ตะกรุดหัวใจนอโม ตาหลวงทองวัดหลักห้าอายุ 108 ปี บุญบารมีคุ้มชีวิต

ด้วยความเคารพครับ เกจิใต้ของจริงไม่โมเมท่านเชื่อได้เลยหากอ่านความรู้จากกระทู้นี้...ผมและคณะทำบุญเป็นผู้มีวุฒิภาวะกันพอสมควรครับ...ใช้แล้วไม่ดีสำรวจตัวเองอย่าโทษครูบาอาจารย์เพราะท่านไม่ได้มานั่งหน้าจอกับเราด้วย....เจริญภาวนามากๆเหอะครับปัญญาจะเกิดจิตจะใสไม่หมองตกอบายครับ ผมเองดูตัวเองทุกวัน ด้วยรักและหวังดีครับ

 

การได้อัตภาพเกิดมาเป็นมนุษย์ แม้แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังตรัสว่าเป็นการยาก ดังนั้นเมื่อเกิดมาแล้ว ควรที่จะตระหนัก เห็นคุณค่าของการเกิดมาในโลกมนุษย์นี้ ควรที่จะใช้เวลาให้เกิดประโยชน์ เป็นไปเพื่อการสร้างบุญบารมีที่เพิ่มขึ้น สิ่งที่ทำให้ชีวิตของเราดำรงอยู่อย่างมีคุณค่า คือการได้สั่งสมบุญ ประพฤติปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกายภายใน เมื่อนั้น ชีวิตของเราจะอยู่อย่างมีคุณค่า เวลาที่ผ่านไปก็ไม่สูญเปล่า เพราะได้ความบริสุทธิ์ได้บุญกุศลเพิ่มขึ้นทุกวัน ฉะนั้นต้องหมั่นสร้างบารมี และประพฤติธรรมกัน


มีวาระภาษิตที่ตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย เถรีคาถา ความว่า


"ดูก่อนพระเถรี ท่านจงเอาท่อนผ้าทำจีวรนุ่งห่ม แล้วพักผ่อนให้สบายเถิด เพราะราคะของท่านสงบแล้ว เหมือนผักดองที่แห้งอยู่ในหม้อ"


พระคาถานี้ เป็นพระดำรัสของพระผู้มีพระภาคเจ้า ที่ตรัสกับพระเถรีผู้มีศรัทธารูปหนึ่ง เป็นการตรัสยกย่องชื่นชมพระเถรีผู้เป็นสาวิกาที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ภายหลังที่ได้ออกบวชเป็นภิกษุณี ก็ได้ตั้งใจทำความเพียรอย่างเต็มที่ ไม่ได้ย่อหย่อนในการบำเพ็ญเพียร จนมีผลของการปฏิบัติธรรมที่น่ายกย่องชมเชย แต่การที่จะมาถึงจุดตรงนี้ได้ ก็ต้องเป็นผู้ที่มีบุญบารมีที่เต็มเปี่ยมบริบูรณ์ ดังนั้นบุญจึงเป็นปัจจัยที่สำคัญยิ่ง ในการที่จะเกื้อกูลนักสร้างบารมี ให้เข้าถึงจุดแห่งความสมปรารถนาได้

ครั้งนี้จะขอนำเอาประวัติของนักสร้างบารมี คือพระเถรีรูปนี้ที่มีนามปรากฏว่า อัญญตราเถรี มาเล่าให้พวกเราได้ศึกษากันเอาไว้ ท่านมีประวัติการสร้างบารมีที่น่าสนใจมาก เรื่องของท่านมีอยู่ว่า

* ในยุคของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่า โกนาคมนะ ทรงอุบัติขึ้น ในยุคสมัยนั้น คนมีอายุยืนถึง ๓๐,๐๐๐ ปี พระองค์ทรงได้ประกาศพระสัทธรรมไปยังแว่นแคว้นต่างๆ ทั่วชมพูทวีป ทำให้มนุษย์ผู้ที่มีบารมีเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์กันมากมาย ในสมัยนั้น พระเถรีนี้ได้เกิดเป็นกุลธิดาอยู่ในตระกูลหนึ่ง แรกเริ่มเดิมทีก็เป็นคนที่ชอบสนุกสนานร่าเริงไปตามประสาของชาวโลกทั่วไป ไม่ได้คิดถึงการสั่งสมบุญใด ไม่เคยที่จะคิดถึงชีวิตในปรโลก คิดเพียงชีวิตในปัจจุบันเท่านั้น


จนกระทั่งวันหนึ่ง ได้รับฟังถึงกิตติศัพท์ที่ดีงามของพระบรมศาสดา ว่า พระองค์เป็นพระอรหันต์ แสดงธรรมได้ไพเราะทั้งเบื้องต้น ท่ามกลาง และเบื้องปลาย ใครก็ตามที่ได้เข้าเฝ้า ได้ฟังธรรม ได้สร้างบารมีกับพระพุทธองค์ท่าน ชีวิตจะมีแต่ความเจริญรุ่งเรือง กุลธิดาท่านนี้พอได้ฟังอย่างนี้ก็คิดว่า สิ่งที่ชาวเมืองพูดกันน่าจะมีที่มาที่ไป เขาคงไม่พูดกันลอยๆ เป็นแน่ แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม เราก็ยังไม่สมควรที่จะปลงใจเชื่อ เราควรที่จะหาโอกาสพิสูจน์ด้วยตาและหูทั้งสองของเรา


เมื่อคิดอย่างนี้ จึงได้แต่รอคอยที่จะเข้าเฝ้าเพื่อฟังธรรมจากพระบรมศาสดา จนกระทั่งวันแห่งความทรงจำอีกวันหนึ่งของเธอก็มาถึง เมื่อพระบรมศาสดาโกนาคมนะ ได้เสด็จมาประกาศธรรมที่เมืองที่นางอาศัยอยู่ ชาวเมืองทั้งหลายได้พากันไปเข้าเฝ้าเพื่อฟังธรรม กุลธิดาท่านนี้ได้เข้าไปเฝ้าพระบรมศาสดาพร้อมกับมหาชนเหมือนกัน เมื่อสายตาแลเห็นพระมหาปุริสลักษณะที่งดงามน่าเลื่อมใส หัวใจของกุลธิดาก็เกิดความเลื่อมใสขึ้นมาทันที


นางคิดว่า พระผู้มีพระภาคเจ้านี้ทรงน่าเลื่อมใสยิ่งนัก เราจะต้องสร้างบุญใหญ่กับพระองค์ท่านให้ได้ เธอแอบคิดอย่างนี้อยู่ในใจ เพียงแค่พบกันครั้งแรกเท่านั้น ครั้นหลังจากฟังธรรมแล้ว ความเลื่อมใสที่มีอยู่เป็นทุนเดิมก็ยิ่งเพิ่มพูนทับทวีมากขึ้น พระกระแสเสียงที่พระองค์ทรงแสดงธรรม ได้ยังใจของเธอให้สงบเย็น ความรุ่มร้อนกระวนกระวายก็หายไป เหมือนได้ดื่มน้ำอมฤต เธอได้ตระหนักเห็นคุณค่าของการให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา จึงตั้งใจมั่นว่า


เมื่อเราฟังธรรมจากพระโอษฐ์แล้ว เวลาชีวิตอันน้อยนิดของเรา ควรที่จะได้สร้างบุญใหญ่สักครั้ง ในยามที่เนื้อนาบุญยังมีพระชนม์ชีพอยู่ เราจะทำบุญใหญ่อย่างไรดีหนอ เธอคิดไปถึงว่าจะสร้างบุญพิเศษอย่างไรดี จึงได้ตัดสินใจที่จะบูชาพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยการสร้างมณฑป เมื่อตัดสินใจแล้ว จึงทูลอาราธนานิมนต์พระศาสดาไว้ล่วงหน้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์อยากจะได้บุญใหญ่กับพระผู้มีพระภาคเจ้า ขออาราธนาพระผู้มีพระภาคเจ้าได้เสด็จไปโปรดที่บ้านด้วยเถิด


พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรับด้วยอาการดุษฎี หลังจากที่กุลธิดาฟังธรรมในวันนั้น พอกลับไปถึงที่บ้าน ในวันรุ่งขึ้นก็สั่งให้คนสร้างมณฑปด้วยไม้ ลาดด้วยทรายที่ละเอียด ผูกเพดานข้างบนอย่างสวยงามประณีต เตรียมบูชาด้วยของหอม และดอกไม้ที่สวยงาม เมื่อตกแต่งสถานที่เรียบร้อยแล้ว จึงส่งคนให้ไปทูลนิมนต์พระบรมศาสดา พระบรมศาสดาได้เสด็จไปที่มณฑปนั้น ประทับนั่งบนอาสนะที่ปูลาดไว้ดีแล้ว กุลธิดาได้ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้า อังคาสด้วยของเคี้ยวของบริโภคอย่างประณีต


พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงอนุโมทนาแก่เธอแล้วเสด็จหลีกไป กุลธิดาหลังจากที่ทำบุญในวันนั้น ก็ยังสร้างบุญอยู่ตลอดอายุขัย ไม่มีวันใดที่ว่างจากการสร้างความดีเลย เพราะคิดว่า การที่มารู้เส้นทางที่ปลอดภัยจากอบายภูมิ ก็ควรตั้งใจสร้างทางบุญให้เต็มที่เต็มกำลัง นี่คิดอย่างนักสร้างบารมี จนกระทั่งหมดเวลาสิ้นอายุขัย ผลบุญได้ส่งให้ไปบังเกิดในเทวโลก สมบูรณ์ด้วยสมบัติทิพย์นานัปการ ท่องเที่ยวอยู่ในสุคติภูมิตลอด ๑ พุทธันดร


จนกระทั่งมาถึงสมัยของพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า กัสสปะ ได้บังเกิดในตระกูลคฤหบดี พอรู้เดียงสา บุญเก่าในตัวตักเตือน ทำให้เกิดธรรมสังเวชในสังสารวัฏ จึงบรรพชาอุปสมบทในพระศาสนา บวชเป็นภิกษุณีอยู่สองหมื่นปี แม้จะยังไม่ได้บรรลุธรรมอะไร เมื่อละจากโลกและไปบังเกิดในสวรรค์ เสวยสมบัติในสวรรค์ตลอด ๑ พุทธันดร จึงลงมาบังเกิดในตระกูลกษัตริย์มหาศาลในกรุงเวสาลี ในสมัยพุทธกาลนี้ คนทั้งหลายเรียกเธอว่า เถริกา เพราะมีรูปร่างแข็งแรงองอาจงดงาม


พอเธอเจริญวัย ได้ครองเรือนในตระกูลกษัตริย์ และมีศรัทธาในพระศาสนา ได้ฟังธรรมในคราวที่พระศาสดาเสด็จไปกรุงเวสาลี ต่อมาเธอได้ฟังธรรมในสำนักของพระมหาปชาบดีโคตมีเถรี เกิดความพอใจการบรรพชา จึงขอออกบวช แต่สามีไม่อนุญาตเพราะเกรงว่าภรรยาจะลำบาก บุญเก่าในตัวมาตักเตือน ทำให้เธอได้พิจารณาธรรมตามที่ได้ฟัง กำหนดรูปธรรมและนามธรรม ทำภาวนาอยู่ตลอดเวลาไม่ว่าจะยืน เดิน นั่งหรือนอน


อยู่มาวันหนึ่ง เมื่อเธอกำลังหุงหาอาหารอยู่ในครัวใหญ่ ได้เกิดเปลวไฟขึ้น เปลวไฟนั้นได้ทำให้ภาชนะทั้งหมดเกิดเสียงแตกเปรี๊ยะ เธอเห็นดังนั้นจึงยึดเป็นอารมณ์ ใคร่ครวญถึงความไม่เที่ยง จิตได้หยุดนิ่งไปตามลำดับ จนบรรลุธรรมเป็นพระอนาคามีบุคคล ตั้งแต่นั้นมาเธอไม่ได้ใช้เสื้อผ้าที่สวยงาม หรือเครื่องประดับแต่อย่างใด เพราะใจนั้นตกกระแสพระนิพพานแล้ว ไม่มีความปรารถนา อย่างชาวโลกทั่วๆ ไป สามีทราบเรื่องนี้ก็รู้ว่า เธอไม่เหมาะที่จะครองเรือนอีกต่อไป จึงอนุญาตให้เธอบวช ได้นำเธอไปบวชในสำนักของพระมหาปชาบดีโคตมี


เมื่อพระมหาปชาบดีโคตมีให้นางบรรพชาอุปสมบทแล้ว ก็พากันไปเข้าเฝ้าพระศาสดา พระศาสดาจึงตรัสว่า "ดูก่อนเถรี เธอจงเอาท่อนผ้าทำจีวรนุ่งห่ม แล้วพักผ่อนให้สบายเถิด เพราะราคะของเธอสงบแล้ว เหมือนผักดองแห้งอยู่ในหม้อ เมื่อเอาผักดองเจือน้ำขึ้นตั้งเคี่ยวบนเตา เมื่อน้ำยังมีอยู่ ผักดองนั้นย่อมเดือดพล่าน แต่เมื่อหมดน้ำ ผักดองย่อมสงบนิ่งฉันใด กามราคะในสันดานของเธอสงบแล้ว ท่านจงทำกิเลสแม้ที่เหลือให้หมดเถิด"


พอจบพระธรรมเทศนา พระเถรีได้บรรลุพระอรหัตพร้อมด้วยปฏิสัมภิทา ท่านได้ย้อนอดีตไปดูบุพกรรมของตัวท่านเอง และพบว่าการที่ท่านได้มหาสมบัติใหญ่ ได้บรรลุธรรมนี้ เป็นผลแห่งบุญที่ได้ทำไว้กับพระโกนาคมนสัมมาสัมพุทธเจ้า เรื่อยมาจนถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา และเกิดความซาบซึ้งว่า บุญนี้เป็นสิ่งที่ทุกๆ ชีวิตควรทำอย่างยิ่ง เพราะจะบันดาลความสุข และความสำเร็จในชีวิตได้ เพราะผลแห่งการสร้างบุญนี้ ไม่ได้ทอดทิ้งเราไปไหนเลย จะติดตามตัวเราไปตลอด คอยอุปถัมภ์ค้ำจุนให้เราได้สมปรารถนาในชีวิต เพราะฉะนั้นให้ตั้งใจสร้างบุญกันให้เต็มที่ บุญทุกบุญจะได้ตามติดเราไปทุกภพทุกชาติตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม

 

ประกาศเป็นที่แน่นอนแล้ว...
ผู้ร่วมบุญตามศรัทธาทุกท่าน รับ ไหมห้าสี ชนิดสวมคอ 1เส้น
ผู้ร่วมบุญ 300 บาท รับตะกรุดสาลิกาลิ้นทอง ทำจากแผ่นทองเหลืองยาว3เซ็น(มีสองร้อยดอก)พร้อมรูปถ่ายตาหลวงทอง ตอกโค๊ตนะ(พ่อหลวงพร จารปี2544)
ผู้ร่วมบุญ1200บาท รับ ตะกรุดโทนหัวใจนอโม ยาว6.5เซ็น เนื้อเงินรีดจากวงเวียนใหญ่ (มีห้าสิบหกดอก)พร้อมภาพตาหลวงทอง ถิรจิตโต ขนาดเล็กตอกโค๊ตนะ
ผู้ร่วมบุญ 2000บาท รับ ตะกรุดโทนเกราะเพชร ยาว12.5เซ็น(มีห้าสิบหกดอก) พร้อมภาพถ่ายตาหลวงทองตอกโค๊ตนะ
รายละเอียดได้โปรดสอบถามทางกระทู้และทางโทรศัพท์ ดังหมายเลขที่หน้า1

 

แหวนกันงู กันอสรพิษมีโค๊ตนะปัดตลอด(เสกกำหนดเป็นะปัดตลอด)บูชาสองร้อยบาท ดีแน่ดีจริงท้าให้พิสูจน์อำนาจคุณพระกำจัดภัยได้จริงแท้...โอ้ละพ่อ...การันตี

 

ตะกรุดเกราะเพชรตำรับเขาอ้อสายอาจารย์หมุนวัดเขาแดงเป็นตะกรุดที่มีอานุภาพในทางคุ้มครองป้องกันภัย ป้องกันศัตรุ ป้องกันคุณไสย ป้องกันศาตราวุธ มีตะกรุดเกราะเพชรพระพุทธเจ้าอยู่เหมือนมีกำแพงเพชรทั้งเจ็ดชั้นล้อมรอบตัวอยู่ แม้ศัตรูคิดจะทำร้ายก็ทำไม่ได้ นำมาให้ร่วมบุญสองพันบาทครับ ออกตัวแรง แต่ขลังแรงแคล้วคลาดเห็นคุณมีโค๊ต

 

นี่คือเรื่องจริง มิไช่ตำนานหรือคำบอกเล่า เป็นข้อมูลที่อยากถ่ายทอดสู่กันฟัง เพื่อให้ลูกศิษย์ลูกหาและผู้ศรัทธาตาหลวงทอง วัดหลักห้าได้รับรู้ว่า พระอภิญญา อาคมกล้า วิชาขลัง แม้สังขารไม่ดำรงอยู่ แต่คุณความดีของท่านยังสถิตในดวงใจของหลายๆคนจวบจนปัจจุบันนี้

หลายปีที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสรู้จักกับเซียนพระคนหนึ่ง คือ ลุงฉ่ำ(ขออนุญาตที่เอ่ยนาม) ซึ่งยังอยู่ที่ยะลา ใครก็ตามที่เล่นพระสายหลวงพ่อทวด ก็เชื่อว่าคงจะคุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดี ในฐานะ “ผู้ชำนาญ” คนหนึ่ง
ลุงฉ่ำ เป็นคนอัธยาศัยดี ทุกๆวันเขาจะเดินสายไปตามวัดต่างๆไปทำบุญหรือแวะไปสนทนาธรรมกับเกจิอาจารย์หลายรูปทั้งภาคเหนือ อีสาน ภาคใต้ หนึ่งในนั้นคือ ตาหลวงทองวัดหลักห้ายะลาที่เขารู้จักท่านก่อนบวชอีกด้วย..พระภิกษุผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบอายุยืนยาว 100 ปี หาง่ายที่ไหนกัน.....

ประมาณต้นปี พ.ศ. 2544 แกถามผมว่า “เธอรู้จักตาหลวงทองวัดหลักห้าใช่ไหม ” ผมก็บอกเขาไปว่า “รู้จัก มีอะไรหรือ” ตอนนั้นสงสัยอยู่เหมือนกันว่าถามทำไม เพราะตาหลวงทองน้อยคน น้อยคนนักที่จะรู้จักท่านในนามพระเกจิที่นักพระเครื่องเล่นหาคนที่หาท่านเป็นนักธรรมะเสียมาก....

ลุงฉ่ำบอกว่า ตาหลวงทองท่านเป็น พระคมในฝัก ท่านเป็นพระละกิเลสเหมือนพระทางอีสาน อย่าง...พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต พระอาจารย์เสาร์ กันตฺสีโล พระอาจารย์วัน อุตตโม หลวงปู่ขาว อนาลโย หลวงปู่แหวน สุจิณโน หลวงปู่สิม พุทธาจาโร พระอาจารย์สิงห์ ขันตยาคโม หลวงปู่ดุลย์ อตุโล หลวงปู่เทศก์ เทสรังสี หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ หลวงพ่อเกษม เขมโก ที่น่าประหลาดมากๆ คือ แก บอกว่า ครูบาอาจารย์ทางภาคกลางหลายรูป เคยพูดถึงตาหลวงทองไว้หลายครั้งว่า เป็นพระอริยสงฆ์รูปหนึ่งที่น่าเลื่อมใสและน่าศรัทธา พลังจิตแก่กล้ายิ่งนักและสำเร็จธรรมขั้นสูงด้วย ผมไม่อาจทราบว่าท่านสำเร็จธรรมขั้นใดเชื่อได้ว่าไม่ธรรมดาแน่นอน ทั้งหมดคือเรื่องราวที่อยากจะเล่าสู่กันฟังในวันนี้ ขอย้ำไม่ได้ต้องการให้งมงาย ผมเชื่อว่าทุกท่านมีวิจารณญาณเพียงพอในการรับข้อมูลเหล่านี้ ตาหลวง เก่งจริงไหม ดีจริงหรือไม่ ขลังแค่ไหน กาลเวลาจะพิสูจน์ให้เห็นกันเองครับ...

 

ไหม 5 สี และแหวนกันงู นอกจากจะใช้กันงูกัดแล้ว จะใช้กันอย่างอื่นได้อีกไหม เช่น กันหมากัด กันยุง, กันแมลงผึ้ง ต่อ แตนต่อย, กันตะขาบ, กันทาก, กันปลิงกัด เพราะเคยได้ยินคำพูดของคนโราณเก่าๆ เล่าว่า ของบางอย่างของพระเกจิยุคเก่าๆ บางอย่างจะมีอานุภาพนอกจากจะกันปืน กันมีด กันไม้แล้ว ยังสามารถกันเขี้ยว กันงาได้ทุกชนิด และใช้กันปลิงกันทากได้ด้วย ไม่ทราบว่า ของพระเกจิทางใต้ จะมีของที่ใช้กันสิ่งเหล่านี้ได้ไหม ตะกรุดโทนหัวใจนอโม และตะกรุดโทนเกราะเพชร พอจะมีอานุภาพคุ้มครองด้านนี้ด้วยไหม

 

ด้วยความเคารพครับว่า...ที่ทราบมาตะกรุด หรือเครื่องรางนั้นหากเชื่อจริงนั้นสามารถกันได้ แต่กันยุงกันเขี้ยวงา กันทาก กันผึ้ง ผมยังไม่เห็นครับแต่ผมเชื่อว่าพระที่ท่านผ่านการธุดงค์ทำจิตนั้นท่านฝ่าฟันสิ่งพวกนี้มาได้ด้วยศีล พระเกจิใต้นั้นท่านอยู่ท่ามกลางบริบทการเป็นอยู่ที่เอื้อต่อการฝึกจิตครับ แม้แต่ตัวผมเองเคยบวชและถูกพ่อท่านแจ้งวัดบาละส่งไปอยู่ที่พักสงฆ์เหมืองลาบูที่ยะหาที่ไม่มีไฟฟ้าเลยยอมรับครับว่า ใจพระหนุ่มมันแทบสลาย ความกลัว ความเกรง ความอยากมันปะทุในใจมันเกิดการร้อนรุ่มในใจเพราะทำใจไม่ได้ครับ...นั่นคือ มรสุมใจที่เกิดขึ้นครับ พระที่ผ่านการธุดงค์นั้นหากจิตท่านแข็งท่านจะผ่านสัตว์ร้ายได้ด้วยศีลด้วยปฏิปทา ครับ...พระพุทธศาสนาอาศัยการอ่านเป็นบันไดสู่ความเข้าใจธรรมได้แต่ต้องอาศัยการปฏิบัติเป็นพลังธรรมแท้จากจิตแธตุรู้ที่หลวงพ่อพุธว่านั่นเอง..ครับ ดังนั้นพระเครื่องเกจิใต้ก็รุ่นเก่าจึงขลังแต่ก็ไม่พ้นเวนพ้นกรรมเหมือนกันครับ....
ผมเชื่อครับสื่อโทรทัศน์ หนังสือดารา สื่อเนตทำให้พระจิตตกได้เหมือนประเทศภูฏานที่เริ่มมีทีวีก็เริ่มมีปัญหาทุศีลให้เห็น พระสมัยใหม่จึงยากที่ละกามกิเลสสู่ธรรมได้ง่ายๆ...หากละกามกิเลสความชอบขาวๆอวบๆได้ล่ะจิตแกร่งมาอีกขั้นนั่นหมายถึงมีศีลป้องกันใจตัวเองได้...เชื่อไหมครับว่าพระหลวงตา พระหลวงปู่ตามวัดบ้านนอก ดูเหมือนไม่มีความรู้แต่ท่านอาจจะมีจิตวิสุทธิ์มีความเป็นพระมากกว่าเกจิอวดอุตรินอนแอร์ก็ได้...ด้วยความเคารพครับ
ต้องขออภัยที่อาจพาดพิงไปตามยุคสมัยครับผม...

 

ผมเคยเห็นพระเกจิบางรูปท่านถูกทากกัดเลือหยดแหมะๆแต่ถูกโจรแทงไม่เข้าก็แปลก อยากทราบว่าเป็นรูปใดผมไม่อาจบอกได้แต่ท่านศีลดีมากครับ....ศีลคือเครื่องป้องกันทุกอย่างที่พาลงอบายครับ และศีลนั่นแลที่ทำให้ท่านรอดตาย คาถาอาคมคือเครื่องประกอบเท่านั้นครับ..คติส่วนตัวผมเชื่ออย่างนี้ครับ...

 

มิว่าฆราวาสหรือนักบวชจิตบริสุทธิ์มีศีลมีธรรมดูตัวเองมากๆครับผมเองดูตัวเองทุกวันพบว่ายังชั่วล้านเปอร์เซ็นต์ครับ มิอาจเทียบทันที่จะเป็นคนใกล้ตัวตาหลวงทองวัดหลักห้าได้เลยครับ...สู้อาจารย์ไม่ได้แม้แต่จะคิดครับ...ท่านดูพระเนื้อนาบุญดูง่ายๆครับ ท่านอยู่ทางโลกมากไปไหมถ้าท่านใฝ่ไปทางนั้นถอยให้ห่างผมคลุกับดงขมิ้นมานานพอจะทราบบ้างครับ...แถวยะลาบ้านผมพระเถระกะโมงกะแมงเริ่มมีให้ชาวบ้านถอยห่างแล้วครับ...กราบพ่อกราบแม่พระแท้ของลูกดีกว่าเนอะครับ....

 

สายพระอาจารย์มั่นเคร่งมากแต่ต้องแล้วแต่ความศรัทธานะครับ...อยู่ทีเราอย่าไปอะไรมากผมเองเปิดกะทู้นำพระออกให้บูชาบอกตรงๆว่าเป็นครั้งแรกละอายใจเหมือนกันแต่จำเป็นต้องบอกบุญบ้างเพื่อบำรุงส่วนหนึ่งของพระศาสนาครับ ด้วยความเคารพท่านอาจารย์ทิมวัดช้างให้ท่านละอายที่จะขายเศษปูนเศษอิฐแก่โยมแต่อาจารย์นองกับเจ้าคุณเนื่องท่านให้เหตุผลว่า...เรามิได้ขายแต่เราเจตนาสร้างกุศลแท้จริงๆจะไปเกรงปะไรอาจารย์...พระหลวงพ่อทวดรุ่นพัฒนาสร้างโบสถ์วัดช้างให้จึงเกิดขึ้นครับ..

 

พระหลวงพ่อทวดที่ว่านั้นคือพระหลวงพ่อทวดปี2497ที่เป็นตำนานในภายหลังครับ...ด้วยความเคารพ...(ก่อนหน้านี้อาจารย์ อาจารย์นอง ท่านเจ้าคุณเนื่อง พากันไปขอบูชาพระสมเด็จจากหลวงปู่นาคมาให้เช่าบูชากัน...แต่อาจารย์นองท่านว่ากลับบ้านเราเถอะอาจารย์ว่านยาที่บ้านเรามีเยอะเราทำกันเองก็ได้ พระหลวงพ่อทวดจึงเกิดขึ้น...ท่านเชื่อไหมว่า ตาหลวงทองท่านเชิญอาจารย์ทิมมาเสกพระที่วัดหลักห้าตอนนั้นยังเป็นแค่สำนักสงฆ์หลักห้าอาจารย์ทิมท่านไม่อาปัจจัยสักบาทเดียวท่านช่วยกันและกันแท้ๆครับ....ด้วยความเคารพ

 

ท่านเชื่อไหมรับผม ทุกวันนี้ลดน้อยลงแต่ก็ยังขลังศักดิ์สิทธิ์แม้ขี้เทียนตรงสถูปยังขลังว่า...วัดช้างให้เวลาเสกพระนั้นขึงสายสิญจน์กันทั้งวัดเสกกันทุกเดือนครับ เสกกันภายในวัดของที่ผมช่วยทำช่วยดำเนินการทำแบบกันเองมันส์ๆครับ เพราะเมื่อก่อนเสกพระกันบ่อยทุกวันนี้ลดน้อยลงแต่ก็ยังขลังศักดิ์สิทธิ์แม้ขี้เทียนตรงสถูปหลวงพ่อทวดยังขลังเล่าว่า.ลูกอมอาจารย์ทิมที่เป็นข้เทียนขลังมากครับ กันงูได้ด้วยแต่กันกิเลสไม่ได้แฮ่ๆๆๆๆ...

 

ปี2536ที่วัดหลักห้าสร้างพระรุ่นสร้างโบสถ์ มีพระสมเด็จพิมพ์หนึ่งที่พ่อหลวงพรท่านสร้างและทำกันเอง...เรียกว่า พระสมเด็จกระดานผี เพราะท่านสร้างจากผงกระดูกคนตายวันเสาร์เผาวันอังคารท่านว่าอย่างนั้นครับ ผมได้กับเขาด้วยนับดูสามสิบสององค์(ต้องขออนุญาตญาติตาหลวงก่อนว่าจะให้ทำบุญดีไหมครับ ขออนุญาตบอกบุญนะครับผม) เป็นสมเด็จแบบสมเด็จเผ่าน่ะครับ เสกที่วัดทรายขาว ปัตตานี อาจารย์นองอนุญาตให้เสก ตาหลวงทองก็ไปนั่งปรกกับเขาด้วย ท่านว่าไปเป็นหางเครื่องเขาว่าแล้วท่านก็หัวเราะสบายใจ...

 

พระสมเด็จดังกล่าวผมจำได้ว่าพ่อหลวงพรท่านตากบนฝาโลงไม่ได้มีเคล็ดอะไรหรอกครับท่านหาที่ตากไม่ได้ พระรุ่นนี้มีเพียงห้าสิบกว่าองค์เท่านั้น เฮี้ยนเอาเรื่องเพราะทำจากกระดูกจริงๆ...เมื่อก่อนมีศูนย์พระที่รังสิตจำหน่ายเหมือนกันครับ มีพิมพ์พระปิดตา พระนางพญาด้วย ท่านว่าขลังเป็นพิเศษตาหลวงทองเสกญัติ พ่อหลวงพรเสกอาการวัตตาสูตร เสกบทวิปัสสนา...ให้พระมีชีวิตจิตใจตามโบราณสอนกันมาครับ...พระนี้เจ้าของร้านทอง ร้านวิรัตน์ขอเช่าผมผมไม่ขาย มาวันนี้จะขายแล้วจะหาเงินสร้างมณฑปถ่มน้ำลายรดหน้าตัวเองซะแล้วผม...พุทโธพุทโธ่..พ่อแม่รักษา...

 

เคยได้ยินเกี่ยวกับพระสมเด็จ หรือพระขุนแผน ของหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ มีอยู่รุ่นหนึ่งเหมือนกัน ที่ทำจากผงอาถรรพณ์คล้ายๆ กันแบบนี้ ถ้านำไปตากที่อื่นๆ พระจะไม่แห้ง หรือไม่ก็แตกหักเสียหายหมด หลวงปู่ทิมท่านจึงแนะให้นำไปตากบนไม้ฝาโลงผี พระจึงจะแห้งสนิทดี และก็ไม่แตกหักเสียหายด้วย ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่แปลกมากอยู่เหมือนกัน

 

ถ้าจะออกให้ทำบุญ และราคาไม่แรงมากเกินไป ก็อยากจะร่วมบุญด้วยสักองค์สององค์ เพราะอยากจะได้ของอาถรรพณ์ที่ว่าแรงๆ ว่าจะเป็นแบบเดียวกันกับพระผงกระดูกผี (พรายอชิโต ) ของหลวงพ่อเจิม วัดหอยรากไหม เชื่อว่าหลวงพ่อนอง หรือตาหลวงทอง ท่านคงควบคุมกำกับมาดีแล้ว คงจะไม่เกิดโทษ

 

ด้วยความเคารพครับ ผมจึงบอกไปตามที่สัมผัสมาแต่ผมเคยสอบถามตาหลวงท่านว่า...ดีจะได้ให้เขาได้บุญสร้างพระได้กุศลมากเป็นพุทธานุสติครับ...พระสมเด็จรุ่นดังกล่าวพ่อหลวงพรท่านแอบไม่ให้ตาหลวงทราบแต่ตาหลวงก็มีสัมผัสธาตุรู้ดังที่ท่านกล่าวลอยๆว่า....ผงผีอัฐิคนนี่ขลังดีเหมือนกันสอนให้เรารู้ว่าที่สุดเราทุกคนก็จะเป็นผงละเอียดมหาจุลไม่มีใครรักษาร่างกายไว้ได้เลย..เออดีสอนธรรมคนไปด้วยดีๆๆๆๆขลังๆๆๆๆ...กล่าวถึงวันวานแล้วรู้สึกนึกถึงท่านครับ ....

 

ว่างๆจะลงรูปให้ท่านดูครับ ท่านครับผมจะถวายครับให้ท่านผมจะให้น้องเขาส่งไปให้จะส่งไปหนึ่งองค์พร้อมลูกแก้วสารพัดนึกอาจารย์ทองวัดสำเภาเชยครับ ท่านไม่ต้องโอนปัจจัยนะครับผมส่งไปให้แค่ท่านโมทนาผมและคณะก็ปีติครับ จากใจครับท่าน...

 

พระสมเด็จดังกล่าวผมจำได้ว่าพ่อหลวงพรท่านทำเององค์เดียวแล้วมอบให้เด็กไปตากที่กระดานโลงตอนสองทุ่มกว่าๆตอนนั้นกุฏิเจ้าอาวาสวัดหลักห้ายังเป็นไม้เก่าๆ ยามดึกดื่นอากาศเย็นย่ำชวนง่วงแต่เด็กๆมันไม่ง่วงครับเพราะทันใดที่พ่อหลวงพรใช้ให้ไปตากพระยามรัตติกาล...เด็กๆจะพลางบ่นกันอื้ออึง...เจ้าไขมันบอกกับผมพี่หลวงผมเจอผี...