เคยถามตัวเองกันบ้างไหม ว่าอยากจะรอดจากภัยพิบัติไปเพราะอะไร ?

พวกคุณทั้งหลายเคยถามตัวเองกันบ้างไหม ว่าจะรอดจากภัยพิบัติไปเพื่ออะไร คุณเคยถามตัวเองกันบ้างไหม ทั้งๆที่พวกคุณทั้งหลายก้รู้ว่าคนเรามีอายุไขกันทุกคนถึงเวลายังไงก็ต้องตาย และทุกคนก็มีบุญและบาปทุกคน ถึงจะยังไม่ถึงเวลาตาย แต่บาปมาส่งผลยังไงก็ต้องตาย ที่คุณอยากจะรอดพ้นจากภัยพิบัตินี้เพราะอะไร เพราะอยากมีชีวิตทรงกิเลสไว้หรอ พระพุทธเจ้าทรงสอนให้เราและคนทั้งหลายหลุดพ้นเพื่อไปพระนิพพาน ดินแดนอมตะสุข พระพุทธเจ้าท่านทรงสอนว่า อย่าประมาท คุณเอาไปตีความกันยังไง อย่าประมาทของคุณคือ ใช้ชีวิตไม่ให้ประมาท เพื่อทรงชีวิตอยู่ต่อไปหรอ หรือ อย่าประมาท เพราะเราทุกคนเกิดมาแล้วจะต้องตาย มนุษย์วัตถุธาตุทั้งหลายมีเสื่อมสลายเป็นที่สิ้นสุดอย่าประมาทไปยึดมั่นถือมั่นหลงไปกับมันว่ามันจะทรงสภาพคงอยู่หรือปล่าว เราจะเป็นคนไปตลอดแบบนี้หรือปล่าว เราจะไม่ตายหรือปล่าว เราอย่าประมาทว่าเราจะไม่ตายแล้วเราก็ทำกรรมชั่วหลงมัวเมาในความเลวหรือปล่าว

พวกคนมีปัญญาจริงๆนะที่ผมว่าเขาทำถูกในการเตือนอะ อ่านแล้วเออ ถูกหวะ ในความคิดของผมนะ ประมาณว่า ภัยพิบัติ มันจะเกิดตอนไหนไม่สำคัญ คำสัญคือคุณต้องรีบทำให้ตัวเองบรรลุมรรคบรรลุผลขึ้นไป

ท่าหากว่าพวกคุณคิดว่า อยากจะรอดเพราะอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไป อย่างนี้ผมว่าคุณก็หาเวลามานั่งอ่านคำเตือน งมงาย ต่อไปเถอะ คำสอนพระพุทธเจ้าทั้งหลายก็มีดีทั้งนั้น คำสอนของหลวงพ่อฤาษีลิงดำก็ดีทั้งนั้นและท่านก็ย้ำว่าคำสอนของท่านนั้นตรงตามที่พระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนทุกประการ ท่านสอนให้เป็นพระอริยะ ตัดกิเลส ท่านสอนให้รู้ว่าตัวเองจะต้องตายอยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่สอนให้ทรงชีวิตอยู่ต่อเพื่อสร้างกิเลส แต่สอนว่าให้หลุดพ้นจากร่างกายโลกธาตุ เทวโลก พรหมโลก

คำเตือนอะ
เขาเตือนให้เรารู้ เมื่อเรารู้เราก็ปฏิบัติ

ไม่ใช่เราอ่านคำเตือน แล้วก็ไม่ปฏิบัติ มานั่งวิตก ค้นหาคำเตือนไปเรื่อย
ไม่รู้จักจบจักสิ้น แล้วมานั่งหาคำตอบนู้นนี่นั้น มานั่งเถียงกัน

มองข้ามไปไกลๆหน่อยว่าจะรอดไปทำไม คนปฏิบัติดีย่อมมีสุขคติเป็นที่ไปอยู่แล้ว

ท่ากลัวตายเพราะว่าขาดการปฏิบัติ ก็รีบทำซะสิ ความเป็นพระอริยะ อยู่กับที่เสมอ ไม่เคยเปลี่ยนผัน

 

ตอบอาจไม่ตรงคำถาม...เท่าไหร่..นะครับ

1. ภัยใหญ่ / เล็กของบุคคลแต่ละคน...มีอยู่ตลอดเวลา...บ้างก็ป่วยไข้...บ้างก็ประสบอุบัติเหตุ...บ้างก็มีปัญหาส่วนตัว...บ้างก็มีปัญหาเศรษฐกิจ

ภัยเหล่านี้...เป็นภัยเฉพาะบุคคล...สุขบ้าง...ทุกข์บ้าง...ปะปนกันไป...ตามบุญตามกรรมของแต่ละคน...พระท่านจึงให้เร่งทำดีไว้มากๆ

2. ภัยที่เกิดแก่คนหมู่มาก...เกิดแต่ละครั้งสร้างความสูญเสียมากมายหลายคน...เช่น เรือล่ม เครื่องบินตก อุบัติเหตุ...รถโดยสาร รถไฟ...ภัยซึนามิ...แผ่นดินไหว...น้ำท่วม...ภัยสงคราม

ท่านเหล่านี้...ย่อมทำบุญทำกรรมเนื่องกันมา...จึงต้องมาเสียชีวิต...หรือได้รับบาดเจ็บพร้อมๆกัน

ทั้งนี้...ภัยน้ำท่วม...ในประเทศไทยถือว่า...เป็นภัยร้ายแรง...ที่คนหมู่มากได้รับผลกระทบ...อาจเป็นเพราะ...เขาเหล่านั้น...ทำบุญทำกรรม....หนัก....ร่วมกันมา

ผู้ที่ศึกษาเรื่องภัยพิบัติ...อาจไม่ใช่ผู้ที่รอดจากภัยพิบัติ...แต่...เขาเหล่านั้น...มีสิ่งหนึ่งที่ปฏิบัติร่วมกัน...คือ....มรณานุสติ

การรับข่าวสาร...ภัยพิบัติ...ทำให้เราไม่ประมาท...ทั้งทางโลก...ที่ต้องรับผิดชอบชีวิตลูกหลาน

และทางธรรม...ที่เราหาที่พึ่งพิง....ด้วยการปฏิบัติ...สวดมนต์ภาวนา...รักษาศีล...สนทนาธรรม...และแลกเปลี่ยนความคิดเห็นซึ่งกันและกัน (ให้สังเกตุหัวข้อกระทู้ธรรมะ...นั้น...มีอยู่เนืองๆ)

ดังนั้น...การศึกษาเรื่องภัยพิบัติ...จึงทำให้เราทรงไว้ซึ่ง...ความไม่ประมาท...ทั้งทางโลกและทางธรรม...ครับ


.

 

อยากมีชีวิตรอดคงเพราะอยากเห็น "ทุกข์"

 

ท่านฝากมาเตือนว่า

เตรียมตัวน่ะถูก แต่ต้องเตรียมตัวให้ถูก

ทางรอดคือการปฏิบัติดี

 

ไม่เห็นทุกข์ ไม่เห็นธรรม

ถ้าทุกคนมองตรงนี้เป็นโอกาส มันคือ โอกาสทองของพวกเราที่เกิดมาในยุคนี้เลยจริงๆ

มืดมาสว่างไป..ขอบคุณครับ

 

ถูกต้องค่ะ คุณkaran ต่อให้เราเตรียมความพร้อมดีขนาดไหน ใช่ว่าจะรอดพ้นจากภัยพิบัติกันทุกคน ทั้งนี้ขึ้นอยู่การสั่งสมความดีที่ผ่านมาด้วย ใครที่ปฏิบัิตดี ปฏิบัติชอบ เชื่อว่าพระท่านจะต้องคุ้มครองแน่นอนค่ะ

 

ขอเป็นตัวแทนปุถุชนคนเดินดินกินข้างแกงข้างถนนนะครับ ที่ว่าอย่ากจะรอดนะผมไม่มีเหตุผลมารองรับหรอกครับเพราะใครๆไม่ว่าจะยากดีมีจนอย่างไรก็ไม่มีใครอยากตายถึงแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่ายังไงก็ต้องตายผมยังต้องการตื่นเช้ามาจิบกาแฟร้อนเคล้ากับอากาศเบาสบายทำให้จิตใจปลอดโปร่งโล่งสบายได้สนทนาพาทีกับแม่บ้านบ้างพอเป็นเครื่องเคียงได้ไปทำบุญตักบาตร ไปทำกิจกรรมต่างๆที่ยังไม่ได้ทำและยังทำไม่เต็มที่ฯลฯ...สรุปอยากรอดเพราะไม่ยากตายครับ

 

ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อทำกิจในพระศาสนาให้มากที่สุด เท่าที่เราจะทำได้

เกิดมาเป็นมนุษย์มีโอกาสมากที่สุดแล้ว อยู่ที่เราจะทำได้แค่ใหน อย่างไร

และต้องสงเคราะห์คนรอบข้าง และคนทั่วๆไป ตามกำลังของเรา

แต่ละคนมีเป้าหมายต่างกัน เอาความคิดของตนมาวัดคนอื่นๆ ไม่ได้

 

รอดเพื่อสร้างบุญบารมีให้มากๆขึ้น ยังไม่บรรลุมรรคผลต้องเพียรให้ได้ รอดเพื่อช่วยคนอื่นอีกเท่าที่จะช่วยได้ทางใดทางหนึ่ง อยู่เพื่อบำรุงพระศาสนา อนุรักษ์วัฒนธรรมประเพณี

 

เห็นด้วยครับ..โมทนาครับ (good)

 

...............................

 

อยากรอดเพราะ..ตายแล้วไม่รู้ว่าจะไปไหน

ความดีที่ได้สะสมไว้ มันพอเพียงรึป่าว(หนอ) ที่จะได้ขึ้นสวรรค์

อย่าเพิ่งพูดถึงนิพพาน

ถ้ารอด ก็ยังมีโอกาสได้ทำบุญต่อ (จริงมะ..)

เผื่อพลาดพลั้งไปเกิดเป็นหมูหมากาไก่ โอกาสทำบุญก็หมดไปนา...

ฉะนั้น รอดน่ะ ดีแล้วจ๊ะ อิอิ

 

มันคือ โอกาสทองของพวกเราที่เกิดมาในยุคนี้เลยจริงๆ(อ้างอิง คำพูดของคุณ falkman)


... โอกาสทองจริง ๆ ...

ยุคศิวิไลซ์กำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว

การไม่ประมาทในการใ้ช้ชีวิต

และนอบน้อมในคุณแห่งพระรัตนตรัย

นั่นคือ... สิ่งที่ดี่ที่สุด...ที่จะทำได้

เพื่อ...จิตวิญญาณ...ของตัวเอง

 

ขอบคุณครับสำหรับความคิดเห็นของทุกคน

คือมีเรื่องที่สงสัย 1 ประการอะครับ ว่า ศิวิไลซ์ คือยุคแบบไหนครับ
ยุคแบบสุขสบายเกินไป หรือ ยุคที่มีแต่คนปฏิบัติเพื่อเข้าพระนิพพานครับ ขอบคุณครับ

 

เป็นยุคแห่งความสว่างไสวที่เป็นอานุภาพของพระนิพพาน

ผู้คนจะเข้าถึงเนื้อหาแห่งสัจธรรมได้ง่ายขึ้น

เพราะปรากฎการณ์ของธรรมชาติที่กำลังปรากฎออกมาด้วยส่วนหนึ่ง

ทำให้ได้เรียนรู้ในเรื่องของ การสละ ออกจากความยึดติด ความผูกพัน

ได้แก่ การที่จะต้องสูญเสียในที่อยู่อาศัย ทรัพย์สิน เงินทอง รวมทั้ง บุคคลผู้เป็นที่รักทั้งหลาย

รวมถึง จะส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของการดำเนินชีวิต

มีการเป็นอยู่แบบเรียบง่ายยิ่งขึ้น

มิใช่ความสะดวกสบายเพราะมีเครื่องอำนวยความสะดวก

แต่เป็นการลดภาระ ขั้นตอนการดำรงชีวิตแบบยุ่งยาก ซับซ้อนที่เต็มไปด้วยเงื่อนไข

ที่มุ่งอยู่กับการหาอยู่ หากิน ในแบบเดิม ๆ

 

..เมื่อก่อนเคยคิดค่ะ..คิดจนวิตก คิดไปคิดมา ก็สรุปว่าเราต้องสร้างเรือลำใหญ่มากๆคล้ายเรือโนอาห์ คิดไปคิดมา ก็หัวเราะตัวเอง มันยุ่งยากในการจะมีชีวิตรอดขนาดนั้นเลยเหรอ

...ตอนนี้ไม่ได้คิดอยากจะรอด ยิ่งอยู่ ยิ่งเห็นความทุกข์ในการอยู่..
คิดว่า ถ้าจะเกิดอะไร ก็ต้องยอมรับ ถ้าจะตายก็คือตาย ไม่ตายก็คือ ไม่ตาย
จริงๆแล้ว เราอาจจะตายได้ทุกวัน ทุกเวลา ขึ้นอยู่กับว่า ถึงวาระหรือยัง

...ภัยน้ำท่วมที่ผ่านมา คิดว่าต้องท่วมบริเวณสายไหมแน่ๆ เลยไปซื้อน้ำ อาหารเก็บไว้ ตั้งแต่น้ำยังท่วมอยุธยา

..แต่พอถึงเวลา ก็ไม่ได้อยู่สายไหม มีธุระต้องกลับบ้านต่างจังหวัด กลับมาสายไหมอีกที ก็ไม่ได้ท่วมหนักเหมือนตอนแรกๆ ก็ยังมีความเป็นอยู่ที่สะดวกอยู่ ไม่ได้ลำบากอะไรเลย

...คนเราธรรมจะจัดสรรให้เองค่ะ..หมั่นทำดีไว้ค่ะ ถ้าไม่ถึงเวลา เราก็มีเหตุให้ต้องไปอีกที่หนึ่งเสมอ แต่ถ้าถึงเวลา นอนอยู่ที่บ้านก็ตายค่ะ...ไม่มีใครหนีพ้น แต่ต้องไม่ประมาทนะคะ

สรุปคำตอบนะคะว่า...ไม่ได้วิตกอะไร จะรอดหรือไม่รอด ไม่ใช่เรื่องที่ต้องคิดมาก แต่ก็ไม่ได้ประมาท ยังติดตามข่าวสารเสมอค่ะ..

 

องค์ที่ท่านเป็นพระธาตุแล้ว แต่ท่านก็ยังออกมาบอกเตือนลูกหลาน เตือนถึงภัยพิบัติที่จะมาถึงในอีกไม่นาน ให้เร่งปฏิบัติ และให้หาที่อยู่ที่อาศัยที่ปลอดภัยที่จะดำรงธาตุข้นธ์ได้อย่างไม่ลำบากแบบต้องทนทุกขเวทนา ไม่ใช่แบบหนีหัวซุกหัวซุน โดยถ่ายเดียว

 

รอดไปเพื่อทำความดีต่อไปครับ :boo:

 

ที่รอดมาได้ก็เพราะมันไม่เกิดครับ