♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

ฝันเองสะดุ้งเอง.......ก็ฝัน
นึกเองสารพัน.........คงกลุ้ม
หาเหตุเห็นอัศจรรย์..หรือเปล่า
คิดแล้วคงเดาสุ่ม.....หาเรื่อง ลงโคลง

 

คงงั้นแหละครับหม่อม....สร้อยฟ้า
ไหว้พระใสสุกเดินล้า.....เกือบคลาน
พระเสริมใกล้อย่าช้า.....มาชม
สามองค์ครบต้องตาม....ตำนาน

 

ตาไวจริงหนอท่าน.........แอบมอง
มิทันเชิญให้ลอง...........สู่อ่าน
เขียนเขียนกระทู้หนอง....คายเล่น
ขอบคุณที่มาผ่าน..........เที่ยวเยี่ยม เยือนกัน

 

ว๊าว...ว๊าว กลับมาแล้ว นักกลอนเก่า
แว่วๆ ใครเค้าเรียก ใครเค้าขาน
แวะเวียนมา แอบดู อ๋อ...ปรมาจารย์
ninebeer นั่น ท่านหน่อ...อ้อ พ่อแอ๊บ... คุณสร้อย...เอย:d

 

อ๋อ อ๋อก็ วนวนเร้น เล่นแถวนี้
จริง จริงที่ มิได้เขียน ให้่เหียนหัน
ไม่ ไม่มี ใครเขา จักจำนรร
จึง จึงเงียบ เงียบประพันธ์ นั้นเลยเอย....

 

โมทนาเช่นกัน สหายท่าน
ผ่านคืนวัน นานเท่าไร ใจส่งถึง
ความทรงจำ ครั้งเก่า ยังติดตรึง
ใจส่งถึง ฝากกลอนธรรมพร่ำ พรรณา

อันว่า ฤดูกาลเวียน เปลี่ยนหมุน กลสังสาร
สังขารมาร ดลจิตให้ หทัยไสว
ฤดูผ่าน น้อมธรรมมา ชำระใจ
เห็นภายใน กายในจิต จิตในธรรม กรรมอันตรธาน

 

ขอบคุณท่าน ที่ยังจิต ส่งถึง
กลบททึ่ง ชวนใจให้ สรวญเส
หากว่าผ่าน แวะมาบ้าง ฮาเฮ
อย่าลังเลปล่อย กระทู้เน่า เดียวดาย :'(

 

อ๋อ อ๋อ บางคนวนเล่น แถวนี้
หนึ่งกวี เร้นซ่อน แอบหา
อรอนงค์สูงศักดิ์ เกรงอาจญา
เหมือนนางฟ้า ดวงดารา มีไว้มอง

 

พูด พูดมา วาจาเลิศ ประเสริฐนัก
คำ คำทัก นักกลอน สอนธรรมมะ
มิ มิรู้ ครูท่าน ผันสระ
วา วาทะ คมคำ นำไพเราะ....

 

ไปแล้วอย่าไปลับ..........เลย นะท่าน
กวีเก๋ากลอนเก่า เฝ้า......รอหนอ
หากลืมหลงไปบ้าง........งาน ออ
แล้วค่อยต่อเติม คำพร่ำ...จำนรรจา

 

หามิได้ หรอกท่าน คุณสร้อยฟ้ัา
หยาดมาลา ครูกล่าว เกินจริงหนอ
กลบท ผันสระ ผมนั้น บ้าบอ
เพียงแค่ขอ ให้อ่านลื่น ชื่นอารมณ์...

 

อ๋อ อ๋อก็ คือความ คำเปรยเปรย
คือ คือความ คำเฉย เฉลยเล่น
ความ ความกล่าว ราวลื่น ชื่นชื่นเย็น
เป็น เป็นเช่น เล่นคำ นำสำนวน....

 

ขออภัย หากคำไหน ให้เคืองขัด
ขอแจ้งชัด สบัดคำ เพลี้ยงพล้ำว่า
อาจนิสัย ไม่ดี ที่วาจา
จึ่งไร้คน คบหา พา วจี.....

 

ได้อ่านปรมาจารย์ท่านต่อบทสำนวน ไพเราะยิ่งนัก ขอขอบพระคุณนะครับ​

 

แวะมา เวียนว่าย ใจห่วงหา
เพราะธรรมา ใช่ตรึกได้ ดังใจหวัง
เฝ้าเพียร ระลึกรู้ อยู่ทุกครั้ง
มิอาจยั้ง เหตุแห่งกรรม ที่นำทาง

เฝ้าเพียร เฝ้ามอง ตรองตรึก
นึกนึก เหงาเหงา เราห่าง
รู้ รู้ เรียบร้อย ปล่อยวาง
ทันบ้าง ไม่ทันบ้าง ช่างมัน

ขอพระธรรม นำทาง ห่างกระแส
อย่าวกวน จนจิตแย่ แค่ทางผ่าน
จงก้าวล่วง ด้วยปัญญา สาธุการ
พ้นวันนี้ ก็เมื่อวาน แค่นั้นเอง
(พ้นชาตินี้ ก็อดีตกาล แค่นั้นเอง)

(ขออนุโมทนากับทุกๆ ท่านค่ะ(kiss)(kiss))

 

สุนทรภู่เมืองไทย

 

วันเวลา.........วิเวก ล่ำ.........รำพึงศรวล
คิดใคร่ครวญ...เคยคร่ำครุ่น....หนุนอักษร
เมื่อห่างหาย...ไม่ห่างหา.......จะมาจร
ก่อนเคยร่อน...กลอนเคยร่วม..สวมเสภา

ต่างด้วยกิจ.....ติดด้วยการ.....งานทั้งหลาย
เหมือนดูคล้าย.ให้ดูแค่น........แสนนักหนา
คำคนไหน......ใครคนนั้น.......จักปันมา
เกรงลืมว่า......กลอนเลยเว้น...น่าเข็ญใจ...

กลบทระลอกแก้วกระทบฝั่ง
สร้อยฟ้า่มาลา<!-- google_ad_section_end --> ​

<!-- google_ad_section_end -->

 

บุบผาผกากรอง..วิไลรองระดาดตา
อวดโฉมสเ่น่หา..ภมราคะนึงว่อน​

สายลมสะบัดแผ่ว..รดแนวละโอนอ่อน
พริ้วพัดกวัดย้่อน..ฤจะถอนบ่อ่อนตาม

อินทรวิิเชียรฉันท์​

​

<!-- google_ad_section_end -->

 

ฉันรักเธอ ประจักษ์แน่ แท้จริงรัก
รักจริงแท้ แน่ประจักษ์ เธอรักฉัน
เธอรักฉัน นั้นเด่น เห็นสำคัญ
สำคัญเด่น เห็นนั้น ฉันรักเธอ
เสมอมั่น ฉันรักเธอ เพ้อรำพัน
รำพันเพ้อ เธอรักฉัน มั่นเสมอ
ใจประจักษ์ รักจนเธอ อวยเออ
เอออวยเธอ จนรัก ประจักษ์ใจ​

 

ขยาดนัก... รักพี่หน่อ... เออหนอช่วย...
ให้งงงวย อวยเออ เธอรักฉัน
ฉันรักเธอ รำพันเพ้อ เพ้อรำพัน
รักที่ว่า น่าหวาดหวั่น ไม่มั่นใจ
กลอนพี่หน่อ ล่อให้ งุนงงนัก
แค่ลมปาก วกวน จนสงสัย
เดี๋ยวงานจะเข้า อีกครั้ง จะว่าไง
คราวก่อนไซร้ ทำไว้ ยังไม่เคลียร์
ทางที่ดี น่าจะห่าง หนทางรัก
กลัววิบาก จะตาม เลยปรามเสีย
เดี๋ยวน้องบัว จะโผล่ มาให้เคลียร์
คราวเนี้ย ตัวใคร ตัวมัน 555