เราจะแก้นิสัยเสียของตนเองอย่างไรดีครับ

คือผมมักเป็นพวกชอบทำ สีลัพพตปรามาส เสมอๆ กล่าวคือ ทำศีล 5 ให้บริสุทธิ์ไม่ด่างเลย ผมทำได้อย่างมากแค่ 7 วันเองครับ กรรมบท 10 ยิ่งแล้วไปใหญ่ แค่วันเดียวก็รู้สึกว่าหืดขึ้นคอเลยละ(ถือกรรมบท10+ศีลอุโสถด้วย) ตอนที่ทำได้รู้สึกว่า สุขมาก กิเลสมันโดนกดไว้หมดเลย ไม่กำเริบ แต่พอได้ระยะเดียวเหมือนมารมันจะรู้ว่าถ้าเราไปเกินกว่านี้ต้องพ้นมือมันแน่ เลยส่งเหตุการต่างๆ มาเพื่อลองใจเราเสมอ แรกๆ พอทน แต่แล้วก็ตะบะแตก กำเริบซะงั้น ทุกทีเลย จะโทษสิ่งแวดล้อมก็ใช่ที่ เพราะถ้าเราแข็งใจได้ก็พ้นละ เคยคิดว่าตนเองคงเป็น เนยยะ แต่ตอนนี้ชัดๆเลยว่า ปทปรมะ แน่นอน

เหนื่อยใจกับตนเองเหลือเกิน เบื่อกับสันดานของตนเอง หาอะไรดีไม่ได้เลยจริงๆ ตัวเรา กรรมฐานที่เคยฝึก นับวันยิ่งเสื่อมลงเรื่อยๆ เพราะกลายเป็นคนบ้า ชอบผิดศีล ข้อ 5 เสมอ

ผมต้องทำอย่างไรดีครับ หรือว่าต้องหายาตัดเหล้ามากิน ถ้าคราวหน้ายังอยากกินอีกให้มันตายไปซะ ต้องเอาชีวิตมาเดิมพันก็น่าจะดี เพราะอย่างน้อยก็น่าจะกลัวตายบ้าง หรือท่านไหนมีข้อแนะนำดีๆ อยากแนะนำเชิญสงเคราะห์ผมได้นะครับ หรือจะตำหนิแรงๆก็ได้ครับ ผมจะได้มีกำลังขึ้นมาอีกนิดก็ยังดีครับ

 

ต้องมีความตั้งใจจริงนะครับ ยึดหลักอิทธิบาทสี่ครับ ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา ครับ เบื้องแรกเลยควรเป็นสิ่งที่ออกมาจากใจแท้จริงว่าเราจะแก้ไขตัวเรา ส่วนไหนไม่ดี ค่อยๆลด ละ เลิก ไปเรื่อยๆ สนิมมันจับแน่นฝังใจมานานครับ ต้องมีความตั้งใจมั่นว่าเราต้องทำได้ เริ่มต้นอาจลดปริมาณการกินให้น้อยลงก่อน แต่ต้องใจแข็งนะครับ อย่ายอมแพ้กิเลสที่มันจะคอยมาหลอกลวงเรา ถ้ามีสักครั้งหนึ่งที่คุณเอาชนะมันได้ คือ ไม่ทำตามความประสงค์ของมันได้ กำลังใจจะเริ่มมาแล้วครับ หลังจากนี้ก็พยายามยืดระยะเวลาให้นานออกไปเรื่อย อาจจะเป็นนาที เป็นชั่วโมง เป็นวัน เป็นเดือน หรือเป็นปี ขอให้คิดว่ายิ่งยืนระยะเวลาได้นานเท่าใดนั่นแสดงถึงพลังอำนาจจิตของคุณในอันที่จะข่มหรือละลายความคิดในด้านมืดทรงพลังมากขึ้นทุกวันๆ อะไรไม่สำคัญเท่ากับขอให้เริ่มทันทีเดี๋ยวนี้อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง จิตของคนเรามันคอยแต่จะพาเราไปสู่ที่ต่ำ ถ้าคุณทำตามที่มันสั่งนั่นคือคุณหลงตามกิเลสไปแล้วยากที่จะกลับคืน แต่เมื่อใดคุณสามารถทำสิ่งที่ตรงข้ามกับความต้องการของใจได้นั่นคือคุณเดินมาถูกทางแล้วครับ พัฒนามันต่อไปเรื่อยๆ คุณจะพบว่า คุณมองโลภ โกรธ หลง ได้ทะลุปรุโปร่งในทุกๆมุมมอง จนมันหมดศักยะภาพที่จะมาชักจูงคุณไปได้อีก เมื่อนั้นแหละครับ จิตคุณจะเป็นอิสระจากทุกอย่าง เพราะคุณจะรู้ตามจริง อนุโมทนาด้วยนะครับ

 

ธรรมดาครับ จิตใจมันเป็นงั้นมานานหลายภพหลายชาติ จะให้มาคุมมันทีเดียวอยู่ก็ยากครับ
ผมเองตอนไปรักษาศีลก็ขอศีลใหม่แทบทุกวันเลย ฮ่าๆ พยายามฝึกไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็ดีเอง
ของแบบนี้ต้องใช้เวลากับใจสู้ครับ สู้ๆครับ

 

เป็นกำลังใจให้ครับ

 

คุณจะต้องเรียนรู้ที่จะทำจิตให้รวมเป็นหนึ่งก่อนนะครับ ปัญหาของคุณตอนนี้คือ
จิตคุณไม่รวมมันเลยไม่มีพลังสู้กิเลส เพราะกิเลศเป็นใหญ่ในโลกต้องมีพลังมาก
จึงจะเอาชนะได้ ที่ว่าจิตไม่รวมคือมันแตกเป็นสองส่วน ส่วนที่อยากดื่มเหล้าหรือ
ตัวคุณที่อยากดื่มเหล้าซึ่งเป็นตัวใหญ่ และตัวเล็กคือตัวคุณที่พยายามควบคุมตัว
ใหญ่มันก็ไม่มีแรงสิครับ คุณต้องรวมจิตให้เป็นหนึ่งโดยการทำให้ตัวที่พยายาม
ควบคุมหายไปก่อน อย่างเช่นเวลาฟังเพลงที่คุณชอบจิตคุณไม่แบ่งเป็นสองใช่
ไหมมันไม่มีความรู้สึกว่าพยายามเลย เวลาที่คุณทำอะไรคุณต้องทำอย่างดูดด่ำ
เหมือนเวลาที่คุณฟังเพลงหรือทำสิ่งที่คุณชอบ อาจจะเวลาทานอาหารเอาใจทั้ง
หมดไว้ที่ฟันและลิ้นถ้ารู้สึกว่ากำลังใช้ความพยายามให้คลายลงจนมีความรุ้สึก
แบบเดียวกับฟังเพลง เมื่อคุณรวมจิตเป็นหนึ่งแล้วคุณจะรู้สึกมีพลังและทำอะไร
โดยไม่ต้องใช้ความพยายามเลยแต่เริ่มแรกสติจะคุมไม่อยุ่มันอยากเสวยอารมณ์
อะไรก็ปล่อยมันตามมันไปอย่าควบคุมมัน พอมันรวมเป็นหนึ่งได้นานก็ใช้สติดึง
มาอยู่ที่กายและตัวสตินี่แหละที่จะช่วยคุณได้ สตินี่คือการระลึกได้หรือความคิด
แรก ถ้าคุณเข้าถะงความคิดแรกนี้ได้คุณจะหมดปัญหาเลยมันเหมือนกับคนที่สูบ
บุหรี่เป็นสิบปีอยู่ดีๆวันหนึ่งเขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาเขาสัมผัสความคิดแรกได้ถึงแม้เขา
จะไม่รุ้ว่ามันคืออะไร เขาก็ทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วไม่สูบอีกเลยต่อจากนั้นมา คุณต้อง
คอยสังเกตความคิดแรกของคุณเสมอ ความคิดแรกนั้นเป็นสิ่งที่เป็นไปเพื่อการมี
ชีวิตอยู่เป็นที่ฝังสัญชาตญาณความอยู่รอดของมนุษย์ไว้เมื่อคุณมีสติและฟังเสียง
แรกคุณจะเลิกได้

 

ลองปล่อยใจสบายๆ ดูมั้ยครับ ยังไงเราเองก็เป็นมนุษย์ที่ยังมีกิเลสหนา บางอย่างอาจจะเป็นกรรมที่ติดเป็นนิสัยเรามา ผมลองกับตัวเอง พอกดมันไว้ ห้ามมันไว้ มันกลับอยากทำ แต่พอผมลองคิดว่า เออ กิเลส มันมาอีกแล้ว และก็ดูมันไป ไม่ห้ามมัน และต้องสอนมัน สักพักมันก็คลาย ผมเองมักหลุดไปตอนที่ใจมันขาดสตินี่ล่ะครับ ผมยังเลวอยู่จริงๆ พี่ bluebaby2 ก็ตอบได้ชัดเจนกว่าผมมาก ชาตินี้เราเกิดร่วมชะตากรรมเดียวกันครับ มันต้องผ่านไปได้

 

อาราธนาศีลก่อนนอน อย่างน้อยศีลบริสุทธิ์ 6-8 ชั่วโมงต่อวัน เป็นการสร้างกำลังใจ

ต้องเริ่มตั้งกฎให้ตนเอง เช่นจะไม่กินเหล้าในวันพระ ถ้าเพื่อนเยอะก็ต้องหัดปลีกวิเวกบ้าง

วันไหนกินเหล้าอย่าปฎิบัติ วันไหนปฎิบัติอย่ากินเหล้า เมื่อธรรมก้าวหน้า จิตจะค่อยๆละไปเองครับ

 

ขอบพระคุณทุกท่านมากครับ ข้อคิดที่ท่านให้มานั้นผมน้อมปฏิบัติตามครับ

อาจจะเป๋ไปหน่อยเหมือนเด็กหัดเดิน แต่ถ้าเดินเป็นแล้วมันคงคล่องกว่านี้ครับ

 

แค่ตั้งใจจะทำคุณงามความดี จิตก็เป็นกุศลแล้วค่ะ
อย่าโทษตนเองไปเลย
สู้ต่อไปนะคะ....

 

ลองทำแบบผมดูก่อนก็ได้ครับ

รักษาศีลทีละข้อๆไป เลือกเอาอันที่ตัวเองคิดว่ารักษาง่ายที่สุด

อย่างเช่นผม ข้อ1 ผมรักษาง่ายที่สุด ยุง มด แมลง จะไม่ฆ่าเลย

แต่อาจเผลอไปบ้างนะครับ เช่นเดินเหยียบมดโดยมองไม่เห็น หรือไม่เจตนา

พอเรารักษา ข้อ1 ไว้ได้ โดยดูจาก
1.เราไม่มีความคิดที่จะฆ่า
2.เราไม่สนับสนุนให้คนอื่นฆ่า
3.เราไม่ยินดีเมื่อคนอื่นฆ่า

ก็ลองรักษา ศีลข้อต่อไป ที่เราคิดว่ารักษาได้ง่ายลำดับต่อมา

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ทั้ง5ข้อ เราก็ควรที่จะรักษาไว้ให้พร้อมๆกันนะครับ

เพียงแต่เราเลือกมาเน้นๆสักข้อ พอเรารักษาได้แล้ว ก็จะเป็นกำลังใจ

หรือเป็นตัวอย่างในการรักษาศีลในข้อต่อๆไป

 

เข้าใจว่ายาตัดเหล้าที่คุณว่านี่มันมีผลข้างเคียงนะ เคยมีพวกๆกันเล่าให้ฟัง กล่าวคือประสาทจะเพี้ยนยามที่กลับไปกินอีก จริงๆแล้วถ้าเลิกดื่มไม่ได้ก็ไม่ต้องเลิกมัน แต่ลดลงมาจิ ให้เหลือแค่เบียร์ก็น่าจะ ok. แต่ในยามที่ดื่มแล้วศีลอีก4ข้อไม่ก้าวล่วงเลยจะดีมาก แต่เท่าที่สัมผัสมา พอได้ที่แล้วมันจะไม่ใช่ข้อ5ข้อเดียวละ คิ คิ

 

ศีล สมาธิ ปัญญา นี่ล่ะ ช่วยได้ เป็ยาตรง แต่ส่วนผสมสำคัญ(ให้พอดีกับเรา)

ศีล เริ่มจาก การตั้งใจ ตั้งเวลา ค่อยๆจากน้อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อทำได้ จะชนะขาดเมื่อเข้าสู่เขตโคตรภูญาณ

สมาธิ ตั้งใจ ควบคุมกำลังใจ ให้เหนือนิวรณ์ทั้ง5 โดยใช้กรรมฐานแก้อารมณ์ช่วย

ปัญญา เป็นผลจากการมีสติ ใช้ควบคุมกาย วาจา ใจ ให้ทรงศีล แลหมุนวนตัดกิเลสได้

...ท่านว่าอย่างนั้น ก็ลองดู...