ข้อความจากต่างมิติ-ก้าวกระโดดทางวิวัฒนาการครั้งยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติ ไปสู่มิติที่ 5

ก็เป็นสิทธิส่วนบุคคลของใครของมัน
ที่จะเลือกคิดบวก หรือ คิดลบเอาเองหนะนะครับ

ชอบแบบไหนก็เลือกเอาเองครับ
ชอบแบบไหน เชื่อแบบไหน
โลกแห่งความเป็นจริงที่เราจะได้สัมผัสและรับรู้
ก็จะเป็นไปในทำนองนั้นด้วย
เพราะว่าจักรวาลมีวิธีการที่จะสนองตอบ
ต่อความเชื่อของพวกเราเสมอ
ทุกๆคน ไม่ยกเว้นใครเลย
แม้ว่าแต่ละคน จะมีความเชื่อที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงก็ตาม
แต่จักรวาลก็สามารถจัดให้ได้ตามนั้นเสมอ

โดยส่วนตัว..ผมเชื่อแบบนั้นนะ..
...........................................

 

ให้อภัย ปล่อยมันไป ยินยอม

 

เริ่มง่วงนอน สวดมนต์ดีกว่าค่ะ
ปล.ขณะนี้้มีคนดูกระทู้อยู่22คน(เป็นสมาชิก11คน บุคคลทั่วไป11คน)ชอบตัวเลขอ่ะค่ะ

 

จุดประสงค์ ที่เขามาบอกคืออะไรเหรอครับ แล้วอยากได้ิอะไรกันทำไมถึงต้องทำตามเขา อันนี้อยากรู้เฉยๆ ขอบคุณครับ

 

ขอแชร์ความบังเอิญบ้างครับ
เมื่อสองวันก่อนผมก็ปวดหัวจนเซ็ง ตอนแรกคิดว่าขาด คาเฟอีน
ซดไป 2 ถ้วยซ้อน...ไม่หายแฮะ พาราซะ2 โอเช...
หนังตาขวาสั่นซะจนเพื่อนทัก เอาเข้าไป
อาการพวกนี้นานทีจะมีหน
หนอย..นี่มาพร้อมกันเลย อาการนี้เป็นตั้งแต่วันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์
นี่คิดว่าจะไปหาหมอนะเนี่ย วันจันทร์หายซะงั้น
นี่ถ้าคุณ ศารทวิศุวต ไม่มาบอกนี่คงลืมไปแล้ว....
ก็แค่ความบังเอิญมั้ง
แต่บอกตง ตง รู้สึกกลัวตอนที่มีอาการครับ
จบข่าว.....

 

ของผมเหมือนกันครับ แต่คนละอาการของผมหายใจไม่อิ่มเล่นเอาซะเหนือยเลยครับจากนั้นตามด้วยอาการเหมือนจะเป็นไข้ แต่ไม่เป็นง่วงๆซึมๆ เรียวแรงอ่อนลง ร่างกายวูบวาบเป็นบางครั้ง เเละมันรู้สึกอยากทำอะไรซักอย่างแต่ไม่รู้อยากทำอะไร คิดไม่ออกเป็นมา 2 วันแล้ว แต่ตอนเวลาทำใจไห้สงบ( สมาธิ ) รู้สึกดีครับ แถมเข้าสมาธิได้เร็วอีก แต่นั่งไม่ได้เพราะเวลาทำงานครับ

 

คาเฟอีนลิสซึ่มเหมือนกันครับ ไม่กินเหมือนจะปวดหัว งุ่นง่าน ฮ่าๆๆ ตากระตุกผมก็เป็นนะแต่เป็นข้างซ้าย แล้วก็ หากจะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นผมว่าผมไม่ค่อยกลัวนะ อยาก(หวัง)จะให้มันเกิดไวๆด้วยซ้ำ มาทีเดียวเอาแบบหม้อแปลงระเบิดไปเลย ถ้าขอได้จะขอเป็นเที่ยงคืน22กันยายนเวลาเกิดพอดี กดสวิทช์ปุ๊บติดปั๊บ

 

พวกเขามาบอกให้เรารู้เอาไว้เพื่อจะได้เตรียมตัวและไม่กลัวหนะครับ
เวลามีอาการป่วยไข้ไม่สบายทางกายเกิดขึ้นกับเรา
เพราะพลังงานที่ถูกส่งมาจากดวงอาทิตย์ที่ว่านี้

และพวกเขาก็ไม่อยากได้ และก็ ไม่ได้อะไรหรอกนะครับ
เพราะว่าพวกเขามาช่วยพวกเราในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด
ของดาวเคราะห์โลก ซึ่งก็คือช่วงเวลาแห่งการเลื่อนระดับขึ้นนี้เฉยๆ

และถ้าเรารู้สึกว่าข้อความนี้ หรือ ข้อความไหนจากพวกเขาก็ตามรวมถึง
ข้อความในกระทู้นี้ทั้งหมดด้วย และในกระทู้อื่นๆที่เป็นข้อความจากต่างมิติด้วย
ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับเราเลย หรือ ไม่มีความเป็นจริงใดๆเลยสำหรับเรา

นั่นก็ถูกแล้วหละครับ สำหรับ "เรา" คนนั้นๆ
เพราะว่าข้อความพวกนี้ มันจะถูกที่ถูกเวลาสำหรับคนบางคนเท่านั้นเอง
เพราะว่าวิถีการปฏิบัติ วิถีชีวิต ระดับจิตใจ ระดับจิตสำนึก
และระดับความก้าวหน้าของวิวัฒนาการด้านจิตวิญญาณ
ของคนเราแต่ละคนไม่เหมือนกัน และไม่เท่ากันด้วย

ดังนั้น ถ้ามันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเราเลย ก็อย่าไปซีเรียสกับมันนะครับ
อย่าไปใส่ใจมัน อ่านผ่านๆแล้วก็ ปล่อยมันไป
ทำบทบาทหน้าที่ในชีวิตประจำวันของเราต่อไป
ไม่มีอะไรผิด อะไรถูก ไม่มีอะไรน่าอยาก หรือ ไม่อยากเป็นเหมือนใครเขาทั้งสิ้น
ถึงเวลา ทุกอย่างมันก็จะมาเอง ทุกอย่างมันก็จะเปิดเผยตัวมันออกมาเอง

และรวมถึง อย่าเชื่อสิ่งที่พวกเขาบอกด้วย อย่าเชื่อที่ผมกำลังบอกอยู่นี้ด้วย
ยังไงเสีย เราทุกๆคนยังจะต้องใช้วิจารณญาณของตัวเองให้ดีที่สุดอยู่เสมอด้วย
เพราะว่าสิ่งที่เราเลือกเอง ว่าจะเชื่อ หรือ ไม่เชื่อ อะไรนั้น
มันจะไปมีผลต่อความเป็นไปในชีวิตของเราเองด้วย

ดังนั้น จงเลือกให้ดี และอย่างมีวิจารณญาณนะครับ

.........................................................

 

อาการเดียวกันเลยค่ะ หายใจไม่อิ่มเหมือนกันค่ะเหนื่อยมาก รู้สึกเหมือน,มีไรเต้นดุ๊บๆอยู่กลางอกด้วย มันนิ่งมากแบบอยากนั่งสมาธิให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ทำไม่ได้ค่ะเพราะต้องทำงานเหมือนกัน

ดีใจค่ะ ^ ^ที่มีคนอาการคล้ายกัน อิอิ

 

ขอเล่าบ้าง... ขอบคุณมาก ๆ นะคะ เข้ามาอ่านข้อความที่คุณชยุตแปลแล้วทำให้เข้าใจ
เมื่อคืนก็มีอาการเจ็บป่วยแบบที่เคยเป็น(เหมือนคุ้น ๆ กันอยู่)
แต่ครั้งนี้ รู้สึกทรมาณจนบ่นกับตัวเองว่าอยากตาย
แล้วข้อความนี้ ตรงกับวันที่ 09.09.2013 (วันคล้ายวันเกิดตัวเอง)
แอบคิดอยู่ว่า... จะมีอะไรที่พิเศษสำหรับเราหรือเปล่านะ
ปรากฏว่า วันนั้น ท้องฟ้าแจ่มใส ตอนเที่ยงก็มีปรากฎการณ์พระอาทิตย์ทรงกลด
ตอนบ่ายแก่ ๆ ก็มีแสงพระอาทิตย์ส่องประกาย สีทองสวยงามทีเดียว
พอตอนกลางคืนราวทุ่มนึง ดวงจันทร์ก็ปรากฏเป็นรูปเสี้ยว อยู่เคียงข้าง ๆ กับดาวหนึ่งดวง ดูสวยงาม…
อดคิดไม่ได้ว่า เราคงเป็นหนึ่งเดียวกับท่านนะ ทั้งพระอาทิตย์และพระจันทร์
แล้วก็ทำกิจกรรมเกี่ยวกับการเสียสละบ้างไปตามกำลัง
แล้วก็ประทับใจที่เจอเลขรหัส 444 มีความหมายประมาณว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นกำลังใจให้อยู่นะ จึงทำให้นึกขึ้นได้ว่า...
เอ๊อ...เราไม่ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยวนะ ก็บางช่วงรู้สึกเบื่อเล็กน้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน
และพลันก็นึกถึงเรื่องที่ตัวเองฝันว่า ยืมรถเจ้านายไปขับแล้วชน เลขท้ายรถคันนั้น คือ 6446 ไปเปิดดูความหมายในกระทู้ สัญญาณเทพฯ ทำให้รู้สึกว่า ใช่เลย ที่ตัวเองกำลังเสียสมดุล หมกมุ่นอยู่กับเรื่องของวัตถุ แล้วมีคำแนะนำว่า... ให้ส่งเรื่องไปยังสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้จัดการให้เถอะ
คืนนั้น... เราก็เลยเขียนคำร้องขอไป 9 ข้อ แล้วก็ต่อท้ายว่า เอ่อ.. ขอเป็น คัมมิ่งซูนนะ
พอรุ่งขึ้น ก็นึกในใจ วันนี้ จะมีอะไรดี ดี เกิดขึ้นบ้างมั๊ยน๊า ....
ปรากฏว่า ... คำร้องขอของเราสัมฤทธิ์ผลจริง ๆ
โอย... จะเป็นลม เร็วไปมั๊ยเนี่ย…
เพราะก่อนนี้จดจ่อรอคอยอยู่นานละ แต่ไม่มีวี่แววเอาซะเลย
ก็เล่าสนุก ๆ

 

มาช่วยขยายค่ะ...

"To help you understand this process, we wish to explain to you the theory of relativity, not as you presently understand it to be, but as it really is. The cosmic theory of relativity states that any celestial body that is undergoing a major event of magnificent proportions, that is directly linked to any “holographic” vehicle (body) currently occupied by consciousness of Prime Creator (souls), is thereby in direct alignment with the changing energies and is thereby greatly affected and is linked to the cosmic gates of existence, and is directly linked to specific organs and cellular structure within the body is thereby effected to a high degree."


"เพื่อช่วยให้คุณเข้าใจกระบวนการนี้ เราอยากอธิบายให้คุณฟังถึงทฤษฎีสัมพันธภาพ ซึ่งไม่ใช่บทบาทที่คุณเข้าใจว่ามันเป็นอย่างไรในตอนนี้ แต่เป็นบทบาทที่มันเป็นอยู่จริงๆ ทฤษฎีทางคอสมิกในเรื่องสัมพันธภาพบอกเอาไว้ว่า เทหะวัตถุใดๆที่กำลังอยู่ในช่วงเหตุการณ์สำคัญครั้งใหญ่เหตุการณ์หนึ่งของการจัดเรียงตัวสัมพันธ์กันเป็นสัดเป็นส่วนได้สวยสดงดงาม เป็นเทหะวัตถุใดๆที่เชื่อมโยงโดยตรงต่อ "พาหนะที่เป็นโฮโลกราฟฟิก(ร่างกาย)" ใดๆซึ่งกำลังถือครองโดยความเป็นจิตสำนึกรู้แห่งพระผู้สร้างแรกสุด(วิญญาณชีวิตทั้งหลาย)นั้น จึงเป็นไปในทางเดียวกันโดยตรงเลยกับพลังงานทั้งหลายที่กำลังเปลี่ยนแปลง และจึงได้รับผลอย่างมาก และเชื่อมโยงต่อไปยังประตูคอสมิกทั้งหลายแห่งการดำรงอยู่ และเชื่อมโยงโดยตรงสู่อวัยวะเฉพาะจุดทั้งหลาย และทำให้โครงสร้างเซลล์ภายในร่างกายเกิดผลกระทบขึ้นจนถึงระดับสูง ณ ระดับหนึ่ง"


ปล.คงพอช่วยได้บ้างนะคะ สรุปก็คือ เหตุการณ์บนท้องฟ้าส่งผลโดยตรงต่อร่างกายมนุษย์

 

สงสัยจริง ๆ จักรวาลนี่ไม่มีจุดเริ่้มต้น ไม่มีจุดสิ้นสุด รึเปล่าครับผมลองคิดดูแล้วน่าจะเป็นอย่างนั้นมันแค่ดำรงอยู่

 

ครับผมเมือนกันครับ

 

ไม่ได้เข้ามาอ่านพักนึง ตอนนี้กำลังมาเช็คความดัน ที่ รพ อยู่ๆ ก็พุุ่งสูงปรี๊ด มา 4-5 วัน แถมใจเต้นเร็วอีก นั่งรอผลอยู่เลยอ่านกระทู้เล่น กด้วยเหรอเนี่ย 555 ที่แน่ๆ ต้องงดกาแฟด้วยคน รอดูว่าเดี๋ยวมันจะหายไปเอใจสั่นเกิน

 

ประมาณสองสัปดาห์ที่ผ่านมาไม่รู้เป็นอะไร..โคตรของโคตรง่วงทุกวันเลยไม่เคยเป็นมาตั้งแต่เกิด และเป็นคนที่ไม่ชอบนอนกลางวันแต่ต้องนอนนึกว่าตัวเองป่วย..มันก็ไม่ใช่
มาตอนนี้ดีขึ้น..นั่งสมาธิก็ขนลุกจากกลางกระหม่อม..ไม่เข้าใจ

 

2-3 วันก่อน หัวใจก็เต้นแรงๆ เป็นพักๆครับ ตอนแรกคิดว่ากล้ามเนื้อหน้าอกกระตุก หุหุหุ

 

นิทานผ่านเรื่องจริง...

ชายสี่คน...แต่ละคนก็อาศัยอยู่ในบ้านหลังกระทัดรัด คนละหลัง…
ซึ่งต่างก็สะสมข้าวของ สมบัติบ้าไว้เต็มบ้านเหมือนกันหมด
ชายทั้งสี่ต่างก็ดิ้นรนหาที่จะหาประสบการณ์แปลกใหม่ที่ใครๆกล่าวถึง…
แต่แตกต่างกัน…

ชายคนแรก...เมื่อได้ยินได้ฟังว่า ข้างนอกบ้านหลังนี้มีสิ่งแปลกใหม่รออยู่
เขาจึงตัดสินใจจะหาทางเดินออกจากบ้านหลังนี้เพื่อค้นหาสิ่งแปลกใหม่นั้นให้ได้
แต่เขาไม่เคยรู้ว่าเขาอาจต้องได้รับบาดเจ็บหรือถึงตายได้
กับการค้นหาทางเดินจากการเคลื่อนย้ายและขจัดข้าวของที่เขาสะสมไว้ในบ้านมากมายนี้ออกไป...
แต่ความเด็ดเดี่ยวของเขาก็มีชัย...
เขาเริ่มต้นกรุยทางและขจัดข้าวของภายในบ้าน
เขาต้องทนทุกข์ เจ็บปวด ทรมาน และปางตาย ในขณะที่กรุยทางเดินอยู่นั้น
แต่ความมุ่งมั่นที่จะได้พบกับประสบการณ์ใหม่ได้ขจัด”ความกลัว”นั้นไปอย่างมีชัย
สุดท้าย...ด้วยความเพียรพยายามและต้องการที่จะหลุดพ้นจากกองขยะในบ้านหลังนั้นอย่างแรงกล้า
ทุกอย่างจึงจบลงด้วยการถึงจุดหมายปลายทางที่ประตูบ้านของเขา...
เขาได้บิดลูกบิดเพียง “คลิ๊กเดียว”...
แสงสว่างก็สาดส่องลอดช่องประตูเข้ามาที่เขาและนำทางเขาไปสู่ประสบการณ์ใหม่

“...เขาได้ทิ้งข้าวของในบ้านไว้เบื้องหลังและตายไปพร้อมกับแสงสว่างที่นำทางเขาไปสู่จุดหมายที่เขาปรารถนา”

ชายคนที่สอง...ได้รู้เรื่องจากชายคนแรก เกิดความสนใจ
เขาจึงตัดสินใจลองดู...เขาเพียรพยายาม
และในระหว่างทาง เขาได้รับความเจ็บปวดและทนทุกข์ทรมาน
แทบกระอักเลือดกับการนำข้าวของต่างๆนั้นไปทิ้งให้พ้นทางเดิน
และยังต้องอดทนกับคำของชาวบ้านที่เยาะเย้ยถากถางกับการกระทำของเขา
เจ็บทั้งกาย เจ็บทั้งใจ... แต่เขาก็ไม่ทิ้งความตั้งมั่น...
สุดท้าย ประตูบ้านก็ได้ถูกเปิดออกให้เขาได้รับแสงสว่างเหมือนชายคนแรก...

“...เขาได้ตายไปกับความทรงจำที่ว่างเปล่าด้วยการทิ้งข้าวของในบ้านไว้เบื้องหลัง...”

ชายคนที่สาม...ได้รับรู้เรื่องของชายคนที่หนึ่งและคนที่สอง
เกิดความสงสัยแต่ก็ให้ความสนใจ
เนื่องจากได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของชายทั้งสอง
ทำให้เขาเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งว่าชายสองคนนั้น
ได้รับแสงสว่างจากข้างนอกประตูนั้นจริงหรือ...
เขาจึงคิดจะทดสอบและค้นหาความจริงของ “แสงสว่างนอกประตูนั้น”
เขาก็ไม่ค่อยมั่นใจว่าเขาจะมีความเพียรและจะทนได้เหมือนพวกนั้นหรือเปล่า....
แต่ก็ตัดสินใจลองทำดู...
เขาได้รับความเจ็บปวด ทนทุกข์ทรมาน ทั้งกายใจ เหมือนสองคนแรก
และพอกรุยทางไปได้ครึ่งหนึ่ง ...
ความคิดแวบหนึ่งก็นำเสนอขึ้นมาว่า
“เรานี่บ้าหรือเปล่านะ อยู่ในบ้านดีดี
แค่ได้ยินได้ฟังได้เห็นเรื่องที่ก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่านั่น
แล้วต้องมาทนทุกข์ทรมานอยู่อย่างนี้...แล้วนี่ถ้าตายไปจะทำอย่างไรกัน
อยู่ในบ้านดีดีมีข้าวของให้ใช้ก็ดีอยู่แล้วนี่นา
จะบ้าไปตามหาของมองไม่เห็นทำไมกัน...”
สุดท้าย .... เขาก็หยุดอยู่ครึ่งทางของบ้านที่เขาได้เดินผ่านมา...
เขาต้องทนทุกข์ทรมานกับเชื้อโรคของข้าวของต่าง ๆ ที่เหลืออยู่ครึ่งทางนั้นอย่างซ้ำๆซากๆ...

“...เขาได้ตายไปพร้อมความทรงจำในข้าวของที่ทับถมเขาที่เหลืออยู่อีกครึ่งทาง..
และของใหม่ที่เขาทำเพิ่มขึ้นอยู่ตลอดระยะเวลาของชีวิตที่เหลือ”
ทั้งยังไม่ได้รับประสบการณ์ของการได้รับแสงสว่างจากข้างนอกประตูบ้านนั่น...
และเขาก็ไม่ได้รู้ความจริงด้วยว่า “แสงสว่างได้รอเขาอยู่นอกประตูบ้านหรือเปล่า”...


ชายคนที่สี่... ได้รู้เรื่องชายทั้งสามแล้ว
ก็รำพึงว่า“ไอ้สามคนนั้นมันช่างโง่และบ้าที่สุด”
บ้านก็มีให้อยู่ ของมีให้ใช้ จะมัวบ้าออกจากบ้านไปหาพระแสง(สว่าง)อะไรนั่นทำไม...
แล้วก็ไม่รู้ว่านอกประตูนั่นมันมีแสงสว่างจริงหรือไม่จริง
ซ้ำยังต้องมาทนพิษบาดแผล ซึ่งอาจถึงตายก่อนจะได้ไปเปิดประตูนั่นซะอีก
อีกทั้งจะแน่ใจได้อย่างไรว่าจะมีแสงสว่างตามที่เขาเหล่านั้นว่าเมื่อเปิดประตูออกมา
มันอาจเป็นโคลนหรืออะไรอย่างอื่นก็ได้ที่ทะลักเข้ามา...
และนั่นมิยิ่งโง่และบ้ากันไปใหญ่หรือ...เสียเวลาเปล่า ๆ ด้วย...
สู้เอาเวลานั้นมาหาสมบัติ(บ้า)เพิ่มดีกว่า...
คิดดังนั้นแล้ว...เขาก็นั่งอยู่ในบ้านตามเดิม

“...และตายไปพร้อมความทรงจำในข้าวของที่ทับถมเขาอยู่ทั้งหมดที่เขามี...
และของใหม่ที่เขาทำเพิ่มขึ้นอยู่ตลอดระยะเวลาของชีวิตที่เหลือ””
ชายคนนี้ไม่มีโอกาสจะได้รับรู้ความจริงว่า...
ข้างนอกประตูบ้านนั่น...มีแสงสว่างรอเขาอยู่จริงหรือไม่...
แต่ที่สำคัญที่สุด...แค่ความต้องการที่จะรู้...เขายังไม่มีเลย...

อจิตตะ...

 

ถ้าบอกว่าเราเห็น 44 ทุก ชม. มา 2 ปีกว่าๆ แล้วจะมีใครเชื่อเราไหมเนี่ย ^ ^"
แต่สุดท้ายเราก็รู้แล้วแหละว่าเป็นเทพองค์ไหน เพราะเค้ามาบอกเราเองเลย อิอิ

 

นิทานสนุกดีครับ ผมอ่านแล้วผมเป็นชายคนที่ห้านะครับ คือ รู้เรื่องของชายทั้งสี่คนหมดเลย ว่า ชายทั้งสี่คนล้วนเพราะ ยังมีความสงสัยต่อคนเองและสงสัยต่ออย่างอื่นซึ่งก็คือชายสามคนแรกออกจากบ้านเพราะสงสัยภายนอก ชายคนที่สี่สะสมสมบัติเพราะสงสัยภายในตนเอง(มีความอยากภายในใจตน)ดังนั้นเมื่อผมอ่านแล้ว ผมก็หมดสงสัยต่อพฤติกรรมของชายทั้งสี่คน ผมขอเป็นคนที่ห้าก็แล้วกัน คือ ไม่สงสัยทั้งภายในและภายนอกของตนเองและของคนอื่น ผมขอตายไปพร้อมกับความไม่สงสัยต่อสิ่งใดใด และตายไปพร้อมกับความไม่อยาก(โลภ)ต่อสิ่งใดใด นี่คงทำให้ผมตายไปพร้อมกับความว่างเปล่า ตามที่ผมเข้าใจได้นะครับ

 

จักรวาลมันมี มันมีมิติ มันมีกว้างยาวลึกไกลใหญ่ ก็เพราะคุณมี จิตรู้ นี่แหล่ะครับ
ถ้าคุณไม่มีจิตรู้ ถ้าคุณไม่มีเครื่องรับรู้ รวมความก็คือ ถ้าคุณไม่มีตัวมีตน ถ้าคุณไม่มีการเกิดการจุติใดใดขึ้นมาในจักรวาล นี้ จักรวาลนี้ก็จะไม่มีคุณ หรือความหมายเดียวกันก็คือ คุณก็ไม่มีจักรวาล หรือ คุณไม่มีคุณ นั่นเอง หายไป ดับไป

ความหมายนัยเดียวกับ รูปอาศัยนามเพื่อเกิด นามอาศัยรูปเพื่อเกิด ดังนั้น จักรวาลมีเพราะจิตรู้ จิตรู้มีเพราะจักรวาล ต่างก็ เกื้อหนุนกัน ในการสร้าง การมี การเกิด นั่นเอง และถ้า ไม่มี จักรวาล อันหนึ่ง หรือไม่มีจิตรู้ อันหนึ่ง ทั้งสองอย่าง คือ จักรวาลและจิตรู้ ก็จะไม่มี อยู่

ผมก็ตอบตามที่ผม เข้าใจครับ อาจไม่ตรงใจคุณหรือคุณคิดว่า ไม่สามารถเข้าใจได้ในสิ่งที่ผมพูดมา ก็ไม่เป็นไรครับ เป็นแค่ ความเข้าใจของคนคนหนึ่ง เท่านั้นเองครับ