การนึกฟุ้งซ่านเป็นบทสวดมนต์บางท่อน

1.เมื่อก่อนในใจจะฟุ้งซ่านเกี่ยวกับจะมีเสียงเพลงคือร้องเพลงในใจแต่ไม่นานมานี้สวดมนประจำเลยเพ้อเป็นเสียงสวดมนต์ เอาแค่บางท่อนมา ท่อนกลางบ้างก็มีซ้ำๆเป็น10รอบเลย อันนี้บาปไหมครับ
2.ตอนไปบวชเนกขัมมะชอบตอนสวดพระคาถาป้องกันภัยทั้งสิบทิศ พอออกมาแล้วฟุ้งซ่าน ชอบร้องออกมาบางท่อนๆ เป็นติดปากไปแล้วอะครับ อันนี้บาปไหมครับ

 

ไม่บาป เพราะ คุณไม่ได้ คิดปรุงแต่งในแบบปรามาส
เพียงแต่งคุณ คิดออกมาบางท่อนเพื่อเป็นเครื่องผูกสมาธิ
เท่านั้น คุณลองนีกดูดีๆ เพราะดิฉันคงไม่รู้รายละเอียด
ทั้งหมดของความคิดคุณ..

 

ดีใจนะคะ เพราะว่าเป็นเหมือนกัน ที่อยู่ๆคิดวนเวียนถึงบทสวดมนต์บางท่อน
เช่น เมื่อก่อนชอบดูดวงมาก แต่อยู่ๆ ในหัวก็มีบทสวดท่อนหนึ่งลอยเข้ามา
"นัตถิ เมสรณัง อัญญัง (สรณะอื่นของข้าพเจ้าไม่มี 3 รัตนะนี้)"
เหมือนจิตใต้สำนึกเราออกมาเตือนว่า เพลาๆดูดวงได้แล้วเพราะมัน
ไม่ใช่ที่พึ่งอันประเสริฐ..

 

สาธุครับ ชอบจังเลยทั้งคำถามและคำตอบน่ะ สมัย ก่อนผมก็ชอบ ครูบาอาจารย์ ผมก็จะแซวว่า อ้าวไอ้ป๊อบ เอ็งไป ดูด วง อีกแล้วเหรอ 555555
ผมเองบางครั้งก็นึกเพลิน เหมือนกัน เวลาฟังพระท่านสวดมนต์เพราะๆ น่ะ สวดผิดบ้างถูกบ้างก็นั่งขำตัวเองไป มันก็เป็นความสุขอีกแบบหนึ่งน่ะครับ ผมว่าได้บุญนะ ท่านครูบอกว่า เหมือนเราฝึกทบทวนธรรมะ อยู่เรื่อย ดีซะอีก ดีกว่าเอ็งเอาเวลาไปคิดไม่ดีกับคนอื่น
จริงไม่ใช่ฟุ้งซ่านครับเรียกว่ามโนสัญญาจะดีกว่า

สาธุครับผม

 

ได้บุญจ้า
เขาเรียกว่า ฌาน อ่อนๆๆจ้า

 

คำสวดฝังลงในหัว หรือที่เรียกกันง่ายๆว่า "ความจำ" ไงครับ ฮ่าๆๆ

มันก็เหมือนกับที่เราจำเรื่องอื่นๆนั่นแหละ เพียงแต่ครั้งนี้เป็นบทสวด

แต่ว่าฟุ้งซ่านเป็นบทสวดมันก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ไม่บาป ไม่บุญ ไม่มีเจตนาทั้งดีและร้าย

แต่ถ้าจะให้ดีก็ให้ระลึกถึงปัจจุบันด้วยสติให้มากที่สุดครับ ... จิตตภาวนาไง...

 

ผมก็เคยเป็นเหมือนกันครับ เป็นประโยคในยอดพระกันต์ไตรปิฎก อยู่ๆก็ผุดมาในหัวเหมือนกัน เวลาเล่นเนตหรือทำงานอื่นๆ

 

เราก็เป็นค่ะ กลัวอยู่ว่าจะเป็นการปรามาสไหม