ดาวหาง, อุกาบาต วัตถุนอกโลกที่คาดว่าจะเข้ามาในโลกช่วง ปีนี้ (2014)

มารู้จัก ISON กัน

นักดาราศาสตร์ได้พบดางหางดวงใหม่ C/2012 (ISON) ไอซ่อน

ปัจจุบันนี้ อยู่ไกลออกไปจากวงโคจรของดาวพฤหัส ดาวหางไอซ่อนนี้กำลังวิ่งไปหาดวงอาทิตย์ปีหน้า (2013) ในเดือนพฤศจิกายน 2013. และจะอยู่ใกล้พื้นผิวดวงอาทิตย์มาก ระยะทางน้อยกว่า 0.012 AU (ประมาณ 1.8 ล้านไมล์) และจะทำให้เกิดความร้อนมาก มันจะกลายเป็นดาวหางที่สว่างมากสามารถมองได้ด้วยตาเปล่า

ตอนนี้ (หมายถึงปีที่แล้วเดือนกันยา 2012) ยังไม่ทราบว่าดาวหางนี้จะเป็นอย่างไร แต่นักดาราศาสตร์ของนาซ่า ที่อยู่ในโครงการดาวหางที่พุ่งชนดวงอาทิตย์ Karl Battams บอกว่า มีความน่าจะเป็นได้ 2 อย่าง

"ในกรณีที่ดีที่สุดคือ ดาวหางจะใหญ่ สว่าง และเดินทางไปใกล้ดวงอาทิตย์ในเดือนพฤศจิกายน (2013) มันจะสว่างมากๆ และมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าแถวซีกโลกทางเหนือเป็นเวลาอย่างน้อย 2 เดือน"

"อีกกรณี คือ ดาวหางจะละลายหายไป อย่างเช่น ดาวหางอิลินิน หรือว่าอาจจะเป็นดาวหางใหม่ที่วิ่งเข้าหาดวงอาทิตย์ และน้ำแข็งของดาวหางอาจะละลายไป ก่อนที่จะเข้าถึงดวงอาทิตย์"

Battam บอกว่า "ไม่ว่ากรณีไหน ไม่ต้องเดาเลยว่า ดาวหางไอซ่อนนี้จะถูกจับตาอย่างใกล้ชิด เพราะว่าดาวหางนี้ตอนนี้อยู่ไกล ถึงอย่างไรก็ตามความรู้ของพวกเราไม่สามารถบอกอะไรได้ตอนนี้ แต่อาจบอกได้ในหลายเดือนต่อ
ไป" (พูดไว้เดือน กันยา 12)

ตอนนี้นักวิจัย John Bortle ได้ชี้ให้เห็นจุดที่น่าสงสัย คือ วงโคจรของดาวหางไอซ่อนนี้ มันคล้ายกับดาวหาง Great comet ในปี 1680 "เดาเอาล้วนๆ" เค้าบอกว่า "บางทีดาวหางสองดวงนี้อาจเป็นดวงเดียวกันที่วิ่งเคยวิ่งมาก่อนหน้านี้มาครบรอบอีกหน"

BIG SUN-DIVING COMET DISCOVERED: Astronomy forums are buzzing with speculation about newly-discovered Comet C/2012 S1 (ISON). Currently located beyond the orbit of Jupiter, Comet ISON is heading for a very close encounter with the sun next year. In Nov. 2013, it will pass less than 0.012 AU (1.8 million km) from the solar surface. The fierce heating it experiences then could turn the comet into a bright naked-eye object.



Comet ISON photographed by E. Guido, G. Sostero & N. Howes on Sept. 24. [more]

Much about this comet--and its ultimate fate--remains unknown. "At this stage we're just throwing darts at the board," says Karl Battams of the NASA-supported Sungrazer Comet Project, who lays out two possibilities:

"In the best case, the comet is big, bright, and skirts the sun next November. It would be extremely bright -- negative magnitudes maybe -- and naked-eye visible for observers in the Northern Hemisphere for at least a couple of months."

"Alternately, comets can and often do fizzle out! Comet Elenin springs to mind as a recent example, but there are more famous examples of comets that got the astronomy community seriously worked up, only to fizzle. This is quite possibly a 'new' comet coming in from the Oort cloud, meaning this could be its first-ever encounter with the Sun. If so, with all those icy volatiles intact and never having been truly stressed (thermally and gravitationally), the comet could well disrupt and dissipate weeks or months before reaching the sun."

"Either of the above scenarios is possible, as is anything in between," Battams says. "There's no doubt that Comet ISON will be closely watched. Because the comet is so far away, however, our knowledge probably won't develop much for at least a few more months."

Meanwhile, noted comet researcher John Bortle has pointed out a curious similarity between the orbit of Comet ISON and that of the Great Comet of 1680. "Purely as speculation," he says, "perhaps the two bodies could have been one a few revolutions ago."

Stay tuned for updates.

Spaceweather.com Time Machine

 

วงโคจร ISON ณ วันนี้




คำนวณวงโคจร ดาวหาง ISON

 

การกลับมาของ Great Coment 1680


The Great Comet of 1680 over Rotterdam
Discovery
Discovered by Gottfried Kirch
Discovery date 1680-11-14
Alternative
designations Great Comet of 1680, 1680 V1
Orbital characteristics A
Epoch 1680-Nov-29.0
2335000.5(?)
Aphelion 889 AU
Perihelion 0.00622 AU[1][2]
Semi-major axis 444 AU
Eccentricity 0.999986[1][2]
Orbital period ~10,000 yr[3]
Inclination 60.7°
Last perihelion 1680-12-18[1][2]
Next perihelion unknown

C/1680 V1, also called the Great Comet of 1680, Kirch's Comet, and Newton's Comet, has the distinction of being the first comet discovered by telescope. It was discovered by Gottfried Kirch on 14 November 1680, New Style, and became one of the brightest comets of the 17th century – reputedly visible even in daytime – and was noted for its spectacularly long tail.[4] Passing 0.42 AUs from Earth on 30 November 1680,[5] it sped around an incredibly close perihelion of 0.0062 AU (930,000 km; 580,000 mi) on 18 December 1680, reaching its peak brightness on 29 December as it rushed outward again.[2][5] It was last observed on 19 March 1681.[1] As of September 2012 the comet was about 253 AU from the Sun.[6]

While the Kirch Comet of 1680–1681 was discovered and subsequently named for Gottfried Kirch, credit must also be given to Eusebio Kino, the Spaniard Jesuit priest who charted the comet’s course. During his delayed departure for Mexico, Kino began his observations of the comet in Cádiz in late 1680. Upon his arrival in Mexico City, he published his Exposisión [sic] astronómica de el cometa (Mexico City, 1681) in which he presented his findings. Kino’s Exposisión astronómica is among the earliest scientific treatises published by a European in the New World.[7]

Although it was undeniably a sungrazing comet, it was probably not part of the Kreutz family.[8] Aside from its brilliance, it is probably most noted for being used by Isaac Newton to test and verify Kepler's laws.[9]

Great Comet of 1680 - Wikipedia, the free encyclopedia