนา เจตนาคือกรรม ดังที่พระพุทธองค์ทรงตรัสว่าบุคคลคิดแล้วจึงก่อกรรมทางกาย วาจา ใจ

อินเตอร์เน็ตเปิดโอกาสให้เราเห็นอะไรหลากหลายจริงๆ แม้แต่การทำงานของกรรม อย่างเช่นที่ผมรู้จักหลายๆคน เห็นกรรมทางวาจาของเขาในเบื้องต้น แล้วได้เห็นพัฒนาการหรือความเสื่อมทรามทางจิตใจในเวลาต่อมา เป็นไปตามวิธีคิดเขียนให้ดีให้ร้ายแก่ผู้อื่น

ผู้ก่อความวุ่นวาย นานไปย่อมมีจิตใจที่วุ่นวาย ปั่นป่วนเหมือนพายุ และแสดงแนวโน้มที่จะฟุ้งซ่านแส่ส่ายไปในเรื่องเหลวไหล พูดจาจับต้นชนปลายไม่ติดมากขึ้นเรื่อยๆ

ผู้ก่อกระแสความเยือกเย็น นานไปย่อมมีจิตใจเยือกเย็น สงบราบคาบผาสุก และแสดงแนวโน้มที่จะแน่วนิ่งหนักแน่นในเรื่องเป็นเหตุเป็นผล พูดจามีต้นมีปลายมากขึ้นเรื่อยๆ

บอกได้เลยครับว่า วจีกรรมที่เกิดขึ้นในโลกอินเตอร์เน็ตนั้น อาจจะให้ผลเร็วและแรงเสียยิ่งกว่าวจีกรรมที่เกิดขึ้นในโลกความเป็นจริงเสียอีก ที่เป็นเช่นนี้เพราะอะไร? เพราะบนอินเตอร์เน็ตอาจมีผู้รับคำพูดของคุณจำนวนมาก

ขอให้ลองนึกดู หากคุณพูดเบาๆว่า ‘ไอ้โง่’ ก็อาจมีคุณคนเดียวในโลกที่ได้ยินเสียงอกุศลของตัวเอง แต่ถ้าคุณพิมพ์คำว่า ‘ไอ้โง่’ ลงในกระทู้ของเว็บบอร์ดที่มีผู้เข้าเยี่ยมชมคับคั่ง คุณไม่มีทางปรับให้ดังหรือเบาได้ตามใจชอบได้เลย คุณทำอกุศลกรรมกับคนแบบไม่เลือกหน้าเข้าแล้ว คำด่านั้นอาจทำให้คนนับพันนับหมื่นเกิดความแสลงใจ ความแสลงใจของคนนับไม่ถ้วนนั่นแหละ จะย้อนกลับมาก่อเหตุให้คุณแสลงใจยิ่งกว่าพวกเขาได้

ผมเห็นแล้วนึกเสียดายครับ หลายคนยังเป็นเด็ก และมีความสนุกที่จะขีดเขียนข้อความฝากไว้ในอินเตอร์เน็ตด้วยความคึกคะนอง บางทีไม่รู้ตัวเลยว่าเอาอนาคตมาทิ้งเสียด้วยการสนทนาแบบไร้หน้าไร้เสียงนี่เอง

โอกาสก่อกรรมในยุคไอทีของพวกเรานี้ มีได้เป็นร้อยเป็นพันเท่ามากกว่ายุคอื่นครับ กระดิกนิ้วง่ายๆไม่กี่ที ผล(กรรม)อาจใหญ่หลวงยิ่งกว่าพยายามพูดในห้องประชุมใหญ่หลายๆอาทิตย์เสียอีก

หากจิตตั้งไว้ดีแล้วก็สบายตัวไป แต่หากจิตยังตั้งไว้ในมุมมืด อย่างนั้นก็คงน่าเป็นห่วงหน่อยล่ะ


dungtrin.com - ดังตฤณ

 

ชอบจังเลยนะครับ

อนุโมทนา ครับผม ^^

 

กราบอนุโมทนา ท่านดังตฤณ
สาธุการเจ้าของกระทู้ค่ะ

 

อ่านแล้วคงต้องเลิกว่ากล่าวใครๆในโลกอินเตอร์เน็ตและละ....อิอิ

 

เป็นบทความที่ให้ข้อคิดดีมาก

อยากให้ทุกๆๆคนได้เข้ามาอ่านกันนะครับ

 

อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆค่ะ

 

ขออนุโมทนาด้วยค่ะ ดีมาก ๆ เลยค่ะ เพราะทุกวันนี้ไม่มีใครที่จะไม่เคยใช้คอมพิวเตอร์ โลกไซเบอร์สร้างสิ่งดี ๆ และไม่ดีได้เช่นกัน (เหมือนเหรียญที่ย่อมต้องมีสองด้าน) แต่ก็คิดว่าต้องรู้จักใช้ให้เป็นด้วยค่ะ (ความเห็นส่วนตัวนะคะ ผิดไปขออภัยด้วยค่ะ) ขอบคุณสำหรับกระทู้ดี ๆ ด้วยนะคะ

 

ตัวอย่าง กรรม ทาง อินเทอร์เน็ต ที่ส่งเร็วและแรง จริงๆ คับ


http://palungjit.org/threads/กฏแห่งกรรม-กรรมติดจรวจ-กรรม-กับ-อินเทอร์เน็ต-พ-ศ-2553-a.224812/

ลองเข้าไปดูกันคับ

 

ขอบพระคุณครับ...
นับแต่เดี๋ยวนี้จะได้ระมัดระวังตัวเองครับ

 

... ขออนุโมทนาในข้อความดีๆ... การเขียนในสิ่งใดก็ตาม จัดเป็นการกระทำของกาย เมื่อใดมีผู้ว่า เมื่อนั้นก็จัดได้ว่า เป็นการพูดได้เช่นกัน... เมื่อเขียน แวพูดอ่านเข้าใจ...เมื่อนั้นก็หมายถึงเราได้พูดกับผู้อ่านนั้นๆ..
<> หลวงปู่ชาในครั้งหหนึ่ง ท่านได้ไปพักอยู่ที่สำนักสงฆ์แห่งหนึ่ง ในขณะที่ท่านหลวงปู่ เดินจงกรมอยู่ มีหลวงพ่อที่เป็นเจ้าสำนักในที่นั้น เดินเข้ามาหา แล้วบอกหลวงปู่ว่า.. ที่เราบอกท่านเรื่องธรรม เรื่อวินัย เมื่อตอนเย็นนั้น มันผิด แท้ที่จริง มันต้องเป็นแบบนี้ แบบนี้.... หลวงปู่บอกว่า พระอาจารย์ไว้ มาบอกกระผมตอนเช้าก็ได้ครับ.... ท่านพระอาจารย์เจ้าสำนักบอกว่า...ไม่ได้ หากผมตายในคื่นนี้ ท่านก็จะนำไปปฎิบัติผิดๆได้...
<> ขอเจริญในธรรมะดีดี...สาธุ...สาธุอนุโมทามิ..
<><> พระวัดหัวเขา...นาโพธิ์...

 

อนุโมทนา ครับ

ที่ผ่านมาก็ แล้ว ๆ ไป

แต่ ต่อไป จาไม่กล่าวว่าใครอีกละ

อิอิ~ จะพยายามครับ

 

ผมไม่เห็นด้วยกับบทความนี้นิดนึง
ตรงที่
ความผิดเป็นข้อความใช้มือพิมพ์คิดว่าเป็นกายกรรม
ไม่ใช่วจีกรรม
ส่วนใครจะเห็นยังไงก็ไม่รู้นะ
แต่ทำอะไรไม่ดีเป็นกรรมอยู่แล้วครับ
ปล.ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ เด๋วจะเป็นกรรม กลัวจริงๆ 555

 

ป๋มกลัวแล้ววววว~ อิอิ
อนุโมทนาสาธุครับ ต่อไปจะระวังให้มากขึ้น ^^

 

อ่านแล้วได้ความรู้ดีมากๆครับขอขอบคุณผุ้เขียนด้วยครับ และขออนุโมทนาด้วยครับ ขอให้ทุกคนที่ได้อ่านและไม่ได้อ่านจงมีแต่ความสุขความเจริญเทอญ สาธุ

 

ขอบคุณครับ

 

อนุโมทนาครับ ผมก็เคยทำกรรมแบบนี้เหมือนกัน ทำแล้วรุ้สึกไม่ดีเลย

 

อนุโมทนาครับ

วจีกรรมที่เกิดขึ้นในโลกอินเตอร์เน็ตนั้น อาจจะให้ผลเร็วและแรงเสียยิ่งกว่าวจีกรรมที่เกิดขึ้นในโลกความเป็นจริงเสียอีก ที่เป็นเช่นนี้เพราะอะไร? เพราะบนอินเตอร์เน็ตอาจมีผู้รับคำพูดของคุณจำนวนมาก

 

อนุโมทนา สาธุ แล้วแค่แซวเล่นออกแนวเหน็บนิดๆ แบบขำๆ ล่ะ บาปรึป่าว

 

กรรมใดผู้อื่นได้รับทุกข์ไม่ว่าจะด้วยกายกรรม วจีกรรมหรือมโนกรรม วจีและกายกรรมมาจากมโนกรรมทั้งสิ้น อนุโมทนากับบทความค่ะขอแถมนิดนึง น่าจะเพิ่มเป็นกายกรรมด้วยค่ะ เพราะเราพิมพ์^^
________________________________________

"สุขใดเหมือนแม้นการไม่เกิดไม่มี" "จะไม่ละความเพียรถ้ายังไม่ถึงซึ่งนิพพาน"
"สุขใดในโลกล้วนไม่ยั่งยืน ผู้ใดปล่อยวางพิจารณาในทุกข์เห็นโทษของความสุขผู้นั้นได้ชื่อว่าพบความสุขอันยิ่งใหญ่ที่แท้จริง"