รวมเรื่องเล่าทะลุมิติจากยายผีป่่าจอมโม้(ตำนานรักสามเส้าเจ้านางแห่งขอม)

สภาพภายในห้องรกรุงรัง มีกลิ่นอับชื้นเพราะปิดร้างไว้นานพอดู เสียงสัมผัสทางจิตบอกมาว่า "อยูขวามือมุมห้อง"

"เจอแล้วแม่ นี่ไงกรอบรูป" น้องออมชี้ไปที่บนโต๊ะเก่า ๆ เจอกรอบภาพขนาด เอ 4 คว่ำหน้าลง อีกภาพหล่นใต้โต๊ะ ภาพมีรอยเหลือง กระดำกระด่าง ขาดไปบ้างเพราะความเก่าและขาดการรักษา กระจกกรอบรูปแตก

"เอาไปทำให้ไหม่นะพี่เอื้อม ขอบคุณ"

 

เมื่อได้ภาพถ่ายมานะคะ ยายผีป่ากับลูก ๆ รีบนำภาพไปให้ญาติและชาวบ้านดู แต่ดูเหมือนทุกคนกลัว วิ่งเข้าบ้านกันหมด ยายผีป่าเลยหัวเราะกับผีว่า "เป็นไงล่ะต่าย เป็นไงล่ะหน่อย ตอนเป็นคน เธอสองคนสวยน่ารัก พอตายไป ขนาดแค่เห็นรูปเขายังแจ้นกัน เห็นหรือยังว่า ไม่มีใครรักเราตลอดไปหรอกเมื่อรู้ว่าเราคือผี อิอิ"


ยายผีป่ากับลูก ๆ จึงอาสาเอาภาพไปทำให้ตามคำขอของผี

ทำขยายปรับสีภาพใหม่ สมัยนี้เทคนิคใหม่ทำได้งามนัก ค่าทำพันกว่าบาท ติดร้านรูปไว้ก่อน (เห็นหรือยังว่า ยายผีป่าเป็นคนน่าเชื่อถือ มีคนกล้าให้เป็นหนี้ อิอิ)


เมื่อได้ภาพมา ก็เชิญมิติที่ต้องการอานิสงส์มาเกาะที่รูป ในกรณีที่ไปเองไม่ได้ บางผีหาที่เบียดไม่ได้ เกาะต้นคอยายผีป่าไป หนึกอึ้งจนไปถึงวัดท่าขนุน

....................................

ก่อนถึงทางเข้าวัด ได้ขออนุญาตผู้ดูแลวัดทางคำอธิษฐานดัง ๆ

ผีบอกว่า "ต้องไปหาพระที่บารมีสูง จึงจะหลุดพ้น"

ยายผีป่าจึงบอกว่า ครูบาอาจารย์ที่นี่ท่านบำเพ็ญดี มีพลังสมเด็จองค์ปฐมและท่านอื่น ๆ ที่ลุแล้วเยอะ น้อมจิตไปกราบขอบารมีท่านนะ

ผีตอบว่า ต้องขอผู้เป็นผู้เชื่อมโยง ที่จิตบริสุทธิ์ด้วย

งานเข้ายายผีป่่า เพราะงานนี้นึกออกแต่หลวงพี่เล็ก ท่านพี่สุธรรมมาของเรานั่นเอง จะโดนเอ็ดไหมเนี่ย

จึงดิ่งไปที่กุฏิของท่าน ตะโกนถามหาท่าน


โอย...แทบจะเข่าอ่อน จนไม่กล้าที่จะขอรบกวนท่าน

แต่ไหน ๆ ก็เข้ามาแล้ว ถ้าท่านไม่เปิดประตูให้เข้าไปแสดงว่าท่านไม่อนุญาต แต่นี่ท่านเปิดให้แล้ว เจอท่านสภาพที่นอนซมเพราะไข้และอาการป่วยที่เอาแบบว่า


"นอนรับปัจจัยที่ทำแทนผี ๆ และนอนรับรูปภาพทั้งสองไปทองรูปสักพัก ก่อนจะพูดว่า"


"เอามาเยอะจัง เออ.....ได้บุญครบกันทุกคนแล้วนะ ไปได้แล้ว"

ท่านยังกล่าวต่อเมื่อมองรูปแบบเข้าใจสภาวะว่า "อายุยืนกันทั้งนั้นเลย"



..........................................................

 

เมื่อกลับมาบ้านด้วยความโล่ง จิตทุกคนของครอบครัวนรกแตกแจ่มใสเพราะได้ช่วยผีป่าพ้นทุกข์ระดับหนึ่ง

วันพระตอนเย็น ชาวบ้านอยากรู้ว่า เรื่องราวของสองคนนี้เป็ฯอย่างไร ยายผีป่าทำพิธีไหว้ครูธรรม แล้วได้เชิญจิตท่านมาสอบถามเพื่อเตือนสติคนที่ยังไม่ตาย

เสียงบอกเล่าผ่านยายผีป่าคนที่มาเล่าต่อเขาบอกว่า โหยหวนจนแม่ย่าและคนงานหญิงอีกคนกระโดดไปนั่งชิดมุมห้องพระเลย

เอารวบรัดนะ เพราะต้องรีบกลับแล้วละ

...........................


เจ้าแม่กิ่งกาญจน์ เครือสุวรรณ บอกว่า ตอนเป็นสาวเธอเริ่มมีหนุ่งข้างบ้านมาติดพัน ด้วยความที่เป็นแฝด เมื่อพี่ชายที่เป็นคู่แฝดรู้ว่าน้องสาวอาจจะออกเรือน ทำให้ต้องแยกกัน จึงไปหยิบปืนที่พี่ชายอีกคนลืมไว้ที่ใต้ถุนบ้าน เป็นปืนยาวล่าสัตว์ พี่ชายนำมาเย้าเล่น ๆ ว่า"ข้าจะยิงแก เพราะแกจะมีผัว" ว่าแล้วก็เล็งปืนมาที่อกซ้ายสาวกิ่งกาญจน์แฝดผู้น้อง พร้อมเสียงปืนดังก่อนที่นางจะรู้สึกว่า ตัวเบาโล่ง เห็นร่างตัวเองล้มจมกองเลือดใกล้ต้นสักนั้น พยายามที่จะเข้าไปในร่างก็เข้าไม่ได้ เห็นเทวดายืนดูหลายองค์ ท่านบอกว่า "สังขารเจ้าใช้การไม่ได้แล้ว สิงที่ต้นไม้กับพวกเราไปก่อน เจ้ายังไม่ถึงวาระดับ"


.............................................


ยายผีป่าทราบจากชาวบ้านว่า ตอนนั้นหลังจากที่ต่ายตายไป ไม่มีใครกล้าผ่านแถวนั้น เพราะผ่านเจอหลอก เจอกิ่งไม้หล่นใส่บ้าง เสียงคนร้องทักแต่ไม่เห็นตัวบ้าง ต้นไม้โน้มมาเหมือนจะทับบ้าง เขาลือกันว่าผีสาวต่ายเฮี้ยน จริงตามที่ผีมาเล่าแต่แรกว่าพยายามทักคนอย่างไร

เราถามไปว่า "ตอนที่เขาทำบุญที่วัดให้ตอนทำศพ ไม่ได้รับหรือ"

นางตอบว่า "ไม่ได้รับหรอก เพราะเขาทำตามประเพณี แต่คนทำไม่มีจิตใจอยากทำจริง ๆ เอาแต่กินเหล้า เล่นการพนัน พระที่มาทำพิธีให้ก็ไม่สำรวม ทำแต่ให้รู้ว่าได้ทำพิธี

จะไปกินของงานไหน ๆ ก็กินไม่ได้ เพราะตอนเป็นคนทำบุญน้อย มีเทวดาบางท่านที่ท่านแบ่งของไหว้เผื่อมาบ้าง นี่ก็แย่งกันแทบตาย


..............................

ก่อนกลับเธอบอกว่า ฉันจะไม่เกิดเพราะพี่เอื้อมบอกว่า "การเกิดเป็นคนมันทุกข์ จงต่อยอดเอาชั้นต่าง ๆ เอานิพพานเถอะ" ฉันยินดีที่จะเป็ฯเจ้าแม่กิ่งกาญจน์ ส่วนน้องสาวจะมาเกิดตามวาระกรรมเสวยอายุที่เหลืออยู่

 

กลับบ้านก่อนค่ะ อีกนานคงได้เข้ามาอีกถ้ายังมีแฟนคลับยากให้มาเล่านะคะ หวยเจ้าแม่ใบตอง เน้น

3- 769 -34 (8)


ถ้าคิดถึงเจ้าแม่กิ่งกาญจน์ได้ขอหวยท่านสิคะ

ส่วนเจ้ายาว พอหลัววันทำบุญเสร็จ บ่นใหญ่เลย


"เจ้...เจ้าแม่กิ่งกาญจน์ได้ดีแล้วลืมผม ไม่มาหาผมอีกเลย"


อ้าว เป็นงั้นไปเจ้าหมอนี่

มาก็กลัว หายไปก็บ่นหา คนหนอคน

 

ดีใจมากครับ ที่กลับมาเล่าเรื่องให้อ่านอีก เป็นกำลังใจให้ครับ ถ้ามีเวลาจะไปเที่ยวที่บ้านพี่นะครับ

 

มาแป๊บๆ หายไปอีกแล้ว อย่าหายไปนานนะ ฝากบอกน้องใบตองด้วยป้าอ้อยคิดถึงจ้า
เป็นกำลังใจให้เสมอนะ
พี่อ้อยค่ะ

 

หายไวไวนะคะ ............รออยู่ค่ะคุณยาย

 

อิอิ....ที่บ้านเกิดพายุลมแรง เสาไฟฟ้าโค่น ดึงกันล้ม 2 ต้น พาดกลางถนน กลังความมืด เลยถือโอกาสที่ต้องส่งลูกสาวพระอินทร์ (น้องภูริดา ลูกสาวคนโต) ไปเข้าค่ายตอนเย็นที่โรงเรียน เขาจะออกเดินทางตอนเที่ยงคืนไปปลูกป่าชายเลน และไปค้างที่วัดแถว ๆ นั้น ที่โรงเรียนมีร้านเน็ตใกล้ ๆ เลยถือเอาเวลาที่ไฟฟ้าที่หมู่บ้านดับมานั่งโม้ ลูกเต้ารอที่บ้านก็ไม่สนแล้วละ กลัวความมืดเจง ๆ

อ้อ...ขอบอกก่อนนะคะว่า ...ใครที่ส่งพีเอมเข้าชื่อนี้ ที่ยายผีป่ามใช้ ยายผีป่าตอบกลับไม่ได้ค่ะ ต้องตอบกลับอีกชื่อ


..........................................

วันนี้มาเล่าเรื่อง "จิตผูกพัน...จิตเชื่อมโยงกันได้...ถ้าใจคิดถึงกัน"


.............................

ขอเล่าย้อนก่อนหน้าที่ยายผีป่าจะเข้าอินเตอร์เน็ตเป็นนะคะ ยายผีป่าฝัน ๆ ๆ เรื่อยเปื่อยเสมือนมันจริงหลาย ๆ อย่าง โดยเฉพาะการได้ย้อนเข้าไปรู้เห็นช่วงเสียกรุงครั้งที่ 2

ได้เห็นสาวผู้สูงศักดิ์ ท่านหนึ่ง ในฝันท่านมาเกิดแล้ว บอกชื่อด้วย สมัยนั้นท่านเป็นเจ้าหญิง สิ้นลมท่ามกลางกองเพลิง ในอ้อมกอดคนรัก ทหารเอกผู้กล้า

โอ้ย ๆ ...อย่าเพิ่งคิดว่านี่คืออดีตขาติของยายผีป่านะคะ

เมื่อทราบชื่อ ก็ค้นหาว่า เราฝันเพี้ยนไหม

เริ่มเข้าเน็ตตามสัญญาณในฝัน เข้าไปที่เรื่องเกี่ยวกับการเสียกรุงครั้งที่ 2 ที่เวบ ๆ หนึ่ง

ได้พบเธอผู้นั้น กัลยาณมิตรที่แสนดี และมาพบกันอีกทีโดยไม่ได้รู้มาก่อนว่าเธอมาที่นี่ก่อนหน้าเราแล้ว รู้แต่ว่า...ที่ไหนมีเธอ เราจะตามไป

ก็จ๊ะเอ๋.... ได้สนทนาธรรมกันอย่างมีไมตรี นี่ผ่านมานาน มือถือก็ได้คุยกัน 2 หนเองถ้าจำไม่เพี้ยน


วันนี้ตอนบ่าย ๆ ช่วงนั่งท่ามกลางแดดจ้าในเต้นท์ผ้ายางข้างดงสัก (อากาศเช่นนี้ส่งสัญญาณว่า จะเกิดพายุฝนตกหนัตามมาแน่นอน)


ก็ตั้งจิตสมาทานพระกรรมฐานตามแบบฉบับหลวงพ่อฤษีลิงดำ ผสมกับแบของเรา โดยออกเสียงชวนผีและภพภูมิแภวนั้นน้อมจิตตามด้วย

ทีนี้จิตไปคิดถึงภาพเจ้าหญิงฃาวฮังการเลี่ยน (ออสเตรีย) กำลังเต้นรำกลางสนามในปราสาทอย่างงดงาม เธอคือเจ้าหญิงที่ตายในกองเพลิงสมัยสิ้นกรุงนั่นเอง เธอเคยเป็นผู้สูงศักดิ์เมืองนอกเมืองนาด้วย ทำให้จิตคิดถึงกัลยาณมิตรท่านนี้มาก


จึงตอบออกมาเสียงเบา ๆ พอไม่ให้คนรอบ ๆ เขามองว่าบ้า ว่า


"คุณ....(ขอสงวนนาม) สบายดีนะคะ คิดถึงเสมอเช่นกันค่ะ แล้วคุณ ...(นักรบผู้ที่เคยปกป้องนาง) สบายดีเนาะ รู้ใช่ไหมคะว่าเอื้อมมีวิบากกรรม คงไม่ต่างจากที่คุณทั้งสองเคยผจญมา แต่มันคนละรูปแบบเนาะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ครูบาอาจารย์ท่านบอกว่า "ไม่มีใครรู้จักตัวเราเท่าตัวเราดี เราโกหกคนอื่นได้ แต่เราหลอกตัวเองมันหลอกไปก็ทรมานใจ เช่นเดียวกันแหละ คนอื่นที่เขาหลอกคนอื่นได้ แต่หลอกตัวเขาไป เขารู้อยู่แก่ใจ ถ้าจิตเขาสมบรูณ์ขึ้นมาบ้าง วันนั้นจะเป็นวันที่เขารู้ว่า เขาทำร้ายตัวเขาเองใช่ไหมคะ...คนเรานี่ก็นั่นแหละ ตอนอยู่ภพอื่น ๆ อยากเสียเหลือเกินที่จะมาเกิดเเป็นคน ขนาดชั้นพรหมยังลงมาเลย แต่พอมาเกิด มันยากนะที่จะกลับไปยังภพภูมิที่ดีขึ้นไปได้ เอาแค่กลับไปที่เดิมยังยากเลย นอกจากนรก ไปง้าย ง่ายเนาะคุณ...เนาะ"


..........................................................

วันนี้คิดไปเรื่อย พิจารณาธรรมะ จากสิ่งแวดล้อม


......................

เรื่องแรก ขณะที่คุยกับกัลยาณมิตรผ่านจิตที่คิดถึง มีสุนัขตัวหนึ่ง สีดำผอมโซคาบกระป๋องปลากระป๋อง อย่างแหนหวง วิ่งลัดเลาะมาที่กองเศษไม้ข้างหน้ายายผีป่า มันเหลียวหน้าแลหลัง ก็มองตามมันไปว่ามันจะทำอะไร สะกิดบอกน้องออมที่นั่งข้าง ๆ แม่ว่า "เดี๋ยวหมาตัวนั้น มันจะหาที่ฝังกระป๋องเปล่านะ "

พอมันรู้ว่าไม่มีใครตามมันไป มันก็คุ้ยดิน ทำหลุมตื้น ๆ กลบกระป๋องที่เราเชื่อว่า มันคิดว่า ข้างในมีของมีค่ายิ่งสำหรับมัน คือกลิ่นปลากระป๋อง หรือหยดน้ำซอสที่พอติดกระป๋องบ้าง"


เออหนอ...หมามันจะรู้ไหมว่า มันคงยากที่จะกินปลากระป๋องที่แทบจะไม่มีเหลือเลย มันจะเอาเท้าหน้าคุ้ย หรือเอาลิ้นเลีย ก็คงได้ชิมรสบ้าง แต่ไม่ทำให้อิ่มหรอกนะ นี่มันไม่ลองอะไรทั้งสิ้น มันรีบหาที่กลบ คนอย่างยายผีป่่ามองไป มันก็รู้แล้วว่า พอมันกลบฝังดินไป เศษปลากระป๋อง น้ำซอสที่อร่อย คงหายไป เพราะดินเข้าไปปนเปื้อน มด สัตว์ใต้ดินมาชิมหมดรสเสียก่อน สุนัข สัตว์อื่น ๆ อาจตามกลิ่นมาแย่งเอา

คุ้ยออกมาอีกที


กระป๋องคงสนิมเขลอะ




ฮือ....


สรรพสัตว์เอ๋ย...ทุกคนล้วนคิดว่าตนมีดี รู้ดี อวดดีกันทั้งนั้น


คนที่เขารู้ดีกว่า ว่ากล่าวตักเตือน หรือแนะนำ มันกลับกลายเป็นว่า


"สะเออะเรื่องคนอื่นทำไม...สอ ใส่ เกือกทำไม"


จบเนาะ ร้านจะปิดแล้ว

 

มาแล้วยายยยย..รอน้องตองแอดเฟชบุค จนเหยียนยาน..ไม่เห็นสักที.. มารออ่านนะคะ..

 

เย้...มีเน็ตเล่นที่บ้านแล้วนะจ๊ะ...แม้ว่าจะช้าเป็นเต่าคลานเหมือนเก่าก็ตามที "มีดีกว่าไม่มี" เนาะพี่ ๆ น้อง ๆ
นอนไม่หลับ เพราะทั้งวันมีอาหารลงท้องเพียง ก๋วยเตี๋ยวหนึ่งถ้วย นมโอวันติล ๑ กล่อง (แย่งนมลูกใบตอง) ร่างกายขาดอาหาร สมองเลยไม่ปลอดโปร่ง
จิตเลยไม่สมบูรณ์ อาจจะเขียนไม่ละเอียดนัก
เอ้า...ทำไมยายผี่ปาไม่นอนพักผ่อนละเนี่ย...ถ่อสังขารมาเขียนทำไม...ไม่มีใครตามหาคุณยายผีป่ากันแร้ว...!
ที่มาเขียนนี่เพราะว่า เล่าค้างคาไม่จบดีนัก ร้านเขาจะปิด เลยเกรงจั้ยเกรงใจเขาอะนะ
พอเข้าชื่อยายผีป่ามาวันนี้ โอ้โห...ข้อความส่วนตัวที่ยังไม่อ่านสองร้อยข้อความเชียว เกรงใจคนที่เขียนมาไม่ว่ามาดีมาไม่ดี(สำหรับเรา) ก็อยากตอบเขาไปให้ครบทุกข้อความ แต่เน็ตช้า เลยตอบได้เเพียง ๒ ท่านเท่านั้น ท่านอื่น ๆ อย่าเพิ่งด่าเน้อ มาอ่านเรื่องโม้ ๆ ต่อดีกว่าเนาะ

 

เรื่องคือเรื่อง หลังจากที่มาเล่าเรื่องเจ้าหมาตัวนั้น ในจิตช่วงที่กำลังจะเข้าสู่ภวังค์ ได้ยินเสียงหมาพูดภาษาคนต่อว่ามาว่า

"แกคิดว่าแกรู้จิตรู้ใจใครไปหมดหรืออย่างไร แกได้เกิดมาเป็นคน มันเจ๋งกว่าเป็นหมามากนักหรืออย่างไร อะไรทำให้แกคิดว่าฉันคือหมาหน้าโง่ สิ่งที่หมาคิดได้ คนอาจคิดไม่ได้ก็ได้นะ"


น้าน! ไม่ว่าจะเกิดจากจิตสัมผัสจิตหมาตัวนั้นจริง หรือจิตคิดย้อน (หลังจากมีสติ) จนเกิดการทบทวนสิ่งที่เราตัดสินด้วยจริตตัวเองไปแบบชั่ววูบ จึงได้คำตอบเรื่องนี้ว่า


"ทำไมเราไม่เป็นเพียงผู้เฝ้ามองอย่างเป็นธรรมดา ไม่ต้องเอาจริตเราเข้าไปข้องแวะกับมัน ปล่อยมันแสดงไป ดูมันไป เห็น ว่าง วาง มันเสีย"


เจ้าหมาสอนให้ ยายผีป่า ทำไมจึงไม่ถามน้องออมว่า

"น้องออมเรามาดูสิว่า หมาตัวนี้มันจะทำอะไ" นี่อะไร ไปบอกลูกออมเลยว่าหมามันจะทำอะไร (ตามความคิดของตัวเอง โดยไม่ปล่อยให้ลูกน้อยมีโอกาสคิดเองตามประสาเด็กบ้าง เป็นการยัดเยียดความคิดส่วนตัวที่อาจจะถูกก็ถือว่าไม่ควรทำนะ)

ทำไมจึงคิดว่าหมาตัวนี้มันอยากกินปลากระป๋อง แม้จะเหลือเพียงเศษน้ำซอส มีเพียงกลิ่นล่อปาก แบะกระป๋องกินเองก็ไม่ได้ จะคาบมาทำไม

ทำไมจึงคิดว่ามันต้องกลบเพื่อซ่อนไว้กินภายหน้าลำพัง

มันอาจจะไม่คิดเช่นนี้ก็ได้

แต่สุดท้าย

ก็ได้คำตอบว่า

"เรื่องของหมา...คนมาสอดรู้สอดเห็นทำไม" อิอิ


........................................


เรื่องที่เล่าค้างอีกคือ

กัลยาณฒิตรที่จิตสัมผัสถึงว่าคิดถึงวันวารที่เคยแชร์เรื่องราวกันนะ ประหลาดไหมคะ พอเข้าเน็ตตอนเย็นวันเดียวกัน

เปิดเข้ามา

กัลยาณมิตรท่านนี้ส่งข้อความส่วนตัวไปทักทายและให้กำลังใจในชื่อ "นางมารนรกแตก หรือ DevilBitch"

ขอบคุณค่ะทุกท่าน


.................................

อีกเรื่อง ถ้ามีคนสอนส่งภาพเข้าเฟรซบุ้คได้ จะส่งภาพที่น้องออมถ่ายด้วยกล้องมือถือตอนไฟฟ้าดับเมื่อคืนหลังจากกลับจากร้านเน็ต ถ่ายภาพฝาผนังเรือนสมุนไพร (เรือนไม้)

ติดภาพลึกลับ มีใบหน้าเด็ก ที่ไม่ใช่หน้าลูก ๆ ของยายผีป่าเลยค่ะ


......................................

หลายท่านบอกว่า..ยายผีป่าอย่าเพ่อเล่าเรื่องอื่น ๆ แทรกนะ อยากอ่านตำนานรักสามเส้าเจ้านางขอมให้จบไปก่อน


แหม...ด้นสดนะคะ

แล้วอีกอย่างนะคะ ในเวบพลังจิตมีท่านที่เป็นเจ้าหญิงจริง ๆ เข้ามาอ่านด้วยสิคะ เป็นสมาชิกด้วย แล้วยายผีป่ามาโม้อดีตที่คิดว่าตัวเองเคยเป็น เคยยิ่งใหญ่ ยายผีป่าเกรงขี้กลากกินตัวเองจ้า...

แหะ ๆ คิดเสียว่า "ชมยี่แก" ก็แล้วกันนะเจ้าคะ

ว่าง ๆ (ไม่นานหร๊อก) จะมาเล่าอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่ทีมงานจะลงมติให้ยายผีป่าไสหัวออกจากเวบพลังจิต.คอมได้แล้ว

ไม่ต้องไล่นะคะ...ถึงวาระย่อมไปเอง ตามธรรมดา

รักน๊า...จุ๊บ ๆ (ล้าสมัยไปรึยังคำเนี้ย)

อ้อ...

น้องใบตอง ท่องเลข ๒ ๓ ๔ (ใครจะต่อ ๕๖๗๘๙) ก็ท่องต่อเลยนะคะ


แต่เมื่อวานคนงานเลื่อยต้นไม้ ถากต้นสักเพิ่อตีหมายเลข อยู่ ๆ ยายผีป่าเห็นตัวเลขขึ้นมา (ลายไม้) ๗-๐-๖ อีกต้น เผื่อ ๕ แทรกนะคะ

 

วู้...กลับมาแล้วค๊า...มีคนตามด่า อุ้ย ตามอ่านมากไหมคะ...มาเลยค่ะ มานั่งจุ่มก้นหน้าจอรออ่านอย่างเป็ฯเรื่องเป็นลาว อุ้ย ราวกันต่อนะคะ เพราะว่ามีคนโทรศัพท์ไปต่อว่า "ทำไมเลื่อนบ่อยจัง เล่าให้จบ ๆ เสียทีสิ"


..............................

ก็กว่าจะเข้าเน็ตได้เล่นเอาต้องใช้วิธีการแบกเครื่องรอบบ้านหาคลื่นจนเวียนเกล้าเชียวละ

แหะ ๆ คอหวยรอหวยน้องใบตอง งวดนี้เขากระซิบว่า

มี ๒ มี ๖ มี ๕

(งวดที่แล้ว มี ๒ มี ๓ มี ๔ งวดนี้ต่อ ๕ กะ ๖ แหม...อีกไม่นานลูกยายผีป่าคงเก่งนับเลขก่อนเข้าเรียนเนาะ)


เมื่อวันที่ ๒๗ ทีผ่านมา กระทรวงมหาดไทยร่วมกับพัฒนาฯ ได้จัดให้กลุ่มแกนนำชุมชนเดินทางไปตลาดน้ำอโยธยา และอุทธยานประวัติศาสตร์

ก็ไปกันหลายอำเภอ คนอยุธยาจ๋า

วันนั้น หรือช่วงนี้เจอแก๊งค์สวมเสื้อ สีกรมท่า" ปักที่กระเป๋าเสื้อว่า ปกป้องสถาบัน"

ก็อย่าคิดนะคะว่า จะไปก่อม๊อบ คือกระทรวง(รัฐ) เขาสั่งต่อลงมาให้ไปศึกษาดูว่า

"กว่าจะมาเป็นชาติไทย" ต้องผ่านอะไรมากันบ้าง โดยเฉพาะสถาบันพระมหากษัตริย์นั้น สำคัญและควรจงรักภักดีสืบต่อไปจริง ๆ สำหรับชาติไทยอย่างไร


...........................................

แต่น่าเสียดาย ที่ทีมงานที่จัดไปไม่ใช่มืออาชีพนำย้อนประวัติศาสตร์ ไป้เราจะขอหยิบไมค์แนะนำตามที่รู้และรับรู้รวมทั้งรู้สึกถึง เกี่ยวกับอดีตชาติไทย


ก็กลัวว่า "จะเอาหน้าเกินเหตุ"



ก็ขอเอามาเล่าแทรกผ่านกระทู้เนาะ

 

(ต่อจากที่เล่าคา ตำนานรักฯ)


"เองสองคน...มันเกิดมาเจอกันหลายชาติแล้วรู้ไหม ชาตินี้ก็คงรักกันจนวันตาย" หลวงปู่วัดป่าทักมาหลังจากไอ้ตี๋กับนังจ๋อยได้เข้ากราบนมัสการท่าน และได้นั่งให้ท่านจ้องหน้าอมยิ้มอยู่นานสองนาน ท่านไม่ถามอะไรมากนักหรอก ท่านก็สอนธรรมะตามประสาพระป่า จำได้ว่า ท่านสอนนังจ๋อยเรื่อง "ความสำคัญของพ่อแม่" แหม...ไอ้เราตอนนั้นไปกะหนุ่ม ทำไมท่านไม่สอนเรื่องการคบหากันระหว่างชาย หญิง แต่กลับนำเรื่องความกตัญญูมาสอน ซึ่งตอนนั้นรู้สึกอึดอัดมาก เพราะว่าก่อนออกจากบ้านมานั้น จิตใจมันไม่สดชื่น เพราะว่าไปทะเลาะกับพ่อมา ถึงกับพูดกับพ่อว่า "ทำไมนางต้องเกิดมาเป็นลูกพ่อ พ่อขี้เมา เอาแต่ด่าแต่ตีลูก!"

...หลวงปู่มาเตือนสติให้รู้ถึงบุญคุณพ่อแม่ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เล่าให้ท่านฟังเลย นี่ถ้าสมัยนี้ต้องเรียกว่าท่านได้เจโตฯ ชั้นสูงเป็นแน่ ก็ทำให้คิดได้ แต่พอจะลุกกลับท่านเอ่ยคำลอย ๆ มาจนเราสองคนต้องยอบตัวลงนั่งต่อ...


"หลวงปู่คะ...หนูกับพี่เขาเป็ฯเนื้อคู่กันหรือคะ หลวงปู่หมายถึงหนูจะได้ผู้ชายคนนี้เป็นผัว เราจะรักกันอยู่กันจนตายจากกันหรือคะ" อีนางบ้านนาสาวซ่าส์จอมเปิ่นเกรดเอ ถามเอาความมั่นใจจากพระสุปฏิปันโนรูปนี้ ในใจคิดเตลิดเปิดเปิงไปก่อนจะได้รับคำตอบแล้วละ ถ้าวัดการเต้นของหัวใจตอนนั้นได้ คงทะลุเครื่องวัดแน่นอนเนาะ


ไอ้ตี๋ก็แอบอมยิ้ม ชำเลืองตามาที่เรา เหมือนจะเตือนเราว่า "เสร็จตูแน่"


"ไม่เชิงว่าต้องอยู่ด้วยกันจนวันตายหรอกลูก คือว่าความรักความผูกพันนั้นมันเกิดมาตามชาติ ตามคำสัญญาต่อกันครั้งก่อนเก่า เอ็งสองคนมันตัดกันไม่ขาด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ไม่มีวันทอดทิ้งกัน จำคำหลวงปู่ไว้" หลวงปู่อธิบายก่อนจะหยิบคำหมากมาเคี้ยว แล้วเป่ากระหม่อมให้เราสองคน แล้วบอกว่า "อีนาง...ถ้าชาตินี้เอ็งเกิดเป็นผู้ชาย คงน่าดู นี่ขนาดเป็นสาวเป็นนาง ใจมันยิ่งกว่าผู้ชายบางคนเสียอีก อย่าห่ามนัก จะไม่งาม เพราะเราใช้สังขารผู้หญิงเขา"


...............................................


"เฮีย...ที่หลวงปู่พูดนี่...หมายความว่า นางเป็นทอมใช่ไหม...โอ้ย...เห็นก๋ากั๋นอย่างนี้ ไม่ชอบเพศเดียวกันหรอกนะ...แล้วถ้านางเป็นทอม...เราจะเป็นคู่รักกันอย่างหลวงปู่บอกได้ยังไงละ งงเนาะเฮียเนาะ..." ฉันถามด้วยความสงสัย ใจลึก ๆ ก็กลัวตัวเองผิดเพศด้วย เพราะบุคลิกมันนำแสดงเช่นนั้น ไอ้ตี๋ขำเอามือมาขยี้หัว ก่อนจะพากลับเข้าเมือง แล้วพาส่งกลับบ้าน

...........................................


(อิอิ...หลายท่านรอคอยว่า ไปค้างคืนกะหนุ่มหน้าวัดหน้าวา...ยายผีป่าตอนนั้นคงหื่น เอาไอ้ตี๋เป็นซะมี๋เสียแล้วกระมัง...แหะ ๆ ยังจ้า...ต้องให้ไอ้ตี๋มันตายใจก่อน ค่อยข่มขืนมัน อุ้ย...ใครจะกล้าทำเยี่ยงนั้น เป็นสาวเป็นนางนะเค๊อะ ไม่ใช่เด็กสมัยนี้ที่เร่งทำแต้มเก็บหนุ่ม

เด็ก ๆ จ๋า...อย่าคิดทำไม่ดีไม่งามเกินความเป็นหญิงเลยนะ

วัยรุ่น..คือต้องมีความคิดที่รอบคอบ


อย่ามาตอบเหมือนหลานชายคนเล็กของยายผีป่าว่า

"ยุคนี้คิดรอบคอบแล้วว่า จะพาไปที่โรงแรมหรือบ้านเพื่อนคนไหน"


อ้าว...ว่าไปนั่นไอ้หลานเอ๋ย



.......................................

 

ตามมาอ่านสนุกดี .....แอบลุ้นไปด้วย

 

อ่านตามไม่ไหวเลยวุ้ย

 

ขอมาเป็นแฟนคลับ รออ่านด้วยคนนะคะ ^^

 

และแล้วก็ถึงเวลาที่แฟนคลับกลับมายึดมุมเดิม รอฟังเรื่องเล่าของน้องยายผีป่า เล่ามาเรื่อยๆน้า
โหยหาสำนวนป่วนใจวัยสะออนฮ้าา

 

สนุกค่ะ