อยากรู้บางอย่างเกี่ยวกับวัดถ้ำเมืองนะ (วัดพรหมพุทธปัญโญ)

ที่ถ้ำสีวลีซึ่งมีหลวงตาอยู่ท่านนึง ผมและพี่คนหนึ่งก็ตกลงกันว่าตอนเย็นจะขึ้นมานั่งสมาธิที่นี่เพื่อให้หลวงตาได้ชี้แนะ เราขึ้นไปตอนหกโมงเย็น ถึงทุ่มครึ่งจึงลงมา เดินจงกลมและนั้งสมาธิบนถ้ำสีวลี

ตอนที่นั่งอยู่บนถ้ำ เกิดนิมิตแปลกมาก แรกๆเหมือนมีใครกะซิบข้างหูว่ามึง"มาทำไม"(ไม่รู้จิตผมหลอนไปเองหรือเปล่า) ผมก็บอกในจิตว่า"มาหาความสงบ มาฝึกสมาธิ " ถามอยู่นั่นแหละ ผมก็ตอบเหมือนเดิมนั้นแหละ "ผมไม่ได้มาทำอย่างอื่น นอกจากมาทำสมาธิ" ขนผมลุกซู่ไปหมด กลัวนะ แต่ก็ฝืนใจตอบไป หลังจากนั้นเสียงก็หาย

นั่งสมาธิสักพัก ก็เห็นนิมิตเป็นพระพุทธรูป ทองคำ ขนาดอุ้มได้ อยู่ติดตา ไอ้เราก็กะจะลบไป ไม่คิด ภาพมันก็เกิดมาค้างอยู่งั้น ผมก็เลยปล่อยเลยตามเลย เมื่อลบไม่ได้ก็ให้มันเกิด แต่ไม่สนใจมัน สักพักก็เปลี่ยนเป็นเห็น ฉัตร ที่ทำด้วยทองมีเพชรนิลจินดาเขียวแดงขาว สวยมาก ผมก็นึกในจิต นึ้เราคิดไปหรือเปล่า แต่มันก็เกิดขี้น และก็เห็นโพลงถ้ำกว้างๆมีแสงสว่างแต่ไม่รู้มาจากไหน มีคล้ายๆเหมือนวิมาณเล็กๆพอคนจะนอน จะนั่งได้(ถ้าเป็นคนเหนือ มันจะเหมือนปราสาท ที่เค้าครอบศพ แต่มันเป็นทองเป็นเพรช นิลจิลดาจริงๆ มียอดสูงสว่างเปล่งปลั่งมาก มันสวยมาก )

ไอ้เราว่าท่าจะไม่ไหวแน่ ไม่มีสมาธิเลย(นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นแบบนี้ เพราะสมัยก่อนผมเคยทำสมาธิ หากมันเข้าสมาธิได้มันต้องมืดหมด หูไม่ได้ยิน ไม่รับรู้สัมผัส เหมือนลอยอยู่แต่ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่รูปไหน ท่าไหน นั่งสมาธิหรือยืนอยู่ ไม่รู้เลย) เห็นอยู่ได้ติดตาอยู่นั่นแหละ ก็เลยถอนจากสมาธิ อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไป ตอนแรกกะจะนอนในถ้ำนี้
แต่เจอแบบนี้มันแทม่งไงไม่รู้ กลัวไปเลย คิดว่าตัวเอง ต้องคิดไปเองแน่เลย

เป็นอันว่าคืนที่สองนี่ผมก็มีเพื่อนนอนอีกคน แต่ลงไปนอนที่ถ้ำใหญ่แทน แต่คืนนี้มันแปลกกว่าคืนแรก เพราะตอนตีสองครึ่งถึงตีสี่ มีเสียงร้องโหยหวน ที่หน้าถ้ำ ผมมักจะนอนและตื่นมาตอนตีสองครึ่งทุกคืน และคืนนั้นผมก็สังเกตุ ว่าพี่อีกคนเหมือนนอนไม่หลับ เพราะ แก กลับตัวไปกลับตัวมาในกลดของแกผมรู้เลยว่าเค้ากลัว ไอ้ผมก็กลัวหน่อยๆ เพราะคิดว่าอาจเป็นเปรตมาขอส่วนบุญมั้งเพราะวันนั้นเป็นวันพระ(ในถ้ำผมจะจุเทียนพรรษาไว้เล่มนึงให้สว่างมองเห็นอะไรได้หน่อย หากไม่จุดแล้วจะมืดสนิทแบบไม่เห็นอะไรเลย)


แต่ไม่แค่นั้นพอประมาณตีสามกว่าๆ ก็มีเสียงคนเดินไปเดินมาหน้าถ้ำ และยังไปเคาะระฆังเล่นอีก ตื่นตอนเช้ามาพี่เค้าก็มาถามผมว่าเมื่อคืน ได้ยินอะไรหรือเปล่า เสียงที่ร้องโหยหวนนะ มันเป็นเสียงกระรอก ส่วนคนที่ไปตีระฆังนะเป็นชาวบ้านแถวนั้น ไอ้ผมก็คิดอย่างนั้นแหละ

แต่พอถามชาวบ้านอีกที ชาวบ้านไม่มีใครกล้าขึ้นไปบนถ้ำ กันเกินสองสองทุ่มครึ่งหรอก เค้ากลัวผีกัน


เอ้าแล้วใครล่ะ น้องนักเรียนที่อยู่ที่นั่นก็เลยบอกว่าเป็นฤาษีที่อยู่ถ้ำเย็นนั่นแหละ ไอ้ผมก็ไม่แปลกใจ หลังจากนั้นผมก็นอนบนถ้ำใหญ่เกือบทุกคืน

แล้วมีอยู่วันนึงคือวันที่สี่ผมก็นอนคนเดียวในถ้ำจุดเทียนพรรษาเล่มนึงเหมือนเคยๆ มาตื่นตอนตีสองครึ่งอีกล่ะ กว่าจะนอนได้ก็ตีสามครึ่งตีสี่โน่นแนะ แต่คราวนี้ผมก็นอนพลิกไปนอนพลิกมา พอพลิกกลับ ผมก็เงียบนิ่ง เพราะที่นั่นมันเงียบมาก ขนาดใบไม้เล็กล่วงลงพื้นยังได้ยินเลย

ผมได้ยินเสียงคนเดิน แต่เบามาก ถ้าพูดๆไปเหมือนกับการเดินแบบคนเดินจงกรม ก้าวช้าๆ เบาๆ มีสติ

ผมรู้เลยไม่ใช่ผีแน่ ผีมันไม่เดินแบบมีสติงี้หรอก มันต้องเดินดัง พื้นจะต้องสั่นสูง แต่นี่ เบา บาง ตอนแรกก็คิดว่าเป็นฤาษีที่อยู่ถ้ำเย็นขึ้นมาเดินจงกรมมั้ง เหมือนเค้าเกรงใจผมไม่เสียงดังไม่เดินแรง แต่ผมบอกได้เลยว่า เดินแบบ ย่างช้าๆ แล้วเหยียบเบาๆ เป็นจังหวะ ไม่เหมือนคนเดินทั่วไป

เดินอยู่นอกถ้ำ ไอ้แสงเทียนมันก็ส่องไม่ถึง สักพักก็รู้สึกเหมือนเดินเข้ามาในถ้ำ เดินมาช้าๆ เนิบๆ เหมือนร่างกายไม่มีน้ำหนัก ในใจผมก็คิดว่าคนที่ทำอย่างนี้ได้ก็คงเป็นพระ หรือฤาษีเป็นแน่แท้ เพราะการเดินแบบนี้มีสติมาก ไม่วอกแวก น้ำหนักลงเท่ากันถึงจะเบามากก็เหอะ แต่เดินเข้ามาในถ้ำแล้ว เดินมาทางพระพุทธรูป เหมือนมากราบพระ

แต่เค้าหยุดตรงบนหัวผมเลย ไอ้เราก็ไม่อยากลืมตามาดู เพราะต้องเปิดกลดไปดูถึงจะเห็นได้ เพราะแสงเทียนอันริบหรี่มันไม่สว่างพอ ในใจก็กลัวว่าถ้าไม่ใช่คนแล้วจะเป็นใครล่ะ

แต่ใจสู้ เอาว่ะ นึกในใจ ใครมาไหว้พระตอนตีสาม ก็ขออนุโมทนาด้วยก็แล้วกัน ผมรู้สึกเหมือนเค้าหยุดที่ผมเพราะ เค้าคงงงที่เห็นผมนอนอยู่คนเดียวมั้ง แต่ก็เดินไปที่พระพุทธรูป (ในใจผมก็คิดว่าเค้ามาไหว้พระแหละ) แล้วก็เดินช้าๆเบาๆกลับออกไปนอกถ้ำ ไม่เพียงแค่นั้น ยังมีการเปิดประตูเลื่อนด้วย แต่เปิดเบาๆช้าๆแบบมีสติ เหมือนกลัวผมตื่น แต่ผมนะตื่นอยู่แล้ว แล้วก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย

คนที่เคยไปคงรู้ว่าเวลาเดินทางขึ้นหรือทางลงบนถ้ำนั้นมันเป็นซีเมนต์พื้นถ้ำปูด้วยกระเบื้อง เดินแล้วจะมีเสียงหรือการสั่น เดินธรรมดา แค่ย่องมาก็ได้ยินแล้ว พื้นมันสั่นแล้ว แต่ถึงย่องมามันก็ดังกว่าที่ผมได้ยิน ซึ่งนี่รู้สึกเลยว่าเดินเต็มเท้า เจอเป็นครั้งที่สองละแต่นี่ เจอคนเดียว

พอรุ่งเช้าก็ตามพระไปบิณฑบาตร กลับมาเลยถามคนที่ปฎิบัติธรรมแถวนั้น ไม่มีใครขึ้นไป ถามหลวงตา หลวงตาก็บอกไม่ได้ขึ้นมา ถามฤาษี ฤาษีก็บอกไม่ได้ขึ้น กลัว ไม่กล้าขึ้นหรอก ถามชาวบ้าน ชาวบ้านกลัวจะตายไม่มีใครกล้าขึ้นหรอก


มีหลายข้อสัณฐาน
-ส่วนตัวผม
1.ผมว่า น่าจะเป็นพระ แต่การเดินแบบนั้นมันเหมือนไม่มีรูปขันธ์ หลวงตาที่ถ้ำสีวลี เดินลงมา มันก็ไม่น่าจะใช่ แต่หาก ใช่อภิญญาถอดกายทิพย์อาจเป็นไปได้
2.คนเนี่ยแหละใครสักคนแหละ
-ชาวบ้านแถบนั้น
พูดเป็นคำเดียวกันเลยว่ายักษ์ที่ดูแลถ้ำ
-แม่ชี บอกว่าเป็นเทวดา ท่านมาไหว้พระ
-หลวงตาท่านก็บอกว่า เป็นเทพ แถวนี้แหละ (b-oneeye)

สรุปคือผมก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร แต่ผมรู้ว่าที่วัดนี้มีอะไรแปลกเยอะ เหมือนกับมีอะไรพิเศษบางอย่าง ไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเองหรือเปล่า ไอ้เราก็ยังไม่ได้อภิญญาด้วย เลยไม่รู้เรื่องเลย

ใครรู้ช่วยตอบที<!-- / message -->

 

http://www.watthummuangna.com/index02.html

เว็บถ้ำเมืองนะค่ะ

 

ไปปฏิบัติธรรมที่วัดถ้ำเมืองนะมาตั้งแต่วันที่28กค-3สค ขึ้นไปสวดมนต์พร้อมกันเวลา20.30ทุกวัน บางวันก็ขึ้นช่วงกลางวัน และมีโอกาสได้นอนบนถ้ำใหญ่2คืน หลับสบายดีค่ะ ไม่ได้ยินไม่ฝันอะไรเลย เพียงแต่ก่อนนอนจะไหว้พระและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ภพภูมิทั้งหลายบนถ้ำรวมทั้งพี่ยักษ์ทองทิพย์ขออนุญาตินั่ง-นอนทำสมาธิจนหลับ วันสุดท้ายก่อนกลับนอนที่กุฏิ ฝันมีคนมาบอกเลขแต่กำชับว่าเป็นโชคของแต่ละคนไม่เหมือนกันเลยไม่ได้บอกเลขใครค่ะ

 

www.watthummuangna.com


(sing) (sing) (sing) ​

 

อยากจะไปปฏิบัติธรรมที่นั่นบ้างค่ะ ต้องเตรียมอะไรไปบ้างคะ หรือว่าอย่างไร รบกวนชี้แนะด้วยนะคะ ขอบพระคุณค่ะ

 

วัดพุทธพรหมปัญโญ (วัดถ้ำเมืองนะ) การเดินทางไปวัด

เกี่ยวกับวัดถ้ำเมืองนะ (วัดพุทธพรหมปัญโญ) แผนที่ไปวัด