เมื่อข้าพเจ้าไปขออโหสิกรรมกับ ''พระนางเรือล่ม''

ป่าวไม่ได้ฟาดข้าว 2 จานมาหลายเพลาแล้ว แค่ขนมเค้กกับนมเปรี้ยวโฟโมสต์โอเมก้าทรีเอง คริ คริ

สรุปคือ หนูอิ่มเกิ๊น เลยเป็นตุเป็นตะ

 

นาฬิกางามนะตัวเอง ^ ^

 

สวัสดีค่ะ.....

ดิฉันเป็นผู้หนึ่งที่มีเรื่องราวแปลก ๆ เกิดขึ้นกับตนเองซึ่งเกี่ยวข้องกับรัชกาลที่ 5 และพระนางเรือล่ม ดีใจจังที่มีกระทู้นี้ !! เพราะอึดอัดมากเพราะเรื่องนี้คุยกับใครก็ไม่ได้กลัวเค้าหาว่าบ้า !! เพี้ยน !! เสียสติ !! ขออนุญาติระบายเลยนะค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าก่อนหน้านี้ดิฉันมีปัญหาส่วนตัวและเครียดมากถึงขั้นล้มป่วยลงและเข้าพยาบาลก่อนจะหมดสติไปและรถพยาบาลจะมารับที่บ้านนั้นอยู่ ๆ ดิฉันก็ได้ยินเสียงคนมาพูดคุยด้วยประมาณว่า "ชีวิตมันไม่ได้ยากขนาดนั้น" "มองดูคนที่เขาแย่กว่าเราสิยังมีอีกเยอะ" อะไรประมาณเนี้ย ! ดิฉันจำได้ว่าหัวเราะอยู่ในลำคอประมาณ 1 นาทีแล้วก็ล้มลง น้ำลายฟูมปาก+ชัก(แฟนบอก) หลังจากนั้นดิฉันก็ไม่พูดกับใครเลยแม้กระทั่งแฟนของดิฉันเองหลังจากออกโรงพยาบาลเพียง 1 วัน ดิฉันก็ไม่ได้ไปทำงานเพราะแฟนอยากให้อยู่บ้านมากกว่า มันอาจจะว่างจัดหรืออะไรดลใจก็ไม่ทราบทำให้ดิฉันกดเบอร์โทรหารุ่นพี่คนนึงเราก็คุยกันปกติถามสารทุกข์สุขดิบกันตามประสา อยู่ ๆ แกก็ทักว่าตอน
นี้พี่นั่งอยู่หน้าเสด็จพ่อ ร.5 ทำไมเห็นน้ำ+เรือ+ศาล+เจ้าแม่+หน้า(ราชาศัพท์เขียนไงไม่รู้อ่ะ)เสด็จพ่อชัดมาก ! พี่มั่นใจเราต้องผูกพันธ์กับเสด็จพ่อ ร.5 แน่นอน 200 % ถ้าไม่ใช่ให้เสด็จพ่อมาเอาหัวของพี่ไปได้เลย ¥_¥ เท่านั้นแหละ ! ขนลุกไปทั้งตัว !!! ทำไมต้องยืนยันและมั่นใจพร้อมเสี่ยงตายขนาดนั้น !!! เสด็จพ่อรัชกาลที่ 5 นะ ! ด้วยน้ำเสียงและคำพูดของแกทำให้เราอยากรู้ขึ้นมาทันทีว่าเราไปผูกพันธ์อะไรยังไงกับเสด็จพ่อ ร.5 เราก็พยายามซักไซร้ว่าเราผูกพันธ์แบบไหน ? อะไร ? ยังไง ? แกก็บอกไม่รู้แต่แกเห็นน้ำ เรือ ศาลเจ้าแม่ ชัดมาก เราก็ไม่ละความพยายามถามแกอีกครั้งแกก็ตอบเหมือนเดิมว่า"ไม่รู้" และบอกให้เราลองถามแม่ดูเผื่อแม่จะรู้อะไรบ้าง ?! หลังจากวางสายไปแกก็ทิ้งคำถามไว้ในใจเราอย่างงั้น ! แน่นอนรีบโทรหาแม่ทันที สิ่งที่สร้างความประหลาดใจหนักเข้าไปอีกคือ
เรา : แม่ทำไรอยู่
แม่ : กำลังจะย้ายเสด็จพ่อ ร.5 เพราะรู้สึกว่าตรงนี้ฝุ่นมันเยอะ
เรา : หลังสิ้นเสียงเสด็จพ่อ ร.5 จากแม่แล้วหูอื้อไปพักนึง พอได้สติก็รีบใส่สิ่งที่ได้เจอมาให้แม่ฟัง !!!
แม่ : แม่เองก็เป็นผู้ฟังที่ดีตั้งใจฟังอย่างตั้งใจ ! พอเราพูดจบ แม่ก็ลร้างความประหลาดใจแบบไม่ตั้งใจให้เราทันที รู้ไหม ? ตอนแม่เป็นสาวนะแม่ไปที่แห่งนึง ซึ่งแม่ก็ไม่รู้ว่าที่ไหน (ไปกับเพื่อนเพื่อนชวนไป) ไปถึงแม่ก็ไปหมอบและก็นั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนใครตาย ! (แม่บอก) จนเพื่อนพาแม่ไปนั่งที่เก้าอี้ถามว่าแม่เป็นอะไร ? ซึ่งแม่ก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ! จนแม่ได้สติแม่ก็ไปดูใกล้ ๆ ปรากฏว่าเป็นศาลของพระนางเรือล่ม (ตอนแรกไม่รู้จริง ๆ ว่าพระนางเรือล่มเป็นพระมเหสีของรัชกาลที่ 5) เราก็ถามแม่ว่ามันเกี่ยวไรกัน ? แม่ก็เลยเล่าประวัติทั้งสองพระองค์ให้ฟัง พอฟังจบก็แอบขนลุกเหมือนกัน !!! หลังจากวางสายจากแม่ไปก็เกิดอยากจะรู้เรื่องราวประวัติศาตร์ขึ้นมาโดยมีแม่+รุ่นพี่เป็นแรงบันดาลใจทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดที่จะศึกษาประวัติศาสตร์เลยแม้แต่น้อย !! อ้อ !! ลืมบอกรุ่นพี่แกทักหลายอย่างที่เราเองก็ตกใจเหมือนกัน แกถามว่าเราเคยจมน้ำไหม ? เราเคยจมน้ำตอนเด็กประมาณ 7-8 ขวบเห็นจะได้ตอนนั้นเกือบตายลืมตามองเห็นน้ำเป็นสีเลือดไปหมดเลย (สาบาน) แต่ก็ตะเกียกตะกายขึ้นฝั่งมาได้เกือบเอาชีวิตไม่รอด ครั้งที่ 2 นั่งเรือไปกับปู่ (แม่น้ำเจ้าพระยา) ด้วยเรือที่วิ่งกันไปมาเร็วมาก+ความกลัวน้ำเป็นทุน+แรงของน้าซัดเรือโยกไปมาจนเหมือนจะคว่ำ ใจไม่ดีเลยหันไปบอกกับศาลเจ้าแม่ทับทิมที่อยู่ริมฝั่งว่า "ถ้าใครคนใดคนนึงจะต้องตายขงให้ลูกตายนะเพราะปู่แก่มากแล้วแกคงทนความทรมาณจากน้ำไม่ไหว" เราเคยจมมาแล้วไงเรารู้ว่ามันทรมาณมาก ! แต่เรื่องนี้ที่บ้านไม่มีใครรู้เพราะเราแอบหนีออกไปเล่นน้ำถ้าบอกจะโดนตีหนัก เราก็ได้แต่ภาวนากับศาลเจ้าแม่ทับทิมในใจแต่ก็ไม่มีอะไรน่าตกใจ เราก็เล่าให้รุ่นพี่แกฟังแกก็ทักว่า "แปลกนะเด็กอายุแค่นี้ทำไมคิดได้จะตายแทนคนที่ตัวเองรักทำไมไม่คิดจะหาอะไรเกาะเพื่อจะให้ตัวเองรอดและทำไมต้องมีความเป็นความตายกับน้ำตลอด !! เออ !! ได้อีก 1 ประเด็นให้คิด ? หลังจากนั้นความบังเอิญต่าง ๆ ก็วิ่งเข้ามาชนเกือบจะ 56 ความบังเอิญไว้จะมาเล่าให้ฟังอีกนะค่ะ ง่วงนอนแล้วอ่ะ ฝันดีนะค่ะทุกคน //^_^

 

ขออีกนิด >< นาน ๆ จะได้ระบาย !!! หลังจากนั้นเราก็ไปดูะระนางเรือล่มในยูทูปน้ำตาไหลแต่ไม่ได้สะอึดสะอึ้นอะไรนะสงสารพระนางที่ต้องมาสิ้นเพราะกฏบ้าบออะไรก็ไม่รู้ห้ามโดนตัวพระมเหสี !!! พอพูดจบ ก็นึกขึ้นมาได้ !!! ด้วยความสัตย์จริง !!! ตอนเราเป็นเด็กเราจะมีความประหลาดอย่างนึงหรือความกระแดะอะไรซักอย่างส่วนตัวไม่รู้เราจะโดนตัวผู้ชายยม่ได้ยกเว้นพ่อ+ปู่+แฟน คนแปลกหน้านี่ไม่ได้เลยที่จำได้คือเวลาไปโรงเรียนต้องขึ้นรถเมล์แล้วถ้บเราขึ้นคนแรกเราจะต้องขยับไปชิดในสุดเพื่อให้คนต่อมาได้ขึ้นถ้าเป็นผู้ชายมานั่งติดเรา เช่น !ถ้าเค้านั่งมาด้านหน้าเราจะบีบตัวมาข้างหลังแต่ถ้าเค้านั่งชิดด้านหลังเราจะดันตัวออกไปข้างหน้าเพื่อไม่ให้แขนกับขาต้องมาโดนกันมันจะอีเดียดยังไงบอกไม่ถูกอ่ะหลังจากที่คิดได้ก็ลองแอบถามเพื่อน ๆ ดูว่าเด็ก ๆ เป็นแบบนี้กันไหม ? ก็ได้คำตอบส่วนใหญ่ว่า "ไม่" ที่ต้องบอกส่วนใหญ่เนื่องจากถามไป 10 มี 1 คนที่อาการเป็นแบบเดียวกับเราก็ถือว่าไม่ใช่เราคนเดียวเลยไม่รู้ว่าแปลกหรือเปล่าอ่ะ ?! แต่ก็เป็นอีก 1 ประเด็นที่ไม่น่าจะข้ามไปนะส่วนตัวคิดว่างั้น ! อ้อ !! รุ่นพี่ที่ทักเราแกมีเซ้นท์ทางนี้และพักหลัง 4-5 ปีนี้แกก็เพิ่งจะมานับถือเสด็จพ่อรัชกาลที่ 5 ซึ่งก่อนที่แกจะทักเราแกบอกว่าประมาณเดือนที่แล้วแกเข้า google ค้นหาทีมฟุตบอลอะไรของแกซักอย่างอยู่ ๆ ก็ไปเจอพระนางเรือล่มเฉยเลยแกก็เลยลองเข้าไปดูแกก็งง ?! ตัวเองเหมือนกันเพราะแกบอกว่าฟุตบอลกับพระนางเรือล่มมันคนละฟิวล์กันเลยแต่แกก็ตัดสินใจเข้าไปดูซึ่งแกก็แปลกใจตัวเองอยู่ไม่น้อยทั้งที่ก่อนหน้านี้แกไม่เคยสนใจพระนางแถมที่บ้านมีหนังสือพระนางที่คนที่บ้านแกซื้อมาแต่แกก็ไม่เคยคิดที่จะอ่านเลยด้วยซ้ำ !!! กลับมาที่เราต่อหลังจากที่เรารู้สึกว่ามันมีอะไรแปลก ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะอยากรู้ประวัติของรัชกาลที่ 5 ก็เริ่มจาก Internet เชื่อไหมค่ะ ??!! พอเปิดเข้าไปเห็นภาพของรัชกาลที่ 5 ถ่ายคู่กับเจ้าจอมและมเหสีองค์อื่น ๆ ด้วยความเคราพเวงพระวิญญาณทุกพระองค์รู้สึกร้อน ๆ หรือพูดภาษาชาวบ้านเรียกว่า "หึง" อ่ะค่ะ ตอนแรกก็คิดว่า เอ๊ะ !! หรือเพราะเราไม่ชอบคนเจ้าชู้เป็นทุนเลยใส่อารมณ์มากไปนิดส์ ร้อนจนทนไม่ไหวโทรหาแม่อีกเล่าให้แม่ฟังแม่บอกว่า "ไม่ชอบ กับ หึง" มันต่างกันนะลูก ?! เราก็งง ๆ

ด้วยความเคราพขณะที่พิมพ์อยู่นี้ได้กลิ่นธูปอ่ะค่ะ ดิฉันคิดว่าคงต้องหยุดไว้แต่เพียงเท่านี้ก่อนดีกว่าค่ะ ด้วยความสัตย์จริง !! ต่อหน้าพระองค์ท่าน !!! ดิฉันมิได้มีเจตนาจะลบหลู่ !! พูดปด !! คิดร้ายหรือมีเจตนาอื่นใดแอบแฝงทั้งหมดนี้เพียงแค่ต้องการจะถ่ายทอดเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตนและไม่สามารถบอกให้ใครฟังได้เห็นเพื่อน ๆ มีเหตุการณ์แปลก ๆ เหมือนกับทุกคนในกระทู้นี้จึงอยากจะเข้ามาระบายและพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันในมุมมองของคนที่เจอแบบเดียวกันเท่านั้นจริง ๆ ค่ะ

 

จุดเกิดเหตุพระนางเรือล่มไม่ใช่ที่วัดกู้?
วันพุธที่ 04 กรกฏาคม 2012 เวลา 00:00 น. ปรียาภรณ์ ศิริจันทร์เพ็ญ

เดือนมิถุนายนที่ผ่านมา นักศึกษา และคณาจารย์ สาขาวารสารศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทาได้จัดกิจกรรม “วารสารตามสายน้ำ” โดยได้มีโอกาสได้เข้าชมและสักการะพระราชาอนุสาวรีย์สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี หรือที่พวกเราชาวสวนสุนันทาเรียกกันว่า “แม่” ณ จุดที่มีการมีการเล่าขานสืบต่อกันมาว่าเป็นจุดที่เรือล่มที่แท้จริง หากแต่ไม่ใช่บริเวณวัดกู้อย่างที่หลายคนเข้าใจ

สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวีในรัชกาลที่ ๕ หรือที่คนทั่วไปรู้จักกันในนาม 'พระนางเรือล่ม' สิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ ๓๑ พฤษภาคม ๒๔๒๓ โดยเรือพระประเทียบ(เรือฝ่ายใน) ล่มขณะตามเสด็จพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จประพาสพระราชวังบางปะอิน โดยเวลานั้นพระนางทรงมีพระชนมายุเพียง ๑๙ ปี ทั้งยังทรงพระครรภ์ได้ ๕ เดือน และมีสมเด็จพระราชธิดา เจ้าฟ้าหญิงกรรณาภรณ์เพชรรัตน์ ซึ่งมีพระชนมายุเพียง ๑ ปี สิ้นพระชนม์ด้วย

แม้ว่าจะมีหลักฐานว่าเหตการณ์ในครั้งนั้นเกิดขึ้นในแม่น้ำเจ้าพระยา บริเวณอำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี แต่สถานที่เกิดโศกนาฏกรรมเยังถกเถียงกันถึงปัจจุบัน โดยคนส่วนใหญ่จะเข้าใจและนิยมไปกราบไหว้กันที่วัดกู้ ขณะที่น้อยคนจะรู้ว่ายังมีอีกสถานที่ที่มีตำนานเล่าขานว่าเป็นสถานที่จริงที่เรือล่ม คือ พื้นที่ภายในบริษัท 'สักทอง ( ไทย ) จำกัด' ผู้ผลิต 'SB Furniture' ซึ่งคณะนักศึกษา และคณาจารย์ สาขาวารสารศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ได้ไปเยือน

การเดินทางเข้าชมและสักการะพระราชอนุสาวรีย์ในครั้งนี้คนในพื้นที่ให้การตอนรับเราเป็นอย่างดี และยังเล่าตำนานของ "แม่" ให้เราฟัง โดยเราถือเป็นคณะแรกที่ได้เข้าเยี่ยมชม และให้ความสำคัญกับจุดตรงที่เกิดเหตุนี้ นอกจากนี้สิ่งที่น่าทึ่งและประทับใจก็คือ พนักงานคนที่นั้นให้ความเคารพ นับถือ "แม่" เหมือนที่พวกเรานับถือแม้พวกเขาจะเรียกท่านว่า “เจ้าแม่” แต่ก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกรักเคารพนับถือและศรัทธาจากการเล่าตำนานของ "แม่" โดยคนที่นั้นเล่าว่าเดิมทีพระราชาอนุสาวรีย์อยู่ในสภาพทรุดโทรมมาก จนกระทั่ง พ.ศ. ๒๕๓๖ เจ้าของโรงงานของบริษัท สักทอง ( ไทย ) จำกัด ได้บูรณปฏิสังขรณ์ครั้งใหญ่โดยให้คงสภาพเดิมด้วยความศรัทธา พร้อมทั้งได้จัดให้มีการบวงสรวงถวายเป็นประจำทุกปีในวันที่ ๓๑ พฤษภาคม โดยมีพิธีทางศาสนาและมหรสพสมโภชรวม ๓ คืนที่บริเวณลานหน้าวัดด้านริมแม่น้ำเจ้าพระยา

ปัจจุบันพระราชอนุสาวรีย์ฯ จึงมีความสวยงาม ร่มรื่น สะอาดตา เป็นที่น่าชื่นชมของผู้ที่เข้ามาสักการะ และบริเวณด้านข้างเจดีย์ยังแขวนป้ายพระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าที่ทรงประพันธ์ถึงสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี ดังนี้

ลาภยศใดใดไม่พึงปราถน์ นางใดใครปราถน์พี่ไม่ข้อง
นางเดียวนางในหทัยปอง นางน้องแนบในหทัยเรา
ตราบขุนคีรีขัน ขาดสลาย แลแม่
รักบ่หายตราบหาย หกฟ้า
สุริยจันทรขจาย จากโลก ไปฤา
ไฟแล่นล้างสี่หล้า ห่อนล้าง อาลัย

นับว่าการล่องเรือตามสายน้ำ การได้มาสักการะแม่ การเปล่งเสียงร้องเพลง ร่มโพธิ์ทอง ในครั้งนี้ คุ้มยิ่งกว่าคุ้มซะอีก

ที่มา จุดเกิดเหตุพระนางเรือล่มไม่ใช่ที่วัดกู้?

 

อ่านมาเยอะหน้ามากเลยครับรู้สึกถึงความรักเทิดทูนของทุกท่าน ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ

 

คุณสร้อยฟ้ามาลา : ถ้าเราไปในนามส่วนตัว ไม่ใช่ไปแบบหมู่คณะแบบเป็นทางการทางโรงงานสักทองไทยจะให้เข้าไปเยี่ยมชมไหมค่ะ ??

 

ยังไม่เคยเข้าไปเหมือนกันจ่ะ......
เคยไปแต่วัดกู้......

 

คุณสร้อยฟ้ามาลา : ขอบคุณค่ะ.

 

​

ฝากไว้ให้ดูบ้าง ๑ รูป
สระน้ำพระองค์เจ้าอรไทยเทพกัญญา

 

นานมากแล้ว เดินทางไปราชการที่กรุงเทพฯ เพื่อนร่วมงานพาแวะบ้านนายเก่า
พอเข้าไปในบ้านตกใจมาก เธอสะสมของเก่าเยอะมาก จนเกือบไม่มีที่เดิน
เธอบอกว่าผูกพันธ์กับรัชกาลที่ ๕ มาก ให้เราเดินชมทั่งทุกชั้นของบ้าน
ดูเธอเอ็นดูเราพอสมคสร และเล่าเรื่องต่าง ๆ ให้ฟัง เราดูของสะสมและปากก็เอ่ย
โดยไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าพูดออกไปได้ไง
พี่ค่ะ ทำไมไม่เห็นของพระองค์กลางละค่ะ(ขออภัยอาจใช้คำพูดไม่ถูกต้อง)"
พี่ตอบกลับมาว่า"ทำไมรู้ละ พี่มีเยอะนะ แต่พี่เก็บไว้ชั้นสองยังไม่เคยเอาออกมาโชว์เลย"
เราก็งง ทักไปได้..แล้วพี่ก็พาเราขึ้นไปดูชั้นสองและแกะกระดาษที่ห่อออกให้เราดู
และพาชมไม้เท้าขององค์รัชกาลที่ ๕ ที่พี่เธอสะสม และอีกมากมาย
โดยเฉพาะแหวน และเราก็บอกเธอต่อไปอีกว่า
"พี่ค่ะ .. มีแหวนอีกวงใช่ไหม๊ค่ะที่เค้าจะเอามาให้พี่"
พี่สาวตาลุกวาว ตอบกลับว่า "ใช่..เค้ากำลังได้มาใหม่ จะไปดูเสาร์นี้แหละ..ทำไมรู้.." เราก็ยิ้ม..แบบเจ้่าเลห์..
ที่เล่ามา เล่าให้ชวนน่าติดตาม..อย่าคิดมากนะค่ะ
ส่วนภาพที่ลง เป็นภาพที่ยังพอมีอยู่บ้าง เพราะนานมากแล้ว สิบกว่าปี

 

ดีใจที่สุดค่ะ ที่เจอกระทู้นี้ เมื่อเดือนที่แล้วเพิ่งไปวัดกู้มา ไปกราบพระองค์ท่านค่ะ รักพระองค์มาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ เพราะคุณแม่เล่าเรื่องพระนางเรื่อล่มให้ฟัง ฟังแล้วก็จิตใจเศร้าหมอง สงสาร พระองค์ท่านและพระราชธิดา และรู้สึกรักแม่มากค่ะ แล้วเมื่อคืนมาเจอกระทู้นี้ได้ไงยังงงงง อยู่ค่ะ แต่ดีใจมากค่ะที่เจอกระทู้นี้ สวัสดีทุกทุกท่านนะคะ

 

ขอบพระคุณมากค่ะ คุณอำนวยกรณ์ เป็นบุญตาเหลือเกินค่ะ ขอร้องดัง ดัง ...... ว่า โอ้อออ.....โฮ.......... สุดยอดประเทศไทย ในสมัยรัชกาล ที่ 5 มิอาจประมาณได้ ท่านเป็นใครคะ ที่สามารถสะสมของเหล่านี้ได้มากมายมหาศาลอลังการ เยี่ยงนี้ได้ อยากร้องไห้สลับกรี๊ดดดดดดดด นี่แค่เห็นภาพบางส่วน ทำเอาแทบบ้าเลยเรา

 

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่มีความชื่นชมยินดี และยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ ท่านเจ้าของทรัพย์สินทั้งหมดนี้..
นานมาแล้วท่านขอไว้ไม่ให้เปิดตัว..ถ้าบอกไปคงร้องอ๋อ..(แต่ที่จริงพี่ไม่ได้เจอท่านมานานแล้วละค่ะ)
ท่านเล่าให้ฟังว่า หาบน้ำพริกเร่ขายเลี้ยงลูกกำพร้าจนมั่งมีขนาดนี้เพราะองค์รัชกาลที่ ๕ ค่ะ และท่านใจบุญมาก ๆ ด้วยค่ะ
ท่านเล่าให้ฟังต่อว่า..ได้ข่าวว่าจะมีคนลักลอบเอาของเก่าสมัยรัชกาลที่ ๕ ออกจากประเทศไทยไปให้ฝรั่งตาน้ำข้าว
ท่านก็เลยให้นายหน้าที่อยุธยา ซึ่งรู้จักกันเป็นอย่างดี ไปดักที่ดอนเมือง และต่อรองกันตรงนั้นเลยเท่าไรก็ไม่ว่า..
เชื่อไม๊ว่าแจกันสองใบ ราคาเป็นแสน ไม่ต่อสักคำ เพื่อไม่ให้ของไทยออกไปต่างประเทศและเป็นของแผ่นดินรัชกาลที่ ๕ ด้วย
ขอปรบมือให้ค่ะ

 

ขอบคุณค่ะ สำหรับเรื่องราวที่มีคุณค่าสูงยิ่ง มันไม่อาจประเมินค่าได้เลยค่ะ ทุกภาพ ทุกเรื่องราวของคุณพี่ ช่างเป็นเรื่องน่าตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างยิ่ง จะติดตามทุกช๊อตเลยนะคะ ขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ

 

ขอบคุณ..คุณดอกข้าวมากค่ะ
ที่จริงแล้ว เริ่มเข้ามาอ่านกระทู้นี้แต่แรก และตัดสินใจลงข้อความบางอย่างไป
ประมาณหน้าที่ ๓ หรือ ๔ นี่ละค่ะ (ปัจจุบันได้ลบข้อความที่ลงไว้ออกแล้วค่ะ)
แล้วก้มีผู้เข้ามาทักหลายท่านด้วยกัน ที่ประทับใจก็เห็นจะเป็นแม่บ้านท่านหนึ่ง
เธอขอเบอร์โทรพี่ไปแล้วโทรมาหา เธอบอกว่าเข้ามาครั้งแรกก็เจอกระทู้นี้
และรู้สึกต้องชะตากับพี่มาก เธออาศัยอยู่ที่ต่างประเทศ มีลูกสาว ๒ คน เธอเล่าว่า..
เมื่อเธออายุ ๑๑ - ๑๒ เธอได้ฝันเห็นเรื่องราว ของเจ้านายทางภาคเหนือ เธอเล่าอย่างน่าขนลุกมาก
และฝันเรื่อยมา จนกระทั่งมีครอบครัว ความฝันนั้นก็ยังไม่จางหาย
ต่อมาเมื่อลูกสาวเธอโตขึ้น อายุเท่าเธอ ก็เล่าความฝันให้แม่ฟัง ซึ่งเป็นความฝันที่ต่อเนื่องกันมา
เรื่องราวสมัยแผ่นดินพระพุทธเจ้าหลวง และต่อมา แต่ที่น่าแปลกก็คือ ลูกสาวเธอมาตามหา
สร้อย ต่างหู และแหวน ซึ่งลูกสาวเธอสามารถบอกได้แม้กระทั่งชื่อของสาวต่างชาติ
ที่เอาของเธอไป

 

ได้ ส่งข้อความส่วนตัวให้คุณพี่ด้วยค่ะ ขอโทษนะคะ ข้อความที่โพสไปแล้ว เหตุที่ลบออก เพราะ???? เรื่องราวและรูป ที่คุณพี่นำมาลง น่าสนใจโดนใจดอกข้าวเป็นอย่างยิ่งค่ะ อยากแอดเฟส ด้วยมากเลยค่ะ

 

ขอบคุณมากค่ะน้องดอกข้าว พี่ไปที่ห้องและให้ชื่อไปแล้วนะค่ะ
ส่วนภาพประวัติศาสตร์ในช่วง ๔ แผ่นดินนั้น ชมรม ย้อนรอย ๔ แผ่นดิน ได้ลงไว้เยอะมากค่ะ
แต่เนื่องจาก เกิดข้อผิดพลาดใดไม่ทราบ หน้าที่ ๒ และ ๓ เปิดไปดูไม่ได้ น่าเสียดายมากค่ะ

 

-น่าเสียดายมากค่ะ หลังจากที่คุณพี่บอกว่าเคยมีโพสเก่าเก่าที่ลบออก เลยกลับไปย้อนอ่านดูใหม่ซ้ำซำ้ น่าเสียดายจังเลยค่ะ ดอกข้าวมาช้าไป เพิ่งเจอกระทุ้นี้เมื่อ 2 วันเองค่ะ แต่ติดหนึบเลย ขอขอบคุณ จขกท คุณเมโย คุณสร้อยฟ้า คุณอำนวยกรณ์ และท่านอื่นอื่น ทุกท่านนะคะ แต่ดอกข้าวไม่ได้ร้องไห้หรือขนลุกใดใดเลย แต่ไม่ทราบว่าทำไมตัวเองมีความผูกพันธ์กับประวัติศาสตร์เก่า เริ่มตั้งแต่สมัยพระเจ้าตากสินเป้นต้นมา จวบจนสมัยรัชกาลที่ 5 รักและสนใจไขว่คว้ามาก ชอบเรื่องราวของพระองค์ท่าน เรื่องในวัง เรื่องเจ้าจอมต่างต่าง ยิ่งมาเจอโพสของคุณพี่อำนวยกรณ์ ยิ่ง..... มิอาจบรรยายความรุ้สึกได้ มัีนสุดยอด

 

แอดไปแล้วค่ะ เหนนามสกุลงงนิดนึง ต้องตั้งหลักก่อน อิอิ คิดว่าของตัวเอง คุณพี่บอกน่าเสียดาย ข้าพเจ้าใจจะขาดรอนรอน 5555 ดีอกดีใจมากมาย ที่ได้เห็นภาพเก่าเก่า และภาพหาดูยาก จากใจจริงจริง รักประวัติศาสตร์ไทยและเรื่องราวแปลกแปลกในอดีต การย้อนอดีต