ใครศรัทธา หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด มาพูดคุยกันครับ

[FONT=ms Sans Serif, Thonburi, DB ThaiTextFixed][/FONT]
[FONT=ms Sans Serif, Thonburi, DB ThaiTextFixed]เหรียญหลวงปู่ทวดที่ท่านอาจารย์ทอง วัดสำเภาเชย ปัตตานี ปลุกเสก เป็นยุคแรกๆ[/FONT]
[FONT=ms Sans Serif, Thonburi, DB ThaiTextFixed]ของท่าน ออกแบบได้สวยงามมากๆ [/FONT]
[FONT=ms Sans Serif, Thonburi, DB ThaiTextFixed]ประสบการณ์สูง ที่ลำปางคนขับรถมอเตอร์ไซค์แหกโค้ง ชนเสาไฟฟ้า หัวฟาดกับเสาไฟอย่างแรงจนหัวปูด หน้าเบี้ยวไปข้าง แต่ไม่มีแตก ไม่มีกระเทือนใดถึงสมองเลยแม้แต่นิด หมอที่เอ็กซ์เรย์ ยังงงๆ แกแขวนเหรียญนี้ เหรียญเดียว[/FONT]​

 

เหรียญของอาจารย์จงอางงามมากเลยค่ะ....

 

ขออนุญาตตอบคำถามคุณเอมมี่หน่อยครับ จังหวัดที่ 73 -76 ของไทยส่วนจังหวัดที่ 77 น้องใหม่ล่าสุดบอกไปแล้วครับ

จังหวัดที่ 73 จังหวัดมุกดาหาร

จังหวัดที่ 74 จังหวัดสระแก้ว



จังหวัดที่ 75 จังหวัดหนองบัวลำภู


จังหวัดที่ 76 จังหวัดอำนาจเจริญ

 

ขอบคุณค่ะท่านสารวัตร
สรุปแล้วไมรู้จักสักจังหวัดเลยค่ะ
ฟังชื่อแล้วเหมือนอยู่ทางอีสานหมดเลยค่ะ [Embarrass[Embarrass[Embarrass

 

หลวงปู่ทวดหลวงพ่อดำ วัดกุฎี ปราจีนบุรี ฝังเขี้ยว(ฟัน)หมาป่า แก้อาถรรพ์ยาเบื่อ ยาสั่งสายเขมรครับ

 

สุดยอด..... ขอรับ ท่านสารวัตรเจริญ

 

*************หลวงพ่อทวดพระนามาภิไธย สก.*************

​

 

พี่นวลเอามาแบ่งเหรอค่ะcatt3 อยากได้พระองค์นี้มานานแล้ว ถ้าใครมีแบ่ง PM มานะคะ

 

สวัสดีค่ะน้องนก พี่กลัวท่านรองว่าลำเอียง เพราะท่านรองยังขอเป็นน้องใหม่...ยังไงก็ต้องต้องเสมอภาคเท่าเทียมกัน.....
สำหรับน้องนก...ก็เหมือนกับท่านรองนะคะ ได้โปรดSave ภาพเลยค่ะ
ไม่หวง....
น้องนกสบายดีนะ...คิดถึงค่ะ
ภาพที่ส่งมาให้ดู หนุ่มตาน้ำข้าวรูปงามมากค่ะ
สวดมนต์หลวงปู่บ่อยๆเสม่ำเสมอ...แล้วหลวงปู่ท่านเมตตาค่ะ

จึงขอยกธรรมคำสอนของหลวงพ่อที่สอนให้ศิษย์ เข้าถึงธรรมด้วยการสร้างคุณงามความดีให้เกิดขึ้นที่ตนเองดังนี้
“ตราบใดก็ตาม ที่แกยังไม่เห็นความดีในตัวเอง
ก็ยังไม่นับว่า แกรู้จักข้า
แต่ถ้าเมื่อใด แกเริ่มเห็นความดีในตัวเองแล้ว
เมื่อนั้นข้าว่า แกเริ่มรู้จักข้าดีขึ้นแล้วล่ะ”

​

คนเราเกิดมาไม่เห็นมีอะไรดี มีดีอยู่อย่างเดียว คือ สวดมนต์ไหว้พระปฏิบัติภาวนาคือ มองทุกสิ่งทุกอย่างในโลกเป็นของชั่วคราว มีแต่ปัญหามีแต่ทุกข์ แล้วก็เสื่อม พังสลายไปในที่สุด
ดูก่อนท่านผู้เห็นภัยในวัฏฏสงสาร(การเวียนว่ายตายเกิด) ทั้งหลาย ถ้าท่านต้องการพ้นภัยจากการเกิดแก่เจ็บตาย ท่านควรมีคุณธรรม 6 ประการนี้ไว้เป็นประจำจิตประจำใจ ทุกท่านย่อมจะได้บรรลุมรรคผลนิพพาน ถึงความสุขใจอย่างยอดเยี่ยม
คุณ 6 ประการนั้นคือ
1. ข่มจิตในเวลาที่ควรข่ม
2. ประคับประคองจิตในยามที่ควรประคับประคอง
3. ทำจิตให้ร่าเริงในยามที่ควรร่าเริง
4. ทำจิตวางเฉยในยามที่ควรวางเฉย
5. มีจิตน้อมไปในอริยมรรค อริยผลอันประณีตสูงสุด
6. มีจิตตั้งมั่นในพระนิพพานเป็นจุดหมายปลายทางของชีวิตผู้ปฏิบัติที่มีความสามารถฉลาด
ย่อมจะต้องศึกษาจิตใจและอารมณ์ของตนให้เข้าใจ และรู้จักวิธีกำหนดปล่อยวางหรือควบคุมจิตใจและอารมณ์ให้ได้ เปรียบเสมือนเวลาที่เราขับรถยนต์ จะต้องศึกษาให้เข้าถึงวิธีการขับขี่ที่ปลอดภัย บางครั้งควรเร่ง บางคราวควรผ่อน บางทีก็ต้องหยุดเร่งในเวลาที่ควรเร่ง ผ่อนในเวลาที่ควรผ่อน หยุดในเวลาที่ควรหยุด ก็จะสามารถถึงที่หมายได้อย่างปลอดภัย
ข้อสำคัญที่สุดของการปฏิบัติคือ ต้องไม่ประมาท ต้องปฏิบัติให้เต็มที่ตั้งแต่วันนี้ ใครจะรู้ว่าความตายจะมาถึงเราเมื่อไร ถ้าเราปฏิบัติไม่เป็นเสียแต่วันนี้ เวลาใกล้จะตายมันก็ไม่เป็นเหมือนกัน เหมือนคนที่เพิ่งคิดหัดว่ายน้ำ เวลาใกล้จะจมน้ำตาย นั่นแหละก็จมตายไปเปล่า ๆ ถ้าใน 1 วันนี้ไม่ปฏิบัติภาวนาวันนั้นขาดทุนเสียหายหลายล้านบาท
จงมองดูทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ไม่ว่า คนสัตว์สิ่งของ เงิน ทอง ลาภ ยศ นินทา สรรเสริญ เป็นของโกหกของสมมุติ ภาพมายาทั้งนั้น ทุกอย่างไม่ใช่ของจริงเป็นของหลอกลวงที่คนไม่ฉลาดต่างพากันหลงใหลกับสิ่งของ สมมุติของโกหก ไม่ว่าอารมณ์ดี อารมณ์ร้าย ก็ไม่ใช่ของเราจริงผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ทุกข์ทั้งหลายเกิดจากเหตุ(คือ ความไม่รู้ ความอยากได้) ถ้าต้องการดับทุกข์ ต้องดับเหตุก่อน คือ ให้รู้ว่าทั้ง 3 โลก เป็นอนิจจัง เปลี่ยนแปลงเป็นโทษเป็นทุกข์เป็นปัญหา และสูญสลายตายกันในที่สุด ถ้าเรามีญาณก็จะรู้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดในชีวิตเราไม่มีการบังเอิญเลย
ผู้ปฏิบัติธรรมย่อมพิจารณาร่างกายคนสัตว์ในโลกว่าน่าเกลียดน่ากลัว เป็นทุกข์เป็นโทษเป็นภาระต้องดูแลอย่างหนัก เน่าเหม็นแตกสลายตายไปกันหมด ผู้ที่มีศรัทธาแท้คือผู้ที่เชื่อและยอมรับ พระพุทะ พระธรรม พระสงฆ์เป็นที่พึ่งแทนที่จะเอาความโลภ ความโกรธ ความหลงมาเป็นที่พึ่ง ผู้ปฏิบัติตามพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอน คือ ให้ขยันภาวนา แล้วความโลภ ความโกรธ ความหลงจะน้อยลงและหมดไป
ผู้ปฏิบัติต้องหมั่นตามดูจิต รักษาจิต ผู้ฝึกจิตถ้าทำจิตให้มีอารมณ์หลายอย่างจะสงบไม่ได้ และ ไม่สภาพของจิตตามเป็นจริง ถ้าทำจิตให้ดิ่งแน่วแน่อยู่ในอารมณ์อันเดียว โดยเห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างแตกสลายตายหมดสิ้นแล้ว จิตก็มีกำลังเปล่งรัศมีแห่งความสว่างออกมาเต็มที่ มองสภาพของจิตตามเป็นจริง ได้ว่าอะไรเป็นจิต อะไรเป็นกิเลส อะไรควรรักษา อะไรควรละทิ้งออกจากจิต ไม่ควรใส่ใจสนใจเรื่องของผู้อื่น ควรตั้งใจตรวจสำรวจดูจิตของเราเองว่ายังมีความโลภ ความโกรธ ความหลง คิดว่าร่างกายนี้ยังเป็นของจิตหรือไม่ ตามความเป็นจริงแล้ว จิตกับกายไม่ใช่อันเดียวกัน เพียงแต่มาอาศัยกันชั่วคราวเท่านั้น
อารมณ์วางเฉยมี 3 อย่าง
1. วางเฉยแบบหยาบ คือ อารมณ์ปุถุชนที่เฉย ๆ ไม่คิดดี ไม่คิดชั่ว ซึ่งมีเป็นครั้งคราวเท่านั้น
2. วางเฉยแบบกลาง มีในผู้ปฏิบัติสมาธิภาวนา มีความรู้ตัว มีความสงบของจิต วางอารมณ์จากความดี ความชั่ว สุข ๆ ทุกข์ ๆ ใด ๆ ในโลกีย์วิสัย เฉยบ่อยมากขึ้น
3. วางเฉยแบบละเอียด คือ อารมณ์ของพระอริยเจ้า พระอรหันต์ ซึ่งไม่มีอารมณ์สุขหรือทุกข์ ดีหรือชั่ว ดีใจปนเสียใจ วิตกกังวลฟุ้งซ่านรำคาญใจ ไม่มี ไม่คิดปรุงแต่งไปในอดีต ปัจจุบัน อนาคต มีความวางเฉยในร่างกายของท่านเอง จะเจ็บปวดทรมาน จิตท่านนิ่งเฉยอยู่ในจิตของท่านว่าจิตส่วนจิต กายเป็นเพียงของสมมุติของชั่วคราว ตายเมื่อไร ท่านก็พร้อมที่จะทิ้งรูปนามขันธ์ เสวยวิมุติสุขแดนอมตะทิพย์นิพพานติดตามองค์พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า
ของดีนั้นมีอยู่ในตัวเราทุกคน ของดีนั้นอยู่ที่จิตของท่านทุกท่าน ของไม่ดีอยู่ที่ร่างกาย
จิตมี 3 ขั้น ตรี โท เอก
ถ้าตรีก็ต่ำหน่อย ยังวุ่นวายเป็นทุกข์กับเรื่องของโลก
ขั้นโท ก็มีศีลครบ มีเมตตา ทำบุญทำทาน
ขั้นเอกนี่ ดีมาก จิตก็มองดูทุกสิ่งทุกอย่างในโลกมนุษย์ สัตว์ นรก เป็นทุกข์ มีความเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แล้วก็ตายสลายผุพังไปกันหมดสิ้น ตัวอนัตตา ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ของตน ไม่มีใครเป็นเจ้าของ บังคับเอาไว้ให้คงที่ก็ไม่ได้ ตัวนี้แหละเป็นตัวเอก ไล่ไปไล่มา ให้มันเห็นร่างกายคนเรา ตานแน่ ๆ คนเราหนีตายไม่พ้น แม้เพียงวันเดียว
1. ตายน้อย ก็คือ นอนหลับทุกคืน หลับชั่วคราว คือ ตายทุกคืน ตื่นตอนเช้า
2. ตายใหญ่ ก็คือ นอนหลับตลอดกาล แต่จิตไปตื่นตรงที่มีกายใหม่ มีกายใหม่ที่อื่นเป็นกายผี กายสัตว์ กายเทวดา กายพรหม แล้วแต่ผลบุญหรือผลบาปที่ทำไว้ตอนเป็นคน



ที่มา...คำสอนหลวงปู่ดู่...

 

องค์นี้ของวัดศรีมหาโพธิ์หรือเปล่า แล้วทันหลวงพ่อแดงหรือเปล่าครับท่าน

 

หลวงปู่ทวดกับวัดประสาทบุญญาวาส​

..เมื่อ 45 ปีก่อน วันที่ 24 สิงหาคม 2439 ได้เกิดเพลิงไหม้ขี้นทีวัดประสาทบุญญาวาส ท่าน้ำสามเสน กุฏิ ศาลาการเปรียญและเสนาสนะในวัดถูกพระเพลิงเผาผลาญจนหมดเกลี้ยงเป็นเถ้าถ่าน ตอนที่เกิดไฟไหม้วัดวอดวายเป็นเถ้าถ่านน้น ท่านพระครูประสาทอโนมคุณยังเป็นเพียงสามเณรนามว่าสามเณรวิเชียร วาดเขียน ได้เล่าว่า ไฟได้ลุกไหม้วัดประสาทบุญญาวาสอย่างรวดเร็ว เพราะกระแสลมพัดมาจากแม่น้ำเจ้าพระยาอยู่ตลอดเวลา กว่ารถดับเพลิงจะมาถึงไฟได้ไหม้ลุกลามไปเกือบหมดวัด ..หลังจากนั้นมีข่าวว่าทางการจะยุบวัดประสาทบุญญาวาส ไม่อนุญาตให้ปลูกสร้างเป็นวัดอีกต่อไป ........

ครานั้นท่านเจ้าอาวาสเกิดความร้อนใจ ท่านมีที่ดินเป็นสวนผลไม้ 1 แปลง จึงขายให้แก่คนรู้จักกัน แล้วนำเอาปัจจัยนั้นมาสร้างวัดประสาทบุญญาวาสขึ้นใหม่ ให้พระภิกษุสามเณรได้จำพรรษาต่อไปในปี 2499

.....ในเวลาใกล้เคียงกันนั้น ก็เกิดเรื่องประหลาดขึ้นที่จังหวัดปัตตานี ระยะทางห่างจากวัดประสาทบุญญาวาสประมาณ 1055 กม. นั่นคือที่วัดช้างไห้ พระอาจารย์ทิม ธัมมธโร เจ้าอาวาสได้นิมิตฝัน....ว่า หลวงปู่ทวดเหยียบน้ำทะเลจืด ได้บอกพระอาจารย์ทิมให้ไปช่วยบูรณะวัดประสาทบุญญาวาส ท่าน้ำสามเสน กรุงเทพ เนื่องจากถูกไฟไหม้ พระสงฆ์องค์เณรเดือดร้อนไม่มีที่อยู่อาศัย

ในฝันนั้น ..หลวงปู่ทวดได้บอกอีกว่า สมัยที่หลวงปู่ทวดไปกรุงศรีอยุธยา เคยแวะพักปักกลดที่ดงต้นมะขวิด ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา ใกล้ปากคลอกสามเสน ( ปัจจุบันนี้เรียกว่า คลองสามเสน ) และตอนขากลับภาคใต้ ก็ได้หยุดพักปักกลดที่ดงต้นมะขวิด เพราะเป็นสถานที่สัปปายะ ร่มรื่นเหมาะสำหรับเจริญภาวนา และในสมัยรัชกาลที่ 3 ได้มีการสร้างวัดขี้น ชื่อวัดคลองสามเสน และต่อมาเปลี่ยนเป็นวัดขวิด จนกลายมาเป็นวัดประสาทบุญญาวาสในที่สุด...

เมื่อพระอาจารย์ทิมสะดุ้งตื่นจากสุบินนิมิต ก็ให้รู้สึกประหลาดใจยิ่งนัก เพราะท่านไม่รู้จักวัดประสาทบุญญาวาสมาก่อนเลย แต่ความฝันที่เกี่ยวข้องกับหลวงปู่ทวดทุกครั้งล้วนเป็นความจริงทั้งนั้น ไม่ใช่ความฝันเหลวไหลไร้สาระ ดังนั้นพระอาจารย์ทิมจึงตัดสินใจจะเดินทางเข้ากรุงเทพฯ สืบหาวัดประสาทบุญญาวาส ว่าวัดนี้มีจริงหรือไม่ ...

ที่กรุงเทพ... พระอาจารย์ทิมได้เข้าพักที่วัดเอี่ยมวรนุชย่านบางขุนพรหม ท่านได้สอบถามเจ้าอาวาสถึงเรื่องวัดประสาทบุญญาวาสถูกไฟไหม้ ก็ได้รับการยืนยันว่า เป็นเรื่องจริง พระอาจารย์ทิมได้ฟังแล้วถึงกับขนพองสยองเกล้า ( หนังสือเขาเขียนอย่างนี้น่ะ ) เพราะหลวงปู่ทวดเข้าฝันเป็นเรื่องจริงเหมือนทุกครั้ง ทำให้ท่านเพิ่มพูนความเคารพเลื่อมใสในองค์หลวงปู่ทวดเป็นล้นพ้น

วันรุ่งขึ้น ท่านได้เดินทางไปพบพระครูสมุห์อำพล เจ้าอาวาสวัดประสาทบุญญาวาส ได้เห็นสภาพวัดที่ถูกไฟไหม้ และกำลังอยู่ในระหว่างก่อสร้างขึ้นใหม่ จึงได้ปรารภกับท่านเจ้าอาวาสถึงการบูรณะวัดให้เสร็จสมบูรณ์อย่างเดิม โดยทางพระอาจารย์ทิมจะช่วยเหลือหาปัจจัยเงินทุนให้ด้วยการจัดสร้าง พระเครื่องหลวงปู่ทวดวัดช้างให้ อันทรงคุณอภินิหารให้ทางวัดประสาทบุญญาวาส เพื่อหารายได้เป็นกองทุนพัฒนาบูรณะปฏิสังขรณ์เสนาสนะภายในวัด...

ที่มา ว่าด้วยเรื่องหลวงปู่ทวด .. อ้างอิงจากหนังสือตามรอยเท้าหลวงปู่ทวด

 

ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 8 คน ( เป็นสมาชิก 5 คน และ บุคคลทั่วไป 3 คน ) [ แนะนำเรื่องเด่น ]
เทวาลัย, charoen.b, ballaman, จงอาง


สวัสดีทุกๆท่านขอรับ...

__________________

 

หลวงปู่ทวดกับวัดประสาทบุญญาวาส​

พระอาจารย์ทิมได้เดินทางกลับวัดช้างให้ .. เตรียมงานจัดหามวลสารว่านยาต่างๆ เป็นต้นว่า ดินว่านสีดำตามธรรมชาติที่อยู่ใต้ภูเขา ชาวบ้านเรียกว่า " กากยายักษ์ " (ไม่เคยเห็นเหมือนกันค่ะ) อันเป็นส่วนสำคัญ สัญลักษณ์พระเครื่องหลวงปู่ทวดสีดำ กว่าจะรวบรวมได้หมดครบสูตรก็ใช้เวลานาน ประกอบกับพระอาจารย์ทิมมีภารกิจหลายอย่างที่จะต้องพัฒนาวัดช้างให้ และกิจกรรมสาธารณกุศล ทำให้ล่าช้ามาถึงปี 2502 ท่านจึงสามารถรวบรวมมวลสารว่านยานานาชนิด และนำแม่พิมพ์พระเครื่องหลวงปู่ทวดรุ่นแรกปี 2497 มามอบให้พระครูสมุห์อำพล เจ้าอาวาสวัดประสาทบุญญาวาส เพื่อใช้เป็นส่วนผสมสร้างพระเครื่องหลวงปู่ทวด เนื้อว่านสีดำ สีแดง สีขาว ทั้งพิมพ์ที่ด้านหลังมีเจดีย์และพิมพ์ด้านหลังไม่มีเจดีย์ รวมถึงมวลสารพระสมด็จบางขุนพรหม ปี 2413

อภินิหารพระเครื่องปี 2502 รุ่นแรกเป็นที่ประจักษ์แก่ผู้เช่าบูชาไปหลายราย ทำให้พระเครื่องรุ่นแรกได้หมดไปอย่างรวดเร็ว ต่อมาในปี 2505 , 2506 และ 2507 ทางวัดประสาทบุญญาวาสได้จัดสร้างพระเครื่องหลวงปู่ทวดอีก พระเครื่องหลวงปู่ทวดวัดประสาทบุญญาวาสทั้ง 4 รุ่น ได้รับความนิยมศรัทธาจากประชาชนมากที่สุดอีกแห่งหนึ่ง นอกเหนือไปจากวัดช้างให้ เพราะมีสายใยผูกพันกับสมเด็จหลวงปู่ทวดตามที่ได้กล่าวมา

พระครูสมุห์อำพลได้บูรณะสร้างเสนาสนะวัดประสาทบุญญาวาสอย่างต่อเนื่อง จนมาถึงสมัยของพระครูประสาทอโนมคุณ องค์ปัจจุบัน..ท่านก็ยังบูรณะวัดอย่างต่อเนื่อง แต่ท่านก็มีโรคประจำตัว ต้องเข้ารักษาโรงพยาบาล หมอตรวจอย่างละเอียดแล้วแจ้งว่าอาการไม่ดี อาจต้องผ่าตัด แต่ท่านยังไม่ผ่ามีอยู่ครั้งหนึ่ง ท่านได้อาพาธหนัก ในวัด ซึ่งในหนังสือเขียนไว้ว่า

" น้ำตามันไหลออกมานะ ก็เศร้าโศกเสียใจ ยังทำความดีไม่เสร็จสิ้น อนิจจา ทันใดนั้นก็เห็นประตูกระจกทางเข้าถูกเปิด ผู้ที่เดินเข้ามาเป็นพระผู้เฒ่าร่างสูงใหญ่ ผิวเนื้อดำแดง ห่มครองจีวรสึกรัก นัยน์ตาคมดุ ท่าทางมีตบะอำนาจมาก น่าเกรงขาม พอเห็นหน้าถนัดก็จำได้ว่า เป็นหลวงปู่ทวดวัดช้างให้ อีกคนที่เดินตามหลังเข้ามาเป็นชายวัยกลางคน ผิวขาว ถือล่วมยาแบบนายแพทย์"

ท่านพระครูยืนยันว่าท่านไม่ได้ฝันไปสติยังบริบูรณ์ดี ได้เห็นหลวงปู่ทวดนั่งคุกเข่าลงหันหน้าไปทางพระพุทธรูปโต๊ะหมู่บูชา กราบ 3 ครั้ง แล้วกล่าว" นะโม" ต่อจากนั้นหลวงปู่ทวดก็สวดพระคาถาอันศักดิ์สิทธิ์ของท่าน คือ "นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติ ภะคะวา " 9 ครั้ง แล้วเป่าพรวดมาที่ตัวท่านพระครู แล้วสวดอีก 9 ครั้ง เป่าอีก 3 แล้วสวด-เป่า อีก คือ เป่ามนต์ถึง 3 หน แล้วหลวงปู่ทวดก็บอกว่า "หายแล้ว ไม่เป็นอะไรแล้ว"

นับแต่วันนั้นจนถึงปัจจุบัน ท่านพระครูไม่เคยเจ็บไข้ได้ป่วย สุขภาพแข็งแรง เพราะหลวงปู่ทวด มีเมตตากรุณามารักษาให้อย่างไม่นึกฝัน ....

ปี 2536 ท่านพระครูได้เดินทางลงปัตตานี เพื่อกราบไหว้สถูป ณ วัดช้างให้ และได้บอกกล่าวดวงพระวิญญาณของหลวงปู่ทวดขออนุญาตสร้างรูปเหมือนหลวงปู่ทวดเพื่อหาปัจจัยสร้างโบสถ์ให้เสร็จ โดยจะให้ชื่อพระที่สร้างว่า " รุ่นบูรณะโบสถ์ "

พอตกดึกขณะนอนหลับ ได้นิมิตฝันไปว่า หลวงปู่ทวดมาหา เอาพระเครื่องใส่ถุงปูนมายื่นส่งให้ มีพระภิกษุสงฆ์หลายรูปเดินตามหลวงปู่ทวดมาเป็นสักขีพยาน เมื่อเปิดถุงดูเห็นเป็นพระเครื่องหลวงปู่ทวดทั้งนั้น ในฝันท่านพระครูได้กราบหลวงปู่ทวดขออนุญาตสร้าง หลวงปู่ทวดอนุญาตให้สร้างได้ แล้วพาคณะสงฆ์กลับไป

เมื่อกลับถึงวัดประสาทบุญญาวาส ท่านพระครูได้ให้ช่างทำบล็อกพิมพ์ตามรูปแบบในนิมิตฝัน เมื่อสร้างบล็อกเสร็จ ปรากฏว่าหลวงปู่ทวดได้มาเข้าฝันอีกว่า บล็อกแม่แบบ ทำไม่เหมือน ใช้ไม่ได้ ให้ทำใหม่ เมื่อท่านพระครูได้แก้ไข หลวงปู่ทวดได้มาเข้าฝันอีกว่า " บล็อกพิมพ์ใช้ได้ แต่ห้ามไปจ้างให้ชาวบ้านทำอย่างเด็ดขาด ให้พระเณรในวัดช่วยกันทำเอง "

ตลอดเวลาที่พระเณรช่วยกันทำพระ หลวงป่ทวดได้มาเข้าฝันท่านพระครูอยู่เสมอ เป็นการเตือนให้ดูแลการทำพระให้ดี เช่น เตือนให้ระวังการขโมยพระขณะปั๊มพระ เป็นต้น
อีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญมาก หลวงปู่ทวดได้มาเข้าฝันบอกว่า

พระเครื่องหรือเหรียญที่สร้างขึ้นเป็นองค์หลวงปู่ทวด จะเป็นของเก๊หรือของแท้ ล้วนมีความศักดิ์สิทธิ์ให้ความคุ้มครองแก่ผู้มีไว้ครอบครองทั้งนั้น เพราะว่าหลวงปู่ทวดเป็นพระมหาโพธิสัตว์ผู้สร้างบารมีมานับอสงไขย บารมีเต็มรอบบริบูรณ์แล้ว บรรดาเทพเจ้าเหล่าพรหม ได้แยกย้ายเข้าสิงสถิตอยู่ในองค์พระเครื่องและเหรียญหลวงปู่ทวดเพื่อสำแดงคุณอภินิหารแก่ผู้มีไว้ครอบครอง ส่วนในด้านที่ให้บาปโทษ คือบันดาลให้ผู้สร้างพระเก๊นั่นประสบภัยไม่ช้าก็เร็ว ...

ที่มา ว่าด้วยเรื่องหลวงปู่ทวด .. อ้างอิงจากหนังสือตามรอยเท้าหลวงปู่ทวด

 

อุทยานแห่งชาติน้ำตกทรายขาว

น้ำตกทรายขาว เดิมชาวบ้านเรียกว่า น้ำตกตะโกน มีต้นน้ำเกิดจากยอดเขานางจันทร์ในทิวเขาทรายขาว เทือกเขาสันกาลาคีรี ถูกค้นพบโดยพระครูศรีรัตนากร (ท่านสีแก้ว) เจ้าอาวาสวัดทรายขาว เมื่อปี 2475



อุทยานแห่งชาติน้ำตกทรายขาวมีพื้นที่ครอบคลุมป่าสงวนแห่งชาติเขาใหญ่ ในท้องที่อำเภอโคกโพธิ์ จังหวัดปัตตานี อำเภอเมืองยะลา อำเภอยะหา จังหวัดยะลาและป่าสงวนแห่งชาติป่าเทือกเขาสันกาลาคีรีในท้องที่อำเภอสะบ้าย้อย จังหวัดสงขลา ประกอบด้วยจุดเด่นตามธรรมชาติและน้ำตกที่สวยงาม สภาพป่าอุดมสมบูรณ์ ร่มรื่นไปด้วยพันธุ์ไม้และสัตว์ป่านานาชนิดที่ควรแก่การศึกษาหาความรู้เป็น อย่างยิ่ง ครอบคลุมเนื้อที่ประมาณ 43,482.00 ไร่ หรือ 69.57 ตารางกิโลเมตร

การเดินทาง ที่ทำการอุทยานแห่งชาติน้ำตกทรายขาว ตั้งบริเวณตำบลทรายขาว อำเภอโคกโพธิ์ จังหวัดปัตตานี ใช้เส้นทางตามทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 409 (ปัตตานี-นราธิวาส) เมื่อถึงบ้านนาประดู่บริเวณ กม.ที่ 28 จะมีทางแยกขวาเข้าสู่น้ำตกทรายขาว เข้าไปอีก 7 กิโลเมตร ถึงที่ทำการอุทยานแห่งชาติ

 

วัดช้างให้ปี43 แจกพิธีฝังลูกนิมิต

 

ได้อ่านเรื่องหลวงปู่ที่ท่านรองนำมาให้อ่าน......น้ำตาซึมค่ะดีใจที่ได้เกิดทางใต้ในดินแดน
ที่เป็นประวัติของหลวงปู่.....ทุกครั้งที่ระลึกถึง....ท่านเมตตา....ยามมีเหตุการณ์ไม่ว่าจะภัยอุบัติที่เหตุที่ไม่รู้ล่วงหน้า......หรือขัดข้องเรื่องจิตใจ.......ท่านก็คอยเตือนภัยและคุ้มครองลูกหลานให้ปลอดภัยแคล้วคาด.......

เคารพรักศรัทธาหลวงปู่ทวด......

*เสี่ยล้างใจ หลวงปู่มาในซองเลยนะคะ....งดงามค่ะ

 

น้ำตกทรายขาวไม่ได้ไปหลายปีแล้วค่ะ ไม่กล้าไป.....จำได้ตอนเด็กๆ มีคุณอาชื่อจ่าสนอง จะนำเด็กๆลูกทหารไปเที่ยวน้ำตกทรายขาว....เด็กจะติดอาสนองประจำถ้าอากลับมาก็จะกระโดดขึ้นรถจี๊ปทหารแล้ว.....อารักเด็กและพาไปเที่ยวประจำ.....
มาโตอีกครั้ง...จากที่ทำงานที่จังหวัดยะลา นับได้เลยค่ะ ไปเพียงครั้งเดียว....
ตอนนี้ยังไปเที่ยวน้ำตกทรายขาวได้อีกหรือเปล่าค่ะ................คนพื้นที่ช่วยตอบด้วยค่ะ..........อยากทราบ......

 

น้ำตกทรายขาวผมไปบ่อยครับ ล่าสุดก่อนเกิดเหตุการปีสองปี
ถนนสะดวก ร้านค้าเยอะ คนเที่ยวมาก แต่เด๋วนี้ไม่รู้ รอฟังข่าวอีกคน