ลำนำเพลงรักของนักกลอน

ตลาดที่สปป.ลาวค่ะ
ติงชอบเดินตลาดแบบนี้มากกว่าเดินห้างหรูๆ

 

ภาพนี้จะบอกอะไรเรานะ คิดไม่ออกค่ะ

 

รู้สึกดีทุกครั้งที่ตื่นเช้ามายังหายใจได้สบาย ไม่ป่วยไข้

 

แก้วกาแฟใบนั้นฉันใช้อยู่เป็นประจำนานหลายปีแล้ว
เปล่าเลยฉันมิได้ติดกาแฟแต่ทุกครั้งที่ฉันต้องการดื่ม ในบรรดาแก้วกาแฟหลายสิบใบบนชั้นวาง
แก้วใบนั้นฉันหยิบมันขึ้นมาใช้อีกแล้ว อีกแล้ว!
ฉันสังเกตเห็นว่ามันดูหมองไปมากและแตกลายงามากกว่าแก้วใบอื่นๆ
ฉันนึกถึงตอนเป็นเด็กน้อยไปซื้อของที่ร้านลุงวาน ลุงวานแกเป็นคนไทยเชื้อสายจีน
แกเปิดร้านขายของเล็กๆ ฉันไปซื้อของยามเช้าเห็นแกดื่มกาแฟ โอ้โห!
แก้วกาแฟของแกทั้งเก่าทั้งแตกลายงา ดูคล้ายวัตถุโบราณมาก
แกคงใช้มานานหลายสิบปีแล้ว...

ฉันเพิ่งเข้าใจเดี๋ยวนี้เองว่าของบางอย่างสำหรับคนบางคนก็มีคุณค่าทางด้านจิตใจมากทีเดียว
ถึงแม้ว่าจะมีของใหม่ที่ดีกว่าแต่ก็ไม่คิดที่จะเปลี่ยน
มิหนำซ้ำกลับจะยิ่งเพิ่มความผูกพันธ์มากขึ้นไปกว่าเดิม...

บางวัน ฉันเติมน้ำมากไปหน่อยกาแฟดูจางไปมาก...
ไม่!ฉันไม่โทษเธอหรอกเป็นความผิดของฉันเอง
บางคราว ฉันเติมน้ำน้อยไปหน่อยกาแฟดูขมมาก...
ไม่!ฉันไม่โทษเธอหรอกเป็นความผิดของฉันเอง
บางครั้ง มีแขกมาหา เขาใช้แก้วใบนั้นที่ฉันใช้อยู่เป็นประจำ
ทำไม ทำไมนะ! แก้วใบอื่นมีตั้งเยอะทำไมถึงไม่หยิบใช้?
ฉันรู้สึกโกรธมากได้แต่เก็บซ่อนความรู้สึกนั้นไว้...
ไม่!ฉันไม่โกรธเธอหรอกเป็นความผิดของฉันเอง ที่ทิ้งเธอไว้ไม่เก็บรักษาให้ดี
บางที ฉันนึกอยากจะงดดื่มกาแฟจึงมิได้ใช้แก้วใบนั้นเป็นเวลานาน
แต่เมื่อฉันกลับมาดื่มกาแฟอีก แก้วใบนั้นก็ยังคงเป็นใบโปรดในใจฉันเสมอ...

หากคุณเป็นแก้วใบนั้น อยากถามว่าคุณจะรู้สึกเช่นไร?

 

เรื่องราวจากครอบครัวหนึ่ง

ทุกวันที่สามีกลับมาจากทำงาน สามีจะไม่พอใจภรรยา เพราะเห็นว่า ภรรยาอยู่บ้าน ไม่ได้ทำอะไรเลย สามีรู้สึกรำคาญ และไม่ค่อยพูดจากับเธอ เพราะเห็นว่าเธอ ไม่ทำงาน ไม่ช่วยหาเงิน ทำงานไม่เป็น วันๆ ได้แต่อยู่ในบ้าน ทำงานบ้าน ที่สามีหลายๆคนคิดว่างานที่ทำไม่ได้เงิน ....

ภรรยาก็ไม่เคยท้อ และไม่เคยน้อยใจที่สามีมองเธอเช่นนั้น แต่ก็มีบ้างที่เธอรู้สึกไม่ดี ที่ไม่สามารถทำงานหาเงินช่วยค่าใช้จ่ายในบ้าน แต่เธอก็ยังคงทำหน้าที่ของเธอต่อไป

วันหนึ่ง สามีบ่นภรรยาอย่างรุนแรง และได้พูดคำที่ทำให้เธอรู้สึกเสียใจ "คุณไม่ต้องทำงานอะไรคุณก็อยู่ได้ ผมซิ ทำงาน เช้าถึงค่ำเพื่อเลี้ยงดูคุณและลูก!!"
คำพูดของสามี ทำให้เธอร้องไห้ และนอนไม่หลับ

วันรุ่งขึ้น สามีรีบอาบน้ำแต่งตัว เพื่อที่จะไปทำงาน ดูเสื้อที่แขวนอยู่ ที่รีดแล้วไม่มี เธอจึงถามภรรยาว่า ไหนเสื้อผม คุณไม่รีดหรอกหรือ ภรรยา ตอบว่า ไม่ ฉันไม่ทำมัน

สามีนั่งโต๊ะ อาหาร เพื่อรับอาหารเช้า แต่ก็ต้องผิดหวัง เพราะวันนี้ อาหารเช้าไม่มีสำหรับเค้า

สามีกลับจากทำงาน เห็นลูกๆสองคน วิ่งเล่นน้ำอยู่หน้าบ้าน ใส่ชุดนอน ผมหยุ่งเหยิง พอเห็นพ่อกลับมา ลูกๆจึงเอาสายยางฉีดน้ำหาพ่อ ทำให้เค้าเปียกชื้นทั้งตัว

สามีเปิดประตูบ้าน สภาพที่เห็นคน ข้าวของในบ้าน รกมาก เห็นมองไปที่โต๊ะ อาหาร มีแต่กล่องข้าว และถุงเศษอาหาร ที่กินแล้วไม่เก็บกวาด

สามีรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก จึงรีบเดินเข้าครัว เค้าเห็นสภาพในครัว มีแต่จานที่เละเทอะ และมีกลิ่นเหม็น ที่พื้นก็แฉะ มีน้ำนองเต็มไปหมด

สามีตะโกนเรียกภรรยาอย่างสุดเสียงว่า คุณอยู่บ้าน คุณไม่ทำอะไรเลยหรือ ไม่ทำงานเลยหรือ !!

ภรรยา ตอบว่า ปกติตั้งแต่ฉันแต่งงานกับคุณ ฉันทำมาตลอด แต่คุณก็ยังพูดว่า ฉันไม่ทำอะไรเลย ไม่ช่วยคุณเลย และวันนี้ ฉันแค่ขอหยุดงานที่ฉันทำทุกวัน สภาพบ้านมันเลยเป็นเช่นนี้ นี้คืองานของฉัน งานที่ไม่มีวันหยุด งานที่ไม่มีใครช่วยได้ ทั้งลูกและคุณ งานที่หนัก แต่ไม่ได้เงิน งานที่ยาก ที่สามีเห็นว่าง่าย คุณทำเองดีไหม อยู่บ้านดีมั้ย? เปลี่ยนให้ฉันทำงานนอกบ้านบ้าง เพื่อที่ฉันจะได้พักผ่อนเช่นคุณ..


อ่านเรื่องนี้แล้ว รู้สึกอย่างไรบ้างคะ


ที่มา https://www.facebook.com

 

ด.ญ.พบพลอยเป็นหวัดไอแค่กๆ ผมรู้นิสัยภรรยาผมเป็นคนใจอ่อน ก่อนเดินเข้าโลตัสผมจึงต้องกำชับนักกำชับหนาว่า "ไม่ว่าลูกจะอ้อนวอนขอยังไง อย่าซื้อไอติมให้ลูกกินเด็ดขาด"

และก็จริง พอเดินผ่านตู้ไอสครีมวอลล์ ด.ญ.พบพลอยวิ่งพุ่งเข้าใส่ตู้ทันที แต่คราวนี้คุณแม่ใจแข็งไม่วิ่งตามไปซื้อให้เหมือนเคย พบพลอยจึงเบนเข็มวิ่งมากอดขาผมและทำเสียงออดอ้อน "ป้ออออ ...ติม" โธ่ ลูกไม้เก่าๆ ผมคิดในใจ แต่ปากมันดั๊นพูดออกไปว่า..

"เอารสไรลูกกกก"