วิธีการเก็บศิษย์ของ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ เท่าที่ทราบมีอยู่ ๗ วิธีคือ

​

๑. การออกหมายเกณฑ์ คือการตั้งสัตยาธิษฐานว่า ถ้าผู้ไดเป็นเชื้อสายของท่าน เมื่อได้อ่านหนังสือเล่มใดเล่มหนึ่งของท่าน หรือได้ฟังเทป หรือฟังวิทยุที่ท่านเทศน์ หรือได้อ่านได้ยินได้ฟังเรื่องราวเกี่ยวกับตัวท่าน แล้วขอให้เกิดศรัทธาปสาทะจนต้องมาหาท่าน

๒. ฝากพระ พรหม หรือเทพยดา ให้ไปเข้าฝันตามตัวให้หรือให้ไปบอกในสมาธิ

๓. ท่านไปเข้าฝันเอง ทำให้ต้องตามมาหาท่าน (มีเรื่องเล่ากันหลายเรื่องแล้ว) หรือไปสงเคราะห์ด้วยอภิญญา

๔. ตามเพื่อน ญาติ พี่ น้อง หรือคนรักมาวัดหรือซอยสายลม หรือที่อื่นๆ เพื่อมากราบท่าน แล้วก็มาติดใจหลวงพ่อ

๕. แสวงหาพระดีไปทั่วประเทศ พอมาเจอหลวงพ่อวัดท่าซุงก็เลิกแสวงหา

๖. พอเห็นท่านครั้งแรกโดยบังเอิญก็ติดใจ ทำบุญด้วยทันทีโดยไม่รู้เลยว่าท่านเป็นใคร
คราวหนึ่ง ท่านขึ้นไปดอยตุงแล้วลงมาฉันก๋วยเตี๋ยวเพลอยู่ที่ร้านข้างถนนที่อำเภอแม่สาย มีผู้หญิงราวอายุ ๓๐ เศษ คนหนึ่งเดินผ่านมาพบเข้า ก็ไปซื้อลูกประคำมาถวายท่าน ท่านก็เอาประคำคล้องคอท่านทันที (ตามปกติท่านจะไม่คล้องลูกประคำ นอกจากเพื่อเจริญศรัทธาหมู่คณะเฉพาะงาน) พวกเราก็ล้อท่าน ท่านหัวเราะแล้วบอกว่า "ท่านแม่มาบอกว่า น้องรักเขาถวาย คล้องให้กำลังใจเขาหน่อย"

๗. ท่านตามไปเก็บเอง

เมื่อเป็นลูกศิษย์ท่านแล้ว ทุกคนจะทราบซึ้งในมหากรุธาอันมหาศาลของท่านเอง โดยมิต้องบรรยายในที่นี้ เพราะท่านทำทุกอย่างเพื่อสงเคราะห์ลูกหลานของท่านในทุกโอกาส"

 

ขอเสริมข้อหนึ่งนะครับ
ว่าหากจำไม่ผิด หนังสือที่เป็นหนังสือเก็บลูกหลานบริวารของท่านโดยเฉพาะ คือหนังสือประวัติหลวงปู่ปานครับ

หากอยากที่จะชักชวนใครให้เข้ามาปฏิบัติในสายหลวงพ่อก็ควรจะให้เขาอ่านประวัติหลวงปู่ปานก่อนนะครับ
ผมเองก็ใช้วิธีนี้ เพื่อนผมธีระก็บูชาไปเป็นสิบเล่มเลยครับ เอาไว้แจกคนอื่นเผื่อจะได้ช่วยหลวงพ่อเก็บลูกหลานลูกศิษย์และบริวารท่านได้บ้างครับ

 

_/l\_ _/l\_ _/l\_

 

ยายไม่ทราบว่าใช่หรือไม่...เหตุมันเกิดเมื่อสิบกว่าปีแล้วค่ะ ตามข้อ 1,2,3 and 6
Ka...ก้มกราบน้อมนำด้วยความเคารพเจ้าค่ะ นมัสการด้วยจิตเสมอมาเจ้าค่ะหลวงพ่อเจ้าขา...Sathu...

 

ดิฉันเองก็ได้รับการสงเคราะห์จากหลวงพ่อเหมือนกัน
ทำให้ทราบว่าหากตนปฏิบัติตามที่ท่านสอน จะฝึกได้คล่อง และตรงอัชฌาสัยตนเองมากกว่าทางอื่น
ดิฉันก็มีเรื่องเล่าเหมือนกัน แต่กลัวเล่าแล้วไม่มีคนอ่านอ่ะค่ะ
(bb-flower

 

ใช่ตะ เล่ามาเถอะคะพี่นางฟ้า รับรอง มิตรรักแฟนเพลงตรึม

แต่ก็รอฟังของท่านอื่นด้วยคะ

 

กราบนมัสการ หลวงพ่อ ครับ

ขอบคุณ ผู้มีจิตใจอันสูงส่ง ที่แนะแนว และนำทางสู่นิพพาน

จะขอพยายาม ด้วยสติปัญญาอันน้อยนิด

 

โดนเรียกนางฟ้านอกกระทู้คุณยายที่รักแบบนี้...ดิฉันไม่มั่นใจสรรพคุณตัวเองเลยค่ะคุณอำนาจ
ดิฉันใกล้จะเขียนกระทู้กสิณแสงสว่างจบทั้งหมดแล้วค่ะ
หลังจากนั้น คงได้มาเล่าให้คุณอำนาจ น้องเพ็ญ และท่านที่สนใจได้ฟัง(อ่าน)นะคะว่า...
หลวงพ่อท่านสงเคราะห์เก็บลูกศิษย์อย่างดิฉันอย่างไรบ้าง

ถ้าไม่มีใครอ่านนะคะ ดิฉันจะค้อนคุณอำนาจเป็นคนแรกหละ! (b-oneeye)

 

เป็นข้อ 1+5 ครับ

 

.........................

เพิ่งสมัคร สมาชิกวันนี้วันแรกครับ...

...ตอนผมอยู่ ม.ต้น ได้พบหนังสือเกี่ยวกับท่านอาจารย์ในห้องสมุดโดยบังเอิญ รู้สึกว่าพิมพ์แจกงานอะไรสักอย่าง...

แค่หยิบผมก็รู้สึกเหมือน ขนลุกบอกไม่ถูก ยืมไปอ่านแล้ว ตอนแรกๆ น้ำตาไหลเลย อยากไปกราบพระที่วัดท่าซุง แต่ตอนนั้นผมเด็กมากๆ และอยู่บ้านนอกที่สุรินทร์ ไม่กล้ารบกวนพ่อแม่ให้ท่านพาไป เพราะพ่อแม่ท่านก็เป็นชาวนาบ้านนอกๆ คนหนึ่ง ไม่ค่อยเดินทางไปต่างจังหวัดหรอก ครับ

ผมรู้สึกอยากไปกราบท่าน ตลอดเนืองๆ ถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีโอกาส สิ่งที่ได้รับจากท่านเจ้าอาวาสวัดท่าซุง ท่านเมตตาส่งหนังสือมาให้อ่าน

ตอนนี้ที่ห้องผมตั้งรูปบูชาหลวพ่อปาน รูป เสด็จพ่อร.๕ แต่รูป พระเดชพระคุณหลวงพ่อฯ นั้น ผมหาซื้อไม่ได้เลยครับ เลยเอาหนังสือของท่านใส่พานบูชาแทน
เพิ่งค้นพบเวปนี้โดยบังเอิญเร็วๆ นี้ รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก... คงได้เดินทางกราบพระอาจารย์ และศิษย์ท่านในเร็ววันนี้ครับ...

 

ของผมเจ้านายที่ Office เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อ ท่านตามเจ้านายผม โดยการเข้าฝันพาไปดูร่างหลวงพ่อที่วัด และเค้าก็เอาประวัติหลวงพ่อปาน มาให้อ่าน อ่านแล้วก็เกิด ซึ่งในคำสอนของหลวงพ่อ ท่านสอนได้อย่างไม่มีทีติ และเข้าใจง่าย ตรงตามที่พระพุทธเจ้าสอนทุกอย่างครับ

ดีใจครับ ได้มาศึกษาธรรมะ ที่หลวงพ่อสอนครับ

 

ของเอมแบบแรกค่ะ

ได้พบหนังสือของท่านในห้องของท่าน President ค่ะ คนที่ไปทำความสะอาดเขาบอกว่าให้เอาทิ้งซะ เอมเห็นแล้วเห็นเป็นหนังสือพระ แต่กลัวว่าจะมีเจ้าของหรือเปล่า แต่ทุกคนยืนยันให้ทิ้ง เอมเลยไปขออนุญาติท่าน president ว่าเอมขอนะ เขายกให้เพราะเขาอ่านไม่ภาษาไทยไม่ออก จากนั้นก็เริ่มอ่านและทำตามและในที่สุดก็ได้มาซอยสายลม เพราะได้รู้จักกับรุ่นพี่ท่านหนึ่งที่เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อ แนะนำว่าอยู่ที่ไหนและเริ่มไปทำบุญที่สายลม และวัดท่าซุงค่ะ

เคารพ และศรัทธาท่านมาก เพราะแค่อ่านหนังสือและทำตามก็สามารถทำได้เลย ทั้งที่ตอนนั้นไม่รู้ด้วยว่า แบบนี้เรียกว่า มโนยิทธิ..

 

สำหรับผมคงเริ่มจากแบบที่ 5 ก่อน แล้วเป็นแบบที่ 1 แล้วจึงเป็นแบบที่ 5+1คือช่วงแสวงหาครูบาอาจารย์ ไม่ได้พบหลวงพ่อ แต่ได้ฟังคำสอนจากเทป ที่เพื่อนมอบให้เป็นของขวัญ เป็นของขวัญที่ถูกกับจริตจริงๆ..จากนั้นจึงปาวารณาขอเป็นศิษย์และศึกษา-ปฏิบัติตามแนวคำสอนของหลวงพ่อมาตลอด

 

ของกระผมก็มีหลายๆข้อด้วย....เรียกว่าท่านเหนื่อยในการลากผมเลย...ครับ

- เพื่อนชวนไปทำบุญที่ซอยสายลมหลายครั้งนะ(ถ้าจำไม่ผิด)ก็ไม่ได้ไป

- เพื่อนมันชวนบ่อยมั้ง ก็เลยไปแต่ไม่ได้ทำบุญเลย เห็นเป็นบ้านคนตอนนั้นไม่เข้าใจ ไม่ศรัทธาเลยครับ
- นานเป็นปีนะครับ เพื่อนเอาหนังสือมาให้อ่าน......เรียบร้อยครับ....ชอบใจอยากรู้

- ก็เริ่มอยากทำบุญ และไปกับเพื่อน .....ก็เริ่มถึงทำตามคำแนะนำในหนังสือ นั่งสมาธิ.....และท่องคาถาวิระทะโย.....

- เดือนที่ 2 เริ่มมีกำลังใจรักษาศีล 5 แบบเริ่มๆ ต้น

- เดือนที่ 3 ปลายเดือน คือ มกราคม ก็เลิกบุหรี่ได้สำเร็จ ทั้งที่พยายามก่อนหน้านี้นับครั้งไม่ถ้วนกับการติดมากว่า 15 ปี

- เดือนนี้ มีนาคม ฝันเห็นหลวงพ่อมาหาครับผม...และเพื่อนชวนไปฝึกมโนมยิทธิก็ได้ฝึกเป็นครั้งแรกครับ....

 

เมื่อตอนที่ดิฉันเป็นเด็กหญิง คุณแม่เคยพาดิฉันไปวัดท่าซุงเพื่อทำสังฆทานกับหลวงพ่อฤาษีฯ
คุณแม่เรียกหลวงพ่อว่าหลวงพ่อวีระค่ะ
ท่านเป็นศิษย์หลวงพ่อยุคแรกๆ เพราะคุณแม่มีบ้านที่อุทัยธานี
และคุณแม่เคยบอกดิฉันตอนเด็กๆ ว่าหลวงพ่อรูปนี้มีตาทิพย์
(ตอนเด็กๆ ดิฉันยังไม่รู้จักคำว่าอภิญญาค่ะ)
ดิฉันก็อยากมีโอกาสไปกราบหลวงพ่อท่าน

วันนั้นที่ได้ไปกราบและทำสังฆทานกับหลวงพ่อ หลวงพ่อท่านกำลังนั่งอยู่รูปเดียว คุณแม่ ดิฉัน และน้องสาวก็ก้มกราบและทำสังฆทาน
ตอนนั้น หลวงพ่อท่านเห็นดิฉันแขวนพระเป็นเหรียญหลวงพ่อปานค่ะ
ท่านก็ทักทำนองว่า"แขวนเหรียญหลวงพ่อปานซะด้วย เออ...ดีๆ "
ดิฉันก็งงๆ ว่าทำไมท่านมองแป๊บเดียวทราบว่าดิฉันแขวนเหรียญหลวงพ่อปาน
(ตอนนั้นไม่ทราบค่ะว่าหลวงพ่อเป็นศิษย์หลวงพ่อปาน)

คุณแม่จึงสนทนากับท่านว่า"ลูกคนนี้เรียนหนังสือที่อยุธยาค่ะ"
ท่านถามว่า"เรียนเก่งใช่ไหม"
คุณแม่ตอบว่า"เรียนเก่งค่ะ"
(ที่จริงไม่ได้เรียนเก่งนักหรอกค่ะ แต่คุณแม่ในตอนนั้นรู้สึกอย่างนั้น)
ท่านบอกคุณแม่ว่าเด็กคนนี้โตขึ้นแล้วจะดี
(ต่อมาดิฉันเข้าใจว่า"ดี"ในที่นี้น่าจะหมายถึงการสนใจปฏิบัติธรรมค่ะ)
แล้วก็มีบทสนทนาบางอย่างระหว่างหลวงพ่อกับคุณแม่ต่อไปอีกนิดหน่อย หลวงพ่อเมตตาดิฉันจึงบอกคุณแม่ให้ยกดิฉันให้เป็นลูกท่าน
ตอนนั้นดิฉันไม่เข้าใจถึงการยกเด็กให้เป็นลูกพระ นึกว่าจะต้องเก็บข้าวของมาอยู่วัดถาวร จึงลุ้นในใจว่า อย่ายกๆๆๆ
หลวงพ่อมองหน้าดิฉันก็หัวเราะเอ็นดูทำนองว่าเด็กคนนี้มันงงกลัวจะต้องมาอยู่วัด

แล้วคุณแม่ก็ยกดิฉันให้เป็นลูกหลวงพ่อวีระในตอนนั้นค่ะ
(เด็กหญิงคนนี้ในตอนนั้นก็เริ่มนึกภาพว่าจะทำยังไงถ้าจะต้องมาอยู่วัดตั้งแต่วันรุ่งขึ้น คิดประสาเด็กโง่ค่ะ)

จากนั้นหลวงพ่อท่านก็แจกวัตถุมงคลที่ท่านปลุกเสก
และให้ดิฉันดื่มน้ำมนต์ 3 อึก พร้อมกับท่องคำว่า "นิพพาน" โดยไม่ให้คิดอื่นใด
เมื่อดิฉันดื่มน้ำมนต์เสร็จท่านมองหน้าดิฉันแล้วก็บอกคุณแม่ว่า...
"เด็กคนนี้อีกหน่อยจะชอบทำสมาธิ จะชอบเอง เสียดายที่ไม่ใช่เด็กผู้ชาย ไม่งั้นผมจะจับมาฝึกสมาธิที่วัดซะเลย"
(ดิฉันได้ยินอย่างนั้นก็แอบยิ้มว่าโชคดีจังที่เป็นผู้หญิง แอบโง่อีกรอบแระ!)

นี่เป็นเหตุการณ์ที่ดิฉันจำได้ว่าหลวงพ่อท่านโปรดดิฉันในวัยเด็กของชาตินี้เช่นนั้นค่ะ
อันที่จริงช่วงวัยรุ่นดิฉันจำได้ไม่ละเอียดเท่านี้นะคะ
แต่ต่อมาดิฉันฝันเห็นอดีตในวัยเด็กแล้วจำได้ว่าเหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นจริงๆ ในชีวิต
เมื่อนำรูปถ่ายพระ(ที่ดิฉันฝันเห็นถึงวันเหตุการณ์จริงในวัยเด็ก)ไปให้คุณแม่ดูว่าใช่หวงพ่อวีระไหม
คุณแม่บอกว่าใช่ และท่านจำได้ว่าเคยพาดิฉันไปทำบุญวัดท่าซุงค่ะ
ดิฉันจึงคิดว่าโชคดีจังที่มีโอกาสได้รำลึกรายละเอียดของเหตุการณ์ผ่านความฝันด้วย
ส่วนเรื่องที่คุณแม่ยกให้เป็นลูกท่านนั้นดิฉันจำได้ดี แม้ว่าจะไม่ได้ฝันเห็นเหตุการณ์ในอดีตก็ตามค่ะ

เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้ดิฉันเชื่อว่าดิฉันจะฝึกกรรมฐานจากคำสอนของหลวงพ่อได้อย่างรวดเร็วเหมือนลูกที่เรียนกับพ่อ
เหมือนศิษย์ที่ตามเรียนกับครูท่านนี้มาหลายชาติ
และเมื่อดิฉันอ่านตำราของท่านแล้วนำมาฝึกฝน ดิฉันก็เห็นผลอย่างรวดเร็วในด้านกสิณ มโนมยิทธิ และอื่นๆ ค่ะ
ณ โอกาสนี้จึงขอกราบแทบเท้าหลวงพ่ออีกครั้ง และจะปฏิบัติบูชาอย่างสม่ำเสมอเพื่อบูชาพระคุณหลวงพ่อไปตลอดชีวิตค่ะ

 

โมทนาครับพี่
ว่างๆก็แวะเข้าไปเยี่ยมกันที่ที่เคยเรียนเชิญไปด้วยนะครับ

 

ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์ชวนกัน
ช่วงนี้พี่ใกล้จะเขียนกระทู้ข้ามปีของพี่เสร็จแล้ว เหลือกระทู้สั้นๆ อีก 2 กระทู้ที่จะตั้ง กับจะตอบเรื่องกองกรรมฐานที่เหมาะสมที่รับปากไว้ข้ามปีให้เสร็จเร็วๆ นี้เช่นกันค่ะ โดยจะพยายามทำให้เสร็จก่อนที่เครื่องคอมพิวเตอร์พี่จะดื้องานอีกรอบ (ตอนนี้ก็เริ่มรวนๆ อีกแล้ว)
จากนั้นคงจะหมดหน้าที่ที่พี่มีที่นี่แล้วค่ะ

จากนั้นคงมีเวลาไปเยี่ยมคุณโมฆบุรุษที่นั่นได้มากกว่าทุกวันนี้ค่ะ

 

ไม่เป็นไรครับพี่

เอาสะดวกว่าครับ

ทำหน้าที่ให้เสร็จสิ้นก่อนดีกว่าครับ

อนุโมทนาครับ