หลวงปู่พิศดู วัดเทพธารทอง และพระคณาจารย์สายต่างๆ (ข้อมูลวัตถุมงคล หน้า 1-8)....

Paiboon K · 27 มิถุนายน 2011

สวัสดีท่านสมาชิกทุกท่านครับ ขอนมัสการกราบหลวงปู่พิศดู ธมฺมจารี ด้วยความเคารพอย่างยิ่ง ขอร่วมเป็นลูกศิษย์หลวงปู่ด้วยคนนะครับ

หอยสังข์ · 27 มิถุนายน 2011

ยินดีตอนรับครับ

หิมาลัย · 27 มิถุนายน 2011

ธมฺมสิทโธ said: ↑

หลวงปู่พิศดู ธมฺมจารี กับ จิตพระอริยะ

ตตามที่ผมได้เคยเล่า เกี่ยวกับ เจโตปริยญาณ ขององค์หลวงปู่พิศดู ธมฺมจารีไว้ ว่าทำไมพระอรหัตน์ ใช้เจโตปริยญาณ มองดูจิตมนุษย์ทั่วไป รู้ได้อย่างไร? ว่าคนนั้นจิตสีอะไร? อารมณ์คนนี้เป็นอย่างไร ? ทำไมท่านจึงรู้ได้ ผมได้ไปค้นเอกสารหรือตำราคิดว่าน่าสนใจต่อสมาชิก จึงนำมาลงให้อ่านกัน คิดว่าคงเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อย ก่อนอื่นขอแก้ไข เกี่ยวกับองค์หลวงปู่พิศดู ธมฺมจารี คำว่า"กายทิพย์ "มาเป็น "กายแก้ว"

เจโตปริยญาณ แปลว่า รู้ใจคน คือรู้อารมณ์จิตใจคนและสัตว์ ว่าขณะนี้เขามีอารมณ์จิตเป็นอย่างไร มีความสุขหรือทุกข์ หรือมีอารมณ์ผ่องใส เพราะไม่มีอะไรมารบกวนจิตในให้ขุ่นมัว ที่เรียกว่าอุเบกขารมณ์ คืออารมณ์เฉยๆ ไม่มีสุขและทุกข์เจือปน รู้จิตของผู้นั้น แม้แต่จิตของเราเองว่า มีกิเลสอะไรเป็นกิเลสนำ คือมีอะไรกล้า ในขณะนี้จิตของผู้นั้นเป็นจิตประกอบด้วยกุศลหรืออกุศล เป็นจิตของท่านผู้ทรงฌานหรือเป็นจิตของผู้นั้นเป็นจิตประกอบด้วยกุศลหรืออกุศล เป็นจิตของท่านผู้ทรงฌานหรือเป็นจิตประกอบด้วยนิวรณ์รบกวน เป็นพระอริยะชั้นใด การจะรู้จิตของท่านผู้ใดว่า มีอารมณ์จิตของผู้ทรงฌาน หรือเป็นพระอริยะอันดับใดนั้น เราเองต้องเป็นผู้ทรงฌานเดียวกันหรือสูงกว่า การจะรู้ว่าท่านผู้นั้นเป็นพระอริยะเจ้าหรือไม่และระดับใดเราก็ต้องเป็นพระอริยด้วยและมีระดับเท่าหรือสูงกว่า ท่านมีฌานต่ำกว่าจะรู้ระดับฌานของท่านผู้ได้ฌานสูงกว่าไม่ได้ ท่านที่ไม่ได้ทรงความเป็นอริยะ จะรู้คุณสมบัติทางจิตของพระอริยะไม่ได้ ท่านที่เป็นพระอริยะต่ำกว่า จะรู้ความเป็นพระอริยะสูงกว่าไม่ได้ กฏนี้เป็นกฏตายตัวควรจดจำไว้อย่างพยากรณ์บุคคลผู้ทรงคุณสูงกว่า ถ้าไม่ได้อะไรเลย ก็จงอย่ากล้าพยากรณ์ เพราะการพยากรณ์พลาดจากความเป็นจริง มีโทษหนักในทางปฏิบัติ เพราะเรากลายเป็นโมฆีโยคีไป คือประกอบความเพียรด้วยการไร้ผล ในฐานนะที่อาจเอื้อมยกตนเหนือพระอริยะ เป็นกรรมหนักมาก ควรละเว้นเด็ดขาด

สีของจิต สีของจิตนี้ ในที่บางแห่งท่านเรียกว่า "น้ำเลี้ยงจิต" ปรากฏเป็นสีออกมาโดยอาศัยอารมณ์ของจิตเป็นตัวเหตุสีนั้นบอกถึงจิตเป็นสุข เป็นทุกข์ อารมณ์ขัดข้องขุ่นมัวหรือผ่องใส ท่านโบราณาจารย์ ท่านกล่าวไว้ดังนี้
๑. จิตที่มีความยินดีด้วยการหวังผลอย่างใดอย่างหนึ่ง กระแสจิตมีสีแดงปรากฏ
๒.จิตที่มีอารมณ์โกรธ หรือมีความอาฆาตจองล้างจองผลาญ กระแสจิตมีสีดำ
๓.จิตที่มีความผูกพันด้วยความลุ่มหลง เสียดายห่วงใยในทรัพย์สิน และสิ่งที่มีชีวิตกระแสจิตมีสีคล้ายน้ำล้างเนื้อ
๔. จิตที่มีกังวล ตัดสินใจอะไรไม่ได้เด็ดขาด มีความวิตกกังวลอยู่เสมอ กระแสจิตมีสีเหมือนน้ำต้มถั่วหรือน้ำซาวข้าว
๕.จิตที่มีอารมณ์น้อมไปในความเชื่อง่าย ใครแนะนำอะไรก็เชื่อ โดยไม่ใครจะตริตรองทบทวนหาเหตุผลว่าควรหรือไม่เพียงใด คนประเภทนี้เป็นประเภทที่ถูกต้มตุ๋นเสมอ ๆ จิตของคนประเภทนี้กระแสจิตมีสีเหมือนดอกกรรณิการ์ คือสีขาว
๖.คนที่มีความเฉลียวฉลาด รู้เท่าทันเหตุการณ์เสมอ เข้าใจอะไรก็ง่าย เล่าเรียนก็เก่ง จดจำได้ดี ปฏิภาณไหวพริบก็ว่องไว คนประเภทนี้ กระแสจิตมีสีผ่องใสคล้ายแก้วประกายพรึกหรือในบางแห่งท่านว่า คล้ายน้ำที่ปรากฏกลิ้งอยู่ในบัว คือมีสีใสคล้ายเพชร
สีของจิตโดยย่อ
เพื่อประโยชน์ในการสังเกตง่ายๆ แบ่งสีของจิตออกเป็นสามอย่าง คือ
๑.จิตมีความดีใจ เพราะผลอย่างใดอย่างหนึ่ง กระแสจิตมีสีแดง<O</O
๒.จิตมีทุกข์เพราความปรารถนาไม่สมหวัง กระแสจิตมีสีดำ
๓. จิตบริสุทธิ์ผ่องในไม่มีกังวล คือสุขไม่กังวล ทุกข์ไม่เบียดเบียน จิตมีสีผ่องใส<O</O
กายในกาย เมื่อรู้ลักษณะของจิตแล้วก็ควรรู้ลักษณะของกายในไว้เสียด้วยในมหาสติปัฏฐานสูตร พระพุทธเจ้าตรัสถึงกายในกายไว้ สำหรับนักปฏิบัติขั้นต้นก็ถือเอาอวัยวะ ภายใน เป็นกายในกาย ส่วนท่านที่ได้จุตูปปาตญาณแล้ว ก็ถือเอากายที่ซ้อนกายอยู่นี้เป็นกายในกาย กายในกายนี้มีได้อย่างไร ขอตอบว่า เป็นกายประเภทอทิสมานกาย คือดูด้วยตาเนื้อไม่เห็น ต้องดูด้วยญาณจึงเห็น ตามปกติกายในกาย หรือกายซ้อนกายนี้ก็ปรากฏตัวให้เจ้าของกายรู้อยู่เสมอในเวลากลับ ในขณะหลับนั้น ฝันว่าไปไหนทำอะไรที่อื่น จากสถานที่เรานอนอยู่ ตอนนั้นเราว่าเราไป และทำอะไรต่ออะไรอยู่ความจริงเรานอนและเมื่อไปก็ไปจริง จำเรื่องราวที่ไปทำได้บางคราวฝันว่าหนีอะไรมา พอตื่นขึ้นมาก็เหนื่อยเกือบตาย กายนั้นแหละที่เป็นกายซ้อนกาย หรือกายในกาย ตามที่ท่านกล่าวไว้ ในมหาสติปัฏฐาน ตามที่นักเจโตปริยญาณต้องการรู้ กายในกายแบ่งออกเป็น ๕ ขั้น คือ
๑. กายอบายภูมิ มีรูปร่างลักษณะ คล้ายกับคนขอทานที่มีแต่กายเศร้าหมดองอิดโรยหน้าตาซูบซีด ไม่ผ่องใส พวกนี้ตายแล้วไปอบายภูมิ
๒.กายมนุษย์ มีรูปร่างลักษณะค่อนข้างผ่องใส เป็นมนุษย์เต็มอัตรา กายมนุษย์นี้ต่างกันบ้างที่ มีส่วนสัดผิวพรรณ ขาวดำ สวยสดงดงามไม่เสมอกัน แต่ลักษณะก็บอดความเป็นมนุษย์ชัดเจน พวกนี้ตายแล้วเกิดเป็นมนุษย์อีก
๓.กายทิพย์ คือกายเทวดาชั้นกามาวจร มีลักษณะผ่องใส ละเอียดอ่อน ถ้าเป็นเทพชั้นอากาศเทวดา หรือรุกขเทวดาขึ้นไป ก็จะเห็นสวมมงกุฏแพรวพราว เครื่องประดับสวยสดงดงามมาก ท่านพวกนี้ตายแล้วไปเกิดเป็นเทวดาชั้นกามาวจรสวรรค์
๔.กายพรหม มีลักษณะคล้ายเทวดา แต่ผิวกายละเอียดกว่า ใสคล้ายแก้วมีเครื่องประดับสีทองล้วน แลดูเหลืองแพรวพราวไปหมด ตลอดจนมงกุฏที่สวมใส่ ท่านพวกนี้ตายไปแล้ว ไปเกิดเป็นพรหม
๕.กายแก้ว หรือกายธรรม ที่เรียกว่าธรรมกายก็เรียก กายของท่านประเภทนี้เป็นกายของพระอรหันต์ จะเห็นเป็นประกายพรึกทั้งองค์ ใสสะอาดยิ่งกว่ากายพรหมและเป็นประกายทั้งองค์ ท่านพวกนี้ตายแล้วไปนิพพาน การที่จะรู้กายพระอรหันต์ได้ต้องเป็นพระอรหันต์เองด้วย มิฉะนั้นจะดูท่านไม่รู้เลย
ตามที่กล่าวมา ตั้งแต่ข้อหนึ่งถึงข้อสี่นั้น กลาวว่า ท่านพวกนั้นตายแล้วไปเกิดที่นั้นๆ ก็หมายถึง ว่าท่านพวกนั้นไม่สร้างกรรมดี หรือกรรมชั่วที่มีกำลังแรงกว่าที่เห็นพวกไปสร้างกรรมดีหรือกรรมชั่วที่แรงกว่าก็ย่อมไปเสวยผลตามกรรมที่ให้ผลแรงกว่า
เจโตปริยญาณมีผลตามที่กล่าวมาแล้วการรู้อารมณ์จิตนั้นมีประโยชน์มากโดยเฉพาะก็คือ การรู้อารมณ์จิตของตนเองนั่นและสำคัญมาก จะได้คอยสกัดกั้นอารมณ์ชั่วร้ายที่เป็นกิเลสและอุปกิเลสไม่ได้มาพัวพันกับจิต ด้วยการคอยตรวจสอบกระแสจิตดูว่าขณะนี้จิตเราจะมีสีอะไร ควรรังเกียจสีทุกประเภท อย่าให้สีทุกอย่างแม้แต่นิดหนึ่งปรากฏแก่จิต เพราะสึกทุกอย่างที่ปรากฏนั้น เป็นอาการของกิเลสทั้งสิ้น สีที่ต้องการและสนใจเป็นพิเศษก็คือสีในคล้ายแก้ว ควรแสวงหาให้มีประจำจิตเป็นอันดับแรก ต้องเป็นแก้วทั้งแท่ง อย่าให้มีแกนที่เป็นสีปนแม้แต่นิดหนึ่ง สีที่เป็นแก้วนี้เป็นอาการของจิตที่ทรงฌาน ๔ ท่านผู้ทรงฌาน หนึ่งหรือท่านเรียกว่า ปฐมฌานจะมีกระแสจิตเหมือนเนื้อที่ถูกล้างบางๆเคลือบหนามาก เห็นแกนในสั้นไม่เต็มดวง และเป็นแกนนิดหน่อย ท่านที่ทรงฌาน สี่ หรือจตตุถฌาน กระแสจิตจะดูเป็นแก้วทั้งดวง เป็นเสมือนก้อนแก้วลอยอยู่ในอก
จิตของพระอริยะ
๑. ท่านที่มีอารมณ์วิปัสสนาญาณเล็กน้อย เรียกว่าได้เจริญวิปัสสนาญานพอมีผลบ้าง จะเห็นเริ่มมีประกายออกเล็กน้อย เป็นลักษณะบอกชัดว่า ท่านผู้นั้นได้เจริญวิปัสสนาญาณได้ผลบ้างแล้ว<O</O
๒. พระโสดาบัน กระแสจิตจะเกิดเป็นประกายคลุมจิตเข้ามา ประมาณหนึ่งในสี่ <O</O
๓.พระสกิทาคามี กระแสจิตมีประกายออกมาประมาณครึ่งหนึ่ง<O</O
๔. พระอนาคามี กระแสจิตจะเป็นประกายเกือบหมดดวง จะเหลือส่วนที่ไม่เป็นประกายนิดหน่อย <O</O
๕. ท่านได้บรรลุอรหันต์กระแสจิตจะเป็นประกายหมดทั้งดวง คล้ายดาวประกายพรึกลอยอยู่ในอกกระแสจิตที่เป็นประกายทั้งดวงนี้ ควรเป็นกระแสจิตที่นักปฏิบัติสนใจและพยายามแสวงหามาให้ได้ ถึงแม้ว่าจะต้องเสียชีวิต เพราะได้มาซึ่งกระแสจิตผ่องในเป็นประกายแล้ว ก็ควรเอาชีวิตเข้าแลกประกายจิตไว้ เพราะถ้าได้จิตเป็นประกายก็จะหมดทุกช์สิ้นกรรมกันเสียที มีพระนิพพานเป็นที่ไป จะพบแต่สุขอย่างประเสริฐ ไม่มีทุกช์ภัยเจือปนเลย<O</O
ท่านที่ได้เจโตปริยญาณ มีผลเพื่อเสริมความบริสุทธิ์ผุดผ่องของจิตอย่างนี้และสามารถควบคุมจิตให้สะอาดผ่องใน ปราศจากละอองธุลี อันเป็นผลของกิเลสตลอดเวลา รวมทั้งรู้อารมณ์จิตของผู้อื่นด้วย การรู้อารมณ์จิต ของท่านผู้อื่นได้ก็มีประโยชน์มาก เพราะถ้ารู้ว่าท่านผู้ใดทรงคุณธรรมสูงกว่า เพราะกระแสจิตผ่องใสกว่า จนพยากรณ์ไม่ได้ แสดงว่าสูงกว่าเราด้วยคุณธรรมแน่แล้ว ก็ควรรีบเข้าไปกราบไหว้ ขอให้ท่านเป็นครูอาจารย์สั่งสอนเพื่อผลต่อไป ถ้าเห็นว่าด้วยกว่า ควรคิดให้อภัยเมื่อผู้นั้นล่วงเกินหรือพลั้งพลาด ถ้าเป็นครูสอนสมณธรรม ก็ได้ประโยชน์ จะได้ให้กรรมฐานที่พอเหมาะพอดีแก่อัชฌาสัยและจริตศิษย์ จะได้ผลว่องไวในการปฏิบัติ
สำหรับกายในกายก็เหมือนกัน กายก็คือจิต จิตก็คือกาย เพราะเวลาถอดกายในออก ก็มีสภาพเป็นกาย ไม่ใช่เป็นก้อนเป็นแท่งตามที่คนทั่วไปคิด เมื่อถอดกายในกายออก กายใจจะปรากกฏตามบุญญาธิการที่สั่งสมอบรมไว้ ถ้าบุญมีผลเพียงเทวดา กายในกายก็จะมีรูปเป็นเทวดา เมื่ออกจากร่างนี้ไปสู่ภพอื่น ถ้ามีฌาน ร่างกายในก็จะปรากฏเป็นพรหม ถ้าหมดกิเลส กายในกายก็จะสดสะอาดมีประกายออก สว่างใสคล้ายแก้วสว่างมีแสงสว่างมาก ร่างอย่างนี้จะปรากฏเมื่อถอดกานในกายออกท่องเที่ยว
เจโตปริยญาณนี้ นอกจากจะรู้ความรู้สึกนึกคิดของตนเองและสัตว์แล้ว ก็ยังรู้ภาวะของจิตใจคนและสัตว์ที่มีบุญและบาปสั่งสมไว้มากน้อยเพียงใด ที่มีประโยชน์มากที่สุดก็คือรู้อารมณ์จิตของตนเองว่า ขณะนี้เป็นจิตที่ประกอบด้วยกุศลหรืออกุศล จิตมีกิเลสอะไรสั่งสมอยู่มากน้อยเพียงใด กิเลสที่สำคัญก็คือ กิเลสที่เป็นอนุสัย คือกิเลสที่มีกำลังน้อยไม่ค่อยจะแสดงอาการปรากฏชัดเจนนัก แต่ก็ฟูขึ้นในบางขณะ ยามปกติก็มีอาการนิ่งสงบ เช่น อารมณ์สมถะที่เป็นอุปกิเลสของวิปัสสนาญาณ อารมณ์ของสมถะนั้นจะแสดงอาการสงบระงับแนบนิ่งมาก จนความไหวทางจิตในเรื่องความใคร่ ความโกรธแค้นขุ่นเคืองความสั่งสมผูกพันไม่มีอาการปรากฏ จนเจ้าของเองคิด่า เรานี่สำเร็จมรรคผลเสียแล้วหรือ แต่พอนานๆ เข้าก็มีฟูขึ้นน้อย ๆเกิดขึ้นในยามสงัด คือไม่มีวัตถุเป็นเครื่อง เช่น ครุ่นคิดถึงความสวยสดงดงามของรูป ความไพเราะเพราะพริ้งจากเสียง ความหอมหวานจากกลิ่นรสอันโอชะจากรสต่าง ๆและความนิ่มนวลของสัมผัส อาการเหล่านี้จะเกิดขึ้นในยามที่ว่างจากสิ่งเหล่านั้น แต่จิตคิดไปและจะระงับได้เพราะการพิจารณาในกรรมฐานที่มีอาการตรงกันช้าม เช่นอสุภะเป็นต้น ที่เป็นอย่างนี้เพราะกำลังฌานในสมถะ ก็มีกำลังที่จะกดขี่กิเลสให้สงบระงับแนบสนิทได้ แต่มิใช่ว่าทำลายกิเลสให้สิ้นอำนาจเด็ดขาด เป็นแต่ปรามให้สงบระงับไปได้ชั่วคราวเท่านั้น ในยามที่อำนาจสมถะปรามกิเลสให้สงบนี้ ท่านที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์จึงหลงผิด คิดว่าสำเร็จมรรคผล ถ้าเราสำรวจตรวจจิตไว้เสมอตลอดวันเวลาแล้วเราก็จะทราบชัดว่า จิตเราสะอาดจริง หรือยังมีสิ่งโสมมแปดเปื้อนอยู่จะรู้ได้เพราะสีของจิตสีจะชัดหรือในจางก็ตามและจะเป็นสีอะไรก็ตามชึ้นชื่อว่าสีจะเป็นสีแดง สีดำ สีอย่างใดอย่างหนึ่งก็ตามเว้นไว้ แต่สีในและสึประกายพรึกเต็มดวงของจิต สีใสที่ไม่มีประกายหรือสีใสมีหระกายไม่เต็มยังมีสีใสปกติปนอยู่ ก็จงเร่งตำหนิตนเองได้แล้วว่า นี่เรายังคบความเลวไว้มากมายเพราะสึใสชื่อว่า เป็นสีประเสริฐ คือเป็นการแสดงออกของอุเบกชาจิตแต่ทว่าสีใสธรรมดาที่ไม่มีประกายนั้นเป็นสีในของฌานโลกีย์ มีอันที่จะสลายตัวกลับมาเป้นสีขุ่นมัวคือสีแดง สีดำเต็มขนาดได้เพราฌานโลกกีย์ยังเสื่อม ยังจัดเป็นจิตเลวสำหรับนักฏิบัติเพื่อมรรคผล ต่อเมื่อไรชำระจิตให้ใสสะอาดเป็นปกติ และมีประกายเต็มดวงโดยที่ไม่ต้องคอยปรับปรุงแก้ไข มองดูด้วยญาณเมื่อไรก็เป็นประกายแพรวพราว ถึงแม้จะประสบกับศัตรูเก่าที่เคยอาฆาตคุมแค้นกันมาแต่ปางก่อน จะถูกเสียดสีถากถางด้วยวาจาปรามาสอย่างไรก็ตามจิตสงบระงับ อำนาจโทสะ ไม่ฟู ออกจิตในมีอาการปกติ สม่ำเสมอตรวจดูด้วยญาณ ตรวจขณะที่ถูกด่าก็พบว่าจิตใสประกายแพรวพราว แม้อารมณ์ราคะเหนืออื่นใดก็ตามมายั่วเย้า จิตใจก็สดใสเป็นปกติ อย่างนี้จึงใช้ได้ นักปฏิบัติเพื่อมรรคผลจริง หากท่านมีหวังถึงพระนิพพานในชาตินี้เพราะอารมณ์จิตที่ผ่องในเป็นประกายเต็มดวงนั้น เป็นจิตที่ชำระกิเลสไม่เหลือ เป็นจิตของพระอรหันต์เท่านั้น ท่านจึงยกย่องนักปฏิบัติที่ได้เจโตปริยญาณว่า เป็นผู้ใกล้ ต่อพระนิพพานมากกว่าการได้ญาณอย่างอื่น ท่านที่กล่าวอย่างนี้ก็เพราะว่า ญาณนี้สามารถคอยชำระจิตคือตรวจสอบจิตของตนได้ตลอดเวลา แม้แต่อารมณ์กิเลสที่เป็นอนุสัยก็ยังรู้ ฉะนั้นนักปฏิบัติผู้หวังความพ้นทุกช์แก่ตนแล้วจงพยายามฝึกฝนตนให้ชำนาญในเจโตปริยญาณนี้ และเล่นให้คล่องแคล่วว่องไวจะได้ผลตามที่กล่าวมาแล้ว
<O</O

Click to expand...

ขออนุโมนาด้วยนะคะ สำหรับความรู้ดีๆที่นำมาให้สมาชิกได้อ่านกันเป็นประโยชน์มากค่ะ

bat119 · 27 มิถุนายน 2011

ขอบคุณคุณธมฺมสิทโธ ที่นำประสบการณ์และความรู้มาเผยแพร่ให้ศิษย์รุ่นใหม่ๆได้เรียนรู้กัน อนุโมทนาด้วยครับ

ทุเรียนทอด · 28 มิถุนายน 2011

ฌานกร said: ↑

ข้อนี้ผมเองก็มีความเชื่อเช่นนั้น และมั่นใจอย่างยิ่ง มีเรื่องเล่าให้ฟังครับ ในงานวันพระราชทานเพลิงศพองค์หลวงตามหาบัว ผมก็ไปงานนี้ด้วยและได้ไปกราบพ่อแม่ครูอาจารย์หลายรูป (ส่วนใหญ่เป็นพระมหาเถระ สายวัดป่าครับ) มีหลวงปู่รูปหนึ่งผมจำชื่อท่านไม่ได้ครับ "มีลูกศิษย์คนหนึ่งถามขึ้นมาว่าขาดเสาหลักไปแล้ว จะเป็นต่อไปอย่างไรครับหลวงปู่ หลวงปู่ท่านตอบว่าต้นไม้ใหญ่ล้ม ก็มีต้นไม้เล็กขึ้นมาแทน อย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ มีหลักให้ลูกศิษย์ลูกหายึดเหนี่ยวต่อไปอยู่แล้วไม่ต้องห่วง เก่าไปใหม่มา บ่ต้องห่วงเด้อลูกหลานเด้อ" ผมอาจจะถ่ายทอดไม่เหมือนคำพูดจริง แต่ท่านพูดประมาณนี้ครับ ต้องกราบขอขมาแด่พระแม่ครูอาจารย์ที่ลูกหลานได้นำคำกล่าวมาเผยแพร่ด้วยนะครับ เพื่อต้องการเทิดทูนครูบาอาจารย์จริงๆ ไม่ได้มีจิตที่ลบหลู่แต่ประการใดครับ
Click to expand...

อนุโมทนา ขอบคุณครับ เป็นการตอกย้ำในเรื่องของคำกล่าวที่ว่า

หากยังมีผู้ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า โลกก็จะไม่ว่างจากพระอรหันต์

สาธุครับ

ทุเรียนทอด · 28 มิถุนายน 2011

ขอขอบคุณ ท่านธมฺมสิทโธ มากๆครับ ที่มีเรื่องราวดีๆมาให้สมาชิกทุกท่านได้ศึกษาเสมอครับ

ToPiCaL · 28 มิถุนายน 2011

หลวงปู่ท่านสอนกรรมฐานอย่างไรบ้างครับพี่ทุเรียนทอด

ทุเรียนทอด · 28 มิถุนายน 2011

Paiboon K said: ↑

สวัสดีท่านสมาชิกทุกท่านครับ ขอนมัสการกราบหลวงปู่พิศดู ธมฺมจารี ด้วยความเคารพอย่างยิ่ง ขอร่วมเป็นลูกศิษย์หลวงปู่ด้วยคนนะครับ
Click to expand...

สาธุครับ.. หลวงปู่ท่านรับเป็นลูกศิษย์ตั้งนานแล้วครับ

ยินดีต้องรับสู่กระทู้นี้ครับ ที่นี่ทุกท่านสามารถร่วมพูดคุย แสดงความคิดเห็นต่างๆ แนะนำ ติชม หรือบอกบุญต่างๆก็ได้ครับ ทุกท่านที่นี่เป็นกันเองเสมอครับ

ลูกเสือ รอ. · 28 มิถุนายน 2011

<table style="width: 581px; height: 104px;" class="tborder" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1"><tbody><tr> <td class="thead"> ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 4 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </td> <td class="thead" width="14%"> [ แนะนำเรื่องเด่น ] </td> </tr> <tr> <td class="alt1" colspan="2" width="100%"> ลูกเสือ รอ., bat119, พล จันทบูรณ์, ทุเรียนทอด

มากราบหลวงปู่พิศดูท่านก่อนไปเข้านอน ...

ว่าแต่พี่ทุเรียนทอดนอนดึกเหมือนกันนะครับ ไงดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
</td></tr></tbody></table>

ทุเรียนทอด · 28 มิถุนายน 2011

ลูกเสือ รอ. said: ↑

<TABLE class=tborder style="WIDTH: 581px; HEIGHT: 104px" cellSpacing=1 cellPadding=6 border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 4 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>ลูกเสือ รอ., bat119, พล จันทบูรณ์, ทุเรียนทอด

มากราบหลวงปู่พิศดูท่านก่อนไปเข้านอน ...

ว่าแต่พี่ทุเรียนทอดนอนดึกเหมือนกันนะครับ ไงดูแลสุขภาพด้วยนะครับ

</TD></TR></TBODY></TABLE>
Click to expand...

สาธุครับ ผมเองตอนกลางวันทำงาน ตอนกลางคืนตอบกระทู้ ขอบคุณมากครับ คุณ ลูกเสือ รอ. ยังไงก็ดูแลสุภาพด้วยเช่นกันครับผม

.

ธมฺมสิทโธ · 28 มิถุนายน 2011

จริยวัตร-ความเป็นอยู่ ของหลวงปู่พิศดู ธมฺมจารี

สวัสดีสมาชิกทุกท่านและลูกศิษย์หลวงปู่ทุกคน ก่อนอื่นต้องขอบคุณ น้องทุเรียนทอด ที่ได้ถ่ายทอด ข้อวัตรปฏิบัติหลวงปู่ และขอเสริมจากน้องทุเรียนอีกนิด ว่า จริยวัตรหลวงปู่ที่ได้เห็น ได้สัมผัส ได้รู้ หลวงปู่ไม่ผิดพระวินัยแม้วินาทีเดียวเพราะหลวงปู่มี สติ อยู่ทุกวินาที ใครอยู่ใกล้ ย่อมรับรู้ได้ ไม่ว่าการนั่ง การเดิน เดินเสียงดังหลวงปู่จะสอนเลย หรือวางช้อนเสียงดัง การจัดภาชนะอาหาร ความสะอาด เป็นต้น สิ่งเหล่านี้ใครได้รับใช้หลวงปู่ ถือว่าได้ฝึกมารยาทชั้นสูงและได้ซึมซับไปด้วยเป็นเรื่องที่ดีมากๆ หลวงปู่เป็นพระที่อยู่ง่ายๆ สันโดด แต่จริวัตรงดงามที่สุด
อาหารการฉันขององค์หลวงปู่ เป็นของง่ายๆ เช่น ข้าวคลุกกะปิ กุ้งแห้งตำเป็นผง มะพร้าวคั่ว ขนมทองม้วน ฯลฯ สิ่งของดีๆเอาให้ลูกศิษย์ได้ทาน อย่างที่น้องทุเรียนทอดได้กล่าวไปแล้ว บางครั้งพวกเราก็โดนลองใจ เช่น เอาอาหารดีๆ ไปถวายอยากให้หลวงปู่ฉัน หลวงปู่รับเสร็จก็ยื่นให้ลูกศิษย์ท่านอื่นทานเลยก็มี เป็นการทดสอบอารมณ์ ว่ารู้สึกเสียดายหรือไม่ เป็นการสอนไปในตัวด้วย เป็นความลึกซึงขององค์หลวงปู่ ที่ไม่มีใครเหมือนและไม่เหมือนใคร
ที่วัดเทพธารทอง ไม่เคยเรี่ยไร วัตถุมงคลก็แจกอย่างเดียว ไม่มีให้เช่า
หลักการทำบุญเมื่อถวายแล้ว ไม่ต้องคิดว่าท่านจะต้องฉันของเรา ไม่ต้องตามไปดู ถวายแล้วก็แล้วกันไป ทำใจให้ผ่องใส อย่านึกเสียดายเป็นอันขาด บุญเกิดตั้งแต่ 3-5 วินาทีที่ได้ถวายแล้ว
ช่วงหลวงปู่ได้อาพาธ หลวงปู่ชอบรักษาไข้ ด้วยธรรมโอสถ ตลอดมา ไม่เคยบ่นถึงความเจ็บปวดทางกายเลย เหมือนกับกายกับจิต แยกกันคนละส่วนกัน
วันคืนหนึ่งๆของหลวงปู่ เต็มไปด้วยความเพียร ไม่มีภาระกิจใดๆ เป็นเครื่องกังวล
เวลาเป็นของตัวเอง ความเพียรเป็นของตัวทุกๆ อิริยาบท จริยวัตร จิตใจกับธรรมเป็นของตัวในอิริยาบถทั้งปวง
หนังสือที่หลวงปู่ชอบให้ลูกศิษย์อ่าน คือ ประวัติหลวงปู่แหวน ท่านเจ้าคุณนรฯ
คาถาชินบัญชร

Paiboon K · 28 มิถุนายน 2011

กราบหลวงปู่พิศดู สวัสดีท่านเจ้าของกระทู้และสมาชิกทุกท่าน ผมอยู่ในตลาดจันทบุรีครับ เคยไปทำบุญกับหลวงปู่ก่อนท่านละสังขาร2-3ครั้ง ครั้งแรกท่านอยู่ที่กุฏิสูงๆ 2 ชั้น ขึ้นไปกราบท่านข้างบน มีลูกศิษย์กำลังบีบนวดท่านอยู่ ลูกศิษย์ท่านหนึ่งก็ชวนผมให้ไปบีบนวดขาของท่าน บอกว่า เอาบุญกัน ผมจึงได้บีบนวดให้ท่านเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตของผม เวลาท่านสอนธรรมท่านจะพูดเหมือนลอยๆไปตามลม ให้เราตั้งใจฟังเอาเอง ก่อนกลับผมกับภรรยาได้นำปัจจัยใส่ซองถวายท่าน มีคนบอกว่าให้เขียนชื่อด้วย ผมก็เขียนชื่อผม-ภรรยา นามสกุล จำนวนเงิน ถวายท่าน ท่านรับและได้อ่านที่ผมเขียนว่า นาย..นาง.. ..ได้นำแก้วสารพัดนึกมาฝากไว้...บาท คำว่า "แก้วสารพัดนึก" ของท่านในวันนั้น ผมกับภรรยาจำมาถึงทุกวันนี้ ครั้งสุดท้ายไปกราบท่านที่กุฏิหลังใหม่ พอดีเพื่อนคนหนึ่งของผมเกิดความทุกข์อย่างใหญ่หลวงในชีวิต ผมจึงพาไปกราบหลวงปู่ แต่หลวงปู่อาพาธหนักต้องอยู่แต่ในห้องปลอดเชื้อ เราจึงกราบแต่ข้างนอก (วันนั้นเพื่อนซื้อหลอดไฟไปถวาย คงปราถนาความสว่างไสวของชีวิต) จากนั้นไม่นานท่านก็ละสังขาร ได้ไปกราบสรีระท่านที่วัดป่าคลองกุ้ง 2 ครั้ง ส่วนที่วัดเทพยังไม่ได้ไปเลยครับ

เฉียวฟง · 28 มิถุนายน 2011

กราบหลวงปู่พิศดู สวัสดีคุณทุเรียนทอดและสมาชิกทุกท่านครับ

Paiboon K · 28 มิถุนายน 2011

ขอถามคุณทุเรียนทอดหรือสมาชิกที่มีความรู้เรื่องวัตถุมงคลของหลวงปู่ครับ ว่าเหรียญพระพุทธพิมพ์ใบโพธิ์นี้ มีความเกี่ยวข้องกับหลวงปู่หรือไม่ครับ

Paiboon K · 28 มิถุนายน 2011

ลองทำรูปให้ใหญ่ขึ้นครับ

bat119 · 28 มิถุนายน 2011

ทุเรียนทอด said: ↑

จริตขององค์หลวงปู่ท่านเป็นพระปัจเจกฯ(เฉพาะตัว) อันนี้ก็อธิบายยากเหมือนกันนะครับ เพราะว่าแนวขององค์หลวงปู่ไม่ค่อยมีใครเลียนแบบได้ หากเป็นลีลาการสอนที่เฉพาะตัวอย่างมาก ถ้าท่านใดที่ได้มีโอกาสอยู่ปฏิบัติกับท่านจะทราบดี ทุกอย่างที่สอน ทุกอย่างที่บอก ที่สั่ง ที่ห้าม และทุกๆอย่างล้วนเป็นธรรมทั้งหมด ไม่มีแบบแผนตายตัวเหมือนที่อื่นๆ และแต่ละคนที่ได้รับมักไม่เหมือนกัน แต่ทุกคนที่ได้ก็จะได้ตามแต่จริตวิสัย เหตุปัจจัย และวาสนาบารมีของตน นั้นๆ (ธรรมของท่านล้ำลึกสุดขั้วจริงๆ )

ส่วนมากท่านก็สอนแนวที่ครูบาอาจารย์สายพระป่าท่านสอนนั่นแหละครับ แต่ท่านจะไม่ค่อยสอนแบบอธิบายมากมาย แต่จะบอกเพียงหัวข้อธรรมที่เป็นแก่นธรรมจริงๆ ส่วนมากจะสอนด้วยคำกลอนที่ฟังแล้วเข้าใจง่าย ท่านบอกว่า " อยู่กับเราต้องรู้จักฉลาด ให้สังคอยหัดเกตุ(การปฏิบัติของท่านเอาเอง)" บางทีท่านก็ให้คนอ่านหนังสือให้ฟัง และนั่นแหละครับ เวลามีใครอยู่ปฏิบัติกับท่านก็จะได้ฟังธรรมะของครูบาอาจารย์เหล่านั้นที่ท่านให้อ่านไปด้วย ส่วนมากท่านจะชอบให้อ่านเรื่อง ศิษย์โง่ไปเรียนเซ็น เล่ม 1-4 , หนังสือของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง หลวงปู่บอกว่า ใครฟังฤาษีลิงดำเทศแล้วจะรู้สึกมีกำลังใจ ว่าพระนิพพานเป็นเรื่องง่ายขึ้น , และหนังสือที่เกี่ยวกับครูบาอาจารย์สายป่า..ฯลฯ เหมือนกับท่านจะทราบว่า หนังสือเล่มไหน หน้าไหน เหมาะกับบุคคลใด แต่ถ้าหนังสือเล่มไหนสอนไม่ตรงตามหลักของพระศาสนา ท่านก็จะไม่ให้อ่าน อันนี้ก็แปลกมากแต่ก็จริง

หลวงปู่ท่านเป็นพระที่มีจริตคล้ายดั่งพระปัจเจกฯ คำสอนที่องค์ท่านมักสอนลูกศิษย์ และเทศนาเอาไว้จะเป็นหัวข้อที่เป็นแก่นธรรมจริงๆ (คล้ายกับคำสอนของหลวงปู่ดูลย์ อตุโล) เช่น..

" ใครที่เพิ่งเริ่มต้นปฏิบัติก็ให้ ภาวนา พุท = หายใจเข้า โธ = หายใจออก มีสติรู้อยู่กับลมหายใจ ไม่ต้องไปสนใจอย่างอื่น ดูลมเข้า ลมออก อย่างเดียวพอ "

หลวงปู่ท่านให้เครื่องมือในการทำงาน(ทางธรรม)มา 3 อย่างครับ

" สติ"= ความระลึกได้

" สัมปชัญญะ"= ความรู้ตัว

" วิริยะ"= มีความเพียรพยายาม

และให้ทำงาน 4 อย่าง (ให้พิจจารณา ดังนี้)
กาย= พิจจารณา ร่างกายต่างๆ
เวทนา = พิจจารณา ความเสวยอารมณ์ต่างๆ
จิต = พิจจารณา รู้ว่าจิตเรานั้นมีกิเลศ อะไร อย่างไร
ธรรม = พิจจารณา ในธรรมคำสอน

(งานเหล่านี้ รวมเรียกว่า มหาสติปัฏฐานสูตร เป็นพระสูตรที่สำคัญมากในการปฏิบัติธรรมเกี่ยวกับวิปัสสนากรรมฐานโดยตรง เส้นทางสายนี้ คือ ทางสายเอก มีทางสายเดียว ที่กว้างขวาง ตัดตรง ไม่มีโทษภัย สะดวกสบายแก่การดำเนินไปสู่พระนิพพานเป็นเป้าหมายปลายทางอย่างแน่นอน ไม่มีพระอรหันต์ พระอริยเจ้าองค์ใดที่ไม่ผ่านพระสูตรนี้ในการปฏิบัติสมาธิภาวนา ทางเส้นนี้ คือ หนทางแห่งปัญญาอย่างแท้จริง.. )

" ดูใจของเราอย่างเดียวพอ ไม่ต้องไปสนใจอะไร "

" คนเราส่วนมากจะถือเอาแต่สุขอย่างเดียว แต่จะหลีกเลี่ยงความทุกข์ แต่ไม่ค่อยมีใครรู้หรอกว่า สุขกับทุกข์มันติดกันอยู่ มันเป็นของคู่กัน จะวางแต่ทุกข์อย่างเดียวไม่ได้ "

" จะวางแต่ทุกข์อย่างเดียวไม่ได้นะ แต่ถ้าจะให้ได้สุข ต้องเอาทุกข์ลงทุนก่อน "

" เวลาเกิดทุกข์ ก็ให้กำหนดรู้อย่างเดียว ทุกข์พึงกำหนดรู้ "

" เวลาวางต้องวางสุขก่อน(ไม่ติดในสุข) พอวางสุขได้ทุกข์มันก็วางลงไปด้วย ที่เหลือก็มีแต่ความว่าง "

............. ฯลฯ

ท่านมีการสอนที่แยบยลมาก โดยการดุบ้าง ด่าแรงๆบ้าง เพื่อให้เราได้ประคองสติ และเป็นการทดสอบอารมณ์ไม่ให้หวั่นไหว ให้เราหัดคอยสังเกตุหาจุดบกพร่องของตัวเอง แต่ท่านไม่ได้โกรธจริง ทุกอย่างล้วนเป็นกิริยาของขันธ์5 เท่านั้น ถ้าใครเข้าใจจะรู้ซึ้งได้เลยว่า ความเมตตาจิตขององค์หลวงปู่มากล้นสุดพรรณา
บางทีพวกเราอยู่กับท่าน มีโยมเอาอาหารดีๆมาถวาย ท่านก็รับเอง(บุญสำเร็จสมบูรณ์แล้ว) แต่พอเขากลับไป ท่านก็ไม่ได้ฉัน ท่านกลับให้เราจัดการแทน ส่วนท่านฉันข้าวกับกระเทียม พริกแช่น้ำปลา หรือไม่ก็เก็บกับข้าวดีๆ ขนมอร่อยๆไว้รอพวกเรามา ให้เราได้รับของนั้นแทน ท่านบอกว่า เราเป็นพระป่า ของดีๆเราไม่อยากฉัน(จริงๆฉันเป็น) แต่ท่านเมตตาอยากให้เรามีกำลังใจเวลาอยู่กับท่าน ท่านให้เป็นรางวัล เวลามีทุกข์ไม่ว่า มากหรือน้อยท่านจะทราบได้โดยละเอียดแต่ไม่พูด แต่จะถามเสมอ ด้วยความเมตตาเป็นห่วง และจะสวดมนต์ช่วย โดยไม่เลือกว่าเป็นใคร ฯลฯ
ด้วยเหตุนี้เองที่ผมต้องเอาเรื่องราวดีๆที่เกี่ยวกับองค์ท่านมาเผยแพร่ คงถึงเวลาแล้วด้วย ผมรัก ศรัทธาในองค์หลวงปู่ ไม่ว่าท่านจะอยู่ที่ไหน เมื่อไหร่ผมก็มีท่านอยู่ในใจเสมอ บางทีก็นั่งน้ำตาไหลคิดถึงหลวงปู่ มันตื้นตันจริงๆครับ..

คำสอนขององค์หลวงปู่นั้นท่านมีคุณค่ามากๆ และยังมีอีกมากมายที่ท่านถ่ายทอดออกมา ซึ่งที่กล่าวมาเป็นเพียงส่วนเล็กๆในบางมุมเท่านั้น ผมเองอาจจะไม่เก่งที่จะอรรถาธิบายข้อธรรมเหล่านั้นได้ดีเท่าที่ควร แต่ถ้ามีสิ่งใดที่ผมจะคิดออก ก็จะนำเสนอท่านสมาชิก และท่านผู้สนใจอีกเรื่อยๆ ตามโอกาสเหมาะสมครับ..

ผมจึงมักกล่าวคำนี้เสมอๆครับว่า.. องค์หลวงปู่ท่านคือ พระผู้เป็นได้ยิ่งกว่าครูบาอาจารย์ของศิษย์ทุกคน

สาธุ....

.
Click to expand...

อนุโมทนา สาธุ หวัดดีคุณทุเรียนทอดและสมาชิกทุกท่านครับ เมื่อคืนแฟนมาเล่าให้ฟัง เพื่อนของแฟนจะทราบครับว่าผมนับถือหลวงปู่เป็นครูบาอาจารย์ แล้วรู้สึกว่าเพื่อนเค้าจะไม่เคยเห็นรูปหลวงปู่ด้วยซ้ำ แต่เมื่อวานเค้าฝันเห็นหลวงปู่พิศดู ผมเลยให้รูปที่ได้จากงานของหลวงปู่ฝากแฟนไปให้เค้าบูชา บอกว่ามีบุญนะเนี่ย หลวงปู่มาโปรด สักวันนึงหลวงปู่คงมาโปรดผมบ้างนะครับ

กราบหลวงปู่พิศดู

ธมฺมสิทโธ · 28 มิถุนายน 2011

365 วันกับการฝึกฝนจิต (เขียนโดย Dr. Sixteen)

ผมได้เจอข้อความที่ Dr.Sixteen ท่านได้เขียนไว้ อ่านดูแล้วรู้สึกเข้าใจง่าย ตรงกับเหตุการณ์ปัจจุบัน ที่มีคนอีกจำนวนมาก มองคนเข้าวัดแบบแปลกๆ ลองอ่านดูก็แล้วกัน

<TABLE style="WIDTH: 90%; mso-cellspacing: 0cm; mso-yfti-tbllook: 1184; mso-padding-alt: 0cm 0cm 0cm 0cm" class=MsoNormalTable border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="90%"><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0cm">365 วัน กับการฝึกฝนทางจิต

365 วัน กับการฝึกฝนจิตใจตนเอง

<O</O

<O</O
<O</O
<O</O
กลางวันผมทำงาน สอนหนังสือ ทำวิจัย ประชุม ทำเวิร์คช็อป เขียนหนังสือ ให้คำปรึกษาวิทยานิพนธ์แก่นักศึกษา แต่ตอนกลางคืนผมใช้เวลาของผมที่สำนักสงฆ์สติปัฐฐานธรรม ญาณสัมปันโน อุดมคงคาคีรีเขต ซึ่งเป็นสำนักวัดป่าแห่งเดียวในเขตอำเภอพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม พระอาจารย์สิงห์โต โฆษโก หัวหน้าสำนัก (ความจริงได้รับอนุญาตจัดตั้งวัดแล้ว แต่บางเรื่องยังไม่เรียบร้อย จึงขอเรียกสำนักไปพลางก่อน) ท่านเป็นพระป่าสายหลวงปู่มั่น ลูกศิษย์ของหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
<O</O
กิจวัตรประจำคืนที่สำนักสงฆ์แห่งนี้คือ สวดมนต์เย็น บางครั้งไปนั่ง”สอบอารมณ์” คือขอคำแนะนำจากพระอาจารย์เรื่องการทำสมาธิ หลังจากนั้นก็ไปฝึกฝนเอาเอง เดินจงกรมมั่งนั่งสมาธิมั่ง ตีห้าก็ลุกขึ้นมาสวดมนต์ทำวัตรเช้า พร้อมกับพระ ผมนอนคืนละ 4-5 ชั่วโมง โดยเฉลี่ย ทำอย่างนี้มาเป็นปีแล้ว <O</O
มีคนถามผมว่า ทำไปทำไม ทำแล้วได้อะไร ฯลฯ ผมก็ตอบแบบเหมาๆว่า เพราะผมชอบ ทำแล้ว มีความสุข ถูกจริตตัวเอง บางคนก็ถามต่ออีกว่า เห็นนรก สวรรค์หรือยัง ไปถึงขั้นไหนแล้ว ผมเลือกที่จะไม่ตอบคำถามเหล่านี้เพราะไม่เกิดประโยชน์อะไร
<O</O
ผมอธิบายกับตัวเองว่า การเข้าวัด เป็นการพาจิตของตัวเองไปรับการฝึกฝนอบรมให้มันเป็นจิตที่เชื่องแบบฉลาดเฉลียว รู้จักควบคุมตัวเอง จิตเป็นพลังงาน ไร้รูป ไร้สภาวะ ไร้ตำแหน่งแห่งที่ ส่วนหนึ่งอยู่ที่ตัวเรา และอีกส่วนหนึ่งอยู่คนอื่น โดยไม่มีเพศ ไม่มีชั้นวรรณะ จิตมีอยู่เองตามธรรมชาติ และมีอยู่ก่อนที่เราจะเกิด จิตสร้างสรรค์ตัวเองอยู่ตลอดเวลา หากได้รับการฝึกฝนที่ดีพอ จะสามารถดึงตัวเองออกจากวังวนของความทุกข์ได้ <O</O
พระพุทธเจ้าทรงมีกุศโลบายการฝึกจิตที่แยบยล และทรงนำมาสั่งสอนมนุษย์จนเกิดมรรคผลมากว่าสองพันปี พระอริยสงฆ์ที่ผ่านการฝึกฝนทางจิตจนเกิดมรรคผลในระดับต่างๆ จากโสดาปัตติผลจนถึงระดับสูงสุดคืออรหัตผล จิตเข้าสู่นิพพาน จะเป็นผู้ปราศจากทุกข์ ไม่เห็นแก่ตัว และใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ทั้งหมดเพื่อคนอื่น ดังหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน เป็นตัวอย่างผู้อุทิศตนด้วยเมตตาธรรมเพื่อสัตว์โลก
<O</O
ผมไม่มีข้อสงสัยในการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้าอีกแล้ว ส่วนลูกสาวตัวน้อยขี้สงสัยเคยถามผมว่า พระพุทธเจ้ามีจริงหรือไม่ ผมอึ้งยังไม่ทันจะให้คำตอบ พี่ชายวัย 12 ขวบซึ่งเรียนอยู่ ม.๑ หัวไว ตัดหน้าพ่อด้วยคำอธิบายสั้นๆแต่ลุ่มลึกว่า ผู้ที่สามารถเอาธรรมะที่ตัวเองค้นพบมาสอนคนให้พ้นจากความทุกข์ได้ บุคคลผู้นั้นแหละ ที่เราเรียกว่า พระพุทธเจ้า เออ... เอ็งเก่ง พอยอมยกนิ้วให้ <O</O
วิธีการฝึกจิตท่านบอกว่า มีถึง 40 วิธี แต่พระป่าสายหลวงปู่มั่น จะฝึกด้วยการกำหนดจิตไว้ที่ศูนย์กลางกาย คือที่สะดือ แต่จิตมันคือพลังงาน มีธรรมชาติที่เคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา เรื่องที่จะมาบังคับให้จิตอยู่นิ่งๆ นั้นลืมไปได้เลย อุบาย (กลยุทธ์) เบื้องต้นที่หลวงปู่มั่นแนะนำลูกศิษย์คือ เมื่อมันอยากจะวิ่ง ก็ให้มันวิ่งซะให้เข็ด โดยให้กำหนดจิตเห็นดวงไฟเท่าหัวไม้ขีด ใส่คำบริกรรม เช่น คำว่า “พุทโธ” ให้มันเกาะ เอาตัวสติมาจับแล้วพามันวิ่งวนรอบสะดือ แรกๆก็วิ่งช้าๆ เพื่อให้เกิดความชำนาญมากขึ้นเรื่อยๆ จนถึงขั้นที่จิต สติ (ตัวรู้) และคำบริกรรมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน <O</O
พูดง่ายๆแต่เวลาทำจริงๆยากมาก เพราะธรรมชาติของจิต มันดิ้นรน กวัดแกว่ง บางทีขัดขืนแบบดื้อด้าน ไม่อยากร่วมมือ บางครั้งต้องขู่ (เช่น ขู่ไม่ให้นอน ขู่ไม่ให้กินข้าว ขู่ว่าจะไม่ยอมพัก) แต่พอจะจัดการกับจิต ทำให้จิตสงบได้บ้าง ก็ต้องมาเจอกับอุปสรรคอื่นๆ ที่เป็นมารคอยรบกวนตลอดเวลา เช่น ความเหนื่อยล้า ความหิว ความง่วง ความฟุ้งซ่าน วิตกวิจารณ์ ความลังเลสงสัย ฯลฯ ผู้ที่ยอมรับการฝึกฝนทางจิตแบบนี้ ต้องเผชิญกับสิ่งเหล่านี้ตลอดเวลาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ บางคนถอดใจ ละทิ้งการฝึกฝนทางจิตไปอย่างน่าเสียดาย <O</O
การเดินทางข้ามภพข้ามชาติ มิใช่เรื่องง่าย การขาดศรัทธาและความมุ่งมั่นเพียงอย่างเดียว ก็ยากที่จะดึงจิตให้พ้น พระอาจารย์ท่านจึงสอนเสมอว่า อย่าหยุด เส้นทางยาวไกลแค่ไหนก็ต้องเดิน เพราะเป็นเส้นทางเดียวที่จะพาเราออกจากห้วงทุกข์ซึ่งเป็นวัฏวน ไม่รู้จบ เมื่อสติเผลอปล่อยจิตออกนอกกาย คือเผลอไปคิด ปรุงเรื่องโน้นเรื่องนี้ ก็ต้องมีสติรู้ตัวให้เร็วที่สุด แล้วใช้สติดึงกลับมาอยู่ที่ศูนย์กลางกายเหมือนเดิม ทำแล้วทำอีกจนชำนาญแรกๆอาจจะลุ้มลุกคลุกคลานเหมือนการฝึกขี่จักรยาน แต่ถ้าทำบ่อยๆ จะค่อยๆชำนาญ เมื่อจิตได้ลิ้มรสของความสงบสุข จิตจะเกิดความสนุกเพลิดเพลิน ถ้าหากฝึกฝนได้ถึงระดับจิตจะหมุนได้เองโดยอัตโนมัติ
<O</O
365 วันผมเดินได้ไกลถึงไหน และเมื่อไหร่จะถึงจุดหมายปลายทาง คือความพ้นทุกข์เสียที เรื่องนี้ตอบยากครับ ผมไม่ทราบจริงๆว่า จุดหมายปลายทางที่ว่านั้น อยู่ถึงไหน เป็นอย่างไร ต้องเดินอีกไกลไหม ผมไม่รู้เลย ผมรู้แต่เพียงว่า เส้นทางที่ผมกำลังเดินอยู่ในขณะนี้ เป็นเส้นทางที่ผมเลือกแล้ว ความรู้สึกแบบยิ่งเดิน ยิ่งมีความสุข ทำให้ผมอยากเดินต่อไปเรื่อยๆ
<O</O
<O</O
การสมาทานชีวิตบนเส้นทางสายนี้ ทำให้ผมเลิกดื่ม โกรธยากขึ้น เข้าใจและเห็นใจคนอื่นอยากทำประโยชน์ให้กับผู้อื่นมากขึ้น <O</O
ใครจะเดินบนเส้นทางสายนี้ เชิญเลยครับ พระพุทธเจ้าไม่สงวนลิขสิทธิ์ มีคนเดินไปตามทางที่ท่านบอกแล้วมากมาย คนที่ไปถึงจุดหมายปลายทางแล้วก็มี แต่สำหรับคนที่กำลังเดินไม่หยุด แม้เขาจะยังไปไม่ถึง แต่เขาก็อยู่ท่ามกลางเหล่าเทวดา และนางฟ้าผู้มีใจงดงาม <O</O
<O</O
<O</O

……………….. <O</O

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 1; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0cm">
โดยDr.Sixteen<O></O>

</TD></TR></TBODY></TABLE>
<O></O>
<O</O

จันท์คับ · 28 มิถุนายน 2011

ทุเรียนทอด said: ↑

จริตขององค์หลวงปู่ท่านเป็นพระปัจเจกฯ(เฉพาะตัว) อันนี้ก็อธิบายยากเหมือนกันนะครับ เพราะว่าแนวขององค์หลวงปู่ไม่ค่อยมีใครเลียนแบบได้ หากเป็นลีลาการสอนที่เฉพาะตัวอย่างมาก ถ้าท่านใดที่ได้มีโอกาสอยู่ปฏิบัติกับท่านจะทราบดี ทุกอย่างที่สอน ทุกอย่างที่บอก ที่สั่ง ที่ห้าม และทุกๆอย่างล้วนเป็นธรรมทั้งหมด ไม่มีแบบแผนตายตัวเหมือนที่อื่นๆ และแต่ละคนที่ได้รับมักไม่เหมือนกัน แต่ทุกคนที่ได้ก็จะได้ตามแต่จริตวิสัย เหตุปัจจัย และวาสนาบารมีของตน นั้นๆ (ธรรมของท่านล้ำลึกสุดขั้วจริงๆ )

ส่วนมากท่านก็สอนแนวที่ครูบาอาจารย์สายพระป่าท่านสอนนั่นแหละครับ แต่ท่านจะไม่ค่อยสอนแบบอธิบายมากมาย แต่จะบอกเพียงหัวข้อธรรมที่เป็นแก่นธรรมจริงๆ ส่วนมากจะสอนด้วยคำกลอนที่ฟังแล้วเข้าใจง่าย ท่านบอกว่า " อยู่กับเราต้องรู้จักฉลาด ให้สังคอยหัดเกตุ(การปฏิบัติของท่านเอาเอง)" บางทีท่านก็ให้คนอ่านหนังสือให้ฟัง และนั่นแหละครับ เวลามีใครอยู่ปฏิบัติกับท่านก็จะได้ฟังธรรมะของครูบาอาจารย์เหล่านั้นที่ท่านให้อ่านไปด้วย ส่วนมากท่านจะชอบให้อ่านเรื่อง ศิษย์โง่ไปเรียนเซ็น เล่ม 1-4 , หนังสือของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง หลวงปู่บอกว่า ใครฟังฤาษีลิงดำเทศแล้วจะรู้สึกมีกำลังใจ ว่าพระนิพพานเป็นเรื่องง่ายขึ้น , และหนังสือที่เกี่ยวกับครูบาอาจารย์สายป่า..ฯลฯ เหมือนกับท่านจะทราบว่า หนังสือเล่มไหน หน้าไหน เหมาะกับบุคคลใด แต่ถ้าหนังสือเล่มไหนสอนไม่ตรงตามหลักของพระศาสนา ท่านก็จะไม่ให้อ่าน อันนี้ก็แปลกมากแต่ก็จริง

หลวงปู่ท่านเป็นพระที่มีจริตคล้ายดั่งพระปัจเจกฯ คำสอนที่องค์ท่านมักสอนลูกศิษย์ และเทศนาเอาไว้จะเป็นหัวข้อที่เป็นแก่นธรรมจริงๆ (คล้ายกับคำสอนของหลวงปู่ดูลย์ อตุโล) เช่น..

" ใครที่เพิ่งเริ่มต้นปฏิบัติก็ให้ ภาวนา พุท = หายใจเข้า โธ = หายใจออก มีสติรู้อยู่กับลมหายใจ ไม่ต้องไปสนใจอย่างอื่น ดูลมเข้า ลมออก อย่างเดียวพอ "

หลวงปู่ท่านให้เครื่องมือในการทำงาน(ทางธรรม)มา 3 อย่างครับ

" สติ"= ความระลึกได้

" สัมปชัญญะ"= ความรู้ตัว

" วิริยะ"= มีความเพียรพยายาม

และให้ทำงาน 4 อย่าง (ให้พิจจารณา ดังนี้)
กาย= พิจจารณา ร่างกายต่างๆ
เวทนา = พิจจารณา ความเสวยอารมณ์ต่างๆ
จิต = พิจจารณา รู้ว่าจิตเรานั้นมีกิเลศ อะไร อย่างไร
ธรรม = พิจจารณา ในธรรมคำสอน

(งานเหล่านี้ รวมเรียกว่า มหาสติปัฏฐานสูตร เป็นพระสูตรที่สำคัญมากในการปฏิบัติธรรมเกี่ยวกับวิปัสสนากรรมฐานโดยตรง เส้นทางสายนี้ คือ ทางสายเอก มีทางสายเดียว ที่กว้างขวาง ตัดตรง ไม่มีโทษภัย สะดวกสบายแก่การดำเนินไปสู่พระนิพพานเป็นเป้าหมายปลายทางอย่างแน่นอน ไม่มีพระอรหันต์ พระอริยเจ้าองค์ใดที่ไม่ผ่านพระสูตรนี้ในการปฏิบัติสมาธิภาวนา ทางเส้นนี้ คือ หนทางแห่งปัญญาอย่างแท้จริง.. )

" ดูใจของเราอย่างเดียวพอ ไม่ต้องไปสนใจอะไร "

" คนเราส่วนมากจะถือเอาแต่สุขอย่างเดียว แต่จะหลีกเลี่ยงความทุกข์ แต่ไม่ค่อยมีใครรู้หรอกว่า สุขกับทุกข์มันติดกันอยู่ มันเป็นของคู่กัน จะวางแต่ทุกข์อย่างเดียวไม่ได้ "

" จะวางแต่ทุกข์อย่างเดียวไม่ได้นะ แต่ถ้าจะให้ได้สุข ต้องเอาทุกข์ลงทุนก่อน "

" เวลาเกิดทุกข์ ก็ให้กำหนดรู้อย่างเดียว ทุกข์พึงกำหนดรู้ "

" เวลาวางต้องวางสุขก่อน(ไม่ติดในสุข) พอวางสุขได้ทุกข์มันก็วางลงไปด้วย ที่เหลือก็มีแต่ความว่าง "

............. ฯลฯ

ท่านมีการสอนที่แยบยลมาก โดยการดุบ้าง ด่าแรงๆบ้าง เพื่อให้เราได้ประคองสติ และเป็นการทดสอบอารมณ์ไม่ให้หวั่นไหว ให้เราหัดคอยสังเกตุหาจุดบกพร่องของตัวเอง แต่ท่านไม่ได้โกรธจริง ทุกอย่างล้วนเป็นกิริยาของขันธ์5 เท่านั้น ถ้าใครเข้าใจจะรู้ซึ้งได้เลยว่า ความเมตตาจิตขององค์หลวงปู่มากล้นสุดพรรณา
บางทีพวกเราอยู่กับท่าน มีโยมเอาอาหารดีๆมาถวาย ท่านก็รับเอง(บุญสำเร็จสมบูรณ์แล้ว) แต่พอเขากลับไป ท่านก็ไม่ได้ฉัน ท่านกลับให้เราจัดการแทน ส่วนท่านฉันข้าวกับกระเทียม พริกแช่น้ำปลา หรือไม่ก็เก็บกับข้าวดีๆ ขนมอร่อยๆไว้รอพวกเรามา ให้เราได้รับของนั้นแทน ท่านบอกว่า เราเป็นพระป่า ของดีๆเราไม่อยากฉัน(จริงๆฉันเป็น) แต่ท่านเมตตาอยากให้เรามีกำลังใจเวลาอยู่กับท่าน ท่านให้เป็นรางวัล เวลามีทุกข์ไม่ว่า มากหรือน้อยท่านจะทราบได้โดยละเอียดแต่ไม่พูด แต่จะถามเสมอ ด้วยความเมตตาเป็นห่วง และจะสวดมนต์ช่วย โดยไม่เลือกว่าเป็นใคร ฯลฯ
ด้วยเหตุนี้เองที่ผมต้องเอาเรื่องราวดีๆที่เกี่ยวกับองค์ท่านมาเผยแพร่ คงถึงเวลาแล้วด้วย ผมรัก ศรัทธาในองค์หลวงปู่ ไม่ว่าท่านจะอยู่ที่ไหน เมื่อไหร่ผมก็มีท่านอยู่ในใจเสมอ บางทีก็นั่งน้ำตาไหลคิดถึงหลวงปู่ มันตื้นตันจริงๆครับ..

คำสอนขององค์หลวงปู่นั้นท่านมีคุณค่ามากๆ และยังมีอีกมากมายที่ท่านถ่ายทอดออกมา ซึ่งที่กล่าวมาเป็นเพียงส่วนเล็กๆในบางมุมเท่านั้น ผมเองอาจจะไม่เก่งที่จะอรรถาธิบายข้อธรรมเหล่านั้นได้ดีเท่าที่ควร แต่ถ้ามีสิ่งใดที่ผมจะคิดออก ก็จะนำเสนอท่านสมาชิก และท่านผู้สนใจอีกเรื่อยๆ ตามโอกาสเหมาะสมครับ..

ผมจึงมักกล่าวคำนี้เสมอๆครับว่า.. องค์หลวงปู่ท่านคือ พระผู้เป็นได้ยิ่งกว่าครูบาอาจารย์ของศิษย์ทุกคน

สาธุ....

.
Click to expand...

กราบหลวงปู่พิศดู สวัสดีครับพี่ทุเรียญทอดและสมาชิกทุกท่าน หลักธรรมคำสอนขององค์หลวงปู่ลึกซึ้งจริงๆครับ สาธุ

ทุเรียนทอด · 29 มิถุนายน 2011

Paiboon K said: ↑

กราบหลวงปู่พิศดู สวัสดีท่านเจ้าของกระทู้และสมาชิกทุกท่าน ผมอยู่ในตลาดจันทบุรีครับ เคยไปทำบุญกับหลวงปู่ก่อนท่านละสังขาร2-3ครั้ง ครั้งแรกท่านอยู่ที่กุฏิสูงๆ 2 ชั้น ขึ้นไปกราบท่านข้างบน มีลูกศิษย์กำลังบีบนวดท่านอยู่ ลูกศิษย์ท่านหนึ่งก็ชวนผมให้ไปบีบนวดขาของท่าน บอกว่า เอาบุญกัน ผมจึงได้บีบนวดให้ท่านเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตของผม เวลาท่านสอนธรรมท่านจะพูดเหมือนลอยๆไปตามลม ให้เราตั้งใจฟังเอาเอง ก่อนกลับผมกับภรรยาได้นำปัจจัยใส่ซองถวายท่าน มีคนบอกว่าให้เขียนชื่อด้วย ผมก็เขียนชื่อผม-ภรรยา นามสกุล จำนวนเงิน ถวายท่าน ท่านรับและได้อ่านที่ผมเขียนว่า นาย..นาง.. ..ได้นำแก้วสารพัดนึกมาฝากไว้...บาท คำว่า "แก้วสารพัดนึก" ของท่านในวันนั้น ผมกับภรรยาจำมาถึงทุกวันนี้ ครั้งสุดท้ายไปกราบท่านที่กุฏิหลังใหม่ พอดีเพื่อนคนหนึ่งของผมเกิดความทุกข์อย่างใหญ่หลวงในชีวิต ผมจึงพาไปกราบหลวงปู่ แต่หลวงปู่อาพาธหนักต้องอยู่แต่ในห้องปลอดเชื้อ เราจึงกราบแต่ข้างนอก (วันนั้นเพื่อนซื้อหลอดไฟไปถวาย คงปราถนาความสว่างไสวของชีวิต) จากนั้นไม่นานท่านก็ละสังขาร ได้ไปกราบสรีระท่านที่วัดป่าคลองกุ้ง 2 ครั้ง ส่วนที่วัดเทพยังไม่ได้ไปเลยครับ
Click to expand...

Paiboon K said: ↑

ขอถามคุณทุเรียนทอดหรือสมาชิกที่มีความรู้เรื่องวัตถุมงคลของหลวงปู่ครับ ว่าเหรียญพระพุทธพิมพ์ใบโพธิ์นี้ มีความเกี่ยวข้องกับหลวงปู่หรือไม่ครับ

Click to expand...

สวัสดีครับ สาธุ..อนุโมทนาด้วยครับสำหรับพี่ Paiboon K ที่ได้มีโอกาสถวายปัจจัย และถวายการนวดองค์หลวงปู่

เหรียญนี้เป็นเหรียญของหลวงปู่แหวนครับ น่าจะมีลูกศิษย์นำมาถวายให้หลวงปู่
พิศท่าน แล้วหลวงปู่ก็เสกให้อีกก่อนจะแจกต่อครับ หลวงปู่พิศดูท่านนับถือหลวงปู่แหวน ท่านชอบให้อ่านหนังสือประวัติหลวงปู่แหวนเสมอ ท่านบอกว่า.. " หลวงปู่แหวนท่านมีเมตตาสูง เรากับท่านเกี่ยวกัน "

และผมเองก็ยังเคยได้ยินหลวงปู่ท่านพูดบ่อยๆว่า หลวงปู่แหวนก็มาหาเราบ่อย ...

.

ทุเรียนทอด · 29 มิถุนายน 2011

ธมฺมสิทโธ said: ↑

จริยวัตร-ความเป็นอยู่ ของหลวงปู่พิศดู ธมฺมจารี

สวัสดีสมาชิกทุกท่านและลูกศิษย์หลวงปู่ทุกคน ก่อนอื่นต้องขอบคุณ น้องทุเรียนทอด ที่ได้ถ่ายทอด ข้อวัตรปฏิบัติหลวงปู่ และขอเสริมจากน้องทุเรียนอีกนิด ว่า จริยวัตรหลวงปู่ที่ได้เห็น ได้สัมผัส ได้รู้ หลวงปู่ไม่ผิดพระวินัยแม้วินาทีเดียวเพราะหลวงปู่มี สติ อยู่ทุกวินาที ใครอยู่ใกล้ ย่อมรับรู้ได้ ไม่ว่าการนั่ง การเดิน เดินเสียงดังหลวงปู่จะสอนเลย หรือวางช้อนเสียงดัง การจัดภาชนะอาหาร ความสะอาด เป็นต้น สิ่งเหล่านี้ใครได้รับใช้หลวงปู่ ถือว่าได้ฝึกมารยาทชั้นสูงและได้ซึมซับไปด้วยเป็นเรื่องที่ดีมากๆ หลวงปู่เป็นพระที่อยู่ง่ายๆ สันโดด แต่จริวัตรงดงามที่สุด
อาหารการฉันขององค์หลวงปู่ เป็นของง่ายๆ เช่น ข้าวคลุกกะปิ กุ้งแห้งตำเป็นผง มะพร้าวคั่ว ขนมทองม้วน ฯลฯ สิ่งของดีๆเอาให้ลูกศิษย์ได้ทาน อย่างที่น้องทุเรียนทอดได้กล่าวไปแล้ว บางครั้งพวกเราก็โดนลองใจ เช่น เอาอาหารดีๆ ไปถวายอยากให้หลวงปู่ฉัน หลวงปู่รับเสร็จก็ยื่นให้ลูกศิษย์ท่านอื่นทานเลยก็มี เป็นการทดสอบอารมณ์ ว่ารู้สึกเสียดายหรือไม่ เป็นการสอนไปในตัวด้วย เป็นความลึกซึงขององค์หลวงปู่ ที่ไม่มีใครเหมือนและไม่เหมือนใคร
ที่วัดเทพธารทอง ไม่เคยเรี่ยไร วัตถุมงคลก็แจกอย่างเดียว ไม่มีให้เช่า
หลักการทำบุญเมื่อถวายแล้ว ไม่ต้องคิดว่าท่านจะต้องฉันของเรา ไม่ต้องตามไปดู ถวายแล้วก็แล้วกันไป ทำใจให้ผ่องใส อย่านึกเสียดายเป็นอันขาด บุญเกิดตั้งแต่ 3-5 วินาทีที่ได้ถวายแล้ว
ช่วงหลวงปู่ได้อาพาธ หลวงปู่ชอบรักษาไข้ ด้วยธรรมโอสถ ตลอดมา ไม่เคยบ่นถึงความเจ็บปวดทางกายเลย เหมือนกับกายกับจิต แยกกันคนละส่วนกัน
วันคืนหนึ่งๆของหลวงปู่ เต็มไปด้วยความเพียร ไม่มีภาระกิจใดๆ เป็นเครื่องกังวล
เวลาเป็นของตัวเอง ความเพียรเป็นของตัวทุกๆ อิริยาบท จริยวัตร จิตใจกับธรรมเป็นของตัวในอิริยาบถทั้งปวง
หนังสือที่หลวงปู่ชอบให้ลูกศิษย์อ่าน คือ ประวัติหลวงปู่แหวน ท่านเจ้าคุณนรฯ
คาถาชินบัญชร
Click to expand...

อนุโมทนาครับ ที่ช่วยเสริมให้ข้อมูลให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นครับ พวกเรามีองค์หลวงปู่เป็นศูนย์รวมใจด้วยกันทั้งสิ้น เมื่อตอนบ่ายๆก็มีคนโทรเข้ามาบอกว่า ศรัทธาในองค์หลวงปู่พิศดูมาก เพราะได้อ่านจากข้อเขียนที่เรา และท่านทั้งหลายช่วยกันเผยแพร่ แม้เขาไม่เคยได้พบองค์หลวงปู่องค์จริง และไม่ใช่สมาชิกเวปพลังจิต แต่พอได้อ่านข้อความที่ได้โพสน์ในกระดานแห่งนี้ ก็ทำให้นับถือองค์หลวงปู่เป็นครูบาอาจารย์อีกองค์ของเขาด้วย น่าปราบปลื้มยิ่งนักครับ สาธุ อนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยครับ

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

หลวงปู่พิศดู วัดเทพธารทอง และพระคณาจารย์สายต่างๆ (ข้อมูลวัตถุมงคล หน้า 1-8)....

Paiboon K เป็นที่รู้จักกันดี

หอยสังข์ เป็นที่รู้จักกันดี

หิมาลัย เป็นที่รู้จักกันดี

bat119 เป็นที่รู้จักกันดี สมาชิก Premium

ทุเรียนทอด เป็นที่รู้จักกันดี

ทุเรียนทอด เป็นที่รู้จักกันดี

ToPiCaL เป็นที่รู้จักกันดี

ทุเรียนทอด เป็นที่รู้จักกันดี

ลูกเสือ รอ. เป็นที่รู้จักกันดี

ทุเรียนทอด เป็นที่รู้จักกันดี

ธมฺมสิทโธ เป็นที่รู้จักกันดี

Paiboon K เป็นที่รู้จักกันดี

เฉียวฟง เป็นที่รู้จักกันดี

Paiboon K เป็นที่รู้จักกันดี

ไฟล์ที่แนบมา:

เหรียญพระพุทธ.jpg

Paiboon K เป็นที่รู้จักกันดี

ไฟล์ที่แนบมา:

เหรียญพระพุทธ-1.jpg

เหรียญพระพุทธ-2.jpg

bat119 เป็นที่รู้จักกันดี สมาชิก Premium

ธมฺมสิทโธ เป็นที่รู้จักกันดี

จันท์คับ เป็นที่รู้จักกันดี

ทุเรียนทอด เป็นที่รู้จักกันดี

ทุเรียนทอด เป็นที่รู้จักกันดี

แชร์หน้านี้

แชร์หน้านี้

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

หลวงปู่พิศดู วัดเทพธารทอง และพระคณาจารย์สายต่างๆ (ข้อมูลวัตถุมงคล หน้า 1-8)....

ไฟล์ที่แนบมา:

เหรียญพระพุทธ.jpg

ไฟล์ที่แนบมา:

เหรียญพระพุทธ-1.jpg

เหรียญพระพุทธ-2.jpg

แชร์หน้านี้

การค้นหาที่มีประโยชน์

ติดต่อเรา