กลัวผี

กลัวเพราะคิดไปเองน่ากลัวมากกว่าค่ะ ที่เคยเจอมาไม่เห็นน่ากลัวอย่างที่คิด แต่ดูน่าสงสารมากกว่าค่ะ ซีดเหมือนซากศพที่ตายเน่ามานาน หน้าตาหม่นหมอง บางคนอุ้มลูกก้มหน้า บางคนนั่งก้มหน้าตัวลีบ บางคนก็ผอมเสียจนน่าตกใจ เห็นแล้วน้ำตาไหลเองเพราะสงสารมากค่ะ นึกถึงทีไรก็ยังสงสารอยู่น่ะค่ะ คงยังไม่ถึงที่ตาย คิดแล้วตัวเราเองยังโชคดีมากกว่าพวกเขาเยอะแยะมากมาย มีโอกาสสร้างบุญสร้างบารมีเพิ่มพูนสะสมกันในปัจจุบันชาติ แต่พวกสัมปเวสีที่น่าสงสารพวกเขาหมดสิ้นไม่มีโอกาสอย่างพวกเรา ฉะนั้นอย่าไปกลัวเขาเลยค่ะ มีเมตตาให้พวกเขาเถอะค่ะ ส่งบุญให้พวกเขามากๆดีกว่าค่ะ แต่หากพวกเขาปรากฏตัวให้เห็นก็ให้คิดว่า คงอยากให้เราช่วยอะไร อย่าไปคิดว่าเขาจะทำร้ายเราเลยค่ะ มีแต่ในหนังเท่านั้น เรื่องจริงคงไม่ใช่แน่นอนน่ะคะ

 

อนุโมทนาบุญด้วยครับ..

 

อันนี้คล้ายกับ พวกนักเลงหลายๆคน ที่ไม่กลัวตาย ไม่กลัวผี แต่ดันกลัวเข็มฉีด ยา เหอๆ

 

หนีตำรวจ

เรื่องมีอยู่ว่า มือปืนคนหนึ่ง รับจ้างแล้วยิงคนตายมา

แล้วหนีตำรวจมาถึงวัด ขอให้พระช่วย
พระท่านก็ชี้ทางให้ไปซ่อน พอตำรวจมาถึง
ก็ถามว่าเห็นผู้ร้ายมาทางนี้มั่งไหม
พระท่านก็เงียบ
ซักพักหนึ่ง โจรก็กระโดนออกจากที่ซ่อน
บอกกับพระว่า
หลวงพี่ให้ผมไปกอดผีทำไมเนี้ย(ศพ)
พระท่านตอบกลับว่า

"ตอนไปยิงเขาให้ตายกลับไม่กลัว แล้วพอเป็นผีจะมากลัวทำไม"


หวังว่าคงได้ข้อคิดนะคับ

 

ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคับ

แต่เพื่อนผมฝากมาอย่าง

คืออยากให้แกล้งไว้
ถ้าเห็นจริงๆก็ทำเป็นไม่เห็น
เขาไมได้น่ากลัวหรอก
แต่เขาจะตาม มาขอความช่วยเหลือ ที่เขาอยากทำ
จะตามไม่ยอมหยุด จนกว่าเป้าหมายตัวเองจะสำเร็จ
ถ้าใครช่วยเขาใหวก็อนุโมทนานะคับ

เพราะเขาก็น่าสงสาร

(อันนี้ไม่ใช่ความคิดผมนะ- -")

 

ที่เราเจอก็มีทั้งดีและไม่ดี ไม่ดีก็ทำให้ไม่สบายไปเลย หรือไม่ก็สวดมนต์ไม่ได้ ที่ดีก็ให้ไปทำบุญและโมทนาบุญด้วย แต่สุดท้ายก็ได้บุญกันไปทุกคนทั้งผู้ให้กับผู้รับ แม้มันจะ อลหม่านไปบ้าง ก็ให้อภัยกันเพราะ ยังใงเราไม่พ้นความตายไปได้ เรามีโอกาส เขาไม่มีโอกาส ช่วยกันได้ก็ช่วยกันไป ส่วนมากเขาไม่หลอกหรอกคะ เขามาเตือน มาขอ มาช่วยเหลือในแบบของเขา แต่เราอาจไม่เข้าใจ
ส่วนตัวแล้ว คนที่เจอคือคนที่มีโอกาสนะ เพราะ จะได้ไม่ตั้งอยู่ในความประมาท และ เมื่อยังมีโอกาสก็รีบทำ รีบปฎิบัติ

 

กลัวเพราะไม่รู้ กลัวเพราะไม่เห็น ลองพิจารณาดูเล่นๆเขาก็เคยเป็นเหมือนเรา และอีกหน่อยเราก็จะเป็นเหมือนเขา เขาก้แค่ตายจากความเป็นมนุษย์ไป แล้วทำไมเราต้องกลัวก้หาเหตุผลมาสู้กะมันได้นะ แต่สุดท้ายก้กลัวอยู่ดี ผมก็งง

 

เกรียนกะผี

ช่วงวัยรุ่น ผมจะเป็นออกนักเลงหน่อย ชกมวยด้วย เลยไม่กลัวไรมาก เคยอยากรู้ว่าผีมีจริงใหม ก็เลยไปป่าช้า แล้วตะโกนว่า กรูต่อให้ทั้งป่าเลย อยากเจอว่ะ -- มากันเพียบเลย ไม่เห็นตัวชัดๆ แต่รู้สึกได้ เหมือนเวลาซ้อมมวยมากๆ เซ้นต์ต่อสู้จะไวมาก ใครจะเตะต่ำเตะสูง ร่างกายจะอัตโนมัติยกเข่ากันทันที สัมผัสถึงการมาสักยี่สิบกว่าๆ เห็นจะได้ ผมใจสู้เต็มที่ แต่ร่างกายเหมือนโดนดูดพลังงานไป สลบกองอยู่ตรงนั้นล่ะ วันหลังไปลองใหม่ เอากระทิงแดง กับเบอร์ดี้โรบัสต้าไป ยืนจิบอยู่ป่าช้า แล้วก็ลองใหม่ เฮ้ พวกเมิงทำได้แค่ให้หลับเหรอ อ่อนว่ะ ผลลัพภ์ไม่อยากอธิบาย แม่ได้พาไปรดน้ำมนต์ที่วัด ตอนนี้ รู้ล่ะว่ามันมีจริง ไม่ลองล่ะ ใครอยากเจอผี ลองมุขผมได้ ไปท้ามันเลย อย่าใส่พระไป อย่าสวดมนต์ด้วย ไม่ต้องวิ่ง คิดซะว่ามาดูหนังผี ดูอย่างเดียว

 

นี่ๆ ถ้าผีทีเป้นวิญญาณละก็ เราเห็นมันเหมือนกับคนเลยนะ มันไม่ต่างกับคนเลยสักนิดนะ
แต่พวกอสุรกาย พวกเปรตเราไม่เคยเห็นตอนที่มันเป็นตัวอะ เราเห็นแค่มันเป็นลูกไฟมา แค่นั้นแหละใครเห็นเล่าให้ฟังหน่อยสิครับ

 

อ่านดูแล้วก็สนุกดีนะครับ ^^

 

เมื่อก่อนเป็นคนที่กลัวผีมาก และก็เคยเห็นผีบ่อยเช่นกัน เห็นกันจะๆ ไม่ได้งัวเงีย หรือหลับๆตื่น
แต่ก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดครับ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยกลัวแล้วครับ เพราะรู้แล้วว่าที่ความกลัวเกิดขึ้นมานั้น มาจากจินตนาการ คิดฟุ้งซ่าน และกลัวตายนั่นแหละ เดี๋ยวนี้คิดว่าทุกคนเกิดมาก็ต้องตายกลายเป็นผีแน่นอน เลยไม่ค่อยจะกลัว

 

ผมก็เคยเจอตัวเป็นๆเต็มตาครั้งเดียว

ถ้าใครที่มีเซ็นสามารถติดต่อได้ บอกมาทีนะคับ

ผมก็อยากคุยกับพวกนั้นเหมือนกัน

 

สมัยที่ผมเป็นเด็กๆ ประมาณอายุสิบสอง เคยเป็นเด็กวัด มีอยู่วันหนึ่งเกิดคิดอะไรกันก็ไม่รู้ ก็เล่นซ่อนแอบกันในวัดตอนประมาณ สองสามทุ่มนี่แหล่ะ สมัยก่อนก็ถือว่าดึกแล้วนะ เพราะคนน้อย ไฟฟ้าไม่ค่อยมี เล่นกันสักประมาณเกือบสิบคนได้ ก็วิ่งวนกันอยู่ใต้กุฏิพระนั่นแหล่ะเป็นกุฏิใต้ถุนโล่ง กุฏิมีหลายหลัง อยู่ห่างกันไม่มาก เพราะเป็นวัดในเมือง พระ เณรก็จำวัดกันหมดแล้ว ก็เล่นกันอยู่สักพัก ผมก็เห็นดวงไฟ กลม สีนวล ลอยอยู่ใต้กุฏิพระหลังหนึ่ง ที่แรกก็คิดว่าตาฝาดแล้วเรา แล้วก็เล่นต่อไปไม่สนใจ จนมีเพื่อนอีกคนหนึ่งมันเห็นเหมือนกัน แต่มันไม่เฉยแฮะ มันโวยวายดังมาก ยังกะเจอผีเลย ว่า อะไรอ่ะๆๆ แล้วเรียกเด็กวัดคนอื่นๆมาดู เท่านั้นแหล่ะแตกฮือกันทั้งหมดเลิกเล่น แล้วมีอยู่อีกครั้งหนึ่งไอ้คนนี้นี่แหล่ะมันโดนผีเข้า มันไม่รู้สึกตัวอะไรเลย บอกแต่ว่าร้อนๆ ดิ้นไปดิ้นมา มีเพื่อนคนหนึ่งไม่เชื่อคิดว่ามันหลอก ก็ตบกระโหลกมัน ตบจนเจ็บมือไปหมด มันก็ยังทำเหมือนเดิม จนทุกคนกลัว ต้องเข้าไปปลุกพระเณรให้ท่านช่วยไล่ออก สมัยก่อนเด็กๆ แม้จะซนมากเพียงไหน แต่ก็ยังมีความเคารพ พ่อแม่ ครูอาจารย์ พระ ไม่เหมือนเด็กๆ สมัยนี้เลยครับ

 

5555555+ สุดยอดครับท่าน...
อนุโมทนาด้วยครับ

 

..เรา คือ ผี ที่อยู่ในตัวคน(ร่างกาย)...

..เมื่อคน(ร่างกาย) ตาย ผี(เรา) ออกจากร่างกาย(คน)..

..ผี กับ เรา พวกเดียวกัน ต่างกันตรงที่อยู่อาศัย เรา คือ ผี ที่อาศัยร่างคนอยู่ /ผีอื่น อาศัยร่างอย่างอื่นอยู่ หรือไม่มีที่อาศัย เวียนทุกข์ เวียนสุข เช่นกัน

..ต่อเมื่อ ฉลาดถึงที่สุด จึงหลุดพ้นได้..พึงกลัวเป็นผีที่ไม่ฉลาด จึงดี แบ่งปันความสุขให้ผีด้วยกัน จึงควร เพราะต่างอยู่ในทะเลทุกข์เดียวกัน ผีที่ฉลาดมากบุญมาก ช่วยผีที่มีน้อยกว่า.....(หากอยู่ในฐานะที่ช่วยได้)