วิริยาธิกะพิเศษบันทึก

เห็นท่านมีบริวารมาก เจอข้อความนี้เลยเอามาลงอ่านกันเล่นๆ

ทิศหก


ทิศหก บุคคลประเภทต่างๆ ที่เราต้องเกี่ยวข้องสัมพันธ์ ดุจทิศที่อยู่รอบตัวจัดเป็น ๖ ทิศ ดังนี้
๑. ปุรัตถิมทิส ทิศเบื้องหน้า ได้แก่ บิดา มารดา
๒. ทักขิณทิส ทิศเบื้องขวา ได้แก่ ครูอาจารย์
๓. ปัจฉิมทิส ทิศเบื้องหลัง ได้แก่ สามีภรรยา
๔. อุตตรทิส ทิศเบื้องซ้ายได้แก่ มิตรสหาย
๕. อุปริมทิส ทิศเบื้องบน ได้แก่ พระสงฆ์ สมณพราหมณ์
๖. เหฏฐิมทิส ทิศเบื้องล่าง ได้แก่ ลูกจ้างกับนายจ้าง


๑. ปุรัตถิมทิส ทิศเบื้องหน้า ได้แก่ บิดา มารดา
**มารดาบิดาอนุเคราะห์บุตรธิดา ดังนี้


๑. ห้ามปรามจากความชั่ว
๒. ให้ตั้งอยู่ในความด
๓. ให้ศึกษาศิลปวิทยา
๔. หาคู่ครองที่สมควรให้
๕. มอบทรัพย์สมบัติให้ในโอกาสอันสมควร
**บุตรธิดาพึงบำรุงมารดาบิดา ดังนี้


๑. ท่านเลี้ยงเรามาแล้วเลี้ยงท่านตอบ
๒. ช่วยทำกิจของท่าน
๓. ดำรงวงศ์สกุล
๔. ประพฤติตนให้เหมาะสมกับความเป็นทายาท
๕. เมื่อท่านล่วงลับไปแล้วทำบุญอุทิศให้ท่าน

๒. ทักขิณทิสทิศเบื้องขวา ได้แก่ ครูอาจารย์
**ครูอาจารย์อนุเคราะห์ศิษย์ ดังนี้


๑. ฝึกฝนแนะนำให้เป็นคนดี
๒. สอนให้เข้าใจแจ่มแจ้ง
๓. สอนศิลปวิทยาให้สิ้นเชิง
๔. ยกย่องให้ปรากฏในหมู่เพื่อน
๕. สร้างเครื่องคุ้มกันภัยในสารทิศคือ สอนให้ศิษย์ปฏิบัติได้จริง นำวิชาไปเลี้ยงชีพทำการงานได้
**ศิษย์พึงบำรุงครูอาจารย์ ดังนี้

๑. ลุกต้อนรับแสดงความเคารพ
๒. เข้าไปหา
๓. ใฝ่ใจเรียน
๔. ปรนนิบัติ
๕. เรียนศิลปวิทยาโดยเคารพ

๓. ปัจฉิมทิส ทิศเบื้องหลัง ได้แก่ สามีภรรยา
**สามีพึงบำรุงภรรยา ดังนี้


๑. ยกย่องสมฐานะภรรยา
๒. ไม่ดูหมิ่น
๓. ไม่นอกใจ
๔. มอบความเป็นใหญ่ในงานบ้านให้
๕. หาเครื่องประดับมาให้เป็นของขวัญ ตามโอกาส

**ภรรยาอนุเคราะห์สามี ดังนี้

๑. จัดงานบ้านให้เรียบร้อย
๒.สงเคราะห์ญาติมิตรทั้งสองฝ่ายด้วยดี
๓. ไม่นอกใจ
๔. รักษาสมบัติที่หามาได้
๕. ขยันไม่เกียจคร้านในงานทั้งปวง

๔. อุตตรทิส ทิศเบื้องซ้าย ได้แก่
**มิตรสหาย พึงบำรุงมิตรสหาย ดังนี้

๑. เผื่อแผ่แบ่งปัน
๒. พูดจามีน้ำใจ
๓. ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
๔. มีตนเสมอร่วมสุขร่วมทุกข์ด้วย
๕. ซื่อสัตย์จริงใจต่อกัน
**มิตรสหายอนุเคราะห์ตอบ ดังนี้
๑. เมื่อเพื่อนประมาทช่วยรักษาป้องกัน
๒. เมื่อเพื่อนประมาท ช่วยรักษาทรัพย์สมบัติของเพื่อน
๓. ในคราวมีภัย เป็นที่พึ่งได้
๔. ไม่ละทิ้งในยามทุกข์ยาก
๕. นับถือตลอดถึงวงศ์ญาติของมิตร

๕. อุปริมทิส ทิศเบื้องบน ได้แก่ พระสงฆ์ สมณพราหมณ์
**คฤหัสถ์พึงบำรุงพระสงฆ์ ดังนี้


๑. จะทำสิ่งใดก็ทำด้วยเมตตา
๒. จะพูดสิ่งใดก็พูดด้วยเมตตา
๓. จะคิดสิ่งใด ก็คิดด้วยเมตตา
๔. ต้อนรับด้วยความเต็มใจ
๕. อุปถัมภ์ด้วยปัจจัย ๔
**พระสงฆ์อนุเคราะห์คฤหัสถ์ ดังนี้
๑. ห้ามปรามจากความชั่ว
๒. ให้ตั้งอยู่ในความดี
๓. อนุเคราะห์ด้วยความปรารถนาดี
๔. ให้ได้ฟังสิ่งที่ยังไม่เคยฟัง
๕. ทำสิ่งที่เคยฟังแล้วให้แจ่มแจ้ง
๖. บอกทางสวรรค์ สอนวิธีดำเนินชีวิตให้ประสบความสุขความเจริญ

๖. เหฏฐิมทิส ทิศเบื้องล่าง ได้แก่ ลูกจ้างกับนายจ้าง
**นายจ้างพึงบำรุงลูกจ้าง ดังนี้


๑. จัดการงานให้ทำตามกำลังความสามารถ
๒. ให้ค่าจ้างรางวัลสมควรแก่งานและ ความเป็นอยู่
๓. จัดสวัสดิการดีมีช่วยรักษาพยาบาลในยาม
เจ็บไข้ เป็นต้น
๔. ได้ของแปลกๆ พิเศษมา ก็แบ่งปันให้
๕. ให้มีวันหยุดและพักผ่อนหย่อนใจตามโอกาส อันควร
**ลูกจ้างอนุเคราะห์นายจ้าง ดังนี้

๑. เริ่มทำงานก่อน
๒. เลิกงานทีหลัง
๓.เอาแต่ของที่นายให้
๔. ทำการงานให้เรียบร้อยและดียิ่งขึ้น
๕. นำความดีของนายไปเผยแพร่

 

สาธุอย่างยิ่งครับซือเจ๊ ที่นำทิศทั้งหกที่เป็นหลักปฏิบัติของฆราวาสผู้ครองเรือน เรียกว่าคิหิปฏิบัติ มาฝากหมู่คณะ ขอบคุณหลายๆเด๊อ....

สำหรับผม เมื่อสิ้นทิศเบื้องหน้าแล้ว ก็ได้อาศัยทิศเบื้องหลังคอยดูแลเอาใจใส่ คอยอบรมสั่งสอน สาธุ

 

ขอต่อโพสที่1739นะครับเรื่องกำลังใจของคนที่จะเป็นนางแก้ว

ตอนที่โอนสตางค์ทำบุญแก้วใหญ่กับแก้วเล็กเขาไปทำด้วยกัน ก็เป็นอะไรที่หาได้ยากมาก ก็ขอพูดถึงพวกเขาบันทึกไว้ให้ลูกหลานได้รับรู้

แก้วคู่นี้เขาทำตามกันยิ่งกว่าพี่กว่าน้องบางคน ที่คลานตามกันมาด้วยซ้ำไป ทำอะไรเป็นทำกัน ไปใหนก็ไปกัน ทำอะไรได้พอๆกัน กำลังใจก็พอๆกัน สมาธิกรรมฐานก็จากตำราเล่มเดียวกัน แก้วใหญ่ทำได้อย่างไร แก้วเล็กก็ทำได้อย่างนั้น เป็นกำลังสำคัญอย่างยิ่ง ก็ขอบันทึกไว้ให้แก้วอื่นๆได้รับรู้รวมทั้งแก้วของผมเองที่อยู่ห่างไกลในที่ต่างๆ

หากพูดถึงแก้วสองคนนี้เขามีส่วนสนับสนุนงานด้านพระโพธิญาณของผมเป็นอย่างมาก เขาสองคนที่ทำให้น้องนางทั้งขบวนสงบเรียบร้อยทั้งหมด และต่างก็ตั้งใจในการสั่งสมบุญทานกองการกุศลทั้งปวง เพราะทุกคนรู้แล้ว หากจะไปกับขบวนนี้ต้องทำอย่างไร ขบวนด่วนพิเศษไม่แวะตรอกซอกซอย ไม่หยุดไม่จอดรับส่งผู้โดยสารเรี่ยรายทาง ไม่ไปติดตามงอนง้อร่ำพิไรให้ผู้โดยสารรำคาร ใครจะไปต้องไปรอขึ้นที่สถานีรับส่งอย่างเดียว


นั่นก็หมายความว่าถ้าไม่สะอาดเรียบร้อยมันขึ้นขบวนไปกับเขาไม่ได้ จะไปกับขบวนเขาทั้งที่เนื้อตัวและจิตใจสกปรก รกรุงรังนี่ขึ้นไม่ได้ มันเป็นเรื่องปรกติไม่มีใครเขาต้อนรับ


การจะสะอาด มันไม่เห็นมีอะไรจะยาก กับแค่การที่มีใจ ที่เป็นสัมมาทิฐิใจที่รู้จัก และนิยมในการรักษาศีลตามกำลัง นิยมในการให้ทานตามกำลัง ใจที่ใฝ่ดี ใจที่มีเมตตาปราณีอ่อนน้อมอ่อนโยน แค่นี้ หากทำให้สะอาดไม่ได้ขบวนนี้ก็ไม่จอดแช่รอใคร ขบวนพิเศษมันเป็นลักษณะนี้

มันก็คล้ายตามบ้านในชนบทที่ทุกคนจะขึ้นบ้าน แม้ในวัดวาอารามต่างๆ เขามีอ่างล้างเท้า มีโอ่งน้ำไว้ให้ล้างเท้าก่อนขึ้นไป แม้จะสวมใส่รองเท้ามาก็ตาม แต่เขาก็ถือว่ามันไม่เปื้อนเปอะฝุ่นละอองมาก็จริง แต่กลิ่นมันยังมี เขาถึงสอนให้ลูกหลานล้างเท้ากันก่อนเข้าบ้าน

ในสมัยปัจจุบัน หรือในเมืองใหญ่ พื้นที่ไม่อำนวยก็เปลี่ยนรูปแบบไป แต่คนที่รักสะอาด เขาก็ต้องเข้าห้องน้ำล้างเท้าก่อนจนได้

 

ผมเองก็โมทนาสาธุอย่างยิ่งกับบุญทานกองการกุศลทั้งปวงที่คุณน้องธัมมะสามีได้บำเพ็ญมาแล้วตั้งแต่ต้น เช่นกันครับ

ขอจงบรรลุผลถึงจุดหมายปลายทางพระโพธิญาณ และขอจงอย่าได้มีอันตรายระหว่างทางตลอดไป

 

ขอบันทึกไว้ อ่างล้างเท้าตามบ้านในชนบท ในอีกไม่นานอ่างพวกนี้ก็คงจะหายไป

อันนี้ยี่สิบกว่าปีมาแล้ว

 

อ่างในปัจจุบันที่ อ ศรีสำโรง สุโขทัย

ที่นี่แก้วใหญ่เคยมาเป็นลูกจ้างทำไร่ยาสูบเมื่อสมัยเด็กวัยรุ่น ความที่เป็นคนมีระเบียบ เป็นคนเรียบร้อย สะอาด ตอนหลังก็เป็นหัวหน้างาน แล้วก็เป็นคนดูแลบ้าน คนทำงานบ้าน เป็นแม่ครัว ของบ้านหลังนี้

แม่ใหญ่เป็นที่รักเอ็นดูของคนรอบข้าง

เมื่อเรามาเยี่ยมทุกครั้งก็เป็นเรื่องใหญ่ของคนกลุ่มนี้ ที่คนรอบข้างต้องวุ่นวายหาอาหารการกิน
หาของมาฝาก แม้ที่หลับที่นอนก็จัดหาจัดทำให้ด้วยตัวเอง เราเองก็ต้องแย่งทำ เราเป็นเด็กชั้นลูก บ้างมาคุยด้วย ทั้งที่ไม่ใช่ญาติ


แม่ใหญ่เคยเป็นเพียงแค่ลูกจ้างเท่านั้น สองคนเจ้าของบ้านไม่มีลูก ในปัจจุบันก็เอ่ยปากบอกฝากผีฝากไข้ กับแม่ใหญ่ หากว่าเป็นอะไรไปก็ขอให้แม่ใหญ่รับดูแลบ้านดูแลทรัพย์สินต่อไป


นี่ก็เป็นอีกตัวอย่างที่เรียกว่าความดี ความกตัญญูรู้คุณคนมันก็เป็นทรัพย์ได้

เพราะฉะนั้นสตรีไม่ใช่ แค่มีรูปเป็นทรัพย์ได้อย่างเดียว ความดีในแบบฉบับของลูกผู้หญิงไทย ความกตัญญู กตเวทิตา ความอ่อนน้อมถ่อมตน ความอ่อนโยนต่อคนรอบข้าง ก็เป็นทรัพย์ ที่แม่ใหญ่ก็ทำให้เห็นแล้ว


สิ่งที่แม่ใหญ่ทำทุกครั้งที่กลับไปเยี่ยมบ้านต่างจังหวัด ตอนที่เรากลับหากเอารถไป หมู่ญาติและคนที่เคารพนับถือ ก็จะหาของฝากทั้งผักผลไม้เท่าที่หาได้ ให้มาจนรถใส่ไปไม่หมด เต็มจนล้นทุกครั้งแต่เราก็รับเอามาเท่าที่จะเอามาได้ แล้วเราก็มาแวะเอาของเหล่านั้นถวายเข้าโรงครัวของวัดท่าซุง

แล้วเราก็แอบอธิฐานให้เจ้าของเขาจงมีความเป็นอยู่คล่องตัว ขอให้พืชผลการเกษตรของพวกเขาจงเจริญงอกงามก้าวหน้า ล้นพ้นจนกินใช้อย่างไรไม่มีวันหมดวันพร่อง ตลอดไปจนกว่าจะเข้าถึงซึ่งพระนิพพาน เจ้าของจะรู้หรือไม่รู้ก็ช่างเขา ก็ฝากเทพเจ้าเหล่าเทวาเข้าไว้ ฝากไปบอกเจ้าของเขาด้วย

นี่เราก็แอบย่องทำตามพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ท่านก็เอาสตางค์ของลูกหลานไปทำบุญทุกอย่าง เอาซะอย่างเลวก็จะเป็นแก้วเก้าประการ อย่างดีก็แก้วมณีรัตนบนพระนิพพาน

 

อ่างที่บ้านของแก้วใหญ่ในปัจจุบัน

 

โมทนาสาธุการด้วยครับ

ผมฝันแปลกน่ะ พี่ PCO มันชอบขยันฝันว่าไปเดินเล่นกับพี่เรื่อยเลย

คราวก่อนก็วัดท่าซุง รอบนี้ยังไม่วายวัดท่าซุงอีก

ฝันว่าเดินบังเอิญมาเจอะกันเข้ากลางทาง มุ่งที่เดียวกัน คือ วัดท่าซุง รถมีก็ไม่ขับกันนะเดินเอา

เดินไปก็คุยกันไปผมก็เดินเรื่อย ๆ ก็ถึงวัด แต่ทำไมพี่ PCO มาถึงช้ากว่าได้

พี่ก็บ่นผมนะรอบนี้ว่าผมเดินไม่รอ เดินได้เดินตัวปลิวว่าผมแอบใช้คาถาเดินเร็วอีก ฮ่า ๆ ๆ ๆ

ไอ้ผมก็ขี้เกียจฝันนะ แต่ไม่รู้ยังไงฝันได้ฝันดี ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ

แถมท้ายให้หน่อย

คุณ สุทาพร ถ้าไปนิพพานยังไม่ได้ ก็เตรียมไปด้วยกันเถิดครับ ไปแน่ ๆ ครับ ถ้ายังไปนิพพานไม่ได้

ผมดูจากที่ คุณ บุญทรง ทำแหลกน่ะ ผมว่าแกทำแบบตั้งใจว่าจะไม่กลับมาทำอีกต่อไป กับ คนทำเพื่อไปต่อ หรือ ทำแบบเผื่อเหลือเผื่อขาดไว้หน่อย

กำลังใจมันผิดกันชัด ๆ ตอนนี้ล่ะ ก็สมกับคำพูดของ คุณ บุญทรง ทำดีให้สุดขั้วหนีชั่วให้สุดขีด

คุณ บุญทรง ทำหนีจริง ๆ หนีก็หนีแบบไว้ลายด้วยนะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ

ที่คุณ บุญทรง เล่าไว้เรื่องของ การสร้างพระที่ไม่แล้วเสร็จน่ะ

ผมว่า คุณบุญทรงทำเสร็จแล้ว แต่คนพวกนั้นน่ะ ไม่เสร็จ

แต่เรื่องนี้ผม เอะใจนิด ๆ ว่า เรื่องจะเกี่ยวกับผู้ใหญ่หรือเปล่าหนอ

รู้สึกว่าเรื่องเป็นแบบนี้กลับเป็นความดีกับตัว คุณ บุญทรง อย่างมาก

ผมแวะมาคุยด้วย ก็ต้องแซวกัน พอหอมปากหอมคอ

เจริญในธรรมทุกท่านครับ

 

คือว่าคนมันเวรมากน่ะพี่รถก็มีแต่ดันพากันเดินไป สงสัยจะโชว์สาวรึไงว่าไปวัด อวดชาวบ้านเขาว่าเป็นคนรักดี ทีหลังต้องช่วยกันหามจั่วไปด้วย (โบราณบอกรักดีหามจั่ว รักชั่วหามเสา) เป็นการยืนยันว่าเป็นคนรักดี

เอแต่หากเป็นแบบนี้มันเป็นมานะตัวที่เท่าไรของสังโยชน์สิบ เจ๊อยู่ใหนดูตำราให้ที

สงสัยจะติดไอ้ตัวนี้ถึงได้ซัมเมอร์มาหลายเทอม เด้งหน้าเด้งหลังไปไม่ค่อยจะถึงวัด

พุทธภูมิก็จริง แต่มันก็ต้องเทียบเคียงสังโยชน์ ผมก็ว่าพยายามแล้วเชียวนา เรื่องขันติ กับโสรัจจะ เสงี่ยมเจียมตัวจะตายไป ขนาดรักน้องนัยนา แทบตาย พอเขาแต่งงานกับพี่หมวด เราก็ต้องหักใจ เราก็ต้องเจียมตัวเป็นแค่เด็กอู่ซ่อมรถข้างถนน รักเขาจะตายในตอนนั้น แหมมันน่าตาย ดันไปรักนางเอกหนัง ฝันไปอีกเจ็ดชาติ คงได้เห็นเขาเผลอตากผ้าถุงไว้หลังบ้านพอได้เห็นผ้าเขา

ไอ้ที่ไปถึงช้ากว่าพี่ จนหลวงพ่อขึ้น ยะถา วาริ วะหา แล้วนี่ ก็สงสัยมัวแวะโน่นแวะนี่แถวๆตลาดมโนรมณ์ กว่าจะลงแพข้ามฝั่งแม่น้ำไปได้ ทำไมเราไม่พากันว่ายแม่น้ำข้ามไปซะเลย ขึ้นจากแพแล้วกว่าจะคุยกับแม่ค้าแถวนั้นเสร็จ แถมยังจะเดินไปอีก ยังดีนะไม่คลานอวดชาวบ้าน พูดแล้วมันน่ายันสักโครม

เดี๋ยวมาต่อเรื่องเจ๊กับพี่บุญทรงครับ

 

ไม่ได้อวดสาวเขาหรอกครับ เราน่ะพากันเดินเจอะใครก็ชักชวนเขาเข้าวัด หรือ วัตร ก็แล้วแต่โอกาศ

ครูบาอาจารย์ท่านสอนไว้ว่า

๑. บุคคลที่ทำบุญด้วยตนเองแล้วชักชวนบุคคลอื่นด้วย เกิดมาชาติหน้ารวยและมีบริวารมากด้วย

๒. บุคคลที่ทำบุญด้วยตนเองแต่ไม่ชักชวนบุคคลอื่น เกิดมาชาติหน้ารวยแต่ขาดบริวาร

๓. บุคคลที่ไม่เคยทำบุญด้วยตนเองแต่ชักชวนบุคคลอื่น เกิดมาชาติหน้ามีบริวารมากแต่จน

๔. บุคคลที่ไม่เคยทำบุญด้วยตนเองและไม่ชักชวนใครเลย เกิดมาชาติหน้าจนและขาดพวกพ้องด้วย


เราไม่ได้เดินเถลไถลกันนะนี่ ไอ้ที่เดินน่ะเดินชวนชาวบ้านเขาด้วย

ก็แก้ตัวกันไปสบายใจเฉิบ ก็อย่างว่าแหล่ะครับ คนดีชอบแก้ไข คนอะไรชอบแก้ตัว

แล้วจะทำไมเราใช่มั้ยครับ ก็มันทำไปแล้วนี่ ? ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ

 

ใช่พี่เรามันพวกพิเศษไม่ค่อยจะมีในตำรา ที่มีในตำราคือทำเองด้วยแล้วก็ชวนคนอื่นด้วย (แต่ผมเดาๆ เอาว่าองค์สมเด็จทุกๆพระองค์ สมัยที่ท่านยังบำเพ็ญบุญญาบารมีอยู่นั้น ท่านก็คงสั่งสมทุกรูปแบบนั่นแหละ) แต่ที่ผมแอบๆ ไม่บอกใครคือทำก่อนทำเร็วทำทันทีทันใด แบบฉับพลันทันที เอาแบบก่อนหลับคิดว่าจะทำบุญให้ทานไว้ก่อนเผื่อว่าหลับแล้วฝันก็จะได้ฝันว่าทำบุญ เมื่อเวลาตื่นลืมตาขึ้นมาจะได้นึกถึงบุญทานกองการกุศลก่อน นี่ไม่บอกใครนะ เล่าให้ฟังเฉยๆ ที่เก็บละเอียด เพราะต้องการในสิ่งที่สมบูรญ์บริบูรญ์ที่สุดให้กับหมู่คณะ ก็เลยแวะโน่นแวะนี่มันเรื่อยทาง เจอใครก็ชวนมันดะอย่างพี่ว่า เราจะหาพวกพ้องน้องพี่ แล้วก็พวกดีด้วย

นี่เป็นรูปที่กลับไปเยี่ยมลูกๆที่เขาเรียนอยู่กรุงเทพ ผมก็แถ ไปช่วยกางร่มร้องเพลงช่วยเขาที่สวนจตุจักร นี่วิริยาธิกะพิเศษซะอย่าง ช่วยเขาร้องเพลงขอทานก็ยังได้

งานนี้แก้วใหญ่ แกยอมตากแดด แทนก็ยังได้อีก ดีที่แกเป็นคนเรียบร้อย หากเป็นแก้วเบอร์สามนั่นขี้เล่นมากหากมาด้วยคงส่ายสามช่ากับเขาเข้าแล้ว


แม้อย่างนี้เราก็เข้ากับเขาขอเป็นพรรคเป็นพวกด้วย แม่ใหญ่ให้สตางค์เขา แล้วบอกกับเขาว่านี่เราให้ไปสามส่วน อีกหนึ่งส่วนเราจะเอาไปทำบุญทุกอย่าง และถวายสังฆทาน ที่วัดท่าซุง ขอให้เขาโมทนา เขาก็โมทนากับแม่ใหญ่ด้วย


เสื้อสีส้มคนที่รำนำขบวนแห่นาคไปวัดนั่นแหละ รองอันดับสาม รองเบอร์นี้แกเป็นเครื่องดนตรีด้วย แต่เรื่องงานบ้านงานเรือน ความเป็นระเบียบเรียบร้อย ทำกับข้าวเข้าครัวพอๆกันเลยกับแม่ใหญ่

หากจะถามว่าสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อยอย่างไร ครัวบ้านแม่ใหญ่ในชนบทเป็นแบบนี้
และที่ในตัวเมืองเป็นแบบนี้ ไม่มีคำว่าวางของเกะกะเพ่นพล่าน

 

พี่Amarmy ความจริงเรื่องชวนชาวบ้านเขานี่ผมกับแม่ใหญ่ ก็พยายามแอบๆทำทุกรูปแบบ โดยไม่บอกใคร นี่ก็ไม่บอกนะนี่ เล่าให้ฟังเฉยๆ โดยฉะเพาะอย่างยิ่งที่หมู่บ้านที่เราเกิด บางคนที่ตระหนี่ถี่เหนียวไม่ค่อยจะควักสตางค์ทำบุญ หรือบางคนที่แก่เฒ่าแล้วไม่ค่อยจะมีสตางค์ทำบุญ์ แม่ใหญ่แกจะเตรียมสตางค์ เตรียมซอง แล้วก็ใส่สตางค์ ให้เป็นของคนที่เราบอกบุญ ก็ห้าบาทสิบบาทนี่แหละ บอกว่าเราจะไปวัดท่าซุง ไปทำบุญทุกอย่าง บอกว่านี่เป็นสตางค์ของคนนั้นคนนี้ พร้อมทั้งเอาสตางค์ในซองให้ดู แล้วยื่นซองใส่สตางค์ใส่มือให้โมทนากัน บางคนที่ไม่ตระหนี่ เขาก็เอาสตางค์ใส่ซองเพิ่มเข้ามา แล้วเราก็นำสตางค์นั้นไปทำบุญทุกอย่างและถวายสังฆทานที่วัดท่าซุงทุกครั้งที่เรากลับมาที่จังหวัดบ้านเกิด เราทำแบบนี้ทั้งหมู่บ้านตั้งแต่หัวหมู่บ้านยันท้ายหมู่บ้าน


รูปนี้เป็นป้าของแม่ใหญ่เป็นอัมพฤษ์ไปใหนมาใหนไม่ได้ ก่อนกลับทุกครั้งจะแวะมาเยี่ยมป้าท่านนี้บอกบุญ เอาสตางค์ใส่มือให้ป้าทำบุญชำระหนี้สงฆ์เป็นอันดับแรก แล้วก็เป็นทำบุญทุกอย่าง แม่ใหญ่จะทำอย่างนี้

นี่แหละพี่บางที ที่ไปถึงวัดช้า ชาวบ้านเขาฟังเทศกันจบแล้ว แต่ผมเพิ่งจะโผล่มาตอนหลวงพ่อขึ้น ยะถาแล้ว เพราะมัวรอชาวบ้านเขานี่แหละ แถมยังรอลูกสาวชาวบ้านด้วย รอหลานสาวชาวบ้านด้วยเลยถึงช้าไปหน่อยนะพี่ นี่ยังดีหน่อยที่ยังไม่ได้รอซือเจ๊ เพราะยังไม่รู่เลยว่าซือเจ๊แต่งตัวเสร็จหรือยัง แว่วๆว่ามัวค้นหาตะปิ้งหรืออะไรสักอย่างนี่แหละ เรื่องนี้ต้องถามพี่บุญทรงแล้วละ

 

**************************************
สังโยชน์ ๑๐ คือ กิเลสที่ผูกมัดใจสัตว์, ธรรมหรือสิ่งที่มัดสัตว์ไว้กับทุกข์, สิ่งที่ผูกมัด ร้อยรัดสรรพสัตว์ทั้งหลายให้ผูกติดอยู่กับความทุกข์ทําให้ไม่สามารถสลัดหลุด ออกมาได้ อันมี ๑๐ ประการ คือ
๑. สักกายทิฏฐิ
๒. วิจิกิจฉา
๓. สีลัพพตปรามาส
๔. กามราคะ
๕. ปฏิฆะ
๖. รูปราคะ
๗. อรูปราคะ
๘. มานะ
๙. อุทธัจจะ
๑๐. อวิชชา

ที่มา

ขอให้เจริญในธรรมทุกๆท่านค่ะ

 

โมทนาสาธุอย่างยิ่งนะครับเจ๊
ซือเจ๊ก็อย่าเพิ่งตัดช่องน้อยไปก่อนนะครับ ไว้ไปตัดพร้อมๆกัน ขอยืมไปเป็น Medicall adviser กับด่วนขบวนพิเศษนี้ก่อนครับ ถึงปลายทางเมื่อไรจะส่งคืน


ดีที่สุดของไทย ดีที่สุดสำหรับประชาชนชาวไทยทั่วไป ดีที่สุดของผม เท่าที่จะพาหมู่คณะไปได้ มันได้เท่านี้ ทั้งที่ผมก็พยายามทำงานเรียกว่าหามรุ่งหามค่ำ เกินกว่านี้มันเกินคนมากไป ฉะเพาะที่อยู่กับแม่ใหญ่มายี่สิบปีเศษ กลับถึงบ้านก่อนสี่ทุ่มนี่นับวันได้ นอกนั้นเกินเที่ยงคืนถึงจะได้นอนหลับกับเขา ก่อนหน้านั้นสาหัสกว่านี้ ยิ่งสมัยเป็นช่างซ่อมรถยนต์ อันนั้นถึงสว่างนี่เป็นปกติสำหรับช่างข้างถนนสมัยก่อน วิริยาธิกะพิเศษนี่ค่าแรงมันน้อย ทำงานมากอย่างไรก็แค่พอมีพอกิน ก็ไม่เป็นไรตัวเองแค่มีกินไปวันๆ แต่คนบนขบวนนี้ทั้งหมดขอให้เขามั่งคั่งสมบูรณ์บริบูรณ์ไปด้วยประการทั้งปวงเป็นพอ นี่ว่าจะเปลี่ยนเป็นแบบความเร็วสูงให้ทันสมัยกับเขามั่ง ไม่รู้ว่าจะต้องทำงานหนักขึ้นอีกสักเท่าไร

 

ถ้าเป็นอัมพฤกษ์จากเลือดลมเดินไม่สะดวก ใช้น้ำมันพลับพลึงนวดรีดตามแนวเส้นโลหิต ก็จะดีขึ้นจนถึงหายเป็นปกติได้ครับ ใช้เวลารักษาไม่นาน(ราว 1-2 เดือนก็เห็นผลแล้ว) แม้จะเป็นมาหลายปีแล้วก็ตาม ผมทำไว้ใช้และมีเหลืออยู่แจกได้อีกครับ เคยแจกไปหลายท่านแล้วครับ ได้ผลดีพอสมควร ผมได้สูตรการทำมาจากท่านอาจารย์แกละ ซึ่งท่านมีความเชี่ยวชาญในการนวดรีดเส้นรักษาโรคต่างๆ ท่าน PCO_ อยู่จังหวัดไหนครับเนี่ย ผมอยู่ฝั่งธนบุรีในซอยจรัลฯ13

 

โมทนาสาธุอย่างยิ่งครับ ขอบคุณอย่างมาก ผมจะบอกให้เขาทดลองนำไปใช้ดู
ปัจจุบันผมอยู่จังหวัดสงขลา

แต่ป้าท่านนี้อยู่จังหวัดพิจิตรครับ

 

แจ้งที่อยู่จัดส่งให้ผมทางPM นะครับ จะส่งไปให้ทางไปรษณีย์ครับ ไม่คิดค่าใช้จ่ายครับ
และผมจะลงสูตรการทำน้ำมันพลับพลึงไว้ให้ด้วยเผื่อท่านใดจะทำเอง

สูตรทำน้ำมันพลับพลึงใช้รักษาอาการอัมพฤกษ์(ได้มาจากอาจารย์แกละ)

1.ใบพลับพลึงยาวขนาดหนึ่งช่วงแขนผู้ใหญ่ 10 ทาง
2.น้ำมันมะพร้าว 1 ลิตร
3.การบูร ครึ่งกิโลกรัม

ข้อควรระวัง ไม่ควรใช้กับผู้ป่วยที่เป็นโรคเบาหวาน อาจมีผลข้างเคียงที่เป็นอันตรายได้

วิธีการทำ
1.ผมใช้พลับพลึงดอกขาวซึ่งมีต้นและใบใหญ่ครับ ตัดเอาใบล้างให้สะอาดก่อน แล้วนำมาหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ (ไม่ควรเอามาปั่นด้วยเครื่องปั่น เพราะเมื่อทำแล้วน้ำมันพลับพลึงจะมีสีเข้มมากไป ทำให้เปรอะเปื้อนเสื้อผ้าได้ง่าย)หั่นจนหมดทั้ง 10 ทาง(ใบ)

2.เทน้ำมันมะพร้าวลงในกระทะใบใหญ่ที่ใหญ่พอจะรองรับชิ้นพลับพลึงที่หั่นได้ทั้งหมด ตั้งไฟอ่อนๆพอร้อนได้ที่ก็เอาใบพลับพลึงที่หั่นแล้วเทใส่ลงในกระทะประมาณ 15-20 นาที ระหว่างนี้ให้ใช้ตะหลิวกวนไปมาตลอดจนครบเวลาแล้วเทใส่ลงในกะละมังใบใหญ่ ซึ่งมีผ้าขาวบางสำหรับกรองแยกน้ำมันรองอยู่ กรองน้ำมันพลับพลึงออกมาให้ได้มากที่สุด

3.นำน้ำมันพลับพลึงที่กรองได้(จะมีสีเขียวอ่อนๆอมเหลือง)ซึ่งจะได้น้ำมันประมาณ 700 ซีซี (จากที่ใช้ 1 ลิตร ) จากนั้นค่อยๆเติมการบูรลงไปเรื่อยๆแล้วกวนให้ละลายจนถึงจุดที่เริ่มไม่ละลายอีกต่อแล้ว ให้ทำตอนที่น้ำมันยังอุ่นๆ ซึ่งจะใช้ประมาณ 300-400 กรัมก็จะอิ่มตัว (มักจะใช้ไม่ถึงครึ่งกิโลกรัม)

หมายเหตุ :น้ำมันพลับพลึงที่ทำเสร็จแล้วก็จะสามารถเก็บไว้ใช้ได้นานถึง 3 ปี สีอาจจะเปลี่ยนไปบ้างเป็นสีเหลืองแต่ก็ยังใช้ได้ดีครับ

น้ำมันมะพร้าวถ้าใช้ชนิดสกัดเย็นจะใสและมีกลิ่นหอมแต่ราคาจะสูงสักหน่อย (แต่จะใช้น้ำมันมะพร้าวที่สกัดร้อนก็ได้ แต่กลิ่นจะหืนและมีสีเหลือง ราคาถูกกว่าชนิดสกัดเย็นครับ เป็นทางเลือกสำหรับผู้มีงบประมาณน้อย)

วิธีการนวดรักษาอัมพฤกษ์

ใช้น้ำมันพลับพลึงชโลมให้ทั่วบริเวณแขนหรือขาที่เป็นอัมพฤกษ์ แล้วใช้นิ้วโป้งกดรีดเลื่อนไปตามแนวเส้นโลหิต ถ้าเป็นที่มือ ก็รีดจากปลายแขนขึ้นมาที่ต้นแขน ถ้าเป็นที่ขาก็รีดจากปลายขาขึ้นมาที่ต้นขา (ตามแนวเส้นโลหิตดำที่จะมองเห็นได้ง่ายเพราะอยู่ด้านใกล้ผิวหนัง ทิศทางการรีดก็รีดตามแนวการไหลเวียนของโลหิตตามที่บอกไว้ครับ) การใช้นิ้วรีดก็ไม่ต้องออกแรงกดมากจนเจ็บ ใช้แรงพอประมาณ ไม่มากไม่น้อยไป กะๆเอาได้ครับ ตัวยาจากน้ำมันพลับพลึงก็จะเข้าไปช่วยขยายหลอดโลหิตและอาจไปช่วยละลายไขมันที่พอกตัวตีบตันในหลอดโลหิตได้ ทำวันละสองครั้ง เช้า เย็น (ถ้ามองไม่เห็นหลอดโลหิตเพราะอ้วนก็ใช้นิ้วรีดไปให้ทั่วๆแล้วกันครับ) ใช้เวลาหนึ่งถึงสองเดือนก็ควรจะเห็นผลบ้างแล้วครับ

ถ้าไม่เห็นผลดีขึ้นบ้างเลย แสดงว่าใช้วิธีนี้รักษาไม่ได้ครับ เพราะอาจเป็นอัมพฤกษ์จากสาเหตุอื่นๆที่ไม่ใช่การไหลเวียนของโลหิตไม่ดี

 

โมทนาสาธุอย่างยิ่งครับ ขอบคุณอย่างมาก ผมจะบอกให้เขาทดลองนำไปใช้ดูนะครับ

ชื่อผู้รับปลายทาง
คุณวันดี ริ้วทอง
เลขที่ 4 หมู่ 2 ต. ดงป่าคำ
อ. เมือง
จ. พิจิตร

เรื่องการหายหรือไม่หายไม่เป็นไร พวกเรารู้กันอยู่แล้ว ว่านี่เป็นกฏของกรรมที่เคยทรมานคน ทรมานสัตว์มาในอดีต เศษของกรรมที่ไม่ดี มันจึงมาสนองเอา แต่หลายอย่างที่ได้ ที่จะเป็นกรรมดีต่อไปในอนาคต คืออนิสงค์ในการหวังดี หวังในการสงเคราะห์ ที่เห็นคนตกทุกข์ได้ยาก หากไม่เกินวิสัยเราก็ช่วยเหลือในทันที จัดว่าเป็นเมตตาบารมีสำหรับคนบำเพ็ญเพียรอยู่ ถือว่าเป็นความเมตตาปราณีที่มีต่อผู้ที่ตกอยู่ในความทุกข์

และอีกอย่างกำลังใจของคนที่ป่วยแล้วก็เป็นคนแก่ หากมีใครดูแลเอาใจใส่ ความหนักต่างๆก็จะดูเบาลงไปมาก กำลังใจก็จะดีขึ้น

ก็ขอโมทนาสาธุการอีกครั้งครับ
เรื่องค่าส่งไปรษณีย์ ผมจะเอาส่วนที่คุณ aries ออกค่าส่งให้นี้ จะเป็นเงินเท่าไร ผมก็จะนำเงินเท่าที่คุณ aries ออกค่าส่งไปรษณีย์ จะถือว่าเงินจำนวนนี้เป็นของคุณ aries แล้วเอาไปรวมกับส่วนที่ผมจะส่งไปถวายสังฆทานที่วัดท่าซุง ก็จะเป็นบุญอีกต่อหนึ่ง ขอคุณ aries จงโมทนาร่วมกันนะครับ

 

({)สวัสดีครับ คุณ

 

({) สวัสดีครับพี่พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน ก็ขออนุโมทนาสาธุ ในความปราถนาของพี่ สำหรับผมแล้ว ได้แต่ยังฝันลมๆแร้งๆอยู่ ในส่วนของผมแล้ว ผมชอบประเภท ไปไหนมาไหน ในส่วนของพวกผม ไปแบบนก ไปไหนมาไหน ก็เหาะไป นึกปั๊บถึงปั๊บ ต่างคนต่างไป หรือบางครั้ง จะไปไหน ไปพร้อมๆกัน ได้ทั้งคณะ ถ้าบำเพ็ญ แบบนี้ จะมี แบบว่าพิเศษๆ จะต้อง บำเพ็ญแบบพิเศษแบบไหนหรือครับ ถึงจะได้ แบบพิเศษๆยังว่า ขอให้พี่ อธิบายให้พี่ๆน้องๆ ลูกหลานๆ ได้ เข้าใจ จะได้แบบๆพิเศษๆครับ ครับฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ