หัวใจสำคัญของการปฏิบัติอยู่ที่นี

แบบนี้เขาไม่เรียกว่ารู้ทันหรอกจ้า แบบนี้เขาเรียกว่า รู้ไม่ทันนะจ๊ะ ถ้ารู้ทันมันจะต้องมาคอยเจ๊าะแจะไร้สาระทำไมกันจ๊ะ

 

ดีมาก ให้ เอามือปิดปาก ตนเองไว้นั่นแหล่ะ ดีแล้วนะจ๊ะ
นี่คือ การกระทำ ที่ เหมาะสมแล้วล่ะ นะจ๊ะ
ปิดปากตนเองเอาไว้ ให้นานที่สุดนะจ๊ะ
เขาให้พูด ไม่ได้ให้โฮ้ง นะจ๊ะ

 

จะรู้ได้ไงว่า..หลวงพ่อ ไม่ได้ใช้บัญญัติ มาท่องบัญญัติ ทำให้ผู้อ่าน ดูแล้วคล้าย-กลายเป็นปรมัตถ์ หือ หือ
เพราะที่ท่อง-ลอกมาให้อ่านตั้ง 1 หน้าใหญ่ๆ นั้นนะครับ มันบัญญัติ อ่านบัญญัติ ชัดเจน ครับ (k)

 

ได้ปรมัตถ์เป็น บัญญัติ ก็คือ ได้แค่อรหันต์มรรค นิพพานพรหมลูกฟัก ไงจ๊ะ

ได้ปรมัตถ์เป็นปรมัตถ์ ก็คือ พระอรหันต์ผล นิพพานดับอาสวะจริงๆ นะจ๊ะ

แต่ ที่คุณ ฉับฉนถาม ก็คือ ดับอาสวะได้จริงหรือคิดเอาเอง นะจ๊ะ นะท่าน ฉับฉน นะ ที่ว่า ได้ปรมัตถ์เป็นปรมัตถ์ นั่นน่ะ

 

สวัสดีพ่อยอดมนุษย์ พ่อยอดชาย พ่ออุลตร้าแมน หรือบางทีก็เป็นเซล่ามูน สุ้ต่อไปนะ ทาเคชิ

 

ความจริง ผมทราบดีจ้า ว่า ถ้ามีอะไรที่น่าทำกว่านี้ ผมก็ไปทำแล้วนะจ๊ะ

แต่ในเมื่อ ไม่มีใคร เห็นว่า ที่ผมจะทำ มันดียังไง ทำได้ยังไง แล้ว จะให้ผมไปทำอะไรล่ะจ๊ะ ก็ ทำมันอย่างที่ตนเอง เข้าใจคนเดียวนี่แหล่ะจ้า ก็ในเมื่อคนอื่น ไม่เข้าใจ แต่กลับมาบอกว่า ให้ผมไปทำอย่างอื่นสิ นี่ ติงต๊องหรือเปล่า จ๊ะ

 

นั่นนะสินะ ติงต๊องหรือเปล่า เอาน่าอย่าท้อสิ ผมเป็นกำลังใจให้เสมอ แต่อย่าลืม ถ้าตื่นช้าไม่ทันพระท่านนะ ผมก็หวังว่า...จะพบสิ่งที่ดีมากกว่า การที่ไม่มีอะไรที่น่าทำนั้นเกิดขึ้นจริงๆ รักนะจุ๊บๆๆ รักนะเด็กโง่ แซวเล่นนะ อย่าโกรธละ...

 

โกรธ ก็ไม่ไช่ผมล่ะ เพราะผม โกรธไม่เท่าไหร่ ส่วนมาก จะเกลียดมากกว่านะจ๊ะ

 

ตอนนี้ กินตำไทยทะเล กับสะเต็กเนื้อโพนยางคำ รอดู มวยไทยไฟท์ นะจ๊ะ
ผมมีความสุขมั้ยล่ะ จ๊ะ อิอิ นะจ๊ะ

 

อย่าตีค่าว่ามันเป็นเพียงแค่ถ้อยคำสิ เพราะนั่น หมายถึง แม้เราจะไม่เคยเจอกันโดยรูปลักษณ์ แต่เราก็ยังพอเจรจา และชี้แจงแถลงไขในสิ่งที่ไม่ว่าเมื่อไหร่บางทีวันหน้าเราอาจเป็นฝ่ายถูกตักเตือนบ้างก็ได้ในอนาคตกาล เพราะความไม่แน่นอน ไงไม่แน่หรอก คิดในแง่ดีบ้างสิ ก็ฟังคนอื่นบ้างก็แค่นั้นเอง ง่ายจะตายไปการฟังผู้อื่นบ้าง มันขัดกันตรงไหนก็อธิบายกันไป ต่างฝ่ายก็ได้อธิบายกันไปหากไม่ยอมรับก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะของเหล่านี้หรือธรรมะนี่พระสัทธรรมนี่มันเป็นของที่พึงรู้ได้ด้วยตนเท่านั้น ก็ว่ากันไปไม่ได้จะอะไร เห็นว่าอยากจะให้ศาสนาเจริญรุ่งเรือง ก็เลยช่วยไง ช่วยให้เห็นแจ่มแจ้งมากขึ้น แต่ที่เหลือก็ต้องช่วยตนเองนะ หมดหน้าที่ผมแล้ว อย่าลืมถ้าตื่นไม่ทันพระท่านมา จะเสียการใหญ่ได้นะ อย่าลืม....

 

น้าขโจร

 

เน้น จังเยย เน้นจุงเบย พระเนี่ย
จะเสียการใหญ่ หรือจ๊ะ โอ้ น่าคิด น่าพิจารณา น่าเอามาคอยดู นะจ๊ะ
พระอะไรจะมากับการใหญ่ ขนาดนั้น นะจ๊ะ อิอิ

 

ทำหน้าทำตา กวนเจงเจง นี่ขนาดพูดไม่หมดนะจ๊ะ
เวลาไม่มีกิน ยังมีความสุขเลย
เวลามีคนเกลียด ยังมีความสุขเลย
แต่ทั้งหมดทั้งมวล จะมีความสุขที่สุด เมื่อตอนตายนี่แหล่ะ เบื่อพวก ทำหน้าทำตา นะจ๊ะ

 

ขอบคุณ คุณสับสน แปลว่าข้าพเจ้าสับสนเองที่ไม่ได้ตรวจสอบให้ดีเสียก่อน ไม่ใช่คุณสับสนหรอกจ๊ะ

ข้าพเจ้าแก้ไขให้แล้วนะ

เอาบัญญัติ หาบัญญัติ ได้บัญญัติ เป็นบัญญัติ

และหวังว่าคุณสับสนคงทราบนะจ๊ะ หมายความว่าอย่างไร ขอบพระคุณที่ช่วยตรวจสอบนะจ๊ะ ถึงจะท่องอย่างไร ถ้าไม่ปฏิบัติบ้าง ก็คงไม่เข้าใจหรอกจ๊ะ

 

ถ้าคุณ kenny 2 ลองย้อนกลับไปอ่านวัตถุประสงค์ของข้าพเจ้าอีกครั้งในช่วงแรก คุณ Kenny 2 จะรู้ว่าข้าพเจ้าตั้งกระทู้นี้มาเพื่ออะไร ข้าพเจ้าได้กล่าวไว้หมดแล้ว ว่าทำไมจึงต้องตั้งกระทู้นี้ แต่ละท่านสั่งสมมาไม่เหมือนกัน ขอให้เดินถูกทางแค่นั้นเองจ๊ะ รู้เหตุที่มาที่ของทุกข์หรือยัง รู้เท่าทันทุกข์หรือยัง ส่วนการปล่อยละวางก็แล้วแต่วาสนาแต่ละคนนะจ๊ะ ไม่มีใครว่ากันทุกคนมีเส้นทางของตนเอง จุดสุดท้ายเมื่อได้ปัญญา หรือ ทางแห่งมัฌชิมาแล้ว ก็เป้าหมายนิพพานเหมือนกัน


คุณ Kenny 2 เล่าทางที่คุณ Kenny 2 ที่คุณเดิน และผลที่คุณได้ เล่าเพื่อเป็นวิทยาทานบ้างซิจ๊ะ เพราะคนเรามีนิสัยหลายจริต ถ้าจะให้ปฏิบัติไม่ตรงกับจริตนิสัยตนเองก็คงยาก บางทีนะจ๊ะ คำพูดเพียงหนึ่งประโยค อาจเปลี่ยนแปลงชีวิตคนเลยก็ได้นะจ๊ะ


การเขียนข้อความของข้าพเจ้าก็เน้นประเด็นที่เห็นว่า สำคัญ และ น่าทำความเข้าใจ ส่วนรายละเอียดปลีกย่อยมีหลากหลาย หลาย ๆ ท่านนั้นมีองค์ความรู้ที่สูงกันอยู่แล้ว ถ้ารู้แล้วก็ปล่อยผ่านเลยไป หรือ รู้แล้วแต่รู้ยังไม่หมดยังมีส่วนขาดอยู่บ้างก็ได้รู้เพิ่ม ถ้ายังไม่รู้ก็จะได้รู้ หรือ ถ้าไม่รู้อะไรเลยก็ได้ไปหาความรู้ จากคำสอน จากครูบาอาจาย์ หรือ จากที่ไหน ๆ ก็ได้ จะได้รู้ว่าพระพุทธศาสนาที่แท้จริงคือ อะไร ส่วนตัวของข้าพเจ้าเองนั้น ถึงจะรู้ได้ แต่ก็รู้ว่าตัวเองยังไม่รู้อะไรเลย ที่รู้เพราะเห็นว่ามันเป็นสิ่งที่ควรรู้ และเห็นว่าเป็นประโยชน์กับผู้ที่ต้องการรู้

ขอขอบพระคุณท่านที่ปราถนาดี ต้องการให้ข้าพเจ้ารู้ กำลังคลำหาทางอยู่ และ ขอบพระคุณทุกท่านที่มีส่วนร่วมในกระทู้นี้

 

พระศรี อุบ๊ะ นึกว่าใครที่แท้ก็ แฟนเก่าเจ้าประจำเว็ป แมงมุมลายตัวนั้น ฉันเห็นมันซมซานเหลือทน วันหนึ่งมันถูกฝน ไหลลงจากบน หลังคา ... ฝนแห้งเหือดไปลับตา: มันรีบไต่ขึ้นฝา หันหลังมาทำตาลุกวาว

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=WZHAEaGGPBg"]????????? ( Crystal Cover by OFF ) - YouTube[/ame]

 

นี่แหละถึงเรียกว่า ดูอะไรพิจารณาอะไรไม่ถ้วนถี่ พิมพ์ไปตั้งมากมาย ที่พิมพ์ไปนั่น มันเหมือนกับการเอาตำรามานั่งเปิดมากเลยหรือไง รบกวน กรุณา ช่วยอ่านบ้างก็ได้ ตั้งแต่หน้าเท่าไหร่ไม่ทราบ ที่แย้งเพราะนั่นแหละ ไม่ได้เอาตำรามานั่งเปิดหรือกางออกแล้วบอกเป็นช๊อตๆ อันนั้นแหละ ผลและการปฏิบัติของผม ตรงไหนก็ตามที่ผมบอกว่า ลองหยุดอายตนะทุกอย่าง แต่รับรู้ถึงการมีอยู่ แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันคืออะไร ตรงนั้นแหละตั้งแต่ตรงนั้นแหละ ส่วนเรื่องสมาธิ อะไรไม่ต้องถาม เพราะถามมาก็ตอบไปตามที่เห็น แต่ละคนแตกต่างกัน สำคัญคือ อะไรก็ได้ที่ทำให้จิตไม่วอกแวกนี่คือการฝึกอย่างหนึ่ง นั่งเฉยๆก็ได้ เพียงแต่รู้ว่านั่งอยู่ ทำอะไรอยู่ก็เป็นสมาธิได้ อาจพิจารณาอาการของลมหายใจก็ได้เข้าและออกก็ได้ นั่นคือการฝึกสมาธิทั้งสิ้น ถ้ามันวอกแวกมากนัก ก็ยัดคำบริกรรมเข้าไป แต่ถ้าทำแล้วมันดีก็ทำไป ถ้ารู้สึกฝืนอึดอัดก็หาวิธีใหม่ อะไรก็ได้ ที่ทำให้จิตใจหนักแน่นไม่วอกแวก กับสิ่งรบกวนภายนอก แล้วจึงจะสามารถทำให้หรือรู้ถึง การมีอยู่ของสิ่งต่างๆ รับรู้มันอย่างมีสติ เช่น หลับตาแต่รู้มามีตา ไม่ขยับแขนขาแต่รู้ว่ามีแขนขา หากยังทำไม่ได้ก็ขยับมันก่อน เพื่อยืนยันถึงสภาวะว่า มีการรับรู้จริงๆ เมื่อทุกอายตนะรับรู้ดีแล้วเมื่อรู้แล้วคราวนี้สังเกตตอนที่ เราหยุดหรือตอนที่มันหยุดทั้งหมดหยุดหมด ทีนี้สิ่งที่เราไม่สามารถควบคุมได้ด้วยการรับรู้ทั่วๆไปมันจะปรากฏ...พอดีกว่า ลองทำดูว่ามันปรากฏขึ้นจริงไหม เป็นสิ่งที่ปรากฏเองตามธรรมชาติ...เรื่องผลอื่นๆ ผมไม่กล่าวเพราะมันเป็นเรื่องที่กล่าวแล้วไม่น่าจะได้ประโยชน์อะไร ถามว่าถทำไมมันเห็น เพราะว่าทุกอย่างมันหยุดนิ่งดีแล้วเป็นกลางมันถึงจะเห็นได้ยังไง หลังจากเห็นแล้วสุดแล้วแต่ว่า เราจะสามารถทำให้เห็นได้กี่ครั้ง บ่อยแค่ไหน ยิ่งทำให้เห็นบ่อยๆได้ มันก็จะเห็นบางสิ่งบางอย่างตามมา นั่นเขาเรียกว่าอะไรอย่าไปสน เพราะต้องเห็นเองถึงบอกว่าให้ทำ ลำพังฟังใครมามันไม่เท่ากับทำเองหรอก ที่บอกให้ลองไปถามคนอื่นเขาดูหมายถึงหลวงพ่อหลวงตา เพราะว่าท่านเมื่อถึงที่สุดแล้วต้องเห็นอะไรบางอย่างเสียก่อน จึงจะสามารถพิจารณาได้ บางอย่างที่ว่านี้ ไม่ใช่ว่านั่งเฉยๆแล้วจะเห็น สักแต่ว่าบอกว่า ปิดอายตนะ มันไม่ถูกเพราะเรียกว่าปิดไม่ได้ ที่ปิดหมายถึง รับรู้แต่ไม่ รู้สึกไปกับมัน ถ้าทำได้ถึงขั้นนิ่งรับรู้ได้จริง เมื่อถึงจุดที่ตรงกลางแล้ว อะไรๆที่ มันไม่เคยเห็นก็จะเห็น อะไรที่ฝังไว้ในใจมานานเท่าไหร่ไม่รู้ก็จะเห็น ทีนี้สมาธิไงจะมาช่วยถ้ามีมันก็รับรู้สภาวะตามความเป็นจริงได้ถ้าไม่มี มันก็อาจจะไม่รู้ว่า นั่นสิ่งนั้นมันกำลังทำให้เราเคลิ้มไปกับมันด้วยเช่นดีใจ เสียใจ คิดถึงสิ่งนั้น รังเกียจสิ่งนี้เป็นต้น อย่าไปยึดติดกับคำว่าจริต ที่จริง ตรงกลาง มันก็มี ตรงกลางเดียว ถ้าไม่ตรงกลาง ยังไง มันก็หาแง่ให้ไปทำนั่นไปทำนี่ อยู่ดี ต้องเข้าใจตัวจิตใตมันเองด้วยว่า ที่ว่าด้วยจริตในใจนั่นเป็นการหาแง่ของมันหรือไม่ ถ้าทำถูกต้องตามหลักคำสอนหรือตามที่ครูบาอาจารย์สอนมา ก็ไม่ต้องใช้คำว่าจริต แต่ปกติธรรมดา มันก็มีหลายแบบนะ คน มันจึงต้องจำแนกออก แต่การจำแนก ล้วนมีเหตุทั้งสิ้น และสุดท้ายมันก็น้อมมาที่สิ่งเดียวกัน แต่มันเกิดความยุ่งยากเพราะ มันเกิดการเลือกจริต แค่จะปฏิบัติหรือยังไม่ปฏิบัติ จิตมันก็ลำเอียงเป็นจริตนั่นจริตนี่แล้ว เมื่อไหร่ใจจะเป็นกลางได้ละ ถ้ารอให้ถูกจริต มันมีนัยะนะเรื่องนี้ เอาเท่านี้นะ คงได้ประโยชน์บ้าง สักเล็กน้อย มันขึ้นอยู่กับตนเองนะ ไม่ใช่ขึ้นอยู่กับคนอื่น หรือสิ่งใดๆ ทั้งภายในและภายนอก
สาธุคั๊บ

 

อีกเรื่องนะคั๊บคุณกลายแก้ว การไปหาครูบาอาจารย์ ไม่ใช่ไปหาเฉยๆ ไปขอธรรมะจากท่าน ไม่ใช่ไปขอบารมีท่าน ขอธรรมะหมายถึง ข้อแรก ตนเองปฏิบัติแล้วเป็นอย่างไรไปเล่าให้ท่านฟังถ้าท่านเห็นว่าควร ท่านจะกล่าวตอบ ว่าพิจารณาต่ออย่างไร ถ้าหากว่าท่านเห็นว่ายังไม่สมควร ท่านก็จะเงียบไม่พูดอะไรพูดเรื่องอื่นไปก่อน แต่ที่สำคัญ มันต้องทำก่อนถึงจะมีอะไรไปถามท่าน ข้อสอง เมื่อทราบถึงคำตอบแล้วลองพิจารณาปฏิบัติว่าผลที่ได่เป็นอย่างไร ส่วนใหญ่ท่านจะไม่กล่าวในเรื่องผลที่ให้ทำ แต่เราเองจะผลการทำนั้นไปถามอีกหากยังมีข้อสงสัย แต่โดยมากหากทำอย่างดีแล้วพิจารณาอย่างดีแล้วก็หายสงสัยถ้าถูกต้องตามธรรม นั่นเอง แต่หากยิ่งทำยิ่งสงสัยก็ขอให้อย่าเสียใจหรืออะไร เพราะยังมีอีกจึงกล่าวว่า อย่าเชื่อ อย่ายึดติด อย่าผูกมัดว่า นั่นครูฉัน ต้องเชื่อ นั่นๆๆ ต้องเชื่อ เพราะว่าบางทีสิ่งที่เขาบอกอาจถูกแต่เราไม่สามารถเข้าใจเนื่องจากมูลเหตุหลายๆเรื่อง ช่างมัน เพราะโลกใบนี้มีคนอีกมากมาย ไม่ได้มีแค่สิ่งเดียวเสมอ บางทีครูบาอาจารย์ท่านนี้ ไม่บอกเรื่องนี้ให้เราเข้าใจหรือเราไม่เข้าใจที่เขาบอกหรือทำแล้วเกิดข้อสงสัยมากมาย ก็ยังมีครูบาอาจารย์อื่นๆอีกมาก แต่หากตรวจสอบได้ด้วยตนเอง ผลที่เกิดขึ้นกับตนเองก็น่าจะอยู่ที่เรื่องอื่นแล้ว ถ้าตรวจสอบได้นะ แต่โดยมากมักจะถูกกิเลสหลอกลวง จึงจะต้องมีคนคอยแนะนำ สอบอารมณ์ ทีจริงมันก็สอบอารมณ์ตนเองได้นะ ก็คือ กลับมาที่เรื่องข้างบนนั่นอีก หากยังหลงไปอีกก็แสดงว่า ยังไม่เห็นความจริง หรือไม่ก็ยังสร้างกำลังสมาธิกับสติไม่พอ มันก็ยากอยู่นะตรงนี้
ข้อสาม จำเอาไว้ว่า ครูบาอาจารย์สอนเราไม่ได้สอนให้เราไปแข่งดีแข่งเลวกับใครเขา สอนให้เราเข้าถึงสัจธรรมความจริง ถึงเวลาก็แนะนำหมู่เพื่อน คนใกล้ตัว คนที่เราเห็นว่าควรจะอธิบาย แต่ไม่ใช่ จะมาใช้แข่งกันดีแข่งกันเลว
ทั้งหมดนี้คือ สิ่งที่ต้องได้หลังจากไปเข้าหาครูบาอาจารย์พระอริยะเจ้าทั้งหลาย ฝากไว้แล้วกันคั๊บ