วิธีเวลาที่ผมปลดทุกข์ (เข้าห้องน้ำ) แล้วคิดแบบนี้

ตอนนี้ ผมก็พิจารนาธรรม แล้วเวลาผมตื่นเช้าจะเข้าห้องน้ำ แล้วเวลาปลดทุกข์หนัก

ผมก็พิจารณา ว่า ไอ้ ขี้เนี่ยมันเหม็อนเน่า มันอยู่ในตัวเรา มันสกปรกมาก ขนาดเรายังไม่อยากได้เลย แล้วมันมาอยู่ในตัวเรา กลิ่นเหม็อนเน่าที่น่ารังเกียจ

ใครๆไหนๆก็มีของเสีย เหม็อนเน่ากันทั้งนั้น จะสวย รวย จน มี ยศ ขนาดไหน ก็ต้องขี้ ออกมาจาก ร่างกาย กันทั้งนั้น

แล้วเราจะไปยึดติดกับร่างกายทําไมกัน อันนี้ก็เป็นอีกวิธีไม่รู้ว่าจะ อสุภะรึเปล่า

ผมเจอไรใกล้ตัวก็พิจารณา ถ้าตอนนั้นไม่โง่นะ

ปล. ถึงผมจะคิดแบบนี้ แต่เวลาเจอสาวสวยๆๆ แต่งตัวโชว์นมเนี่ย มันคิดไปของมัน เวลาผมจะใช้อสุภะ มันบอกว่า มิงก็อย่าไปคิดว่า ร่างกายนั้นมันห่อหุ้มด้วยหนังซิวะ( คือ คิดแค่ว่าร่างกายห่อหุ้มแค่หนังสวยๆ ไม่ต้องคิด ว่า พอไม่มีหนังมีเลือดมีกระดูกแบบนี้ มันบอกผมอย่างงี้ มันที่นี้คือกิเลศ หรือ มาร ตัวใดตัวหนึ่งก็ไม่รู้)

 

โดยธรรมชาติของมนุษย์สิ่งใดพึงพอใจสิ่งนั้นย่อมเห็นว่าสวยงามว่าดี สิ่งใดไม่เป็นที่พึงพอใจเราก้อย่อมเห็นว่าไม่สวยงามไม่ดี เป็นธรรมชาติอยู่อย่างนั้น ส่วนอุจจาระต่างๆตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นมีใครว่าหอม สวย มีเสน่ห์ หรือ ดูแล้วมีองค์ประกอบทางศิลป์ดีฯลฯ เลยซักครั้ง ดังนั้นผมคิดว่าไม่น่าจะใช่การปลงอสุภะแต่อย่างใดนะฮะ เพราะเมื่อท่านไปเจอสิ่งที่พึงพอใจ สวยงาม ท่านจะพยายามปลงว่ามันไม่สวยไม่งาม ไม่น่าพึงพอใจนั้นมันก็แปลกๆกระไรอยู่ เป็นการฝืนธรรมชาติแห่งจิตของท่านเอง ทำให้ธรรมชาติของจิตติดทีนี้แล้วจะเห็นจิตที่แท้ของตัวได้อย่างไร

 

อนึ่ง อสุภะที่แท้จริงมิใช่มีเป้าหมายที่การปลงอย่างที่หลายๆท่านได้เข้าใจกัน แต่แท้จริงแล้ว อสุภะที่แท้จริงนันมีเป้าประสงค์อยู่ที่การพิจารณาร่างกายเพื่อให้เข้าใจถึงที่สุดแห่งความตายตะหาก

 

ขอตอบในขอบเขตความรู้ของผมนะครับ ผมยังเจริญอสุภะไม่ค่อยเป็น

ที่คุณเจริญอยู่เป็นอสุภะจริงครับ แต่เป็น ๑ ในอาการ๓๒ ของร่างกาย (น่าจะเป็น "อาหารเก่า" กระมั้ง)
การเจริญอสุภะผมก็ไม่ทราบว่าเป้าหมายสุดท้ายแท้จริงคืออะไร เพราะยังไม่ศึกษาละเอียดเลย
แต่น่าจะเพื่อให้เข้าใจอาการ๓๒ของร่างกาย ว่ามันไม่สวยไม่งาม ว่าตัวกูของกูนี้มันน่ารังเกียจจริง จะได้ไม่รักมันว่าดี เพื่อที่จะละกายได้ง่ายขึ้น(สักกายทิจฏิกระมั้ง)
อาจต่อไปยังมรณานุสติ คือความตายก็ได้ครับ

 

...เป็นเรื่องปกติครับผม...

...ภาวนาว่า "นามะ รูปัง ทุกขัง"... ก็ได้ครับ

...เวลาไปห้องน้ำ ห้องส้วม...หลวงพ่อเกษม เขมโก...เคยสอนไว้ให้ภาวนาแบบนี้

 

ถ้าจะทำอสุภกรรมฐานกันจริงๆ ผมแนะนำให้ให้พิจารณาศพครับ รูปศพก็ได้ แล้วน้อมนำสภาพที่เห็นนั้นมาพิจารณากับร่างกายเราบ้าง ตั้งแต่หัว จรด เท้า ว่าหากเราอยู่ในสภาพนั้นมั่งล่ะมันจะเป็นยังไง จนที่สุดแล้ว เราอยู่ในสภาพนั้นทั้งหมด อะไรจะเกิดขึ้น (หัวใจหยุดเต้น สมองแหลกเละไม่ทำงาน เป็นต้น) ตามหลักสภาพความเป็นจริง ไม่เน้น ปลง ครับ เพราะธรรมชาติมนุษย์ ตราบใดที่ยังมีชิวิตอยู่ ถ้าไม่ติดอย่างนึง ก็ไปติดอีกอย่างหนึ่ง สภาพของ ความปลงที่คิดกัน ก็ถือว่าเป็นการติดอย่างหนึ่ง (ปลง =รังเกียจ ไม่ชอบ หรือ เฉยๆ) คนเราจะปลงได้จริงๆก็ต่อเมื่อตายเท่านั้น จะยืนยันประโยคสุดท้ายนี้ได้ ด้วยวิธีที่ผมกล่าวเบื้องต้นอ่ะครับ ส่วนมรณานุสติ คือ การระลึกถึงความตายเสมอครับ ดูเผินๆใกล้เคียงกับอสุภะครับ

 

.......... ดีแล้ว การระลึกได้ ก็ ดีกว่าการหลงลืม...ส่วนการต่อต้านกันในใจนั้น เพราะ ใจยังชอบมองของสวยสวยอยู่ ยังเห็นความไม่เที่ยง ไม่ชัดเจนจริงจริง......แต่ จขกท เห็นทั้งสองตัวนี้ ดีแล้ว.........นำพระวจนะมาฝาก" ภิกษุทั้งหลาย ปธานสี่อย่างเหล่านี้มีอยู่ สี่อย่าง อย่างไรเล่า? สี่อย่างคือ สังวรปธาน ปหานปธาน ภาวนาปธาน อนุรักขปธาน... ภิกษุทั้งหลาย สังวรปธานเป็นอย่างไรเล่า? ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในกรณีนี้ ย่อมทำความพอใจให้เกิดขึ้น ย่อมพยายาม ปรารภความเพียร ประคองจิต ตั้งจิตไว้ เพื่อ จะยังอกุศลธรรมอันเป็นบาปที่ยังไม่เกิด ไม่ให้เกิดขึ้น ภิกษุทั้งหลาย นี้เรียกว่า สังวรปธาน...........................ภิกษุทั้งหลาย ปหานปธานเป็นอย่างไรเล่า ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในกรณีนี้ ย่อมทำความพอใจให้เกิดขึ้น ย่อมพยายามปรารภความเพียร ประคองจิตไว้ ตั้งจิตไว้ เพื่อละอกุศลอันเป็นบาปที่เกิดขึ้นแล้ว ภิกษุทั้งหลาย นี้เรียกว่า ปหานปธาน................... ภิกษุทั้งหลาย ภาวนาปธาน เป็นอย่างไรเล่า ภิกษุทั้งหลาย เป็นอย่างไรเล่า ภิกษุทั้งหลายภิกษุในกรณีนี้ ย่อมทำความพอใจให้เกิดขึ้น ย่อมพยายาม ปรารภความเพียร ประคองจิตไว้ ตั้งจิตไว้ เพื่อ ยังกุศลธรรมทั้งหลายที่ยังไม่เกิดให้เกิดขึ้น ภิกษุทั้งหลาย นี้เรียกว่า ภาวนาปธาน...............ภิกษุทั้งหลาย อนุรักขปธาน เป็นอย่างไรเล่า? ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในกรณีนี้ ย่อมทำความพอใจให้เกิดขึ้น ย่อมพยายาม ปรารภความเพียร ประคองจิตไว้ ตั้งจิตไว้ เพื่อ ความตั้งอยู่ ความไม่เลอะเลือน ความงอกงามยิ่งขึ้น ความไพบูลย์ ความเจริญ ความเต็มรอบ แห่งกุศลธรรมทั้งหลายที่บังเกิดขึ้นแล้ว ภิกษุทั้งหลายนี้เรียกว่า อนุรักขาปธาน ภิกษุทั้งหลาย เหล่านี้ เรียกว่า อนุรักขปธาน.....................(อริยสัจจากพระโอษฐ์ ท่านพุทธทาส)

 

ถึงใจมันยังชอบของสวยอยู่ แต่มันก็เห็นความไม่เที่ยงได้ชัดเจนเหมือนกันนะครับ เพราะของสวยๆงามที่ผมชอบ ทำผมเจ็บตลอดเลย ฮือๆๆๆ

 

........ ความไม่เที่ยง ที่เป็น ธาตุทางอายตนะนะครับ(รูป รสกลิ่น เสียง สัมผัส ธัมมารมณ์)... ถ้า เห็นว่า" พอลล่า" หรือ "แพทตี้" หรือ " เมแกน ฟ้อกส์"ไม่เที่ยง อาจจะยาก หน่อย ครับ

 

"ร่างกายของคนเรา มันเน่าตั้งแต่ยังไม่ตายแล้ว ไม่เชื่อดูตอนมันขี้สิ"

ผมเคยอ่านเจอในหนังสือ แต่จำไม่ได้ว่าเป็นคำสอนของครูบาอาจารย์ท่านใด

เจริญในธรรมครับ

 

ลองพินาย้อนขึ้นไปสิครับ
ก่อนจะออกมาเป็นอึ ลงชักโครก เขาเดินทางมายังไง
ก็จะได้วงกลม หลายๆวง ซ้อนกันอยู่
พินา ย้ำไปเรื่อยๆ ครับ

 

ยากจริงๆน่ะแหละครับ อิอิ

 

...เมื่อก่อนผมก็ อิ อิ............. มีคนเคยบอกให้เอา อิ อิ ออก แล้วมันจะดีกว่า...พอผมเอาออก เออ จริง มันดีกว่า...........มันดีกว่ายังไง? ลองดูละกันครับ

 

.................เห็นโทษ(อาทีวนะ ความไม่ตั้งอยู่นาน ความไม่เที่ยง ของสภาพธรรมนั้นนั้น)เท่านั้น...ถึงจะให้ใจนำออกเสียได้(นิสรณะ)........ลองจินตนาการถึงผู้หญิงดูสิ... มันจะเพลินมีสุขกับ มโนสังขารนั้น..ทีนี้ ถ้าพิจารณารู้ว่า ที่เพลินอยู่นั้น เกิด จากผัสสะทางความคิดสู่ใจ....หรือจะเรียกว่าเสร็จตัณหาไปแล้ว หรือ ส่งออกไปแล้ว...คราวนี้อยู่ที่ อุบายเครื่องนำออก(นิสรณะ) ของแต่ละคนแล้วละครับ ว่า จะโยนิโสมนสิการแค่ใหน?จากการฟังพระสัทธรรมและภาวนา..ศิล..... สัจจะ... สมาธิ.....สติ....อานาปานสติ.... สัมมัปทานสี่...อินทรีย์สังวรณ์....โพชฌงค์7

 

อันนี้ผมก็เคยลองมาเหมือนกัน มันก็ดีนะครับ อิอิ

 

ไอเดียแจ่มครับ เดียวจะไปใ้ช้บ้าง ไม่เคยคิดตรงนี้

 

พิจรณาขี้เสร็จก็มองที่ร่างกายต่อดีแล้วครับ มองให้ละเอียดๆเลยว่าร่างกายเป็นที่เก็บของเสีย ต่างๆมีของเสียไหลออกตามรูต่างๆ เหมือนถุงหนังเน่าๆไว้เก็บสิ่งปฏิกูลโสโครก ไม่ต้องไปหาอสุภะภายนอก มองมาในอสุภะภายในตัวเรานี่หละ

ส่วนเวลาเห็นผู้หญิง ถ้าจิตใจจดจ่อกับการภาวนา หรือ จดจ่ออะไรอยู่ มันก็จะไม่ไปคิดปรุงแต่งเอานะผมว่า แบบเห็นก็ซักแต่ว่าเห็นผ่านไป

 

กรรมฐานกองนี้ เหมาะกับราคะจริต ถ้าปฏิบัติในด้านกรรมฐาน ๔๐ เรียกว่า กายคตานุสสติ ถ้าเป็นมหาสติปัฏฐาน เรียกว่า ปฏิกูลมนสิการบรรพ ในหมวดของกายานุสปัสนา
อสุภกรรมฐาน คือ การพิจารณาซากศพ ทั้ง ๑๐ ประเภท