การปรารถนาพุทธภูมิ บำเพ็ญพระโพธิสัตว์ จำเป็นหรือไม่ ต้องงดเว้นเนื้อสัตว์

ทุกชีวิตล้วนย่อมเป็นไปตามกฎแห่งกรรม คือธรรมชาติได้จัดสรรค์โลกนี้ไว้ดีแล้ว แต่เพราะว่าชีวิตต้องดำเนินไปและดำรงอยู่ด้วยการกิน กินเพื่ออยู่หรือว่าอยู่เพื่อกิน สำคัญไหม ประเดนคืออะไร บันไดแห่งพุทธภูมิ มีใครรู้อย่างชัดแจ้งและถ่องแท้โดยธรรมตามจริงว่าแต่ละขั้นต้องเดินอย่างไร ผู้รู้หลายท่านแสดงไว้ดีแล้ว แต่ไม่มีใครตอบโจทย์ได้เท่าตัวเองรู้ได้ด้วยตัวเอง ทำอย่างไรจึงจะรู้ล่ะ นิสัยพุทธภูมินี่สงสัยยังไงไม่มีข้ามต้องเอาให้แจ่มแจ้ง เดินหน้าลุยเลยครับท่านเจ้าของกระทู้และท่านผู้อ่านทั้งหลาย การกินเจนี่สำคัญไม่น้อยนะ ใครทำได้ก็ดีไม่ได้ทำก็ไม่เป็นไรเพราะกฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ การกินเจเป็นการสร้างเหตุ การไม่กินก็เป็นการสร้างเหตุ ในขณะที่สร้างเหตุนี้เราก็รับผลมาในตัวด้วย ผู้รู้จึงให้พิจารณาแต่ละอย่างมีบาปบุญคุณโทษอยู่ในตัว อานิสงค์ย่อมมีแน่ โมทนากับเจ้าของกระทู้ด้วย การกินเป็นเพียงรูปแบบหนึ่งของการดำรงชีวิตของสัตว์โลก สัตว์กินพืช สัตว์กินสัตว์ และสัตว์กินซาก สิ่งที่ผูกสัตว์ไว้ในโลกนี้คือใช่การกินไหม พิจารณาดีๆนะ การกำจัดกิเลสทะลายอวิชานี้ไม่ใช่ของง่ายแต่ก็ไม่ยากเกินที่จะทำได้ ถัดจากเรื่องกินเรื่องอยู่แล้วยังมีอีกมากมายหลายเรื่องที่ต้องทำทุกท่านล้วนรู้ดีอยู่แล้ว ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

__/|\__ กราบขอบพระคุณทุกท่านที่แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นของท่านทั้งหลายนั้น ก็จะเป็นประโยชน์ แก่บรรดาเพื่อนๆ พุทธภูมิทั้งหลายผู้มาใหม่ ที่จะนำไปพินิจพิจารณา เพื่อนำมาเป็นข้อวัตรข้อปฏิบัติ

เรื่องฉันเนื้อ หรือไม่ฉันเนื้อนี้ เคยมีผู้มาขอความคิดเห็นเรา
เราก็ได้ตอบตามที่พระพุทธองค์ตรัส (ตามที่บางท่านได้โพสไว้แล้ว)

แต่พอเขาย้อนมาถามเรา ว่าเราฉันเนื้อหรือไม่
เราตอบว่าเราไม่ฉัน
เขาก็ร้องถามว่า ทำไม
บางคน เราก็นิ่งเงียบไม่ตอบ
บางคน เราก็ตอบว่า เราสงสาร เราทานไม่ลง

บางคนก็พูดว่า ก็ท่านไม่เห็น ไม่ได้ยิน ไม่สงสัย ไม่ใช่หรือ
เราก็ตอบว่า เราเห็น เราได้ยิน และเราสงสัย

และมีหลายครั้ง ที่เราตอบว่า เพราะเราปรารถนาพุทธภูมิ
แต่มีคำตอบหนึ่ง ที่อยู่ในใจ “มันรู้ได้เฉพาะตัว คนอื่นเขาไม่เป็นแบบเรา เขาจึงไม่รู้”

โดยปกติแล้ว ผู้ที่เป็นนักมังสวิรัติ หรืองดเว้นการทานเนื้อสัตว์มานานเป็นเวลาหลายปี จะไม่สามารถทานอาหารที่มีส่วนผสมของเนื้อสัตว์ หรือทานอาหารร่วมโต๊ะเดียวกันกับผู้นิยมบริโภคเนื้อสัตว์
สาเหตุเพราะว่า ทนกับกลิ่นคาวเลือดคาวเนื้อไม่ได้ บางคนถึงกับอาเจียนออกมา

แม้เราเองก็เช่นกัน แต่ก็ไม่ถึงกับอาเจียน หรือนึกรังเกียจ สามารถทานอาหารที่มีส่วนผสมของเนื้อสัตว์ หรือทานอาหารร่วมโต๊ะเดียวกันกับผู้นิยมบริโภคเนื้อสัตว์ได้อย่างไม่มีปัญหา
ก็ไม่ใช่จะว่าเก่งอะไร เหตุที่ทำได้ ก็อาศัยเจริญเมตตาไปยังสัตว์ทั้งหลายที่ถูกนำมาประกอบเป็นอาหาร

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ยังจำไม่ลืม เป็นการรับประทานโต๊ะจีน พอถึงเมนูปลากระพงขาวนึ่งราดพริก เขาก็ยกมาเสริฟ ซึ่งเป็นปลากระพงขาวตัวใหญ่อ้วนท้วมสมบูรณ์
ปัญหามันอยู่ที่ว่า พอเขาเอามาวางแล้ว เขาหันหัวปลามาทางเรา พอสายตาเราไปกระทบประสานกับสายตาของปลากระพง เท่านั้นแหละได้เรื่องเลย เหมือนเขายังมีชีวิตอยู่ และเขาจ้องมองด้วยความอาฆาตแค้น
จิตเราบอกว่าปลาตัวนี้ไม่ธรรมดา มีความอาฆาตพยาบาท เราจึงได้แผ่เมตตา และบอกให้เขาสละเลือดเนื้อเป็นทานเพื่อเป็นบุญกุศล อย่าได้ผูกอาฆาตพยาบาทผู้ที่กินเขาเลย

วันนั้น เราอยากจะเดินลุกหนีไป ไม่อยากทานอะไรเลย ทำได้ก็เพียงหันหัวปลาไปทางอื่น แล้วนำใบผักมาปิดดวงตาปลาไว้ จนเพื่อนร่วมโต๊ะสงสัย จึงบอกว่า “ปลาตัวนี้เขาจ้องมองผม” ซึ่งเพื่อนๆหลายคน เขาเข้าใจการประพฤติปฏิบัติของผมดี และปลาตัวนั้น ก็ไม่ค่อยมีผู้ใดตักกินมากนัก

ก็เป็นการเล่าสู่กันฟัง เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นจากประสบการณ์ของบุคคลผู้ไม่ค่อยทานเนื้อสัตว์คนหนึ่ง หาใช่เป็นการโม้ โอ้อวด สิ่งใดที่จะทำให้ท่านผู้อ่านเกิดปัญญา เป็นบุญกุศล ก็ขอให้ท่านทั้งหลายจงรับไปเถิด

สิ่งใดที่ขัด หรือไม่ตรงกับความคิด ความรู้สึก ของท่านผู้ใด ข้าพเจ้าขอกราบอภัย และขอรับผิดแต่ผู้เดียว

 

พิจารณา หน้าที่ ของเรา

หน้าที่ของเรา คือ เราเกิดมาเป็นมนุษย์ มีขันธ์ 5 ธาตุ 4 เรามาเพื่อสร้างบุญบารมีเพื่อพระโพธิญาณ ดังนั้นแล้ว ในมื้ออาหาร หน้าที่ของเรา คือ การรับธาตุ 4 เข้าร่างกาย เพื่อให้ร่างกายอุดมสมบูรณ์แข็งแรง เพื่อมีพละกำลังในการสร้างบุญบารมีได้เต็มที่

หากงดเนื้อสัตว์ได้ในมื้อนั้นๆ ก็เป็นเรื่องที่น่าโมทนา สาธุ แต่หากการเห็นเนื้อสัตว์แล้ว ทำให้เกิดอารมณ์ในการ ไม่อยากอาหาร จนทำให้กินอาหารไม่ลง อันนี้คือ อาการของจิต ที่ยังแกว่งไกวไปตามกิเลส ยังต้องอาศัยความอยาก ความไม่อยาก ในการรับประทานอาหาร ยังแกว่งไหวไปตามอารมณ์ชักนำพาไป ทำให้ทำหน้าที่เฉพาะปัจจุบันของผู้ปรารถนาพระโพธิญาณได้ไม่เต็มที่ครับ

ถ้ากำลังใจจะสร้างบุญบารมีเต็มที่ ก็พึงพิจารณาแต่ประโยชน์ของส่วนรวมเพียงอย่างเดียว อย่าพิจารณาแค่ความสบายใจของจิตใจตนเองครับ

 

สรุปขณะนี้ท่านอยู่ในสถานะไหน

คราวหน้าพบกันจะได้ใช้ศัพท์และ

คำพูดให้ถูกต้องครับ.

 

คิดเองครับ ใครจะว่าอย่างไรก็ไม่ใช่ตัวเรา หรือคนที่สร้างบารมี คือตัวเราเอง ทางของเรา บารมีของเราครับ

ในธรรมเนียมปฏิบัติ มีสามทางใหญ่ๆให้เดินตามนิสัยหรือวาสนา ทั้งปัญญา ศรัทธา และวิริยะ บนหลักการที่จะรื้อขนสรรพสัตว์ให้พ้นจากวัฏสงสารนี้ให้ไปอ่านในพระไตรปิฎกครับความเป็นมาต่างๆ

ทำไปเรื่อยๆ จะกี่ชาติก็ตามจนกว่าจะได้เป็นนิตยโพธิสัตว์ และพบพระพุทธเจ้า

ให้พระพุทธองค์ท่านได้ทำนายว่า จะได้เป็นพระพุทธเจ้าแน่นอนในอนาคต เป็นแบบนี้ไปอีกนานมาก เพราะเช่นอดีตชาติพระสมนโคดม ต้องพบพระพุทธเจ้าถึง 28 พระองค์นะครับ แล้วจะเข้าสู่ปฏิบัติบารมีที่เข้มข้น อาทิ ทศชาติ อดีตชาติของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็น ปรมัตบารมีครับ

 

ลองพิมพ์ famous vegetarians เป็นรายชื่อบุคคลสำคัญทั่วโลกที่ไม่กินเนื้อสัตว์ มีพระพุทธเจ้าด้วย

ท่านอมฤตนันทะ เถระ ประธานสงฆ์แห่งประเทศเนปาล มาเมืองไทยราว พ.ศ.2516 ท่านบอกต้นตระกูลของท่าน สืบเชื้อสายมาจากศากยะวงศ์ ของพระพุทธเจ้า และท่านบอกว่า จนถึงปัจจุบัน ไม่มีใครในตระกูลกินเนื้อสัตว์เลย ท่านได้เข้าเฝ้าสมเด็จพระสังฆราชองค์ก่อนของเราด้วย

 

เอ! แล้วถ้าพระพุทธเจ้าท่านไม่ทรงฉัน

แล้วทำไมท่านทรงไม่ห้ามไว้ในพระธรรมวินัยล่ะ

เคยอ่านเท่าที่ทรงห้ามมีแค่เฉพาะเนื้อ๑๐ประเภทเท่านั้นครับ.

 

พระพุทธองค์ไม่ห้ามการกินเนื้อสัตว์

เพราะการกินเนื้อสัตว์นั้น ไม่มีผลต่อการบรรลุมรรคผลนิพพาน

ท่านประกาศศาสนา เพื่อให้คนพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด เพื่อให้การตายของสัตว์โลกที่ถึงธรรมะแล้ว เป็นการตายครั้งสุดท้าย
ไม่ได้ประกาศศาสนา เพื่อให้สัตว์โลกทั้งหลายไม่ต้องถึงแก่ความตาย

 

สาธุ ขอบคุณครับ สำหรับข้อมูล ;41

 

Farm to Fridge - The Truth Behind Meat Production - YouTube

ถ้าเปิดดูไม่ได้ ให้สมัคร gmail

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=AFlAR1rITpM]Farm to Fridge Mercy For Animals Official HQ With Subtitles - YouTube[/ame]

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=NiFXlNkdRMc]Horror from Farm To Fridge - YouTube[/ame]

 

ผมไม่ว่าท่านดอกนะ เพียงติงไว้บางอย่างก็เท่านั้นเอง ผมทำมาแล้ว แต่ว่าของใครของมันครับ และผมก็ทรบ ในความรู้สึกของท่าน ในแต่ละแบบแผน เพราะมันต้องผ่านเอง ผมเข้าใจในทุกเรื่อง ที่ทุกคนพูด ย่อมรู้ว่าอะไรควรไม่ควาร ล้วนแล้วมันทั้งถูกและผิดไปในตัว ของมัน มีถูกก็มันมีผิดอยู่ในนั้น พวกพุทธภูมิผมได้พูดมามากแล้ว ในหลายกระทู้ ต้องทำเท่านั้น ถึงจะรู้จริง ตามที่คุณบอก พุทธภูมิมันต้องผ่านทุกเรื่องแหละหนีไม่พ้นหรอก มันจะไปเป็นครูเขา คำว่าไม่รู้ไม่ได้ มันต้องรู้


พวกพุทธภูมิ น่ะ อย่าค้านเขา นั่นน่ะ เขาทำเองเขารู้ ถ้าไม่ได้ทำเองมันไม่รู้หรอก ได้แต่อ่านพระไตรปิฎก มันไม่รอดหรอก ต้องลงมือทำ ทุกรูปแบบ แล้ว หันมาทาง มัชฌิมา มันไม่รู้เป็นครูเขาไม่ได้ แต่ละชาติ ต้องทำอย่างใดอย่างหนึ่ง ที่นำหน้า ทุกอย่างต้องทำหมด แล้วที่ขาดไม่ได้ ทั้งนักรบนักรัก ใกล้บารมีเต็ม เป็นกษัตย์จนนับชาติไม่ได้เหมือนกัน บางชาติ บาง ครั้ง ต้องทำไปพร้อมกัน บารมี ๑๐ มันก็ตามกันมา เต็ม จนเกิดเป็นบารมี ๓๐ ทัตสุดท้าย


ในส่วนของสาวก เขาไม่เข้าใจหรอก เรื่องของพุทธภูมิ ถ้าเขาไม่ฝึกฝนมาก่อน ให้พอรู้ จึงยากแก่การเข้าใจ ถ้าเข้าถึงธรรม บางประการ ท่านก็จะไม่ค้านแล้ว ถ้าเข้าถึงธรรมชั้นต้น มันก็ไม่มี สายไหนแล้ว หรือนิกายไหน มันเป็นะรรมอันเดียวกัน พุทธภูมิ ถ้าบารมีไม่ใกล้เต็ม หรือเต็มแล้ว เขาไม่ลากันหรอกครับ ใครก็ปราถนได้ แต่จะไปให้ถึง ดวงดาวนั้น อีกเรื่องหนึ่ง ไม่งั้น พุทธภูมิที่ คงไม่ลามากมายก่ายกอง ในสมัยพระพุทะเจ้าแต่ละองค์ และยิ่งในสมัยนี้ เป็นหน้าที่ของพุทธภูมิ ลาทั้งนั้น บารมีจะขนาดไหนนั้น ก็ดูหลวงพ่อต่างๆ ท่านทำหน้าที่ของท่าน ก็แล้วกันครับ


ผมอ่านของท่านเข้าใจหมดแหละ เพราะมันผ่านมาแล้วลองมาแล้ว และได้ไปเจอ อ.เอี๋ยว ไปทางปากท่อ จ.ราชบุรี ท่านก็เหมือนคุณนั่นแหละครับ ใครไปแกล้งท่าน เอาอาหารไปให้รู้หมด ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนมันไม่มีโทษ ก็คุณตั้งกระทู้เอามาเปิด บางทีมันก็เป็นการอวดตัวเหมือนกัน ไอ้ที่เขากินกันทั่วประเทศ ออกทุกปีเยอะแยะ ผมกินผมก็อยู่แต่ผู้เดียว ไอ้ที่เอามาบอก มันก็เหมือนคล้ายเป็นการอวดตัวว่าข้าทำได้ ผมจึงได้บอกว่า ทำคนเดียวนั่นแหละดี จะไม่การมีโทษ กับผู้ใดครับ เพราะเขาไม่เข้าใจไงครับ มันก็ของใครของมัน เข้าไปอ่าน(วิริยาธิกะ พิเศษ บันทึก ) ถ้าไปอ่านเข้าใจ คุณ ไปตำหนิ คุณก็ยังทำไม่ถึงระดับนั้น เพราะมันมีหลายระดับชั้น ใช่ไหม คนอยู่ต่ำกว่า ไม่สามารถ รู้หรือเข้าใจ ที่สูงกว่า ถ้าสูง กว่า เขาเข้าใจ ที่ต่ำกว่า คนจบ ป.๔.จะรู้ที่เขาเรียนปริญญา ตรี โท เอก มิได้เลย

 

rabbit_eating เหมือนมีคำตอบในใจแต่แรก

ยินดีครับกับจิตรที่ไม่คิดจะเบียดเบียน

อิสระครับประชาธิปไตยการใช้ชีวิต

ไม่สร้างความเดือดร้อนกับผู้อื่นครับ

ทดลองทดสอบตามใจปราถนาเลยครับ

ถ้าเป็นคนเชื่ออะไรง่ายๆก็คงจะไปกันนานแล้วครับ

แต่ติงไว้อย่างจะนำพระพุทธองค์มาลง

ศึกษาให้ดีก่อนครับไม่เช่นนั้นเจตนา

ที่จะช่วยเผยแผ่และจรรโลง จะกลาย

เป็นนำท่านมารับรองสนับสนุนความคิด

และความต้องการส่วนตัวน๊ะครับ อนุโมทนา.

 

ฝากไว้อีกเรื่องหนึ่งครับ นักกีฬาชกมวยย่อมวิ่งออกกำลังกายทุกวันเพื่อให้ร่างกายแข็งแรงแต่การวิ่งนั้นหาใช่การชกมวยไม่ การกินเจก็เช่นกัน หลายท่านอาจจะสับสนว่าการกินเจกับการปฎิบัติธรรมเป็นเรื่องเดียวกัน การปฎิบัติธรรมเป็นการกระทำทุกอย่างที่เป็นไปเพื่อลดละรู้เท่าทันตลอดจนพ้นกิเลสเท่านั้น ผู้ที่เข้าใจความหมายของชีวิต เวร เมตตา และการเลือกที่จะไม่เบียดเบียนเท่านั้นจึงจะเข้าใจว่าทำไมกินเจ มันออกมาจากใจไม่ต้องถามหรอกครับว่าใครในโลกนี้ที่กินบ้าง ผู้กินเจถือคติใช้ชีวิตโดยไม่เบียดเบียนฉะนั้นจุดบกพร่องที่สำคัญเวลาตนถูกเบียดเบียนบ้างจะทำอย่างไร สำคัญตรงนี้นะครับที่ฝากไว้ ผ่านแล้วก็ดีถ้ายังก็ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีครับ เจริญในธรรมครับ

 

คำตอบมีง่ายๆคือ
ผู้ปราถนาพุทธภูมิ ต้องมีปัญญาในข้อนี้คือ อะไรทั้งหลายที่ดีงาม ที่เป็นประโยชน์ นั่นคือสิ่งที่ต้องทำครับ เพื่อสร้างบารมีสั่งสมบารมีครับ

เพราะฉนั้น ต่อไปนี้ไม่ต้องไปถามใครอีกแล้ว เราคิดด้วยปัญญาของเรา อะไรที่เป็นความดีทุกๆอย่าง ทำมันไปครับ เพียรพยายามทำไปเรื่อยๆครับ หน้าที่ของพุทธภูมิต้องสร้างความดีมากๆสร้างบารมีมากๆครับ มีแค่นี้ครับ สาธุ

 

...พี่ ๆ น้อง ๆ อย่าพึ่งทะเลาะกันเลยครับ เรื่องคัดค้านหรือไม่คัดค้านพระไตรปิฏก ผมเคยได้ยินครูบาอาจารย์ท่านว่า เรื่องของโพธิญาณ บางครั้งมันก็อยู่นอกเหนือจากพระไตรปิฏกมันเป็นความรู้ที่เป็นใบไม้นอกกำมือ.... อย่างเรื่องการกินเจ หรือกินเนื้อนั้น ถ้ากินอะไรแล้วกิเลสมันเบาบางก็กินไปเถอะ หลวงพ่อฤาษีท่านเคยสอนเอาไว้...
...แต่ในแนวโพธิญาณนั้น ครูบาอาจารย์หลายท่าน ท่านไม่ฉันเนื้อสัตว์ เช่นครูบาเจ้าศรีวิชัย พอท่านฉันเนื้อสัตว์ ท่านจะเจ็บป่วยอย่างรุนแรง ท่านถึงกับกล่าวกับศิษย์ว่า เรานี้ถ้าจะกินเนื้อสัตว์ไม่ได้เหมือนพระพุทธเจ้า
...หลวงปู่ครูบาเจ้าขาวปี และครูบาเจ้าชัยยะวงษา ท่านก็ไม่ฉันเนื้อสัตว์
...แม้แต่ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธะเจ้า ท่านก็มิได้ฉันเนื้อสัตว์ ตอนที่ลิงเอารังผึ้งมาถวายตอนแรกมีตัวอ่อนผึ้งอยู่ ท่านก็มิได้ฉัน ตอนหลังลิงเขี่ยเอาตัวอ่อนออกไป ท่านจึงฉัน
....มีแต่อาหารเมื้อสุดท้าย ที่ท่านฉันอาหารที่มีเนื้อหมู สุกรมันทนะสูตร มั๊งจำไม่ค่อยได้

 

..บางทีอีกเหตุผลที่พวกโพธิญาณบารมีเยอะ ๆ ท่านไม่ฉันเนื้อ เพราะถ้าบารมีท่านเยอะแล้วบรรดาบริวารที่ติดตามท่านก็เยอะตาม ถ้าท่านกินเนื้อบรรดาผู้ติดตามท่านก็จะต้องใช้เนื้อใช้สัตว์กี่ชีวิตล่ะครับ ถึงจะพอมาเลี้ยงมาแบ่งกัน สมัยก่อนตลาดไม่ได้มีเนื้อหมู เนื้อวัว เนื้อไก่มาวางขายนะครับ วัว-ควาย ถ้าไม่ตายเองไม่มีทางได้กิน หมูถ้าจะได้กิน ต้องมาลงขันกันซื้อจากนั้นนำมาฆ่าแบ่งเนื้อกันถึงจะได้กิน ไก่ที่จะได้กินก็เป็นไก่บ้าน นานจะได้ฆ่ากิน ไก่ฟาร์มไม่มีนะ ถ้าจะกินต้องฆ่าเองทั้งนั้น พวกโพธิญาณที่บารมีเยอะท่านไม่เอาด้วยหรอกครับ
....แต่สมัยนี้ ไม่ต้องฆ่าเอง ในตลาด เยอะแยะ จะกินอะไรมีขายหมด

 

ขอให้ทำดีกันต่อไป เพื่อพระโพธิญาณ
ผมให้ความสำคัญที่จิตเมตตาในใจนะครับ จะกินเจ หรือไม่
ขอให้มีจิตใจที่จะช่วยเหลือสรรพสัตว์ให้พ้นทุกข์ก็พอครับ

 

ก่อนที่จะคิดว่าจำเป็นหรือไม่จำเป็น
ให้ลองทานมังสวิรัติดูก่อนให้ได้ 1 วัน,1 สัปดาห์ ธรรมดาคนทานมังสวิรัติไปนานๆจะไม่อยากทานเนื้อสัตว์ไปเอง (ประสบการณ์ตรงจากตัวเอง)
ส่วนเวลาทำกับข้าวก็ไม่ยาก ใส่ทั้งเนื้อสัตว์และโปรตีนเกษตร ให้คนที่บ้านตักเนื้อสัตว์ไป เราทานแต่โปรตีนเกษตรกับผักหญ้าไป
การทานมังสวิรัติของเราก็อย่าเลยไม่เดือดร้อนคนในบ้าน แต่ที่สำคัญที่สุดคือเราวางกำลังใจไว้ให้ดี แผ่เมตตาให้ทุกสรรพสัตว์สรรพชีวิตที่เกี่ยวข้องเกี่ยวพันกับอาหารทุกชนิดที่เราทานเข้าไป
โมทนาค่ะ