ภพซ้อนภพ...ที่รอการพิสูจน์

เรื่องนี้เป็นเรื่องก้ำกึ่งกันระหว่างเรื่องของมิติเวลา อนาคต ถ้าจะคิดว่ามีจริงก็คงจะใช่ไม่น่าผิด แต่จะผิดตรงที่ว่าจุดสมมติของความสัมพันธ์ของโลกคู่ขนานนั้นเป็นเพียงผลแห่งกรรมตามธรรมชาติที่ได้ส่งผลอย่างเป็นระบบไม่ใช่ของคนใดคนหนึ่ง แต่เป็นของทุกๆ ดวงจิตในเอกภพนี้ทั้งหมด ซึ่งอาจไม่ขึ้นอยู่กับกาลเวลาและระยะทาง ตามความเข้าใจของผมคิดว่ามิติมีอยู่มากมายจนนับแทบไม่ได้ขึ้นอยู่กับระดับพลังงานของดวงจิตที่ทรงอยู่ ถ้าอยู่ในมิติที่ละเอียดขึ้นก็จะเป็นวิญญาณหรืออทิสมานกายแต่ก็ยังสามารถแยกได้อีกหลายระดับ ซึ่งแต่ละระดับจะมีสภาวะเหมือนโลกใบใหม่ที่แยกออกจากโลกเก่า และอยู่ในระบบเดียวกันซ้อนกันเป็นล้านมิติ ซึ่งแยกไม่ได้ขึ้นอยู่กับระดับสภาวะพลังงานของดวงจิตว่าจะทรงอยู่ในระดับไหน และก็แน่นอนมันก็ขึ้นอยู่กับสภาวะกรรมบารมีที่แต่ละดวงจิตได้กระทำมา สังเกตุได้ง่ายมากๆ อนาคตมีจุดแยกได้อย่างนับไม่ถ้วนแต่มันยังไม่เกิดขึ้นจริง แต่เมื่อจะเกิดขึ้นจริงจะมีเพียงมิติเดียวที่เป็นจริง พระพุทธเจ้าเป็นผู้รู้แจ้งในความจริงทั้งปวง ดังนั้นอนาคตที่สามารถแยกออกได้เป็นล้านๆ ทางก็มีเพียงทางเดียวตลอดที่เป็นจริง ขึ้นอยู่ว่าใครจะสามารถเห็นถึงการเคลื่อนไปของระดับพลังงานที่เกิดจากทุกดวงจิตได้สร้างขึ้นมาก็คือกรรมนำไปนั่นเอง การที่คุณเวปสโนว์ไปได้ในหลายๆ มิติก็เพราะมันมีอยู่จริง แต่ถ้าเกี่ยวกับอนาคตที่จะคิดว่ามีโลกคู่ขนานอันนี้ผมขอค้านเต็มๆ ครับ ขอบอกว่าไม่มีจริง มันเป็นเพียงระบบการจัดระดับพลังงานของพลังงานจักรวาลทั้งหมด(การกระทำของทุกๆ ดวงจิต)ซึ่งจะกำหนดให้อนาคตเป็นอย่างไร แต่สามารถเกิดขึ้นจริงได้เพียงเส้นเดียวเหมือนกับเชือกขนาดยักษ์ที่เกิดจากกรรมของทุกๆ ดวงจิตมาพันรวมกัน โดยจุดที่มารวมกันก็คือปัจจุบันนั่นเอง เรื่องอย่างนี้ถามพระดีกว่า พระองค์ท่านคงเมตตาแน่นอนครับ ขอบคุณครับ

 

เคยเจอกับตัวเองค่ะ..ไม่รู้เขาเรียกว่าอะไร...คือช่วงเลิกงานตอนเย็นต้องขับรถไปรับน้องที่ บขส.ซึ่งต้องขับรถมอเตอร์ไซด์ผ่านถนนสายนั้น..ระหว่างที่ขับ..ยังคิดว่าเอ๊ะ..ทำไมวันนี้ถนนว่างจังเลยไม่มีรถสักคัน..ทั้งๆที่ช่วงเลิกงานรถเยอะมาก..ร้านขายของก็แปลกไปจากเดิม...หน้าร้านติดกระจกหมด..ไม่เหมือนเดิม...ไม่มีของออกมาขายข้างนอกร้านเลย..ถนนว่าง..เงียบ..เหมือนไม่มีคนเลย...พอขับไปสักพัก..เหมือนในหนังนะคะ..เหมือนเราขับรถผ่านออกไปอีกมิติหนึ่ง..แล้วกลับมาที่เดิม..ถนนสายเดิม..รถเยอะเหมือนเดิม...รีบจอดรถข้างทางแล้วคิดว่านี่คืออะไร??....เชื่อไหมค่ะ...เจอสถานการณ์แบบนี้ 3 ครั้ง...สถานที่เดิม..เหมือนเดิม...อย่างนี้เขาเรียกว่ามิติที่เหลื่อมกันอยู่หรือเปล่า?? ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ

 

น่าสนใจมาก คราวหน้า จดเวลา วันที่ ถ้าสามารถจดพิกัดได้ ยิ่งดี ครับ
หากสามารถตรวจสอบพลังงานแวดล้อมได้ (อาศัยเครื่องมือวิทย์ เช่นพลังงานไฟฟ้า ความหนาแน่น ) ก็อาจได้ข้อมูลอะไรดีดี นะครับ ว่าแต่ความรู้สึกนี้ เกิดขึ้นเมื่อไหร่ เร็วๆ นี้ หรือนานหลายปีมาแล้ว ครับ ถ้าเร็วนี้ ก็เป็นไปได้ หากห่วงเวลา กาลอากาศแปรปรวน (ความหมายคือกระแสแม่เหล็กผันผัน ไม่เสถียร )
การเกิดมิติภพ ก็เป็นได้นะครับ ว่าง ๆ pm มาคุยก็ได้ หรือ post ก็ได้นะครับ
น่าสนใจ

 

ว้าว.....แถวไหนครับ

 

ขอเล่าแระกันนะครับ

เหตุกราณ์นี้สมัยผมเรียน ปวส. ครับ
ตอนนั้นก็ดื่มมาครับ เมาเล็กน้อยประกอบกับความง่วง
ผมก็ขี่มอไซค์กลับบ้านมาตามถนนรามอินทราครับ
วันนั้นคือแปลกอย่างหนึ่งตอนดื่มกับเพื่อนๆอยู่ ก็มีแต่รถกู้ภัย เดียวก็มีเสียง วิ่งบ่อยผิดปกติ

ก็ขับมาถึงประมาญ กม.4ครับ มีแยกตรงนั้นแยกหนึ่งด้วยความเมาๆครับ ก็ไม่สังเกตุเห็นรถคันหน้ากะลังหยุดรอไฟแดง ด้วยความถนนโล่งผมเลยมาเร็วเลยเบรกซะเต็มที่เลยหน้าก้มลงไปตามแรงเบรคครับ แต่ไม่ชน พอเงยหน้าขึ้นมา ผมอยู่ที่เดิมแต่การจราจรหนาแน่นมาก
ขี่มอไซค์แบบซอกแซกตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรครับ รถมันติดแปลกๆ(รถเยอะเหมือนประมาญหัวค่ำตอนนั้นเกือบเที่ยงคืนแล้ว) ครับ ก็งงนิดหน่อยว่าทำไมมันเยอะครับ แต่ก็เริ่มง่วงเมาด้วยอยากกลับบ้านก็เรียบตั้งหน้าตั้งตาขี่ไป พอไปถึงแฟชั่นครับช่วงนั้นถนนมันกว้างวิ่งสบายหน่อย รถค่อนข้างเยอะแต่ไม่ติครับ ผมก็เร่งความเร็วครับ แล้วสักพักก็มีรถเทเลอร์
ที่จอดอยู่ซ้ายสุดอยู่ดีๆก็ออกขวาสุด แล้วหางลากมันขวางถนนแบบกระทันหันผมก็เบรคสุดตัวครับ คิดว่าตายแน่นอน หน้าผมไปซุกตรงเข็มไมล์ จนรถผมหยุด ยังไม่ทันเงยหน้าเลยครับ ก็มีรถเก่งวิ่งมาด้วยความเร็วสูงผ่านทางขวาผมไป ตกใจมากครับ แบบว่ามันเกือบเชี่ยวอะครับ เงยหน้ามาถนนโล่งครับ รถเทเลอร์ก็ไม่มี มีแต่ไอ้รถที่วิ่งผ่านไปลิบๆ
งงครับว่ารถเยอะๆหายไปไหนหมด

ตอนนั้นถึงกับสร่าง......นึกว่าผีหลอก
ก็ขับไปเรื่อยๆช้าๆผมเจอรถกู้ภัยวิ่งตลอดทาง ก็กลับไปเล่าให้ที่บ้านฟังครับ
ไม่นานก็ฟังเดอะซ๊อคครับมีแท๊กซี่เจอคล้ายๆผมเหมือนกัน

ไม่แน่ใจว่าแบบนี้ผมข้ามไปมิติไหน หรือผีหลอก

 

นึกๆดู ผมก็เคยเจอนิ

ตอนนั้น อายุประมาณ 12
ตอนช่วงเย็นๆเกือบอาทิตย์ตก ผมเดินมาจากสวนตรงไร่นา เพื่อจะกลับบ้าน
ผมมองไปบริเวณที่เป็นวัดที่อยู่ข้างหน้าประมาณ 1กม.
ผมเห็นต้นไม้ขนาดใหญ่ 3 ต้น ใหญ่มากเหมือนกับต้นไม้โบราณ

ซึ่งตอนนั้น ต้นไม้ขนาดใหญ่มีอยู่จริงเพียงต้นเดียวในวัดคือต้นประดู่
ซึ่งสามารถมองเห็นได้จากที่ผมเดินอยู่ แต่ผมกลับมองไม่เห็น กลับเห็นต้นไม้ 3 ต้นที่มีขนาดใหญ่กว่ามาก ผมเดินไปจองไปด้วยความแปลกใจและไม่ตาฝาดอย่างแน่นอน ในใจคิดว่าผมต้องไปดูให้ถึงที่ว่ามันคือต้นอะไร

แต่ทันทีที่ผมละสายตาจากต้นไม้นั้น ผมเดินไปถึงบ้านจนลืมเรื่อง ที่จะไปดูต้นไม้ในวัด
ที่อยู่ตรงข้ามกับบ้านผม โดยสิ้นเชิง
กว่าที่ผมจะนึกขึ้นได้ว่าจะต้องไปดูต้นไม้นั้น เหตุการณ์นั้นก็ผ่านไปแล้ว 3 วัน