เล่าประสบการณ์ฝึกมโนมยิทธิที่บ้านสายลมมาค่ะ

ได้อ่านเกี่ยวกับมโนมยิทธิมาก่อนค่ะ พอไปฝึกก็เหมือนๆกับที่ได้เคยอ่านๆมาแต่รู้สึกว่าจริงๆ แล้วเหมือนเราหลอกตัวเองหรือเปล่า ก็ไม่รู้นะคะ ตอนที่ครูถามคำถามให้ตอบเลย เรารู้สึกว่าเรานึกไปเองหรือเปล่า และต้องตอบแบบนั้น อย่างเช่นครูถามว่า รู้สึกมีใครมาอยู่ตรงหน้าหรือเปล่า เราก็นึกว่ามี ก็ตอบว่ามี คือมันไม่รู้สึกว่ามี แต่ตอบว่ามี คือนึกตามที่ครูถามและเหมือนตอบไปตามกัน เสียงคนอื่นก็ตอบเร็วดังเรายังไม่รู้สึก แต่ก็ต้องตอบ เลยไม่ค่อยเชื่ออะไรเลยตอนนี้ เหมือนมันไม่ได้สัมผัสหรือทำให้เรารู้ได้จริง ทุกอย่างมันดูเร็วๆ ครูถามเร็วบ้าง คนตอบเร็ว พอครูบอกว่า เห็นพระพุทธเจ้าทรงเครื่องกษัตริย์ เราก็ตอบออกไป แต่รู้สึกว่าตอบตามที่ได้อ่านมา รองเท้าเป็นแก้ว เราไม่รู้สึกไม่รับรู้อะไรเลย ว่าเป็นแก้ว แต่ก็ตอบตามๆไป และเชื่อตามที่ครูบอก และมีอีกหลายอย่างที่ยังค้างคาใจ แต่สรุป ครูบอกว่าเราได้แล้วนะ งง สับสน อันนี้ไม่ได้ลบหลู่นะคะแต่อยากอธิบายให้ฟังด้วยความสัจจริง อย่างนี้แล้วเราควรทำอย่างไรคะ อาจดูไร้สาระ แต่ไม่รู้ว่าจะไปถามไปเล่าให้ใครฟังเลย มาแชร์ในที่นี่ เผื่อมีคนที่พอจะช่วยให้กระจ่างอะไรได้บ้างค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

เรื่องของเรื่องมันต้องแยกก่อนว่า
นึก
หรือว่า
รู้สึก

ถ้านึก เป็นอาการปรุงแต่ง อันนี้ยังใช้ไม่ได้

ส่วนรู้สึก เป็นจิตรับสัมผัส อันนี้ใช้ได้
จิตมีสภาพรู้

แต่มันยังมีอีกอย่างนะ คือ เรารู้ แต่คิดว่า นึก เพราะจิตยังไม่ชินระหว่าง นึก กับ รู้
เลยแยกไม่ออก ว่าอะไรนึก อะไรรู้
ครูบอกว่ายังไงก็ตามไปอย่างนั้น ไปฝึกญาณ ๘ สิครับ
ทีนี้ละทดสอบของจริง

จริงๆแล้วการฝึกประเภทนี้ หลวงปู่ดู่หรือหลวงพ่อฤาษีก็แนะนำแล้วนะครับ
ว่าจะจริงหรือไม่จริงให้ซักซ้อมไว้ ทุกเช้าก็ซ้อมซะ วันนี้จะเจออะไรบ้าง
แล้วก็จดไว้ จำอารมณ์การรู้ไว้ด้วย
ถ้าวันไหนตรง ให้จำอารมณ์นั้นๆไว้ แล้วซ้อมอารมณ์นั้นบ่อยๆ

อยากฝึกให้ได้ดีกว่านี้ อานาปานสติ นะมะพะธะให้คล่องๆ
แล้วจับกสิณบ่อยๆครับ
ให้ระวังนิวรณ์ด้วยนะครับ โดยเฉพาะวิจิกิจฉา

 

คำว่า " อุปาทาน " หมายถึงว่า สิ่งที่เราคิดไว้ก่อน เราเห็นไว้ก่อน
แล้วเวลาที่ทำสมาธิไป ไอ้สิ่งเหล่านั้นมันปรากฏขึ้น

อย่างกับเคยเห็นภาพเทวดาที่เขาเขียนตามผนังโบสถ์ไม่มีเสื้อ นางฟ้าไม่มีเสื้อ เทวดาไม่มีเสื้อ

อารมณ์แว๊บหนึ่งภาพลอยมาเทวดาไม่มีเสื้อ นี่แหละตัวอุปาทาน ไอ้ตัวที่จิตมันยึดอยู่
ถ้าอารมณ์เราเป็นสมาธิจริง ๆ จิตจับภาพพระเป็นปกติ แต่บางขณะจิตหายแว๊บลงไป
สิ่งอื่นมันสะดุดขึ้นมาปรากฏในขณะที่จิตเป็นสมาธิ นั่นเป็นของแท้ ไม่ใช่อุปาทานนะ

... พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน ...

 

การเห็น..เวลาใช้มโนมยิทธิ เป็นการเห็นโดยตาใน (จิต) ไม่ใช่เห็นด้วยตาเนื้อ
นั่นคือสภาวะจิต ต้องอยู่ในสมาธิระดับอุปจารสมาธิ ใจเบา จิตเบา และจับภาพ
พระได้ชัดเจนพอสมควร แต่หากเรามัวใช้หูไปฟังคนข้างๆ ว่าเค้าเห็น เค้าตอบเร็ว
แล้วกดดันให้ต้องตอบตาม อันนี้แสดงว่าจิตยังไม่อยู่ในสมาธิ เพราะมัวไป
สนใจฟังคนอื่น

เวลาที่ยังไม่รู้สึก ก็ควรตอบไปตามความจริงว่าไม่รู้สึก ครูฝึกจะได้ดูว่าติดตรงไหน
จะได้สอนวางอารมณ์ใหม่ค่ะ ความสงสัยที่เกิดในจิตระหว่างฝึก อันนี้จะเป็นอุปสรรคสำคัญเช่นกัน ค่ะ เดือนหน้าลองไปใหม่ ฝึกจับภาพพระให้ชัด วางอารมณ์ใจสบายๆ...ได้ก็ช่าง ไม่ได้ก็ช่าง อยู่กับตัวเองไม่ต้องฟังคนข้างๆฟังครูแล้วตามอย่างเดียว ไม่ต้องสงสัย ไม่ต้องอยาก ลองดูใหม่ค่ะ

 

Intuition Imaging Meditate.
สร้างสภาวะทางจิตไร้สำนึกครับ

เกิดสภาวะอุปาทานหมู่

ฝึกแล้วรู้สึกดีก็ดีไป ถ้ารู้สึกไม่ดี ควรยุติ
ไม่จำเป็น ต้องรู้สึกต้องเห็นกันหมดทุกๆคน
อย่างคุณ มีจริต Critical Thinking มากกว่าคนอื่น
เดินทางสายกลางจะดีกว่า ไม่ต้องมีพวกนี้เข้ามาเลย
ถ้าไปยึดกับ มโนฯ ทั้งๆที่ไม่ถูกจริต จะเก็บมาเป็น Anxiety เกิด Stress วางไม่ได้อีก
อันนี้จะยิ่งจมหนัก จมดิ่งหาก้นเหวไม่ได้เลย

หาการฝึกที่ถูกจริตครับ ถ้าเป็นพวก วิตกจริต (พวกนี้มีสติปัญญาหลักแหลมกว่าชาวบ้านมาก) แนะนำให้ไปฝึกที่ใช้ท่าทาง และการเคลื่อนไหวไปด้วย จะดีกว่าการทำ มโนฯ ครับ

ไม่ต้องเห็นอะไรเลยจะดีที่สุดครับ
คนที่ฝึก มโนฯ ต้องเป็นพวก ศรัทธาจริต จะเหมาะสมครับ

 

ขอบพระคุณทุกความคิดเห็นนะคะ รู้สึกได้ความรู้เพิ่มเติมด้วยค่ะ
ตอนนี้หนู ก็ไม่ยึดติดกับความสงสัยเท่าไหร่แล้วค่ะ คิดว่าคงต้องลองไปฝึกเรื่อยๆ และจะตัดความอยาก ความสงสัยให้ได้ เห็นก็เห็นไม่เห็นก็ไม่เห็น จะไม่ให้สิ่งเร้ามากระทบให้ต้องตอบหรือไม่ตอบ แล้วฝึกไปเรื่อยๆ อย่างน้อยก็ได้สมาธิปกติ ไม่ต้องอยากได้มโน แต่ถ้าได้ก็ถือว่าเป็นบุญ เป็นความเพียรที่ฝึกได้
ทุกวันนี้ก็เลยสวดมนต์เป็นปกติ อาการร่างกายการสวดมนต์ก็เกิดขึ้นเป็นปกติ ก็ปล่อยมันไป
มีเสียงสวดมนต์ที่ฟังไม่รู้เรื่องเพิ่มเข้ามา เป็นบทสวดที่ไม่รู้ความหมายไม่รู้อักษรไม่รู้อะไรเลย แต่สวดออกมาเอง สงสัยว่าเป็นเพราะอะไรแต่ไม่ได้แบบยึดติดนะคะ คิดซะว่าเทพเทวดาท่านมาสวดด้วย แต่เราไม่เคยได้ยินภาษาแบบนี้ ก็ปล่อยไปอยู่ แต่ก็ยังอยากรู้ว่าบทสวดนี้คืออะไร นั่นคือสิ่งที่่ประสบอยู่ตอนนี้ค่ะ

 

เป็นกำัลังใจให้ในการฝึกนะคะ