ไม่รู้อาภัพไรนักหนาชีวิตนี้

ในชีวิตเกิดมาไม่เคยมีความรู้สึกสลดและหดหู่ในชีวิตของตัวเองมากเท่าช่วงเดือนสองเดือนนี้มาก่อนเลย พอมาไล่เรียงดู ทำไมชีวิตมันต้องเป็นงี้วะ ต่อไปนี้ตั้งใจว่าจะหมั่นให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา อยู่เสมอๆ พูดตามตรงครับไม่อยากให้ชาติหน้าหรือภพใดๆต้องมาเป็นแบบนี้อีก

ชีวิตผมก็ไม่ได้อัตคัตไรมาก ไม่ได้ยากจน ไม่ได้มีชีวิตความเป็นอยู่ลำบากยากเย็นอย่างในวงเวียนชีวิตที่คนแก่ๆกับหลานตัวเล็กๆอาศัยในบ้านไม้ผุหลังหนึ่งกลางชนบทแบบเค้าหรอก

แต่แค่มันรู้สึกทางจิตใจ ...

ผมอาจจะคิดไปเองมั้ง คงมีใครหลายๆคนทุกข์ซ้ำซากยิ่งกว่าผม


มาอ่านกันเล่นๆนะครับ


ข้อแรก. ผมเป็นคนฟุ้งซ่านมาก วิตกจริตไปหมด บางทีผมก็คิดว่ามันคงเป็นโรคประสาทชนิดหนึ่ง วิตกกับเรื่องไม่เข้าเรื่องจนล่าสุดอาการเป็นหนักมาก ถึงขั้นคิดในใจกับบุพการีว่า อิแก่ อิโง่ อย่างงี้

ผมรู้สึกแย่มากๆครับ ทุกครั้งที่ความคิดมันจ้วงเข้ามาในใจ ผมจะรีบสั่งให้มันหยุด แล้วก็เอามือเคาะหัว 3 ที ผมสาบานได้ว่าจริตผมมันไม่ใช่แบบนั้น ผมไม่ใช่คนอาฆาตแค้นพยาบาทใครง่ายๆ แล้วกับบุคคลที่ผมรักด้วยแล้วยิ่ง....เป็นไปไม่ได้ เพราะอะไรทำไมความคิดแย่ๆแบบนี้ถึงเข้ามาได้ผมก็งง แต่ไหนแต่ไรผมไม่เคยมีความคิดเช่นนี้เลย ขนาดมีเรื่องกับเพื่อนไรงี้ผมไม่เคยจะเก็บเอามาเป็นโทสะหรือหาเรื่องอะไรกับใครเลยครับ ในใจผมคิดแค่ว่า..มันไม่โกรธอะ อาจจะมีน้อยใจกับเพื่อนไรงี้บ้างแต่ก็จะไม่เก็บเอามาเป็นเรื่องเป็นราว ยิ่งเรื่องจำพวกด่าหาเรื่องกันไรงี้ไม่ค่อยเคยข้องแวะครับ รู้แต่ว่ามันไม่โกรธอะ เราสามารถให้อภัยเขาได้ แล้วยิ่งพักนี้แต่ไหนแต่ไรไม่เคยเป้นคนคิดจาบจ้วงพระพุทธศาสนาเลยนะ แต่พอเห็นพระท่านเดินผ่าน ในใจมันชอบคิดไปต่างๆนานา ต้องพยายามข่มใจตัวเองมากๆ พอฟังพระเทศน์ในคลื่นวิทยุงี้ ผมเชื่อที่ท่านเทศน์นะครับแต่ในใจมันเหมือนนึกคำออกมาในทำนองว่า "ไม่เชื่อหรอก ไม่จริง ไร้สาระ" พอความคิดพวกนี้วูบเข้ามาก็เป็นอันต้องรีบนึกขอโทษขอโพย รู้สึกผิดมากครับ นี่เป็นพวกเรื่องหลักๆที่ทำให้ผมรู้สึกใจหยาบครับ เรื่องอื่นมีอีกแต่จะยาวไป



ข้อสอง. ผมเพศไม่บริสุทธิ์ครับ รู้สึกทุกข์มากๆกับความรักที่ไม่สมปรารถนา ผมเข้าใจครับว่าคนอื่นๆที่เค้าเป็นก็คงไม่ซีเรียสไรมากอาจจะเพราะทำใจได้ แต่สำหรับผมเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มาก มันมีความสำคัญเหนือเรื่องอื่นใด มันยิ่งใหญ่กว่าการเรียนของผม ยิ่งใหญ่กว่าเงินและงานต่างๆ ผมยอมทุ่มให้มันได้หมด แต่สุดท้ายเพราะหน้าตาผมแย่มั้งและลักษณะบุคลิกอะไรก็ตามแต่ที่เขาไม่พึงพอใจในรูปนี้ จึงนำมาซึ่งความเจ็บช้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่จบไม่สิ้น เคยถามตัวเองเหมือนกันทำไมเราต้องไปจริงจังไรมากขนาดนั้น แต่ทำไงได้ ผมมีความกำหนัดในเรื่องพวกนี้มากจริงๆ รู้จักนะความรักเป็นยังไง แต่ไม่เคยสมหวัง ทุกวันนี้ทุกครั้งที่เปิดคอมต้องเข้าเฟซบุ๊ค แล้วจะเห็นเขาหน้ากระดานอัพเดททุกวัน อดคิดถึงไม่ได้ ค่ำนี้เป็นคืนแรกที่ผมกลั้นใจไม่เปิดเฟซเลยจะได้ไม่ต้องเห็น (นี่เป็นคนล่าสุดครับ) ถ้าคุณรู้จักผมดี คุณจะรู้ว่าผมสามารถทำได้ทุกอย่างจริงๆ และก็ทำมาเยอะแล้วด้วยแต่เดี๋ยวจะยาวมากไปกว่านี้ ที่สำคัญเรื่องแต่งงาน มีลูก ไม่ต้องพูดถึง ถือเป็นกรรมของผมเอง


นี่คือ สองเรื่องแรกๆครับที่ทำให้ทุกข์มากๆ ทุกวันนี้หมั่นเจริญสติปัฏฐานอยู่ หวังจะสามารถคลายอุปาทานได้บ้าง ไม่ต้องถึงกับนิพพานหรอกครับ แค่ทำให้คลายความยึดมั่นถือมั่นได้บ้างก็พอ (แม้ปัจจุบันผมจะยังอาลัยอาวรณ์อยู่กับเรื่องที่สองนี้ก็เถอะ และแอบหวังว่าทุกอย่างจะเป็นจริงได้)

ข้อสาม. ผมค่อนข้างขาดความอบอุ่นครับ พ่อขี้ยาเมาเหล้าปัจจุบันนี้หายสาบสูญอย่างไร้ร่องรอย ไม่ติดต่อมาเลย 7 - 8 ปีแล้ว แม่ก็ไม่ได้เลี้ยงตั้งแต่เล็กๆ โตขึ้นมากับย่าอายุ 74 แล้ว ยังดีที่แม่ยังติดต่อมาบ้างเป็นครั้งคราว

ข้อสี่. ผมเป็นคนไม่ค่อยมีมนุษยสัมพันธ์ครับ พยายามแล้วเหมือนกัน จนกระทั่งค้นพบแล้วว่าตนเองขาดเสน่ในการพูด ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยมีใครอยากคบด้วยซักเท่าไหร่หรอกครับ พอมีปัญหาไรมีเพื่อนให้ระบายนะครับ แต่ก็เท่านั้นไม่ได้ช่วยไรมากขึ้นนัก หนีไม่พ้นคำว่า อืม..อืม หรือไม่ก็ถามกลับมาเป็นมารยาทนิดหน่อย (เดี๋ยวจะหาว่าผมแอบเปรียบเทียบ) แต่ทีกับคนอื่นเห็นให้กำลังอกกำลังใจดีเหลือเกินครับ นี่บอกกันตรงๆนะไม่มีเจือน้อยใจหรือแอบประชดให้ชีวิตมันดูหดหู่ด้วย ปัจจุบันไม่ได้น้อยใจไรเพื่อนมากมายแล้วครับ เห็นเป็นเรื่องปกติไปแล้ว

ข้อห้า. เอาดีทางด้านวิชาที่เรียนไม่ได้ ผมเรียนขับร้องเพลงไทยเดิมครับ ณ ที่แห่งหนึ่ง ผมขึ้นมหาลัยแล้วครับ เราเรียนแบบนาฏศิลปน่ะครับ ถ้าจะอธิบายเดี๋ยวยาว นี่เรียนปีที่ 8 แล้วครับ เริ่มเข้าเรียนตั้งแต่ ม.1 จนตอนนี้อยู่ปี 2 แล้ว คนอื่นๆเขาก็ดูรุ่งกันครับเหมือนเอาดีทางด้านวิชาที่เรียนได้ ออกงานรับตังค์กันเยอะ ทั้งงานหลวง งานนอก ต่อให้ไม่ค่อยได้ออกงานแต่ก็ดูเขาไม่ติดขัดในเรื่องเรียนกัน และทั้งที่ตัวผมเองก็คิดว่าตนทะเยอทะยานพอสมควร พยายามฝึกปรือตัวเองแต่ก็พบว่าเราไม่ได้เกิดมาด้านนี้จริงๆ และทุกๆด้านผมไม่มีความสามารถอะไรเลย (ไม่ต้องแอบว่าผมนะครับว่า ดูถูกตัวเองเกินไปหรือเปล่า มันเป็นเรื่องจริง ที่ผมพยายามค้นหาความสามารถตัวเองหลายเรื่องหลายปีแล้วด้วย)

ข้อหก. อันนี้เป็นเรื่องเล็กๆครับ แต่ขัดกับชีวิตประจำวันเหลือเกิน หน้ามันบ่อยมากขาดพัดลมประมาณ 15 นาทีเหงื่อเยิ้มแล้วครับ บางทีหันไปดูเพื่อนไม่มีใครเป็นแบบเราเลย ผมต้องสระทุกวันไม่งั้นมันไม่เคยออกมาเป็นทรงไรกับเขาเลย ทั้งเหนียวทั้งมัน น่าเบื่อ - -*


อ้อ มีเรื่องดีอยู่อย่างหนึ่งครับ ฐานะบ้านผมไม่ได้จนมาก พอมีพอกินอะตังค์มหาลัยได้ไปวันละ 130 บาท มีแต่เพื่อนไม่เชื่อ บอกเมิงใช้พอได้ไงวะ ผมก็จะบอกไปว่า ไม่รู้ มันชินแล้ว นี่ผมไม่ได้ประชดนะบางคนอาจจะได้น้อยกว่าผม แต่สำหรับผมมันก็พออะ ไม่ได้ฟุ่มเฟือยไรมาก ไม่ต้องกินแกลบก็พอแล้ว


คงหมดแล้วมั้งครับเรื่องที่จะบอก



เล่าซะยาว มันไม่ค่อยมีที่ระบายอะครับ กะจะพิมขึ้นบอร์ดหลายวันแล้ว แต่ขี้เกียจแล้วก็รู้ว่าตัวเองลองถ้าได้เล่ามันต้องยาว เป็นคนเยอะครับ ฮ่า



อ้อ! อันนี้สุดท้ายแล้วจริงๆ สำหรับผมเรื่องทั้งหมดนี้ผมไม่ได้คิดว่ามันบังเอิญนะครับ แล้วไม่ได้คิดว่าเป็นพันธุกรรมหรือกระบวนการวิเคราะห์ทางวิทยาศาสตร์ทั้งหลายแหล่ตามที่หาเปิดอ่านในตำราได้ด้วย ยิ่งนักจิตวิทยาไม่ต้องพูดถึงหรอก

สำหรับผม มันเป็นวิบากกรรมทั้งสิ้น ทุกอย่างล้วนเป็นกรรมที่เราทำมา ชาติก่อนคงผิดศีลเยอะมาก ชาตินี้ทั้งชาติจึงตั้งใจว่าจะไม่ผิดศีลจะสมาทานอยู่บ่อยๆ และชาติต่อไปในภพภูมิหน้าๆขอให้เป็นคนจิตใจดีคิดทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาด้วยเถอะ


เออ ลืมๆมีข้อเจ็ดด้วย. ผมจะไม่บวช แต่ก่อนเคยคิดแต่ตอนนี้ไม่เอาแล้ว เพราะสำหรับผม บัณเฑาะว์ (ไม่รู้สะกดถูกป่าว) บวชถือเป็นอาบัติตั้งแต่ท่องคำภาษาบาลีแล้ว เพราะท่านจะถามเราเป็นภาษาบาลีว่า เป็นเพศบริสุทธิ์หรือไม่ หากเราท่องกลับไปตามบทนั้นๆ ก็จะกลายเป็นตอบว่า ใช่ ซึ่งมันก็ผิดตั้งแต่ก่อนบวชอีก



ปล. ก็ยังดีเนอะที่ยังมีข้าวกินไม่ต้องอดอยาก ร่างกายไม่พิกลพิการ

 

เพศไหนก็พ้นทุกข์ได้ หากปฏิบัติตามคำสอนที่เป็นแก่นแท้ของพระพุทธศาสนา
อยากพ้นทุกข์ ลองค้นหาดู ว่า เจริญสติวิปัสสนา ในรูปแบบดั้งเดิมที่สุด เป็นอย่างไร

 

เป็นกำลังใจให้นะคะเราความรู้ทางธรรมช่างน้อยนิด แต่ว่าอ่านเรื่องของคุณแล้วอยากให้
สู้ต่อไปค่ะอย่ายอมแพ้ คุณเองก็หมั่นรักษาศีล ภาวนาอยู่เป็นเนืองนิตย์อยู่แล้วจงสู้และตั้งมั่นในศีล ในธรรมต่อไปค่ะ เดี๋ยวสักวันหนึ่งทุกอย่างต้องดีขึ้นแน่นอนค่ะจากศีล และธรรมที่คุณมีจะช่วยรักษาคุณได้อย่างแน่นอนค่ะ สาธุค่ะ

 

ถ้าไม่ถนัดพูดก็ดูจิตตัวเอง คุณเป็นคนคิดมากท่านให้ทำกรรมฐานดูลมหายใจ แวบไปคิดก็รู้ดูไปเรื่อยๆก็เพลินดี ถ้าฟุ้งมากก็สวดมนต์หางานให้จิตทำ ^___^

 

อ่าาา ผมขอตอบ 2ข้อแรกที่สำคัญสำหรับคุณและทำให้คุณเป็นทุกข์อยู่ตอนนี้แล้วกันครับ

ข้อ1
มันเป็นเรื่องปกติครับ บางคนก็เรียกว่าเป็นการทดสอบจิตใจ ของผู้ทีกำลังจะเข้าสู่ความดี
จะมีสิ่งไม่ดีมาคอยบั่นทอนกำลังใจไม่ให้เราทรงอยู่ในความดีนั้นๆ ทำให้เราหมดกำลังใจหมดความตั้งใจนั่นเอง
ผู้ที่จะหลุดพ้นจากความคิดเหล่านี้ได้มีแต่ผู้ที่เป็นอริยบุคคล คือพระโสดาบันเป็นต้นไปเท่านั้น
คนธรรมดาแบบเรามีความคิดแบบนี้ก็เป็นเรื่องปกติ ให้เราคิดว่านั่นไม่ใช่เรา ความคิดไม่ใช่เรา
ความตั้งใจจริงๆ ของเราไม่ใช่แบบนี้ สวดมนต์ไหว้พระบ่อยๆ โดยเฉพาะบทขอขมาพระรัตนตรัยและบทอิติปิโส

ข้อ2
เป็นเหตุจากการผิดศีลข้อ 3 ทำให้มีเพศไม่สมบูรณ์และไม่สมหวังในความรัก
หากคุณต้องการความรักนั่นไม่ใช่ความรัก เพราะรักคืออยากให้ ชอบคืออยากได้
เมื่อคุณเป็นผู้ให้คุณก็จะได้เป็นผู้รับ ในเมื่อมันยังไม่ถึงเวลาคุณก็ต้องเข้าใจในส่วนนี้ก่อนว่า
เวลานี้คุณมีหน้าที่อะไร ความรักมีได้ในวัยทำงาน วัยที่คุณมีอิสระ แต่ไม่ใช่ในวัยเรียน
คุณมีหน้าที่เรียนก็ควรตั้งใจเรียนเป็นอันดับแรก สำหรับคุณความรักอาจสำคัญที่สุดในชีวิต
แต่มันสำคัญมากกว่าพ่อแม่ มากกว่ายายคุณ หรือมากกว่าตัวคุณเองอีกหรือ ลองคิดดูแล้วกัน

ปล. ข้อ7 คุณคิดถูกแล้วครับผมเห็นด้วย ถ้าคุณบวชเข้าไปอาจได้บาปมากกว่าได้บุญ

 

ปล. ก็ยังดีเนอะที่ยังมีข้าวกินไม่ต้องอดอยาก ร่างกายไม่พิกลพิการ

อนุโมทนา สาธุ
นั่นแหล่ะครับ แม้แต่เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นก็ว่ายากแล้ว
ยังมีสัตว์อื่น ๆ อีกมากมายที่ทุกข์กว่าเรา ลำบากกว่าเรา จริงไหม
อย่างน้อยก็คิดซะว่า มีสติให้เห็นในทุกข์ ย่อมดีกว่า หลงสุขบนความประมาท

ตามภาษาธรรม มนุษย์ แปลว่า สัตว์ประเสริฐ ผู้มีใจสูง
ในภาษาธรรม คน แปลว่า ความยุ่งความสับสน
ถ้าใจต่ำก็เป็นได้เพียงแค่ คน ย่อมเสียทีที่ตนได้เกิดมา จริงไหมคร๊าบ
เลือกเอาครับ มีโอกาสแล้วนะ อย่าปล่อยให้เวลาผ่านเลย สู้ ๆ ครับผม
<!-- google_ad_section_end -->

 

อย่าคิดมากเลยนะครับ ท่าน จขกท. คนที่ลำบาก,อาภัพมากกว่าท่านก็มีอีกมากนะครับ ส่วนเรื่องบวชนั้นผมเห็นด้วยนะครับ
แต่ท่านก็สามารถจะรักษาศีล 5 ศีล 8(ศีลอุโบสถ)ได้ตามปกตินะครับ ลองดูลิ่งนี้นะครับ ช่วยได้เยอะนะครับ
ถ้าคุณกำลังเบื่องาน..ที่คุณทำอยู่..ดูทางนี้

ครับ ท่าน จขกท. ลองทำบุญนี้ดูนะครับ โอกาสแบบนี้หาได้ไม่ง่ายเลยนะครับ คลิดเลยครับ เพราะอานิสงส์ประมาณมิได้เลยนะครับ จะมากจะน้อยไม่สำคัญนะครับ อยู่ที่ใจครับ
http://palungjit.org/threads/โครงกา...-9-ชุดพร้อมตู้-ครั้งที่-3-12-ส-ค-55-a.341907/

เขาทอดผ้าป่ากันวันที่ 12 สิงหาคม 2555 นี้นะครับ

 

ความคิดเห็นส่วนตัวนะ
ข้อแรก ดิฉันเห็นด้วยกับคุณ อภิราม
ข้อ2. อย่าคิดว่าอกหักเขาไม่รัก คุณจะทุกข์อยู่คนเดียว คนที่อยู่กันเป็นคู่เป็นครอบครัวบางทีทุกข์หนักกว่าคุณอีก ที่ใดมีรักที่นั่นแหล่ะมีทุกข์ ไม่มีสมหวังทุกคนหรอกค่ะ คุณโสดยังเลือกได้นะ บางคนต่างคนต่างมีครอบครัวแต่มาเจอกันทีหลัง ไม่รู้จะเลือกความรักหรือความถูกต้องดี กระอักเลือด(ในใจ) ก็มี หรือบางคนหักอกตัวเองเพื่อเหตุผลอื่นก็มี ... ก็ดีแล้วที่เลิกกันตอนยังไม่แต่ง ข้างนอกนั่นคุณยังมีโอกาสอีกเยอะ แต่คราวหน้าใช้ประสบการณ์ที่ผ่านมาเลือกคนด้วยก็ดีค่ะ คุณไม่รู้หรอกว่าคนหลายๆคนอยากกลับไปโสดให้สนิทสักแค่ไหน ในขณะที่คนโสดหลายๆคนก็อยากมีคู่ ... กรรมค่ะ ของใครของมัน ถึงเวลาคุณอย่าวิ่งละกัน
ข้อ.3 คนซื่อคนตรง คนขวานผ่าซาก มันก็ดีนะ แต่คนส่วนมากก็รับไม่ไหว รู้ตัวก็ปรับปรุงค่ะ พูดน้อยๆก็ดีนะ cool ออก เป็นผู้ชาย พูดมากทำไม ทำตัวลึกลับมันน่าสนใจดีนี่คะ
ข้อ.4 เป็นเด็กขาดความอบอุ่น เด็กมีปัญหา เหมือนกันเกือบค่อนประเทศล่ะค่ะ พ่อหย่าแม่ พ่อมีเมียน้อย แม่มีชู้ อยู่กะยาย พ่อแม่ทะเลาะตบตีกัน พ่อติดเหล้าการพนัน ครอบครัวไม่อบอุ่น ฯลฯ ไม่งั้น เสือ ธนพล กับ เพลงเพื่อชีวิต คงหากินไม่ได้ในเมืองไทยมั๊งคะ

..... ฯลฯ ปัญหาชีวิตคิดไม่ตก แต่ดีค่ะ ทุกข์ให้เยอะๆ คนเราไม่ทุกข์ไม่เห็นธรรมหรอกค่ะ
คำตอบก็ไม่พ้น การให้กำลังใจในการใช้ชีวิตของคนเกิดมามีกรรมอย่างเราๆท่านๆนี่แหล่ะค่ะ จะยากดีมีจน มันทุกข์เหมือนกันหมดแต่มันปัญหาไม่เหมือนกัน แค่นั้นเอง
ดีใจที่คุณไม่เลือกเหล้ายา ประชดชีวิต บางคนอกหักแล้วกลายเป็นขี้เหล้าไปก็มี
ทำบุญเยอะๆค่ะ แบ่งเงินที่เอาไปมหาลัยไปบริจาค ทำทาน ปล่อยสัตว์ เข้าวัดทำสังฆทาน ดีไม่ดีเจอเนื้อคู่ดีๆในวัดก็ได้ ใครจะไปรู้เนอะ
พอจิตใจเราสงบ เพราะ ทาน เราก็รักษาศีล หรือจะสวดมนต์ด้วยก็ได้ค่ะ เอาตรงนี้ไปก่อน ส่วนเรื่องบวช เสียดายแทนค่ะ เกิดมาเป็นผู้ชายทั้งที แต่ตอนนี้ฝึก บวชใจ ไปพลางๆก่อนก็ดีค่ะ คิด
พูด ทำ ดีเข้าไว้ แล้วเรื่องดีๆมันจะวิ่งมาหาเองค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ แหมๆเรื่องแค่นี้ จิ๊บๆ วันข้างหน้ายังมีอะไรอีกเยอะเลย เข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ ขออนุโมทนา สาธุค่ะ

 

เอามาฝากน้องๆ พี่ ป้า น้า อา ค่ะ ได้มาจากเฟสบุ๊ค ถ้าใครผ่านตาแล้วก็ขอโทษนะคะ
เกิดในที่ ที่ดี นั้นดีแน่
เกิดในที่ ที่แย่ ก็ดีได้
เกิดที่ดี แล้วแย่ มีถมไป
เกิดที่ไหน ก็ดีได้ ถ้าใฝ่ดี
............................,
เออเนอะ ไล่ตอบกระทู้เขาไปทั่ว ก็อย่าไปคิดว่าดิฉันจะดีอะไรนักหนา จริงๆก็เคยชั่วมามากมาย
โดดเรียน แย่งทอม ยกพวกตีกัน ฯลฯ ปัญหามันก็มาจากครอบครัวแหล่ะค่ะ แต่มาคิดๆดูถ้าใฝ่ในธรรมตั้งแต่แรก คงไม่พลาดแล้วพลาดอีก เป็นเด็กมีปัญหาแน่นอน เพราะดีชั่วก็อยู่ที่ตัวทำทั้งนั้น ...น้องๆที่เข้ามาศึกษาธรรม ก็ดูหลายๆๆๆกระทู้ ดูชีวิตของคน ดูไปโลกนอกเวปฯ
แล้วไปดูคำสอนของพระพุทธองค์ ว่าท่านสอนอย่างไร ให้เก็บไปคิดและปฎิบัติตามค่ะ ส่วนคนโตๆกันแล้วคงสอนกันไม่ได้ แต่ก็อยากเตือน มั่นคงในศีลเข้าไว้ค่ะ อย่าให้มันสายเกินไป รู้ตัวต้องรีบแก้ไข ... และบางอย่าง การที่เราไม่ยึดนั้น ก็เป็นการยึดมั่นถือมั่นไปในตัว เพราะในความว่างเปล่า ก็อาจมีสิ่งใดอยู่ และสิ่งที่มีอยู่ ก็อาจไม่มีอะไรเลย
ขอให้เจริญในธรรมค่ะ สาธุ

 

คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นคนดีได้
คิดซะว่าจะขอชดใช้กรรมให้หมด ให้มากในชาตินี้
ความทุกข์ใจอาจจะบางเบาลง
ฝากกำลังใจมาให้แล้วครับ ช่วยรับด้วย

 

อนุโมทนาทุกคนครับ

ผมตั้งใจไว้แล้วละครับว่า เกิดชาตินี้มีกรรมก็ขอชดใช้มันให้หมด เจ้ากรรมนายเวรที่มาทวงหนี้ก็เอาไปแก้แค้นให้สมใจเลย อย่าได้เหลือเอาไปอาฆาตในภพภูมิหน้าๆ

ส่วนชาตินี้ขอทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาสืบไป เกิดชาติใดๆก็ขอให้เป็นคนมีจิตกุศลใฝ่ธรรม

 

ผมเคยคิดเหมือน เรามีจิตสองดวงเหรือนเหรียญ2ด้านมีฝ่ายดีเลวอยู่ในตัวเรา ตัวเรามีกายซ้อนอีกชั้นหนึ่ง ถ้านั่งสมาธิก็จะรับรู้ได้เองว่าตัวเราไม่ใช่ตัวเราเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักเพียงแต่เราอาศัยร่างนี้เป็นบ้านเท่านั้น เวลานั่งสมาธิฟุ้งซ่านก็หาคําตอบได้ว่า มีตัวเรามีมารซึ่งเป็นตัวเราคนคอยขัดขวางเราตลอดแม้กระทั่งความคิด
catt17

 

คนเรามีบ้างบางส่วนเสี้ยวของชีวิตเกิดมาเพื่อชดใช้กรรมเก่า คงต้องทำใจยอมรับ
แต่ใช่ว่าจะยอมแพ้กรรมอย่างเดียวเสียเมื่อไร
เราสามารถชนะกรรมเก่าได้โดยสร้างบุญ กุศล คุณงาม ความดี
อริยบุคคลเช่น พระองคุลิมาร ทรงเอาชนะกรรมได้ในชาติเดียว
อย่าท้อแท้ในชีวิต ถ้าเชื่อเรื่องกฏแห่งกรรมแล้วไซร้ ลูกผู้ชายกล้าทำ ต้องกล้ารับ
เอาชนะกรรมด้วย ทาน ศีล ภาวนา
เอาใจช่วยครับ

 

พระท่านว่า"จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว"ค่ะ
คิดใคร่ครวญแล้วได้ประโยชน์มหาศาล

 

ขอตอบตรงๆเลยนะน้อง ๑๒๕๓๖ ผมชอบบทความของคุณมากๆเลยนะ ข้อ (๑) คนแบบนี้เปิดทั้งในที่แจ้ง และที่ลับ ตรงดี คนหน้าไหน ที่จะมาเปิดเผย ความไม่ดีของตัว หายากครับ ผมมีคำตอบ คล้ายคุณเกือบทุกข้อ เมื่อก่อนนะ เดี๋ยวนี้บางอย่างก็ยังเป็นอยู่ มาแลกเปลี่ยนกันนะครับ ผมน่ะฟุ้งซ่าน ยิ่งกว่าคุณ อีก เวลา ฟังธรรมมะ ของพระบางองคื ผมนึกด่า อยากเตะ อยากต่อย แต่ผม หักเห คิดถึง ความดีของท่าน ให้ใจมันคลายลง บางครั้ง เดิน ผ่านกุฏิหลวงปู่ หลวงพ่อ ท่านบางองค์ กับคิดในใจ ว่า น่าเตะ หน้าถีบ ด่าในใจ บางครั้งก็นึก ว่าท่านคุย กับผู้ หญิง หาว่ามีอะไรกัน เหมือนคุณนั่น แหละ แต่หนักกว่า ไอ้ที่ไม่กล่าวมาก็มี จึงนึกขอขมาท่าน ว่า ท่านเป็นผู้บริสุทธิ์ มีเมตตา ต่อคนและสัตว์ เป็นที่เคารพ ต่อคนและมนุษย์ เทวดา พรหมทั้งหลาย สร้างถาวรวัตถุ ไว้มากมาย ผมด่าตัวเอง ไอ้เฮี้ย ไอ้ สัตว์ มึงจะกลับไปนรกอีกหรือ เป็นสัตว์อีก หรือ ท่านเป็นผู้บริสุทธิ์ ถึงปานนี้ เราจะไปปรามาส ท่านทำไม ผมปรงเยอะครับ จนกว่าจิตจะคลายตัว ลง เวลาเป็นไม่ใช่ครั้งเดียว ดอกนะ นับร้อย นับพันครั้งเลยเทียว มารในจิต ไม่พ้นมันง่ายๆ หลังจากพ่อผมตาย แม่ผมมี สามีใหม่ อีก ๒-๓ คน อยากให้แม่เข้าวัดฟัง ธรรมไม่สามารถทำได้ ในด้านปลายชีวิต บางครั้ง นึกอยากตบท่าน เตะท่าน ไม่อยากไหว้ ให้ความเคารพ อีกต่อไป ไม่เคารพผู้ เป็นแม่ จึงดึงใจตัวเอง มองมุมกลับ มันเป็นกรรมของท่าน ในฐานะท่านเป็นแม่ จะเป็นหมูหมา กาไก่ ท่านก็คือแม่ ผู้ให้กำเนิด เรามา เป็นคนนี้ได้ ก็เพราะท่าน จึงยอม ยกมือ ไหว้ท่านได้ ดั่งสนิทใจ และซื้อของไปให้ท่านทุกครั้ง ที่ไปหา ผมเป็นไม่ใช่ครั้ง สองครั้งนะ เป็นปี เทียวเลยแหละ จริงๆเล่าเรื่องนี้ สองอย่างนี่ เล่าเป็นวันไม่จบแน่ ครับ ข้อที่ (๒) ทุกคนที่เกิดมามีกรรมเหมือนกันหมด ต่างกรรม ต่างวาระ หนักเบามิเท่ากันครับ ตัวอย่างผม ก็เป็นมากๆ ยิ่งกว่าคุณ อีกนะ ไม่ได้เบ่งทับนะ อยากให้รู้ ว่ามีคนยิ่งกว่าคุณอีกเยอะ เมื่อ พ.ศ. ๑๐ กว่า ก่อนนั้นอีกเยอะ เมื่อรักแรกพบ มันทุกข์ เหลือเกินหนอ ไอ้ความรักนี่ อยากเห็นหน้า แม่คุณคนสวยทุกวัน ต้องตื่นแต่ ตี ๓-๔ เพื่อไปมองบ้านสาวเจ้า เห็นหลังคาบ้านก็ยังดีวะ ขอ บอกที่อยู่ ของเธอหน่อย ใกล้สามร้อยยอด อ.ปราณบุรี จ.ประจวบคีรีขันธ์ จ้า รักเจ้ามาเป็นปี บางครั้งเธอกำลัง ลุกขึ้นมาหุงข้าว เราก็ย่องไปหา แต่หาคำตอบยาก พูดไม่ออกบอกไม่ถูก จะพูดอย่างไรดี ความรักมันหนักหนาขึ้นทุกวัน บางครั้ง ไปแอบดูเธอ จนคนอื่นเห็น ไม่ได้เห็นหน้า เห็นหลังก็ยังดี ไม่ได้เห็นหลัง เห็นตูต ก็ยังดี ไม่ได้เห็นยังว่า มองบ้านก็ยังดี สบายใจ ฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆ ไอ้ที่เป็นแบบนี้ เกือบร้อย เปอร์เซ็น แหละ ทุกคน เมื่อพ่อมาตามกับบ้านต่างจังหวัด เพื่อให้ไปช่วยงานการที่บ้าน กว่าจะตัดใจจากรักได้ ใช้เวลาหลายเดือนเชียวนะ ไปมีรักใหม่ อีกหลายคน มันก็เป็นเช่นนี้อีก แต่ตัดได้เร็ว กว่าที่ผ่านมา ที่ใดมีรักที่นั่น มีทุกข์ จริงดังพระท่านว่าไว้มากเลย จะเปลี่ยนไปกี่คน มันก็เป็นเช่นนี้ เรื่องเข้มข้นมีเยอะที่จะเล่าไม่สามารถมาเล่าได้หมด
ข้อที่ (๓) ข้อที่ว่าคุณเจริญ สฏิปัฏฐาน ๔ กรรมฐาน ยิ่งคุณ ทำความดี ถึงขั้น ละเอียดขึ้น คุณจะโดนมารมาลองใจคุณ ทุกอย่างแหละ คนมันจะหนี ไม่มาเกิด อีก มันจะให้ไปง่ายๆเหรือ แล้วมาร มันก็มีหลายขั้น ถ้าต่ำกว่ามัน มันไม่มาลองหรอกนะ ถ้าสูงกว่ามัน ไอ้มารชั้น สูงๆมาแทน คนอย่างคุณ มีปัญญาพอ บารมีต้นอย่างดี ก็ให้ทาน รักษา ศิลบ้าง บางครั้ง ชวนไปเจริญ สมาธิ พวกนี้ไม่เอา ชวนจนตาย อย่างน้อย ผมว่า คุณ ก็ อุปบารมี หรือสูงกว่านั้น ก็ไม่แน่ (ผมไม่ต้องใช้ญาณหรอกเพราะไม่มี) ข้อสามของคุณขี้ประติ๋ว ผมหนักกว่าคุณ พ่อตาย ไม่ถึงเดือน น้องชายถูกยิง น้องชายถูกยิง แผลที่ลูกกระโหปง ไม่ทันหาย แม่มีผัวใหม่ น้องชายคนเล็ก ประมาณ ๕ ขวบ อีกต่อมาไม่กี่เดือน เป็นปี ๒๕๒๖ ซึ่งน้ำท่วม เกือบทั่วประเทศ น้อยกว่า ปี ๓๘ ผมทำไร่ มะเขือเทศ มันเทศ แตงกวา ประมาณ ๑๐ ไร่ ผมต้อง ไปฟักดิน กลางคืน เพื่อป้องกันน้ำ ไม่ให้ ท่วม น้องยัง ไม่ถูกยิง ก่อนไม่กี่วัน ไปเลี้ยง เป็ด ๑๐๐๐ กว่าตัว คนเดียว อย่าเล่า ละเอียดเลยนะ ต่อมาเมื่อทุกอย่างลงตัว ผมไปเที่ยว เชียงใหม่ ลำพูนลำปาง เงินหมดเกือบหมื่น กับมา น้องชายที่ถูก ยิง มีคนรักอยู่แล้ว ผมไปขอให้ และแต่งเสร็จ มาอยู่ที่บ้าน ผมใช้ กลอุบายทำความชั่ว ไม่ขอเล่านะ หลังจากใช้กล เสร็จ เนรเทศ ตัวเอง เพือเข้าวัด อยู่ปฏิบัติ ธรรม ชั่วคราว
ข้อที่ (๔) คุณยังดีกว่าผมเยอะ ผมมีเพื่อนน้อย แทบไม่มีก็ว่าได้ กลางคืนเที่ยวคนเดียว ไปคนเดียว สบายใจ พูดก็ไม่เก่ง เขาหากันว่า หน้าบึ้ง เหมือนตูด บางคนนะ ผมเที่ยว ดู หนัง ดนตรี ละคร ลำตัด หนังตะลุง ยี่เก ลำเต้ย ดูแมงมันหมด จีบสาวไม่ค่อย เป้น อาศัย นั่งจ้องมองๆ คุยบ้างนิดหน่อย กับถึงบ้าน ก็ ไม่ แน่นอน จักยานคันคู่ชีพ ๔-๕ ทุ่ม ตี๑-๒ บ้าง บางทีเกือบส่วางคาตา แต่น้อยครั้ง แต่ไม่ค่อยเกงานที่มีอยู่ ต้องทำ นอกจากไม่สบาย บังเอิญ บางครั้งผมก็ไปศึกษาเรื่อแพทย์หาความรู้ ทางโบราณนิหน่อย ช่วยคนบ้างก็เท่านั้นเอง
ข้อที่ (๕) คุณดีกว่าผมหลายร้อยเท่า ผมจบไอ้แค่ ป. ๔ แต่ได้ใช้ชีวิต ประสพการณ์ มาทำงานมา ร้อยกว่า อย่างแล้ว เช่น เลี้ยงดูน้อง เก็บข้าวตก เอาจ้วยให้ น้องดูด ตอนแม่พ่อ ไปทำงาน ผมเคย เลี้ยง วัวควาย ม้า ไก่เป็ด หมู ทำนา ใช้วัวควาย เป็นหมด กะทั่งแบบสมัย ใหม่ เลิกมา ๑๐ ปีกว่าแล้ว ปลูกผัก กะเพราหัวรพา หัวหอม พริกมะเขือ ไชเท้า ผักกาดขาว กวางตุ้ง ขน้า ข้าวโพด มันสัปหลัง อ้อย ผลไม้ เกือบทุกชนิด ตอนนี้ละทิ้งหมดแล้ว โรงกลึงใบจักเรือ บริษัทเชือกในร่อน ใช้หลังแบกข้าวลงเรือ ที่ คลองเจ็ก ไปลงตลาดห้วยพลู นครปฐม อยู่โรงสีข้าว งานทุกอย่าง เป็นทั้งเจ้าของเองมี และเป็นลูกจ้างส่วนใหญ่ ได้ ใช้ชีวิต ประชุม ร่วม องค์กรต่างๆ เช่น สภาและเศราฐกิจสังคมแห่งชาติ สืบนาคเสฐียร ป่าชุมชน ชาติชนเผ่า อุตทยานแห่งชาติ พุเตย และเป็นกรรมแห่งป่าห้วยขาแข้ง สุพรรณบุรี มรดกโลก องค์กร แอลจีโอ ประชุมร่วม พวก ๑๔ ตุลา องคกร เกษรกรรายย่อย และเข้า ประชุมร่วม กรม ทรัพยพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ที่ กรม ทรัพยชั้น ๒๑ หลายครั้ง จนผู้หลักผู้ใหญ่ถามผมมาว่า คุณจบอะไร หรือ ผมตอบไปว่า ป.๔ ครับ เขาไม่เชื่อกัน แค่นี้ก่อนจำได้ไม่หมด
ข้อที่ (๖) มาว่าต่อข้อที่ ๖ ครับ เรื่องธรรมดาของโลก คนที่เกิดมาเพราะทำให้เป็นทั้ง สิ้น ก็คือเราเอง บางคนเกิดมา ตาบอด บ้าใบ้ ปัญญาอ่อน เป็นโรคต่างๆ จนเกินขนาด ของปรกติโลก ทำให้ไปเกิดเ เป้นคนจน ขอทาน ชาวนา ชาวไร่ พ่อค้าวานิช เศรษฐี อำมาตรย์ ข้าราชบริพาร มหากษัตย์ ประธานาธิปบดี ล้วนมาจากการกระทำ ของเราๆทั้งสิ้น คนอื่นเขามาทำให้เรามิได้หรอก จึงได้ชื่อว่ากรรม ผมเป็นมากกว่าคุณที่ว่ามา ไม่ขอเอ่ย และบางอย่าก็หายไปแล้ว ทั้งสิ้นด้วย กรรมจึงจำแนก สัตว์ให้ เกิดเป็นรูปร่างหน้าตา อย่างนั้นๆ ไปอ่านเรื่องของนางวิสาขามหาอุบาสิกา ดูก็ได้
ข้อที่(๗) การบวชไม่ได้บวชที่กาย แต่บวชที่ใจต่างหาก ศิล ๕ ศิล ๘ ให้บริสุทธิ คุณทำได้ ดีกว่า พระที่บวชมาในพระศาสนานี้บางองค์เสียอีก พระที่รักษาศิลเฉยๆนะ ๑๐๐ ปีไม่เท่ากับที่คุณ เจริญสมาธิ กรรมฐานมา ชั่ว จิตสงบจากกิเลส แค่ ไก่กระพือปีก ช้างกระดิกหู งูแลบลิ้น แค่จิตคุณ ว่างจากกิเลส แค่นี้ ดีกว่าพระบวชมา ๑๐๐ พรรษา อีก ไอ้ที่ไม่มีศิลไม่คิดนะ ต้องมีศิลด้วย พระพุทธเจ้ากล่าวว่า คุณทำความดีแค่ นี้ ทุกวันนะ ตถาคตกล่าว ว่าบุคคลนั้น ไม่ว่างจากฌาณเลย นี่เห็นไหม พระพุทธเจ้าท่านกล่าวเอง ถ้าบุคคลใด บวชมาแล้ว แค่ฉันข้าว ไม่พิจรณา ตถาคตกล่าว ว่า กินถ่านไฟแดงๆ ในเตายังดีกว่า ไปหาค้นเอาเอง
แถมท้ายข้อที่ (๘)

 

ขอบคุณพี่บุญทรงกะน้องรินนะคะ ที่มาช่วยให้กำลังใจน้องเขา
ท่านทั้งสองทำได้ดีจริงๆ อนุโมทนาค่ะ
กรณีแบบนี้ ติงคิดคำพูดไม่ออกจริงๆ เพราะต้องตอบยาวๆ
ซึ่งผิดกับนิสัยของติงที่เป็นคนพูดน้อยค่ะ


น้องเจ้าของกระทู้ระบายออกมามากๆ เดี๋ยวก็สบายใจนะคะ

 

แถมท้ายข้อที่ (๘) เรื่องของกรรมมันพูดยากใครไม่เจอมันไม่รู้ ถ้าพูดถึงตัณหา คนและสัตว์ ที่เกิดมา มันไม่เงี่ยน มันก็ไม่เกิดหรอก ไม่ว่าหญิงหรือชาย เหมือนกันหมด ที่ไม่เหมือน เขาเหล่านั้น ทำ ความดีมาพอแล้ว กิเลสจึงเบาบางลง คนที่ไม่ต้องกับลงมาเกิดอีกคือ พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ ไปนิพพาน พระอนามี ก็ไปเป็นพรหม หรือเทวดา ทำถึงแล้ว นั่นคือเมื่อจบกิจก็ไปนิพพาน (ส่วนคนที่มีมากในตัณหา) ความอยากเสพกาม ที่รุนแรง แทบจะบังคับใจไม่อยู่ ความเงี่ยนไม่เคยปราณีใครๆ ออกแทบจะทุกวัน ทางทีวี วิทยุ ที่ไม่มีข่าวก็มีเยอะแยะ ฆ่ากันตาย เพราะตัณหา คนและสัตว์เกิดมาเกือกกั่ว กัน จนนับชาติไม่ถ้วน ไม่รู้ กี่อสงไขยกัป และที่รุนแรง ก็คงไปทำกรรมหนัก อย่างนั้นๆมา ถึงได้หนัก กว่าปรกติ คนทั่วไป วันหนึ่ง ผมฟัง บางคนมา เอาได้ เกือบ ทั้งคืน บางคนคืนหนึ่งก็เสพ ๑-๒-๓-๔-๕-๖ ได้ไม่เท่ากัน เพราะพละกำลัง ไม่เท่ากัน และกรรม เห็นใครไม่ได้ อยากเสพ ไปดะ บางคน ถึง กับเสพม้า หมา หมู สัตว์ที่ตนเลี้ยง วัว ควาย ช่วยความไคร่ ด้วยตน เอง แต่ไม่ทำให้ใคร เดือดร้อน บางคนระงับ ใจไม่อยู่ ถึงกับไปข่มขืน ฆ่าคนอื่นตายๆๆ มีข่าวให้พวกเราดู แต่จะดูกัน เป็น หรือเปล่า (ผมเอง) ยังเป็นเลย เห็นลูกเมียใครไม่ได้ มันอยากจะปี้ไปเสียหมด แต่ก็ต้องระงับใจ ไว้ เพราะ กฏหมายบ้านเมือง บ้าง และที่สำคัญ คือศิล กลัวจะได้รับโทษหนักเมื่อตายไป ครับ เพ้อเจ้อ มามากแล้ว ขอตัวก่อนครับ สวัสดี (ถ้าใครว่าหยาบไม่ต้องอ่านนะครับอย่าสนใจ)

 

({)ฮาๆ ๆฮ่าๆๆๆฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็ไม่ได้ง้อให้เชื่อนี่ครับ อ.ติงๆเชื่อนี่ครับ ความเชื่อส่วนบุคคล ครับคูณ แต่มันจะอาจไปโดนใจคนๆหนึ่ง ก็ได้ ฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

({) แหมน้องพูดได้มันสะใจจริงๆ เฮ่อ แต่เค้า วิตกจริต เกินแต่ก็ต้องแก้ด้วยตนเอง เขามีดีอยู่ เพียงแต่ข้ามไม่ พ้น พูดไปยาวๆ ยังมีปีกย่อยอีกมากนะ เขาพูดเรื่องจริงเป็นส่วนใหญ่ วิสัยคนไม่เหมือนกัน ลองย้อนไปดูข่าวทางทีวี ที่ออกมาบางครั้ง เขารับได้แค่นั้น จึงเป็นกรรมของเขาน่ะ

 

ขออนุโมทนา ล่วงหน้าด้วยนะคร๊าบพี่
อ่านแค่ข้อแรกก็โดนใจมากมาย
เดี๋ยวจะหาเวลามาอ่านให้จบทั้ง 8 ข้อ ( ก็มัน ย๊าว ยาว)

...หวังว่าน้องเค้าคงจะมีกำลังใจมากขึ้นเนอะ...