อย่าแม้กระทั่งคิด

อย่าแม้กระทั่งคิด
เรื่องนี้เริ่มต้นที่เมรุเผาศพ ร่างที่นอนสงบนิ่งอยู่ในโลงไม้ที่ปิดสนิทอยู่นั้นคือร่างของเพื่อนรักของผมเอง ที่จากไปด้วยอุบัติเหตุมอเตอร์ไซด์คว่ำ ไฟในเชิงตะกอนเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ ในเวลาที่ทุกคนกำลังอยู่ในอารมณ์ที่โศกเศร้าที่สุด เสียงร่ำไห้ปนเปไปกับเสียงสัปเหรอกำลังงัดตะปูฝาโลงดอกแล้วดอกเล่าดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ แล้วความคิดบางอย่างก็เกิดขึ้นกับตัวผม มรึงจากกรูไปแล้วกรูอยากได้ของที่ทำให้กรูระลึกถึงมรึงตลอดเวลาแล้วกรูสัญญาว่าจะเก็บมันไว้ให้ดีที่สุด พร้อมกับความคิดเสียงตะปูดอกสุดท้ายของโลงก็กระเด็นมาตกลงที่ปลายเท้าผม ผมค่อยๆย่อตัวลงเก็บมันมาใส่ในกระเป๋ากางเกง เก็บมันไว้ไม่ให้ใครเห็น หลังเลิกพิธีผมนำมันมาใส่ไว้ในกล่องเหรียญที่ระลึกที่แจกในงานใต้กำมะหยี่สีแดงแล้วเก็บมันไว้ในรถ หลังจากนั้นมามักมีคนพบเห็นผู้ชายร่างใหญ่ผิวดำวนเวียนอยู่แถวรถผมหรือไม่ก็นั่งรถคู่กันไปกับผมในเวลาค่ำคืน ผมจะทำอย่างไร ผมเริ่มหวาดกลัว ผมบอกกับใครไม่ได้ว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นกับผม ผมทิ้งมันไปไม่ได้เพราะผมติดกับคำสัญญาที่ให้ไว้หน้าศพว่าจะเก็บมันให้ดีที่สุด ขอเตือนทุกคนที่ได้อ่าน อย่าทำอย่างผม อย่า......อย่าแม้กระทั่งคิด

narak.com

 

น่ากัว

 

น่ากัว

 

เพื่อนรักกัน คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง =,=

 

เดียวเพื่อนเอาไปอยู่ด้วยทำไงละครับ

 

เหมือนอ่านนวนิยายเกี่ยวกับผีเลยค่ะ คุณเล่าได้เห็นภาพเลย....

 

เค้าตามมาดูแลคุณมั้ง ตอนเพื่อนเราตายยังมีคนทักเลยว่าเห็นคนเดินตามหลังเรา:boo:

 

ให้ตอบวิธีแก้ให้เอาป่ะ แต่ผมว่า จขกท. ไปเอามาจากที่อื่นซึ่งคนแต่ง คนเขียนคงไม่รับรู้ด้วย .......... ไม่บอกดีกว่า

 

เค้าคงเป็นห่วงเฉยๆๆคับ เดวเค้าเลิกห่วงเค้าจะไปเอง ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เค้าเยอะๆๆคับ แล้วเค้าจะไปดีเอง

 

เก็บไว้ให้ดีที่สุด เพื่อนเอ๋ย ที่ที่ดีที่สุดคือ ในวัด ในโบสถ์ เพื่อนเอ๋ย เฝ้าพระศาสนานะ ว่าแล้ว เราก็หย่อนตะปูลงในเบ้าหลอมพระพุทธรูป ฉ่า.........


บูม กลายเป็น พระประธานในโบสถ์

 

ถูกต้องครับผมสวดมนต์ นั่งกรรมฐาน อุทิศให้กับเขา เมื่อเขาได้เลื่อนชั้นสู่ภพภูิมิที่สูงขึ้นเขาก็จะปกป้องคุณด้วยกายเทพที่สวยงามครับผม เพราะผู้ที่จากไปด้วยอุบัติเหตุขัณธ์ของเขายังไม่หมดอายุขัยของการเป็นมนุษย์แต่เขาต้องมาชดใช้กรรมตัวนั้นก่อน จึงทำให้เขามีสภาพของจิต ที่คนอื่นมองเห็นแบบนั้นครับผม อนุโมทามิ

 

ยอดเยี่ยมคำเดียว