จะระงับอารมอย่างไรเวลามีคนพูดไม่เข้าหู

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเมือง เรื่องงาน เรื่องนู้นเรื่องนี้ คุมอารมไม่ค่อยอยู่เลย
เราก็ชอบเถียงกลับอยู่เรื่อยไม่รู้เป็นอะไร ช่วยบอกวิธีด้วยครับ วันๆเจอแต่คน
อย่างนี้

 

วิธี นะครับ
มีหลายวิธีให้พิจารณาครับ

1.ระลึกถึงโทษของความโกรธ

2.ระลึกถึงความดีของเขา

3.พึงสอนตัวเองว่า ความโกรธคือการทำความทุกข์ให้ตนเอง

4.พิจารณาความที่สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของๆตน

5.พิจารณาถึงความประพฤติในกาลก่อนของพระศาสดา

6.พิจารณาถึงความที่เคยเกี่ยวข้องกันในสังสารวัฏ

7.พิจารณาอานิสงส์เมตตา

8.พิจารณาว่าท่านโกรธอะไรในตัวเขา ขน เล็บ หรือ เลือด

9.ททมาโน ปิโย โหติ แปลว่า. ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก ( ของผู้รับ )

****************************

อย่าให้อารมณ์ตัดสิน ใช้ปัญญาและเหตุผล ประเสริฐนักแล

 

เข้าไปที่ web นี้ www.tamma.info -- เพื่อเผยแพร่พระธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
เลือกฟังธรรมะท่านจิตโต
เลือกปี 2550
เลือกฟังเรื่อง 2550-03-18_18-37-เทศน์เรื่องวิธีระงับอารมณ์ปฏิฆะ.mp3

อยากแก้เรื่องอะไรหาฟังในเวปนี้ละกันนะครับ มีทั้งของ ธรรมะหลวงพ่อฤาษีลิงดำ และ ธรรมะท่านจิตโต มีหมดทั้งวิธีปฏิบัติต่างๆ

 

ข้าพเจ้าก็เป็นเช่นเดียวกับท่าน popอาย แต่ก็นำวิธีของท่าน nonwarit มาใช้นี้แหละก็ละความโกรธได้จริงๆ คะ
สาธุ สาธุ

 

มันมาแล้วเดี๋ยวมันก็ไป ของพวกนี้ถ้ารู้ไม่ทัน มารมันก็ชนะเราตลอด

ยังดีที่ท่านรู้ทันมัน และพยายามหาทางออก ดีกว่าไม่รุ้ทันอะไรเลย แล้วปล่อยให้ใจโดนล่ามโซ่ตรวนเช่นนั้นเรื่อยไป

คำพูดคน ไม่ว่าจะมาดีหรือมาร้าย มันไม่มีตัวตน แต่มันกระทบใจได้ หากเราสนใจมัน มันก้เข้ามานั่งในใจเราได้ตลอด

หากไม่สนใจมันซะอย่าง มันก็ทำอะไรเราไม่ได้ ไม่ว่าเรื่องนั้นจะจริงหรือไม่จริงก็ตาม ละได้จุดนี้ก็หลุดได้เลยเชียว

เจริญธรรม

 

ง่ายๆ เลยนะ....เวลาเจอคำพูดไม่สบอารมณ์แล้วจะโกรธ ให้บอกตัวเองว่า "ไม่เอา ไม่เอา อย่าโกรธ" หรือจะท่องไปเรื่อยๆ ว่า "ว่าง ว่าง ว่าง...." ก็ได้ (คือให้จิตว่างจากอารมณ์) พอจิตอยู่กับคำที่เราท่องสักพัก มันจะคลายจากอารมณ์ไปเอง...

 

เพียงกระทบหู ไม่กระทบตัวเรา
เกิดแล้วดับไปไม่เที่ยง....แผ่เมตตาครับ.

 

วิธีที่ัตัวเองใช้อยู่ก็คือ

1. เมื่อมีคำพูดมากระทบที่ไม่ชอบใจ แรกๆ ก็จะพิจารณาและโต้ตอบด้วยเหตุผล แต่ถ้าฝ่ายตรงข้ามยังดันทุรังอยู่ เราก็หยุดเป็นฝ่ายดูอย่างเดียว คิดว่าเราไม่ใช่นักแสดง สิ่งที่โต้ตอบกันไปมานั้น นำมาซึ่งประโยชน์ใด

2. ถ้าสติมันมาไม่ทัน ก็ต้องหยุดแล้วเลี่ยงหลบไปจากสถานการณ์นั้น แล้วค่อยพิจารณา ดีมั้ยกับการโต้ตอบ หรือดีมั้ยกับการนิ่ง

3. มองให้เป็นความว่าง เป็นเพียงลมปาก ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป สิ่งที่ตกค้างมันอยู่ข้างในถ้าเราไปรับมันมาไว้ไม่ดีแน่ เศร้าหมองเปล่าๆ

4. หลีกให้ห่างคนพาลอย่างเดียว ช่างมันๆๆๆๆๆ แค่นี้พอแล้ว ยามใดที่คิดว่าตัวเองใหญ่เมื่อนั้นแหละ...เละ อันนี้ถือว่ายังยึดมั่นถือมั่นอยู่ EGO สูง (อัตตาตัวตนมาก) วางลงซะ

เหตุเพราะคนเราต่างกันด้วยบุญ วาสนาบารมี คุณวุฒิ วัยวุฒิ ศักยภาพทางอารมณ์ความคิด ประสบการณ์มุมมอง ย่อมเป็นธรรมดาที่จะให้ใครหลายๆ คน คิด ทำ พูด เรื่องเดียวกัน แต่ไม่เหมือนกัน พูดด้วยอารมณ์กับพูดด้วยเหตุผลย่อมต่างกันเป็นธรรมดา

 

ที่คุณ popอาย เป็นแบบนี้ มันมี กรณีเดียวคือ ประพฤติตัวอกตัญญู มามาก

เวลาคุณทำดี หรือมีดีกว่า คนอื่น คนในครอบครัว ญาติโก โหติกา
เพื่อนร่วมงาน เจ้านาย ทุกคนมี ดีน้อยกว่าคุณหมด หรือเรียกอีกอย่างว่า คนทำดีไม่ขึ้น

มีแต่คุณเท่านั้น ที่เป็นคนดี พูดดี คิดดี ทำดี แนะนำสิ่งที่ดีได้ คนอื่นแย่หมด แต่เขา
เหล่านั้นก็ไม่เคยเห็นคุณความดีของเราเลย เหล่านี้เขาเรียกว่า อาการของคนอกตัญญูเป็นสันดาน

คำว่า สันดาน อันนี้เป็นคำพระ ไม่ใช่คำด่าทอ ว่าร้าย มันเป็นชื่อ
ของ กิเลสที่นอนเนื่องอย่างหนึ่ง

เช่น กิเลส นิสัย สันดาน อาสวะ ภวสวะ เศษสวะ(ภวสวะย่อย)

เวลาเจอคำพวกนี้ อย่างเช่น เห้ยแกกิเลสหนาหวะ อะไรแบบนี้ คนที่
ฝึกธรรมะจริงๆ จะไม่รู้สึกว่า ถูกด่า แต่จะ แยบคาย พิจารณา
หากเรามีความกตัญญู รู้คุณ เต็มหัวใจ มันจะผลิกเลย ผลิกจาก
การเห็นว่าถูกด่าทอ เป็น การชี้ขุมทรัพย์

ที่นี้จะทำอย่างไร หากความ อกตัญญูมันนอนเนื่องเป็นกิเลสชั้นลึก
จะแก้ จะไข ตอนนี้ยากมาก ยิ่งทำดี ก็จะยิ่งติดขัด ยิ่งพอกพูล
ให้ความนอนเนื่องของความอกตัญญูมันหนาขึ้น ทับถมหนาขึ้น

ก็ไม่ยากหรอก ให้กลับมา ยอมรับถึง "บัวเกิดแต่โคลนตม"

หรือ มาดู ขุมทรัพย์จากสิ่งที่เขาท้ังหลายพูดหรือชี้ ก็ได้
ให้ยอมรับ อดทนฟังเสีย

แล้วแยบคายพิจารณา ถึงการกระเพื่อมขึ้น ของจิตอกตัญญูที่มันจะ
แสงดตัวเร้าร้อน ออกทางสีหน้า ออกทางไรฟัน ออกทางลิ้น กล่อง
เสียง แววตา หู จมูก กาย หรือแม้กระทั่ง ขยับนิดๆในใจ

พอมันขยับรู้ทัน พอมันส่ายในจิต ในปาก ในลิ้น ในหู ในจมูก รู้ทัน
ไว้เนืองๆ นี่โจมตี "กิเลสชนิดที่ชื่อว่าสันดาน" ไปตรงๆ ตีบ่อยๆ ทำซ้ำ
แล้วจะถึงบางอ้อว่า

ปัดโธ่ ก็เพราะ เราภาวนามาอย่างดีนี่แหละ ถึงได้มีโอกาส ขุด หรือ
สำรอกสันดาน ตัวนี้

ถ้าไม่ได้ฝึกมาอย่างดีนะ การโดนมันหลอก หรือ การนอนเนื่องในจิต ก็จะ
เกิดอยู่ โดยเราไม่รู้เลยว่าจะบริสุทธิจากมันได้อย่างไร ยังไง

แล้วจะทราบซึ้งในคำสอนของพระพุทธองค์มาก จนไม่จำเป็นต้องถือโทษ
โกรธใครที่ยังไม่เข้าใจ ที่เขายังเกิดแต่ตม ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่เราจะต้องไปชี้ว่าผิด
ว่าไม่ดี เพราะ เขาเหล่านั้นก็คือผู้ฃอุ้มชูเลี้ยงดูเรามาก่อนทั้งนั้น

ตม หรือ โคลน ย่อมเป็นแหล่งกำเหนิดของ ดอกบัว ฉันใด ก็ฉันนั้น

ไม่โทษในความสกปรกในสิ่งไรๆ เลย เข้าใจวิถีของความบริสุทธิที่ใจ
บริสุทธที่จิตได้อย่างแท้จริง

อยู่ร่วมกับ ความสกปรกได้ สันติธรรมเกิดได้ทุกที่ ทุกเวลา เพียงแค่ระลึกถึง

สู้ สู้ เนาะ

 

พลิกจนมีเรื่อง
จิ้มให้ดี ตีให้มัน ขยันให้จริง ทิ้งให้ได้

 

เอาพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าไปอ่านแล้ว พิจารณาให้เกิดปัญญา ให้เกิด มรรควิธี ที่เหมาะสมกับตนเอง ...อันวิธีการ ของพระสงฆ์ ครูอาจารย์ ท่านก็เอาหลักธรรมนี้ไปสอนพวกเราต่อกันมา หลากหลาย วิธี

วิธีปฏิบัติเมื่อถูกด่าว่า

ปัญหา เมื่อเราถูกด่าว่าด้วยถ้อยคำหยาบคาย เราควรจะปฏิบัติอย่างไร?

พุทธดำรัส ตอบ “.....ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ทางแห่งถ้อยคำที่บุคคลอื่นจะพึงกล่าวกะท่านมีอยู่ ๔ ประการ คือ

กล่าวโดยกาลอันสมควรหรือไม่สมควร ๑
กล่าวด้วยเรื่องจริงหรือไม่จริง ๑
กล่าวด้วยคำอ่อนหวานหรือคำหยาบคาย ๑
มีจิตเมตตาหรือมีโทสะในภายในกล่าว ๑

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อบุคคลอื่นจะกล่าวโดยกาลอันสมควรหรือไม่สามควรก็ตาม จะกล่าวด้วยเรื่องจริงหรือไม่จริงก็ตาม จะกล่าวด้วยคำอ่อนหวานหรือคำหยาบคายก็ตาม จะกล่าวถ้อยคำประกอบด้วยประโยชน์หรือไม่ประกอบด้วยประโยชน์ก็ตาม จะมีจิตเมตตาหรือมีโทสะภายในกล่าวก็ตาม

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย แม้ในข้อนั้น พวกเธอพึงศึกษาอย่างนี้ว่า จิตของเราจักไม่แปรปรวน เราจักไม่เปล่งวาจาลามก เราจักอนุเคราะห์ด้วยสิ่งอันเป็นประโยชน์ เราจักมีจิตเมตตา ไม่มีโทสะในภายในเราจักแผ่เมตตาจิตไปถึงบุคคลนั้น และจักแผ่เมตตาจิตอันไพบูลย์ ใหญ่ยิ่งหาประมาณมิได้ ไม่มีเวร ไม่มีพยาบาทไปตลอดโลก ทุกทิศทุกทางซึ่งเป็นอารมณ์ของจิตนั้นดังนี้ ดูก่อนภิกษุทั้งหลายเธอทั้งหลายถึงศึกษาด้วยอาการดังที่กล่าวมานี้แลฯ ”

กกจูปมสูตร มู. ม. (๒๖๗)
ตบ. ๑๒ : ๒๕๕-๒๕๖ ตท.๑๒ : ๒๐๖-๒๐๗
ตอ. MLS. I : ๑๖๓-๑๖๔

 

ยิ้มค่ะ ด้วยจิตที่มีเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ที่ยังไม่บรรลุธรรม

 

คนขี้โกรธ จะแก่ไว มีกลิ่นตัว (ฟังจากครูอาจารย์ท่านบอกมา) ทีนี้แรก ๆ เราก็กลัวแก่ไวเนอะ ก็เลย ไม่ได้ พอโกรธปุ๊บ รีบข่มไว้ก่อน กลัวแก่ <<<< แรก ๆ ทำอย่างนี้ ข่มไว้ก่อน

หลัง ๆ พอมาฟังหลวงพ่อฤาษีท่านสอน ท่านบอกว่า (ถ้าผิดขออภัย) ท่านกล่าวว่า อารมณ์โกรธเป็นอารมณ์ของสัตว์นรก พอรู้ตัว ต้องบอกว่า เวลาโกรธคนจะไม่ค่อยรู้ตัว พอรู้ตัวจะบอกตัวเองว่า เราไม่อยากเป็นสัตว์นรก พอเตือนตัวเองแบบนี้ จะข่ม ต้องบอกว่า ข่มอีกแล้ว ขันติ ๆ แต่มันจะมีตะกอนตกค้างนะ พอนึกได้จะโกรธอีก

พอช่วงนี้ ใครมาพูดอะไรโกรธอีก แต่มันจะคิดไปด้วยว่าที่เขาพูดว่าเรา หรือพูดอะไรมันจริงไหม ถ้าสมมุติเขาว่าเรา ถ้าเราเป็นอย่างที่เขาว่า ก็ยอมรับ (มันก็ไม่โกรธ) ถ้าเราไม่เป็นอย่างที่เขาว่า มันก็กรรมของเขาไม่ใช่ของเรา สิ่งที่เขาแสดงออกมา เป็นตัวแสดงตัวตนของเขาเองว่าเป็นอย่างไรโดยที่เราไม่ต้องไปประจานเขา เขาประจานตัวเอง (สรุปคือมันจะไม่มีตะกอนตกค้าง)

ให้โทษตัวเองก่อน อย่าไปโทษคนอื่น

 

แค่ให้เรารู้เท่าทันมันก่อนก็พอแล้วครับ เช่นพอโกรธก็รู้ว่าเราโกรธ แค่นี้ก็เอาอยู่ละครับ

 

ขอบคุนทุกท่านที่ให้ ธรรมแก่ข้าพเจ้า ขอให้บุญกุศลที่ทุกท่านได้ชี้ทางธรรมแก่ข้าพเจ้า
นี้ขอให้ทุกท่านมีชีวิตที่เจริญๆยิ่งๆขึ้นไปทั้งทางธรรมและทางโลกเทอญ

 

ไม่มีอะไรให้ต้องระงับ นี่

ไม่เห็นต้องมีอะไรให้ระงับเลย

ก็ เอา จิตไปวางไว้เองมิใช้หรือ เอา ใจ ไปร่วมสังคกรรม กับ คําพูดของ เขาเองมิใช้ ดอก หรือ เราเองที่เอาใจไปวางเอาไว้ ว่า สิ่ง นั้นๆ คําพูด นั้น มันทิ่มเรา เเทงเรา เราเองตะหากที่ เอา เรา ลงไปวางไว้ ไปยึดเอา ว่ามันคือของเรา ยึดเอาว่า เขาว่าลงมาที่เรา


เเค่ไม่ต้องไปยึด ไปจับไว้ มองให้มันเป็นเรื่องปกติ ของ เรา เรา เเล้วเรื่อง เรา เรา ก็ จะคลายไปเองนะจ๊ะ ที่รัก

 

อ้าวเข้าได้มันก็ออกได้น้อ อย่าไปคิดมากจนมีactionนู้นนี่

กุมสติมั่นดั่งบุรุษผู้มีกำลังมากกอดรัดผู้มีกำลังน้อยกว่าเอาไว้
ประหนึ่งว่ามิพอใจคำอันไม่พอใจอันใด ก็เอากำลังสติกดข่มเอาไว้มิให้พลั้งทำกริยาอันชั่วออกไป จึงมิอาจสืบต่อกรรม กรรมจึงมีอันสิ้นสุดที่จุดเริ่มต้นดังนี้

วิธีปฎบิตินั่งสมาธิ เจริญสติให้มาก ก็เพียงพอ

 

เราใช้วิธีหายใจลึกๆ ยาวๆ หากแก้ไม่ได้ ก็ใช้วีธีหนีค่ะ ง่ายที่สุด หรือฟังแบบไม่ได้ยิน