อยากมีเพื่อนคุย อยากมีที่ปรึกษาครับ

ผมมีปัญหาไม่เข้าใจพ่อแม่ เข้าสังคมก็ไม่เป็น และก็อยากมีเพื่อนคุยด้วยครับ เป็นเพื่อนที่จริงใจก็พอนะครับ เงินทองลาภยศการศึกษาไม่เกี่ยว
ขอความกรุณาด้วยเถิดครับ ไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจเพราะความไม่รู้ของผม และพ่อแม่ก็เครียดมากที่ผมเข้าสังคมไม่เป็นครับ ผมเป็นลูกคนเดียว ไม่รู้จะหันไปถามใคร

 

ยินดีครับ มีอะไรก็ฝากถามในนี้ได้เลย พี่ๆ น้องๆ เยอะแยะครับ

 

ยินดีมีเพื่อนเพิ่มอีกคนจร๊า.. ^^ ยิ้มมมมมมม

 

ขอเสนอตัวเป็นเพื่อนด้วยคนได้ปะ

 

ยินดีในกัลยาณมิตรเป็นอย่างยิ่งครับ...
เพราะเรา ๆ ต่างก็ล้วนเป็นเพื่อนที่ร่วมทุกข์ด้วยกันมาทั้งนั้น
สิ่งใดช่วยเหลือได้ เรายินดี สิ่งใดเกื้อกูลได้ เรายินดี
สิ่งใดแนะนำได้ เรายินดี กำลังใจให้กันได้ เรายินดี

ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ

 

ด้วยความยินดีค่ะ

 

ไม่ใช่น้องคนเดียวหรอกครับที่มีปัญหา บางคนเข้าใจพ่อแม่ แต่พ่อแม่ไม่เข้าใจเขา....บางคนเข้าสังคมเก่งแต่ก็เดือดร้อนเพราะสังคม....บ้างคุยเก่งมากก็มีคนรำคาญ ไม่อยากคบก็มากมาย...ฯลฯ..

ปัญหาทั้งหลายที่เกิดขึ้นก็เพราะความคาดหวัง เมื่อคาดหวังแล้วย่อมมีความผิดหวังเมื่อสิ่งที่หวัง ผิดจากที่คาด...ให้ตรวจสอบดูว่าน้องกำลังคาดหวังอะไรอยู่จากพ่อแม่หรือสังคมหรือเปล่า..จึงได้เกิดอาการตัดพ้อ พ่อแม่และเกิดความไม่มั่นใจในการเข้าสังคม?..

อนึ่ง เมื่อเราประสงค์ให้พ่อแม่เข้าใจก็พึงคุยกับพ่อแม่ บอกกล่าวในเรื่องต่างๆ หากพ่อแม่ ไม่คล้อยตามก็ต้องพิจารณาว่า นั่นมาจากเหตุผลที่สมควรหรือไม่ บางทีเราอาจยังอ่อนประสบการณ์ชีวิต พ่อแม่มีประสบการณ์มากกว่า ทั้งพ่อแม่ย่อมรักหวังดีแก่เราอย่างมากมาย ท่านย่อมพยายามทำและให้ ในสิ่งดีที่สุดแก่เรา นี่ก็ควรนำมาใคร่ครวญด้วยเหตุผล ไม่ใช้อารมณ์ชอบไม่ชอบของตนไปตัดสิน ถ้าไม่แน่ใจก็นำมาสอบถามเพื่อนๆใจดีในนี้ได้ จะมีคำแนะนำดีๆให้นะครับ..

ส่วนการเข้าสังคมนั้น ก็จำเป็นต้องทราบว่า สังคมใดดีควรเข้าหา หรือเลวควรหลีกห่าง ถ้าแยกแยะไม่ออก การข้องแวะกับสังคมบางที่นับว่าไม่เป็นไปเพื่อความสวัสดีของตน ในกรณีนี้การเข้าสังคมไม่เก่ง นับเป็นเรื่องดีแก่ตนเท่านั้น...ส่วนสังคมปกติทั่วไป หากเพียงเรามีความกล้าหาญองอาจมั่นใจในตนเองได้ ว่าเราไม่ได้บกพร่องอะไรที่ใหน มีไมตรียิ้มแย้มพอประมาณ แม้จะกล่าวทักทายใครๆก็ทำด้วยความอ่อนน้อมจริงใจ ไม่คิดเบียดเบียนเขา มีใจดีแบ่งปันของกินของใช้ให้บ้างตามโอกาส ก็เป็นก้าวแรกของการเปิดประตูสู่สังคมได้ด้วยดี เมื่อยังเขินอายอยู่ ในตอนแรก ก็ต้องฝึกให้เคยชิน ต่อไปจะชำนาญขึ้นได้..

คนอื่นๆทุกคนล้วนต้องฝึกฝนตนเพื่อการกระทำในทุกเรื่องเช่นกัน หามีใครเกิดมาแล้วทำได้เองเป็นเองทันทีไม่ การเรียนรู้เป็นสิ่งพิเศษที่มนุษย์มีต่างจากสัตว์เดรัจฉาน..เราชอบใจคนหน้าบึ้งหรือคนยิ้มแย้มแจ่มใส อยากอยู่ใกล้คนอารมณ์ดีหรือคนขี้หงุดหงิด แล้วทำตัวให้เหมือนคนที่เราอยากเข้าใกล้หรือได้รู้จัก..ลองทำดูนะครับ...

 

ยินดีรับฟังทุกเรื่องครับ

มีอะไรก็คุย ระบาย ปรึกษาผมได้นะ

 

ยินดีครับ มีอะไรคุยกันได้

 

เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆๆ

 

ยินดีครับน้อง

 

ตั้งแต่วันที่ ๒๗ เมษายน ถึงวันนี้ เจ้าของกระทู้ไม่กลับมาอีกเลยค่ะ เพื่อนๆมารอและให้กำลังใจนะคะ