ช่วยทีครับ ปัญหาตอนนั่งสมาธิครับ

คือตอนนั่งสมาธิมีปัญหาเกี่ยวกับตามากเลยครับ
ขณะที่นั่งไปบางทีตามันก็ กระดุกกระดิกตลอดเวลาเลยครับ
มองไปนู่น มองไปนี่ ไม่ยอมอยู่นิ่ง พอดวงตาอยู่นิ่งก็มีอาการหนังตากระตุกแทน
บางครั้งนั่งพอสมาธินิ่งๆ แต่ก็ชะงักเพราะหนังตากระตุก ยิ่งถ้านั่งนานๆ หนังตาจะกระตุกถี่ขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งช่วงนี้ก็ดีขึ้นมากแล้วแต่ยังมีเป็นบ้างบางครั้ง ( ผมเริ่มนั่งสมาธิมาได้ราวๆ 5 เดือนครับ )

เมื่อเร็วๆนี้ตอนก่อนนั่ง ตั้งจิตอธิษฐานแผ่ส่วนบุญส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวร วันนั้นไม่มีอาการเกี่ยวกับตาเหมือนที่ว่า มันนิ่ง สบาย ตั้งแต่เริ่มเลยนะครับ เป็นสมาธิเร็วมาก จำได้ว่าหายใจเข้าไป 2 - 3 ครั้ง เริ่มนั่ง อยู่ๆก็ได้กลิ่นเหม็นคล้ายกลิ่นเน่าหรืออะไรซักอย่างไม่เคยได้กลิ่นแบบนี้มาก่อนเลยครับ แต่ตอนนั้นกลัวมากครับ ในใจมันก็พุธโธๆๆๆๆ แบบความเร็วคูณ 2 คูณ 3 เลยทีเดียว ผมกลั้นหายใจแล้วก็ขนลุกทั้งตัว พอหายใจยังได้กลิ่นแบบนี้อยู่ซักพักแล้วก็หายไป ตอนนั้นรู้สึก สมาธิมันไปหมดแล้ว พอเริ่มตั้งสมาธิใหม่ก็กล้าๆกลัวๆ ขนลุก เป็นอยู่ 2 วันเลยครับที่นั่งสมาธิแล้วขนลุก แต่ไม่ได้มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นอีกเลย อยากถามว่าในสถานะการณ์แบบนี้เราควรทำยังไงดีครับ พอมันกลัวขึ้นมาปุ๊บ มันไปหมด ถ้าเป็นแบบนี้ นั่งสมาธิคงได้บ้าแน่ๆ = =" ช่วยแนะนำทีครับ

 

นั่งไปเถอะครับ ไม่มีอะไรเป็นอันตรายหรอก ถ้ากำลังใจอ่อน ก่อนนั่งสมาธิ ก็สวดบูชาพระรัตนไตย แผ่เมตตาก่อนก็ได้

 

เราก็มีอาการแบบนี้เหมือนกันนะ แต่เราไม่สงสัยหรอก ไม่มีใครให้คำตอบเราได้ นอกจากตัวเราเอง

อย่าคิดมาก...

 

เมื่อเราปฏิบัติอยู่....จิตไม่สมควรมีงานใดนอกจากงานปฏิบัติครับ.....

คุณอย่าได้เอาจิตไปไว้ที่ตา...หรืออาการภายนอกนะ......

เมื่อคุณเอาจิตไปไว้ที่ตา....หรืออาการภายนอก......จิตคุณก็จะเคลื่อนออกจากสมาธิ....

แนะนำให้ไม่ต้องสนใจครับ....ให้สนใจแต่กรรมฐานที่ปฏิบัติอยู่....

 

ชีวิตหรือรูปนามหรือกายกับใจมันเป็นได้สารพัดแล้วแต่สังขารธรรมปรุงแต่งให้เป็นไป

สภาวธรรม

ดังนั้น พึงกำหนดรู้ตามที่มัน(ธรรมชาติ) เป็น คือว่ามันเป็นยังไง รู้สึกยังไง กำหนดยังงั้น ตามนั้น
มิใช่คิดจะให้เป็นตามที่เราต้องการ

 

ขอบคุณทุกท่านมากครับที่กรุณาตอบคำถามให้

 

ความกลัวเป็นเหตุให้เราไม่กล้าที่จะปฏิบัติ ตัวเรานั้นก็เคยมีความกลัวอยู่เหมือนกัน เคยนั่งสมาธิแล้วเหมือนจิตออกจากร่าง มองเห็นตัวเองนั่งสมาธิอยู่ เกิดความกลัว ไม่กล้าปฏิบัติต่อ ลองเปลี่ยนความคิดใหม่ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนหายไป อดีตคือฝันไปอย่ายึดติดอย่าพะวง จงทำสมาธิในปัจจุบันให้ดีที่สุด ความกลัวจะหายไป ... สาธุ

 

ตอนนี้ไม่ค่อยกลัวแล้วครับ ปัญหาก็ไม่มีแล้ว เริ่มจะคุมสติอยู่ แต่ขนลุกนี่สิครับ ขนลุกซู่ รู้สึกได้ชัดเจนมากโดยเฉพาะต้องต้นคอด้านหลัง ไม่แน่ใจเค้าเรียกปิติอะไรนี่หรือเปล่า มันขนลุก แต่ไม่ยักกะกลัวส่วนสติยังอยู่ครบครับ ผมไม่ค่อยเข้าใจพวกญาณ ปิิติ อะไรพวกนี้เอาซะเลยงงๆไม่ค่อยอยากจะสนใจเลยหละครับ(แต่ก็มีสนบ้าง อ่านแล้วน่าสนุกดีแต่ตอนนี้ยังก่อน รอEnt) แต่นึกๆดูแล้วเรื่องบางอย่างก็จำเป็นต้องรู้นะครับ โดยปกติผมนั่งก็ พุทโธๆไป มีเรื่องอะไรที่ต้องทราบบ้างไหมครับเพราะจะไล่อ่านเอาก็เอ เรื่องนั้นลึกไปไหมสำหรับเราไหมหว่า เรื่องนั้นหนักไปไหมหว่า มันแยกไม่ออกนะครับ ยังไงก็ขอบคุณครับ

 

ตามันก็กระดุกกระดิกเป็นธรรมดาอยู่แล้วเพราะพลังงานมันยังไหลไปที่ตา การที่ตามันไม่กระดุกกระดิกนี่ใกล้ฌาณแล้วนะครับคือพลังงานทั้งหมดมันรวมกันเป็นจุดที่นิมิตที่กำหนดไม่ผ่านเข้าตา การที่หนังตากระตุกเพราะไปบังคับลูกตามั้งครับ การที่ได้กลิ่นแปลกๆ นี่ก็เป็นไปได้ว่าคิดไปเองหรืออาจเป็นวิญญาณเร่ร่อนหรือเจ้ากรรมนายเวรมารับบุญที่เราอุทิศให้ไป พอเจออะไรแบบนี้ก็อย่าพึ่งตกใจรอจนแน่ใจจริงๆ ก่อนแล้วค่อยตกใจก็ได้เอาให้มันชัดกันไปเลยถ้าไม่มีก็ให้ถือว่าไม่มีอะไรไม่ต้องสนใจมัน นั่งสมาธิต่อไป ที่ต้องรู้จักก็พวกนิวรณ์ 5 องค์ของปฐมฌาณ 5 พวกนี้น่าจะทำความรู้จัก

 

ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เป็นธรรมชาติที่ถูกละเลยและมองข้ามไป
ผ่านมาแล้วจดจำมาสงสัย เป็นธรรมชาติที่ถูกกำหนดขึ้นเองซึ่งไร้ความเป็นธรรมชาติ
ผ่านมาผ่านไปจดจำมาสงสัย เป็นธรรมชาติของผู้ที่ยังไม่เข้าใจในธรรมชาติ ซึงก็เป็นธรรมชาติ

ปฏิบัติต่อไปครับ

 

หากนั่งสมาธิแล้วยังไม่สามารถควบคุมจิตให้นิ่ง ให้ทำสมาธิด้วยการเจริญภาวนาสวดมนต์ ด้วยอำนาจแห่งพุทธมนต์จะช่วยคุ้มครองและประคองจิตเมื่อเริ่มนิ่งมากขึ้นแล้วค่อยนั่งสมาธิจะดีกว่า

สาธุ อนุโมทนา

 

มีปัญหาอีกแล้วครับ (ช่วงนี้ 2 - 3 วันที่ผ่านมา) นั่งสมาธิไม่มีปัญหาเรื่องตาหรืออะไรแล้ว มันก็พุทโธๆไปของมันได้ครับ แต่พอช่วงหนึ่งมันก็ลืมพุทโธ สมาธิยังอยู่นะ ยังนิ่งอยู่ซักพัก ใจมันจะไปละ ดูเหมือนคล้ายๆว่าจะฟุ้งซ่านแต่ความรู้สึกบางอย่างมันไม่ใช่นะ มันจับเรื่องนั้นเรื่องนี้มาพิจารณาสอนตัวเอง เรื่องนั้นจบเรื่องนี้ต่อ ไปเรื่อยๆแล้วซักพัก มันก็จะสะดุ้งกลับมาพุทโธๆอีก มันยังไงกันแน่ครับอาการนี้ ควรจะทำยังไงต่อดีครับ

 

สติเกิด คือรู้ว่าจิตหลุดไปกับความคิด แล้วรู้ก็กลับมาที่พุทโธ
บางทีรู้แบบตั้งใจ แต่บางทีรู้แบบผ่อนปรน คือค่อยๆ กลับมา ไม่บังคับทันที
ถ้าเป็นสัมมาสติ ตามรู้ไปเรื่อยๆ ก็จะเกิดสัมมาปัญญา คือเห็นความไม่เที่ยงของจิตที่เป็นไปตามเหตุปัจจัยที่แปรเปลี่ยน

ไม่ต้องกังวลค่ะ ตามรู้ไปเรื่อยๆ
ถ้ากำลังสมาธิขึ้นจะเกิดสภาวะธรรมต่างๆ เทียบเคียงได้ในวิปัสสนาญาณ 16 ค้นกูเกิ้ลได้นะ

6