ทำไมพระราหุลถึง ไปนิพพานที่ชั้นดาวดึง ตอนอายุแค่ 32 ปีเองครับ

เห็นว่าท่านมรณภาพตอนอายุ 32 ปี แล้วทำไมถึงไปนิพพานที่ชั้นดาวดึงล่ะครับ

ทั้งที่พระบิดา คือ พระพุทธเจ้าน่าจะสอนให้ต่ออายุได้นะครับ

 

อืมยายผมเคยเข้าฌาณไปดูพระพุทธเจ้าเทศวันวิสาขบูชา เห็นพรหม แต่งชุดพราหมณ์สีขาวนั่งแถวหน้า ทำไมถึงนิพพานไม่ได้ล่ะครับ ทั้งที่ได้ฟังเทศน์จากพระพุทธเจ้าหลายพระองค์ตลอด แล้วเทวดาต่างในชั้นดุสิตก็ไปฟังธรรมกันด้วยครับ

 

บางครั้งบารมียังอ่อน ต้องสั่งสมไปเรื่อยๆจนกว่าจะเต็ม หมายถึงกำลังใจน่ะครับ

 

พระราหุลได้ดวงตาเห็นธรรมเป็นโสดาบันตอนเด็กๆ ไม่แน่ใจเรื่องอายุว่ากี่ปี

มรณะภาพตอน 32 ปี ตอนนั้นยังไม่บรรลุเป็นพระอรหันต์

หลังจากมรณภาพแล้ว ไปจุติที่ข้างบน แล้วบำเพ็ญต่อที่นั่น จนบรรลุเป็นพระอรหันต์ข้างบนโดยที่ไม่ต้องลงมาบำเพ็ญต่อข้างล่าง

หมดอายุขัยแล้วก็เข้านิพพานทันที

พระพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมถึงความไม่เที่ยงอยู่เสมอ และผมแห่งกรรมทั้งดีและชั่วประจำ ท่านสอนให้ยอมรับกฎแห่งกรรมเป็นหลัก

แต่หากบุคคลใด มีหน้าที่จำเป็นต้องอยู่ต่อเพื่อสร้างประโยชน์ นั่นล่ะ ท่านถึงจะบอกวิธีต่ออายุให้ เป็นลักษณะเฉพาะบุคคล เป็นรายๆไป อย่างเช่นเทพบุตรอุณหิสสวิชัย ถึงคนอื่นเอาคาถานี้ไปใช้ ก็ใช่ว่าจะได้ผลร้อยเปร์เซ็นต์ เพราะเป็นคาถาเฉพาะของเทพบุตรอุณหิสสวิชัยเอง

อย่างคาถาและเอกลักษณ์ของยันต์เกราะเพชรสายหลวงพ่อปานและหวงพ่อฤาษีลิงดำก้เช่นเดียวกัน หากรับทอกต่อกันโดยสายตรง ตามแบบฉบับของเจ้าตำราแล้ว ผลก็ร้อยปอร์เซนต์ นอกสายนั้น แค่ผล 10 เปอร์เซ็นต์


เจริญธรรมครับ

 

ผมว่าข้อมูลของพี่ไม่ตรงกับที่เรียนมานะครับ พี่แน่ใจหรือเปล่าครับว่าไม่ได้จำผิด

 

ช่วยอ้างแหล่งข้อมูลด้วยครับ ผมเรียนมาไม่เคยเจอ รบกวนด้วยนะครับ

 

พระราหุล สำเร็จมรรคผลนิพพาน แน่แท้ก่อนที่จะนิพพานนะครับ ...ท่านไปนิพพานที่สวรรค์ชั้นดาวดึงค์ไม่ใช่เหรอ...... 5555 สงสัย ตำราไม่เหมือนกันเนาะ 555

 

[FONT=&quot]พระราหุลบรรลุพระอรหันต์[/FONT] บนโลกมนุษย์นี่แหละครับ แต่เสด็จไปปรินิพพาน (ร่างสลาย) บนสวรรค์

[FONT=&quot]ภายหลัง ในเวลาที่ราหุลเป็นภิกษุได้ครึ่งพรรษา ประทับอยู่ที่ป่าอันธวัน เขตพระนครสาวัตถี พระศาสดาทรงทราบว่า ธรรมเจริญด้วยวิมุตติ ๑๕ ของพระเถระแก่กล้าแล้ว จึงทรงตรัส จุลลราหุโลวาทสูตร ความในพระสูตรนั้นมีโดยย่อดังนี้[/FONT]

[FONT=&quot]สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่พระวิหารเชตวัน อารามของอนาถบิณฑิกเศรษฐีเขตพระนครสาวัตถี ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคทรงหลีกเร้นประทับอยู่ในที่รโหฐาน ได้เกิดพระปริวิตกทางพระหฤทัยขึ้นอย่างนี้ว่าราหุลมีธรรมที่บ่มวิมุตติแก่กล้าแล้วแล ถ้ากระไร เราพึงแนะนำราหุลในธรรมที่สิ้นอาสวะยิ่งขึ้นเถิด ฯ[/FONT]

[FONT=&quot]ต่อนั้น พระผู้มีพระภาคทรงครองสบง ทรงบาตรจีวรเสด็จเข้าไปบิณฑบาตยังพระนครสาวัตถีในเวลาเช้า ครั้นเสด็จกลับจากบิณฑบาต ภายหลังเวลาพระกระยาหารแล้วได้ตรัสกะท่านพระราหุลว่า ดูกรราหุล เธอจงถือผ้ารองนั่ง เราจักเข้าไปยังป่าอันธวัน เพื่อพักผ่อนกลางวันกัน ท่านพระราหุลทูลรับพระผู้มีพระภาคว่า ชอบแล้ว พระพุทธเจ้าข้า แล้วจึงถือผ้ารองนั่งติดตามพระผู้มีพระภาคไป ณ เบื้องพระปฤษฎางค์ ก็สมัยนั้นแล เทวดาหลายพันตนได้ติดตามพระผู้มีพระภาคไปด้วยทราบว่า วันนี้ พระผู้มีพระภาคจักทรงแนะนำท่าน พระราหุลในธรรมที่สิ้นอาสวะยิ่งขึ้น[/FONT]

[FONT=&quot]ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคเสด็จเข้าถึงป่าอันธวันแล้ว จึงประทับนั่ง ณ อาสนะที่ท่านพระราหุลแต่งตั้ง ณ ควงไม้แห่งหนึ่งแม้ท่านพระราหุลก็ถวายอภิวาทพระผู้มีพระภาค แล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ฯ[/FONT]

[FONT=&quot]พอนั่งเรียบร้อยแล้ว พระผู้มีพระภาคได้ตรัสดังนี้ว่า[/FONT]
[FONT=&quot]ดูกรราหุล เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน[/FONT]
[FONT=&quot]จักษุ เที่ยงหรือไม่เที่ยง[/FONT]
[FONT=&quot]รูป ...[/FONT][FONT=&quot]จักษุวิญญาณ...จักษุสัมผัส ...โสตะ ...ฆานะ ...ชิวหา ...กาย...มโน...[/FONT][FONT=&quot]ธรรมารมณ์ ...มโนวิญญาณ ...มโนสัมผัส เที่ยงหรือไม่เที่ยง ฯ[/FONT]
[FONT=&quot]เวทนา สัญญาสังขาร วิญญาณ ที่เกิดเพราะมโนสัมผัสเป็นปัจจัย แม้นั้น เที่ยงหรือไม่เที่ยง ฯ[/FONT]
[FONT=&quot]พระราหุล ไม่เที่ยง พระพุทธเจ้าข้า ฯ[/FONT]
[FONT=&quot]พระผู้มีพระภาค ก็สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์หรือเป็นสุข ฯ[/FONT]
[FONT=&quot]พระราหุล เป็นทุกข์ พระพุทธเจ้าข้า ฯ[/FONT]
[FONT=&quot]พระผู้มีพระภาค ก็สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ควรหรือที่ จะตามเห็นสิ่งนั้นว่า นั่นของเรานั่นเรา นั่นอัตตาของเรา ฯ[/FONT]
[FONT=&quot]พระราหุล ไม่ควร พระพุทธเจ้าข้า ฯ[/FONT]
[FONT=&quot]พระผู้มีพระภาค ดูกรราหุล อริยสาวกผู้สดับแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้[/FONT]
[FONT=&quot]ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในจักษุ...แม้ในรูป ...แม้ในจักษุวิญญาณ...แม้ในจักษุสัมผัส[/FONT]
[FONT=&quot]ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณที่เกิดขึ้นเพราะจักษุสัมผัสเป็นปัจจัยนั้น ฯ[/FONT]
[FONT=&quot]ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในโสตะ ...แม้ในเสียง ...แม้ในฆานะ แม้ในกลิ่น[/FONT]
[FONT=&quot]แม้ในชิวหา...แม้ในรส ...แม้ในกาย...แม้ในโผฏฐัพพะ ...แม้ในมโน ...แม้ในธรรมารมณ์[/FONT]
[FONT=&quot]แม้ในมโนวิญญาณ...แม้ในมโนสัมผัส[/FONT]
[FONT=&quot]ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ที่เกิดขึ้นเพราะมโนสัมผัสเป็นปัจจัยนั้น ฯ[/FONT]
[FONT=&quot]เมื่อเบื่อหน่ายย่อมคลายกำหนัด เพราะคลายกำหนัด จึงหลุดพ้น
เมื่อหลุดพ้นแล้ว ย่อมมีญาณรู้ว่า หลุดพ้นแล้วและทราบชัดว่า ชาติสิ้นแล้วพรหมจรรย์อยู่จบแล้ว
กิจที่ควรทำได้ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี ฯ[/FONT]

[FONT=&quot]พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระภาษิตนี้แล้ว จิตของท่านพระราหุลหลุดพ้นแล้วจากอาสวะทั้งหลาย เพราะไม่ถือมั่น
และเทวดาหลายพันตนนั้นได้เกิดดวงตาเห็นธรรมอันปราศจากธุลีหมดมลทินว่า[/FONT]
[FONT=&quot]สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา[/FONT]
[FONT=&quot]สิ่งนั้นล้วนมีความดับไปเป็นธรรมดา ฯ[/FONT]

 

ถ้าจำไม่ผิดบรรลุอรหันต์ตอนอายุได้ 7 ปีครับ ตํ่ากว่า 7 ปีบรรลุอรหันต์ไม่ได้ครับ

 

หากอ่านข้อมูลจาก link นี้แล้ว น่าจะเข้าใจเพิ่มขึ้น นะครับ
พระราหุล/