เรื่องเล่าเมื่อข้าพเจ้าไป "บวชเนกขัมมะ" ที่วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี

"แรงบันดาลใจ"

ต้องขอบอกท่านผู้อ่านทุกท่านนะคะ ความจริงข้าพเจ้าพิมพ์เรื่องที่กำลังเล่านี้ สองรอบแล้ว พิมพ์ไปเยอะมาก ๆ แล้วกดผิดทีเดียวแหละค่ะ หายไปหมดเลย พอหายไปทีก็ท้อเลยค่ะ เพราะต้องเริ่มเล่าใหม่ บางทีก็ดึกมากแล้ว ถ้าเล่าใหม่ก็จะดึกมากเกินไป จึงต้องผลัดวันท่านผู้อ่าน ในการส่งต้นฉบับ ให้ท่าน ๆ ได้อ่านกัน กลับไปชาร์ตแบตกำลังใจ มาใหม่ เพราะอยากเล่าให้ฟังจริง ๆ สำหรับคนที่ไม่เคยไปปฏิบัติธรรม แต่ยังลังเล หาเวลาไม่ได้ เหตุผลจิปาถะ แต่ท่านผู้อ่านรู้มั้ยว่า ถ้าเราจะตายนั้น เราไม่มีโอกาสได้หาเวลาตายหรอกค่ะ ความตายไม่เคยถามเราว่า ลางานได้มั้ย มีเวลาหรือปล่าว มีอะไรคั่งค้างมั้ย ฉะนั้นเราควรใช้ชีวิตอย่างพร้อมตายอยู่ตลอดเวลา นั่นคืออะไรที่เราควรทำ หรือคิดจะทำ ให้ทำซะ
ข้าพเจ้าจะเล่าถึงบุคคลหนึ่ง ที่น่ายกย่องมากค่ะ เค้าอยู่ไกลถึงฝรั่งเศส แต่ข้ามน้ำข้ามทะเล มาขอเพชรแท้น้ำหนึ่งของเรา เดิมทีเค้านับถือศาสนาคริสต์
ศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาติไทยเรานะคะ แต่จะมีซักกี่คนที่เข้าใจ แต่สำหรับข้าพเจ้าคิดว่าศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่ประเสริฐจริง ๆ ค่ะ ที่ว่าประเสริฐนั้นก็เพราะ เป็นศาสนาที่ทำให้คน กลายเป็นมนุษย์ได้ งง กันมั้ยคะคุณผู้อ่าน คำว่า "คน" นั้น คือสัตว์ชนิดหนึ่ง มี หู ตา จมูก ปาก แขน ขา และอวัยวะอื่น ๆ เดินได้ พูดได้ มีความคิด แล้วแสดงออกได้ ส่วนมนุษย์ก็มีลักษณะต่าง ๆ เหมือนกับคนทุกอย่าง แต่ต่างกันตรงที่ มนุษย์มีจิตใจ โอบอ้อมอารี มีคุณธรรม และมีหิริโอตัปปะ คือความละอายเกรงกลัวต่อบาป เคยได้อ่าน มีแม่ชีท่านหนึ่งได้กล่าวไว้ว่า คำว่าคนนั้นมาจาก ควาย+หนู เมื่อควายกะหนูปนกัน มันก็เกิดเรื่องยุ่ง ๆ อย่างที่เห็นกันในปัจจุบันนี้แหละค่ะ แล้วท่านผู้อ่านล่ะคะ ตัดสินใจได้หรือยังว่าท่านอยากเป็น คน หรือ เป็นมนุษย์ดี
เรื่องนี้จะบอกหลาย ๆ ท่านได้อย่างหนึ่งว่า "เมื่อเค้าทำได้ ทำไมเราถึงจะทำไม่ได้ล่ะ" เค้ามีอะไรพิเศษ หรือว่าเรากำลังขาดอะไรกันแน่
ชาวฝรั่งเศสท่านนี้ มาบวชเนกขัมมะ เป็นครั้งที่สองแล้ว ตัวผู้เขียนต้องบอกว่า ตัวเองโชคดีมากที่ได้เห็น เค้าปฏิบัติธรรม มองเค้าแล้วมีแรงบันดาลใจขึ้นมาทันทีค่ะ ข้าพเจ้าไม่ได้คุยกับเค้าหรอกค่ะ เพราะยึดถือในกฎระเบียบปฏิบัติ ผู้ปฏิบัติธรรมชาย หญิง คุยกันได้ไม่เกิน ๑๕ นาที แต่วันที่ลาศีลแล้วได้มีโอกาสคุยกับผู้ปฏิบัติธรรมชายท่านนึงที่นอนอยู่ตึกเดียวกัน ทราบความว่า
ในตอนแรกที่เค้ามาเที่ยวกรุงเทพฯ ในเช้าวันหนึ่ง เค้าเกิดความสงสัย ในกลุ่มบุคคลนั้น คือพระสงฆ์ ว่าเค้าเป็นใครกัน ทำไมต้องใส่ยูนิฟอร์มเหมือนกันด้ย (จีวรอ่ะค่ะ) และยังเดินเรียงแถวกัน รับอาหารจากชาวบ้านอีก เค้าจึงได้ถามคนแถวนั้น ใครเป็นคนตอบเค้า ข้าพเจ้ามิอาจทราบได้ แต่ข้าพเจ้าต้องขออนุโมทนาให้กับคนที่ตอบนั้นด้วย เพราะเค้าได้ให้ธรรมทานแก่ชาวฝรั่งเศสท่านนี้ โดยการแนะนำให้ไป วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี เค้าอาจจะไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าเค้าได้เปลี่ยน คนให้เป็นมนุษย์แล้ว เพราะว่าหลังจากที่ฝรั่งท่านนี้บวชครั้งแรก และกลับไปฝรั่งเศสแล้ว เค้าได้ใช้หลักปฏิบัตินี้แหละค่ะ ในการเลิกเหล้า และบุหรี่ และฝึกพัฒนาจิตใจเรื่อยมา

ขอส่งก่อน เดี๋ยวเผลอกดผิดอีก
　

 

"แรงบันดาลใจ" ต่อ

การปฏิบัติของเค้านั้น ถ้าเป็นการเรียนก็ต้องบอกว่า ได้เกียรตินิยมเลยค่ะ ชาวฝรั่งเศสท่านนี้เป็นที่สะดุดตามากค่ะ เวลาสวดมนต์ เดินจงกรม นั่งสมาธิ นั่งล้างจาน กวาดลานวัด ใส่บาตรพระ รวมทั้งนั่งพิจารณาอาหาร
เวลาสวดมนต์ ถ้าใครเคยไปปฏิบัติธรรม ก็จะทราบดีว่า เราจะต้องฝึกขันติ คือความอดทน ต่อความเจ็บปวด เมื่อยเท้า เพราะต้องนั่งคุกเข่าสวด ไปจนกว่าจะถึงช่วงที่หนังสือบอกให้นั่งพับเพียบได้ ฝรั่งท่านนี้แสดงอาการ และสีหน้าความเจ็บเท้านะคะ แต่เค้าก็ไม่ยอมนั่งพับเพียบ ถ้ายังไม่ถึงเวลา ทั้งที่คนอื่นนั่งกันไปเกือบหมดห้องแล้ว ส่วนการกราบนั้น เรียกว่ากราบได้สวยงาม ตามหลักพระพุทธศาสนามากค่ะ
การเดินจงกรมของเค้านั้น แรกทีเดียวข้าพเจ้าเห็น เค้าเดิน แอบคิดไปว่าเค้าอาจจะเดินไม่คล่อง เนื่องด้วยสาเหตุบางอย่าง เพราะเค้าเดินได้ช้ามากๆๆๆๆๆๆ ก็คิดกับตัวเองว่าเดี๋ยวตอนเลิกจะแอบดู ว่าเดินได้ปกติหรือปล่าว (แน่ะดูสิคะ อยากรู้อยากเห็นเรื่องของเขาเสียเหลือเกิน) ปรากฎว่าเค้าเดินปกติดีค่ะ และในเวลาปฏิบัตินั้น ก็ทำได้ครบตามเวลา คือ เดินชั่วโมงครึ่ง นั่งชั่วโมงครึ่ง ไม่ต้องถามนะคะ ท่านผู้อ่านว่ารู้ได้ไง เพราะวันแรก ๆ แอบเหลือบตามองเค้าตลอดเลย จนเพื่อนแซว แต่ความจริงแล้วไม่ได้คิดอะไรหรอกค่ะ นอกจากความรู้สึกทึ่ง บวกสงสัยไงคะ ว่าเค้าจะทำได้อย่างเรามั้ย อืม....ได้ยินมาอีกอย่างนะคะ ว่าเค้าสวดมนต์ได้ไพเราะมาก

 

ขออนุญาติไปพิมพ์เอกสารขอวีซ่าก่อนนะคะ แล้วจะกลับมาเล่าต่อ วันนี้นอกเรื่องซะเยอะ แต่ก็อดไม่ได้ ที่ต้องกล่าวซะหน่อย ธรรมะสวัสดีค่ะ

 

ขออนุโมทนาด้วยค่ะ ดีค่ะถือซะว่าเป็นการเพิ่มเติมขันติบารมีให้ตัวเองค่ะ แคทเอง อธิษฐานของต่อยอดขันติบารมีตัวเองทุกครั้งที่ปฏิบัติ เพราะรู้สึกว่า ขันติแคทไม่พอ บุญรักษาค่ะ

เคยได้อ่านกระทู้คุณอรมาเยอะเหมือนกันค่ะ เรียกได้ว่าติดตามอ่านกันเลย ตอนนั้น อยู่ต่างประเทศ ค่าเน็ตแพงยังไงก็ต้องมาเปิดอ่านซะหน่อยก็ยังดี แคทชื่นชมคุณอรมากค่ะ ตัวแคทเองยังไปปฏิบัติได้ไม่เก่งเท่าคุณอรหรอกค่ะ แต่ก็ สู้ สู้

น่าจะใช่นะคะ

เพี้ยง ขอให้คุณนิพ_พานถูกหวยด้วยเถิ้ด

 

อนุโมทนาค่ะ รู้สึกปลื้ม ปิติเหมือนกันค่ะที่ได้พบท่าน

 

ฝรั่งเค้าทำอะไรทำจริงนะ อนุโมทนากับคุณและผู้ปฏิบัติธรรมด้วย ว่าแต่ว่ากระทู้นี้มีโพลด้วยหรือเนี่ย.....

 

เกือบถูกค่ะ คาดว่าเพราะยังฟังเรื่องคุณรสยังไม่จบ
คิดว่าฟังคุณรสเล่าจบคงถูกค่ะ ไม่ถูกเจ้าก็ถูกเรา
เริ่มจะปลงๆ แล้วค่ะ ว่าอนาคตอาจต้องไปอยู่วัด
หากยังไม่เลิกการพิชิตเจ้ามือหวย55555555
เอ้าหวยไม่ถูก ถูกใจเรื่องเล่าคุณรส จะติดตาม
ตอนต่อไปค่ะ ค่อยๆเล่าวันละนิดจิตแจ่มใส เพราะ
พื้นที่ตรงนี้มีที่ว่างเสมอสำหรับคุณ
ฉอศไม่ขอพื้นที่คืนแน่นอนเสธไก่อูฝากมาบอก

 

ฮ่า ๆ คุณนิพพาน อุตส่าห์มีมุข พูดถึงท่านไก่อูถึงไม่หล่อมาก แต่เรียกว่าเร้าใจสาวแบบยัดเยียด เพราะก่อนนี้ต้องเห็นหน้าท่านวันละ 3 เวลาหลังอาหาร เหมือนเพลงอ่ะค่ะ แรก ๆ ฟังไม่เพราะ แต่ดีเจเปิดให้ฟังทุกวัน กลายเป็นเพลงฮิตซะงั้น นี่แหละหนา เค้าถึงว่า ความไม่แน่นอน คือความแน่นอน ก่อนนี้สถานการณ์ไม่ค่อยดี ต้องออกมาแถลงข่าวทุกวันไม่คิดอะไร วันดีคืนดีดังเปรี้ยงปร้างซะงั้น ดูในทีวี ท่านก็ดูน่ารักขึ้นมาซะงั้น

เรื่องลาบ เอ้ย... ลาภลอย นี่ก็ใช่ หวยออกทีไร "ก็บอกแล้วผู้หญิงให้บวกหนึ่งมั่งล่ะ" "ต้องกลับเลขมั่งล่ะ" เฮ้อ...เล่นพอให้หัวใจสูบฉีดเล่นก็ดีค่ะ เล่นเยอะ ถูกขึ้นมาหัวใจวายอีก ทุกขลาภ เหมือนแคท ก่อนหน้านี้ตั้งใจไปบวชวันที่ 12 แต่มีเหตุให้เลื่อนเป็นวันที่ 20 พี่ชายซื้อหวยถามความเห็นเลขไรดี พอวันที 16 หวยออก เลขท้ายสองตัว 12 บอกพี่ชายเลยเห็นมั้ย ถ้าไปบวชวันที่ 12 จะบอกให้ซื้อแล้ว (คนมันจะคิดให้ถูกไงคะ) เอาค่ะ

สัญญาค่ะจะกลับมาเล่าต่อ ตอนนี้ยุ่ง ๆ เรื่องต่อวีซ่า จะหมดอายุปลายปีนี้ แต่ต้องต่อเลย ปลายเดือนนี้กลับไปทำงาน ก้มหน้าใช้กรรมต่อไป พูดถึงอเมริกา เคยเป็นเมืองมหาอำนาจ ถึงตอนนี้ประชาชนยังจมไม่ลง เคยไปสร้างศัตรูเยอะ ทำวีซ่าทีตรวจ แล้วตรวจอีก อยากหารายได้เข้าประเทศ แต่ก็ยังระแวงกลัวคนมาก่อวินาศกรรม เรื่องเลยยุ่งยากไปตาม ๆ เฮ้อ ถ้าเศรษฐกิจบ้านเราดี ๆ จะไม่ง้อเลยนะเนี่ย

ขออนุญาต ดำเนินการเรื่องวีซ่าก่อน เรียบร้อยแล้ว จะมาเล่าต่อนะเจ้าคะ
บุญรักษาค่ะ

 

แหม คุณ Daisanger พูดอย่างนี้ แคทก็ต้องรีบปั่นต้นฉบับให้อ่านกันแล้วล่ะค่ะ

 

พี่แนนนี่ ก็เป็นอีกหนึ่งกำลังใจ เรียกว่าเป็นกัลยาณมิตรที่สำคัญท่านนึงทีเดียว

 

"แรงบันดาลใจ" จบ

เรื่องฝรั่งท่านนี้ต้องบอกว่าประทับใจเหลือเกิน คงเก็บเป็นความทรงจำไว้เล่ายันลูกหลาน เรามีดีฝรั่งเค้าเห็นค่า แต่บางทีของดีตั้งอยู่ตรงหน้า เรากลับมองไม่เห็น ดูอย่างข้าพเจ้าสิ เพิ่งจะมาสนใจ ๓ ปีหลังมานี้ ก็ยังคิดว่าช้าไป นี่แหละหนา หลวงพ่อจรัญฯ ท่านว่าให้เราอยู่กับปัจจุบัน ทำปัจจุบันให้ดี อนาคตดีแน่นอน


เห็นฝรั่งนั่งล้างจาน ดูเก้ ๆ กัง ๆ แต่ไม่เคอะเขินที่จะทำดี การทำดีนี่ก็แปลก บางคนจะทำดีแต่อาย ทำความชั่วไม่อาย เพราะต้องแอบทำ เลยคิดว่าไม่มีใครเห็น เห็นคนจะลุกให้ผู้หญิงบนรถไฟฟ้านั่ง ก็มัวแต่มองหน้าเค้า จะลุกก็ไม่ลุก จะนั่งก็ไม่นั่ง .... ทำดีก็ต้องมั่นใจกันหน่อย ยิ่งถ้าเป็นผู้ชายก็ต้องลุกอย่างภาคภูมิ แสดงเจตนารมณ์ไปเลยว่าเราอยากช่วยเหลือ


ฝรั่งท่านนี้ จะเป็นขาประจำในการล้างจาน ถ้าวันไหน มีคนล้างเยอะแล้ว ก็จะเลือกที่จะไปกวาดลานวัดแทน ที่เล่ามานี่ ขอประณามตัวเองเสียหน่อย วันแรก ๆ ข้าพเจ้าแทบจะไม่ได้ช่วยทำอะไรเลย เพราะมีความรู้สึกไม่ค่อยสดชื่นเหมือนนอนไม่พอ เพราะฉะนั้นเวลาเบรคทุกครั้ง ก็จะมีเวลาพักผ่อนประมาณชั่วโมงครึ่งก็จะรีบไปนอน เหตุผลก็คือไม่อยากไปหลับเวลานั่งสมาธิ ไป ๆ มา ๆ ความละอายก็บังเกิดขึ้นในใจ จึงเริ่มหาอะไร ๆ ทำบ้าง


เค้าว่าถ้าอยากมีสมาธิก็ต้องไปกวาดลานวัด ฝรั่งท่านนี้เรียกว่าฝึกสมาธิทุกอิริยาบท แม้กระทั่งเวลาไปใส่บาตร ทุก ๆ เช้าจะมาพระมารับบิณฑบาตรบนศาลา ฝรั่งท่านนี้ก็ค่อย ๆ ซ้าย ย่างหนอ ขวา ย่างหนอ ขึ้นบันได จะเพื่อนธรรมต้องมาเรียกให้รีบ ๆ ขึ้นมา เดี๋ยวพระจะกลับหมด ก็ขำ ขำ เค้าน่ารักดีค่ะ คนตั้งใจปฏิบัติธรรมนะคะ ถึงไม่หล่อ ไม่สวย แต่ธรรมมะ ทำให้เรา จะยืน จะเดิน จะก้าว จะทำอะไรก็ดูดี น่ารักทุกท่าน


ข้าพเจ้ามีโอกาสได้กราบ และถวายสังฆทานแด่ หลวงพ่อจรัญฯ คือวันที่พวกเราลาศีลแล้ว ก็เป็นไปตามที่คาดหมาย ฝรั่งท่านนี้ต้องไม่พลาดโอกาสนี้แน่ ๆ สักพักเค้าก็เดินมาพร้อมด้วยสังฆทาน คนอื่น ๆ ก็ถวายใกล้หมดแล้ว ข้าพเจ้าก็ว่าทำไม เค้าไม่เข้าไปถวายเสียที เค้าไปถาม เค้าก็ยิ้ม ๆ สักพัก เค้าเดินเข้าไป คุณพระช่วย เค้าร้องไห้ต่อหน้าหลวงพ่อเลยค่ะ ร้องแบบเปิดเผยเลยค่ะ ดูสิคะ คนเรา เกิดมาต่างชาติ ต่างภาษา แต่ภาษากาย บ่งบอกชัดมากค่ะ ว่าเค้าศรัทธาหลวงพ่อจรัญฯ มาแค่ไหน ความปิติ ที่เก็บกลั้นไว้ไม่อยู่แล้ว ข้าพเจ้าและเพื่อน ๆ ที่เห็นก็อดไม่ได้ค่ะ ที่จะปลื้มใจที่ได้เกิดเป็นคนไทย นับถือศาสนาพุทธ คนต่างชาติบางคน เค้ายังอยากเกิดเป็นคนไทยเลยค่ะ เชื่อมั้ยล่ะคะ


ก่อนจบเรื่องแรงบันดาลใจ มีแอบขำนิดนึงค่ะ ช่วงที่เรานั่งรอทำพิธีลาศีลนั้น เกือบใกล้เวลาแล้ว ฝรั่งท่านนี้ก็ยังไม่มา อาจจะเพราะไม่ทราบ หรือไม่เข้าใจ เพื่อนธรรมก็ไปบอกเค้าว่า จะสายแล้วต้องรีบไปเข้าพิธีลาศีลนะ แต่พูดภาษาอังกฤษไม่คล่อง ไม่รู้ว่า ลาศีลภาษาอังกฤษว่าอย่างไร ก็ไม่มีใครรู้ แต่กลัวเค้าไปสาย ก็เลยบอกเค้าไปว่าต้องไป good bye ศีลค่ะ โห.....คิดได้เนอะ


คราวหน้าจะมาเล่าถึง ดอกบัวทั้ง ๔ เหล่า เพราะบางคนเข้าวัด กลับไปเอาบาปมาแทนบุญเสีย อย่างนี้เรียก บุญก็
จะเอา บาปก็ไม่ยอมทิ้ง วันนี้ขอเอวังก่อนนะเจ้าคะ บุญรักษาทุกท่านค่ะ ธรรมะสวัสดี

 

ขออนุโมทนาบุญกับคุณเขาด้วยค่ะ

 

โมทนาบุญกับคุณรสค่ะ แต่เฮ้อ....เสียดายจัง
จบซะแร้วไปพร้อมเสธไก่อูเลยนะเนี่ย ...
ส่วนนี่ ที่คุณรสบอก
ทำดีก็ต้องมั่นใจกันหน่อย ยิ่งถ้าเป็นผู้ชายก็ต้องลุกอย่างภาคภูมิ แสดงเจตนารมณ์ไปเลยว่าเราอยากช่วยเหลือ
ถ้าคราวหน้าคุณรสเห็นใคร อึกๆอักๆ เง้อๆ งะๆ ลุกดีไม่ลุกดี แสดงว่า
เขายังไม่แน่ใจว่าตัวเองเพศไร เลย เง้อๆ งะๆ อึกๆ อักๆ
คราวหน้าจะรอฟังบัว 4 เหล่าค่ะ
ไปแล้วอย่าไปลับ ไปแล้วจงรีบกลับมาเล่าต่อ
ผ้าตาๆ ก็ไม่ต้องซื้อมาฝาก เอาประสบกราณ์มาฝาก
ก็พอเด๊อ พี่เด๊อ.......

 

ไม่อยู่สามวัน จะกลับมารายตัววันจันทร์นะเจ้าคะท่านผู้อ่าน บุญรักษาค่ะ

 

ขออนุโมทนาด้วยนะคะ

ทางสายนี้แม้จะยากเย็น แต่ขอตั้งจิตมั่นให้ก้าวล่วงไปยังจุดหมาย

แม้แลกด้วยชีวิตก็ยอมถวายเป็นพุทธบูชา!!

 

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ จะรออ่านดอกบัวสี่เหล่านะคะ

ขอบคุณที่มาเล่าประสบการณ์ดีดีค่า

 

ขออนุโมทนากับทุกๆท่านเลยครับ ผมจะเตรียมตัวบวชเนกขัมมะไปวันที่ 25-27 กรกฏาคมนี้ และจะไปวันที่ 14 สิงหาคม ซึ่งเป็นวันเกิดหลวงพ่อจรัญ เพื่อแจกข้าวขาหมูกับพี่ๆที่รู้จักกันที่วัดอัมพวัน ขอเชิญทุกท่านไปร่วมรับประทานข้าวขาหมูกันนะครับ พี่เค้าลงทุนมาจากอเมริกาเพื่องานนี้โดยเฉพาะครับ ลืมบอกครับ ต้องการคนช่วยตักช่วยแจกด้วยนะครับ เพราะปีที่แล้วแจกไม่ทันคนกินแถมคนแจกยังไม่ได้กินแต่ก็อิ่มบุญไปแล้วละครับ

 

อะไรหนอที่ทำให้เค้าเผาบ้านเผาเมือง

ตอบ ครับ สไนเปอร์ครับ... เค้าเผายางรถยนต์ ให้มีควันเยอะๆๆ เป็นม่านควันครับ

เพราะโดน สไนเปอร์กันไปหลายคนครับ...

ที่จริงก็แค่ผิด พรก จราจร ทำมัยต้องเอาปืนมาไล่ฆ่ากันก็ไม่ทราบ

 

อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ...อ่านแล้วสดชื่นแล้วน่ารักดีคะ...

ดิฉันได้มีโอกาศได้เข้าร่วมวิปัสนา

กรรมฐาน เมื่อวันที่29-31 มกราคม2553 ได้มีโอกาศกราบ

หลวงพ่อที่กุฏิร.5คะ ก่อนลงทะเบียนปฏิบัติธรรม

ได้ศึกษาประวัติและจริยวัตรอันงดงามของท่าน

ก่อนจะมาปฏิบัติธรรมประมาณ 1 เดือน ไม่ทราบว่าท่านเป็นใครนับว่าเป็นบุญของดิฉันจริง จริงคะ

เมื่อได้ฟังMP3เกี่ยวกับนิทานธรรมะสัตว์โลกย่อมเป็น
ไปตามกรรม ซึ่งมีกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง
แนะนำให้ได้รู้จักกับท่านและพบแสงธรรม ตอบคำตอบในใจว่าหลวงพ่อเจริญแห่งวัดป่ามะม่วงคือใคร ถามกับตนเองว่าจะมีสักครั้งไหม ที่จะได้กราบเท้าท่านภิกษุรูปนี้....

พระที่มีจริยวัตรงดงามเพียงนี้ ประกอบกับงานที่ท่านทำแต่ละวันหนักมาก มาก ท่านเสียยละความสุขส่วนตัวโดยแท้จริง เมตตาของท่านไม่มีขอบเขต ไม่แบ่งแยก


นับเป็นสิ่งที่เป็นมงคลชีวิต ในวันเกิดของข้าพเจ้าในปีนี้เป็นอย่างยิ่ง

ที่ได้รับกรรมฐานกับพระเดช พระคุณท่านหลวงพ่อจรัญ

และสามารถทราบเกี่ยวกับการปฏิบัติอย่างถูกวิธี ถึงแม้จะเป็นครั้งแรกแต่ข้าพเจ้าก้อปฏิบัติได้เล็กน้อยและหมั่นหาหนังสือ CD เกี่ยวกับท่านมาศึกษา


วันสุดท้ายที่ปฏิบัติธรรมได้ทำความสะอาดวัด กวาดใบไม้ ใช้หนี้สงฆ์ ล้างห้องน้ำ และได้ไปกราบพระประธานในโบสถ์ได้มีพระภิษุท่านหนึ่งท่านได้เมตตา บอกให้ทราบว่าหลวงพ่อท่านกำลังเทศน์ให้กับอีกคณะหนึ่งมาจาก
อ.กงไกลาศ ข้าพเจ้าและ เพื่อนจึงได้ไปนั่งบริเวณด้านนอกฟังท่านเทศนา ท่านได้เทศน์เกี่ยวกับ

ความกตัญญูซึ่งจุดมุ่งหมายในการมาปฏิบัตฺธรรมครั้งนี้ข้าพเจ้ามาปฏิบัติเพื่อ

ตอบแทนพระคุณ พ่อ แม่ เหมือนท่านหยั่งรู้จิตใจข้าพเจ้า

เมื่อท่านเทศน์จบแล้วจึงเดินลงบันไดข้าง ข้าพเจ้าและเพื่อนจึงไป

รอกราบเท้าท่าน ที่บันไดข้างและข้าพเจ้าก็ได้กราบท่านจริงจริง มีเพียงข้าพเจ้าและเพื่อนสองคนเท่านั้น

หลังจากท่านเดินผ่านไปข้าพเจ้ากอด กับเพื่อนร้องให้ รู้สึกปีติ

และเป็นมงคลชีวิตอย่างยิ่ง เมื่อกลับมาทำงานต่อให้งานหนักมากแค่ไหน

ข้าพเจ้ายินดีทำด้วยความเต็มใจ คิดถึงขณะได้กราบเท้าหลวงพ่อก้อหายเหนื่อยแล้วคะ

 

ผมก็เป็นบ่อยครับ เสียเวลาพิมพ์มาตั้งนานแล้วตอนจะส่งหายไปหมดเลยทำให้ไม่อยากพิมพ์ แล้วตอนพิมพ์ใหม่ไอเดียจะไม่เหมือนตอนแรกๆเลยท้อเหมือนกัน ตอนหลังเวลาผมจะพิมพ์อะไรที่มีเนื้อหามากๆผมจะพิมพ์ไว้ใน Microsoft Office ก่อนแล้วก็ก๊อปปี๊มาใส่ในกระทู้อีกทีเลยหมดปัญหา ข้อความหาย ลองใช้วิธีนี้นะครับ.........ขอให้เจริญในธรรมครับ...สาธุ