ใครเคยเจอผีแบบ จะจะ บ้าง ?

ผมเองเคยเจอแต่แค่ผ่าน ๆ ไม่สามารถสรุปได้ว่าเป็นผี ได้อย่างไงก็ดี คนยังหน้ากลัวกว่าผีอีกครับ ผมถึงไม่กลัวผี คบผียังดีกว่าคบคนพาล

 

เคยเจอหลายครั้ง ตั้งแต่เด็ก จนมาทำงาน ก็มีกลัว บ้าง ไม่กลัวบ้าง แล้ว แต่เหตุการณ์ โดยเฉพาะตอนไปทำงานที่เพชรบุรี ตรงที่ปลูกบ้านพักนั้น เป็นป่าช้าเก่า แต่เดิม เรา ก็ไม่รู้ รู้แต่ว่า มีบางอย่าง มาเตือนมาหา อยู่หลายครั้ง รู้สึกว่าท่านคุ้มครองเรา จนกระทั้ง มีคนที่อยู่ก่อนมาถามว่า อยู่บ้านหลังนี้ เคยเจออะไรมั้ย คนก่อน ๆ เค้าอยู่กันไม่ได้ เราก็ อืม ( เคยเจอ บ่อยมาก ) แต่ ก็บอกเค้าไปว่า ไม่มีอะไร แต่จริง ๆ เค้ามาให้เราเห็น ทั้ง ผู้หญิง ผู้ชาย ทั้งเด็กด้วย เดินผ่านประตูห้อง ที่เรานอนอยู่เข้าห้อง โดยที่ ประตูห้องปิดอยู่ ไม่รู้ว่า ผีหรือเปล่า แต่ ณ ที่นั้นความรู้สึกไม่ได้กลัว แต่ทีอื่น ๆ กลัวนะ บางครั้ง นั่งรถไป ตอนดึกๆ เห็นผู้่ชายจูงจักรยาน อยุ่ข้างหน้า พอมาใกล้ ๆ หายไปแล้ว มาถึงจุดนี้ เราก็นึกในใจว่าต่างคนต่างอยุ่นะ แล้วก็อุทิศส่วนกุศลให้เค้าด้วย
แต่ที่จำติดตา และ กลัว มาทุกวันนี้ คือ ตอนเป็นเด็ก ไม่รุ้จักว่า ผีหรือวิญญานเป็นอย่างไร แถวบ้าน จะมีสุสานของคนจีน ที่บ้าน จะเป็นชนบท เป็นทุ่งนา แล้วที่สุสาน นั้นก็เป็นเนินปลวก แม่ใช้ไปซื้อของก็เดินตามคันนา แล้ว ก็ต้องผ่่านสุสานนั้นประจำ จนกระทังวันนั้นเกือบ 6 โมงไปซื้อของให้แม่ตามเคย ขากลับ ก็เห็นชายแก่คนนึงใส่ชุดขาวทั้งตัว นั้งอยุ่ ที่เนินดินสุสานนั้น เราก็เอ๊ะ คนแก่ที่ไหน มานั่งอยุ่นี่ ทำไม ไม่กลับบ้าน พอเรากลับถึงบ้านก็เล่าให้พ่อแม่ฟัง เค้าก็ไม่บอก เพราะว่า เราจะกลัว จนสุดท้าย ไม่นานต่อมา แม่ก็เผลอบอก บรือส์ เจอผีเต็ม ๆ ตั้งแต่ที่รู้ก็ไม่กล้าผ่านอีกเลย ใครใช้ ก็ไม่กล้า ไปอีกแล้ว ไม่เอา ไม่เอา ก็กลัว สิ่ รับรองได้ว่าที่เล่ามาเป็นเรื่องจริง ที่เกิดขึ้น กับเรา บางส่วน จบนะวันหน้า จะมาเล่า ใหม่ สวัสดีค่ะ

 

ผียังไม่เคยเจอ ครับ

แต่ถ้าเป็นความรู้สึกแปลก ๆ ก็มีบ้าง

อย่างเช่นเวลาเดินเข้าไปในป่าช้าเก่าหลังวัดบ้างแห่งที่อยู่ไกลบ้านไกลคน บางแห่งเมื่อเดินเข้าไปแล้วจะมีความรู้สึกเหมือนอึดอัดครับ มันจะเป็นความรู้สึกแปลกกว่าเวลาอยู่บ้านหรืออยู่ในเมือง

ในป่ารกทึบของสำนักสงฆ์บางแห่งก็มีครับ

ส่วนใหญ่จะเป็นบริเวณป่าเสียมากกว่า

อันนี้เขาบอกกันเป็นภาษาปากว่า จิตแรง ถ้าเดินไปบริเวณไหนแล้ว บริเวณนั้นมีความรู้สึกแปลกกว่าปกติ เขาจะบอกกันว่า บริเวณนี้จิตแรง แต่ไม่รู้ว่าเป็นจิตประเภทไหนครับ

ใครอยากสัมผัสเรื่องประเภทนี้มีคนแนะนำมาครับ ว่าให้ปฏิบัติดังนี้

ปฏิบัติอสุภะกรรมฐานให้บ่อยครั้ง อสุภะกรรมฐานมี 10 แบบ ไปหาดูกันเองครับ

เมื่อฝึกได้บ่อยครั้งแล้ว ให้ไปนั่งสมาธิในป่าคนเดียวครับ เอามุ้งกันยุงไปด้วยเวลากลางคืนยุงจะได้ไม่กัด ( ต้องไปคนเดียวเท่านั้น )

ป่าช้าที่ควรไปฝึกกรรมฐานควรเป็นป่าช้าของสำนักสงฆ์ครับ เอาแบบที่อยู่ห่างไกลเมืองห่างไกลผู้คนเลย ยิ่งเป็นป่าช้าที่ประวัติแบบว่า เคยเป็นที่ใช้ประหารนักโทษมาก่อน หรือเคยเป็นสนามรบมาก่อน ยิ่งดี เขาว่าจิตตกค้างเก่านั้นแรงนัก

อย่าลืมบทกรวดน้ำ อิมินา ด้วยครับ ถ้ามี บท กะระณียะเมตตะสุตตัง ด้วยก็ดีครับ

ข้อควรระวังครับ วิธีปฏิบัติดังกล่าวมานี้

เคยมีคนสติแตกเกือบเป็นบ้ามาหลายรายแล้ว บางคนเป็นไข้ไปหลายวันเลยครับ

เจอแบบนี้ บอกไม่ถูกเลยว่าผีมีจริงหรือเปล่า แต่เชื่อไว้ก่อนก็ไม่เสียหายอะไร ครับ

 

ตอนกลัวผี กลับเจอผี ตอนนี้ไม่กลัว ผีไม่ให้เจอ ........

ตอนที่ยังเด็กอยู่ประมาณ ป.2 ได้ เจอตรงหัวโค้งของถนน ประมาณบ่ายสามโมง เดินมาหาเราโดยที่ กลางลำตัวมีดาบแทงทะลุ ท้องจากข้างหลังมาข้างหน้า ใส้ทะลักออกมา แต่หน้าตาดี แล้วเดินเข้ามาหา พูดว่า หนีแม่มาเหรอ หนีแม่มาเหรอ ผมก็เดินถอยหลังจนล้มไป คลานถอยหลัง ร้องไห้ไป ก็เรียกให้คนช่วย ซึ่งตรงนั้นเป็นป้ายรถเมล์ มองไปไม่เห็นมีใครหันมามองผมสักคนเดียว จนตัวลงจากฟุตบาทไปอยู่บนถนนแล้ว ซึ่งตรงนั้นเป็นหัวโค้งถ้ารถมาคงถูกชนเพราะมองไม่เห็น เมื่อไม่มีใครช่วยได้แล้ว ก็เลยร้องเรียกแม่ ปรากฏว่า อึดใจเดียว พ่อแม่ พี่น้อง วิ่งมาทั้งบ้านเลย แล้วก็มาอุ้มผมขึ้นมาจากถนน แล้วก็ต่อว่าคนแถวป้ายรถเมล์ว่าทำไมไม่ช่วยเด็กบนถนน เค้าบอกว่า เห็นผมนั่งเล่นอยู่ริมถนนเป็นปกติ มันน่าแปลกมาก ที่สำคัญบ้านผมอยู่ห่างจากจุดนั้นกว่า 100 เมตรและมองไม่เห็นผมเพราะผมเลยทางโค้งมาแล้ว แต่ทั้งบ้านได้ยินผมร้องให้ช่วย และที่สำคัญคือจุดนั้นที่ผมลงถนน มีเด็ก ๆ วิ่งให้รถชนตายบ่อยมาก จุดนี้อยู่ตรงข้าม โรงพักดุสิต เส้นที่ไปวัดสุคันธาราม ตรงสามแยกพอดี

อย่างนี้เรียกว่า เจอ จะ จะ หรือ เปล่า ????

อีกอย่างจุดนี้ก่อนเกิดเรื่องนี้ ผมวิ่งข้ามถนน พอไปถึงกลางถนน ผมถูกอะไรดึงไว้ไม่รู้เหมือนมีกำแพงกันอยู่ทำให้ผมติดอยู่กลางถนน แล้วก็มีรถวิ่งมาทับเท้าข้างที่อยู่ข้างหน้าแต่ผมไม่เป็นอะไรแต่โคนขับรถว่าเกือบถูกชนตายไปแล้ว ตอนนั้นมีเหรียญของหลางปู่แหวนลงยา องค์เดียวเท่านั้นครับ คิดว่าท่านช่วยดึงไว้ จุดที่เจอผีนี่แหละจุดเดียวกัน

 

o/ เคยเจออยู่ครั้งหนึ่งครับ สมัยนั้นเรียนอยู่ ม.6 ครับ เจอจังๆ เลยครับ ตอนแรกทีเจอ ไม่ได้คิดว่าเป็น จิตวิญญาณ แต่อย่างใด ตอนหลัง ถึงได้ทราบครับ พอรู้งี้ อึ้งไปเลยครับ แต่ ตอนนั้นที่เจอ รู้สึกว่า พอได้เจอแล้วมีโชคตามมาด้วยล่ะครับ

 

ผีจะจะ

เคยเห็นเป็นลางแต่ไม่เคยเจอจะแต่เคยคิดว่าอยากเจอเพราะอยากร้ว่าเขาต้องการอะไร และอยากถามเขาและก็มีเรื่องที่จะคุยกับเขาแต่เราอยู่คนละโลกกัน ขออนุโมทนานะคะ(ping) (ping) (ping)

 

(b-glass) (b-glass)

ใช่หอ 3 หรือ 4 ชายหรือเปล่า

สงสัยจะอ่านหนังสือจนเบลอ เห็นอะไรแปลกบ่อย

ผีที่คุณเจอไม่น่ากลัวหรอก ผีขนุนหอ 3 ชายน่ากลัวกว่าอีก
ยิ่งเวลาไฟดับ ต้องรีบหลบใต้เตียง หรือต้องรีบแอบข้างฝา
เพราะเดี๋ยวผีขนุนมันบุกเข้าห้องมา แล้วจาเสียใจ
(555) (555) (555) (555)

 

55555555555555555

[bw-cry]555555555555555

 

เราเคยเห็นเป็นตัวเลย แบบนั่งอยู่บนกองฟอนที่เขากำลังเผาร่างของผู้ตายอยู่
ก็มี อยู่ในตู้ลำโพงขนาดใหญ่ก็มีมีแต่หัวหน้าเขียวตาโต ในป่าในเขาที่เราเที่ยวธุดงคิ์ไปนั้นก้คยเห็นนะ ช้างตายแต่วิญญาณกล่ายเป็นรูปร่างเหมือนคนก้เคยเห็นอยู่ชายแดนไทยเขมร มันร้องเสียงหวีดเลยหละ และอีหลายครั้งที่เราเห็น นี่ห็นแบบจะๆด้วยตาเปล่าวเลยทีเดียว สาธุ

 

ตอนเด็กๆ จะเห็นบ่อยมาก แว้ปๆ เหมือนภาพลวงตา

แต่ที่จะๆ คือ ตอนนั้น อยู่ประถมคะ
ชอบนอนอ่านหนังสือ(การ์ตูน)จนดึก

สมัยนั้นที่บ้านยังไม่มีมุ้งลวด กางมุ้งนอน
แล้ว ตอนนั้นเวลาประมาณ ตี 2 คะ

อยู่ๆ ก็มีเหมือนหน้าใครก็ไม่รู้ ยื่นเข้ามาจากด้านนอก
เราเลย ปา หนังสือการ์ตูนใส่ แล้ว บอกว่า

ไปเลย ไม่ต้องมายุ่ง

ก็แปลกใจเหมือนกันคะ ว่าทำไมถึงไม่กลัว
ถ้าตอนนี้เจออาจวิ่งป่าราบไปแย้วว กึ๋ยๆๆ

 

เคยเห็นมา3ครั้งครับ
ครั้งแรก ตอนเดินกลับบ้านประมาณสี่ทุ่ม เห็นเป็นลูกไฟสีขาวนวลขนาดเท่าลูกฟุตบอลลอยสูงอยู่ระดับเสาไฟฟ้า (อันนี้ไม่แน่ใจว่าเป็นผีป่าวนะ) เพราะดวงไฟดวงนี้ลอยช้าๆ ขึ้นๆ ลงๆ เห็นอยู่นานแต่ไม่ได้เดินตามไปดูว่าดวงไฟลอยไปถึงไหน

ครั้งที่สอง เห็นเป็นกลุ่มควันสีขาวลอยผ่านหน้าไป เดี๋ยวเดียวแล้วก็หายไป

ครั้งที่สาม อันนี้เล่นเกมส์วัดใจกันกับเพื่อน5คน เดินขึ้นเขากะทะตอนกลางคืน อาศัยแสงจันทร์สลัวๆส่องทาง มีคนเล่าว่าเคยมีคนเห็นผีบนเขาลูกนี้ บนเขามีบ้านร้างอยู่ พวกเราก็ต้องเดินผ่านบ้านร้างหลังนั้นด้วย แล้วบังเอิญตอนขากลับผมเห็นเป็นเงาคนสีดำลอยผ่านหน้าไป กับเพื่อนอีกคน เราต่างคนต่างมองหน้ากัน เป็นอันว่ารู้กัน แต่เพื่อนอีก3คนไม่เห็น ก็ยังเดินกันปกติลงเขาถึงที่พัก

 

***ส่วนตัวผมเอง ตอนนั้นเวลาประมาณ ตี 1 กว่าๆ ผมออกจากหอเพื่อนกำลังขับรถกลับบ้านมาทางซอยข้างวัด ในขณะที่แสงไฟริมถนนมีพอลิบหลี่ ผมเห็น ผู้หญิงอยู่ข้างทางผมยาวหน้าขาว สวยด้วยนะ เขาจ้องมองผมขณะที่กำลังขับผ่าน ผมเองไม่ได้ให้ความสนใจเท่าไรเพราะตอนนั้นอากาศหนาวมากและง่วงนอนมากเพราะดื่มกับเพื่อนมาพอประมาณ แต่ด้วยความเอะใจที่ว่าผู้หญิงทางใหนจะมาเดินอยู่ข้างทางคนเดียว ย้ำ..! คนเดียว บนถนนในซอยที่ไม่ค่อยมีสุนัขแม้ตัว เดินผ่าน ช่วงเวลา ตี 1 ด้วย พอรู้สึกอย่างนี้ ผมก็หันกลับไปมองผู้หญิงคนนี้นที่ผมขับรถผ่านไป เมื่อเสี้ยว วินาที นี้เอง ก็ไม่เจอเขาแล้ว หละ นะ ว้า...
:'( ผมคงไม่ได้มีวาสนาได้เห็นใบหน้าอันงดงามนั้นแล้ว ไม่รู้ว่าเธอหายไปใหนแล้ว ผมไม่รู้จะคิดอย่างไร บิดคันเร่งแบบไม่คิดชีวิตเลย เพื่อรีบกลับบ้านไปนอน พอถึงบ้านก็เลยไปถามยายว่าวันนี้วันพระใหม ยายตอบว่าใช่ ผมเลยไม่พูดไรต่อได้แต่เข้าห้องแล้วกราบพระนอนเลยครับ

"ผมเองไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร แล้วท่านผู้อ่านพอจะช่วยตอบผมได้ใหมว่าผู้หญิงคนนั้นเขาเป็นใครกันแน่"

 

เว็ปhttp://www.shockfmonline.com/ อะหลายคนอาจ จะ รู้จักแล้วนะ ครับ (เว็บผี

 

ตัวเองเคยเห็นแบบว่าลาง ๆ ยังไม่ค่อยตื่นเต้น แต่คนบ้านตรงข้ามเจอจะ ๆ คิดว่าพี่เค้าคงไม่โกหกเพราะเค้าเล่าบ่อยมาก
เรื่องที่ 1.โดนขมขื่นและโดนฆ่าในบ้าน (หลายคนในหมู่บ้านประสบแต่ได้ยินผู้หญิงร้องไห้และหวีดร้อง)แต่พี่บ้านตรงข้ามเธอบอกว่าเธอเห็นผู้หญิงมายืนอยู่หน้าบ้านเธอก็ออกมาคุยด้วย ผู้หญิงคนนั้นไม่พูดอะไร เธอก็ถามว่าบ้านอยู่ไหนเดียวพี่ไปส่ง แล้วก็พาผู้หญิงคนนั้นซ้อยท้ายจักรยานไปส่งถึงบ้าน (พี่เค้าเล่าให้ฟังตอนฉันมาอยู่ใหม่ ๆ ตอนเล่านี้ก็ปาไปเที่ยงคืนเห็นจะได้)
2.เปรตมาร้องปี๊ด ๆ หน้าบ้านประมาณตี3 เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเดือนที่แล้วนี่เองค่ะ พี่เค้าบอกว่าเค้ารีดผ้ารอแฟนเค้ากลับจากขับแท็กซี่ อยู่ ๆ ตาก็เหลือบไปเห็นขาบ้างหนึ่งซึ่งอยู่เบื้องหน้า พี่เค้าก็เดินมาที่หน้าต่าง ก็เห็นขาข้างหนึ่งอยู่หน้าบ้านพี่เค้า ส่วนอีกข้างหนึ่งอยู่หน้าบ้านดิฉัน เห็นผมสีขาวยาวถึงพื้นลักษณะเหมือนคนก้ม ๆ เงย ๆ แล้วเอามือลูบหน้าต่างบ้านพี่เค้า และบ้านดิฉัน เมื่อก้มก็เอามือกวาดพื้น ปากก็ร้องปี๊ด ๆ (พอเช้ามาฉันเปิดบ้านพี่เค้าก็เข้ามาหาทันทีแล้วเล่าเห็นการณ์เมื่อคืนให้ดิฉันฟัง ดิฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเปรตมาทำไม แต่ดิฉันมักจะสวดแผ่เมตตาก่อนนอนเสมอทั้งแผ่ให้สัตว์ทั้งหลาย และเปรต เปรตเลยมากวาดหน้าบ้านและประตูหน้าต่างให้หรือเปล่า แต่ที่รู้ ๆ ฉันนอนหลับไม่รู้เรื่องอะไรกับเค้าเลย หลับสนิทหนะ)

 

เคยเห็นเเต่ผีบ้านผีเรือนค่ะ เห็นจะๆด้วยตาเปล่า -*-

 

เคยเจอหลายครั้งในชีวิต แต่ช่วงหลังนี้ไม่ค่อยเจอแล้วค่ะ

ที่บ้านเก่าเราตอนนั้น อยู่กับแม่ 2 คน วันหนึ่งเรานอนกลางวันเพราะไม่ค่อยสบาย แม่ก็ไม่อยู่ อยู่บ้านคนเดียว เลยนอนที่โซฟารับแขกหลับกำลังสบาย มีความรู้สึกว่า มีคนมานั่งข้างๆ แล้วค่อยๆ ลูบมือเราไปมา จนเรารู้สึกตัวลืมตามามอง เห็นเป็นมือเหี่ยวๆ ของคนแก่ ลูบเรา ความรู้สึกตอนนั้นไม่กลัวเลย มันอบอุ่น เลยพูดไปว่า ขอนอนหน่อยไม่ค่อยสบาย แล้วเค้าก็ค่อยๆ หายไป

อีกวัน กลางดึกแม่เราท้องเสียปวดท้องอยู่ข้างล่าง เรากำลังหลับสบายมาก ได้ยินเสียงเรียกชื่อเราดังมาก จนเราตื่นวิ่งไปดูแม่ แม่ยังถามว่ารู้ได้ไงว่าลงมาเข้าห้องน้ำ เราเลยบอกว่ามีคนเรียก.....

อีกครั้งก่อนพี่ชายจะแยกบ้านไป เราชอบไปเล่นที่ห้องเค้าตอนกลางวัน ไม่มีใครอยู่บ้าน อยู่ๆ ประตูห้องพี่ชายเหมือนมีคนกำลังบิดและพยายามผลักเข้ามา เราตกใจมาก เปิดประตูพรวด วิ่งบันไดแบบไม่คิดชีวิตเลย ครั้งนั้นกลัวมากเพราะรู้แน่ว่าไม่ใช่คนแน่ๆ

ไปแล้วค่ะมีอีกเยอะ แต่ไว้ค่อยมาเล่าใหม่ ชะแว๊บ

 

เคยเห็น ครั้งแรกสมัยเรียน ตอนนั้นร่วมกิจกรรมกับทางสถาบันฯ กว่าจะเลิกประมาณ สองทุ่มได้ ทีนี้ต้องการจะเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ไฟยังไม่มีใครเปิดเลย ข้างนอกก็วุ่นวายกัน ไม่เปลี่ยนเครื่องแต่งตัวซะที เราก็จะรีบกลับ (อันนี้คือคิด)

พอคิดเสร็จ แป๊บเดียวเห็นผู้หญิง เหมือนนักศึกษาเราธรรมดานี่แหระ เดินเข้าไปในห้องเปิดไฟ และห้องนั้น พวกผู้หญิงจะเปลี่ยนเสื้อผ้ากันด้วย ไอ่เราด้วยความดีใจ มีคนเปิดไฟแล้ววุ้ย เดินตามเขาไปเฉยเลย แต่ก็เอะใจเหมือนกันทำไมไฟไม่เปิดซะที เขาคงหาไฟไม่เจอ ไปช่วยเขาหาละกัน (คิดอีก หุหุ)

พอเข้าไปถึงในห้องนั้น สรุป ไม่มีใครซักคน ห้องก็มืดมาก แถมกวาดตามองอีก ไม่เห็นใครแน่แล้ว เดินออกมาแทบไม่ทัน หุหุ มีต่อภาค 2 อิอิ

 

เรื่องนี้เกิด ขึ้นปีนี้ เดือน 2 วันที่ 28 เป็นวันโกณ (เข้าใจเลือกวันเนอะ)

วันอังคาร ก่อนหน้าวันโกณหนึ่งวัน เป็นวันฤกษ์ดีสำหรับตัวเอง ปฏิบัติธรรมแล้วไปถึงจุดหนึ่ง (อย่าหลายจุดเลยเนอะ อิอิ)

เอาละวันโกณ มาถึง ก็นอนบริกรรม พองหนอ ยุบหนอ จนหลับ แต่วันนี้พองยุบแล้วดิ่งเฉย เหมือนความฝัน เห็นรูปภาพเก่า ค่อย ๆ ลอยมาให้เห็นหน้าชัด ๆ เป็นผู้หญิง ประมาณ ยี่สิบกว่า ๆ ได้มั้ง หน้าคนสมัยเก่า เดาอายุยาก อย่าเดาเลย เดี๋ยวเขาจะมาว่าเอา ว่าเดาอายุเขาผิด จากนั้นก็รู้สึกตัวตื่น แบบตาโพลงตื่น (อ๊ะ ๆ ยังไม่เห็นอะไร)

นอนต่อ จับพองยุบต่อ แป๊บเดียว ก็ดิ่งอีกแล้ว แต่ดิ่งไปนานแค่ไหนไม่รู้ มารู้ตัวอีกที นอนหงาย เห็นคนมานั่งพับเพียบอยู่ทางด้านขวามือ ไม่เห็นหน้าเพราะมันมืดสลัว ๆ (ไม่แน่ใจว่าเห็นทางจิตรึเปล่า เพราะหลับไปกับพองยุบ) แล้วแถมเอามือมาค่อมเราไว้อีก ที่จำได้เสื้อขาว จะใส่กางเกงหรือผ้าถุงก็ไม่รู้ รู้แต่สีมอ ๆ ทึม ๆ หุหุ แต่ตอนนั้น ในความรู้สึกคือง่วงนอน รำคาญ เพราะตื่นมาทีตอนตาโพลง จะนอนซะหน่อย

เพิ่งมานึกเอะใจ ใครหว่า (ความรู้สึกมันช้าเนอะ จะกลัวหรือไม่กลัวกันแน่หว่า) ก็เลยอะ กลัวซะหน่อย สวดมนต์บทพุทธคุณ ในความรู้สึกว่าเขายังไม่ไป ก็เลยบอกไปในใจว่า พรุ่งนี้จะทำกรรมฐานให้ (พรุ่งนี้คือวันพระ) จากนั้นก็หลับไป

แต่ตอนตื่นมาเจือกกลัวซะนี่ ทีตอนเจอจริง ๆ ไม่กลัว จากนั้นหลังจากทำกรรมฐานให้เขา บอกให้เขาคอยรับด้วย ไม่เห็นเขาหรอก แต่รู้สึกว่าเขานั่งรอ พอบอกเขาแค่นี้ ขณะที่แผ่เมตตา มันซ่านแรงมากไปทั้งตัว เหมือนเขาตอบกลับว่าได้รับแล้ว แต่ตอนกลางคืนนี่จิ สงสัยเขามาขอบคุณ ตื่นมากลางดึกอีก เห็นแสงสีทองสวยเชียว คิดว่าได้แล้วหรอ(ได้บุญ) ดีแล้ว จากนั้นก็นอนต่อ

จากนั้นผ่านมาเป็นเดือน ก็อาการเดียวกัน เห็นรูปลอยมาอีก (สงสัยไปบอกต่อ ๆ กันไว้ จะมาให้เห็นรูปก่อน) พอเห็นแค่นี้ เลยบอกไปอีกพรุ่งนี้ทำกรรมฐานให้ แล้วนอนต่อ

แค่นี้อะ ที่เจอจั๋ง ๆ

 

เคยบางทีมาแต่เสียง บางทีโชว์มาในแบบคนรู้จักใกล้ชิด แบบจะจะก็มาตอนฝนตกหนักนั่งอยู่กับพ่อกับญาติ ไฟก็ดับแล้วคุณเธอก็โพล่เป็นผู้หญิงมีแสงสีเหลืองทองสว่างในตัวเองผ่านหน้าต่างไปเหมือนลอยๆมากกว่าเดิน เธอคนนั้นตอนผ่านเหมือนจะยิ้มน้อยๆให้เราพอเธอผ่านไปไฟก็มาพอดีแต่ไม่มีใครเห็นนอกจากเรา