ชวนพุทธภูมิเตรียมกันให้พร้อม ไปรับพุทธพยากรณ์ด้วยกันครับ

โมทนาสาธุครับ กับทุกบทความในการแรกเปลี่ยนการปฎิบัติรรม

 

กว่าจะเป็นนาคน้อย (๑)

พุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา

​

ขอน้อมจิตกราบขอขมาต่อคุณพระฯ อารธนาบารมีแก้วรัตนมณีโชติทั้งสามประการ ข้าพเจ้าขอนำเรื่องราวในการเข้าถึงธรรมของข้าพเจ้า มาเล่าให้แก่ท่านสาธุชนผู้จำเริญทั้งหลาย ได้รับทราบ เผื่อว่าจะนำไปเป็นข้อคิด หรือข้อเตือนใจได้บ้าง เชิญรับชมได้ครับ
กระผมนาคน้อยหรือที่ใคร ๆ รู้จักกันดีในชื่อ "ตัวเล็ก" ครับ ผมขอเริ่มต้น ตั้งแต่ตอนเป็นเด็กเลยนะครับ ผมได้มีโอกาสไปถวายสังฆทานกับแม่บ่อย ๆ ครับ เนื่องจากว่า แม่มักจะฝันเห็นญาติที่ตายไปแล้วมาหาบ่อย ๆ พอรุ่งขึ้นก็จะพากันไปถวายสังฆทานแล้วอุทิศส่วนกุศลให้กับญาติที่มาเข้าฝันทุกครั้งครับ (ขอขอบพระคุณแม่มาก ๆ ครับ) พอเริ่มเรียนชั้น ป.๑ คุณครูที่โรงเรียนก็จะบังคับให้นั่งสมาธิก่อนเรียน เช้า-บ่าย ทุกวัน โดยให้กำหนดลมหายใจเข้าออกแล้วภาวนา พุท โธ พอทำบ่อย ๆ ก็เริ่มชอบ พอว่าง ๆ ก็จะพยายามทำ จนทำได้เกือบทั้งวัน (พอจบ ป.๖ ก็ไม่ได้โดนบังคับ ก็เลยหยุดไป เสียดายมั๊กมากครับ) และทุกเย็นวันศุกร์ก็จะต้องสวดมนต์ทำนองสรพัญญะ ซึ่งผมชอบมากเพราะว่าทำนองไพเราะดี เลยพยายามสวดบ่อย ๆ เพื่อให้ท่องจำบทได้ครับ คิดถึงทีไรก็มีความสุขครับ ยิ้มจนแก้มตอบ ๆ ของผมปริได้เลยล่ะครับ

พอจบ ม.๖ ก็ได้เข้ามาเรียนที่โคราชครับ เดินทางมากับแม่ มาถึงโคราชประมาณตีสอง ก็เลยไปนอนค้างบ้านญาติ คืนนั้นเจอผีอำครับ (ตกใจสุดขีด คิดว่าต้องตายซะแล้ว) แต่เขาบอกว่า เพราะเกิดมาเป็นลูกของแม่คนนี้จะยอมละเว้นให้ (ขอบคุณแม่มาก ๆ อีกครั้งครับ) ตั้งแต่นั้นมา โดนผีอำ อำแล้วอำอีกจนชินครับ บางวันก็มายกขา ยกแขน ทุกครั้งที่โดนกลัวสุด ๆ ครับ (ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่านะครับ อันนี้ก็ยกเป็นจริตหรืออุปทานของผมไปก็แล้วกัน) จึงได้เข้าหาพระฯ หาบทสวดมนต์ หาวิธีต่าง ๆ นา ๆ เพื่อไม่ให้ผีอำ แต่ก็ถือว่าพอมีบุญอยู่บ้าง ได้เจอเพื่อนกลุ่มหนึ่งมาช่วยแนะนำแนวทางป้องกันผีอำ นำทีมโดยพระโพธิครับ สอนให้ทำสมาธิ อุทิศส่วนกุศลครับ จนผีเลิกอำ (ดีใจมั๊กมาก) และได้รู้จักหลวงพ่อฤาษีลิงดำเป็นครั้งแรกครับ พอทำสมาธิไปสักพักก็เริ่มเห็นภาพครับ ภาพแรกที่เห็นคือภาพศพคนนอนตาย แค่นั้นแหละครับเลิกทำสมาธิทันที พอเลิกทำผีท่านก็กลับมาอำเหมือนเดิม จนเทวดาแถวนั้นสงสาร ต้องมาช่วยแผ่เมตตาให้ (โมทนาบุญอย่างสูงครับ) เพื่อนก็เลยให้ยืมพระมาคล้องคอ วันไหนใส่พระนอนวันนั้นปลอดภัยครับ วันไหนลืมเสร็จครับ ทนทุกข์เพราะผีอำมาจนจบ ป.ตรีครับ มีต่อครับแต่วันหลังนะครับ

"นิพพานัง ปรมัง สุขขัง = นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง"​

 

ขอร่วมโมทนาบุญทุกอย่างนะครับ และขอโมทนาในกำลังใจในการประกอบกิจเพื่อดำรงพระศาสนา และช่วยเหลือเพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตายให้พ้นจากบ่วงกรรมทั้งมวล ได้เข้าถึงซึ่งพระนิพานและได้สร้างพระช่วยพระโพธิสัตว์ได้บำเพ็ญบารมี ขอร่วมโมทนาในกิจทุกอย่างนะครับ

 

กลับมาต่อนะครับ...พอตอนเข้าปี 1 ช่วงแรกจนถึงช่วงกลางของการเรียนนั้นก้ยังดำเนินชีวิตเหมือนๆเดิมเลยครับ แต่ก้ไม่เลวร้ายเท่าเดิมนะครับ คือ การฆ่าสัตว์นั้นลดลงมาก(ไม่ค่อยได้มีโอกาส)เพราะมดกับยุ่งที่มหาลัยนั้นไม่ค่อยมีเท่าไร ส่วนเหล้านั้นก็ไม่ได้กินเลยเพราะเข็ดจากการเมาครั้งก่อน(เมาตอนเอ็นฯติดง่ะครับ ฉลองซะเมาเกือบตาย)พอได้กินเหล้าแล้วขนลุก ก้เลยไม่กิน ชีวิตของการเรียนในรั้วมหาฯลัยนั้นก้ถือว่าดีมากๆครับ เพราะได้พบกับพี่ๆ(ชมรมแบดมินตัน) ที่ใจดีอย่างมาก ซึ่งพี่ๆเค้าก้มีการปฏิบัติธรรมกันอยู่แล้วอ่าคับ แต่ตอนนั้นเราก้ไม่ได้สนในอารัยมาก รู้แต่ว่าพี่ๆเค้าใจดี โดยปกติเราก็ชวนกันเล่นแบดฯทุกวัน ชีวิตก็จะเป็นประมาณนี้....สำหรับช่วงที่ชีวิตมีการรเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงก็คือ ช่วงประมาณปลายเดือนมีนาคม 2546 นี่แหละครับ ไม่รู้ว่าบุญแต่ชาติปางไหนมาให้ผลอ่าคับ(แต่ก้นับว่าดีมากๆเลยอ่าคับ...เข้าถูกช่วงพอดี) วันนั้นพี่ๆชมรมฯเค้ามาชวนไปตามรอยพระบาท เราก้งงตามรอยพระบาทอารัยไม่เข้าใจ แต่เราก้ไปเพราะว่าทุกคนไปหมด เราก้เลยตามไปเฉยๆ พี่เค้าบอกว่าหลวงพี่ชัยวัฒน์มา เราก็ไม่รู้จักหรอกว่าท่านคือใคร วันนั้นไปตามรอยพระบาทกันที่วัดถำมังกรทอง แถว อ.สีคิ้ว จ.โคราช(ถ้าจำไม่ผิดนะครับ) วันนั้นไปก้ไปบางสรวงที่รอยพระนั่ง(ตอนนั้นก้ไม่รู้อ่าคับ เห็นเป็นหลุมๆ) บอกตามตรงตอนนั้นก้ยังไม่เชื่อหรอกคับ ก้ไม่เคยได้ยินนี่คับ ทางหลวงพี่ท่านก้มีการเสียงทายไม้สั้น-ยาว เพื่อพิสูจน์(เราก้ดูท่านไป) หลังจากนั้นท่านก้สำรวจรอยพระอีกพอสมควร ก้กลับ เราก้งงสิครับ ก็ไม่เคยรู้เคยเห็นนี่คับ เคยได้เรียนแต่พุทธประวัติ(ซึ่งสมัยก่อนก้คิดว่าเป็นนิทาน) พอกลับมาถึงห้องก็ถามพี่ๆเค้า ซึ่งก็ไม่ได้รับความกระจ่างสักเท่าใดนัก...แต่ทว่าด้วยความที่คิดว่าคงไม่ได้มีอารัยเป็นสาระสำคัญนั้นเอง...ชีวิตก้มาถึงจุดเปลี่ยน......(วันนี้เวลาหมด เดี๋ยวมาต่อนะครับ)(b-smile)

 

โมทนาบุญทุกอย่างถวายเป็นพุทธบูชาฯ ครับ

 

สมัยจำความได้

สมัยทำจำความได้
สมัยเด็ก 8-10ขวบ พ่อผมก่อนนอนต้องสวดมนต์ทำสมาธิเป็นประจำ ตอนนั้นเราได้นอนใกล้พ่อและได้ซึมซับความดีมาหน่อย และไปโรงเรียนพักเที่ยงเสร็จครูจะต้องให้เราทำสมาธิก่อนเข้าห้องเรียน ในการทำสมาธิผมชอบทำมาตั้งแต่เด็กแล้ว(แต่ไม่ชอบสวดมนต์เท่าไร) ชอบดูหนังจีนเห็นเค้าเหาะได้อยากเหาะได้อย่างเค้าบ้าง ชอบดูหนังจักรๆวงศ์ เห็นเค้าแปลงกาย เห็นเค้าได้ของวิเศษ และเค้าฝึกวิชาต่างๆจากพระฤาษีอยากฝึกและทำได้อย่างเค้าบ้าง ชีวิตส่วนมากมีความสุขอยู่ในการจินตนาการ และมีความทุกข์อยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงเสมอ สมัยเด็กพระพุทธเจ้าเราเคารพท่านนับถือท่านแต่มีความรู้สึกว่าพระท่านนิพพานแล้วมีแต่บุญและสมาธิเท่านั้นคงไม่มีอิทธิฤทธิ์มากมายเหมือนพระแม่กวนอิมมีความรู้สึกว่ารักพระแม่กวนอิมมากเป็นพิเศษ พระแม่เปรียบเสมือนฮีโร่ก็ว่าได้ มีอะไรก็จะสวดมนต์ถึงพระแม่ก่อนและก็จะขอพระแม่ (นั้นเป็นความคิดในสมัยเด็กๆเท่านั้นนะครับ)​

ตอนต่อไปโปรดติดตาม....
เรื่องความทุกข์และการฝึกสมาธิสมัยเด็กโดยไม่รู้ว่านั้นคือมโนยิทธิของฉัน

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะฯ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะฯ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะฯ

สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะเม ภันเต อุกาสะ ทะวา รัตตะเยนะกะตัง
สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะเม ภันเต อุกาสะ ขะมามิภันเตฯ

ผมต้องขอขมาพระนับแต่นับนี้ครับ เนื่องด้วยสมัยก่อนได้มีความคิดที่ผิดต่อพระฯ แต่ก็นำมาให้ท่านอ่านเป็นเพื่อเป็นธรรมทานในการปฎิบัติต่อไป...
​

 

​

พุทธัง ชีวิตตัง เม ปูเชมิ
ธัมมัง ชีวิตตัง เม ปูเชมิ
สังฆัง ชีวิตตัง เม ปูเชมิ ​

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธัสสะ​

นะโมพุทธายะ พระพุทธะ ไตรรัตนะญาณ
มณีนพรัตน์ สีสะหัสสะ สุธรรมา
พุทโธ ธัมโม สังโฆ ยะธาพุทโมนะ
พุทธะบูชา ธัมมะบูชา สังฆะบูชา
อัคคีทานัง วะรังคันธัง สีวลี จะมหาเถรัง
อะหังวันทามิ ทูระโต อะหังวันทามิ ธาตุโย
อะหังวันทามิ สัพพะโส
พุทธะ ธัมมะ สังฆะ ปูเชมิ ​

สัพเพพุทธา สัพเพธัมมา สัพเพสังฆา
พะลัปปัตตา ปัจเจกานัญ จะยังพลัง
อรหันตานัญ จะ เตเชนะรักขัง พันธามิ สัพพะโส
<O​

พุทธัง อธิษฐามิ ธัมมัง อธิษฐามิ สังฆัง อธิษฐามิ​

พุทธังอนันตัง ธัมมังจักรวาลัง
สังฆังนิพพานะปัจจะโยโหตุ​

----------------------------

อ่านกระทุ้นี้แล้วใจเบิกบานในบุญมาก
ขอโมทนาทุกๆท่านอย่างยิ่งส่วนตัวขอเล่าพอสังเขป

</O
ตัวผมนั้นได้สนใจหันมาปฎิบัติธรรมหลังจาก
ได้เดินทางจากประเทศเธอแลนด์มาเรียนที่เมืองไทย
เนื่องจากแรงดลใจบางอย่างและนับแต่นั้นได้
ออกเสาะแสวงหาครูบาอาจารย์ในช่วงปิดภาคเรียน
ตามลำพังแรกเริ่มได้ไปปฎิบัติธรรมที่วัดป่าบ้านตาด
ของท่านพระอาจารย์หลวงตามหาบัวแต่หลังจากที่
ปฎิบัติไปก็ทราบขึ้นว่าตนยังไม่ต้องการหลุดพ้นเพราะ
กระแสพุทธภูมิเข้าจึงได้ขออนุญาตท่านพ่อและท่านแม่
ออกเดินทางช่วงปี2548ไปทั่วประเทศเพือตามหาแนวทาง
ที่ถูกจริตกับตนและครูบาอาจารย์ที่สอนแนวพุทธภูมิได้ถูกจริต

ชีวิตในช่วงนั้นทำให้ได้พบเจออะไรหลายๆอย่าง(ทุกรสชาติ)
ได้ลองไปศึกษากรรมฐานหลายๆสำนัก(ทั้งดำและขาว)
และการอยู่กินค่อนข้างลำบากคือนอนตามวัด
และเดินทางไปเรื่อยๆไม่มี
จุดหมายปลายทางว่าจะไปเจออะไรบ้าง

โดยเดินทางตั้งแต่อุดรธานีลงมาจนถึงภาคกลางตอนล่าง
วันหนึงก่อนอายุ 17ปี ไม่นานก่อนที่จะได้ไปขึ้นกรรมฐาน
ที่วัดประดู่ทรงธรรม จ.อยุธยานั้นได้มีโอกาสรู้จักกับกัลยาณิมิตร
ท่านหนึงที่มีพระคุณต่อผมมากซึ่งในตอนนั้นได้อาสาพาไป
นมัสการปฎิบัติธรรมวัดต่างๆจนมาถึง จ.สมุทรสงคราม
ซึ่งจัดพิธีพุทธาพิเศกในวันนั้นโดยบังเอิญหลวงตาม้าท่าน
ก็มาเป็นประธานในงานโดยเดินทางมากับคณะลูกศิษย์
แวบแรกที่ผมได้เห็นท่านก็ได้มีความรู้สึกปิติเกิดขึ้นเหมือน
ท่านเป็นคนที่ผมรอมานานแสนนานจึงได้เข้าไปกราบท่าน
และสอบถามแนวทางการปฎิบัติกับท่านตามนิสัยความกระหาย
ในรสพระธรรมอันเป็นนิสัยที่แก้ไม่หายแล้วของผมโดยท่าน
ได้แนะนำกรรมฐานหลวงปู่ดู่บางอย่างให้ผมซึ่งตรงกับจริตผม
เข้าอย่างจังและต่อยอดกับการปฎิบัติเดิมของผม



สองสามวันหลังจากที่ได้ไปฝึกกรรมฐาน
ที่วัดประดู่ทรงธรรมจึงได้เดินทางตามท่านขึ้นไปเชียงใหม่
และฝากตัวถวายชีวิตเป็นลูกศิษย์พระรัตนตรัยหลวงปู่ทวดหลวงปู่ดู่
และหลวงตาม้าโดยท่านได้สอนกรรมฐานในแบบต่างๆให้เรื่อยมา
โดยในปัจจุบันหากหาเวลาว่างได้หรือเป็นวันหยุดจากการเรียน
ก็มักจะเดินทางขึ้นไปหาท่านเสมอๆโดยเมื่อเมษายน49ที่ผ่านมา
ก็ได้บวชในช่วงปิดภาคฤดูร้อนที่จ.อยุธยา วัดโปรดสัตว์
และได้เดินทางขึ้นไปปฎิบัติธรรมกับท่านหลวงตาที่เชียงใหม่
โดยในครั้งนั้นได้ติดตามท่านหลวงตาไป
หลายๆจังหวัดเหมือนพร้อมกับคณะลูกศิษย์ของท่านทำให้
ได้ประสปการ์ณหลายๆอย่างเพิ่มขึ้นอย่างมากมายรวม
ถึงสูตรการเพ็ญแบบเปิดโลกของหลวงปู่ดู่ซึ่งน้อมนำมา
เป็นหลักในการสร้างบารมี

ปัจจุบันนี้เฉลี่ยจะขึ้นไปหาท่าน1-2เดือนครั้ง
เมื่อหาเวลาว่างได้จากการเรียนหนังสือและเตรียมเอนท์
เพื่อไปรับคำชี้แนะสั่งสอนใหม่ๆรายงานผลการปฎิบัติ
แก่ท่านและสอบอารมณ์จิตทั้งยังเพื่อรายงานท่าน
เกี่ยวกับโครงการบุญต่างๆที่ผมรับผิดชอบ
นอกนั้นก็เดินทางไปทำบุญหรือปฎิบัติธรรม
ตามแต่วาระอยู่เนืองๆกับคณะต่างๆบ้าง
ญาติธรรมบ้างตามสถานที่ต่างๆ
และชอบเข้าหาครูบาอาจารย์ท่านต่างๆ
เพื่อเจริญธรรมแก่จิตตน

โมทนาบุญทุกท่านเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา
และเป็นปัจจัยให้ข้าพเจ้าสำเร็จ
เป็นพระพุทธเจ้าพระองค์หนึง
ได้บรรลุซึ่งพระสัพพัญญูญานเทิอญ...

ธรรมรักษาครับ
(f) (f) (f)

 

ขอโมทนาบุญทุกอย่างถวายเป็นพุทธบูชาฯครับ
(verygood)
นาคน้อย ตัว เล็กๆ...

 

ขอโมทนาบุญทุกอย่างถวายเป็นพุทธบูชาฯ ครับ
ขอโมทนาบุญในการที่ท่านตั้งมั่นอย่างแรง.........
ได้อ่านแล้วรู้ว่ามีความมั่นคงเป็นอย่างมาก
ขอบารมีพระฯ และบุญที่เราได้ทำบูชาพระแล้ว ช่วยให้คำอธิฐานของท่านได้เป็นจริงทุกประการครับ
นิพพานังปรมัง สุขขัง(verygood) สู้สู้.

 

ขอร่วมโมทนาบุญทุกอย่าง ถวายเป็นพุทธบูชาฯ

(i) ขอร่วมโมทนาบุญทุกอย่าง ถวายเป็นพุทธบูชาฯ มากันถึงขนาดนี้แล้วคงถอยอีกไม่ได้ยังไงก็คงต้องสู้ต่อนะครับ พยายามนึกถึงพระทำสมาธิอุทิศส่วนกุศลแผ่เมตตาให้บ่อยๆครับ ทุกอย่างคงดีขึ้นในไม่ช้าครับ สู้ๆครับ

 

ขอน้อมจิตโมทนาบุญทุกท่านด้วยนะคะ ไม่ว่าจะเป็นพุทธภูมิ หรือสาวกภูมิ ขอให้ท่านทั้งหลายจงสำเร็จ สมหวังด้วยเถิดค่ะ
ส่วนของดิฉัน ถ้าเรียบเรียงเสร็จแล้ว จะเอามาโพสเป็นธรรมทานด้วยนะคะ

เดินตามพระ

 

ขอร่วมโมทนาบุญทุกอย่าง ถวายเป็นพุทธบูชาฯ

(i) ขอร่วมโมทนาบุญทุกอย่าง ถวายเป็นพุทธบูชาฯ ไม่มีวาระอะไรครับ เป็นวาระปกติทุกอย่าง ที่ในเวลานี้เราควรทำความรู้จักคุ้นเคยกัน สามัคคีกันรวบรวมกันเข้าไว้ให้เป็นหนึ่งเพื่องานของพระฯ ให้พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองตั้งมั่นตลอดกาลนานเทอญฯ ตามที่ทุกท่านได้ตั้งมโนปณิธาณไว้เสมอมาขอรับ

 

ขอนอบน้อมบุญทั้งหมดไม่ว่าชาติก่อนก็ดี ชาตินี้ก็ดี อันมีบุญบารมีพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์ ครูบาอาจารย์ทั้งหลายสืบๆกันมา มีหลวงพ่อปานและหลวงพ่อฤาษีลิงดำเป็นที่สุด และขอโมทนาบุญท่านทั้งหลายทั้งหมด ขอจงดลบันดาลให้ท่านพุทธภูมิและสาวกภูมิทุกท่าน ได้ประสบกันความสมหวัง สมความปราถนาทุกประการ ขอให้อุปสรรค ภยันอันตรายทั้งหลาย อกุศลกรรมทั้งหลาย จงแหลกละเอียดไปเป็นผุยผง ให้มีกำลังใจกล้าแกร่งแม้ในยามที่รู้สึกท้อถอย ให้ท่านทั้งหลายได้เดินทางไปสู่ทางของตนด้วยความสวัสดิภาพและมีคุณพระนำทางตลอดไปด้วยเทอญ


เดินตามพระ

 

แนะนำตัว (3)

(i) ไปถึงวัดท่าซุงครั้งแรก ตื่นตาตื่นใจกับความสวยงามของวัดมาก คนก็เยอะมากครับน่าจะเกือบแสนคน ไม่มีโอกาสเข้าใกล้หลวงพ่อเลย กลับมาแล้วจึงหาโอกาสไปฝึกมโนยิทธิที่ซอยสายลมครับ หลังจากนั้นก็ไปวัดท่าซุงอยู่เรื่อยๆครับ จนหลวงพ่อท่านมรณภาพ ก็ยังไม่เคยถามท่านถึงเรื่องที่อยากจะถามสักทีเลยครับ มีแต่พบท่านบ่อยๆในฝันเท่านั้นเองครับ ช่วงนี้การฝึกสมาธิก็ใช้มโนยิทธิควบกับอารมณ์พระโสดาบันเป็นส่วนใหญ่ครับ แล้วก็เริ่มเบื่อในการเกิดตั้งใจจะอยู่ทำงานถวายพระฯถวายหลวงพ่อฯจนกว่าจะตาย แล้วก็ไปพระนิพพานครับ ชอบมากเลยครับคำอธิษฐานในแผ่นทองคำที่หลวงพ่อได้จารึกฝังไว้ใต้แท่นพระประธานในพระอุโบสถ "เราพระมหาวีระ มีพระราชานามว่า ภูมิพล
เป็นผู้อุปถัมภ์ ร่วมด้วยพุทธศาสนิกชนส่วนใหญ่ สร้างวัดนี้เป็นพุทธบูชา เมื่อศักราชล่วงไปแล้ว ๒๗๐๐ปีปลายจะมีพระเจ้าธรรมิกราชนามว่า ศิริธรรมราชา สืบเชื้อสายมาจากเชียงแสนและสุโขทัย ร่วมกับพระอรหันต์จะมาบูรณวัดนี้สืบพระศาสนาต่อไป คณะของเราขอโมทนา แต่อยู่ช่วยไม่ได้ เพราะไปนิพพานหมดแล้ว"

 

ขอร่วมโมทนาบุญทุกอย่าง ถวายเป็นพุทธบูชาฯ

(i) ขอร่วมโมทนาบุญทุกอย่าง ถวายเป็นพุทธบูชาฯ โชคดีมากเลยนะครับที่หาทางออกจากทุกข์ได้ด้วยตัวเองได้ คงเป็นเพราะบารมีพระและบุญเก่าที่ได้สั่งสมมากอปรกับมีกัลยาณมิตรคอยแนะนำช่วยกันประคับคองให้ชีวิตผ่านเรื่องราวหนักๆมาได้ครับ สู้ๆครับ ค่อยๆทำไปครับการสั่งสมบุญนำสุขมาให้ครับ

 

นิยายน้ำเน่า

จากคำเชิญชวนให้เขียนประสบการณ์ที่ได้เข้ามามีศรัทธา และการปฏิบัติในพระศาสนา ซึ่งหากมีส่วนใดเป็นคุณและเป็นกุศลขอถวายความดีทั้งหมดแก่พระพุทธเจ้าทุกๆๆพระองค์ พระปัจเจกกพุทธเจ้าทุกๆๆพระองค์ พระธรรมและพระอริยสงฆ์ บิดามารดา ครูบาอาจารย์ด้วยเทอญ และหากเป็นการล่วงเกินขออโหสิกรรมทุกๆๆท่านด้วยจ้าขอเป็นกำลังใจในการทำความดีและการจรรโลงพระศาสนากับทุกๆๆท่านด้วยคะบางส่วนในเสี้ยวชีวิตในวัยเด็ก(นิยายน้ำเน่า) ข้าพเจ้าเกิดมาดูโลกพร้อมกับความทุกข์ของหลายๆๆคนเป็นกรรมของแต่ละคนที่เข้ามาผูกพันกัน ครอบครัวของข้าพเจ้าเป็นครัวที่2ซึ่งไม่ได้รับการยอมรับนอกจากคุณพ่อจึงมีการกระทบกระทั่งซึ่งเป็นเหตุของความทุกข์ตลอดมา ขอย้อนไปถึงตอนที่ข้าพเจ้าเกิดแม่เล่าให้ฟังว่าฝันว่ามีคนเอาพระเลื่ยมทองมาให้แม่รับไว้ แม่จึงคิดว่าได้ลูกผู้ชาย แต่กลายเป็นลูกหญิงซึ่งห้าวๆเหมือนชายไป ด้วยเหตุนี้มั้งเลยทำให้แม่เย็นชากับลูก และถูกแม่ตีมากๆๆจนคิดว่าเป็นลูกเลี้ยง (ด้วยเพราะยังเด็กและไม่รู้สถานะการณ์ของผู้ใหญ่) ตั้งแต่จำความได้พ่อเป็นผู้มีความรู้และมีหน้าที่การงานดี เนื่องจากคุณพ่อได้เคยบวชตั้งแต่ยังเด็กๆๆ เป็นเณรจนกระทั่งเป็นพระสอบได้นักธรรมชั้นเอกเปรียญ-3หรือ 6 ไม่แน่ใจจ้า ซึ่งมีไม่กี่คนในสมัยนั้น กรรมเก่าชักพาให้ต้องสึกขาลาเพศมามีครอบครัวและพบกับความทุกข์ต่างๆ(ไม่งั้นเป็นเจ้าอาวาสแล้ว) พ่อสอนให้ถือศีล5ให้เคร่งครัด สวดมนต์และทำสมาธิ ทำให้ข้าพเจ้าได้ศึกพระไตรปิฏกจากคุณพ่อทุกครั้งที่ท่านมาหา โดยท่านจะเล่าเรื่องในชาดกตอนต่างให้ฟังซึ่งข้าพเจ้าจะชอบมาก รู้สึกซาบซึ้ง อีกทั้งพ่อก็จะเอาพระต่างๆที่ท่านสะสมและบอกว่าเป็นครูบาอาจารย์มาให้(ของฝากของพ่อแปลกเนอะ) ที่สำคัญอย่างยิ่งก็คือ ท่านได้ให้หนังสือมาเล่มหนึ่ง เป็นหนังสือสวดมนต์พิธี ตอนหลังมารู้ว่าหนังสือเล่มนั้นเป็นหนังสือที่คนจะบวชพระต้องท่องจำ แต่ข้าพเข้าก็ชอบท่องและสวดมนต์ตามที่พ่อบอกได้หมดในหนังสือเล่มนั้น โดยที่รู้สึกว่าชอบสวดมนต์มาก และต้องสวดเสียงดังๆๆเพื่อพระพทธเจ้าจะๆได้ยิน(คิดแบบเด็กๆๆ) อธิษฐานแต่เด็กว่าขอให้เสียงสวดมนต์ดังไปทั้ง3 โลก เลยทำให้สวดมนต์ในใจไม่มีสมาธิเท่าไร พอถึงบทอุทิศส่วนกุศลในหนังสือบอกว่าขอให้ถึงพระนิพพานในอนาคตกาลโน้นเทอญ (เอ๊ะไม่ใช่สิ) เราไม่ต้องการไปเบื้องหน้าเราต้องการชาตินี้ ทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่านิพพานเป็นอย่างไรแต่รักและอยากไปนิพพานในชาติปัจจุบันนี้เลยเปลี่ยนคำอุทิศตรงนี้ตั้งแต่เด็ก (ขัดกับแม่อีกละ) เค้าเชื่อตามหนังสือ พ่อสอนให้ไม่โกรธเกลียดมุ่งร้ายอาฆาตพยาบาทใครโดยเฉพาะพี่น้อง ให้มีความเมตตาสงสารคนอื่น ยอมรับกรรมแต่ปางก่อน และตั้งมั่นในการทำความดี ไม่รู้ว่าพ่อสอนเรื่องพรหมวิหารให้แล้ว(แต่ก็สามารถกดสิ่งร้ายๆๆในตนเองไว้ได้ อิอิ) ในตอนนั้นจะมีภาพพระพุทธเจ้าที่รักมาก แม่ไว้บนหิ้งอยู่ที่หัวนอน เป็นภาพวาดพระพุทธเจ้านั่งอยู่ที่โคนต้นพระศรีมหาโพธิ์พระพักตร์แบบแขกขาวสวยและมีแต่รอยยิ้ม พระรัศมีชัดเจน งดงามมาก เมื่อเวลามีความทุกข์จามาเล่าความทุกข์ให้ท่านฟัง (จึงมีที่พึ่งทางใจมาตลอดคะ) รู้สึกว่าจาใช้เนื้อที่โพสแยะแล้ววันนี้<O</O
จึงขอจบเพียงเท่านี้หากยังมีผู้สนใจ ติดตามตอนต่อไปก็แจ้งมานะคะ จะเอานิยายมานำเสนอต่อไป<O</O
ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านโดยเฉพาะผู้ตั้งกระทู้และคณะแก้วมณีโชติให้ข้าพเจ้าได้มีส่วนในบุญทุกอย่างด้วยคะ
(f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) <O</O

 

ขอโมทนาบุญทุกอย่างถวายเป็นพุทธบูชา

โอ้โฮ ! อ่านเรื่องของคุณ wisdom แล้วทำให้นึกถึงภาพตอนที่สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านเดินทางออกศึกษาหาครูบาอาจารย์สำนักต่าง ๆ เลยค่ะ ก็ขอโมทนาในความมุ่งมั่นตั้งใจจริงอย่างยิ่งของคุณนะคะ บุญใดที่ดิฉันทำมาแต่ต้นก็ขอให้มีส่วนช่วยให้คุณ wisdom ได้บรรลุพระโพธิญาณ เป็นพระโปรดโลกได้ในเร็ววันด้วยเทอญ

 

สาธุ สาธุ สาธุ ช่ายคับเพราะคณะที่ติดตามหลวงปู่ท่านมาเตรียมตัวเข้านิพพานเสียหมดแล้วรวมทั้งตัวผมที่ถือเป็นชั้นหลานเพราะเกิดไม่ทันท่านเลยนับเป็นหลานท่านก้อได้ลาพุทธภูมิเป็นปราถนาเข้านิพพานชาตินี้เหมือนกันคับ

 

เริ่มจำความได้ ย่าท่านเล่าให้ฟังว่า เป็นเด็กเลี้ยงยากไม่สบายบ่อยมาก จนย่าต้องเอาไปฝากเป็นลูกพระพุทธชินราชฯ พ่อและแม่ชอบพาไปทำบุญที่วัดทุกวันอาทิตย์ และรู้สึกเป็นสุขใจเมื่อได้เข้าวัดไปทำบุญ ฟังเทศน์ โดยเฉพาะเรื่องราวของพระพุทธองค์ฯ และมีความเชื่อมั่นในคุณพระฯ และบาปบุญคุณโทษ
ตอนประถม-มัธยมต้น เคยรู้สึกว่า ที่ที่เราอยู่นี้ไม่ใช่ที่ที่เราควรอยู่ อยากไปอยู่ในที่ที่ไม่มีความวุ่นวาย ไม่มีความทุกข์ อยากไปพระนิพพาน ทั้งที่ยังไม่เข้าใจว่า พระนิพพานคืออะไร รู้แต่ว่าที่นั้นจะทำให้เราพบความสุขที่แท้จริง
พอโตมาช่วงมัธยมปลาย-ป.ตรีจนเริ่มทำงาน ก็เริ่มห่างวัด ความรู้สึกที่เคยอยากไปพระนิพพานก็หายไป จากชีวิตวัยเด็กที่มีแต่ความสุขสงบก็หายไป พบผู้คนมากมายหลายแบบ พบความทุกข์-สุข ความอิจฉาริษยา การแย่งชิงแข่งขัน ทำให้เริ่มเหนื่อยหน่ายกับชีวิต
จนกระทั่งเมื่อ 2-3ปีก่อน ได้มาเข้ากลุ่มทำบุญกับคณะแก้วมณีโชติ ได้ไปทำบุญที่วัดอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกับสมัยเด็กๆ เป็นการทำบุญที่เมื่อไปครั้งใดจะกลับมาพร้อมกับความสุขสงบและความศรัทธาในพระที่เพิ่มมากขึ้น และทำให้ความรู้สึกที่อยากไปพระนิพพานเมื่อวัยเด็กกลับมา
โชคดีที่ได้เกิดมาพบพระและพระท่านได้สงเคราะห์
ขอขอบคุณพี่ๆ-น้องในกลุ่มคณะแก้วมณีโชติฯไว้ ณ ที่นี้ด้วย
(f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f)(f) (f) (f) (f) (f) (f)

 

สาธุ อนุโมทนากับทุกบ่อบุญค่ะ กรรมใดที่เป็นกุศล ขอให้สำเร็จโดยง่ายทุกเมื่อค่ะ