ชวนพุทธภูมิเตรียมกันให้พร้อม ไปรับพุทธพยากรณ์ด้วยกันครับ

​

ชวนพุทธภูมิและสาวกภูมิทุกๆท่าน ฝึกฝนตนสั่งสมบุญบารมีฯช่วยกันเตรียมกันและกันให้พร้อม เพื่อเดินทางไปพบพระฯที่จะทรงมาตรัสในสมัยหน้า และร่วมเดินทางไปรับพุทธพยากรณ์ด้วยกันครับ
ก็คงเป็นเรื่องของการทำบารมีให้เต็มนะครับ โดยเฉพาะในเรื่องของบารมี๑๐,อิทธิบาท๔,ธรรมสโมธาณ๘,อารมณ์พระอริยเจ้าฯที่เราทั้งหลายได้ศึกษากันมานาน มาสู่ภาคปฏิบัติฝึกฝนทดสอบตนเองเพื่อการเตรียมตัวให้พร้อมและจะได้ถือโอกาสช่วยเพื่อนๆพี่ๆน้องๆพุทธภูมิและสาวกภูมิทั้งหมดในการฝึกฝนตนสั่งสมบารมีให้เจริญก้าวหน้าทันพบพระกันทุกๆท่านครับ
ในช่วงแรกนี้ขอทุกๆท่านตรวจดูการบำเพ็ญบารมีของตนที่ผ่านมา,ที่กำลังดำเนินอยู่และจะดำเนินต่อไปมีจุดมุ่งหมายอย่างไร ในการบำเพ็ญบารมีจะให้เต็มในชาตินี้หรือชาติต่อๆไป หรืออย่างไร ขอทุกๆท่านช่วยสรุปและเล่าสู่กันฟังเป็นธรรมทาน เพื่อเป็นแบบอย่างแห่งการปฏิบัติฯกันหน่อยครับ หรือหากขาดตกพร่องสิ่งใดจะได้ช่วยๆกันทำให้เต็มบริบูรณ์ครับ ออกมาช่วยๆกันครับ สร้างกำลังใจให้กันและกัน เป็นกำลังให้กันในการปฏิบัติความดีให้ถึงพร้อมครับ ช่วยกันทำให้เต็มและไปรับพุทธพยากรณ์ด้วยกันครับ
ปล.คิดว่าเป็นธรรมทานในการปฏิบัติเป็นสำคัญนะครับ อย่างอื่นที่ทำให้จิตเป็นอกุศลอย่าไปคิดมัน
อธิบายภาพ 1.เป็นภาพบวงสรวงพระธาตุศรีสุราษฎร์ อ.เมือง จ.สุราษฎร์ธานี่2.เป็นภาพบวงสรวงฉลองพระหุ้มด้วยทองคำแท้ทั้งองค์บนเขาคอหงส์ อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา 3.เป็นภาพรอยพระบาทประทับลงบนเท้าพระโพธิสัตว์ เขื่อนกระเสียว อ.ด่านช้าง จ.สุพรรณบุรี
ช่วงที่สองครับhttp://www.palungjit.org/board/showpost.php?p=589874&postcount=72

ช่วงสุดท้ายครับhttp://www.palungjit.org/board/showthread.php?p=648687&posted=1#post648687

 

ลิงเขาผลไม้ จ้า

ก่อนหน้านี้ประมาณ3ปีผมได้เจอกลุ่มคณะทำบุญกลุ่มหนึ่งซึ่งเปลี่ยนชีวิตผมไปทั้งหมดตอนเรียนผมคิดว่าการไหว้บูชาพระผมทำตามพ่อแม่และวัฒนธรรมเท่านั้นหาได้เชื่อพระไม่และคิดว่าท่านคงไม่มีจริงหรอกและก็ไม่เคยสวดมนต์เลยด้วยซ้ำวัดเหรอไม่ต้องพูดถึงไม่เคยแต่แล้วหลังจากโดนหรอกไปทำบุญ(อิอิ)ครั่งเดียวกลับรู้สึกกลัวในบาปกรรมหลายอย่างที่ทำไว้เชื่อพระขึ้นมาเองกลัวตกนรกกลัวไปซะทุกอย่างตอนแรกทำบุญเพื่อหนีบาปแต่หลังๆที่ได้ศึกษามากขึ้นก็เข้าใจหลายอย่างหลายเรื่องเช่นพระโพธิสัตว์พึ่งรู้ว่าพระโพธิสัตว์คืออะไรเป็นไปทำไมแล้วพอดีที่มีพระโพธิในกลุ่มผมด้วยซะงั้นคิดไรไม่รู้เลยบอกพี่เค้า(พระโพธิ)ว่า"ขอตามไปด้วยนะพี่บอกตัวเองว่าอยากเป็นอย่างพระอานนท์"ก็แปลกดีในกลุ่มทุกคนอยากไปพระนิพพานแต่ผมกลับอยากช่วยคนขอไปพระนิพานหลังจากเสร็จกิจล่ะกันก้อผมเลยถึงไปกับพี่เค้า(พระโพธิ)ส่วนการบำเพ็ญหลังจากที่ทำบุญมามากผมก็แอบอธิษฐานในใจหลายที่มีวันหนึ่งได้เปล่งว่าจาครั้งแรกที่พระบาทแม่วะ รู้สึกดีมากแล้วหลังจานั้นก้อได้สร้างพระฯ สร้างวัด วิหาร พระธาตุ พระบรมธาตุ บาทพระบาท ทุกอย่างซึ่งน้อมบูชาหรือสิ่งศักสิทธิ์ที่แทนพระองค์ ส่วนใจก็รักษาศีล5 และภาวนานั่งสมาธิและสะสมบุญมาเรื่อยๆ จนถึงปัจจุบันและผมมีความมั่นใจในคุณพระฯตั้งตนอยู่ในความไม่ประมาทและจะรอพบพระเพื่อรับพุทธพยากรณ์คับสาธุ ..............ลิงเขาผลไม้
(มีอะไรแนะนำบอกเลยนะคับจะขอบคุณมากคราบ)​

น้อมถวายบุญทั้งหมดที่บำเพ็ญมาตั้งแต่ต้นจนถึงอนาคตน้อมถวายเป็นพุทธบูชาฯ​

(f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f)

ปล.ผมกับพระโพธิผมรู้สึกว่าเหมื่อนเป็นน้องของเค้าเลยจิงๆทะเลาะกันบางกวนๆกันบางชอบจับผิดชาวบ้านชอบบ่นผมกินหอยนางรมก็ไม่เป็นฮ่าๆนี่ล่ะพี่และอยากให้พี่เค้าบารมีเต็มชาตินี้เลยช่วงนี้เหนื่อยๆแต่สู้สุดใจเย้ยครับ
...............................................................


​

 

ขอโมทนาก่อนนะค่ะ

​

(f) ขอโมทนาก่อนนะค่ะ เดี๋ยวรอว่างๆแล้วจะมาเล้าให้ฟังบ้างค่ะ สาธุค่ะ
(verygood) (verygood) (verygood) (verygood) ​

 

การสร้างบุญบารมีได้สั่งสมมาจากอดีต ที่ยาวนาน และมีกรรมที่เคยได้ทำไว้ คงมาส่งผลให้ได้รับความสุข ทุกข์ในปัจจุบัน เมื่อยังเล็ก ๆ อยู่ ได้เกิดมาไม่กี่ปี ก็ต้องป่วยหนักจากโรคเยื่อหุ้มสมองอักเสบ ในตอนนั้นได้รับทุกข์อย่างเป็นที่สุด เพื่อน ๆ ที่ป่วยด้วยโรคเดียวกัน ก็ได้จากไปกันหมด มีเพียงเราที่ต้องอยู่สร้างความดี ได้เริ่มทำทานตั้งแต่เล็ก ๆ ถูกฝึกให้ใส่บาตร ไปวัด และเราก็ชอบในการบุญทั้งหมด มีความรู้สึกดีที่ได้เกิดเป็นคนไทยเชื้อสายจีน ได้มีโอกาสไหว้เจ้า และประเพณีหลายอย่าง รู้สึกผูกพันธ์
เมื่อเริ่มได้เรียนรู้ ได้เห็นสิ่งต่าง และรับรู้ว่าเราเป็นคนเลี้ยงยากแม่จึงต้องไปยกให้พระแม่กวนอิม เป็นลูกหลังจากนั้นความเจ็บป่วยก็หายไป เมื่อชีวิต ดำเนินไปต้อง พลัดพรากจากบิดา ได้รับทุกขเวทนาแสนสาหัสจากชีวิตที่ไม่เที่ยงแท้ แต่ใจก็มีความรู้สึกตั้งแต่เด็กว่าอยากช่วยคนอื่นที่ได้รับทุกข์ คือได้เห็นพระแม่กวนอิมในทีวี และเรื่องราวต่าง ๆ ที่ท่านช่วยสรรพสัตว์โดยยอมสละแม้ร่างกาย และชีวิตเพื่อสร้างบารมี เราคงได้เคยบำเพ็ญบารมีมาแบบเดียวกับท่าน คือปรารถนาให้ผู้อื่นมีสุข พ้นทุกข์ทั้งปวง
แต่ในเวลาปัจจุบันชาติ ชีวิต ได้ทำสิ่งผิดถูกมากมาย จนถึงวาระนึงต้องมารับรู้เรื่องจิตวิญญาน องค์เทพต่าง ๆ แต่ก็ยังไม่เชื่อ คอยศึกษาอยู่ หาเหตุผลต่าง ๆ แต่ก็เริ่มปฏิบัติมากขึ้น ทั้งทาน ศีล ภาวนา
เมื่อถึงเวลาก็ได้ร่วมทำหน้าที่ สร้างบุญตามรอยพระบาทซึ่งไม่มีความรู้เลย ได้มีโอกาสสร้างบุญทุกอย่างในพระศาสนา ได้อธิฐานจิตยังประโยชน์ตนและผู้อื่นให้ได้รับความสุข พ้นจากทุกข์ในปัจจุบันชาติเพื่อพระนิพพานเป็นที่สุด และอธิฐานคอยช่วยเหลือท่านผู้มีคุณและคณะพระธาตุแก้วมณีโชติเพื่อจรรโลงพระศาสนาให้ตั้งมั่นยั่งยืน แลอธิฐานให้พระโพธิสัตว์ทั้งหลายมีบารมีเต็มในฉับพลัน เพื่อได้รับพุทธพยากรณ์ ตรัสรู้เป็นพระพุทธะโปรดโลก และพระสาวกติดตามพระ พระอุปฐาก คณะผู้ตั้งจิตร่วมบารมีทุก ๆ ท่านจงสำเร็จในคำอธิฐานด้วยบารมีแห่งพระสมเด็จองค์ปฐม และพระพุทธเจ้าทั้งปวงตั้งแต่อดีต ปัจจุบัน อนาคต บารมีแห่งพระธรรม พระอริยสงฆ์ เทพพรหมทั้งปวงทั่วแสนโกฎิโลกธาตุจงร่วมในบารมีทุกประการในพระศาสนาสืบไป

นำธรรม อนันตชัย

 

ควมรู้สึก ตอนที่ 1

เท่าที่ผมจำความได้ ผมเป็นเด็กช่างสงสัย ช่างถามจนผู้ใหญหลายคนบ่นว่าถามนู้นถามนี้ไปอะไรนักหนา บอกไม่ถูกเพราะมันอยากรู้นี่นา ไม่เว้นแม้ว่า เราคือใคร เกิดมาทำอะไร ทำไมต้องเกิด ทำไมต้องตาย แล้วตายแล้วจะเป็นอย่างไรต่อไป ก็ได้แต่คิดเพราะไม่ได้รู้อะไรมากขึ้น และก็เก็บความสงสัยไว้ต่อไป

ส่วนทัศนคติต่อศาสนาในตอนเด็กก็เป็นอะไรที่น่าเบื่อ เดิมๆ ขี้เกียจนั่งฟังพระเทศน์ เพราะไม่รู้เรื่องและไม่ได้อะไร ตอนเรียนวิชาพระพุทธศาสนาก็น่าเบื่อมิใช่น้อย มีแต่คำบาลีที่ไม่รู้ความหมาย ไม่ได้กินใจอะไรเลย ส่วนพุทธประวัติคงแต่งขึ้นมาสอนคนคล้ายๆนิยาย เพราะมีอะไรที่พิศดารมากมาย

ความเชื่อที่มีต่อพุทธศาสนาตอนเด็กนั้นก็ 50 50 แต่เวลากลัวผีจะนึกถึงพระได้มาก ส่วนเรื่องศีลตอนเด็ก ก็เกือบครบ ขาดข้อ 1 เพราะตบยุง มด แต่ถ้าสัตว์ใหญ่กว่านั้นไม่ทำเพราะสงสาร ปกติเหล้า เบียร์ไม่เคยและไม่ชอบดื่มเพราะคิดว่ามันไม่ดี แต่ก็เคยได้ลอง 3 ครั้ง คือ ตอนจบ ม.6 กินไป 5-6 หยด ครั้งที่ 2 ลองดื่มสปาย 1 ขวด เพระเพื่อนปี1ในมหาลัยชวนให้ลอง ครั้งที่ 3 โดนดื่มเหล้าครึ่งแก้ว ในช่วงรับน้องเพราะพี่ว๊ากบังคับ

พอขึ้นปี 2 ได้มีโอกาสเจอรุ่นน้องคนหนึ่ง ซึ่งเขาเป็นเด็กที่เคยเรียนที่โรงเรียนของวัดท่าซุง เขาชวนไปวัดท่าซุงในเดือนมีนา ซึ่งเป็นช่วงของงานประจำปี พอไปถึงวัด ก็โอ้โห วัดอะไรช่างใหญ่ สวย แปลกและคนเยอะมาก หลังจากถวายสังฆทาน ได้รับหนังสือเล่มเล็กๆเล่มหนึ่งชื่อว่า หนีนรก พอได้อ่านหนังสือเล่มนี้ตอนนั่งรถกลับ โลกภายนอกก็ได้หายไปจากหัว มีเฉพาะรายละเอียดในหนังสือเท่านั้น ต่อช่วงหน้าครับ

(i) (i) (i) (i)

 

ความรู้สึกตอนที่ 2

ระหว่างที่อ่านหนังสือ หนีนรกอยู่นั้น ถ้านับจากความรู้สึกในปัจจุบัน อารมณ์ที่ได้ตอนนั้นคงเรียกว่าปิติ หนังสือเล่มนั้นทำให้ผมรู้ว่า เราคือใคร ทำไมต้องเกิด ทำไมต้องตาย สภาพหลังการตายเป็นอย่างไร ความสงสัยหลายๆเรื่องก็ถูกปลดปล่อย รู้สึกมีความสุขที่รู้ว่าชีวิตเป็นสิ่งที่กำหนดได้ด้วยตัวเราเอง ด้วยคำสอนของพระพุทธเจ้าและหลวงพ่อฤาษีลิงดำในหนังสือเล่มนี้ ซึ่งได้อธิบายเหตุและปัจจัยของชีวิต ทำให้ผมได้รู้และเข้าใจ ผมจึงได้ตั้งใจมีศีล 5 นับตั้งแต่อ่านหนังสือเล่มนั้นจบเป็นต้นมา การที่ตั้งใจที่จะมีศีลไม่ได้กลัวที่จะตกนรกแต่เป็นเพราะรู้ความจริงแห่งชีวิต สัจธรรมของธรรมชาติ ผมมีความรู้สึกว่าจิ๊กซอของผมได้ถูกต่อครบ ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมตอนเด็กๆเวลามีคนถามว่าโตขึ้นจะเป็นอะไร แล้วผมตอบว่าบวชโดยไม่ทราบสาเหตุ

หลังจากนั้นผมก็ได้อ่านหนังสือแทบทุกเล่มของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ จนทำให้เจอจิ๊กซออีกตัวของตัวเอง ซึ่งก็คือ ทำไมพระสอนว่าพระนิพพานคือดินแดนที่หมดทุกข์ ที่มีความสุข และผมก็รู้อย่างเต็มใจแล้วทำไมผมจึงไม่มีจิตที่มุ่งพระนิพพานเหมือนคนอื่น แต่กลับรู้สึกตื่นเต้นสนุกเมื่อรู้ถึงเรื่องพระพุทธเจ้าในอดีต ปัจจุบันและอนาคต เรื่องเหตุแห่งพระพุทธเจ้า การบำเพ็ญบารมี ทุกเรื่องล้วนสนุกน่าติดตาม ทั้งหมดนี้ทำให้ผมทราบว่านอกจากการปฎิบัติเพื่อพระนิพพานในชาติปัจจุบันแล้วก็ยังมีทางแห่งพุทธภูมิอีกเส้นทางหนึ่ง ซึ่งผมรู้สึกมีความสุขกับทางเส้นนี้และคิดที่จะมุ่งไปแม้จะคิดว่าเราบ้าหรือไม่ นอกจากนั้นก็ไม่กล้าบอกใครถึงเรื่องนี้กับใครๆเพราะอายที่ว่าหน้าอย่างนี้ ปฎิบัติแค่นี้หรือที่คิดจะเดินทางเส้นนี้ ต่อตอนจบครับ

(i) (i) (i) (i) (i) (i) (i) (i)

 

จะไปนิพพานชาตินี้แล้วครับชาตินี้ชาติสุดท้ายแล้วไม่ต้องการไปพบพระชาติไหนแล้วครับ

 

การที่ได้มีโอกาศพบพระครั้งแรกของผมคือตอนที่ผมเป็นเด็กอยู่ป1. ตอนนั้นผมไม่รู้เรื่องอะไรพ่อให้ห้อยพระเครื่องที่คอครั้งแรก ผมก็นึกว่าผมมีพระอยู่กับผมจริงๆๆ ทุกครั้งที่ผมมีความทุกหรือพยายามทำสิ่งไม่ดี ผมก็จะพบพระองค์นั้นอยู่เสมอท่านเป็นพระแก่ๆรูปร่างสมส่วน ผมคุยกับท่านได้ด้วยนะแต่ตอนหลังพอผมโตขึ้นผมเริ่มรู้สึกว่าทำชั่วไม่ค่อยถนัด.. ผมก็เลยบอกกับท่านว่าผมโตแล้วท่านไม่ต้องมาคอยดูแลผม หลังจากนั้นไม่นานท่านก็ไม่มาให้ผมเห็นอีกเลย .. ผมเพิ่งรู้ทีหลังว่าท่านคือหลวงปู่ทวดวัดช้างให้ สิ่งที่ได้จากการพบพระครั้งแรกของผมคือผมอยากเป็นพระแบบหลวงปู่ที่ท่านมาหาผมบ้างเพราะพระองค์อื่นที่ผมพบไม่สบายใจเหมือนพบท่าน นั่นเป็นครั้งแรกที่ทำให้ผมมีศรัทธาในพระศาสนา..
ผมมาพบท่านครั้งที่สองเวลาผ่านล่วงมาหลายปีมากพบท่านอีกทีตอนที่มาฝึกมโนมยิทธิที่บ้านสายลม ผมเพิ่งทราบว่าอย่างที่ผมเคยเห็นพระตอนเป็นเด็กนั้นคือทิพจักขุญาณหลงโง่อยู่ตั้งนาน ครั้งที่สองที่ผมพบท่านนั้นท่านแต่งตัวเปลี่ยนไปมากท่านแต่งตัวสวยแบบบอกไม่ถูกสวยมากจริงๆๆ..แล้วท่านก็มากับพระพุทธเจ้าด้วยด้วย แต่ที่ผมทราบว่าเป็นหลวงปู่ก็เพราะว่าท่านมาแบบเดิมคือท่านมากันหลายองค์แต่สายตาผมมันจะให้ความสนใจหลวงปู่ท่านเป็นพิเศษเหมือนท่านมองมาที่ผมคนเดียว..เดี๋ยวกลับมาเล่าต่อครับ

 

สมัยก่อนถ้ามีคนถามว่าเกิดมาเพื่ออะไร คงจะตอบแบบไม่รู้อีโหน่อีเหน่ว่าเกิดมาเพื่อดำเนินชีวิตไปเรื่อยๆ ตามที่มันจะเป็น ทำตามหน้าที่ของตัวเอง ไม่เบียดเบียนใคร
เคยถูกถามว่าเห็นทุกข์บ้างหรือยัง แต่ก่อนหน้าก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงถาม รู้แต่ว่าตอนนี้เราเสียใจ ตอนนี้เราดีใจนะ แต่ไม่ได้มองลงไปว่านี่แหละคือความทุกข์
ดำเนินชีวิตเรื่อยมาจนเรียนจบ ป.ตรีแล้ว ความสว่างเริ่มเกิดขึ้นในช่วงที่กำลังเรียนป.โท ได้พบกัลยาณมิตร (ก่อนหน้านั้นก็มีนะแต่ก็ไม่ได้เข้าไปคลุกคลีเท่าไหร่) จุดเปลี่ยนครั้งยิ่งใหญ่และถือเป็นความโชคดีอันสูงสุดในชีวิตเลยก็ว่าได้
เราได้รู้ว่าทุกข์คืออะไร ทำอย่างไรจึงจะพ้นจากทุกข์ (แต่ปัญญาที่มีก็ยังน้อยนัก) ได้รับคำสอนดีๆ จากผู้มีพระคุณหลายท่าน ได้ยอมรับในไตรสรณคม อย่างไม่มีข้อแม้ใดๆ ได้รู้ว่าถ้าเรารักษาศีล ศีลก็จะรักษาเราด้วย
ปัจจุบันการปฏิบัติตนของข้าพเจ้าในกิจกรรมทั่วๆ ไปก็ยังเหมือนเดิมทั่วไป แตกต่างตรงที่ข้าพเจ้าได้รู้ว่าสิ่งนี้คือทุกข์นะ และพยายามดับทุกข์นั้นไปตามกำลังและปัญญาที่พอจะพึงมี (ส่วนใหญ่จะขอบารมีพระฯช่วย)
ข้าพเจ้าได้ทำบุญเสริมสร้างภูมิคุ้มกันและบารมีให้กับตัวเองมากขึ้นโดย พยายามทำใจให้ผ่องใส โดยอาศัยพรหมวิหาร 4 สวดมนต์อธิษฐาน แผ่เมตตา ภาวนา และทำสมาธิบ้าง (จะพยายามทำนะคะ) ถ้ามีโอกาสได้ออกไปทำบุญตามสถานที่ต่างๆ ก็ไป (ตามที่พี่ๆสอนมา)
ขอบารมีพระฯ และบุญอันข้าพเจ้าได้สั่งสมมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันและอนาคตจงเป็นปัจจัยให้ข้าพเจ้าได้เข้าถึงซึ่งพระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้เทอญ และขอบุญนี้ช่วยในการบำเพ็ญบารมีแด่พระโพธิสัตวิ์เจ้าและพระสาวกทุกท่านแม้ข้าพเจ้าได้เข้าถึงซึ่งพระนิพพานแล้วก็ตาม

 

ข่าวรวมพล....
ประกาศ " ใครเกิดมาเพื่อมีหน้าที่ต้องสอนอภิญญา ก็เตรียมตัวได้แล้ว "

 

เริ่มแรกเดิมทีผมก็เป็นเหมือนคนทั่วไป จะได้ดีอยู่บ้างก็เพราะคำสอนของแม่ที่สอนให้เป็นคนดีที่ไม่เบียดเบียนใคร ให้รักใคร่พี่น้อง เสียสละบ้าง ในสมัยเด็กๆผมเหมือนคนสองศาสนา อยู่ที่โรงเรียนก็บอกนับถือพุทธ สวดมนต์ ไหว้พระ ทำสมาธิ ไปวัด ทำบุญในเวลาที่คนอื่นเขาทำกัน กลับบ้านโต๊ะหมู่บูชาก็มี พระพุทธรูปก็เยอะ

แต่แม่ก็ยังมีที่พึ่งทางใจอีกที่หนึ่งคือตู้พระ(ไดโงะฮนซน) ลักษณะเป็นตู้ไม้ที่งดงาม ภายในประดิษฐานองค์ไดโงะฮนซน ลักษณะเป็นแผ่นม้วนกระดาษที่สวยงามบรรจุอักขระคล้ายภาษาจีนหรือญี่ปุ่นก็ไม่รู้ วิธีการบูชาแบบง่ายก็คือการสวดมนต์ซ้ำๆคล้ายคำภาวนา " นำ เมียว โฮ เร็ง เง เคียว " เป็นเวลาตามแต่จะสะดวก ผมเคยสวดได้นานจำได้ว่าเกือบ 2 ชัวโมงก็เคยมาแล้ว นึกย้อนดูที่หลังก็เหมือนจะเป็นฌานดี(ถ้าสวดเป็น) หลังจากสวดจบก็มาถึงขั้นตอนที่ชอบมากคือการอธิษฐานนั่นเอง อฐิษฐานอะไรก็ได้ให้ตนเองดี มีความสุข เรียนหนังสือเก่ง ร่ำรวย ครอบครัวมีความสุข ทำอย่างนี้ทุกเช้าเย็นเป็นปกติ ตอนเด็กๆยังไม่รู้ว่าคืออะไรก็ทำด้วยความเคารพและเพราะแม่บอกว่าดี

ต่อมาเมื่อโตขึ้นมาอีกหน่อยและอยู่ในช่วงครอบครัวเริ่มมีปัญหาก็เริ่มศึกษามากขึ้นก็เริ่มเข้าใจว่าตัวหนังสือที่อยู่ในตู้พระแทนชื่อของพระพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสงฆ์ พรหม เทพเทวาทั้งหลาย เป็นต้น ซึ่งเป็นศาสนาพุทธแบบมหายาน (เป็นยานใหญ่พาคนไปได้มาก เขาบอกมานะ) และปฏิบัติตนเหมือนพระโพธิสัตว์คอยแนะนำธรรมเพื่อผู้อื่น นอกจากศึกษาแล้วก็ยังมีการออกมาประชุมกับเพื่อนสมาชิกคนอื่นที่นับถือเช่นเดียวกัน มีประชุมกันทุกสัปดาห์ ได้พบเจอะคนหลากหลาย ต่างคนต่างมีปัญหาทุกคนต้องการทางออกต้องการให้โงะฮนซนช่วย มีหลายท่านบอกว่าเข้าลอดพ้นจากปัญหาต่างๆและประสพความสำเร็จได้เพราะสวดมนต์มากเป็นประจำและการบอกต่อให้คนสวดก็เป็นบุญ ดูเป็นสังคมที่ดี เหมือนทุกคนจะมีเจตนาดีต่อกันแต่ใจผมลึกๆก็ยังรู้สึกเกรงและแปลกใจกับการกระทำของแต่ละท่าน(ไม่ใช้เพราะการสวดมนต์นะ)

ไม่ว่ายังไงใจผมตอนนั้นก็ตั้งใจและเคารพในโงะฮนซนมาก สวดมนต์มากด้วยความตั้งใจและศรัทธาจริงๆ ในตอนที่ผมมีความทุกข์ ไม่รู้จะแก้ไขยังไงการได้สวดมนต์ต่อหน้าโงะฮนซนก็ยังคงทำให้ผมร้องไห้ด้วยความปลื้มปิติได้อยู่เสมอและยังทำให้ผมมีกำลังใจและตั้งใจทำกิจต่างๆที่พึ่งควรจะทำได้อย่างเต็มกำลังจริงๆ

แม้ว่าในคำสอนที่ผมได้รับจะน้อยมาก สอนให้ผมตั้งใจสวดมนต์ อธิษฐานและแนะนำการปฏิบัตินี้ให้กับคนอื่นเพื่อให้เขามีความสุข

ผมก็ทำอย่างนี้เรื่อยมา จนเข้ามหาวิทยาลัยก็ยังทำอยู่เป็นปกติ

(ต่อตอนหน้านะจ๊ะ)

 

ร่วมโมทนาบุญทั้งหมดในพระศาสนา ถวายเป็นพุทธบูชาฯ

​

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะฯ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะฯ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะฯ

สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะเม ภันเต อุกาสะ ทะวา รัตตะเยนะกะตัง
สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะเม ภันเต อุกาสะ ขะมามิภันเตฯ

ได้เห็นกระทู้แล้วรู้สึกดีใจที่ท่านทั้งหลายได้พากันมาชุมนุมกันเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดทางด้านการปฏิบัติธรรม
สำหรับผมแล้วถือเป็นเรื่องที่สำคัญ เพราะการได้ยินได้ฟังจากผู้ปฏิบัติจริงเป็นของยาก การที่มีกระทู้นี้ถือเป็นสิ่งที่น่ายินดี
ผมขอเป็นอีกแรงในการเชิญชวนท่านทั้งหลายมาสร้างทานบารมี เป็นธรรมทาน เล่าถึงการปฏิบัติของท่านให้ศาสนิกชน พุทธบริษัท
ทั้งหลายได้อ่าน เพื่อเป็นแนวทางในการปฏิบัติตนต่อไป เพื่อถึงเป้าหมายตามที่ผู้ตั้งกระทู้ได้กล่าวมาแล้ว
สำหรับประสบการณ์ของผม เล่าไว้ให้อ่านกันพอสนุก ไม่ถือว่าจะดีเด่อะไร หรือเป็นแบบอย่างได้ เพียงแต่ปฏิบัติบูชาพระพุทธเจ้า
หนีนรกไปวัน ๆ เท่านั้นเอง อย่าถือเป็นสาระเลยนะครับ เพราะที่ทำไม่มีอะไรว่าดีเป็นแต่เพียงหนีบาป ความชั่วโฉดของตัวเองเท่านั้น
การตั้งใจปฏิบัติครั้งแรกที่เดียว ต้องถือเอาตั้งแต่จำความได้ว่า เกิดในครอบครัวที่ฐานะยากจน ลำบากตั้งแต่เด็ก แต่ไม่ถึงกับไม่มีจะกิน
ด้วยวัยที่เด็ก แต่ความคิดมันไม่เด็กก็มีความคิดทะเยอทะยานอยากจะรวย รังเกียจในฐะนะของตน ก็มีความรู้สึกว่าความคิดที่ฟุ้งซ่านออกไป
มันเป็นทุกข์ ตอนเด็กชอบดูหนังจักรๆ วง ๆ ชอบบทบาทพระฤาษีมีสมาธิ มีณาน มีฤทธิ์มาก เป็นผู้วิเศษ เวลาเล่นกับพวกเพื่อนๆ ชอบเล่นเป็นพระฤาษี
มีวันหนึ่งฝนตกหนักมาก ผมอยู่กลางทุ่งนากว้าง รู้สึกหนาวมาก ก็นึกถึงที่พระฤาษีเข้าสมาธิ ก็เลยลองทำตาม ที่แลกก็ภาวนาพุทโธรู้สึกหนัก
ก็เลยไม่นึกถึงอะไรเลยจับความว่างเปล่า เพิกความรู้สึกหนาวออกไป รู้สึกกายเบา จิตเบา ไม่หนาว เหมือนเป็นผู้วิเศษ ผมทำอย่างนี้ได้แต่ไม่บ่อย
นัก ทุกคนคงจะสงสัยว่าผมรู้จักคำภาวนาได้อย่างไร ก็ต้องขอเล่าชีวิตวัยเด็กอีกนิด ผมเติบโตมาจากการเลี้ยงดูของปู่กับย่า พ่อแม่ทำงานที่กรุงเทพฯ
อยู่กับย่าตั้งแต่อายุ 8 เดือน นอนกับย่าจนโต ย่าชอบให้สวดมนต์ก่อนนอน ผมชอบนอนกอดย่าและสวด อิติปิโสฯ จนหลับ ย่าพาไปทำบุญที่วัดทุก
วันพระ วันพระใหญ่จะมีการก่อพระเจดีย์ทราย ผมชอบไป ย่าบอกว่าเป็นการชำระหนี้สงฆ์ ผมถามว่าอย่างไร? ท่านบอกว่าเวลาเราเข้าวัดและกลับไปเรา
เหยียบดินออกจากวัด เราเอาทรายมาคืนท่าน อีกอย่างย่าชอบเล่าเรื่องที่วักไผ่โรงวัว สุพรรณบุรี ที่มีรูปปั้นนรก สวรรค์ ให้ฟัง กับพระนอนที่ใหญ่
คือวัดพระนอนจักรสีห์ สิงห์บุรี เล่าถึงปู่ผมบ้าง ท่านเป็นเหมือนหมอชาวบ้าน ที่มีทั้งวิชารักษาโรค วิชาพ่อมด หมอผี มีคาถาสารพัด คาถาที่ท่านสอนให้
จำมีหลายคาถา ที่จำได้มีคาถาเดียวคือ พุทโธ ที่กล่าวถึงท่านทั้งสองเพราะถือว่าท่านมีส่วนช่วยประคับประคองผมให้อยู่ในกรอบของบุญ ท่านเป็นผู้มีคุณอันประเสริฐ

ชีวิตในวัยโตขึ้นมาอีก ตอนเรียนก็จะมีการสอนให้ทำสมาธิผม็ก็จำมาทำ เจอหนังสือธรรมะเล่มหนึ่งท่านเขียนว่า พ้นทุกข์หมดกิเลสคือพระอรหันต์ คือพระนิพพาน
พอได้อ่านคำว่า พ้นทุกข์ พระนิพพาน รู้สึกวานี่ใช่เลย ที่เราต้องการคือ พ้นทุกข์ นิพพาน จากนั้นก็เริ่มเข้าวัดทำบุญ ชอบฟังเทศน์ อ่านหนังสือธรรมะ อยู่วัดตามโอกาส
เมื่อเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ผมรู้จักรุ่นพี่ท่านหนึ่งพาให้รู้จักหลวงพ่อฯ การปฏิบัติยังเป็นการลองผิดลองถูกมาก และโง่อยู่มาก จะเล่าข้ามไปถึงปัจจุบันเลยนะครับ คือทำตามที่หลวงพ่อสอน โดยเริ่มที่อารมณ์พระโสดาบัน ทาน ทำทานโดยไม่หวังผลตอบแทน ให้เพื่อละ ตามที่ท่านสอน ตั้งใจให้ทานไว้โดยเฉพาะเท่านั้น พอคิดอย่างที่ท่านสอนแล้วทำตามรู้สึกสบายใจ
อารมณ์อื่นก็ตามมาเองคือ อิทธิบาท4 พรหมวิหาร4 บารมี10 สังโยช 10 เกิดมาให้ใค่รครวญดูเป็นปกติ นี่ด้วยอำนาจแห่งพุทธบารมีอัมมีคุณหาประมาณมิได้ คุณของหลวงพ่อฯที่ท่านช่วยเคาะความโง่เง่าออกโดยแท้

 

ขอร่วมโมทนาบุญทุกอย่าง ถวายเป็นพุทธบูชาฯ

(i) ก็เป็นเรื่องราวที่น่าสนใจมากนะครับ สำหรับชีวิตวัยรุ่นที่ไม่เคยเข้าวัดมาก่อน ขอโมทนาครับ ขอเป็นกำลังใจให้ในความตั้งใจดี ในการทำความดีตลอดไปครับ อย่างไรก็อย่าประมาทนะครับ สู้ๆครับ

 

ขอร่วมโมทนาบุญทุกอย่าง ถวายเป็นพุทธบูชาฯ

(i) เรื่องกฏของกรรมมันมีอยู่เป็นธรรมดาโลก จะให้หมดไปก็คงเป็นเรื่องยาก อยู่เพื่อเรียนรู้โลกให้แจ้ง สร้างกำลังใจให้เข้มแข็งทำวันนี้ให้ดีที่สุด มีมืดก็มีสว่าง สุขไม่เที่ยงทุกข์มันก็ไม่เที่ยงเหมือนกัน อะไรที่ไม่แน่นอนมันแน่นอนเสมอหรือก็ไม่ใช่ ยังมีนิพพานครับ ยึดมั่นในคุณพระดำเนินตามรอยท่านไปครับ
ไม่ช้าก็จะถึงเองครับ สู้ๆครับ
ปล.เป็นกำลังใจให้เสมอครับ(bb-flower

 

ขอร่วมโมทนาบุญทุกอย่าง ถวายเป็นพุทธบูชาฯ

​

ขอร่วมโมทนาบุญทุกอย่าง ถวายเป็นพุทธบูชาฯ ถ้าชาตินี้เราตายชาติหน้า?ไปอยู่นิพพานได้พบพระตลอดไปก็ดีนะครับ จริงๆก็คือขอพบทุกๆชาตินะครับ หลังๆผมว่าการไปนิพพานนี่ดีที่สุดแล้วครับ แต่ก็ไม่รีบครับตอนนี้ มันถึงเวลาไปเมื่อไหร่ก็ไปครับ ทำหน้าที่และทุกอย่างให้พร้อมให้ดีที่สุดครับ(ดูเหมือนจะทำทิ้งทวน) อะไรจะเกิดมันก็เกิดและดับเป็นธรรมดาเสมอครับ ยึดมั่นในคุณพระฯ ไว้เสมอครับ สู้ๆครับ





​

 

โมทนากับทุกๆท่านครับ มีเรื่องราวดีๆมาให้อ่านกัน

ส่วนตัวผมเอง ความรู้ ความเข้าใจ และการปฏิบัติน้อยนัก

ขออ่านเรื่องของทุกๆท่านเพื่อประดับความรู้ก่อนแล้วกันครับ

 

ขอโมทนาบุญทุกอย่าง ถวายเป็นพุทธบูชาฯ

​

ก็เริ่มเข้าวัดทำบุญตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ ปัจจุบันเลยนะค่ะ ตอนนี้เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยค่ะ เหนื่อยเหมือนกันค่ะ แต่ก็มีความสุขไหว้พระสวดมนต์ทำสมาธิ
ไม่ค่อยได้ไปทำบุญที่ไหนค่ะ เพราะไม่ว่างจากงานเลยค่ะ แต่ก็มีกำลังใจจากพี่ๆอยู่เสมอ พวกเค้าชอบไปทำบุญกันมากค่ะ ทำกันทุกวันเราก็เลยได้โอกาสร่วมทำบุญและได้รับฟังเรื่องราวและข้อคิดดีเยอะมากเลยค่ะ ทำให้เรามีกำลังใจในการทำความดี มีความมั่นคงในคุณพระรัตนตรัย พระนิพพานนะหรือค่ะอยากไปมากค่ะ ไม่อยากเกิดแล้วเบื่อ ขอบารมีพระและบุญที่ทำมาให้ได้เข้าถึงธรรมเข้าถึงพระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้เลยค่ะ สาธุ
​

 

ขอโมทนาบุญทุกอย่างนะครับ

(i) ขอโมทนาบุญทุกอย่างครับ อยากไปด้วยคนครับ ต้องทำอย่างไรบ้างครับ
บอกด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
(f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f)

 

ขอโมทนาครับ

​

ขอโมทนาครับ สนใจภาพนี้มากเลยครับ ช่วยอธิบายราละเอียดหน่อยครับ รอยพระบาทแบบนี้ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยครับ แปลกดีและก็เป็นอัศจรรย์มากครับ ที่พระบาทพระสมัยท่านเป็นพระโพธิสัตว์ยังคงอยู่ได้เป็นกัปล์ครับ สาธุ
(f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) ​

 

โมทนาครับ

​

(f) โมทนาครับ ขอไปด้วยคนครับ ดีเลยครับชวนกันไปพบพระทำบุญพร้อมๆกันให้หมดเลย แต่ผมอะจิจะไปกับเค้าได้รึเป่า บารมียังเตาะแตะอยู่เลยครับ ท่าจะไม่ไหว อย่างไรก็อย่าทิ้งกันนะครับจะพยามต่อไปเรื่อยๆครับ ส่งกำลังใจมาช่วยด้วยนะครับ(เป็นอันว่าช่วยด้วยละกันครับ ขอบคุณมากๆครับ)
สาธุ
(verygood) (verygood) (verygood) (verygood) ​