นี่คือจุดเปลี่ยนที่ทำให้เราเชื่อเรืองผี

เรื่องที่จะเล่าเป็นประสบการณ์ของเราโดยตรง มันมีความเป็นมาต่อเนืองกัน มีเหตุและมีผล เราอยากให้อ่านจนจบนะเพราะลายละเอียดมันเยอะอะ ปกติเรืองโดนผีอำอะเราเจอบ่อยทุกรูปแบบนะแต่ไม่รุนแรง แค่มาขอส่วนบุญแล้วก็ไปเราเจอจนเป็นความเคยชินแล้ว ก็มีเป็นผีเด็ก ผีเพื่อนเราที่ผูกคอตาย มันจะมีอาการครึ่งหลับครึ่งตื่น แต่เรามีสติครบถ้วน

แต่ก็ไม่เคยเจอผีตัวเป็นนะ เราเลยเชื่อว่าจิตปรุงแต่ง เราก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่เราก็ทำตามในสิ่งที่เราพูดตลอดนะถ้าเราเจอผีอำแล้วเขามาขอส่วนบุญ เราก็ทำให้ เรากับแฟนกำลังจะสร้างบ้านปีที่แล้วนะเริ่มสร้างเดือน ธ.ค2552 แต่ตัวเราเองไม่ได้อยู่ดูแลเพราะเราอยู่ต่างประเทศ ให้พ่อแม่ดูแลบ้านการก่อสร้างแทน วันที่เริ่มเอาเสาลงอะ เราก็ฝันเห็นตัวเองคอขาด มีแต่คอไม่มีหัว เราก็กลัวปรึกษาเพือนว่าจะทำยังไงดี เพื่อนบอกให้จุดธุปเก้าดอกบน ว่าจะไปบวชชีพราม 7วัน และทำบุญ 9 วัด

ก็ทำตามที่เพื่อนบอก แต่ตอนนั้นไม่รู้ว่าอะไรคือสาเหตุนะเพราะเพือนที่สนิทมากก็ดันมาผุกคอตายอีก เลยคิดว่าเพือนอาจจะมาเอาไปอยู่ด้วย คิดไปเรืองนี้เลย พอโทรกลับบ้านแม่บอกว่าเจ้าที่แรงท่านหวงที่ไม่ให้สร้างทับที่ทับทาง แบบว่าปู่โสมเฝ้าทรัพย์อะ และตรงนั้นก็เปนทางผีผ่าน แม่บอกว่าร่างทรงต่อรองให้ว่า ถ้าจะสร้างท่านขอศาลและก็วงดนตรี เราก็บอกว่าได้ไม่มีปัญหา บอกจะจัดโต๊ะจีนด้วยเลย พอวันปีใหม่วันที่ 1 มกราคม 2553 เราก็ฝันว่าบ้านที่สร้างถูกไฟใหม้ มีเด็กตายในบ้าน ไฟลุกสูงมาก

เราก็กังวล ผ่านไปได้ไม่กี่อาทิตย์ เราโดนผีอำวันนั้นนะ เป็นวันหยุด เราไม่ได้ไปทำงานกะจะนอนตื่นสายหน่อย ปกติเวลา ระหว่าง 7-9โมงเช้านิเราจะโดนผีอำบ่อยนะ เราก็ตื่นรอบแรกดูนาพิกา ก็เป็นเวลา 7 โมงเช้า เลยกะจะนอนต่ออีกอะเพราะวันหยุด พอหลับตาได้สัก 5 วินาทีนิแระ ยังไม่ได้หลับเลย เราก็โดนผีอำ แต่เรามีสติทุกอย่าง แต่มันรวดเร็วมากนะไม่ทันได้คิดอะไรก็รู้สึกเหมือนมีควันสีขาวอะมาทับตัวหนักมากแต่ก็ดิ้นต่อสู้แล้วควันก็ไหลเข้าปากเข้าจมูกคิดว่าคงไม่รอดแล้วละเขาตั้งใจมาฆ่า ไม่ได้มาขอส่วนบุญ ก่อนจะขาดใจ เราก็ระลึกว่าจะไปบวชชีพราม ควันก็จางลงไหลออกจากปากจากจมูกพอเริ่มหายใจได้

เราก็ท่องพุทโธ พุทโธ มีพุทโธในใจตั้งใจให้มั่นคง แล้วเราก็สะบัดจนเราหลุด เลยไม่นอนต่อแล้ว กลัวตาย โทรไปบอกแม่ หนูกลัว เลยขอแฟนกลับบ้านเดือนเมษา อยากไปรดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ด้วยขอขมาลาโทดกะพ่อแม่ และก็ไปดูบ้านที่สร้างด้วย และตั้งใจไปบวชชีพรามด้วยนะคะกับทำบุญ9วัด อย่างที่เคยได้บนไว้นั้นนะ แต่เหตุการณ์ที่ไม่คิดว่าจะเกิดกับเราก็เกิดสิ่งที่เราไม่เคยเชื่อไม่เคยเห็นก็ได้เห็น

ไว้มาเล่าใหม่นะคะ จะเล่าเรืองเจ้าที่เข้าร่่างน้องสาวคนเล็กให้ฟังคะ และนิแระคะที่เปนจุดเปลี่ยนและเชื่อว่า ผีวิญญานมีจิงอะคะ
ปล.อ่าน ต่อ ในเรือง เจ้าที่เข้าร่างน้องสาวคนเล็ก

 

รอติดตามครับ...

 

รอติดตามค่ะ

 

เจ้าที่เข้าร่างน้องสาว

เจ้าที่เข้าร่างของน้องสาวคนเล็ก

เราก็กลับมาเมืองไทย 6เมษา 2553 เรากลับมาคนเด๋วนะแฟนเราทำงาน แล้วก็ได้ไปบวชชีพรามซ์ที่วัดดอย 7วัน คือวันที่ 21-27 2553 เมษายน ออกจากวัด ยายอยากให้จัดพิธีขึ้นบ้านใหม่ไว้ก่อน เผื่อว่าพ่อแม่อยากจะมาอยู่ดูบ้านให้ เอาแบบงานเล็กๆ แค่เพื่อนยาย 5 คน แล้วก็มานั่งสมาธิถือศิลสวดมนต์นอนค้างคืนด้วย ถึงตอนเช้าก็แยกย้ายกันกลับ

เพราะความจิงแล้วเราตั้งใจจะจัดงานขึ้นบ้านใหม่ เดือนตุลา อยากให้ สามีและลูกชายมาด้วย
เพราะเราอยู่ด้วยกัน สามคนพ่อแม่ลูก ถ้าทำคนเด๋วเรารู้สึกไม่ดี
ที่ว่าจะจัดมีวงดนตรีด้วยและก็โต๊ะจีนนะเดือนตุลาคม2553

ยายได้เลิกวันที่ 1 สามค่ำ ตอนเช้าก็ทำพิธีขึ้นบ้านใหม่แบบง่ายๆถามยายว่าเพือนยายจะมากินข้าวเย็นหรือป่าวยายบอกว่าไม่หรอกถือศิลไม่กินข้าวเย็นเลี้ยงน้ำปะนะกับอาหารเช้าก็พอ ก็ตกลงตามนั้น
พอได้เวลาเพื่อนยายก็มากัน 5 คน มีร่างทรงมาด้วยคนหนึ่ง มาตอน สองทุ่มกว่าๆ พวกเพื่อนยายก็ไปรอที่บ้านใหม่ คือในรูปนะคะเพราะเรานั่งกินข้าวกันที่บ้านพี่สาวคนโตบ้านติดๆกันอะคะเพราะบ้านเรายังไม่มีถ้วยชาม

พอดีตอนนั้นทะเลาะกับน้องสาวคนเล็กคือเขากินอาหารแล้วเอาไปว่างไว้ที่เดิมอะคะแล้วก็นั่งย่องๆกินเราเลยบอกว่าเป็นบ้าปะ น้องก็ตาขวางมองหน้าเรา แล้วก็ตะคอกใส่เราว่ามึงแระอีบ้า ซื้งน้องเราเป็นคนเรียบร้อยนิสัยดีไม่ค่อยพูดจาหยาบคายชอบเข้าวัดนั่งสมาธิ เราก็ตกใจนึกโกด เลยบอกว่า มึงแระอีบ้า

เท่านั้นแระ น้องลุกขึ้นเตะถ้วยชามแล้วก็กรี๊ดใส่เราจะกะโจนเข้ามาหวังจะบีบคอเราแม่เราดึงไว้แม่บอกให้เรารีบออกไปก่อน แล้วน้องก็ร้องไห้ โหยหวนน่ากลัวมาก แล้วสักพักน้องก็บอกว่า แม่ไม่ใช่หนูนะแม่ ไม่ใช่หนูแม่ แม่ช่วยด้วย แม่บอกให้เรารีบไปตามคนมาช่วย

เราก็วิ่งไปเรียกยายกับเพื่อนยายมาช่วยบอกว่าน้องเป็นไรก็ไม่รู้ร้องให้แล้วก็กรี๊ดใหญ่เลย น้องบอกไม่ให้เราเข้าไปให้เราออกไปไกลๆไม่อยากเห็นหน้าคนโกหก กูเกลียดมึง แล้วน้องก็พูดเปนภาษาพื้ันบ้านอะคะ

ว่ามึงพูดทำไมว่ามึงจะทำจะจัดแล้วมึงไม่ทำ มึงพูดแล้วมึงทำไม่ได้มึงพูดทำไม ก็เลยรู้ว่าเจ้าที่เข้าร่างน้องอยู่ แล้วท่านก็พูดว่าพวกโกหก กูอายมึงรู้ใหม กูไปพูดไว้หมดว่ามึงจะเอาวงดนตรี เอาโต๊ะจีน(อันนี้คิดว่าท่านคงไปพูดกับเพื่อนๆผีๆอะคะ)

มันเป็นคนพูดเอง(หมายถึงเรา) นั่งไหนมึงก็พูดเองว่ามึงจะทำ (เราก็พูดจิงๆนะ ใครถามเราก็บอกว่าจะขึ้นบ้านใหม่เดือนตุลานะมีวงดนตรีเชิญด้วยนะคะ เขาก็พากันหัวเราะคือมันอีกตั้งหลายเดือนนะคะ) ปู่ก็ว่าแล้วมึงทำไมไม่ทำ มึงรู้ใหมว่าพวกเด็กๆนะมันรอดูอยู่ (นี้คงหมายถึงผีเด็กที่แกเลี้ยงไว้นะคะ)

กูอายเขา มึงรู้ใหมว่ากว่ากูนะไปขอร้องพวกผีๆปล่อยให้มึงสร้างบ้านนะ กูต้องขอร้องพวกเขาแค่ไหน มึงทำให้กูอับอายเขา มึงมันโกหกกู กูขอให้ใครก็ตามที่อยู่บ้านนี้ให้มีแต่ความซิบหาย ตายทั้งตะกูล

เราแอบฟังนั่งอยู่ข้างนอกเพราะท่านพูดเสียงดังมากคือตะโกนด้วยความโกดแค้น แล้วก็พวกเพื่อนยายเขาก็ช่วยพูดให้
ว่าไม่ใช่วันนี้แต่เปนเดือนตุลาที่เขาจะจัดโต๊ะจีนกับวงดนตรีมาให้นะ

ปู่บอกว่ากูไม่รู้จักเดือนตุลา แกเข้าใจว่าขึ้นบ้านใหม่ก็คือขึ้นบ้านใหม่ไง คนสมัยโบราณอะคะ อีก 30 นาที ปู่ก็ใจเย็นลงมีคนมาปลอบแกพูดดีๆแกก็เย็นลง แล้วปู่ก็เล่าว่า แกเลี้ยงผีไว้เยอะมาขออยู่ด้วย ส่วนใหญ่เป็นผีเด็กพ่อแม่มันทำแท้งปู่สงสารเลยเอามาดูแลอยู่ด้วยกัน ไม่มีใครทำบุญไปให้หิวโหยกันเสื้อผ้าก็ไม่มีใส่ ขาดหมดน่าสงสาร

พวกมึงก็ทำบุญเสื้อผ้ามาให้พวกมันหน่อย ปู่บอกเรียกมันมา
(หมายถึงเรานะเอง) ให้มันมากราบตีนกู ขอขมากู เราก็เอาเทียนดอกไม้ไปขอขมาท่าน แล้วเราก็ร้องให้ปู่บอกว่าอย่าร้องเลยให้เงียบเราก็เงียบแล้วปู่ก็ให้พร

พวกเพื่อนยายก็บอกนิแระปู่จะได้อยู่ได้กินกับเขานิแระ ปู่ก็พยักหน้า ปู่บอกว่า กูสงสารมึงไม่อยากให้มึงต้องตายกูเลยมาบอกนิแระ

ปู่บอกว่า เรานะทำบุญก็ทำครึ่งๆกลางๆเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้างทำผ่านๆใจเราเป็นสีดำเวลาทำเพราะไม่ได้ศรัทธา อย่างแท้จิง

ปู่อยากให้เราทำอะไรทำจิงจังหน่อย ไม่เชื่อไม่ว่า แต่มึงอะหลบหลู่กู แกก็โกดเรื่องนิด้วย เราก็ได้แต่เงียบ

ปู่บอกว่ามึงมีหิ้งพระที่บ้านอะมึงเคยไหว้พระหรือป่าว

(เราไปอยู่ต่างประเทศ9 ปีไม่เคยไหว้พระก็เลยโดนผีอำบ่อยๆอะคะ*-*)

ปู่ว่าเงินทองไม่สำคัญหรอกนะแต่มันสำคัญที่ใจ มึงอยู่ไกลก็แค่ส่งใจมาก็พอ

ปู่ว่าบุญเก่ามึงเยอะเฉยๆถ้าหมดบุญเก่าไม่รู้ว่ามึงจะเปนยังไง

เสาร์บ้านนะคะเสาร์เอกไม่เปนไรแต่เสาร์โทสองเสาร์ทับสมบัติปู่ บันไดไปขวางทางที่ผีใช้เดินอะ คือมันเปนหนทางของผีเขาใช้เดินกันมานานแล้วอะคะ ก็สมมติว่าเรามีถนนแล้วจู่ๆก็มีบ้านใครก็ไม่รู้ว่าสร้างทับทางที่เราเดินทุกวันเราจะยอมหรือป่าวละคะที่รอดมาได้ทุกวันนิเพราะปู่ท่านไปต่อรองกับพวกผีๆให้ไม่งั้นคงไม่มีโอกาสได้มาเล่าประสบการณ์เรืองนี้ให้ฟังหรอกคะ

สรุปคือเราเชื่อว่า ผีวิญญานมีจิง และก็เชื่อว่า บาป บุญ

กรรมเวรมีจิง ทุกวันนี้เราเลยพยายามถือศิล 5 เพราะคนที่ไม่มีศิลเกิดชาติต่อไปก็จะได้เกิดเป็นสัตว์เดรฉาน ไม่ได้เกิดเป็นคนอีก เราก็นั่งสมาธิ สวดมนต์ก่อนนอนแผ่เมตตา แล้วก็ศิล 5 ก่อนนอน

กลับมาได้จะเดือนแล้วนอนตื่นสายแค่ไหนก็ไม่เคยโดนผีมาอำ ก็มีมาแต่เข้าฝันอยากได้ส่วนบุญ มาขอส่วนบุญเท่านั้นอะคะ ก็ตั้งใจไว้ว่า จะทำในสิ่งที่ดีที่สุด ไม่อยาก สัญญา เพราะอะไรก็ไม่แน่นอน

ในโลกใบนี้ ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน

ปล. เรื่องทำบุญเสื้อผ้าให้ผีนินะ ทำยังไงใครรู้ช่วยบอกด้วยนะคะเพราะเราไม่รู้จริงๆอะคะว่าทำกันยังไงแล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าพวกผีได้รับ บริจาคหนึ่งตัวนิได้สำหรับผีหนึ่งตนหรือได้กันหมดทุกตนคะ ขอบคุณด้วยนะคะถ้ารู้ช่วยบอกที่นะคะ ไม่ทราบจิงๆคะ

 

เรื่องนี่สุดยอดจริงๆ ดีมากๆๆชอบๆ

 

ดีเนอะที่เจอ วิญญาณสัมมาทิฐิ นั่นแหละหลงระเริงใช้บุญเก่าไป ถ้าหมดแล้วก็โทษโชคชะตาอีก ผีสอนคนนะถูกแล้ว แต่อย่าลืมนะ ว่าโลกวิญญาณไม่มีปี ไม่มีวัน หนึ่งวันในโลกนั้นเท่ากับสิบปีในดลกมนุษย์ เค้าไม่รู้หรอกวันไหนเป็นวันไหนนอกจากวันพระ วันโกน

 

อุ้ย 50 ปี โลกมนุษย์ โลกวิญญาณ เท่ากับ 1วัน
เอาพระจักรพรรดิไปสวดปรับภพปรับภูมิด้วยก็ดีนะครับ เวลาสวดจะได้มีผีปู่ กับเด็กๆมาสวดด้วยเอาบุญเอากุศลทั้งคนทั้งผี

 

อนุโมทนาครับ

ป.ล.หากเขียนสะกดคำได้ถูกต้องจะดีกว่านี้มากครับ

เรื่องเล็กๆที่คนไทยไม่ควรมองข้ามครับ

 

โชคดีแล้วนะครับที่ท่านปู่แค่มาบอกมาเตือน และด็ดีครับที่เอามาเล่าสู่กันฟัง
เป็นประสบการณ์ที่ น่าตื่นเต้นมากครับ
ขอให้ปฏิบัติธรรมรักษาศีลต่อไปนะครับ สาธุ

 

ขอบตุณที่นำเล่าให้ทราบกันครับ

ต่อไปเวลาตั้งใจ หรือบนบานศาลกล่าวทำอะไรจะได้ไม่พลาด

 

ขอขอบคุณอนุโมทนาด้วยกับทุกคอมเม้นนะคะ

ตอบคุณ pharm.taung คือไม่มีแป้นพิมภาษาไทยนะคะ แต่อาศัยที่ว่าเราพิมบ่อย ขอโทดด้วยนะคะ บ้างที่ก็หาตัวที่จะพิมไม่เจอ เลยพิมเอาแค่ง่ายๆพออ่านรู้เรืองนะคะ ขออภัยด้วยนะพยายามไม่พิมผิดอีกนะคะ

 

ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว

ตอบคุณ Alek_kitler เราก็โชคดีที่ว่ามีผีมาเตือน ว่าเราเป็นคนไม่ดี ให้เราปรับปรุงแก้ไข ไม่งั้นก็คงลงลึกในกรรมมากกว่านี้อะคะคิดว่าตัวเองมีทุกอย่างไม่สนใจอะไร แต่บุญที่เคยทำมาก็ไม่ได้อะไรแค่ผ่านไปเท่านั้นแต่ก็ยังโชคดีที่ยังไม่สายจนเกินไปอย่างน้อยก็รู้เท่าทันกิเลสอะคะ

 

การส่งบุญเสื้อผ้า
ผมว่าเราก็ให้ทานเสื้อผ้าแก่คนยากจน
แล้วกรวดน้ำอุทิศแผ่ส่วนบุญไปให้เขา
แบบเฉพาะเจาะจง
แล้วให้เขามาเข้าฝันใหม่ว่าได้รับหรือยัง

 

ถวาสังฆทานพร้อมเสื้อผ้าแล้วก็แล้วแต่ว่าคุณอยากให้อะไรเคขาเพื่มหรือไม่แล้วก็กรวดน้ำอุทิศให้พวกเขาแบบเจะจงให้เขา...

 

เอาแบบที่หลวงพ่อฤาษีลิงดำ แนะนำไว้ก็ได้ครับ

๑. ถวายพระพุทธรูปเป็นของสงฆ์ อานิสงส์ก็คือ ถ้าเป็นเทวดาจะมีรัศมีกายสว่างไสวมาก เพราะว่าเทวดาหรือพรหม เขาไม่ดูกันที่เครื่องแต่งตัว เขาดูแสงสว่างจากกาย
๒. ผ้าไตรจีวร หรือผ้าสักผืนหนึ่ง เขาจะได้เครื่องประดับอันเป็นทิพย์ เครื่องแต่งตัวทิพย์
๓. อาหารหรือของกิน จะทำให้มีร่างกายเป็นทิพย์"

 

เพิ่มเติมน้ะครับ
3 อย่างนั้นให้ถวายเป็นสังฆทาน ไม่เจาะจงพระสงฆ์ โดยมีพระพุทธเป็นประธาน

ถ้าได้ไปช่วยงานบวช เททองหล่อพระ หรือทำบุญใหญ่ ยิ่งดีครับ อุทิศให้ตอนที่อยู่ในงาน เหมือนเราเทน้ำให้เขา 1 แก้ว แต่เขาได้รับมากหลายแก้ว

อนุโมทนาด้วยน้ะครับ...

 

Anumothana Sathu

 

chathornthan ขอบคุณมากๆเลยนะคะ อนุโมทนาคะสาธุ ถ้ามีใครถามจะได้บอกคนอื่นต่อๆไปนะคะ

 

ผมเคยได้ยินมาว่า หากอยากทำบุญให้ถึงผู้รับจริงๆนะครับ
ก่อนทำควรตั้งสติแผ่เมตตา ทำใจให้รู้สึกอยากให้ผู้อื่นมีความสุขก่อน
คนที่ไม่ค่อยได้ทำจะใช้เวลาปรับอารมณ์นานหน่อย ให้เวลากับจุดนี้นิดหนึ่ง
หลังๆจะปรับอารมณ์เร็วๆได้เอง จากนั้นก็คิดว่าเราจะทำบุญหรืออุทิศส่วนกุศล
ให้ใคร บอกให้เขาหรือพวกเขาเตรียมตัวมารับกัน ถ้าระบุให้ชัดเจนได้ก็จะดี
คล้ายๆกับเวลาคุณเรียกใครมาหาคุณ ถ้าพูดรวมๆว่า "คนที่อยู่ตรงนั้นมาหาหน่อย"
เขาอาจไม่รู้ว่าเราเรียกเขาหรือไม่ แต่ถ้าเราพูดระบุให้ชัดเจน เช่น "นาย AAA"
"นาง BBB" เขาก็จะรู้ตัวได้ง่ายขึ้น ถัดมาขั้นสุดท้ายที่สำคัญที่สุด เวลาทำบุญ
เราควรขอให้ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ (พระรัตนไตย์) ช่วยส่งผลบุญ
ที่เราทำไปให้ถึงผู้รับด้วย ไม่อย่างนั้นจะมีเฉพาะเทวดาเท่านั้นที่รับได้ ส่วนคนที่
เคยทำไม่ดีเอาไว้ตอนเป็นมนุษย์จะไม่สามารถรับได้ เรื่องนี้มีกล่าวไว้น่าจะชื่อว่า
"แสงแห่งบุญ" ถ้าจำไม่ผิด หากสนใจรายละเอียดเพิ่มเติม ลองค้นหาดูนะครับ

 

ขออนุญาติเจ้าของกระทู้เล่าเรื่องของตัวเองบ้าง คือเห็นว่าใกล้เคียงกันน่ะค่ะ เมื่อประมาณปี ๕๑ ถ้าจำไม่ผิด เราก็ได้กลับไปอยู่บ้านกับแม่พ่อ แต่ทีนี้พี่ชายคนโต สมมุติชื่อ นอ คนละพ่อกับเรา (ครอบครัวเรามี ๖ คน มี พ่อแม่ พี่ชายพี่สาว เราและน้องชาย๑ คน)ไม่ว่่าพี่นอ อยากได้อะไรย่อมได้ถ้าไม่ได้เขาก็จะบังคับแม่เอาจนได้ ไม่มีใครขัดเขาได้เลยส่วนพ่อเราไม่ใช่พ่อแท้ๆของเขาๆจึงไม่เคารพยำเกรงใดๆ พ่อจึงเพียงได้แค่มองการกระทำของเขา กระทั่งเจ้าหนี้เกือบมายึดที่ของแม่เพราะแม่ทนพี่นอขู่เข็ญไม่ไหวจึงไปกู้ยืมให้แต่เขาก็ไม่ได้เห็นใจแม่บ้างเลย ทำให้แม่เสียใจถึงกับร้องให้ก็หลายครั้ง แต่ก็ขออโหสิกรรมกับแม่ แต่ก็ยังมีนิสัยเหมือนเดิม...

และเย็นวันนั้นกำลังนั่งทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน พ่อก็ได้พูดกับพี่นอว่าทำนาต้องทำอย่างนี้ๆจะได้กักเก็บน้ำได้ดี เพราะแกไปดูแล้วเห็นว่าไม่เหมาะสม พ่อยังพูดไม่ทันขาดคำพี่นอก็แย้งขึ้นทันทีเหมือนโกรธกันมานานแล้วก็พูดลามถึงโคตรเหง้าทางพ่อว่า พี่นอนั้น"ไม่ได้ไปทำบนที่ของตระกูล...(ชื่อของพ่อแม่ของพ่อ)..ว่ามูลมังอะไรก็ไม่ใช่ของ...(ชื่อของพ่อแม่ของพ่อ)... ถ้าไปแล้วเป็นอย่างนี้ทีหลังไม่ต้องไปอีก"แล้วพี่นอก็ขึ้นไปบนบ้าน แล้วทุกคนที่กำลังทานข้าวอยู่ก็ต่างทานไม่ลงไปตามๆกัน หลังจากนั้นแม่ก็ได้มีอาการเหมือนผีเข้าทราบว่าเป็นพ่อแก้วที่เป็นของรักษาประจำบ้านตั้งแต่สมัยตายายยังมีชีวิตอยู่ ท่านก็โมโหมากที่พี่นอพูดเช่นนั้น แล้วท่านก็บอกสอนพวกเราพอสมควร แถมยังพูดว่าพี่นอ,ที่เราจำได้ดีก็คือที่พี่นอทำอย่างนี้ "นรกนะนรก" ถามท่านว่าอยากทานอะไร น้ำมะพร้าวมั๊ย ท่านก็ว่าไม่ น้ำธรรมดาก็พอแล้ว ถ้าหากลูกหลานคุยกันสนุกสนาน ท่านว่าถึงหากว่าพากันกินเหล้ากินเบียร์อยู่ก็ตาม มีแต่จะบอกว่าพอไหมให้ไปเอามาอีก แล้วท่านก็ยังว่าที่พูดอย่างนี้ไม่เห็นหัวพ่อเลย พ่อนั่งอยู่ตรงนี้(ท่านชี้ตรงกลางบ้านชั้นบน)ทนดูไม่ได้ นี่ถ้าเป็นอย่างนี้อีกต่อไปถ้าแม่เป็นอะไรไม่ต้องพาไปหาหมอไหนหรอก เพราะหมอไหนก็รักษาไม่ได้ ถ้าคนในบ้านไม่สามัคคีกันไม่พูดคุยดีต่อกัน แม่ซึ่งเป็นคนกลางท่านไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ๆแต่เก็บกดทุกวันๆเข้าทำให้ป่วยใจซึ่งไม่มีทางรักษาให้หายได้ถ้าคนในบ้านไม่เปลี่ยนแปลงพฤติกรรม... น้องชายเราถึงกับจะไปชกต่อยพี่นอ แต่เราห้ามปรามไว้ยังไงก็เห็นแก่แม่และพ่อเราๆก็รักเช่นกัน เพราะพี่นอพูดคำหยาบคายมากกับพ่อเรา แต่ไม่ขอพูดดีกว่า แค่คร่าวๆก็มากแล้ว ปล่อยให้กฎแห่งกรรมจัดการเอง

ซึ่งพฤติกรรมของเขาจะว่าไปยิ่งแต่แย่ลงๆ ไม่ช่วยหยิบจับงานบ้านใดๆเลย ถ้า๑๐๐% เขาจะทำอยู่ประมาณ๕% อย่างมากคือ ช่วยแบบเลี่ยงไม่ได้ จานข้าวแม่ยังต้องล้างให้ฯลฯ
เราอยู่ต่างประเทศก็ได้แต่รับรู้ข่าวคราวอยู่ห่างๆ สงสารแม่แต่ถ้ากลับไปอยู่กับแม่ก็อาจจะไม่มีเงินให้ท่านใช้จะยิ่งแย่ลงกว่าเดิม ถึงไม่ได้อยู่กับท่านแต่ก็จะโทรหาท่านบ่อยๆ และเวลาสวดมนต์ก็จะอธิษฐาน ขอให้ท่านทั้งสองมีความสุขความเจริญ รวมทั้งเจ้ากรรมนายเวรด้วย

หากผลบุญอันใดที่เกิดขึ้นจากข้อความนี้ ขอให้เกิดแก่แม่ พ่อและครอบครัวของข้าพเจ้า เจ้ากรรมนายเวรทุกภพทุกชาติ รวมทั้งเพื่อนๆทุกคนที่ได้อ่านขอให้มีแต่ความสุขความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรม คิดหวังสิ่งใดที่ดีก็ขอให้ได้แคล่วคล่องว่องไวสมใจปรารถนาทุกๆคน สาธุ สาธุ สาธุ