อยากท่านทึีฝึกกสินและอาปานุสติ ว่าฝึกกี่วันและกี่นาทีต่อวัน

ตอนนี้ผมฝึกอาปานุสติอยู่แล้วก็สบายดี ไม่ได้ฌานสมาบัติใดๆ สุขที่เคยเจอก็ไม่เจอ แต่เจอสุขที่สบายๆงั้นๆ แต่ไม่ใช่ฌาน อย่างแน่นอน

ผมฝึกวันหนึ่ง ก็ไม่ถึง 30นาที 30นาทีเนี่ย เดิน นั่ง นอน กินข้าว ดูทีวี ผมคิดว่าไม่เกิน30นาที หมดนี่นะครับ แต่ก็ไม่ได้ฌานเสียที นั่งสมาธิผมไมค่อยทําบ่อย

แปลกดี พอมานั่งสมาธิเวลาเดินช้า เหมือนเวลาช้าลง แต่พอผมเล่นเกมไรพวกนี้ เอ๊แปปเดียวก็ชั่งโมงแล้ว แต่คงเป็นไม่ได้ฝึกจริงจังไรมากเลยไม่ได้ฌานสมาบัติสักที เห็นว่าได้ฌาน4 ถอดจิตไปไหนก็ได้ อยากจะถอดแล้วเล่าเรื่องที่เจอให้เวปนี้ฟัง

อ่อ แล้วผมอยากถามครับ ท่านฝึกกสิน หรือไม่ก็ อาปานุสติ กี่วันแล้วครับ และกี่นาทีต่อวัน ผมฝึกมานี่เป็นเดือนแล้ว ฝึกแบบไม่จริงจังอะไร ฝึกแค่คลายเครียด ไม่ให้ฟุ้งแค่นั้น

 

ฝึกต่อไปครับ คงจะมีซักวันที่มันสำเร็จขึ้นมา

 

ตั้งใจไว้วันละ 10ชั่วโมง+ ครับ ยังทำไม่ได้ซักที ได้แค่วันละ 3-4 กำลังพายามอยู่

 

ฝึกไปเรื่อยๆ แล้ว จะค่อยๆพบว่า จิตมันผลิกเข้า อานาปานสติ ด้วยตัวจิตเอง

ส่วนไอ้ที่ไปนับเวล่ได้ แบ่งคาบได้ว่า ตอนนี้ฝึก ตอนนี้ไม่ได้ฝึก อันนั้น คนที่
เห็นจิตมันผลิกภูมิไปอานาปานสติได้เอง เขาจะไม่เรียก ขณะที่เราฝึกเป็นคาบ
เวลาว่าฝึก แต่เราจะเรียกว่า ส่งออก หรือ ตัณหากลุ้มรุมเรียบร้อยไปแล้ว เผลอ
นับคาบเวลาเมื่อไหร่ ระลึกไปเลย นี่คือภูมิจิตที่ ตัณหาแทรก แต่เราไม่ตำหนิ
นะ แค่ระลึกรู้ไปตามที่จิตเขาจะสอนให้ดูว่า เขาไม่ใช่เรา เขาเผลอนับคาบเอาผล
งานได้ เขาผลิกไปสู่ภูมิการมีตัณหาได้ และ ส่วนใหญ่ภูมิจิตที่ผลิกไปทางตัณหา
จริตนั่นแหละ จะพาไปเจอฌาณ

แต่ถ้าเป็น อานาปานสติ ที่เป็นภูมิจิตที่ไม่แบ่งคาบเวลา อันนั้น ไม่พาไปเจอฌาณ
หรือ แฌณ เพราะ จิตมันรู้แล้วว่า ของกระจอก

เพราะว่า สุญญาตาสมาธิ(สมาธิที่ไม่มีตัณหาเจือ)บริสุทธิกว่า อนิมิตสมาธิ(สมาธิ
ที่ไม่ไหลไปในนิมิต)ตั้งมั่นกว่า ที่เห็นได้ว่า ตั้งมั่นกว่า เพราะมันไม่มีที่ตั้ง ถ้าจะ
หาที่ตั้งมันก็หลากหลายล้วนแต่เป็น สังขาร ที่ออกมาจากอวิชชาปัจจยา จึงมุ่งไปที่
อัปณิหิตสมาธิ สมาธิที่ไม่มีที่ตั้ง ตรงนี้ จะเริ่มเห็นสิ่งที่เรียกว่า นิโรธน หากระลึก
สภาพธรรมได้บ่อยๆ ก็พอกพูล สัญญาเวทยิตนิโรธน เลิศกว่า ฌาณทั้ง8 และระลึก
ได้แค่อึดใจเดียว ก็อาจจะได้ผลสมาบัติทาง สัญญาเวทยิตนิโรธน จำนวนโกฏแสน
ขณะจิต เรียกว่า มี ขณิกสมาธิของแท้ๆ เสียที ไม่โดนใครเขาเอา ฌาณ แฌณโง่ๆ
มา ไขว้ให้เข้าใจผิดเรื่อง สมาธิในพุทธศาสนา อีกต่อไป

 

เรื่อง "หน่วยเวลา" หากผู้ปฏิบัติ สัมผัส สมาธิ3 คือ สุญญตาสมาธิ อนิมิตสมาธิ
และ อัปณิหิตสมาธิ เนืองๆ แล้ว จะรู้สึกว่า ไม่มีเวลา คือ มันเป็นปัจจุบันหมด

ปัจจุบันของพุทธศาสนา ไม่ใช่เรื่อง ถามว่า ตอนนี้ กี่โมง ตอบ เจ็ดโมงครึ่ง แล้วถือ
ว่าอยู่กับปัจจุบัน

ปัจจุบันธรรมนั้น เราจะเรียกว่า ปัจจุบันสันตาติ เป็นการ สืบเนื่องของ ขณะจิต ซึ่งนับ
ไม่ทัน เพราะ ขณะที่ผลิกฝ่ามือ สันตาติปัจจุบันนั้นดับไปแล้วเป็นจำนวนแสนโกฏ(แสน
ล้านประมาณนั้น) ดังนั้น เราปฏบัติได้แค่ เข้าใกล้ปัจจุบันสันตาติ หรือ กล่าวอีกนัย
หนึ่งคือ เรายืนอยู่ในส่วน วิบากจิต ทั้งหมด ไม่มีใครไปยืนตรงปัจจุบัน อันเป็น เหตุ ได้
เว้นแต่จะปฏิบัติได้สุดรอบ 3 อาการ 4

*************

ก็จะเห็นว่า จิต เขาจะเริ่มรู้ คุณค่าของไออุ่น ของคำข้าว ของอาหาร ที่เราได้
หรือ แย่ง หรือ ชิงเอามาจาก ชาวนคร สรรพสัตว์ ยิ่งอยู่นานเราก็เบียดเบียน
ด้วยความไม่รู้อีกนาน ยิ่งปฏิบัติเนิ่นช้า หลงโลกเท่าไหร่ ก็ ยิ่งอกตัญญูต่อโลก
ต่อสรรพสัตว์น้อยใหญ่ไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ ที่เราอาศัยกิน! เพื่อหล่อเลี้ยงธาตุ

ดังนั้น กิน "อาหาร4" อย่างไร ถึงจะสมควรแก่ธรรม กินอย่างไรเอื้อให้เราเห็นธรรม เห็น
ธรรมเมื่อไหร่ สรรพสัตว์น้อยใหญ่มากมายเหล่านั้นจะได้ประโยชน์ จะได้อานิสงค์จาก
นาบุญนี้

 

คิดได้ดีแล้ว คิดแบบไม่ไปคาดหวังอะไรกับมันมาก เฉลี่ยประมาณวันละครึ่งชม.ถือว่ากำลังดีทีเดียว ถ้าจิตเปนสมาธิดี จะนั่งต่ออีกครึ่งให้ครบ 1 ชม.ก็ย่อมทำได้ สมาธิที่ทำบางครั้งก้ขึ้นกับสภาพแวดล้อมและความพร้อมของผู้ปฏิบัติเอง

ก้ดีกว่าไม่มีอะไรเลย สุขแบบนี้ทำให้เราไม่หลงไปกับมันมาก เมื่อความสุขแบบนี้หายไป เราก้เฉยๆมากกว่าจะไปเสียดายมันเพราะอยากให้สุขมากๆแบบนี้อีก ให้ฝึกตามแบบกลางๆเข้าไว้ เอาเหมาะสมๆกับตัวเองจะได้ฝึกไ้ด้ทุกๆวัน สำหรับคนที่เขาได้ฌานเวลาผ่านไปเร็วเหมือนกับเล่นเกมนี่แหละมาร้สึกตัวอีกทีผ่านไปหลายชม.แล้ว
เมื่อยังไม่ได้ฌานยังไง ก้ให้ทำขณิกะสมาธิให้ดีก่อนแล้วทำให้ถึงอุปจารสมาธิ แล้วถึงประคองจนจิตจนเข้าฌาน เด่วจะได้เอง ช้าหน่อยไม่เปนไรใช่ไหม เมื่ออยากได้้ก้้ต้องอุบายที่ทำให้มันถึงให้ได้ แล้วหัดทำสมาธิอย่เปนประจำ อาจจะไม่ทุกวันก้ได้

 

มาสายเดียวกับผมนะครับ(คงเเนะนำให้ได้นะ) ผมดูเเล้ว 30นาทียังไม่ได้ อย่าพึงคิดถึง กสินนะ(ตัดใจไปก่อน) ด้วยความหวังดี คุณจะไม่ได้อะไรนอกจาก ความเป็นห่วง*-*

คุณต้องทำ อาปานุสติ ถึงขั้น 3 ให้ชำนานก่อนนะ
1.ฝึกการบังคับให้ลมหายใจยาวๆ รู้ลมหายใจบังคับให้มันยาว จนเก่งๆก่อน หรือมี ส้นบ้าง
2.ฝึกการบังคับให้ลมหายใจสั่นๆ รู้ลมหายใจบังคับให้มันส้น จนเก่งๆก่อน
เพื่อที่จะรู้จังหวะลมหายใจ หรือ รู้ลมหายใจได้ทุกรูปเเบบ
(2ข้อนี้ ไม่ควรนึก คิดปรุงเเต่ง คิดตามนิวัน5 ทำให้จิตไม่ฟุ้งซ่านภายนอก)


3. อาปานุสติขั้น3 นี้เป็นสติในระดับสมาธิ กำลังจิตดีเเล้ว ไม่มีนิวัน5 ควรเเก่การทำงาน
รู้ลมหายใจตลอดเวลา มีความพยายามให้ลมหายใจยาวบ้าง เเล้วปล่อยให้ส้นลงตามธรรมชาติ จะสุขุมระเอียดขึ้น กลายเป็นลมหายใจ เข้าออก พอดี มีสติอยู่กับลมหายใจตลอดเวลา ไม่พลาดจากลมหายใจเเม้เเต่1วินาที สติจับลมหายใจให้ต่อๆกัน ไม่ให้ขาดเป็นตอนๆ (อุบายที่หลวงพ่อฤาษีลิงดำท่านสอนให้ รู้ลม จาก ปลายจมูก หน้าอก เเล้วท้อง จะช่วยให้ไม่คิดฟุ้งซ่านภายใน)
ขันธ์5 ค่อยๆห่าง ถ้าทำได้ดีขึ้น อารมที่มากระทบภายนอกก็ไม่มีผล มีสติพอตัว จิตควรเเก่งาน

ส่วนขั้น4 ระงับกายสังขาร คือณาน4 ท่านว่าทำ3ให้ข่องก่อน ถ้าทำไม่ได้อย่าพึงมา4 หรือไป กสิน อะไร
ส่วนสำหรับคนที่เค้าทำได้ดีมาก ได้เร็ว เราไม่ควรอยากได้เเบบเค้า เค้าทำมาเเต่ก่อนเเล้ว - -*

 

น้อยมากนะครับ 30 นาที แนะนำให้เข้าถึงมรณานุสติอย่างแท้จริงก่อน แล้วจะทำได้นานขึ้นมาก ผมเอานั่งอย่างเดียวเฉลี่ย 3-5 ชั่วโมง ผมทำสมาธิหลายอย่าง แต่มีอานาปานสติรวมอยู่ด้วย แต่ไม่ค่อยมาก ลองทำตอนคนอื่นนอนดีครับ เงียบมาก กลางคืนนี่โอกาสทองเลย

 

ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับผมกำลังฝึกกสิณไฟอยู่ไง ฝึกแบบเด็กๆ วันละ10นาทีเองงับ

ขอคำแนะนำจากพี่ๆด้วยนะครับ ขอบคุณครับ

 

กสิน ตอน จิตสงบนิ่ง จนจิตตั้งมั่น เป็น สมาธิ ก่อน

หลังจากนั้น ค่อย เรียก นิมิต กสิน ออกมา พอ กสิน มา มันก็ ขึ้น เข้า ฌาน ของ กสิน


อาปานุสติ ทุกลมหายใจเข้าออก ครับ