ปฏิบัติตนอธิษฐานบุญอย่างไห้ได้ผลเร็ว By สาธินี

ประสบการณ์ส่วนตัวกับการปฏิบัติ เริ่มที่ผมหายใจเข้าไปที่ฐานของปถวีธาตุนะครับ เมื่อไปถึงแล้วผมก็คล้ายๆกับว่าจินตนาการนะครับว่าลมที่ไหลเข้ามาตรงจุดนี้ แล้วก็เริ่มม้วนตัว เหมือนขบวนรถไฟเหาะนะครับ แล้วก็ทยอยไหลออกไป ทำให้เป็นเหมือนกระแสที่ไหลต่อเนื่องกันไป อย่าให้สะดุด ค่อยๆฝึกนะครับ มีปัญหาอย่างไร ถามพี่สาธินีได้ครับ ส่วนที่เล่ามานี้เป็นประสบการณ์ส่วนตัวครับ ใครได้ผลยังไงมาเล่าสู่กันฟังด้วยนะครับ

 

หายใจเข้ายาวเท่าใด ในขณะที่ทรงลมหรือกระแสกำลังม้วนตัวอยู่ก็เท่านั้น แล้วในขณะที่ผ่อนลมหายใจออกก็อาศัยระยะเวลาเท่าๆกันครับ

 

ในขณะที่เริ่มต้นฝึกใหม่ๆไม่ต้องใช้คำภาวนาใดๆก็ได้นะครับ

 

ส่วนจุดสำคัญที่จะนำมาใช้ในการอธิษฐานให้ได้ผล ต้องฝึกการหายใจ การทรงลม เหล่านี้ให้ได้เสียก่อน เมื่อฝึกได้ สมาธิเกิด มีปีติ มีความเอิบอิ่มใจในสมาธิ เมื่อนั้นละครับ ...จุดสำคัญ

 

วันนี้จะดูพระที่มูลนิธิ ทางโรงหล่อนำพระมาส่งให้แล้ว พี่เหรียญแจ้งว่าสวยมากๆ พี่สาธินี บริหารคีย์บอร์ดไปก่อนนะครับ

 

ขอมาเรียนหน้าจอ และขออนุญาตคัดลอกเก็บไว้อ่านทบทวนเช่นเดียวกันกับคุณนิพพานค่ะ
สวัสดีค่ะคุณวี สบายดีนะคะ

 

ความรู้สึกในการตั้งลมนั้น...แรกเริ่มที่ฝึกควรตั้งร่างกายให้ตรง จะนั่งบนเก้าอี้ก็ได้ เมื่อหายใจลงไปให้เอาความรู้สึกตามลมลงไป ขณะหายใจเข้าให้ทำท้องให้ป่อง เมื่อลงไปถึงท้องน้อยแล้ว ให้รู้สึกว่าเหมือนลมมันเป็นลูกๆแล้วมันหน่วงๆลงไป แล้วให้เกร็งหน้าท้องเอา ลมมันจะถูกเก็บเอาไว้ มันจะดันขึ้นมา ตอนนี้เราจะไม่หายใจทั้งเข้าและออก แต่ไม่ใช่การกลั้นลมหายใจ ลองทำดูก่อนนะ.(ขอตัวไปทำธุระก่อนจ้ะ)

 

วิธีทดสอบว่าเราสามารถทรงลมหายใจได้ดีคือการดำน้ำ เมื่อปี ๕๒ ปลายๆปี ไปปฏิบัติธรรมที่พิษณุโลก กับมูลนิธิสุวรรณโคมคำ ผมลงไปทำกรรมฐานใต้น้ำ ทรงลมไว้ได้ ๒ นาที ๖ วินาที

 

แล้วทำไมถึงต้องมีการตั้งลมหรือทรงลม...เพราะขณะที่เราตั้งลมนั้นเราเรียกว่า"ฐีติขณะ"หรือการตั้งอยู่ ที่กล่าวมาตอนต้น(ลมหายใจมี๓จังหวะ อุปาทะ=เกิดขึ้น,ฐีติ=ตั้งอยู่,ภังคะ=ดับไป)
จะเริ่มยากขึ้นนะ แต่จะใช้คำพูดให้ฟังให้ง่ายที่สุด...
อุปาทะ=เกิดขึ้น(อัสสาสะ-ลมหายใจเข้า)มี๑ขณะจิต
ฐีติ=ตั้งอยู่(ระงับอัสสาสะ-ปัสสาสะ)มี๔๙ขณะจิต
ภังคะ=ดับไป(ปัสสาสะ-ลมหายใจออก)มี๑ขณะจิต
มาพูดเรื่องของจิตกันหน่อยนะคะ..
จิตจะเกิด-ดับเร็วมาก ดังนั้นถ้าเราจะอธิษฐานอะไรก็ตาม เราถึงต้องให้ใจของเรา(ลมหาใจ)ไปตั้งอยู่ในฐีติขณะ สิ่งนั้นจึงจะสำเร็จได้(เพราะมันมีระยะเวลาที่ยาวนานกว่า สามารถยืดออกไปได้)

 

จิต=ชิ้นส่วนต่างๆที่เป็นส่วนประกอบของรถ รวมทั้งส่วนที่เป็นพวงมาลัย,เกียร์,คันเร่งฯลฯ
ใจ=คนขับรถ ต้องคอยประคองพวงมาลัย,ควบคุมคันเร่ง,เสมือนต้องคอยประคองจิต มิให้สอดส่าย
คนขับเหยียบเร็ว=รถก็เร็ว,คนขับเหยียบช้า=รถก็ช้า
ดังนั้นพฤติกรรมที่แสดงออก=ผลของการกระทำ
การเปลี่ยนแปรของจิต(รถ)ก็เป็นด้วยใจ(คนขับรถ)
ชีวิตเรา เราเป็นผู้กำหนดเส้นทางไปของเราเอง(เราจะขับรถไปที่ไหนก้อได้ ขึ้นอยู่ที่ใจหรือคนขับรถ)
การเบรคแตก คือ การขาดสติ
การหาใจ คือ สติ(การระลึกรู้ว่าลมอยู่ที่ไหน=ใจเราอยู่ที่นั่น
การอธิษฐาน คือ การเอาบุญเดิมมาใช้
การอธิษฐานต้องเกิดจากใจเท่านั้น (เป็นเหตุผลว่าทำไมเราถึงต้องให้ความสำคัญกับใจ)แล้วจะอธิษฐานตรงจุดไหน จึงจะให้ความสำเร็จในเรื่องใด
เราถึงต้องให้ความสำคัญกับการตั้งลม เพราะเป็นจุดที่เราจะใช้ในการอธิษฐาน ซึ่งจะค่อยๆกล่าวต่อไป

 

หมายถึงจุดที่เจอกองลมให้อธิฐานรึเปล่าคะระหว่างหายใจให้ตามลมหายใจไปเฉยๆเท่านั้นหรือเปล่าคะเพราะตามลมหายใจด้วยอธิฐานด้วยลองดูแล้วรู้สึกยากจังค่ะ
ขอบคุณค่ะ

 

เป็นบทความที่ให้ความรู้มากมายเลยค่ะ คุณสาธินีไม่เขียนเป็นพอกเก็ตบุคละคะ อยากได้เก็บไว้ศึกษาเรื่อยๆค่ะ จะรอติดตามต่อไป

 

ขอบคุณค่ะ...สิ่งใดๆที่เป็นประโยชน์ ขอถวายเป็นพุทธบูชาแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และคุณครูอุปัชฌาอาจารย์ที่ได้ถ่ายทอดสิ่งนี้มายังลูกศิษย์ และศาสนิกชนทุกท่านค่ะ..จะค่อยๆถ่ายทอดความรู้ที่ได้รับมาเพื่อเป็นการแบ่งปัน ขาดตกบกพร่องสิ่งใดต้องขอขมาครูบาอาจารย์ไว้ณ.ที่ตรงนี้ด้วยค่ะ.

 

ขอบคุณมากค่ะ คุณสาธินี ที่ได้ตอบที่ pm ค่ะ

 

คนสมัยก่อนที่ท่านจะสวดมนต์ หรือจะทำการเสก เป่า เจริญมนต์ ท่านจะหายใจเข้าไปลึกๆก่อน แล้วท่านก็ถึงบริกรรมภาวนา มนต์คาถาจึงเป็นผลสัมฤทธิไว ดังนั้นถ้าเรายังทำตามพี่สาธินีไม่เป็น เวลาเราทำกุศลแล้ว เราจะอธิษฐาน หรืออุทิศบุญ ให้เราสงบจิต สูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ เมื่อสุดลมหาใจแล้วก็ตั้งจิตอธิษฐาน แผ่บุญ อุทิศกุศล จิตจะนิ่งผิดกัน ลองทำดู ลองสังเกตดูนะครับ

 

เมื่อเช้านี้เพิ่งเข้าใจคำว่าดื่มน้ำเย็นนี่ล่ะค่ะ
คิดทั้งคืนว่าแบบไหนจะคล้ายนะ

ขอบคุณนะคะ

 

ดีแล้วครับ อนุโมทนา ต่อไปก็จะได้นิมิตแล้วครับ ทำลมหายใจเข้า ออก ให้ต่อเนื่องนิ่มนวล นะครับ

 

สวัสดีจ้า พี่สาว... พระสวยมากเลยนะครับ ว่าจะไปดูหน่อย แต่ติดสอนหนังสือ ว่างๆแวะไปมูลนิธิบ้างเด้อ

 

ธรรมชาติของมนุษย์...
สมองของเราทำงานด้วยประจุไฟฟ้า=ทำงานด้วยสนามแม่เหล็ก เช่น เราลืมอะไร ถ้าเรากลับไปตรงจุดนั้น เราจะจำได้ เพราะสนามแม่เหล็กยังคงเก็บข้อมูลตรงนั้นไว้ให้
กายนอกเป็นสสาร= มวล(รูปกาย) มองเห็นได้
กายใน=พลาสม่า(นามกาย) ไม่สามารถมองเห็นได้
ทำอย่างไรที่เราจะเชื่อมกายนอก และกายใน ให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้ ก็ด้วยวาจาจะเป็นตัวเชื่อม(วาจาคือเสียง เป็นคลื่นความถี่ เป็นพลังงาน)
วาจา(วจีสังขาร)จะเป็นตัวเชื่อมรูป(กายเนื้อ)และนาม(กายใน)=
กาย+วาจา+ใจ=เกิดเป็นสมาธิ ซึ่งจะเป็นหนทางเข้าไปสู่พุทธานุภาพ.